فهرست مطالب
نشریه رستنیها
سال یازدهم شماره 2 (پیاپی 39، پاییز و زمستان 1389)
- تاریخ انتشار: 1389/08/26
- تعداد عناوین: 10
-
-
صفحه 113
طی این تحقیق، جلبک های سبز- آبی چهار شالیزار در استان گیلان، با نمونه برداری فصلی از اردیبهشت تا بهمن 1387، مورد مطالعه و شناسایی قرار گرفتند. بیست و دو ریخت گونه متعلق به سه تیره از جلبک های سبز- آبی دارای هتروسیست شناسایی شدند. از میان تیره های شناسایی شده، Nostocaceae با شش جنس و 16 گونه بالاترین تنوع گونه ای را نشان داد. چهارده گونه و یک واریته از نمونه های شناسایی شده برای نخستین بار از ایران گزارش می شوند.
کلیدواژگان: جلبک سبز، آبی، شناسایی، ریخت گونه، ایران -
صفحه 121نوزده گونه گلسنگ عمدتا اپی فیت از جنگل های نوشهر و رویان در استان مازندران (شمال ایران) گزارش می شود که از بین آن ها سه گونه Ochrolechia pallescens، Phaeophyscia confuse وUsnea longissima جدید برای مایکوتای گلسنگی ایران و هفت گونه نیز برای فهرست گلسنگ های استان به عنوان گزارش جدید ارایه می شود. همچنین، تاریخچه کاوش های گلسنگ شناسی در جنگل های هیرکانی به اختصار بررسی می گردد.
کلیدواژگان: گلسنگ های اپی فیت، تاریخچه، جنگل های هیرکانی (خزری)، ایران، مازندران، رکوردهای جدید -
صفحه 133جنس Silene شامل 98 گونه در ایران ، با 35 گونه انحصاری محدوده فلورا ایرانیکا است (26 گونه انحصاری ایران) که در 21 بخش طبقه بندی می شوند. در این مقاله ، مهمترین ویژگی ها برای جدایی و ارتباط بین بخش ها مشخص شده ، کلید شناسایی برای بخش ها در ایران تهیه شده است. همچنین برای هر بخش یک نقشه پراکنش ارایه شده است. مهمترین صفات جهت جدا کردن بخش ها عبارتند از: مورفولوژی و رگه بندی کاسه ، طول آندوفور و جود یا عدم وجود کرک روی آن ، اندازه و شکاف پهنکی (نوک چالدار ، دو لوبی یا نوک کامل) و تاجک جام ، ویژگی های کپسول و دانه. طی مطالعه نمونه های موجود در هرباریوم دانشگاه فردوسی مشهد جمع آوری شده از نقاط مختلف خراسان،S. parjumanensis Podl. از بخش Auriculatae که تاکنون فقط از افغانستان براساس فلور ایرانیکا گزارش شده بود و یک واریته جدید از همین بخشSilene renzii var. khorassanica در این مقاله برای نخستین بار از ایران (استان خراسان جنوبی) گزارش می شود.
کلیدواژگان: گزارش جدید، آرایه جدید، تاکسونومی -
صفحه 151نمونه هایی از سه گونه دنبلان کوهی از مناطق مختلف جغرافیایی ایران جمع آوری شد. منطقه ITS شامل ژنS 8/5 از rDNA با استفاده از آغازگرهای عمومی ITS4 وITS1 تکثیر و توالی یابی شد. توالی های به دست آمده با سایر آرایه های معتبر مستخرج از بانک ژن مقایسه شد. در میان 12 نمونه مطالعه شده، هفت جدایه با نمونه های Terfezia claveryi گزارش شده توسط سایر محققان، مطابقت داشت. نمونه های T. claveryi ایرانی به طور میانگین 4/99% (با دامنه 7/98-100%) با یکدیگر تشابه داشتند، در حالی که میانگین تشابه کلیه T. claveryi های مورد مطالعه 2/95% (با دامنه 2/87-100%) بود. چهار نمونه مطابق با Trimania pinoyi، به صورت آرایه خواهری Tirmania nivea خود را نشان دادند که از گونه اخیر تنها یک نمونه یافت شد. نمونه های T. pinoyi ایران دارای 9/99% میانگین تشابه (با دامنه 8/99-100%) در بین خود و 2/97% (با دامنه 1/93-100%) میانگین تشابه در بین کلیه توالی های مورد مقایسه بودند. کلیه توالی های T. nivea، از جمله نمونه ایران دارای میانگین تشابه 6/96% (با دامنه 2/92-8/99%) بودند. T. claveryi و T. pinoyi در قسمت های مختلف کشور یافت شده، اغلب همراه با Helianthemum salicifolium و Carex sp. بودند. فلور دنبلان های ایرانی شبیه به دنبلان های مدیترانه و کرانه های جنوبی خلیج فارس است.
کلیدواژگان: آسکومیکوتا، فیلوژنی، قارچ ریشه های برونی، توالی های جداکننده نسخه برداری شده داخلی -
صفحه 163تعداد 103 جدایه قارچ متعلق به جنس Aspergillus از منابع مختلف جدا و خالص سازی گردید. این تعداد جدایه براساس مشخصات مورفولوژیکی و با مراجعه به کلید های معتبر شناسایی تحت 12 گونه از جنس آسپرژیلوس شامل:A. alliaceus، A. candidus، A. carenus A. flavus، A. fumigatus، A. niger var. niger، A. niger var. awamori، A. niveus، A. ochraceus، A. sydowii، A. terreus، A. ustus و A. versicolor شناسایی شدند. این جدایه ها با استفاده از روش الکتروفورز آنزیمی پکتیک زیموگرام مورد بررسی قرار گرفتند. براساس تشابه الگوهای آنزیمی 45 الگو به دست آمد. در بررسی این الگوها، تعداد 26 جایگاه آنزیمی متعلق به پلی گالاکتورونازو پکتین استراز مشاهده شد. اگرچه تنوع درون گونه ای در بین گونه های جنس آسپرژیلوس براساس جایگاه های آنزیمی قابل توجه بود ولی با این حال، زیموگرافی توانست گونه های این جنس را از یکدیگر تفکیک کند و در بین جدایه های مورد مطالعه، الگوی مشترک آنزیمی بین گونه های مختلف دیده نشد. بنابراین، به نظر می رسد روش زیموگرافی از پتانسیل کافی برای تفکیک گونه های مختلف جنس آسپرژیلوس برخوردار است.
کلیدواژگان: زیموگرافی، آنزیم های پکتین، تنوع بین، گونه ای -
صفحه 175گونهTanacetum zahlbruckneri از شمال غرب ایران (ارومیه، سرو) برای فلور ایران گزارش می شود. این گونه معمایی پیش از این دو بار به اشتباه از ماکو و دره قاسملوی ارومیه برای ایران به عنوان گزارش جدید معرفی شده بود. شرح کامل گیاه شناسی، صفات متمایز کننده و پراکنش گونه در دنیا به همراه جایگاه فیلوژنتیکی آن براساس داده های توالیnrDNA ITS در چارچوب مولکولی در کنار سایر گونه های جنس Tanacetum ارایه شده است. در نهایت یک نتیجه گیری تاکسونومیکی براساس شواهد مورفولوژیکی و مولکولی برای روشن شدن جایگاه تاکسونومیکی این گونه ارایه شده است.
کلیدواژگان: Tanacetum، Asteraceae، گزارش جدید، ITS، فیلوژنی -
صفحه 183هشت گونه از جنس Cercospora از نقاط مختلف استان های شمالی ایران جمع آوری شدند و طی بهار تا پاییز سال 1389 مورد مطالعه قرار گرفتند. Cercospora acnidae، C. beticola، C. iridis، C. lactucae-sativae،C. mercurialis، C. sorghi و C. zonata به ترتیب از میزبان هایAmaranthus chlorostachys var. chlorostachys، Beta vulgaris، Iris sp.، Lactuca sativa، Mercurialis annua، Sorghum halepense و Vicia faba شناسایی شدند. علاوه بر این، Cercospora apii از میزبان های Abutilon theophrasti، Euphorbia heterophylla، Solanum lycopersicum، Pelargonium zonale،Vigna sinensis و Zanthedeschia aethiopica شناسایی شد. از بین این گونه ها، C. acnidae، C. apii، C. iridis و C. mercurialis برای اولین بار از ایران گزارش می شوند و Sorghum halepense میزبان جدیدی برای گونه C. sorghi در ایران می باشد.
کلیدواژگان: رکورد جدید، قارچ، گیاه میزبان، لکه برگی -
صفحه 191در این بررسی، پنج گونه سیاهک شامل: Microbotryum scorzonerae روی Scorzonera caliculata، Sporisorium aristidae-lanuginosae روی Stipagrostis plumosa، Sporisorium desertorum روی Lasiurus sindicus، Sporisorium foveolati روی Dichanthium foveolatum و Sporisorium vanderystii روی Hyparrhenia hirta به عنوان اعضای جدید برای میکوبیوتای ایران گزارش می شوند. با توجه به منابع در دسترس، به نظر می رسد این اولین گزارش از وجود Sporisorium foveolati در آسیا باشد. گونه Antherospora tourneouxii که قبلا با نام Vankya vaillantii از ایران گزارش شده بود، به طور مشروح معرفی و همچنین گیاه میزبان Bellevalia saviczii به عنوان میزبان جدیدی برای Antherospora torneuxii در دنیا گزارش می شود.
کلیدواژگان: قارچ، تنوع زیستی، تاکسونومی -
صفحه 199تعدادی از نمونه های قارچی جمع آوری شده از شمال غرب ایران براساس Dennis (1981) تحت عنوان: Helvella acetabulum (L.) Quél. (Pezizales، Helvellaceae) شناسایی شدند. مشخصات مورفولوژیکی این گونه ذیلا شرح داده شده است: اندام بارده عبارتست از آپوتسیوم فنجانی شکل به قطر 6-2 سانتی متر که روی یک پایه مستقر شده است. سطح داخلی اندام بارده که بخش بارور قارچ می باشد، به رنگ کرمی تیره تا قهوه ای روشن و نسبتا صاف و سطح تحتانی آن قهوه ای زرد تا قهوه ای می باشد. سطح تحتانی اندام بارده به طور مشخص دارای رگه هایی است که از انتها یا اواسط طول پایه منشا گرفته و در سطح زیرین اندام بارده کشیده شده اند.
پایه به رنگ سفید تا کرمی روشن، به طول 5-2 سانتی متر و قطر 4-2 سانتی متر می باشد. معمولا قطر پایه به سمت محل اتصال به کلاهک افزایش می یابد. سطح پایه از تعداد معدودی از رگه های قطور و همرنگ پایه پوشیده شده است.
آسک ها روشن، استوانه ای و دارای هشت آسکوسپور در یک ردیف می باشند. پارافیزهای نخی شکل در میان آسک ها به ضخامت تا پنج میکرومتر دیده می شوند. آسکوسپورها روشن، بیضوی پهن، معمولا دارای یک قطره چه روغن و به اندازه 13-10 × 18-15 میکرومتر می باشند (شکل 1).
نمونه های بررسی شده: استان آذربایجان غربی، نقده به اشنویه، بهشت پرندگان، روی خاک، 25/2/1389، آقاعلی نژاد و عذار (IRAN 14727 F)؛ استان آذربایجان غربی، پیرانشهر به جلدیان، روی خاک، 30/2/1388، آصف(IRAN 14781 F)؛ استان کردستان، مریوان، نگل، روی خاک، 15/3/1385، آصف (IRAN 14780 F)؛ استان آذربایجان شرقی، ارسباران، مکیدی، روی خاک، 18/3/1386، آصف (IRAN 14779 F).
-
نمایهصفحه 201
-
Page 113
Four paddy fields in Guilan province in the north of Iran seasonally were sampled from April 2008 to January 2009. Twenty-two morphospecies belonging to three families of the heterocystous blue-green algae were identified. Fourteen species and one variety of these taxa are new record for Iran. Among the families Nostocaceae with six genera and 16 species showed the highest species richness.
-
Page 121Nineteen species of mostly epiphytic lichens from the forests of Nowshahr and Royan located in Mazandaran province (N Iran) are reported. Three species، Ochrolechia pallescens، Phaeophyscia confusa and Usnea longissima، are newly reported for lichenized mycota of Iran and seven species are new to the province. Additionally، a short history of lichenological exploration in the Hyrcanian forest is discussed.
-
Page 133The genus Silene includes 98 species in Iran، with 35 endemic to the Iranian plateau (26 species for Iran). The Iranian species are placed in 21 sections. In this article، the most important characteristics for the separation of the sections، relationships between the sections، and an identification key for the sections in Iran are presented. For each section a distribution map is provided. The most important characters that separate sections are morphology and venation of the calyx، length and pubescence of the anthophore، shape and size of the corolla and coronal scales، capsule and seed. During the work on species existed in Herbarium of Ferdowsi University of Mashhad [FUMH]، S. parjumanensis Podl. (Sect. Auriculatae) that had just been reported from Afghanistan in flora Iranica and a new taxon Silene renzii var. khorassanica at a variety level is also described from Iran (southern Khorassan province) for the first time.
-
Page 151The ITS region including the 5. 8S gene of rDNA of three desert truffle species were amplified using ITS4 and ITS1 primers. The ITS sequences were compared to those of other related authentic sequences obtained from GenBank. Among 12 specimens studied، seven isolates corresponded to Terfezia claveryi reported by other authors. Iranian T. claveryi specimens had an average similarity of 99. 4% (range 98. 7–100%) among themselves، while all T. claveryi sequences analyzed had an average of 95. 2% (range 87. 2–100%) similarity. Four specimens corresponded to Trimania pinoyi، being a sister taxon to Tirmania nivea، of which only one specimen could be studied. Iranian T. pinoyi specimens had an average of 99. 9% similarity (range 99. 8–100%) among themselves، and 97. 2% (range 93. 1–100%) between all T. pinoyi sequences compared. All T. nivea sequences، including Iranian specimen، had an average of 96. 6% similarity (range 92. 2–99. 8%). T. claveryi and T. pinoyi are widespread in the country and are mostly associated with Helianthemum salicifolium and Carex sp. Iranian truffles flora resembles those of Mediterranean region and South coast of the Persian Gulf.
-
Page 163One hundred and three Aspergillus isolates belonging to 12 species including: A. alliaceus، A. candidus، A. carneus، A. flavus، A. fumigatus، A. niger var. niger، A. niger var. awamori، A. niveus، A. ochraceous، A. sydowii، A. terreus، A. ustus، and A. versicolor based on morphological characters were obtained from various sources. The isolates were subjected to pectic zymogram electrophoresis. Based on the similarity of isozyme electrophoretic patterns، 45 zymogram patterns were identified. Analyses of the electrophoretic patterns revealed 26 isozyme loci corresponding to the polygalacturonase and pectin estrase. Although the examined species had a considerable intraspecific variation they were finely distinguished using pectic zymogram electrophoresis and no common zymogram pattern was observed among the species. The results imply that pectic zymogram electrophoresis may be used as a helpful approach for delimitation of Aspergillus species.
-
Page 175Tanacetum zahlbruckneri is reported as a new record from northwestern Iran. A complete description، diagnostic characters and a distribution map of T. zahlbruckneri are presented. The phylogenetic position of T. zahlbruckneri in a concise molecular framework based on the sequences of ITS nrDNA data are presented. A taxonomic conclusion about the previously reported samples of this enigmatic species is given.
-
Page 183Eight species of the genus Cercospora from different localities in Northern provinces of Iran were obtained and examined during spring-autumn 2010. Cercospora acnidae (from Amaranthus chlorostachys var. chlorostachys)، C. beticola (from Beta vulgaris)، C. iridis (from Iris sp.)، C. lactucae-sativae (from Lactuca sativa)، C. mercurialis (from Mercurialis annua)، C. sorghi (from Sorghum halepense) and C. zonata (from Vicia faba) were identified. Furthermore، C. apii is identified from Abutilon theophrasti، Euphorbia heterophylla، Solanum lycopersicum، Pelargonium zonale، Vigna sinensis and Zanthedeschia aethiopica. Among these، C. acnidae، C. apii، C. iridis، and C. mercurialis are new records and Sorghum halepense is new host for C. sorghi in Iran.
-
Page 191Five smut fungi viz. Microbotryum scorzonerae on Scorzonera caliculata، Sporisorium aristidae-lanuginosae on Stipagrostis plumosa، Sporisorium desertorum on Lasiurus sindicus، Sporisorium foveolati on Dichanthium foveolatum، and Sporisorium vanderystii on Hyparrhenia hirta are reported for the first time for Iranian mycobiota. Sporisorium foveolati is also probably new to Asia. Bellevalia saviczii is also reported as a new host for Antherospora tourneouxii. The latter species was previously known from Iran as Vankya vaillantii on Bellevalia glauca. All recorded species are redescribed and illustrated by microphotographs.
-
Page 199A few specimens collected from northeast of Iran were identified Helvella acetabulum (L.) Quél. (Pezizales، Helvellaceae) (Dennis 1981): Fruit-bodies (apothecia) cup shape، 2–6 cm diam.، inner or fertile surface pale brown، glabrous; lower surface yellow brown to brown، with pallid to cream-coloured ribs extending from the stipe base to the cup; margin incurved toward the center when young، irregular and torn in age. Stipe 2–5 cm high، 2–4 cm thick، whitish to pale creamy، deeply ribbed. Asci cylindrical، hyaline، 8-spored. Ascospores broad ellipsoid، hyaline، with an oil droplet، 15–18 × 10–13 µm (Fig. 1). Materials examined: W Azarbaijan province، Naghade to Oshnavieh، on soil، 15. 5. 2010، Aghaalinejhad and Ozzar (IRAN 14727 F); W Azarbaijan province، Piranshahr to Jaldian، on soil، 20. 5. 2009، Asef (IRAN 14781 F); Kordestan province، Marivan، Negel، on soil، 5. 5. 2006، Asef (IRAN 14780 F); E Azarbaijan province، Arasbaran، Makidi، on soil، 8. 6. 2007، Asef (IRAN 14779 F). Cup shape fruit-bodies، ribs on surface of stipe and apothecium clearly distinguish H. acetabulum. Two species، H. leucomelaena (Pers.) Nannf. and H. queletii Bres. also have veined stipe، but the ribs seldom extending to the cup. This fungus has previously been reported from forests of Golestan province (Arefipour et al. 2004).
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.