فهرست مطالب

چشم پزشکی بینا - سال شانزدهم شماره 4 (تابستان 1390)

مجله چشم پزشکی بینا
سال شانزدهم شماره 4 (تابستان 1390)

  • 112 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1390/05/05
  • تعداد عناوین: 15
|
  • مقالات پژوهشی
  • محمدرضا روحانی، سیامک دلفزا باهر، حمیدرضا برخورداری یزدی صفحه 291
    هدف
    مقایسه لنزهای داخل چشمی (IOL) اسفریک و آسفریک هیدروفیلی از نظر حساسیت کنتراست و حدت بینایی در شرایط روشنایی و تاریکی.
    روش پژوهش: چهل چشم از 40 بیمار مبتلا به آب مروارید به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. بعد از انجام جراحی استاندارد فیکوامولسیفیکیشن، در یک گروه IOL اسفریک (Adapt، B&L) و در گروه دیگر IOL آسفریک (Adapt AO، B&L) کار گذاشته شد. جراحی ها توسط یک جراح و با دستگاه Alcon Infinity انجام شدند و IOL در داخل کیسه قرار داده شد. دو ماه بعد از عمل، بهترین دید اصلاح شده (BCVA) یک چشمی بیمار در شرایط مزوپیک با روشنایی 8cd/m2 اندازه گیری شد و سپس حساسیت کنتراست بیمار با BCVA، در شرایط فوتوپیک و مزوپیک با و بدون گلیر 3cd/m2 (glare) به وسیله دستگاه (53/8 lux) Metrovision Monelci تعیین گردید. کیفیت بینایی 2 گروه از طریق مقایسه متوسط حساسیت کنتراست در بسامدهای 5/0، 1، 2، 5، 10 و 20 دور در درجه با استفاده از آزمون t مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    دو گروه از نظر BCVA بعد از عمل تفاوت معنی داری نداشتند. هم چنین در شرایط فوتوپیک، مزوپیک با قطر مردمک 5mm فوتوپیک با گلیر و مزوپیک با گلیر، میانگین حساسیت کنتراست در بسامدهای مختلف در بین 2 گروه تفاوت معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    با در نظر گرفتن خطر بروز نامرکزی شدن IOL و کاهش دید ناشی از آن می توان علاوه بر در نظر گرفتن حساسیت کنتراست، عواملی مثل قیمت، سهولت دسترسی و سهولت کارگذاری را نیز در تعیین و انتخاب نوع لنز مصرفی در جراحی آب مروارید در نظر داشت
  • منیره محجوب، جواد هرویان، حسین انصاری، حامد مومنی مقدم، مسعود پودینه، فاطمه محجوب صفحه 297
    هدف
    تعیین تغییرات میزان حدت استریوپسیس با افزایش سن.
    روش پژوهش: در 87 بیمار با دامنه سنی 5 تا 80 سال که به طور تصادفی انتخاب شدند؛ پس از اصلاح کامل عیوب انکساری، استریوپسیس با تست تیتموس و TNO مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    ارتباط معنی داری بین استریوپسیس و سن وجود داشت به طوری که با افزایش سن، حدت استریوپسیس افزایش می یافت (0/001

    نتیجه گیری
    سن عامل مهمی در استریوپسیس است به طوری که با افزایش سن استریوپسیس کاهش می یابد.
  • سیدعلی میردهقان، محمدرضا جعفری نسب، سپهر فیضی، محمدرضا ناصریان صفحه 302
    هدف
    تعیین اثر کدورت قرنیه در دوران کودکی بر طول قدامی- خلفی کره چشم در بزرگ سالی.
    روش پژوهش: در 23 بیمار دچار کدورت یک طرفه قرنیه که در سنین زیر 6 سال ایجاد شده بود و در سال 1387 به بیمارستان لبافی نژاد مراجعه کرده بودند؛ معاینات کامل چشمی همراه با اندازه گیری عیب انکساری انجام شد. اندازه گیری طول قدامی- خلفی چشم به وسیله اولتراسوند A در هر دو چشم مبتلا و سالم (گروه شاهد) صورت گرفت.
    یافته ها
    میانگین طول محوری چشم در چشمان مبتلا به کدورت مرکزی قرنیه در مقایسه با چشم مقابل بیش تر بود (2/47±25/45 در برابر 3/34±22/85 میلی متر؛ 0/001=P) که علت آن افزایش طول حفره زجاجیه بود (2/82±18/91 در برابر 2/73±15/71 میلی متر؛ 0/001
    نتیجه گیری
    کدورت مرکز قرنیه در کودکی با افزایش طول حفره زجاجیه همراه است؛ بنابراین در پی گیری و درمان بیماران مبتلا به کدورت مرکزی قرنیه که در کودکی رخ داده است باید نزدیک بینی پیش رونده مدنظر قرار گیرد.
  • محمد زارع، محمدعلی جوادی، بهرام عین اللهی، علیرضا برادران رفیعی، احمد عظیم زاده آرانی، حامد اسفندیاری صفحه 306
    هدف
    تعیین علل پیوند قرنیه و روش های جراحی مورد استفاده در مرکز آموزشی- درمانی شهید لبافی نژاد طی سال های 1386 تا پایان 1388.
    روش پژوهش: پرونده 1083 بیمار که طی سه سال گفته شده تحت عمل جراحی پیوند قرنیه قرار گرفته بودند بررسی گردید. اطلاعات مورد نظر شامل سن، جنس، علت و نوع پیوند قرنیه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    بیماران شامل 709 (65/5 درصد) مرد و 374 (34/5 درصد) زن با میانگین سنی 10/2±43/2 سال (17 روز تا 83 سال) بودند. بیماری قوز قرنیه (36/7 درصد) شایع ترین علت پیوند قرنیه بود و پس از آن، به ترتیب پیوند مجدد (12/6 درصد)، ادم قرنیه پس از جراحی آب مروارید به همراه کارگذاری لنز داخل چشمی (11/8 درصد)، زخم های قرنیه شامل باکتریایی، قارچی، آکانت آمیبی (11/7 درصد)، اسکار و کدورت غیرتب خالی قرنیه (7/4 درصد)، کراتوپاتی تراخمی (5/6 درصد)، دیستروفی های قرنیه (4/6 درصد) و کراتوپاتی ناشی از گاز خردل (4 درصد) سایر علل انجام پیوند قرنیه بودند. شایع ترین روش های جراحی پیوند قرنیه به ترتیب شامل پیوند نفوذی (56/2 درصد)، پیوند لایه ای عمیق قدامی (24/5 درصد)، پیوند نفوذی تکتونیک (9/4 درصد)، پیوند لایه ای (3/4 درصد)، پیوند اندوتلیال (3/3 درصد) و پیوند کراتولیمبال آلوگرافت بدون پیوند نفوذی (3/1 درصد) بودند.
    نتیجه گیری
    طی این 3 سال نیز قوز قرنیه هم چنان شایع ترین علت پیوند قرنیه بوده است ولی در مقایسه با گزارش های قبلی، پیوند مجدد به تدریج افزایش یافته است. ادم قرنیه پس از جراحی آب مروارید به همراه کارگذاری لنز داخل چشمی نیز هم چنان از علل شایع پیوند قرنیه بوده است. فراوانی روش جراحی پیوند لایه ای عمیق قدامی به طور مشخصی افزایش یافته است و پیوند اندوتلیال قرنیه و پیوند کراتولیمبال آلوگرافت نیز نسبت به گزارش های قبلی روند رو به افزایشی داشته اند.
  • عباس باقری، محبوبه قادرپناه، مهدی توکلی، آزاده کنعانی صفحه 312
    هدف
    ارزیابی اپیدمیولوژی سلولیت اربیتال و پره سپتال در بیماران بستری شده در بیمارستان لبافی نژاد طی سال های86-1376.
    روش پژوهش: پرونده بیمارانی که به دلیل سلولیت اربیتال و پره سپتال طی مدت گفته شده در بیمارستان لبافی نژاد بستری شده بودند، بررسی گردید. ویژگی های فردی و بالینی، نتایج درمانی و عوارض بیماری مورد ارزیابی قرار گرفتند.
    یافته ها
    در این مدت 93 بیمار شامل 54 مورد سلولیت پره سپتال و 39 مورد سلولیت اربیتال در مرکز لبافی نژاد بستری و درمان شده بودند. سلولیت اربیتال در مردان 2 برابر شایع تر بود ولی فراوانی سلولیت پره سپتال در هر دو جنس تقریبا یکسان بود. میانگین سنی در مبتلایان به سلولیت اربیتال 23/9±27/4 سال (6 ماه تا 48 سال) و در مبتلایان به سلولیت پره سپتال 23/3±19/1 سال (1 ماه تا 82 سال) بود. درگیری در 97/8 درصد موارد یک طرفه بود. میانگین فاصله زمانی ابتلا تا مراجعه بیماران حدود 4 روز بود. میانگین طول بستری در مورد سلولیت اربیتال حدود 6 روز و در سلولیت پره سپتال حدود 4/5 روز بود. شایع ترین شکایت بیماران تغییرات ظاهری و شایع ترین یافته بالینی ورم و قرمزی پلک ها بودند. بیش ترین بروز بیماری در بهار و کم ترین در تابستان بوده است. شایع ترین علت زمینه ساز، سینوزیت بود که در سلولیت اربیتال در 53/8 درصد و در سلولیت پره سپتال در 24/1 درصد موارد مشاهده شد. شایع ترین سینوس درگیر، اتمویید و کم ترین سینوس درگیر، اسفنویید بود. بیماران به طور متوسط با 2 آنتی بیوتیک درمان شدند. نیاز به مداخله جراحی در 48/7 درصد موارد سلولیت اربیتال و 14/8 درصد موارد سلولیت پره سپتال وجود داشت. عارضه فلج عضلات خارج چشمی در یک مورد سلولیت اربیتال مشاهده شد که نیاز به اصلاح جراحی داشت.
    نتیجه گیری
    سلولیت های اربیتال و پره سپتال عمدتا در سنین جوانی رخ می دهند و بیش ترین عامل زمینه ساز بروز آن ها سینوزیت است؛ بیش تر در فصل بهار رخ می دهند و در صورت درمان به موقع بیماری های زمینه ای می توان از پیامدهای آن جلوگیری نمود.
  • محمد اعتضاد رضوی صفحه 326
    هدف
    تعیین فاصله بین شیار پلک فوقانی از لبه پلک در یک نمونه از جمعیت ایرانی.
    روش پژوهش: ارتفاع شیار پلکی فوقانی به وسیله کالیپر (Caliper) در سه نقطه داخلی، میانی و خارجی اندازه گیری شد. عملکرد ماهیچه بالابرنده پلک نیز با حذف عملکرد ماهیچه فرونتالیس به طور استاندارد تعیین شد.
    یافته ها
    در مجموع 208 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 5/9±39/9 سال و نسبت زن به مرد 2/25 بود. میانگین عملکرد ماهیچه لواتور در مجموع 1/77±15/70، در زنان 1/69±15/56 و در مردان 1/88±16/02 میلی متر بود. میانگین فاصله لبه پلک از شیار پلکی در مجموع افراد در سمت داخلی 1±3/84 میلی متر، در وسط 1/54±7/57 میلی متر و در سمت خارجی 1/02±3/89 میلی متر بود. در مقایسه دو جنس در هر دو چشم، فاصله شیار پلکی از لبه پلک در سمت داخلی در مردان به طور معنی داری بیش تر از زنان بود ولی تفاوت معنی داری بین دو جنس از نظر عملکرد ماهیچه لواتور، ارتفاع چین پلکی در قسمت میانی و خارجی و نیز میزان وجود شیار پلکی دوگانه مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    فاصله بین لبه پلک از قسمت مرکزی چین پلکی در نمونه جمعیت ایرانی در محدوده 7 تا 9 میلی متر قرار داشته و تفاوت قابل توجهی در دو جنس ندارد.
  • حامد مومنی مقدم، فرشاد عسگری زاده، مرضیه احسانی، محدثه امیدبخش پرورش، منا مهرآوران صفحه 330
    هدف
    تعیین اثر روش های مختلف اندازه گیری انحراف و قدرت های متفاوت عدسی بر نسبت گرادیانت AC/A (accommodative convergence/accommodation) محاسبه شده.
    روش پژوهش: در این مطالعه 78 نفر از دانشجویان رشته های مختلف دانشگاه علوم پزشکی زاهدان که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابتدا عیوب انکساری به روش رتینوسکوپی تعیین شدند و سپس از روش های کاور تست متناوب با منشور، ون گراف و استوانه مادوکس بدون عدسی و با عدسی های 1±، 2± و 3± برای اندازه گیری انحراف در فاصله نزدیک و تعیین نسبت AC/A استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس درون موردی دو فاکتوری و آنالیز واریانس اندازه های تکراری و همبستگی تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    میانگین نسبت AC/A با سه روش کاور تست متناوب، استوانه مادوکس و روش ون گراف به ترتیب 3/6، 3/7 و4 پریزم دیوپتر به دیوپتر بود (0/2=P). بیش ترین و کم ترین نسبت AC/A به ترتیب مربوط به روش ون گراف با عدسی 3+ دیوپتر و روش کاور تست با عدسی 1- دیوپتر بودند. تنها نسبت AC/A تعیین شده با عدسی 1-، +2 و 1-، +3 تفاوت معنی داری داشتند (0/05
    نتیجه گیری
    روش اندازه گیری انحراف بر نسبت AC/A به دست آمده تاثیری ندارد ولی قدرت عدسی انتخابی، موثر است. بنابراین توصیه می شود که از عدسی های 2 یا 3 دیوپتر به جای 1 دیوپتر جهت حذف اثر احتمالی عمق فوکوس استفاده شود.
  • سپهر فیضی، محمدرضا جعفری نسب، علی هاشملو، محمدعلی جوادی صفحه 338
    هدف
    مقایسه ویژگی های بیومکانیک قرنیه پیوندی بعد از پیوند تمام ضخامتی (PK) و پیوند لایه ای عمیق (DALK) با روش حباب بزرگ با استفاده از دستگاه تحلیل گر پاسخ چشمی (ORA).
    روش پژوهش: مطالعه بر روی قرنیه پیوندی بیمارانی انجام شد که به علت قوز قرنیه تحت جراحی پیوند قرنیه به روش PK (45 چشم) یا DALK (23 چشم) قرار گرفته بودند. ویژگی های بیومکانیک قرنیه پیوندی شامل هیسترسیس (hysteresis) قرنیه (CH)، عامل مقاومت قرنیه (CRF)، فشار داخل چشمی اصلاح شده بر اساس گلدمن (IOPg) و فشار داخل چشمی پس از جبران عامل قرینه ای (IOPcc) توسط دستگاه ORA اندازه گیری و بین دو گروه مقایسه شدند.
    یافته ها
    بیماران گروه PK و DALK به ترتیب دارای میانگین سنی 6/1±29/8 و 6/5±27/2 سال (0/11=P) بودند و بعد از پیوند به مدت 19/0±31/4 و 17/3±29/2 ماه (0/27=P) پی گیری شدند. دو گروه تفاوت معنی داری از نظر اندازه قرنیه گیرنده، دهنده یا بهترین دید اصلاح شده نداشتند. میانگین CH در گروه PK و DALK به ترتیب 2/5±10/09 و 2/1±9/64 میلی متر جیوه بود (0/36=P). میانگین CRF در گروه PK و DALK به ترتیب 2/2±10/13 و 2/1±9/36 میلی متر جیوه بود (0/17=P). دو گروه از نظر IOPg و Iopcc نیز تفاوت معنی داری نداشتند.
    نتیجه گیری
    قرنیه های پیوندشده به روش DALK و PK در چشم های مبتلا به قوز قرنیه ویژگی های بیومکانیک مشابهی دارند.
  • علی اصغر بهنام قادر، مهندس افروز لطیفی، مهندس ریحانه نقابت شیرازی، حیدر سیاتیری صفحه 344
    هدف
    مقایسه خواص نوری لنزهای درون چشمی حاوی مواد جذب کننده پرتو فرابنفش و تعیین ترکیبات شیمیایی آن ها.
    روش پژوهش: لنزهای درون چشمی گوناگون شامل لنزهای آکریلیک هیدروفیل انعطاف پذیر، هیدروفوب انعطاف پذیرو هیدروفوب غیر قابل انعطاف PMMA (پلی متیل متاکریلات) در سه عدد دیوپتر 15، 22 و 25 مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی خواص نوری با روش طیف سنجی (UV-Visible) UV-VIS در طول موج های بین 800-200 nm و ساختار شیمیایی با روش طیف سنجی (attenuated total reflectance) ATR انجام شد.
    یافته ها
    بر اساس طیف سنجی ATR، لنزهای هیدروفیل از جنس هیدروکسی اتیل متاکریلات، هیدروفوب انعطاف پذیراز جنس کوپلیمرهای فنیل اتیل اکریلات و فنیل اتیل متاکریلات و لنزهای هیدروفوب غیر قابل انعطاف از جنس PMMA (منطبق با اعلام شرکت سازنده) بودند. ناحیه cut-off لنزهای مورد بررسی، در محدوده طول موج 350 تا 420 نانومتر قرار داشت. با افزایش عدد دیوپتر از 15 به 22 در لنزهای هیدروفوب انعطاف پذیر، تغییر قابل توجهی در ناحیه cut-off و در مقدار جذب پرتوهای فرابنفش رخ نداد در حالی که افزایش بیش تر آن تا عدد دیوپتر 25، انتقال ناحیه cut-off به طول موج های بالاتر را به همراه داشت. لنزهای PMMA دارای ناحیه cut-off در طول موج 400 نانومتر بودند و تغییرات عدد دیوپتر، اثر قابل سنجشی بر آن نداشت.
    نتیجه گیری
    با افزایش عدد دیوپتر در لنزهای هیدروفوب، ناحیه cut-off به طول موج های بالاتر منتقل می شود و پرتوهای فرابنفش کم انرژی تر نیز جذب می گردند. در لنزهای PMMA، تغییرات عدد دیوپتر اثر قابل سنجشی را نشان نمی دهد.
  • مقاله مروری
  • مهندس ناهید حق جو، مسعود سهیلیان صفحه 351
    تاکنون رایج ترین روش دارورسانی به سگمان خلفی چشم، تزریق درون زجاجیه ای بوده است که اگرچه روش موثری است ولی به دلیل حذف سریع برخی از داروها از چشم، به ویژه داروهایی که وزن مولکولی آن ها کم است؛ نیمه عمر دارو در فضای زجاجیه فقط چند ساعت می باشد. در نتیجه، برای تامین غلظت مناسب دارو در چشم، لازم است که تزریق به طور مرتب تکرار شود که گاهی با عوارضی از قبیل خون ریزی زجاجیه، جداشدگی شبکیه، اندوفتالمیت و آب مروارید همراه است. به منظور کاهش عوارض ناشی از تزریق، توسعه سامانه های پیوسته رهش که بتوانند دارو را برای مدت طولانی تری در داخل چشم فراهم نمایند، ضروری به نظر می رسد. نتیجه پژوهش ها در این زمینه، شش نوع ایمپلنت پلیمری بوده است که به نام های Vitrasert، Retisert، Ozurdex (Posurdex)، I-vation، Iluvien (Medidur)و NT-501 معروفند. برخی از این ایمپلنت ها تایید شده اند و برخی دیگر مراحل آزمایشگاهی را طی می کنند. این مطالعه مروری، بر اساس جستجو در PubMed و با استفاده از واژه های کلیدی intraocular implant، intravitreal implant، sustained-release و intravitreal drug delivery انجام پذیرفته است.
  • گزارش موارد بیماری
  • احمدعلی فردوسی، آزاده دوزنده صفحه 360
    هدف
    معرفی بیمار مبتلا به رتینوبلاستوم پیش رفته و مراجعه دیرهنگام.
    معرفی بیمار: دختر 6 ساله با توده اربیت از 6 ماه قبل به درمانگاه چشم بیمارستان امام حسین (ع) مراجعه کرد. با تشخیص احتمالی رتینوبلاستوم و با توجه به وسعت ضایعه، ابتدا شیمی درمانی و سپس عمل جراحی برداشت کامل ضایعه (exentration) صورت پذیرفت. تشخیص رتینوبلاستوم در بررسی آسیب شناسی تایید شد و حاشیه ضایعه سالم بود.
    نتیجه گیری
    با وجود آن که اغلب موارد رتینوبلاستوم قبل از 3 سالگی و در مراحل اولیه تشخیص داده می شوند، هم چنان مواردی از تشخیص دیرهنگام به ویژه در کشورهای در حال توسعه مشاهده می گردد
  • فرزان کیان ارثی، امین مسجدی، حشمت الله قنبری صفحه 364
    هدف
    گزارش یک مورد نکروز حاد شبکیه به دنبال انسفالیت هرپسی.
    معرفی بیمار: مرد 25 ساله ای با کاهش دید و درد چشم چپ مراجعه نمود. وی یک ماه قبل از ایجاد علایم چشمی، به دلیل انسفالیت هرپسی بستری شده و تحت درمان ضد ویروسی قرار گرفته بود. یک ماه پس از ایجاد علایم عصبی، بیمار دچار علایم بینایی در چشم چپ شد. معاینات بالینی و پاراکلینیکی نشان دهنده ایجاد نکروز حاد شبکیه توسط ویروس هرپس سیمپلکس بودند.
    نتیجه گیری
    انسفالیت هرپسی می تواند عامل خطرسازی برای ایجاد نکروز حاد شبکیه باشد. از طرف دیگر، درگیری مغز و چشم در یک سمت می تواند بیانگر انتقال ویروس از طریق مسیرهای عصبی باشد.
  • عباس باقری، نسرین رفیعی، محمد ابریشمی، حسین سالور، مریم آل طه صفحه 368
    هدف
    گزارش یک مورد گرانولومای پیوژنیک به صورت توده ای شناور (floating mass) در کیسه اشکی.
    معرفی بیمار: کودکی 13 ماهه با علایم داکریوسیستیت مزمن و سابقه دو بار میل زدن مجرای اشکی و یک بار میل زدن همراه با شکستن توربینت تحتانی بینی مراجعه نمود. پس از ارزیابی رادیولوژیک، عمل جراحی داکریوسیستورینوستومی (DCR) خارجی انجام گردید و از درون کیسه اشکی، توده ای قرمزرنگ خارج شد. بررسی بافت شناسی، گرانولومای پیوژن کیسه اشکی را مسجل کرد. هشت ماه پس از انجام DCR، در زمان نگارش مقاله، بیمار هم چنان بدون علامت بود.
    نتیجه گیری
    در موارد شکست عمل میل زدن مجرای اشکی، علاوه بر ضایعات بینی، به توده های فضاگیر درون کیسه اشکی هم باید فکر کرد و به ویژه گرانولومای پیوژن نباید از نظر دور بماند.
  • مقاله تصویری
  • محمد مهدی صدوقی، پرویز ملکی فر صفحه 372
    سندرم آلپورت یک بیماری سیستمیک است که با درگیری چشمی همراه می باشد. این مقاله به معرفی یک بیمار مبتلا به سندرم آلپورت می پردازد. نکته قابل توجه، وجود آستیگماتیسم قرنیه ای دوطرفه در این بیمار است که جزو همراهی های این سندرم نمی باشد.
  • اصلاحیه
    صفحه 374
|
  • Rohani M. , Delfaza-Baher S. , Barkhordari-Yazdi H. Page 291
    Purpose
    To compare aspheric and spherical hydrophilic intraocular lenses (IOLs) in terms of contrast sensitivity and visual acuity in photopic and mesopic conditions.
    Methods
    This triple-blind randomized clinical trial was performed on 40 eyes of 40 patients at Al-Zahra Eye Center, Zahedan, Iran. The eyes were randomized to standard phacoemulsification procedure with spherical (Adapt, B&L) or aspherical (Adapt AO, B&L) IOLs. All operation were performed using the Alcon Infinity system by one surgeon and the IOL was placed within the capsular bag. Two months postoperatively, best corrected visual acuity (BCVA) in mesopic condition with brightness value of 8cd/m2as well as contrast sensitivity with BCVA in mesopic and photopic conditions with and without glare of 3cd/m2 were determined using the Metrovision Monelci Contrast Sensitivity Device (53.8lux). Quality of vision was compared between the two groups by comparing average contrast sensitivity at frequencies of 0.5, 1, 2, 5, 10 and 20 cycle per degree using t-test.
    Results
    There was no statistically significant difference between the study groups regarding BCVA or contrast sensitivity at different frequencies under photopic or mesopic conditions with pupil diameter of 5mm, and under photopic or mesopic conditions with glare.
    Conclusion
    Considering the risk of visual loss due to IOL decentration. Besides contrast sensitivity, other factors such as price and ease of insertion and access should be considered for determining the IOL of choice in cataract surgery.
  • Mahjoob M. , Heravian J. , Ansari H. , Momeni-Moghadam H. , Poudineh M. , Mahjoob F. Page 297
    Purpos: To evaluate the effect of age on stereopsis.
    Methods
    We evaluated stereoacuity using TNO and titmus test after full correction of refractive errors in87 randomly selected subjects aged 5-80 years.
    Results
    There was a significant relashionship between stereopsis and age such that stereoacuity increasedwith aging (ANOVA, P<0.001).Conculsion: Stereopsis decreases with aging and therefore age of the patient should be considered in this regard.
  • Mirdehghan A. , Jafarinasab Mr , Feizi S. , Naserian Mr Page 302
    Purpose
    To evaluate the effect of childhood corneal opacity on the anteroposterior length of the globe in adulthood.
    Methods
    Twenty-three patients with significant unilateral corneal opacity which had developed before the age of 6 years and the normal fellow eyes (controls) were evaluated. A comprehensive ocular examination including measurement of anterioposterior length and anterior chamber depth was performed.
    Results
    Mean age was 65.9±12.9 years. Mean axial length was 25.45±2.47 mm in affected eyes vs 22.85±3.34 mm in normal fellow eyes (P=0.001). The difference in axial length was attributed to elongation of the vitreous cavity in affected eyes (18.91±2.82 vs 15.71±2.73 mm, P<0.001).
    Conclusion
    Corneal opacity in childhood can result in axial myopia in adulthood due to elongation of the posterior segment.
  • Corneal Tzare M. , Javadi Ma , Einolahi B. , Baradaran-Rafie Ar , Azimzadeh-Arani A. Esfandiari H., Mdransplantation, Indication, Technique Page 306
    Purpose
    To investigate indications and methods of surgery in corneal transplantation in Labbafinejad medical center from 2007 to 2009.
    Methods
    Records of 1083 patients who had undergone corneal transplantation from 2007 to 2009 were reviewed. Age, sex and indication and type of surgery were evaluated.
    Results
    Patients included 709 (65.5%) male and 374 (34.5%) female subjects with mean age of 43.2±10.2 year (range, 17 days to 33 years) keratoconus (36.7%) was the most common indication followed by cataract extraction with or without IOL insertion (12.8%); corneal ulcers due to bacterial, fungal and acanthamoba infections (11.7%); non herpetic scar and opacities (7.4%); trachoma keratopathy (5.6%); corneal dystrophy(4.6%) and mustard gas keratopathy (4%). The most common type of surgery was penetrating keratoplasty (56.2%) followed by deep anterior lamellar keratoplasty (24.5), tectonic grafts (9.4%), lamellar keratoplasty (3.4%), endothelial graft (3.5%) and keratolimbal allograft without penetrating keratoplasty (3.1%).
    Conclusion
    During this 3 years period, keratoconus was still the most common indication for corneal transplantation but rate of regraft is increasing in comparison with previous reports. Corneal edema following cataract surgery with or without intraocular lens implantation was the second most common indication. Rate of endothelial grafts and keratolimbal alografts have increased since our previous reports.
  • Bagheri A. , Ghaderpanah M. , Tavakoli M. , Kanani A. Page 312
    Purpose
    To evaluate the epidemiology of orbital and preseptal cellulitis in patients admitted to Labbafinejed Medical Center from 1997 to 2007.
    Methods
    Hospital records of patients were reviewed. Personal and clinical characteristics of the patients together with results of treatment and complications of the disease were evaluated.
    Results
    During the study period, 93 patients including 54 cases of preseptal cellulits were admitted. Male to female ratio was 2 for orbital cellulitis and 1 for preseptal cellulitis. Mean age was 27.4±23.9 years (range, 6 months to 98 years) in patients with orbital cellulitis and 19.1±23.3 years (range, 1 month to 82 years) in patients with preseptal cellulitis. Most of the cases (97.8%) were unilateral. Mean time from onset to referral was 4 days. Mean duration of hospitalization was 6 days for orbital cellulitis and 4.5 days for preseptal cellulitis. Most cases occurred during spring. The most common underlying disease was sinusitis which was present in 53.8% of cases of orbital sinusitis and 24.1% of cases of preseptal cellulitis with the ethmoid sinus being the most common involved sinus. An overage of 2 antibiotics were used for treatment. Surgical intervention was required in 48.7% of orbital and 14.8% of preseptal cellulitis cases. Extraocular musclepalsy occurred in one case as the only complication leading to surgical management.
    Conclusion
    Orbital and preseptal cellulitis are seen most frequently in young patients in spring and sinusitis is the most common underlying disease. Timely treatment of sinusitis may prevent orbital and preseptal cellulitis.
  • Etezad-Razavi M. Page 326
    Methods
    We studied 208 Iranian subjects aged 30 to 50 years. Upper eyelid crease height was measured in lateral, medial and central positions using Calipers. Levator function (LF) was also evaluated after exclusion of frontalis muscle function.
    Results
    Mean age was 39.1±5.9 years and female to male ratio was 2.25. Overall mean LF was 15.70±1.77 mm (15.56±1.69 mm in female and 16.02±1.88 mm in male subjects). Overall mean lid margin medial crease distance (LMMC) was 3.84±1 mm (3.71±0.94 mm in female and 4.15±1.06 mm in male subjects); mean lid margin central crease distance (LMCC) was 7.57±1.54 mm (7.47±1.49 mm in female and 7.80±1.63 mm in male subjects) and mean lid margin lateral crease distance (LMLC) was 3.89±1.02 mm (3.82±1.03 mm in female and 4.04±1.01 mm in male subjects). There was no significant difference between men and women regarding LF, LMCC, LMLC and double crease however, LMMC was significantly greater in male subjects.
    Conclusion
    Defining a normal range for upper eye lid crease dimensions in various races and different genders is helpful for cosmetic eyelid surgery.
  • Momeni-Moghaddam H. *, Asgarizadeh F. , Ehsani M. , Omidbakhsh Parush M. Page 330
    Purpose
    To compare the effect of different deviation measurement echniques and different lens powers on gradient accommodative convergence to accommodation (AC/A) ratio.
    Methods
    We randomly selected 78 eligible students of different majors from Zahedan University of Medical Sciences. Following retinoscopy for refractive errors, alternate prism cover test, von Graefe and Maddox rod without additional lenses and with ±1, ±2 and ±3 D lenses were performed for measurement of deviation at near and determination of gradient AC/A Ratio. Data were analyzed using within subjectfactorial repeated measurement ANOVA and correlation tests.
    Results
    Mean AC/A ratio was 3.6, 3.7 and 4 prism diopter to diopter using alternate cover test, Maddox rod and von Graefe methods, respectively (P=0.2). The highest and lowest AC/A ratios were related to von Graefe method with +3D and cover test with -1D lens power, respectively. Only differences between AC/A ratios with -1 and +2 lenses as well as with -1 and +3D were significant (P<0.05). For all different deviationmeasurement methods, AC/A ratios with plus lenses were higher than minus lenses.
    Conclusions
    The type of deviation measurement method had no effect on AC/A ratio but selected lens power affected the results. We recommend using 2 or 3 diopter instead of 1 diopter lenses to avoid possible effects of depth of focus.
  • Feizi S. , Jafarinasab Mr , Hashemlo A. , Javadi Ma Page 338
    Purpose
    To compare corneal hysteresis and resistance factor after penetrating keratoplasty (PK) and deep anterior lamellar keratoplasty (DALK) using Anwar’s big-bubble technique using the ocular response analyzer.
    Methods
    Forty-five PK eyes and 23 DALK eyes with keratoconus were compared in terms of corneal hysteresis (CH), corneal resistance factor (CRF), Goldmann-correlated intraocular pressure (IOPg) and cornea-compensated IOP (IOPcc).
    Results
    Mean age was 29.8±6.1 years in the PK group and 27.2±6.5 years in the DALK group (P=0.11); patients were followed for 31.4±19.0 and 29.2±17.3 months after corneal transplantation, respectively (P=0.27). There was no significant difference between the study groups in terms of recipient (P=0.21) and donor (P=0.57) trephine size or BSCVA (P=0.77). Mean CH was 10.09±2.5 mmHg in the PK group and 9.64±2.1 mmHg in the DALK group (P=0.36); mean CRF was 10.13±2.2 and 9.36±2.1 mmHg, respectively (P=0.17). No significant difference was found between the study groups in terms of IOPg (P=0.25) and IOPcc(P=0.80).
    Conclusion
    PK and DALK techniques provide comparable graft biomechanics in keratoconic eyes.
  • Behnam-Ghader Aa , Latifi A. , Neghabat-Shirazi R. , Siatiri H. Page 344
    Purpose
    To compare the optical properties of hydrophilic and hydrophobic intraocular lenses (IOLs) containing UV-absorber and to determine their chemical composition.
    Methods
    Optical properties of different foldable hydrophilic and hydrophobic as well as non-foldable hydrophobic polymethylmetacrylate (PMMA) IOLs were evaluated in three powers of 15, 22 and 25 diopters. Optical properties were measured using UV-VIS (UV-Visible) spectroscopy between wavelengths 200 and 800 nm and chemical structure characteristics were determined by ATR (attenuated total reflectance) spectroscopy.
    Results
    ATR spectroscopy revealed that foldable hydrophilic and hydrophobic IOLs and non-foldable hydrophobic IOLs were respectively composed of hydroxyethylmethacrylate, a copolymer of phenylethylacrylate and phenylethylmethacrylate, and PMMA (in accordance with manufacturer’s claim).Cut-off points of the lenses were found to be around 350-420 nm. Increasing the IOL power from 15 to 22 diopters did not significantly change the cut-off points of foldable hydrophobic IOLs, however a considerable cut-off shift to higher wavelengths was noted when power increased to 25 diopters. PMMA lenses showed a constant cut-off at 400 nm for all power values.
    Conclusion
    The increase in power is associated with absorption of lower energy UV radiation and shift of cut-off points to higher wavelengths in hydrophobic IOLs but with no considerable effect on cut-off points in PMMA IOLs.
  • Haghjou N. , Soheilian M. Page 351
    Intravitreal injection is the most common approach for drug delivery to the posterior segment in humans. However, following the injection, drugs are rapidly eliminated from the vitreous, with half-lives up to a few days. Depending on the rate of clearance from the vitreous, large boluses and frequent administrations may be required to ensure therapeutic levels over an extended period of time. Multiple intraocular injections canlead to an increased likelihood of complications, such as vitreous hemorrhage, retinal detachment, endophthalmitis and cataract. In order to decrease the occurrence of complications associated with intravitreal injections, sustained-release drug delivery systems are desired to provide drug release into the posterior segment for a longer period of time (months or even years) compared to direct injection. This article reviews the current status of various intravitreal implants, both approved and in clinicaldevelopment. These implants are: Vitraset, Retisert, Ozurdex (Posurdex), I-vation, Iluvien (Medidur) and NT-501. A search of the English language PubMed database was conducted with keywords of “intraocular implant”, “intravitreal implant”, “sustained-release” and “intravitreal drug delivery”.
  • Ferdosi Aa , Doozandeh A. Page 360
    Purpose
    To introduce a case of neglected advanced retinoblastoma.Case report: A 6 year old girl presented with a large orbital mass enlarging over her cheek on the right side. She underwent exenteration and histopathologic evaluation. A diagnosis of retinoblastoma was made with free margins. This case presents a rare form of retinoblastoma with extensive local progression but no metastasis or CNS involvement.
    Conclusion
    Although most of the retinoblastoma cases are diagnosed before the age of 3 years, there are neglected cases who present at advanced stages.
  • Kianersi F. , Masjedi A. *, Ghanbari H. Page 364
    Purpose
    To report a case of acute retinal necrosis following herpetic encephalitis.Case Report: A 25-year-old male presented with pain and visual loss in his left eye. He had herpetic encephalitis 1 month prior to the visual symptoms. Ophthalmologic examination and paraclinical evaluation disclosed acute retinal necrosis.
    Conclusion
    Herpetic encephalitis may be a risk factor for acute retinal necrosis. The virus may reach the eye by transaxonal route.
  • Bagheri A. , Rafati N. , Abrishami M. , Saloor H. , Aletaha M. Page 368
    Purpose
    To report a case of free floating pyogenic granuloma within the lacrimal sac.Case Report: A 13 month old infant with unresolving dacryocystitis and history of two times failed probing and once failed turbinate fracture was scheduled for dacryocystorhinostomy (DCR). A free floating red mass was removed from the sac. Histopathologic examination confirmed a diagnosis of pyogenic granuloma.Eight months after the operation the patient was asymptomatic.
    Conclusion
    When probing of the lacrimal duct fails to improve its obstruction, in addition to nasal lesions, lacrimal sac masses including pyogenic granuloma must be considered.