فهرست مطالب

Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:16 Issue: 2, 2011

  • تاریخ انتشار: 1390/07/01
  • تعداد عناوین: 8
|
  • مسعود کیمیاگر، احسان حجازی صفحات 52-58
    در سالهای اخیر توجه زیادی به نقش سویا و ایزوفلاون های آن در کاهش خطر سرطانها خصوصا سرطان پستان شده است. ایزوفلاون ها دارای خواص شبه استروژنیک بوده و توانایی اتصال به گیرنده های استروژن را دارند. در مطالعات انجام شده تناقصات زیادی در زمینه نقش ایزوفلاون ها در سرطان پستان وجود دارد. عمده این تناقصات مربوط به مطالعات in vitro و مطالعاتی است که در جوندگان انجام شده است. در برخی از این مطالعات ذکر شده که ایزوفلاون های سویا سبب تحریک رشد سلول ها در تومور و افزایش تکثیر سلولی در سلول های سرطانی می شوند. حال آنکه در دیگر مطالعات اثرات ضد توموری و ضد تکثیری ایزوفلاون ها گزارش شده است. از سوی دیگر مطالعات اپیدمیولوژیک همانند بسیاری از مطالعات حیوانی اثر حفاظتی سویا را بر سرطان پستان نشان می دهند. در مطالعات کلینیکی محدود انجام شده در انسان هم هیچکدام اثرات تحریکی ایزوفلاون ها بر رشد تومور یا افزایش تکثیر سلول ها را گزارش نکرده اند. در مطالعات اپیدمیولوژیک انجام شده در افراد بقا یافته از سرطان پستان نیز اثر حفاظتی سویا بر کاهش خطر بازگشت مجدد بیماری و مرگ و میر ناشی از بیماری ذکر شده است. همچنین مشخص شده که استفاده از دوز فارماکولوژیک استروژن در زنان سالم اثر بسیار ناچیزی بر خطر سرطان پستان داشته است. با توجه به استقبال روز افزون مردم از سویا و گنجاندن آن در رژیم غذایی و تسهیل تهیه مکمل ایزوفلاون و با توجه به نگرانی هایی که در مورد اثرات سوء احتمالی نسبت داده شده به آن وجود دارد، لزوم انجام مطالعات کلینیکی بیشتر به چشم می خورد.
    کلیدواژگان: سویا، ایزوفلاون های سویا، هورمون درمانی، سرطان پستان
  • صدر الله معتمد، فیض الله نیازی*، عبدالجلیل کلانترهرمزی، سیدمهدی موسوی زاده، شاهین محمدصادقی، فریده درودگر، مهندس ناصر ولایی، اذن الله اذرگشب صفحات 59-65
    سابقه و هدف

    پیش از این مواردی از موفقیت استفاده از گسترش دهنده بافتی در ترمیم و بازسازی نقاطی از بدن گزارش شده است. با توجه به شیوع بالای اسکار ناشی از سوختگی سر و گردن، و عدم وجود گزارشاتی در کشور جهت تعیین تاثیر گسترش دهنده بافتی در ترمیم اسکار ناشی از سوختگی سر و گردن با تاکید بر طراحی فلاپ های مناسب، این تحقیق در مراجعین به بیمارستان 15 خرداد تهران طی سالهای 1385-1382 انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد از عمل بر روی 51 بیمار (62 مورد ضایعه) با گسترش دهنده بافتی انجام گرفت. بیماران قبل از عمل از نظر وضعیت اسکار و میزان بافتهای سالم اطراف مورد بررسی قرار گرفتند. سپس طبق روش استاندارد جراحی شدند و پس از بدست آمدن بافت کافی، بازسازی و ترمیم صورت گرفت. سپس ناحیه بازسازی شده از نظر میزان تشابه بافتی، قوام و رنگ پوست حداقل 6 ماه پس از عمل بررسی شد و نتایج آن مورد قضاوت قرار گرفت.

    یافته ها

    تحقیق روی 51 بیمار 10 تا 59 ساله که 45% مرد بودند، انجام گرفت. از 62 ضایعه مورد بررسی، میزان موفقیت درگسترش بافت 1/95%، میزان موفقیت در انتقال بافت و پوشاندن دیفکت 89% و میزان عوارض 4/19% بود. در 8/4% گسترش بافتی اتفاق نیفتاد. همچنین خونرسانی عالی در 81% فلاپ ها مشاهده شد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد به کارگیری تکنیک گسترش بافت در ترمیم اسکار ناشی از سوختگی سر و گردن با شرایط فوق قابل قبول باشد و با رعایت اصل طراحی مناسب، به کارگیری آن توصیه می شود.

    کلیدواژگان: سوختگی، اسکار، گسترش دهنده بافتی، فلاپ جراحی، طراحی فلاپ
  • طاهره فروتن، نادر ایوبیان، مایسا ملاحی صفحات 66-72
    سابقه و هدف
    تاکنون گزارشات مختلفی در مورد کاربرد کلینیکی انواع مختلف مواد جایگزین استخوانBone Substitute Material (BSM) در دندانپزشکی منتشر شده است که نشان دهنده موفقیت کاربرد آنها می باشد. عامل مهم تعیین کننده در موفقیت BSM رفتار بیولوژیک و ایمونوهیستولوژیک این مواد می باشد که به صورتهای مختلف از جمله مورفولوژی سلول های استخوانی، میزان بقا و تکثیر، میزان بیان آنزیم های اختصاصی این سلول ها و غیره ارزیابی می شود. هدف از این تحقیق تعیین تاثیر این مواد بر روی مورفولوژی سلول های شبه استخوانی SaOS-2 توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) Scanning Electron Microscopy می باشد.
    مواد و روش ها
    مطالعه به روش تجربی روی دو نوع ماده پیوند استخوان به نامهای Totudent و Bio-oss انجام پذیرفت. مورفولوژی سلول های SaOS-2 که به مدت 21 روز در معرض این مواد بودند توسط SEM در بزرگنمایی های متفاوت مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    دو ماده جایگزین استخوان مورد استفاده در این پژوهش اشکال متفاوتی از مورفولوژی سلولی مانند کروی، دوکی و پهن و گسترده همراه با زوائد فراوان سلولی را از خود ارائه نمودند که اختلافات مشاهده شده از نظر آماری معنی دار بود. همچنین میزان اتصالات و چسبندگی های سلولی در گروه های مختلف متفاوت بود.
    نتیجه گیری
    ماده پیوند استخوان Totudent نتایج بهتری در تغییرات مورفولوژیک سلول های SaOS-2 در محیط کشت در مقایسه با Bio-oss از خود نشان می دهد و از خواص بیولوژیکی مناسبتری برخوردار است.
    کلیدواژگان: مواد جایگزین استخوان، سلول های SaOS، 2، مورفولوژی سلولی
  • معصومه امینی، گیتی ازگلی، ماهیار آذر، حمید علوی مجد صفحات 73-78
    سابقه و هدف
    با توجه به اهمیت زمان وصال یافتگی و مشاهده بعضی از زنان متاهل و جوان وصال نیافته، این تحقیق بر روی زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی و بیمارستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران در سال 1388 به منظور تعیین زمان وصال یافتگی انجام گردید.
    مواد و روش ها
    این تحقیق به روش توصیفی-مقطعی بر روی 200 زن که به طور مستمر مراجعه می کردند، انجام گرفت. این زنان حداکثر 4 ماه از ازدواجشان گذشته و فاقد بیماری شناخته شده طبی، روانی و اعتیاد بودند. زمان وصال یافتگی پس از تلاش برای انجام آن، تعیین شد و نقش خصوصیات فردی و اجتماعی در عدم موفقیت در اولین تلاش برای وصال یافتگی با استفاده از آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    تحقیق نشان داد از بین 200 نفر مورد بررسی که در سنین 44/4±7/24 و مدت ازدواج 4/3±7/3 ماه بودند میزان عدم موفقیت در اولین تلاش برای وصال یافتگی 61% بود و عدم تدارک برای جشن عروسی و ترس از آسیب مهبل با بروز عدم موفقیت وصال یافتگی مرتبط بود (0001/0P<).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تاخیر در وصال یافتگی جای تامل دارد. بررسی وضعیت آن و ریشه یابی علل آن در سایر مناطق، با توجه به نو بودن این نوع تحقیق، توصیه می شود.
    کلیدواژگان: ازدواج، ازدواج به وصال نرسیده، اختلال عملکرد جنسی، رفتارهای جنسی، مقاربت
  • شکیبا محبی تبار، اسدالله علیدوستی، احمد عامری، عیسی صالحی، ناصر ولایی، مرتضی طباطبایی فر، نادره بهتاش، مژگان قائدی، هایده نامداری صفحات 79-82
    سابقه و هدف
    درمانهای رایج برای سرطان سرویکس مبتنی بر کمورادیوتراپی با پایه پلاتینیوم ممکن است تحت تاثیر ویژگی های ژنی هر بیمار باشد. توجه به این ویژگی ها می تواند پاسخ درمانی مناسبتر و یا پرهیز از کموتراپی غیر ضروری را به دنبال داشته باشد. از آنجا که افزایش بیان ژن ERCC1 در برخی از مطالعات با پاسخ درمانی به کموتراپی در برخی از تومورها ارتباط داشته است، این تحقیق جهت بررسی پاسخ و یا عدم پاسخ به درمان نسبت به مواجهه با ژن ERCC1، انجام گرفت.
    مواد و روش ها
    تحقیق به روش cross sectional روی 32 بیمار مبتلا به سرطان سرویکس که تحت کمورادیاسیون قرار گرفته بودند انجام گرفت. بافت سرطانی از نمونه های بیوپسی شده به دست آمد و با روش PCR از نظر بیان ژن ERCC1 ارزیابی شد. بر اساس نتیجه بررسی ژن مذکور بیماران در دو گروه ERCC1 مثبت و ERCC1 منفی قرار گرفتند و پاسخ درمانی در دو گروه مذکور با یکدیگر مقایسه و OR آن تعیین گردید.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران مورد بررسی، 12±6/56 سال بود. 75% پاسخ به درمان داشتند و بیمارانی که پاسخ به درمان نداشتند 8/2 برابر بیشتر از آنهایی که پاسخ به درمان داشتند، در مواجهه با ژن ERCC1 بودند (8/2OR=).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که وجود ژن ERCC1 در بافت تومورال می تواند در پیش بینی پاسخ درمانی به کمورادیوتراپی با پلاتینوم کمک کننده باشد. مطالعات بیشتر در این خصوص برای رسیدن به نتایج قطعی تر پیشنهاد می شود.
    کلیدواژگان: ژن ERCC1، کمورادیوتراپی، درمانهای ترکیبی، پلاتینیوم، سرطان سرویکس
  • جمیله نوروزی، پرویز پاکزاد، المیرا ابراهیمی، رویا رضوی پور صفحات 83-91
    سابقه و هدف
    مصرف گسترده مواد بیوسایدی حاوی ترکیبات چهارتایی آمونیوم (QACs) منجر به پیدایش سویه های استافیلوکوکسی مقاوم به این مواد شده است. هدف از این مطالعه، بررسی حضور ژن های مقاومت به مواد بیوسایدی همچون qac A/B و smrو ارتباط آنها با حضور ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی در میان استافیلوکوکوس اورئوس های جداسازی شده از منابع مختلف بود.
    مواد و روش ها
    42 نمونه استافیلوکوکوس اورئوس از منابع کلینیکی، 11 نمونه از مواد لبنی غیر پاستوریزه و 32 نمونه از سواب های گرفته شده از بینی افراد سالم، از مجموع 150 نمونه جمع آوری شده، ایزوله گردید. حساسیت به ماده بیوسایدی حاوی دی دسیل دی متیل آمونیوم کلرید به روش Colorimetric Broth Microdilution سنجیده شد. PCR برای یافتن ژن های qac A/B، smr،bla Z و mec A انجام گرفت.
    یافته ها
    50% از نمونه های کلینیکی، 36/36% از نمونه های لبنی و 6/15% از نمونه های بینی با محدوده MIC بین g/mlμ 81/7-95/1 به ماده بیوسایدی مقاوم بودند. فراوانی ژن های qac A/B و smr در 42 نمونه کلینیکی به ترتیب 04/19% و 2/45% بود که بیشتر از فراوانی آنها (به ترتیب 3/2% و 9/20%) در سایر نمونه ها بود (05/0p<). ژن غالب در میان نمونه های به دست آمده از بینی، smr با فراوانی 6/15% بود. ارتباط معنی داری بین حضور همزمان حداقل یکی از ژن های مقاومت به ماده بیوسایدی با ژن bla Z در نمونه های کلینیکی (04/0p<) و نمونه های به دست آمده از لبنیات غیر پاستوریزه (024/0p<) مشاهده گردید و این در حالی بود که ارتباط معنی داری بین حضور ژن های بیوسایدی با ژن mec A بدست نیامد.
    نتیجه گیری
    نتایج این پژوهش برای اولین بار در ایران، نه تنها حضور گسترده ژن های qac A/B و smr را در استافیلوکوکوس اورئوس مورد بررسی قرار داده است، بلکه حضور ژن smr را (با فراوانی 6/15%) در حاملین بینی استافیلوکوکوس اورئوس گزارش می نماید. مطالعه حاضر با تایید مطالعات قبلی، بر وجود ارتباط نزدیک بین مقاومت به QACs و مقاومت به پنی سیلین ها تاکید دارد. حضور ژن های qac در جمعیت استافیلوکوکوس اورئوس و توانایی آنها در توسعه مقاومت بیولوژیک و بروز مقاومت همزمان با آنتی بیوتیک ها، اهمیت استراتژی های کنترل عفونت مؤثر را آشکار می نماید.
    کلیدواژگان: استافیلوکوکوس اورئوس، ترکیبات چهارتایی آمونیوم، ژن qac A، B، ژن smr
  • فرح فرزانه، مریم تمیمی، زهره امیری، کامیاب علیزاده صفحات 92-97
    سابقه و هدف
    اگرچه طی بیش از 60 سال گذشته پاپ اسمیر موفقیت چشمگیری در کشورهای مختلف در زمینه غربالگری و تشخیص زودرس سرطان سرویکس از خود نشان داده است، ولی همچنان سرطان سرویکس پنجمین سرطان شایع زنان در ایران محسوب می شود. ارزش تشخیصی پاپ اسمیر در مراکز بهداشتی درمانی ایران در مقایسه با استانداردهای بین المللی نیاز به بررسی بیشتری دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارزش پاپ اسمیر در تشخیص نئوپلازی سرویکس در مقایسه با یافته های حاصل از بیوپسی سرویکس به عنوان استاندارد تشخیصی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این بررسی مقطعی، کلیه خانمهای غیرحامله داوطلب که در فاصله سالهای 88 86 جهت انجام پاپ اسمیر روتین به کلینیک زنان بیمارستان طالقانی مراجعه کرده بودند و بر اساس یافته های بالینی و تشخیص متخصص کولپوسکوپیست اندیکاسیون انجام کولپوسکوپی را داشتند، وارد مطالعه شدند. از افراد واجد شرایط پاپ اسمیر تهیه شد و به طور همزمان کولپوسکوپی و بیوپسی نیز انجام شد. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی تست پاپ اسمیر در تشخیص نئوپلازی سرویکس در مقایسه با یافته های بیوپسی سرویکس به عنوان استاندارد طلایی محاسبه گردید.
    یافته ها
    براساس نتایج پاتولوژی بیوپسی سرویکس در 67% مراجعین یافته غیرطبیعی وجود داشت که شامل تظاهرات پاپیلومای ویروسی و نئوپلازی گرید 1، 2 یا 3 بود. در حالی که تنها در نمونه پاپ اسمیر 21% از افراد یافته غیرطبیعی وجود داشت. براساس مقایسه نتایج پاپ اسمیر و پاتولوژی بیوپسی سرویکس، حساسیت پاپ اسمیر جهت تشخیص نئوپلازی سرویکس 9/23%، ویژگی آن 8/84% و ارزش اخباری مثبت آن 2/76% و ارزش اخباری منفی آن 4/35% محاسبه گردید.
    نتیجه گیری
    کمتر بودن حساسیت و ویژگی پاپ اسمیر در این مطالعه نسبت به سایر گزارشات ارائه شده جهانی، نیاز به کنترل کیفی بیشتر مراحل انجام پاپ اسمیر از جمله نمونه برداری، آماده سازی و تفسیر نمونه ها را می تواند مطرح نماید. همچنین پیشنهاد می شود مطالعات مشابه با تعداد نمونه بیشتر در سایر مراکز و به ویژه مراکز مراقبتهای بهداشتی در ایران انجام گردد.
    کلیدواژگان: پاپ اسمیر، حساسیت و اختصاصیت، نئوپلازی سرویکس، آزمون غربالگری
  • حسن رضا محمدی، پریسا عظیمی * صفحه 98
    سابقه و هدف

    با توجه به مراجعه بیماران با هیدروسفالی و اهمیت نتایج درمانی در این بیماران و اطلاعات محدود در مورد نتایج آن در کشور و همچنین اهمیت اطلاع از نتایج ETV در این بیماران نسبت به روش شانت گذاری، این تحقیق در بیمارستان مفید طی سالهای 1387 الی 1389 انجام گرفت.

    مواد و روش ها

    مطالعه به روش Cross sectional انجام گرفت. نتایج درمانی با استفاده از روش ارزیابی موفقیت ETV (ETVSS) برای کلیه بیمارانی که با تشخیص هیدروسفالی تحت جراحی قرار گرفته بودند، مشخص شد. میزان بقای بیمارانی که با شانت گذاری و یا ETV درمان شده بودند با استفاده از روش کاپلان مایر ارایه گردید.

    یافته ها

    طی مدت دو سال، مطالعه روی 96 بیمار واجد شرایط انجام گرفت. سن بیماران 33/3±4/2 (از حداقل 3 روز تا 14 سال) بود و بیماران حداقل 6 ماه پیگیری شدند. بقای بیماران تحت ETV و شانت گذاری شده و 80ETVSS≥، به ترتیب 100% و 40% (02/0=p) بود. هرچه ETVSS بیشتر شود، بقای بیماران تحت درمان ETV از شانت گذاری بیشتر است.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد روش ETV در بیماران هیدروسفالی که نمره ارزیابی موفقیت ETV بیشتری دارند، با موفقیت بیشتری همراه است. انجام تحقیقات تجربی بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

    کلیدواژگان: آندوسکوپی، ونتریکولوستومی بطن سوم، ETVSS، شانت، شانت ونتریکولوپریتونئال، هیدروسفالی
|
  • Masud Kimiagar, Ehsan Hejazi Pages 52-58
    In recent years there has been considerable investigation about the potentials of soyfoods to reduce the risk of cancer, particularly breast cancer. Isoflavones are compounds with a chemical structure similar to estrogen and can bind to estrogen receptor. The relationship between soyfoods and breast cancer has become a controversial issue because of concerns -based mostly on some in vitro and rodent data- that isoflavones may stimulate the growth of existing estrogen-sensitive breast tumors. However; some have indicated that soy isoflavones have antitumor and antiproliferative effects. The epidemiologic data are generally consistent with the animal studies, showing no increased risk. In limited clinical studies there is no evidence that isoflavone intake increases tumor growth or proliferation of carcinoma cells. Also, epidemiological studies on breast cancer survival showed that soy isoflavones decrease recurrence and mortality of disease. Furthermore, it is demonstrated that in healthy women the pharmacologic dose of estrogen has very low if any risk for breast cancer. Because of the increasing popularity of soyfoods and the commercial availability of isoflavone supplements and existing concern regarding the estrogen-like effects of isoflavones in the breast, more clinical research seems to be necessary.
  • Sadrollah Motamed, Feizollah Niazi, Abdoljalil Kalantar-Hormozi, Seyed Mehdi Mousavizadeh, Shahin Mohammad Sadeghi, Farideh Droudgar, Naser Valai, Eznolah Azargashb Pages 59-65
    Background And Aim

    Due to high prevalence of head and neck burns and reports on the success of tissue expansion in reconstruction, this study was carried out to determine the effect of tissue extension on reconstructing head and neck scars, emphasizing on the right flap design.

    Materials And Methods

    In a clinical trial, 51 patients (62 scars) underwent tissue expansion. All patients were examined preoperatively for their scar status and amount of intact tissue. Afterwards, the reconstructed area was examined 6 months post-surgery in respect to tissue similarity, pliability and skin color.

    Results

    This study was conducted on 51 patients (55% female and 45% male) ranging from 10 to 59 years. Tissue expansion was successful in 95.1% of the reconstructions, whereas tissue transmission and covering the defect was successful in 89%. Complications were only seen in 19.4%. In 4.8% of the cases no tissue extension occurred. Good blood perfusion was observed in 81% of the flaps. ‍

    Conclusion

    It seems that using tissue expansion is acceptable in reconstructing head and neck burn scars. We recommend its use with appropriate flap design.

  • Tahereh Foroutan, Nader Ayubian, Mysa Mallahi Pages 66-72
    Background And Aim
    Several reports have been published on clinical application of various Bone Substitute Material (BSM) which show their successful application. The most important factor in determination of BSM success is the physiological and histological behavior of this material that is evaluated by morphology of osteogenic cells, rate of survival and their proliferation. This research was done to assess the effect of this material on morphology, proliferation and rate of survival of SaOS-2 osteoblastoid cells.
    Materials And Methods
    In this experimental in vitro study, two types of materials of bone graft (totudent and bio-oss) were assessed for their effect on survival rate, proliferation and morphology of SaOS-2 cells. 12 samples from each of grafted material and 4 negative control samples have been used. In day 21, morphology of these cells was evaluated by scanning electron microscopy (SEM).
    Results
    In the term of spiral morphology, there was the meaningful statistics difference between Cerasorb and two other groups, but there was not meaningful difference between two groups of totudent and control. In the term of spindle morphology, there was meaningful statistics difference between the above mentioned groups. In the term of elongated morphology with pseudopodia, none of them had meaningful statistics difference. ‍
    Conclusion
    The synthetic material of totudent bone graft compared with bio-oss, showed better result in the morphologic variations of SaOS-2 cells at culture medium and has better biologic characteristic.
  • Masoumeh Amini, Giti Ozgoli, Mahyar Azar, Hamid Alavi Majd Pages 73-78
    Background And Aim
    Unconsummated marriage has been seen in some cases. This study was run to determine the time of consummation of marriage and related factors in women referred to health care centers and hospitals of Shahid Beheshti University of Medical Science in Tehran in 2009.
    Materials And Methods
    This cross-sectional study was performed on 200 consecutive women. The maximum length of marriage in these women was 4 months and they did not have any known medical or psychiatric disease or addiction. The time of consummating was recorded using questioner and the role of personal and social characteristics were determined. Not being successful in first trying for consummating was also recorded and 2 test was used for analysis.
    Results
    Findings showed that in 200 women aged 24.7±4.44 y with marriage duration of 3.47±3.44 months, the rate of unsuccessful first try for consummating was %61. ‍
    Conclusion
    It seems that delay in consummating the marriage should be investigated. We recommend further assessment of this problem and its causes, especially because this is a new field of research.
  • Shakiba Mohebi Tabar, Asadollah Ali Doosti, Ahmad Ameri, Eisa Salehi, Naser Valai, Morteza Tabatabaee Far, Nadereh Behtash, Mojgane Ghaedi, Hayede Namdari Pages 79-82
    Background And Aim
    Although current treatment options for cervical cancer rely on platinum-based chemoradiotherapy, individualized approaches to therapy may improve response or reduce unnecessary toxicity. Overexpression of Excision repair cross-complementing 1 (ERCC1) has been associated with Cisplatin resistance in some tumors. We hypothesized that ERCC1 overexpression is related to treatment response.
    Materials And Methods
    32 patients with cervical cancer were enrolled. Malignant tissue was isolated from pretreatment biopsies, and quantitative real-time reverse transcriptase polymerase chain reaction assays were performed to determine ERCC1 expression. Patients were divided to ERCC1 positive and ERCC1 negative. Response to chemoradiotherapy was evaluated and compared among the two groups.
    Results
    The mean age of participants was 56.6±12 years. Objective response was obtained in 24 patients (75%). ERCC1 was 2.8 times higher in patients who did not respond to treatment compared with the responders (OR: 2.8). ‍
    Conclusion
    Assessment of ERCC1 expression in tumoral tissue is possible in the clinical setting and predicts response to chemoradiotherapy. Further studies are necessary for final judgment.
  • Jamile Nowroozi, Parviz Pakzad, Elmira Ebrahimi *, Roya Razavipour Pages 83-91
    Background And Aim
    Extensive use of biocides containing quaternary ammonium compounds (QACs) have led to the emergence of QACs resistant strains of staphylococci. The aim of the present study was to detect two biocide resistance genes, qac A/B and smr and to study their association with the presence of antibiotic resistance genes in isolated S. aureus from different sources.
    Material And Methods
    Forty two S. aureus from clinical sources, 11 from unpasteurized diaries, and 32 from nasal swabs out of 150 collected samples were isolated. Susceptibility of the isolates to biocide QACs containing didecyl dimethyl ammonium chloride was determined by the colorimetric broth microdilution test. Polymerase chain reaction was done for detection of qac A/B, smr, bla Z, and mec A genes.
    Results
    Fifty percent of clinical isolates, 36.36% of isolates from unpasteurized diaries and 15.6% of nasal isolates of S. aureus with the MIC range between 1.95-7.81 µg/ml were resistant to QACs. The frequency of qac A/B and smr genes among clinical isolates was 19.4% and 45.2%, respectively, which was significantly higher than their frequency in other samples (2.3% and 20.9%, respectively) (p<0.05). The smr gene with frequency of 15.6% was the dominant gene among the nasal isolates of S. aureus. There was a significant correlation between the presence of at least one of the biocide resistance genes and bla Z in clinical (p=0.04) and food-related isolates (p=0.024) but there wasn’t any significant association between the presence of biocide resistance genes and mec A.
    Conclusion
    It is for the first time that not only the prevalence of qac A/B and smr genes for Iranian S. aureus strains is reported but also to the best of our knowledge is the first time that the presence of smr gene with the frequency of 15.6% is reported for nasal isolates of S. aureus. The present study confirms the previous findings that there is a close relationship between QACs resistance and penicillin resistance. However the presence of qac genes in the S. aureus population and their ability to develop biological resistance or co-resistance with antibiotics highlights the importance of effective infection control strategies.
  • Farah Farzaneh *, Maryam Tamimi, Zohreh Amiri, Kamyab Alizadeh Pages 92-97
    Background And Aim
    Although the Pap smear screening test has showed a great success in early diagnosis of cervical cancer in different countries over the past 60 years, cervical cancer has remained the fifth most common cancer among Iranian women. The diagnostic value of Pap smears which are done in health centers around the country compared with international standards for cervical cancer screening requires further consideration. The purpose of this study was to compare Pap test’s findings with colposcopic biopsies as the gold standard.
    Materials And Methods
    In this cross-sectional study, all non-pregnant women attended to Taleghani hospital gynecology clinic between 2007 and 2009 for routine Pap smear and were volunteer to participate in this research, and based on clinical findings as well as colposcopist’s opinion had an indication for colposcopy, were included. Eligible women had a Pap test as well as colposcopy and cervical biopsy thereafter. Sensitivity, specificity, positive and negative predictive value (PPV & NPV) of Pap test was calculated compared with cervical biopsy as the gold standard.
    Results
    Overall, %67 of women had abnormal biopsy (mostly HPV appearance), whereas only %21 of Pap smear results indicated abnormal cervical screening test results. The sensitivity, specificity, PPV, and NPV of Pap smear for detecting cervical neoplasia in our study was %23.9, %84.8, %76.2, and %35.4, respectively. ‍
    Conclusion
    The sensitivity of Pap smear was less than other reports. It needs more quality control, including sampling, sample preparation and interpretation in this center. Studies with more samples in other hospitals and particularly in different health care centers in Iran are highly recommended.
  • Hassan Reza Mohammadi, Parisa Azimi Page 98
    Background And Aim

    There is limited information about the therapeutic results in patients with hydrocephalus in the country; however, it is important to know the results of Endoscopic third ventriculostomy (ETV) in these patients compared to shunt investment. Thus, the research was conducted on admitted patients with hydrocephalus during 2008 to 2010.

    Materials And Methods

    This was a cross sectional study. The therapeutic results were calculated using ETVSS (ETV Success Score) for all patients diagnosed with hydrocephalus and had undergone surgery. Survival rate of patients with shunt or ETV were analyzed with the Kaplan-Meier method.

    Results

    During the two year study, 96 patients were found eligible. Patients aged from 3 days to 14 years (mean: 2.4±3.33) and had at least six months of follow-up. ETV survival rate was greater than shunt in ETVSS≥80 (100% versus 40%; P=0.02). The more the ETVSS, the survival of patients treated with ETV is more than shunt investment. ‍

    Conclusion

    It seems that ETV technique is more successful in patients with higher ETVSS. We recommend further research in this regard.