Iranian Journal Of Dermatology
Volume:5 Issue: 2, 2002

درد و خارش از علایم شایع در بیماری های پوستی است که توسط اعصاب بدون میلین C با واسطه ماده p منتقل می شوند. کاپساسین موضعی با تخلیه پایانه های عصبی از ماده P، در کنترل این علایم موثر است.
بررسی میزان اثر بخشی و عوارض ژل موضعی کاپساسین در بیماری های پوستی با خارش یا درد در مقایسه با دارو نما.
روش اجرا: در یک کارآزمایی بالینی کنترل شده، 40 بیمار (21 بیمار مبتلا به درد بعد از زونا، 10 بیمار مبتلا به لیکن سیمپلکس مزمن و 9 بیمار مبتلا به نوتالژیا پارستتیکا) با میانگین سنی 48 سال به صورت تصادفی ساده تحت درمان با ژل 0.075% کاپساسین یا دارونما، به مدت چهار هفته و روزی چهار بار قرار گرفته و سپس از نظر شدت علایم، شدت و نوع عوارض هر دو هفته یک بار و از نظر عود، دو ماه پس از قطع دارو مورد ارزیابی قرار گرفتند.
31 بیمار (77%) طول مدت درمان چهار هفته ای خود را کامل کردند. میانگین شدت علایم بر اساس visual Analogue score در گروه کاپساسین از (2.4 ±) 7.6 قبل از درمان به (0.9 ±) 0.9 بعد از درمان و در گروه دارونما از (2.3 ±) 6.3 قبل از درمان به (2.3 ±) 5.0 بعد از درمان کاهش یافت (P<0.05).
ژل موضعی کاپساسین در درمان بیماری های خارش دار و دردناک پوستی موثر بوده و عوارض آن در حد قابل تحمل میباشد.

انواع بالینی محدود و گسترده آلوپسی آراتا که شامل آلوپسی (Universalis, Totalis) می باشد از جهات ژنتیکی و ایمونولوژیکی با یکدیگر اختلاف دارند.
مقایسه انواع آلوپسی آراتا محدود و گسترده از جنبه های اپیدمیولوژیک روش اجرا: طی یک مطالعه توصیفی آینده نگر، 180 بیمار مبتلا به آلوپسی آراتا مراجعه کننده به بیمارستان رازی تهران در طی 6 ماه مورد بررسی قرار گرفته و از نظر سن شروع، طول مدت بیماری، سابقه فامیلی و سابقه استرس مقایسه شدند.
سن شروع بیماری در مبتلایان به فرم شدید و گسترده 13.3 سال و در فرم محدود 19.3 سال بود. (P<0.05). طول مدت بیماری به طور قابل ملاحظه ای در فرم شدید بیشتر بود (42.5 ماه در فریم گسترده و 17.5 ماه در فرم محدود). عامل استرس در 55.6 درصد فرم شدید و 27.8 درصد فرم محدود وجود داشت. (P<0.01) از لحاظ وجود سابقه خانوادگی بین دو نوع بیماری اختلاف معنی داری مشاهده نشد.
آلوپسی آراتا وسیع و گسترده در سنین پائین تری شروع شده، دوره طولانی تری داشته و نقش استرس در بروز آن بیشتر می باشد.

تا به حال هفت نوع از جنس مالاسزیا شناخته شده است که به جز یک نوع آن، بقیه به عنوان فلور طبیعی مخمر پوست انسان هستند و تحت شرایطی باعث ایجاد یا تشدید یازده بیماری پوستی می گردند. یکی از عوارض تجویز استروئید سیستمیک و موضعی بروز ضایعات آکنه استروئیدی است.
هدف این مطالعه بررسی همراهی پیتروسپورم اوال (مالاسزیا) و آکنه استروئیدی بود.
روش اجرا: از پوست بیست نفر از بیماران مبتلا به آکنه استروئیدی و 12 نفر بیمار مبتلا به آکنه بدون سابقه مصرف استروئید، مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان قائم مشهد، اسمیر پوستی با comedone exteractor تهیه شد. وجود پیتروسپورم اوال در حد دو مثبت یا بیشتر به عنوان مثبت تلقی گردید. این افراد تحت درمان داروهای ضد قارچ قرار گرفته و بعد از یکماه از نظر بالینی مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند.
اسمیر پوستی از نظر پیتروسپورم اوال در 80 درصد بیماران آکنه استروئیدی و 66% بیماران گروه شاهد مثبت بوده (P<0.05). شانزده نفر از بیماران گروه مبتلا به آکنه استروئیدی پاسخ درمانی خوبی به داروهای ضد قارچ نشان دادند.
با توجه به علایم بالینی آکنه استروئیدی، اسمیر پوستی مثبت و پاسخ درمانی واضح به داروهای ضد قارچی می توان نتیجه گرفت که آکنه استروئیدی در مواردی می تواند ناشی از فولیکولیت پیتروسپورمی (مالاسزیایی) باشد.

درماتوزهای خارش دار در دوران بارداری از جمله بیماری های شایع و مهم این دوران به شمار می آیند.
هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز بیماری های پوستی خارش دار یا غیر اختصاصی بودن و نحوه تاثیر آنها بر روی سلامت مادر و جنین بوده است.
روش اجرا: با کمک همکاران ماما، خانمهای باردار مراجعه کننده به دور مرکز مراقبت های دوران بارداری در شیراز، از مهر 1378 تا مهر 1379، که دارای مشکلات پوستی خارش دار بودند به درمانگاه پوست ارجاع و در آنجا براساس تاریخچه، معاینات بالینی و یافته های آزمایشگاه بررسی شدند.
از تعداد 9500 خانم حامله بررسی شده، 25 مورد دارای بیماری های پوستی خارش دار بودند (میزان بروز 0.26%). شایعترین آنها (Pruritic urticarial papules and plaques of pregnancy (PUPPP و پس از آن اکزما بود. یک مورد مرگ و میر و دو مورد موربیدیته در نوزادان این مادران مشاهده شد.
به دلیل شایع و مهم بودن درماتوزهای خارش دار حاملگی و تاثیر آنها بر روی سلامت مادر و جنین، نیاز به دقت، بررسی و تحقیق بیشتر در این زمینه وجود دارد.

پایلوماتریکوما (Pilomatricoma) شایعترین تومور فولیکول مو است که اکثرا به صورت یک ندول زیر جلدی تظاهر نموده و معمولا در تشخیص افتراقی مورد غفلت قرار می گیرد.
هدف از این مطالعه بررسی اشکال بالینی و آسیب شناسی پایلوماتریکوما برای کمک به تشخیص این ضایعه پوستی بوده است.
روش اجرا: این یک مطالعه توصیفی مقطعی گذشته نگر در طی سالهای 1378 - 1371 بوده که با مراجعه به پرونده بیماران و بایگانی پاتولوژی بیمارستان سینا همدان اطلاعات لازم جمع آوری و سپس مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفته است.
از 4000 مورد بیوپسی انجام شده، 22 بیمار مبتلا به این تومور بودند که 59.3 درصد گرفتاری در اندام فوقانی بود. 36.5 درصد بیماران در دهه دوم سنی بودند. در آسیب شناسی Shadow cell در 100 درصد، کالسیفیکاسیون در 50 درصد، استخوانی شدن در 9 درصد و واکنش گرانولومایی در 45.5 درصد نمونه ها (که اکثرا همراه پارگی کپسول بودند) دیده شد. میزان صحت تشخیص بالینی این تومور در مقایسه با تشخیص آسیب شناسی برای متخصصین بخش مذکور 36.5 درصد بود. پایلوماتریکوما 0.55 درصد کل بیوپسی های پوست انجام شده در بیمارستان سینا در همدان در طی سال های 1378-1371 را تشکیل داده است. این ضایعه در تشخیص افتراقی سایر ضایعات پوستی بایستی مورد نظر باشد.

کرایوتراپی (سرما درمانی) یک روش آسان و بی خطر برای درمان بسیاری از ضایعات خوش خیم و بدخیم پوستی است که اگر به روش صحیح انجام شود نتایج بسیار خوب و عوارض نسبتا کمی به همراه دارد. ما در این مقاله سرما درمانی را مورد بررسی قرار خواهیم داد و مزایا، معایب و کاربردهای این روش نسبتا ساده را مرور خواهیم کرد.

از جمله عوارض ایجاد شده روی لنف ادم مزمن می توان از تغییرات اپیدرمی شامل هیپرکراتوز و زگیلی شدن اپیدرم، پاپیلوماتوز، عفونت ثانویه و باد سرخ عود کننده نام برد که به اصطلاح الفانتیازیز نامیده می شود. همچنین رسوب گزانتوما ممکن است در مناطق لنف ادم دیده شود و نهایتا ممکن است لنفانژیوسار کوم روی آن ایجاد گردد. ندولار فیبروزیز به عنوان یک عارضه غیر شایع الفانتیازیز ساق پا نام برده شده است. در این مقاله یک مرد بیمار 70 ساله با ندولار فیبروزیز متعدد روی ساق هر دو پا که به دنبال لنف ادمای مزمن بعد از 40 سال ایجاد گردیده است، معرفی می گردد.

سیر نگوما تومور خوش خیم مجاری داخل اپیدرمی غدد عرق اکرین است که به صورت پاپول های شفاف کوچک غالبا روی پلک ها و قسمت فوقانی گونه دیده می شود. موردی که در این گزارش معرفی می شود یک فرم نادر سیر نگوماست که ضایعات به طور خطی روی تنه ایجاد شده است. بهتر است متخصصین پوست با این فرم سیر نگوما هم آشنایی داشته باشند تا بتوانند آنرا از سایر ضایعات مشابه افتراق بدهند.
بیمار مرد 23 ساله ای است که با سابقه یک ساله پاپول های به رنگ پوست متمایل به قرمز در طرف چپ قفسه سینه با توزیع در امتداد خطوط بلاشکو،بدون هیچگونه سوزش و یا خارش در سال 1380 به درمانگاه پوست بیمارستان رازی مراجعه نمود. در بررسی بافت شناسی ضایعه، جزایر و رشته های اپی تلیومی با تمایز به سمت مجاری غدد اکرین و ساختارهایی شبیه به مجرا که برخی نمای tad-pole داشته و comma-shaped بودند در داخل درم دیده شد که با سیر نگوما مطابقت داشت.

خانمی 19 ساله به علت یک ندول منفرد بر روی انگشت سوم دست چپ و به مدت تقریبی 2 سال به درمانگاه پوست مراجعه کرد. ضایعه بدون علامت بوده و بیمار هیچ گونه تغییری را در اندازه و نمای ظاهری آن ذکر نمی کرد، همچنین سابقه ضربه در محل ضایعه را به یاد نمی آورد.
در معاینه بالینی یک ندول گنبدی شکل سخت، به اقطار تقریبی 1×1 سانتی متر، به رنگ قهوه ای متمایل به زرد کم رنگ درسطح اکستانسور بند پرو گزیمال انگشت سوم دست چپ دیده شد (تصویر 1). ضایعه به طور کامل جراحی شد و آزمایش آسیب شناسی آن یک ارتشاح منتشر در درم پاپیلر و رتیکولر را نشان داد (تصاویر 3و2).