فهرست مطالب
فصلنامه پوست و زیبایی
سال دوم شماره 1 (پیاپی 5، بهار 1390)
- تاریخ انتشار: 1390/03/18
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحه 1زمینه و هدفسالک از مهم ترین مشکلات بهداشتی ایران می باشد که در بیشتر مناطق ایران به صورت بومی دیده می شود. عامل سالک در ایران در نوع شهری L. tropica و در نوع روستایی L. major است. درمان سالک خصوصا نوع شهری یکی از چالش های مهم بهداشتی جهان است. ترکیبات آنتی موان به عنوان درمان استاندارد سالک نیاز به تزریق مکرر دارد و معمولا تحمل بیماران پایین است. این مطالعه در شهر مشهد انجام گرفته است که در آن میزان اثربخشی تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای یک بار با تزریق هفته ای دو بار در بیماران مبتلا به سالک نوع شهری، مقایسه شده است.
روش اجرا: این کارآزمایی بالینی در سال های 1385 و 1386 در شهر مشهد انجام شد. بیماران بر اساس توالی اعداد تصادفی تهیه شده توسط رایانه به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند و یک گروه تحت درمان تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای یک بار و گروه دیگر تحت درمان تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای دو بار قرار گرفتند. هر هفته از بدو ورود به مطالعه، مشخصات ضایعه در هر بیمار بررسی و اندازه ی زخم و سفتی پوست (Induration) ثبت و میزان بهبودی مورد مقایسه قرار گرفت. بهبودی به صورت راپیتلیازاسیون کامل و از بین رفتن سفتی مد نظر قرار گرفت.یافته ها252 بیمار دارای 372 ضایعه ی مشکوک به سالک معاینه شدند و 82 بیمار با 121 ضایعه ی سالک با عامل L. tropica بعد از اخذ رضایت داوطلبانه وارد مطالعه شدند و 74 بیمار با 113 ضایعه مطالعه را کامل کردند. در هفته ی دوازدهم مطالعه، بهبودی کامل در 38 ضایعه از 44 ضایعه (4/86%) بیمارانی که تحت درمان تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای یک بار قرار گرفته بودند، دیده شد. زمان بهبودی در این گروه (میانه [ فاصله ی اطمینان 95%]) 36 (9/39-0/32) روز بود. بهبودی کامل در گروهی که تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم هفته ای دو بار قرار گرفته بودند در 60 ضایعه از 69 ضایعه (9/86%) مشاهده شد و زمان بهبودی در این گروه (میانه [فاصله ی اطمینان 95%]) 25 (1/29-9/20) روز بود. در حالی که میزان بهبودی اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان نداد (999/0=P)، زمان بهبودی اختلاف معنی داری بین دو گروه نشان داد (003/0=P).نتیجه گیریبه نظر می رسد میزان اثربخشی تزریق داخل ضایعه ای گلوکانتیم هفته ای دو بار در مقایسه با تزریق داخل ضایعه ای هفته ای یک بار این دارو برای درمان سالک با عامل L. tropica یکسان بوده ولی در عین حال باعث بهبودی سریع تر ضایعات می شود.
کلیدواژگان: سالک، درمان، L، tropica، مگلومین آنتی مونات -
صفحه 9زمینه و هدفویتیلیگو یک بیماری پوستی شایع است که به صورت لکه های بدون رنگ تظاهر کرده و باعث مشکلات روانی اجتماعی می شود. نوردرمانی با اشعه ی فرابنفش A همراه با متوکسالن (PUVA) یکی از روش های پرمصرف و مؤثر در درمان ویتیلیگو است که از بیش از 10 سال پیش امکان انجام آن در استان خراسان فراهم آمده است.
روش اجرا: این مطالعه به صورت کارآزمایی بدون شاهد برای بیماران مبتلا به ویتیلیگو مراجعه کننده به مرکز نور درمانی بیمارستان امام رضا(ع) مشهد طی سال های 78-1377 انجام شد. بیماران با وسعت درگیری کمتر از 2% سطح بدن به روش موضعی و بیشتر از آن به روش سیستمیک درمان شدند. اطلاعات حاصله شامل میزان بهبودی و عوارض توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 5/11 مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها135 نفر شامل 79 زن و 56 مرد وارد مطالعه شدند. 126 نفر تحت درمان سیستمیک و 9 نفر تحت درمان موضعی قرار گرفتند. پیگمانتاسیون مجدد در حد 100% در یک نفر، 99-80% در 53 نفر، 79-60% در 43 نفر، 59-40 % در 12 نفر، 39-20% در 6 نفر و کمتر از 20% در 20 نفر مشاهده شد. نتایج در انواع ژنرالیزه، در ناحیه ی صورت و در جلسات درمانی بیشتر از 200 جلسه به صورت معنی داری بهتر بود. ولی ارتباط معنی داری بین میزان پاسخ درمانی با سن بیمار، سابقه ی خانوادگی، محل شروع بیماری، زمان ظهور اولین علائم بهبودی حین درمان، فاصله ی زمانی بین شروع بیماری تا شروع درمان و تیپ پوستی وجود نداشت. عوارض شایع حین درمان شامل خارش 6/69%، قرمزی 6/52%، تهوع و استفراغ 9/28% و سردرد 8/17% بود.نتیجه گیریدرمان با PUVA یک روش مؤثر و کم عارضه در بیماران مبتلا به ویتیلیگو است که در انواع غیرسگمنتال و ناحیه ی صورت با نتایج بهتری همراه است.
کلیدواژگان: ویتیلیگو، متوکسالن، اشعه ی فرابنفش A -
صفحه 17زمینه و هدفامروزه با وجود پیشرفت های متعدد علمی در زمینه ی پزشکی، شکایت از پزشکان روندی رو به افزایش دارد. مطالعه ی علل این شکایات و شناسایی عوامل مؤثر در بروز آن ممکن است باعث کاهش شکایات پزشکی شود. هدف اصلی از این مطالعه بررسی علل شکایات طرح شده از پزشکان در زمینه ی پوست و زیبایی بود.
روش اجرا: این مطالعه، مطالعه ای مقطعی و گذشته نگر بود که با بررسی پرونده های شکایت از قصور پزشکی در زمینه ی پوست و زیبایی که طی سال های 89-1381 در اداره ی کل پزشکی قانونی استان تهران ثبت شده بودند، انجام شد.یافته هادر میان پرونده های بررسی شده، 4/63% قصور پزشکی، 4/35% برائت پزشک و 2/1% بدون صدور رای، مختومه اعلام شده بود. بیشترین نوع قصور در 4/63% بی احتیاطی، در 27% عدم مهارت و در 7/5% عدم رعایت نظامات دولتی اعلام شده بود. بیشترین علت شکایت به ترتیب مربوط به جوشگاه و تیرگی پوست به دنبال لیزر (4/24%)، عدم رضایت از پیوند مو (5/19%) و ایجاد عارضه به دنبال تزریق ژل، توکسین بوتولینوم و غیره (8/15%) بود. فراوان ترین سن شاکیان در محدوده ی 20 تا 29 سال، بیشتر آنها مؤنث، بیشترین فراوانی سطح تحصیلات، دیپلم و بیشترین فراوانی شغل خانه داری بود. فراوان ترین سن پزشکان در محدوده ی 30 تا 39 سال و بیشتر آنها مذکر بودند.نتیجه گیریرعایت اخلاق پزشکی و تعهد حرفه ای، برقراری ارتباط مناسب پزشک و کادر درمان با بیمار و همراهان او، توضیح کامل درمان و عوارض احتمالی آن، عدم بزرگ نمایی و اغراق در نتایج درمانی، مطالعه ی مستمر و به روز کردن دانش پزشکی، مهارت لازم و تجربه ی کافی پزشک، استفاده نکردن از روش هایی که دوره های آموزشی آن را نگذرانده باشند، انتخاب صحیح بیمار و اخذ رضایت آگاهانه و برائت ممکن است به کاهش شکایت از پزشکان منجر شود.
کلیدواژگان: شکایت پزشکی، قصور پزشکی، پوست -
صفحه 30زمینه و هدفعوارض پوستی داروهای ضدتشنج شایع بوده و علتی برای قطع مصرف دارو می باشد. این عوارض طیفی از بثورات پوستی ماکولوپاپولر تا سندرم استیونس جانسون و نکروز سمی اپیدرمال می باشد. در بین داروهای رایج ضدتشنج ترکیبات آروماتیک مثل فنی تویین، فنوباربیتال و کاربامازپین شیوع بالاتری از بروز عوارض پوستی را دارند که گاهی اوقات منجر به بستری شدن بیماران می گردد. داروهای جدیدتر مثل لاموترژین نیز می تواند عوارض پوستی ایجاد کند.
روش اجرا: پرونده ی تمام بیمارانی که با تشخیص عوارض پوستی داروهای ضدتشنج در طی 8 سال در بیمارستان های تابع دانشگاه آزاد اسلامی و رسول اکرم(ص) بستری شده بودند مورد بررسی قرار گرفت.یافته هاشایع ترین دارویی که در این تحقیق عوارض پوستی نشان داده بود، فنی تویین (32%) و کمترین عارضه پوستی مربوط به لاموترژین (3%) بود.نتیجه گیریداروهای ضدتشنج یکی از علل شایع بروز عوارض دارویی می باشد که گاهی اوقات تهدید کننده ی حیات بوده و نیازمند بستری و اقدامات درمانی مناسب می باشدکلیدواژگان: عوارض پوستی، داروهای ضدتشنج، عوارض دارویی -
صفحه 35سولفور موستارد یا گاز خردل برای اولین بار در جنگ جهانی اول به عنوان سلاح شیمیایی استفاده شد. مدت ها بعد، ارتش عراق نیز بر علیه رزمندگان و مردم شهرهای ایران از آن استفاده کرد (67-1359). این ماده بیشتر از 000/100 نفر از ایرانیان را آسیب زد و یک سوم آنها هنوز هم از عوارض آن در رنج هستند. سولفور موستارد یک ماده ی آلکیله کننده با خواص سیتوتوکسیک، موتاژنیک و تاول زا می باشد که روی پوست، چشم و ریه اثر می کند. هدف ما از این مطالعه، مروری بر اثرات حاد و مزمن سولفور موستارد روی پوست می باشد. اطلاعات این مقاله از طریق جستجوی بانک های اطلاعاتی PubMed، Google، Iran Medex، Irandoc و SID تا ابتدای سال 2011 به دست آمد. شایع ترین اثرات حاد سولفور موستارد بر پوست عبارتند از: خارش و سوزش (8/96% - 26%)، درد (4/77% - 25%)، قرمزی (9/83%-6/20%)، هایپرپیگمانتاسیون (9/83%-20%) و وزیکول و تاول (6/80%-4/15%) و شایع ترین عوارض مزمن عبارتند از: خارش (7/94%-7/24%)، سوزش (52%-9/9%)، اسکار (70%-4/5%)، هایپرپیگمانتاسیون (55%-5/9%)، هیپوپیگمانتاسیون (40-3/2%)، خشکی پوست (7/43%-2/1%) و آنژیوم گیلاسی (5/37%-12/2%). علی رغم گذشت بیش از 20 سال از اتمام جنگ جانبازان شیمیایی هنوز از بسیاری از عوارض پوستی سولفور موستارد در رنج هستند. بعضی از عوارض مانند خارش وخشکی پوست اثرات منفی روی کارآیی و کیفیت زندگی آنها دارد. عوارض پوستی جدی تر مانند تومورهای بدخیم پوستی تا امروز نادر بوده و برای ایجاد نیاز به زمان طولانی تری دارد. بنابراین این جانبازان نیاز به پیگیری بیشتری دارند تا در صورتی که سرطان پوستی ایجاد شد سریعا مشخص و درمان شوند.
کلیدواژگان: عوارض، سولفور موستارد، گاز خردل -
صفحه 47در سال های اخیر، پیشرفت فراوان شاخه های مختلف فناوری سبب شده تا استفاده از آزمون ها و روش های تشخیصی در رشته های مختلف پزشکی بالینی به گونه ای چشمگیر افزایش یابد. این امر افزایش قابل توجه انتشار مقالات مرتبط با استفاده از این آزمون ها در تشخیص و پیشگیری از بیماری ها را به دنبال داشته است و رشته ی تخصصی بیماری های پوست نیز از این امر مستثنی نیست. با توجه به آن که رویکرد مبتنی بر شواهد (Evidence-based) بر لزوم استفاده ی صحیح از بهترین شواهد حاصل از پژوهش های بالینی در اخذ مناسب ترین تصمیم برای تشخیص یا درمان بیماری ها با در نظر گرفتن خواسته های بیمار تاکید دارد، اهمیت توانایی متخصصان پوست در ارزیابی و استفاده از مقالاتی که نتایج پژوهش های بالینی در حیطه ی درستی آزمون های تشخیصی را گزارش می کنند مشخص می شود. به این منظور در این مبحث، پس از مروری اجمالی بر برخی از مفاهیم مورد استفاده در این گروه از مطالعات، اصول ارزیابی نقادانه مطالعات تشخیصی بر اساس رویکرد مبتنی بر شواهد ارایه می شود. به طور کلی راهبردهایی برای تعیین روایی (Validity)، کاربرد (Applicability) و ارزیابی کیفیت مطالعه مورد بحث قرار می گیرد.
کلیدواژگان: درستی تشخیص، آزمون های تشخیصی، پزشکی مبتنی بر شواهد -
صفحه 60سیرینگومای بثوری، تومور خوش خیم و نادر غدد عرق اکراین است. تظاهرات بالینی به صورت ایجاد پاپول های کوچک، قرینه، زرد قهوه ای، قرمز و هم رنگ پوست در سطح قدامی بدن می باشد. معمولا خانم های جوان را مبتلا می نماید. تشخیص قطعی بر اساس یافته های آسیب شناسی است. پاتوژنز بیماری نامشخص است ولی گزارشاتی از ارتباط بیماری با عواملی مانند مصرف داروهای ضدصرع، پرتودرمانی، تریزومی 21، متعاقب برداشتن موهای ناخواسته و پرکاری تیروئید وجود دارد. بیمار ما خانمی 25 ساله بود که با پاپول هایی در پیشانی، اطراف چشم، گونه، چانه، گردن، سینه، شکم و ساعد مراجعه نمود. تشخیص بر اساس یافته های اختصاصی آسیب شناسی تایید شد. بیمار ایجاد و گسترش ضایعات پوستی را مرتبط با مصرف قرص های پیشگیری از بارداری ذکر نمود. اهمیت این بیماری در ایجاد مشکلات زیبایی است.
کلیدواژگان: سیرینگوما، غدد اکراین، قرص پیشگیری از بارداری -
صفحه 64بیماری فابری، یک اختلال ذخیره ای لیزوزومال وابسته به X ناشی از کمبود آنزیم آلفاگالاکتوزیدازA می باشد که منجر به تجمع غیرطبیعی گلیکواسفنگولیپید در بافت های مختلف بدن می شود. این مقاله به معرفی آقای 35 ساله با بثورات پاپولر قرمز تیره کراتوتیک منتشر بدن می پردازد که پس از انجام بیوپسی جهت وی تشخیص آنژیوکراتوما گذاشته شد و با توجه به وجود نفروپاتی در بیمار و سابقه ی بثورات پوستی مشابه و درگیری کلیه در برادر بیمار که تحت پیوند قرار گرفت، برای وی بیماری فابری مطرح گردید.
کلیدواژگان: بیماری فابری، آنژیوکراتوما، نفروپاتی
-
Page 1Background And AimCutaneous leishmaniasis (CL) is endemic in Iran, where it is one of the most important health problems. Both anthroponotic CL (ACL) caused by L. tropica and zoonotic CL (ZCL) caused by L. major are reported. Antimoniate derivatives as the standard therapy for CL need multiple injections and are not easy to tolerate for the patients. This study was conducted in Mashhad to compare the efficacy of weekly versus twice a week intralesional injections of meglumine antimoniate (MA) in the treatment of ACL.MethodsThis randomised controlled trial was performed during 2006 to 2008 in Mashhad, Iran. Using computerized sequence of random numbers, participants were randomly allocated in the two arms of the study: one receiving weekly and the other receiving twice-a-week intralesional injections of MA. The lesion size, induration and healing rate were assessed, recorded and compared. Healing was defined as complete re-epithelialisation and disappearance of induration.ResultsA total of 252 suspected CL patients with 372 lesions were screened. 82 parasitologically proven cases with 121 lesions caused by L. tropica were included and 74 patients with 113 lesions completed the study. At 12th week after initiation of treatment, complete healing was observed in 38 out of 44 lesions (86.4%) in the group which received weekly intralesional MA injection. The median time-to-heal in this group was 36 days (95% confidence interval [CI]: 32.0-39.9). Complete healing was recorded in 60 out of 69 lesions (86.9%) in the group which received twice a week intralesional injections of MA with a median time-to-heal of 25 days (95% CI: 20.9-29.1). While no significant difference was observed between the two groups in terms of complete healing rate (P=0.999), time-to-heal was significantly different between the 2 groups (P=0.003).ConclusionIt seems that the effectiveness of twice-weekly intralesional injections of MA is similar to once-weekly regimen while the former regimen causes more rapid healing of lesions.
-
Page 9Background And AimVitiligo is a common skin disorder that presents as depigmented patchs and associated with psychosocial morbidity. Photochemotherapy with methoxsalen plus ultraviolet A (PUVA) is an effective and commonly used modality in treatment of vitiligo and is available in Khorasan Province since more than ten years ago.MethodsThis uncontrolled clinical trial included patients with vitiligo referred to phototherapy center in Emam Reza Hospital in Mashhad during 1998-1999. Treatment was done topically on patients with involvement less than 2% of the body area and systemic in cases with involvement more than that. Data including improvement rate and side effects were analyzed by SPSS software version 11.5.ResultsOne-hundred and thirty-five patients, 79 female and 56 male, were enrolled. One-hundred and twenty-six patients were treated systemically and 9 patients underwent topical therapy. Complete (100%) repigmentation was observed in one patient. Repigmentation of 80-99%, 60-79%, 40-59%, 20-39% and less than 20% were observed in 53, 43, 12, 6 and 20 patients; respectively. Results were significantly better in generalized vitiligo, face involvement, and cases whom recieved more than 200 treatment sessions, but there was not significant relationship between improvement and patient's age, family history, the first involved area, beginning time of repigmentation, the observed interval between initiation of treatment and disorder appearance, and skin type. Common side effects were pruritus (69.6%), erythema (52.6%), nausea and vomiting (28.9%), and headache (17.8%).ConclusionPUVA therapy is an effective and safe treatment in patients with vitiligo, and has good results in nonsegmental vitiligo and facial involvement.
-
Page 17Background And AimToday, despite numerous advances in medical sciences, the number of complaints against physicians shows an increasing trend. Studying the causes of these complaints and identify contributing factors may reduce medical litigation. The aim of this study was to assess the reasons of complaints in the field of dermatology and cosmetic.MethodsIn this retrospective cross-sectional study, we investigated the medical malpractice records related to dermatology and cosmetics, registered in the office of Forensic Medicine, province of Tehran from 2002 to 2010.ResultsIn 63.4%, 35.3%, and 1.2% of cases, verdicts of malpractice, acquittal and closing the file without a verdict, were issued; respectively. The most common types of negligence were related to improvidence (63.4%), lack of proficiency (27%), and disregarding of governmental provisions (5.7%). Most frequent causes of complaints were related to scar and darkening of skin after laser therapy (24.4%), dissatisfaction of hair transplantation (19.5%), and complications after injection of filler gels, botollonium toxin, etc (15.8%). Most plaintiffs were women, in their 20s, with a highschool diploma and were housewives. The most frequent age range of the physicians was 30-39 years old and most of them were male.ConclusionConsidering medical ethics and professionalism, good communication between physician, medical personnel and patient including his entourage, full examination, adequate explanations about therapeutic procedures and possible complications, lack of exaggerating the results of therapy, continuous study and updating medical knowledge, improvement of medical skills and experiments, refrain from dealing with procedures that did not pass its training courses, properly selected patient, take informed concept and innocence may reduce the number of complaints.
-
Page 30Background And AimCutaneous drug reaction is a common side effect of antiepileptic drugs and a frequent cause of treatment discontinuation. These reactions ranges can be a mild maculopapular rash to Stevens-Johnson Syndrom and toxic epidermal necrolysis. Among the traditional anticonvulsant drugs the aromatic compounds Phenytoin, Phenobarbital and Carbamazepin have been associated with relatively higher incidences of cutaneous reactions which can hospitalized the patient. Some of the newer drugs also can induce this problem, especially lamotrigine.MethodsAll records of patiens who were hospitalized at hospitals related to Islamic Azad as well as Rasol Akram hospital with a diagnosis of cutaneous drug reaction to anticonvulsant therapy in 8 years period were reviewed.ResultsThe most common culprit was phenytoin (32%) and the least common drug was lamotrigin (3%).ConclusionCutaneous reaction to anticonvulsant drugs is common and sometimes may be life threatening which needs serious treatment options.
-
Page 35Sulfur mustard (SM) or mustard gas is a chemical weapon which for the first time was employed during world war I; later on it was used by Iraqi military forces against Iranian army and civilians (1980-88). This agent injured over 100000 Iranians and one-third of them are still suffering from its complications. SM is an alkylating agent with cytotoxic, mutagenic and vesicating properties, which targets the skin, eyes and respiratory systems. In this study we review the acute and chronic effects of SM on the skin. We obtained information of this paper from a search of PubMed. Google, Iran Medex, Irandoc and SID until beginning of 2011. The most common acute effects of SM on skin were: pruritus and burning (26%-96.8%), pain (25%-77.4%), erythema (20.6%-83.9%), hyperpigmentation (20%-83.9%), and vesicle and bulla (15.4%-80.6%). The most common chronic effects were: pruritus (24.7%-94.7%), burning (9.9%-52.1%), scar (4.5%-70%), hyperpigmentation (5.9%-55%), hypopigmentation (3.2%-40%), xerosis (2.1%-43.7%) and cherry angioma (12.2%-70.5%). After passing more than 20 years of the end of the Iraq-Iran war, the victims still suffer from many skin complications of SM and some of them such as itching and dry skin have negative effects on the performance and quality of their life. Up to now, serious skin complications like malignant skin tumors have been rare and a longer time may be required to establish. Therefore further follow-up is needed to detect and treat any kind of skin cancers promptly.
-
Page 47In the recent years, advances in different fields of technology have been resulted in a dramatic increase in the diagnostic methods and tests in different branches of clinical medicine with a consequent increase in the number of scientific publications related to the application of those tests and methods in the diagnosis or prevention of diseases. Dermatology is not an exception. Since, evidence-based medicine emphasizes on the appropriate use of the current best clinical research evidence in the diagnosis or treatment of each individual patient acknowledging his/her values, the capability of dermatologists in appraisal and application of the publications, which reports the results of diagnostic test accuracy studies cannot be ignored. In this article, after a brief review on basic issues in diagnostic test accuracy studies, principles of critical appraisal of these studies, from an evidence-based viewpoint, will be discussed. General strategies for evaluation of validity, applicability and quality assessment of a diagnostic test study will be provided.
-
Page 60Eruptive syringoma is a rare benign tumor of eccrine sweat gland. Clinically, it presents as successive crops of symmetric, small yellow-brown to erythematous or skin-colored papules on the anterior body surfaces. It usually occurs in young women. Definitive diagnosis can be made on histopathological findings. The pathogenesis of eruptive syringoma is unclear but there are few reports about its association with antiepileptic drugs, radiation, trisomy 21, depilation and hyperthyroidism. The presented case was a 25-year-old woman who had referred with papules in forehead, periorbital regions, cheek, chin, chest, abdomen and forearm. Eruptive syringoma was confirmed based on its distinctive pathological findings. She thought her skin lesions were related to consumption of oral contraceptives. The importance of this disease is its cosmetic problem.
-
Page 64Fabry disease is a X-linked lysosomal storage disorder due to alpha galactosidase A deficiency leading to abnormal accumulation of glycosphingolipids in different parts of body. This case report introduces a 35-year-old man with diffuse keratotic erythematous papules. Histopathological evaluation of the skin biopsy suggested the diagnosis of angiokeratoma. With attention to his nephropathy and the same skin lesions and renal involvement in his brother, which led him to receive renal transplantation, the diagnosis of Fabry disease was suggested.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.