فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 124 (هفته چهارم اسفند1389)

  • تاریخ انتشار: 1389/12/28
  • تعداد عناوین: 14
|
  • گزارش مورد
  • محسن میدانی، حمیدرضا ابطحی، نوشین افشار مقدم، نوشین احمدی، محمد جواد ریخته گر، محمدحسن ریخته گر صفحه 1
    مقدمه
    گرانولوم آسپرژیلوس سینوس های پارانازال یک عفونت مزمن و نادر سینوس ها می باشد که به شکل سینوزیت نمایان می شود. تشخیص این بیماری به طور تیپیک امکان پذیر نمی باشد مگر این که تصویر برداری و بیوپسی از سینوس صورت گیرد. در این گزارش یک مورد مایستومای ناشی از آسپرژیلوس که تنها با سردرد و ترشحات پشت حلق تظاهر کرده بود، معرفی می شود که در ابتدا به صورت یک سینوزیت باکتریال حاد درمان می شده است. معمول بودن علایم این بیمار باعث 6 ماه تاخیر در تشخیص و درمان بیماری گردید.
    معرفی بیمار: بیمار آقای 53 ساله ای مبتلا به دیابت وابسته به انسولین غیر کنترل بود که با سردردهای 6 ماهه به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرده است. برای وی رینوسکوپی انجام شد و پس از انجام سی تی اسکن از سینوس ماگزیلاری در طی آندوسکوپی چندین بیوپسی از ضایعات گرفته و عمل دبریدمان انجام شد و نمونه ها برای پاتولوژیست ارسال گردید. گزارش پاتولوژی نمونه ها، گونه ی آسپرژیلوس را تایید نمود و بر اساس آن بیمار تحت درمان با ایتراکونازول قرار گرفت. بعد از یک هفته، سردردهای بیمار بهبود نسبی پیدا کرد و مرخص شد و پس از 6 ماه پی گیری بهبودی کامل حاصل گردید.
    نتیجه گیری
    با توجه به شباهت علایم سینوزیت قارچی به سینوزیت مزمن، این تشخیص نیز مد نظر قرار گیرد.
    کلیدواژگان: آسپرژیلوما، مایستومای سینوس، سینوزیت قارچی
  • مقاله پژوهشی
  • معصومه صادقی، حمید صانعی، علی حکمت نیا، بابک توکلی، مریم بشتام، محمد خارک، نضال صراف زادگان صفحه 1943
    مقدمه
    این مطالعه جهت بررسی ارتباط میزان چربی شکمی با عوامل خطرساز بیوشیمیایی و فیزیکی در افراد مبتلا به آنژین پایدار انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه بر روی بیماران40 تا 60 سال مبتلا به آنژین پایدار انجام شد. سطوح مختلف چربی شکمی (احشایی، زیرجلدی سطحی و زیرجلدی عمقی) با استفاده از سی تی اسکن مشخص گردید. شاخص آنتروپومتریک، فشار خون و قند خون ناشتا، پروفایل چربی، لپتین و آپولیپوپروتئین های A و B اندازه گیری و برای آنالیز نتایج از آزمون همبستگی و Student-t استفاده شد.
    یافته ها
    در مجموع 66 مرد و 88 زن مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین دور کمر، شاخص توده ی بدنی، آپولیپوپروتئین A، لپتین و تمامی اندازه های چربی در زنان و مردان متفاوت بود. سطوح مختلف چربی شکمی در زنان بیش تر از مردان بود. همبستگی بین وزن، شاخص توده ی بدنی، دور کمر و لپتین سرم با تمام سطوح چربی شکمی معنی دار بود (001/0 > P)، در حالی که سایر متغیرها رابطه ی معنی داری با سطوح چربی نداشتند.
    نتیجه گیری
    ارتباط شاخص توده ی بدنی و دور کمر با چربی های زیرجلدی و احشایی در هر دو جنس، نشان دهنده ی تاثیر چاقی بر سایر عوامل خطر می باشد که بایستی با کنترل وزن، چربی های شکمی را کنترل کرده، در نتیجه سایر عوامل خطر را کنترل نماید.
    کلیدواژگان: چربی شکمی، چربی زیرجلدی، چربی احشایی، شاخص توده ی بدنی، اندازه ی دور کمر، سی تی اسکن
  • ناصر کاویانی، عباس حقیقت، سپیده رحمانی صفحه 1953
    مقدمه
    کنترل درد یکی از مهم ترین وظایف دندان پزشک است. داروهای مسکن غیر استروئیدی دارای اثرات تسکین بخش مؤثری هستند. با این حال، این داروها دارای عوارض جانبی زیادی می باشند. به نظر می رسد استفاده از اثرات تسکین دهنده ی طب سوزنی می تواند مقدار مصرف ایبوبروفن را پس از جراحی کاهش دهد و موجب کاهش درد بیمار شود.
    روش ها
    پانزده بیمار برای جراحی دو دندان عقل نهفته انتخاب شدند. در یک جلسه نقاط 4li، 7st، 6st، 6p قبل از جراحی سوزن زده شد و در جلسه ی دیگر سوزن های طب سوزنی دورتر از نقاط یاد شده، زده شد. پس از تزریق بی حسی موضعی، عمل جراحی انجام شد. میزان درد و تعداد بروفن مصرفی پس از جراحی در فواصل زمانی 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از جراحی از بیمار پرسیده و نتایج تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    درد در گروه مطالعه نسبت به گروه شاهد کمتر بود، ولی با استفاده از آزمون Wilcoxon میانگین نمره ی شدت درد پس از عمل بر اساس سیستم VAS یا Visual analogue scale بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان نداد. مصرف تعداد مسکن در 48 ساعت اول در گروه مطالعه برابر 2/2 و در گروه شاهد برابر 26/3 بود که به طور معنی داری کمتر ار گروه شاهد بود (015/0 P =).
    نتیجه گیری
    به علت کاهش مصرف بروفن پس از جراحی در گروه مطالعه نسبت به گروه شاهد، طب سوزنی می تواند در بیماران با سابقه ی نارحتی های گوارشی، یک روش کمکی و مؤثر محسوب گردد. ولی چون میزان درد پس از عمل اختلاف معنی داری را نشان نداد، انجام مطالعات بیشتر توصیه می شود.
    کلیدواژگان: طب سوزنی، درد، مسکن، جراحی دندان عقل
  • عباسعلی ربیعی، محمدحسین اسدی، ابراهیم اسفندیاری، منیر تقی پور *، حسین بهادران، محسن ستایش، عاطفه شموسی، محمد مردانی، بهمن رشیدی، عطاء الله فتح الله پور صفحه 1961
    مقدمه

    پلاستینیشن یک روش عالی برای کمک به نگهداری بافت های زیستی به صورت خشک، بی بو و بادوام می باشد. در این روش، آب و چربی از بافت خارج و پلی استر قابل پردازش جایگزین می شود. مقاطع پلاستینه ی مغز انسان که پیشتر تهیه شده بود شکننده و سنگین بود (روش استاندارد). هدف از این مطالعه، تهیه ی مقاطع پلاستینه ی انعطاف پذیرو سبک از مغز انسان بود.

    روش ها

    ابتدا دو مغز سالم انسان تهیه و در فرمالین 10 درصد برای سه ماه ثابت سازی شد. نمونه ها به مقاطع 3 میلی متری برش داده و با استون 25- درجه ی سانتی گراد به مدت 4 هفته آبگیری شد. سپس مقاطع با پلی استر انعطاف پذیرp87 در اتاقک خلا اشباع شدند. سرانجام هر مقطع در یک اتاقک مسطح که از دو صفحه ی شیشه ای تشکیل شده بود، توسط پلی استر p87 قالب گیری شد. شفافیت، وزن، انعطاف پذیری، حباب و شکستگی های واضح (Gross) در مقاطع تهیه شده با نمونه ی استاندارد مقایسه گردید. شفافیت، توسط دستگاه فتومتر اندازه گیری و وزن توسط ترازوی دیجیتال بررسی شد. حباب و شکستگی های واضح به وسیله ی مشاهده ی مستقیم و انعطاف پذیری بر اساس میزان خمش بررسی شد. از صفر تا 45، از 45 تا90، از 90 تا 135 و از 135 تا 180 درجه ی خمش با اعداد 1، 2، 3 و 4 مقیاس شدند.

    یافته ها

    میانگین نور عبوری مقاطع پلاستینه 85 درصد و در روش استاندارد 90 درصد بود. وزن مقاطع پلاستینه بین 400-200 گرم و در نمونه ی استاندارد800-600 گرم بود. حباب و شکستگی های واضحی در نمونه ی استاندارد دیده شد در حالی که هیچ حباب و شکستگی های واضحی در مقاطع پلاستینه دیده نشد. میانگین انعطاف پذیری مقاطع پلاستینه 3 و در نمونه ی استاندارد 1 بود.

    نتیجه گیری

    مقاطع قابل انعطاف پلاستینه ی مغز در مقایسه با نمونه ی استاندارد سبک و انعطاف پذیرتر می باشد.

    کلیدواژگان: پلاستینیشن، پلی استر، قابل انعطاف، P88، رزین
  • نضال صراف زادگان، صدیقه عسگری*، نفیسه طغیانی فر، محمد طلایی، علی اکبر توسلی، مریم بشتام، معصومه صادقی صفحه 1967
    مقدمه

    مطالعات مختلف نشان داده است که ممکن است عوامل خطرساز بیوشیمیایی مانند آپولیپوپروتئین های A، B و نیز اسیدهای چرب ترانس در نژادها و یا جمعیت های مختلف، خطر نسبی متفاوتی از لحاظ افزایش احتمال وقوع بیماری های قلبی- عروقی داشته باشند. بنابراین، این مطالعه به منظور تعیین خطر نسبی آپولیپوپروتئین های A، B و اسیدهای چرب ترانس با وقوع حوادث قلبی- عروقی در یک مطالعه طولی انجام شد.

    روش ها

    یک مطالعه ی هم گروهی بر روی 5375 نفر با سنی برابر یا بیشتر از 35 سال از افراد شرکت کننده در برنامه ی قلب سالم اصفهان که پیشتر با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای وارد مطالعه شده بودند، انجام شد. آزمایشات آپولیپوپروتئین های A و B بر روی تمام افراد و غلظت خونی اسیدهای چرب ترانس به صورت تصادفی بر روی تعداد 238 نفر انجام شد. خطر نسبی این فاکتورها برای وقوع حوادث قلبی- عروقی (CVD یا Cardiovascular disease) بر اساس پی گیری های انجام شده بر روی این افراد به مدت شش سال تعیین گردید. برای مقایسه ی میانگین میزان فاکتورهای بیوشیمیایی در دو گروه از آزمون آماری t-test و برای به دست آوردن خطر نسبی (Hazard ratio) وقوع حوادث قلبی- عروقی از آزمون های Logistic regration و Cox regression استفاده شد.

    یافته ها

    نسبت خطر تعدیل شده ی نسبت به سن و جنس در مورد ApoA/ApoB (155/1-961/4CI 95%؛ 393/2)، کلسترول تام (009/1-004/1CI 95%؛ 007/1)، تری گلیسرید (003/1-001/1CI 95%؛ 002/1)، LDL کلسترول (010/1-005/1CI 95%؛ 008/1) در مورد وقوع بیماری های قلبی – عروقی معنی دار بود. پس از حذف اثر عواملی مانند سیگار کشیدن، دیابت، فشار خون بالا و چاقی خطر نسبی کلسترول تام (008/1-003/1CI 95%؛ 006/1) و LDL کلسترول (010/1-004/1CI 95%؛ 007/1) برای وقوع بیماری های قلبی- عروقی معنی دار ماند. همچنین خطر نسبی اسیدهای چرب ترانس نیز معنی دار نبود.

    نتیجه گیری

    این مطالعه نشان داد خطر نسبی نسبت ApoA/ApoB برای بروز بیماری های قلبی- عروقی مانند خطر نسبی کلسترول تام و LDL کلسترول می باشد، ولی پس از حذف سایر عوامل خطرساز تنها خطر کلسترول تام و LDL کلسترول

  • سید مظفر هاشمی، سید عباس طباطبایی، فاطمه نیلی، گلشن تقی پور صفحه 1978
    مقدمه
    عدم تسکین کافی درد بیماران پس از انجام عمل جراحی توراکوتومی باعث عوارض فراوانی می شود. در این مطالعه استفاده از دوز کم کتامین از طریق کاتتر ساب پلورال جهت تسکین درد بیماران پس از توراکوتومی با مارکائین مقایسه شد.
    روش ها
    در این کارآزمایی بالینی آینده نگر، بیماران کاندید عمل جراحی توراکوتومی غیراورژانسی مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از خاتمه ی عمل در گروه مورد، کتامین با دوز mg/kg/hr 5/0 و در گروه شاهد، cc 5 مارکائین 5/0 درصد از طریق کاتتر انفوزیون شدند. علایم حیاتی، اشباع اکسیژن شریانی و میزان درد بیماران در دو گروه مورد مطالعه در 1 ساعت اول پس از جراحی در ریکاوری و در زمان های 8، 16 و 24 ساعت پس از عمل جراحی ثبت و با یکدیگر مقایسه شد.
    یافته ها
    41 بیمار در گروه کتامین و 51 بیمار در گروه مارکائین مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین درد بیماران قبل از تزریق داروی بی حس کننده ی موضعی در ریکاوری و زمان های 8، 16 و 24 ساعت پس از عمل جراحی، در گروه کتامین بیشتر از گروه مارکائین بود (05/0 > P). 1 ساعت پس از تزریق بی حس کننده ی موضعی میزان کاهش درد بیماران در دو گروه مارکائین و کتامین مشابه بود (05/0 < P). دوز مصرف مسکن سیستمیک در گروه مارکائین نیز به طور معنی داری کمتر از گروه کتامین بود (05/0 > P). اختلاف میانگین درد قبل و بعد از تزریق داروی بی حس کننده ی موضعی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    کتامین با دوز اندک به اندازه مارکائین به عنوان یک بی حس کننده ی موضعی شناخته شده می تواند از درد بیماران پس از عمل جراحی بکاهد ولی این میزان کاهش درد با توجه به نیمه عمر کوتاه داروی کتامین کمتر می باشد.
    کلیدواژگان: مارکائین، کتامین، توراکوتومی، درد پس از عمل
  • سید مرتضی حیدری، زهرا یراقی صفحه 1989
    مقدمه
    تهوع و استفراغ شایع ترین عارضه ی پس از عمل جراحی می باشد که شیوع آن بسته به نوع عمل جراحی، نوع داروی بیهوشی، سن، جنس و... متفاوت بوده، از 80-20 درصد ذکر می گردد. این عارضه می تواند منجر به مشکلاتی نظیر افزایش فشار داخل چشم، باز شدن سوچورهای جراحی و یا در مواردی، آسپیراسیون ریوی و مرگ گردد. در چند تحقیق انجام گرفته اثر میدازولام در کاهش تهوع و استفراغ اثبات شده است ولی تا کنون تحقیقی در مورد اثر ترکیبی این دارو با سایر داروها انجام نشده است. در این تحقیق، اثر میدازولام به تنهایی و با ترکیب میدازولام و دگزامتازون در کاهش تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی مقایسه شد.
    روش ها
    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در دو گروه 33 نفری از بیمارانی که در بیمارستان های الزهرا (س) و کاشانی اصفهان تحت عمل جراحی گوش میانی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران زن و مرد II و ASAI کاندید عمل ماستوئیدکتومی به طور مساوی و به شکل تصادفی به 2 گروه تقسیم بندی شدند. در گروه A بلافاصله پس از القای بیهوشی از mg/kg 075/0 میدازولام و در گروه B از mg/kg 075/0 میدازولام با mg/kg 05/0 دگزامتازون استفاده شد. سپس در ریکاوری و در بخش، به مدت 24 ساعت شدت تهوع با مقیاس VAS و تعداد دفعات استفراغ اندازه گیری و ثبت گردید و توسط آزمون آماری t تحلیل شد.
    یافته ها
    میانگین Score تهوع در ریکاوری در گروه های A و B به ترتیب 88/0 و 48/0 و تعداد دفعات استفراغ 09/0 و 0 بود (به ترتیب 22/0 = P و 039/0 = P). میانگین Score تهوع در 6 ساعت اول در بخش در گروه های A و B به ترتیب 15/3 و 15/2 و تعداد دفعات استفراغ 85/0 و 6/0 بود (به ترتیب 14/0 = P و 26/0 = P). میانگین Score تهوع در 6 ساعت دوم در بخش در گروه های A و B به ترتیب 24/2 و 7/1 و تعداد دفعات استفراغ 09/1 و 3/0 بود (به ترتیب 3/0 = P و 04/0 = P). میانگین Score تهوع در 12 ساعت دوم در بخش در گروه های A و B به ترتیب 39/1 و 42/0 و تعداد دفعات استفراغ 42/0 و 03/0 بود (به ترتیب 049/0 = P و 047/0 = P). میانگین مقدار متوکلوپرامید مصرفی در ریکاوری در گروه های A و B به ترتیب 51/0 و 51/0 و در بخش 9/12 و 48/6 بود (به ترتیب 5/0 = P و 075/0 = P). میانگین مدت زمان اقامت در ریکاوری در گروه های A و B به ترتیب 8/67 و 3/61 بود (003/0 = P).
    نتیجه گیری
    در کل مشخص شد که گروه دریافت کننده ی میدازولام و دگزامتازون نسبت به گروه دریافت کننده ی میدازولام به تنهایی، در درازمدت کاهش تهوع و استفراغ پس از عمل واضح تری داشتند؛ احتمال می رود تاثیر نوع عمل جراحی (گوش میانی) بر تهوع و استفراغ همراه سرگیجه در ساعات اولیه پس از عمل قابل توجیه باشد.
    کلیدواژگان: تهوع، استفراغ، دگزامتازون، میدازولام
  • حسن رضوانیان، علی کچویی، علی میرزاپور صفحه 1997
    مقدمه
    نفروپاتی دیابتی، که می تواند به ESRD تبدیل شود، شایع ترین علت انتظار برای پیوند کلیه در آمریکا محسوب می شود. دو عامل مهم دخیل در نفروپاتی دیابتی شامل اختلالات همودینامیک و اختلالات متابولیک در کلیه ها هستند که از این میان، یکی از مکانیسم های مهم آسیب کلیه ها را تولید و افزایش Reactivie oxidative system (ROS) می دانند. یکی از گیاهان شناخته شده با مصرف دارویی زیاد از سالیان قدیم، گیاه خار مریم (Milk thistle) است که اثرات درمانی آن را به خاصیت آنتی اکسیدانی بسیار قوی، اثری ترمیمی و اثر ضدالتهابی نسبت می دهند. در این مطالعه، به بررسی اثر Milk thistle [به صورت قرص لیورگل (Livergol)] بر نفروپاتی دیابتی پرداختیم.
    روش ها
    این کارآزمایی بالینی در سال های 1389-1388 در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با نفروپاتی دیابتی شناخته شده، که به طور فعال به مرکز تحقیقات غدد اصفهان مراجعه می کردند، انجام شد. بیماران واجد شرایط، که 65 نفر بودند، به صورت تصادفی به دو گروه 35 نفره ی مورد و 30 نفره ی شاهد تقسیم شدند. بعد از رد موارد منع مصرف احتمالی، به صورت دو سو کور گروه مورد به مدت 3 ماه قرص لیورگل به میزان mg 140 سه بار در روز و گروه شاهد، دارونما به همین میزان دریافت کردند. برای بیماران قبل و بعد از انجام مداخله، میانگین دفع آلبومین تصادفی ادرار به صورت نسبت آلبومین به کراتینین (A/C) اندازه گیری و محاسبه ی eGFR انجام شد. اطلاعات به دست آمده با آزمون های 2χ، t و Paired-t آنالیز شد.
    یافته ها
    در این مطالعه، در گروه مورد 6 نفر و در گروه شاهد 7 نفر به علل مختلف از سیر مطالعه خارج شدند. در گروه مورد 31 درصد افراد مورد مطالعه مرد و 69 درصد زن و در گروه شاهد 35 درصد افراد مرد و 65 درصد زن بودند؛ دو گروه از نظر توزیع جنسیتی تفاوت معنی داری نداشتند (1/0 = P). میانگین سنی بیماران در گروه مورد 9/55 و در گروه شاهد 7/57 سال بود؛ دو گروه از نظر میانگین سنی تفاوت معنی داری نداشتند (2/0 = P). میانگین دفع آلبومین تصادفی ادرار به صورت نسبت آلبومین به کراتینین (A/C) در گروه مورد 2/106 و در گروه شاهد 5/82 بود؛ دو گروه از این نظر بعد از تجویز دارو و یا دارونما تفاوت معنی داری نداشتند (07/0 = P) ولی در گروه مورد، میانگین دفع آلبومین تصادفی ادرار بعد از تجویز دارو به طور معنی داری بیشتر شده بود (04/0 = P). در گروه مورد، میانگین eGFR بعد از تجویز دارو تغییر معنی داری یافت (001/0 = P) ولی در گروه شاهد بعد از تجویز دارونما تغییر معنی داری در میانگین eGFR مشاهده نشد (07/0 = P).
    نتیجه گیری
    طبق نتایج این مطالعه، تجویز عصاره ی گیاه خار مریم، با وجود خواص دارویی زیادی که دارد، با میزان mg 140 سه بار در روز در درمان نفروپاتی دیابتی نه تنها مفید نیست بلکه می تواند عملکرد کلیوی بیماران را از نظر دفع آلبومین تصادفی ادرار بدتر نماید.
    کلیدواژگان: عصاره ی گیاه خار مریم، نفروپاتی دیابتی، درمان، عملکرد کلیوی
  • علی اصیلیان، حسام حسن زاده کاشانی، علی مومنی صفحه 2011
    مقدمه
    رویش موهای ناخواسته یکی از مشکلاتی است که تاکنون روش های زیادی برای حل آن پیشنهاد شده است. یکی از این روش های جدید، که در مقایسه با سایر روش ها عوارض جانبی کمتری دارد، استفاده از دستگاه منبع نوری پالسی (Intense pulsed light یا IPL) است. هم اکنون نسل جدید IPL بازار عرضه شده است. هدف این مطالعه، مقایسه ی اثر نسل اول (Lumina) و دوم (Ellipse) دستگاه منبع نوری پالسی بر موهای ناخواسته بود.
    روش ها
    این مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی پرونده ی بیمارانی که جهت برداشت موهای ناخواسته به مرکز لیزر اسپادانای اصفهان مراجعه کرده بودند، انجام شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند که گروه اول تحت درمان با Lumina و گروه دوم تحت درمان با Ellipse قرار گرفته بودند؛ رضایت بیماران تا 6 ماه پی گیری شد.
    یافته ها
    پرونده ی 235 بیمار مطالعه شد که همگی زن بودند. 107 زن تحت درمان با Lumina و 128 زن تحت درمان با Ellipse قرار گرفته بودند. میانگین رضایت افراد در گروه تحت درمان با Ellipse، 49/44 ± 11/78 در گروه تحت درمان با Lumina 71/13 ± 78/36 و اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود (05/0 > P).
    نتیجه گیری
    برداشت موهای زاید با استفاده از دستگاه منبع نوری پالسی نسل دوم (Ellipse) نسبت به IPL نسل اول (Lumina) اثر بیشتری دارد.
    کلیدواژگان: دستگاه منبع نوری پالسی، لیزر، هیرسوتیسم
  • تورج روشن ضمیر، سحر وحدت صفحه 2016
    مقدمه
    آسم یک بیماری با ماهیت التهابی است و نقش استرس اکسیداتیو به صورت سیستمیک و موضعی در پاتوژنز این بیماری مطرح شده است. به هم خوردن تعادل میان اکسیدان ها و آنتی اکسیدان ها در ایجاد و کنترل علایم آسم نقش چشم گیری داشته است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط سطح سرمی اکسیدان ها و آنتی اکسیدان ها با شدت آسم بود.
    روش ها
    در این مطالعه ی مشاهده ای- تحلیلی و مقطعی، 59 نفر از بیماران شناخته شده ی آسم مورد مطالعه قرار گرفتند. شدت آسم در بیماران بر اساس شرح حال، علایم بالینی و تست های عملکرد ریه به سه دسته ی خفیف، متوسط و شدید تقسیم شد. سطح سرمی سوپر اکسید هیدروژن، فعالیت اختصاصی آنزیم های سوپر اکسید دسموتاز و کاتالاز و سطح ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم در نمونه ها بررسی گردید.
    یافته ها
    21 نفر (6/35 درصد) در گروه آسم خفیف، 22 نفر (3/37 درصد) در گروه آسم متوسط و 16 نفر (1/27 درصد) در گروه آسم شدید قرار گرفتند. رابطه ی مستقیم و معنی داری بین شدت آسم با میزان فعالیت اختصاصی سوپر اکسید دسموتاز (04/0 = P؛ 21/0 = r)، میانگین غلظت سرمی سوپر اکسید هیدروژن (01/0 > P؛ 23/0 = r) و ظرفیت تام آنتی اکسیدان (01/0 > P؛ 31/0 = r) مشاهده شد. بین شدت آسم با فعالیت اختصاصی کاتالاز پلاسما رابطه ی معکوس معنی دار مشاهده شد (01/0 = P؛ 28/0 = r).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده می توان نقش بر هم خوردن تعادل اکسیدان/آنتی اکسیدان در شدت بیماری آسم را تایید نمود. در مطالعات آتی می توان با بررسی مداخله ای تاثیر اصلاح تعادل اکسیدان/آنتی اکسیدان بر شدت و کنترل آسم و نیز انجام پژوهش های ملکولی، به مکانیسم دقیق تر اثر این ترکیبات بر بیماری های ریوی، به ویژه آسم، پی برد.
    کلیدواژگان: آسم، سوپر اکسید دسموتاز، سوپر اکسید هیدروژن، کاتالاز، آنتی اکسیدان
  • محمود عمرانی فرد، الهه خیرخواه، علی مهرابی کوشکی صفحه 2023
    مقدمه
    باتوجه به افزایش روز افزون متقاضیان استفاده از ابدومینوپلاستی و عوارض خطرناک این عمل و عدم انجام مطالعه ای جامع و مدون در مورد آن، تحقیق حاضر با هدف بررسی توزیع فراوانی عوارض شایع ابدومینوپلاستی جهت کاهش و حذف این عوارض به انجام رسید.
    روش ها
    در این مطالعه ی توصیفی تحلیلی، تمامی بیمارانی که طی یک دوره ی ده ساله در بیمارستان های شهر اصفهان تحت عمل ابدومینوپلاستی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. اطلاعات مورد نظر که شامل عوارض پس از عمل (خون ریزی، سروما، عفونت، نکروز پوستی، ترومبوآمبولی و آمبولی چربی) نیز بود، در یک چک لیست جمع آوری شد.
    یافته ها
    در این مطالعه، 100 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 5/8 ± 3/34 سال بود. 23 نفر (23 درصد) از این بیماران مرد و 77 نفر (77 درصد) زن بودند. 2 نفر (2 درصد) از بیماران مورد بررسی مبتلا به عفونت در محل عمل، 3 نفر (3 درصد) دچار ایسکمی، 3 نفر (3 درصد) دچار هماتوم، 35 نفر (35 درصد) دچار سروما، 26 نفر (26 درصد) دچار کاهش حس در محل عمل، 20 نفر (20 درصد) دچار اسکار بعد از عمل و 20 نفر (20 درصد) نیز دچار ناهمواری در محل عمل شده بودند. در هیچ یک از بیماران آمبولی و ترومبوآمبولی مشاهده نشد. عوارض یاد شده در 37 نفر از این بیماران (37 درصد) رخ داد و در 63 درصد آن ها هیچ عارضه ای وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    از آن جایی که عمل جراحی ابدومینوپلاستی یک عمل جراحی زیبایی محسوب می گردد، قبل از اقدام به عمل بایستی عوارض عمل، به ویژه خطرات آن، برای بیماران به طور کامل شرح داده شود.
    کلیدواژگان: ابدومینوپلاستی، لیپوساکشن، عوارض پس از عمل
  • فرهاد تدین، مهدی ملت، محمد هاتف خرمی، امیر عباس شه دوست، فاطمه سادات حق دوست صفحه 2032
    مقدمه
    واریکوسل به صورت وجود وریدهای متسع و پیچ خورده در شبکه پمپینی فرم وریدهای اسکروتوم تعریف می شود و می تواند بر روی کارکرد بیضه ها تاثیر بگذارد. تستوسترون هورمون اصلی بیضه ها می باشد که هر گونه تاثیر بر روی بیضه ها می تواند بر روی این هورمون نیز موثر باشد. انزال زودرس به صورت رسیدن به ارگاسم قبل از زمان دلخواه تعریف می شود که به صورت انزال قبل یا بلافاصله بعد از نزدیکی جنسی مشخص می شود و انزال قبل از 2 دقیقه پس از دخول را به عنوان انزال زودرس شناخته اند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر واریکوسل بر سطح سرمی تستوسترون و انزال زودرس انجام گرفت.
    روش ها
    در این مطالعه ی مورد شاهدی، 38 بیمار مبتلا به واریکوسل و 38 فرد سالم، به عنوان شاهد، انتخاب شدند و سطح تستوسترون (نمونه ی خون قبل از ساعت 11صبح)، فراوانی انزال زودرس، وجود آتروفی بیضه و گرید واریکوسل در آن ها بررسی و با یکدیگر مقایسه گردید.
    یافته ها
    از گروه بیمار 9/28 درصد و از گروه شاهد 5/10 درصد مبتلا به انزال زودرس بودند (05/0 > P). میانگین سطح تستوسترون در دو گروه بیمار و شاهد به ترتیب ng/ml 9/1 ± 5/6 و ng/ml 1/2 ± 8/7 بود. بین گرید واریکوسل و آتروفی بیضه ارتباط معنی دار وجود داشت (05/0 > P). با وجود این که سطح تستوسترون در افراد با واریکوسل کمتر بود، ارتباط معنی داری بین سطح تستوسترون و گرید واریکوسل مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    در این مطالعه نشان داده شد که بین واریکوسل و انزال زودرس ارتباط معنی داری وجود دارد؛ پیشنهاد می شود در بیماران مبتلا به واریکوسل سطح سرمی تستوسترون به طور منظم اندازه گیری شود و در صورت کاهش، اصلاح گردد.
    کلیدواژگان: واریکوسل، انزال زودرس، تستوسترون
  • سید عباس طباطبایی، سید مظفر هاشمی، امین احمدی صفحه 2039
    مقدمه
    میزان بقای 5 ساله ی بیمارانی که تحت عمل جراحی رزکسیون متاستازهای ریوی ناشی از سرطان کولورکتال قرار گرفته اند، متغیر گزارش شده است. هم اکنون، راهنمایی استانداردی برای انتخاب بیماران مبتلا به متاستازهای ریه جهت انجام رزکسیون وجود ندارد. این مطالعه با هدف مشخص کردن عوامل تعیین کننده ی پیش آگهی میزان بقای کلی بیماران پس از رزکسیون متاستازهای ریه در سرطان کولورکتال انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه ی مقطعی توصیفی- تحلیلی بر روی کلیه ی بیمارانی که یک دوره ی ده ساله در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان تحت رزکسیون متاستازهای ریه ناشی از سرطان کولورکتال قرار گرفته بودند، انجام شد. اطلاعات مربوط به سن، جنس، تعداد متاستاز ریوی، نوع عمل متاستازکتومی، محل عمل جراحی، درگیری غدد لنفاوی و محل آن، اندازه ی متاستازها حین عمل، مرگ و میر ناشی از جراحی، میزان بقا، سابقه ی متاستازکتومی کبدی پیشین ناشی از متاستاز، یافته های آسیب شناختی سرطان کولورکتال و فاصله ی زمانی مرگ تا عمل جراحی در یک چک لیست با مراجعه به پرونده های بیماران، تماس تلفنی و بررسی سوابق آزمایشگاهی و پاتولوژی آن ها جمع آوری شد. جهت آنالیز اطلاعات از روش کاپلان- مایر و آزمون ر ی ر استفاده شد.
    یافته ها
    در این مطالعه، 26 بیمار با میانگین سنی آن ها 26/15 ± 00/56 سال بررسی شدند. 8/53 درصد بیماران مرد و بقیه زن بودند. تعداد متاستازها بین دو و سه عدد بود. هیچ مورد مرگ ناشی از جراحی (در عرض 30 روز پس از عمل) پیش نیامد. پس از رزکسیون متاستاز ریوی، میزان بقای یک ساله ی بیماران 48 درصد درصد بود و بقای سه سال و بیشتر در بیماران ما وجود نداشت (حداکثر 900 روز). سابقه ی هپاتکتومی پیشین به دلیل وجود متاستازهای کبدی و یافته های آسیب شناختی سرطان کولورکتال اولیه، تاثیری روی میزان بقای بیماران نداشت. از بین عوامل مربوط به متاستاز ریوی، تنها وجود متاستازهای متعدد با کاهش بقای بیماران ارتباط معنی دار داشت (049/0 = P).
    نتیجه گیری
    بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال با متاستازهای قابل رزکسیون ریوی، از میزان بقای به نسبت بالایی برخوردارند؛ ولی بیمارانی که دارای تعداد بیشتری متاستاز هستند، میزان بقای یک ساله ی کمتری دارند.
    کلیدواژگان: سرطان کولورکتال، متاستاز، میزان بقاء
  • امید آقاداودی، یحیی اسدی صفحه 2045
    مقدمه
    عمل جراحی قلب به همراه بای پاس قلبی ریوی می تواند با مکانیسم های مختلفی باعث تغییر در فیزیولوژی تهویه در ریه ها گردد. در این میان روش های مختلف تهویه مکانیکی ریه در حین پمپ قلبی ریوی ممکن است بر پارامترهای تنفسی حوالی عمل در بیمارانی که تحت بای پس عروق کرونر قرار می گیرند، تاثیر بگذارد.
    روش ها
    در یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی دو سو کور، 150 بیمار کاندید بای پس عروق کرونر به صورت تصادفی به 3 گروه 50 نفری تقسیم شدند. در مدت برقراری پمپ قلبی ریوی، گروه (1) تحت تهویه مکانیکی به صورت CPAP با PEEP=10cmH2O و FiO2=20% و گروه (2) تحت تهویه مکانیکی به صورت CPAP با PEEP=10cmH2O و FiO2=100% قرار گرفتند.گروه (3) تحت هیچ گونه تهویه مکانیکی قرار نگرفت. مقادیرPaO2، PaCO2 وpH در 9 مرحله و مقادیر کمپلیانس استاتیک و دینامیک در 3 مرحله در 3 گروه اندازه گیری شد. و نتایج حاصل در سه گروه مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    مقادیر PaO2 در گروه (2) بالاتر از 2 گروه دیگر محاسبه شد(001/0(p<. مقادیر PaCO2 به نحو معنی داری در گروه (1) به نسبت 2 گروه دیگر کاهش یافته بود (001/0(p<. کمپلیانس استاتیک و دینامیک در گروه (1) بالاتر از 2 گروه دیگر بود (001/0(p<.
    نتیجه گیری
    تهویه مکانیکی ریه ها در حین پمپ قلبی ریوی به شکل برقراری PEEP توسط ترکیبی از اکسیژن و هوا نسبت به عدم تهویه ریه دراین زمان تاثیر معناداری بر پارامتر های تنفسی حوالی عمل در بیماران دارد.
    کلیدواژگان: تهویه مکانیکی، عمل جراحی بای پس عروق کرونر قلب، پمپ قلبی ریوی، فشار مثبت انتهای بازدمی (PEEP)، کمپلیانس ریه
|
  • Mohsen Meidani, Hamidreza Abtahi, Nooshin Afsharmoghadam, Nooshin Ahmadi, Mohammad Hasan Rikhtegar, Mohammad Javad Rikhtegar Page 1
    Background
    Paranasal sinus aspergilloma is a rare disease of sinus which is sometimes considered as mycetoma. In this condition, there is gathering of fungal mycelium in sinus cavity without bone or vessels invasion. It presented as a chronic sinusitis with headache, nasal discharge and obstruction. Diagnosis of aspergillosis infection has often dependent on clinical judgment combined with radiologic evaluation and demonstration of the fungus in tissue specimens obtained from the presumed site of infection. Case Report: A 53-year-old man with uncontrolled insulin dependent diabetes mellitus presented with six month history of headache. He had used various drug prescribed by different physicians in the past six months without any effect. Because of progressive headache, he was admitted in the department of otolaringology and surgical debridement was done. Histopathological examination was suggestive of maxillary sinusitis with fungal ball of aspergilluma. The patient treated with itraconazole and after 6 months, he felt better with no clinical and paraclinical signs.
    Conclusion
    Since fungal sinusitis presentation is similar to chronic sinusitis and in the other hand, the incidence of aspergillosis is increasing, the early diagnosis and treatment is important especially when the clinical and paraclinical signs are suggestive.
  • Masoumeh Sadeghi, Hamid Sanei, Ali Hekmatnia, Babak Tavakoli, Maryam Boshtam, Mohammad Khark, Nizal Sarrafzadegan Page 1943
    Background
    This study aimed to evaluate the relation between fat distribution in subcutaneous and visceral area with other variables in patients suffered for stable angina.
    Methods
    This cross sectional study was done on 40-60 years patients with stable angina. CT scan was determined subcutaneous (deep and superficial) and visceral fat. Body mass index, waist circumference, and blood pressure measurement were calculated by standard protocols. Sugar, triglyceride, total cholesterol, LDL-c, HDL-c, Leptin and apolipoproteins A and B were recorded. Data was entered in SPSS15 and analyzed by Student-t and correlation test.
    Finding
    Sixty-six men and 88 women were studied. The mean of BMI, apo A, Leptin, lipids variables were significantly different in two sexes. Total variable fat accumulation in women was greater than men (P < 0.05). The correlation was significant between weight, BMI, WC and Leptin level in both sexes.
    Conclusion
    Relation of fat distributions and other risk factors was different in both sexes, but BMI and WC had significant correlation with CT scan variables.
  • Abbas Ali Rabiei, Mohammd Hossein Asadi, Ebrahim Esfandiari, Monir Taghipour, Hossein Bahadoran, Mohsen Setayesh, Atefeh Shamoosi, Mohammad Mardani, Bahman Rashidi, Ataollah Fathollahpour Page 1961
    Background

    Plastination is an excellent technique which helps preserve biological specimens in a dry, odorless, and state. In this technique, water and fat are extracted from tissues and are replaced with curable polyester. Previously prepared plastinated sheets of human brain were fragile and heavy (standard method). The aim of this study was to prepare flexible and light plastinated sheets of human brains.

    Methods

    Two intact human brains were prepared and fixed in 10% formalin for 3 months. After. They were sliced into 3 mm thickness sheets and were dehydrated by acetone in -250C for 4 weeks. Then, the slices were impregnated by P88 flexible polyester in the vacuum chamber. Finally, each slice was cast in an individual flat chamber consisting of 2 standard glass plates by P87 flexible polyester. The transparency, weight, flexibility, bubbling and Gross fragility of the prepared sheets were compared with those of the standard method. The transparency was measured by photometer machine. Their weight was assessed by digital scale; Gross fragility and bubbling were assessed by direct observation. Flexibility of samples was investigated by the degree of bending zero to 45, 45 to 90, 90 to 135 and 135 to 180 degrees of bending were scaled 1, 2, 3 and 4, respectively.

    Finding

    Average light passing, flexible sheets was 85%, while in standard method was 90%. The weights of flexible sheets were 200-400 gr, and in standard method were 600-800 gr. Bubbling and gross fragility were observed in standard method, while no bubbling and gross fragility were observed in flexible sheets. The average flexibility of flexible sheets was, while in standard method was 1.

    Conclusion

    P87 polyester seems to provide lighter and more flexible brain sheets compared with the standard method.

  • Nizal Sarrafzadegan, Sedigheh Asgari, Nafiseh Toghianifar, Mohammad Talaei, Aliakbar Tavassoli, Maryam Boshtam, Masoumeh Sadegh Page 1967
    Background

    Various studies have shown that the risk of apolipoprotein-A (apo-A), B (apo-B), and trans fatty acids may be different for cardiovascular disease (CVD) events in different populations. This study aimed to estimate the relative risk of apo-A, apo-B, and trans fatty acids for the occurrence of cardiovascular disease events in a cohort study.

    Methods

    A cohort study was performed on 5375 subjects aged ≥ 35 years old participating in the Isfahan Healthy Heart Program (IHHP) that had been recruited with multistage cluster random sampling method. Apo-A and apo-B were measured in all subjects while trans fatty acids were measured on a random sample of 238 subjects. The relative risk of these factors for CVD events was defined in a 6-year period. T-test was used to compare means. Logistic regression and Cox regression were used to calculate Hazard ratio of cardiovascular disease events.

    Finding

    After adjustment for age and sex, the relative risk for cardiovascular disease events was 2.393 (95%CI 1.155-4.961) for apo-B/A, 1.007 (95%CI 1.004-1.009) for total cholesterol, 1.002 (95%CI 1.001-1.003) for triglycerides, and 1.008 (95%CI 1.005-1.010) for LDL-cholesterol. After adjustment for smoking, diabetes, hypertension, and obesity, the relative risk for total cholesterol (1.006, 95%CI 1.003-1.008) and LDL-cholesterol 1.007, 95%CI 1.004-1.010) was significant while insignificant for trans fatty acids.

    Conclusion

    This study showed that relative risk of apo-B/A for cardiovascular disease events is similar to total cholesterol and LDL-cholesterol. However, after adjustment for other risk factors, the association remained significant only for total cholesterol and LDL-cholesterol. Trans fatty acids did not show significant risk for cardiovascular disease event.

  • Seyyed Mozafar Hashemi, Seyyed Abass Tabatabaie, Fatemeh Nili, Golshan Taghipour Page 1978
    Background
    Lack of adequate relief of pain after thoracotomy can cause many complications. In this study the effect of using low dose ketamine through sub pleural catheter for pain relief after thoracotomy were compared with marcaine.
    Methods
    In this prospective clinical trial study, patients undergoing elective thoracotomy were included. After thoracotomy, for pain relief the patients in case and control groups received 0.5 mg/kg/hr ketamine and 5 cc marcaine 0.5% through sub pleural catheter, respectively. Vital signs, arterial oxygen saturation, and pain level of patients in both groups were recorded and compared at 1 hour after the surgery in recovery and at 8, 16, and 24 hours after surgery
    Findings
    In ketamine and marcaine groups, 41 and 51 patients were studied, respectively. Mean pain level before intervention and 8, 16, and 24 hours after it was higher in ketamine group (P < 0.05). One hour after local injection of local anesthetic drugs, the level of pain relief was similar in two studied groups (P > 0.05). Systemic analgesic dose used after thoracotomy was significantly lower in marcaine group than ketamine group (P < 0.05). Mean difference of pain before and after injection of local anesthetic drugs in the two groups did not different significantly (P > 0.05).
    Conclusion
    Low-dose ketamine likewise marcaine could be used as a known local anesthetic for post-operative pain relief but this pain reduction is less due to the short half-life of ketamine.
  • Sayyed Morteza Heidari, Zahra Yaraghi Page 1989
    Background
    Nausea and vomiting are common post operative complications which prevalence defere due to kind of surgery, kind of anesthesia drug, age, and sex between 20-80%. These complications can make problems such as increasing intracranial pressure, increasing intraoccular pressure, opening operation sutures, aspiration, etc. In some researches, the effect of midazolam in decreasing of vomiting and nausea is proved but there is not any research about the effect of combinating this drug with other drugs. This study aimed to compare the effect of midazolam alone and combination of midazolam and dexamethasone on decreasing postoperative nausea and vomiting.
    Methods
    This clinical trial was done on 2 groups of 33 patient condidated of mastoidectomy at Azahra and Kashani hospitals in Isfahan, Iran. Men and women in ASA classes I and II were divided randomly to 2 groups. Group A recieved 0.075 mg/kg midazolam and group B received 0.075 mg/kg midazolam with 0/05 mg/kg dexamethasone after induction. The severity of nausea by visual analogue scale and number of vomiting were assessed at recovery ward and during 24 hours and were analyzed by t-test.
    Finding
    In recovery ward, the mean score of nausea was 0.88 and 0.48 (P = 0.22) and the mean number of vomiting was 0.09 and 0 (P = 0.039) in groups A anb B, respectively. In first 6 hours, the mean score of nausea was 3.15 and 2.15 (P = 0.14) and the mean number of vomiting was 0.85 and 0.6 (P = 0.26) in groups A anb B, respectively. In second 6 hours, the mean score of nausea was 2.24 and 1.7 (P = 0.3) and the mean number of vomiting was 1.09 and 0.3 (P = 0.04) in groups A anb B, respectively. In second 12 hours, the mean score of nausea was 1.39 and 0.42 (P = 0.049) and the mean number of vomiting was 0.42 and 0.03 P = 0.047) in groups A anb B, respectively. The mean dose of metoclopramid used was 0.51 and 0.51 (P = 0.5) and 12.9 and 6.48 (P = 0.075) at recovery ward and during 24 hours, respectively. The mean time recovery ward hospitalization was 67.8 and 61.3 minutes in groups A anb B, respectively (P = 0.003).
    Conclusion
    Nausea and vomiting in group received midazolam and dexamethasone was less than the group received midazolam alone, particularly in long time.
  • Hassan Rezvanian, Ali Kachuei, Ali Mirzapour Page 1997
    Background
    Milk thistle has antioxidative effects and may improve renal performance. Our study investigated whether Milk thistle improve renal performance in patients with type II diabetes mellitus nephropathy.
    Methods
    In this clinical trial study, after ethics committee approval, 65 Patients with type II diabetes mellitus were enrolled into a randomized simple sampling, prospective, double-blinded study. In the case group, was gave Milk thistle and control group was given placebo. We measured urine albumin/cratinine (A/C) ratio and eGFR before and after intervention. The gathered data were analyzed by t and paired-t tests. P < 0.05 was regarded as significant level.
    Finding
    The groups were well matched for age, sex, and duration of diabetes. The mean age was 55.9 ± 6.5 and 57.7 ± 7.7 years in case and control groups, respectively. There was not any significant difference between A/C ratio in case and control groups after intervention (P > 0.05); but in case group, after intervention A/C ratio was worse than before it (P < 0.05).
    Conclusion
    The results suggest that Milk thistle did not improve the renal performance in patients with type II diabetes mellitus.
  • Ali Asilian, Hesam Hassanzade Kashani, Ali Momeni Page 2011
    Background
    Hirsutism is one of the pravalent problems of human and so far many procedures have been suggested to treat it. Intense pulsed light (IPL) considered as one of the procedures with fewer side effects. This study aimed to compare the effect of the first generation of IPL (Lumina) with its second generation (Ellipse) on hirsutism.
    Methods
    In this retrospective study, medical files of the patients who refered to Isfahan Espadana Lasers Center for hair removal were evaluated. Patients were divided into two groups: those treated with Lumina and those treated with Ellipse. The patients’ treatment satisfaction was evaluated during 6 months follow-up period.
    Finding
    Medical files of 235 women were studied; 107 treated with Lumina and 128 with Ellipse. Mean satisfaction of patients in Ellipse and Lumina groups were 78.11 ± 44.49 and 71.13 ± 36.78 respectively (P < 0.05).
    Conclusion
    Hair removal and hirsutism treatment using second generation intense pulsed light (Ellipse) is more effective than the first generation of it (Lumina).
  • Touraj Roshanzamir, Sahar Vahdat Page 2016
    Background
    Asthma considered as an inflammatory disease and the role of systemic and local oxidative stress in the pathogenesis of the disease has been suggested. The imbalance between oxidants and antioxidants has a significant role in the creation and control of asthma symptoms. The aim of this research was to study the relation between serum levels of oxidants and antioxidants with the severity of asthma.
    Methods
    In this observational-analytic cross-sectional study, 59 known asthmatic patients were included. The severity of asthma as mild, moderate, and severe was determined in studied patients based on their medical history, clinical symptoms, and pulmonary function tests. Serum levels of hydrogen superoxide, specific activity of superoxide dismutase enzymes and catalase, and total capacity of antioxidant levels in serum samples were evaluated.
    Findings
    Mild, moderate, and severe asthma was presented among 21 (35.6%), 22 (37.3%), and 16 (27.1%) patients. There was significant positive relationship between the severity of asthma and specific activity of superoxide dismutase (P = 0.04; r = 0.21), mean of serum superoxide hydrogen (P < 0.01; r = 0.23), and the total capacity of antioxidants (P < 0.01; r = 0.31). There was significant negative relationship between the severity of asthma and specific activity of plasma catalase (P = 0.01; r = 0.28).
    Conclusion
    The findings of current study confirmed the role of oxidant/antioxidant balance in asthma severity. To determine the more precise mechanisms of these compounds on pulmonary disease, especially asthma, further interventional studies on the effect of balance modification of oxidant/antioxidant on the severity, control, and the molecular basis of the disease is needed.
  • Mahmood Omranifard, Elaheh Kheirkhah, Ali Mehrabi Kooshki Page 2023
    Background
    Abdominoplasty is going to be performed in combination with other procedures and it is suggested that such combined procedures may raise the risk of postoperative complications. The purpose of this study was to determine the prevalence of complications in patients underwent abdominoplasty operation.
    Methods
    In a descriptive study, a total of 100 patients who underwent abdominoplasty in hospitals in Isfahan, Iran during 6 years were assessed.
    Finding
    The mean age of petients was 34.3 ± 8.5 years and 77% of them were women. 37% of the patients had one and more complication after the surgery. Wound infection was 2 patients (2%), ischemia in 3, hematoma in 3, seroma in 35, decreased sensation at the site of surgery in 26 and scar in 20 patients were seen. There was not any case of emboli or thromboemboli.
    Conclusion
    According to increasing use of abdominoplasty in recent decades, we encountered too many complications of this kind of surgery. Thus, the patient must be educated about serious complications of this surgery before accepting it.
  • Farhad Tadayyon, Mehdi Mellat, Mohammad Hatef Khorrami, Amir Abbas Shahdoost, Fatemeh Sadat Haghdoost Page 2032
    Background
    Varicocele is defined as elongation and enlargement of of veins leaving the testis which join to form the pampiniform plexusis in the scrotum and can influence the testicular function. Testis is the main source of testosterone that any effect on it can affect this hormone too. Premature ejaculation is defined as to reach orgasm before the desired time or ejaculation before or immediately after sex and is determined by proximity and ejaculation before two minutes after intercourse. This study aimed to investigate the effect of varicocele on serum testosterone levels and premature ejaculation.
    Methods
    In this case-control study, 38 patients with varicocele and 38 healthy individuals, as controls, were selected and their testosterone levels (blood sample before 11 AM), frequency of ejaculation, despite testicular atrophy, and grade of varicocele were assessed and compared.
    Finding
    In patients group 28.9% and in control group 10.5% were suffering from premature ejaculation (P < 0.05). Mean testosterone level was 6.5 ± 1.9 and 7.8 ± 2.1 ng/ml in patients and control groups, respectively. Varicocele grade and testicular atrophy was correlated (05 / 0> P). Despite the testosterone level was lower in patients with varicocele, no significant correlation between testosterone levels and varicocele grade was observed.
    Conclusion
    This study shows a significant relationship between varicocele and premature ejaculation; it seems that in patients with varicocele, testosterone serum level should be measured regularly and And if reduced, to be corrected.
  • Seyyed Abass Tabatabaie, Seyyed Mozafar Hashemi, Amin Ahmad Page 2039
    Background
    5-year survival rate of patients undergoing surgical resection of pulmonary metastases from colorectal cancer have been reported variable. Nowadays, there is not a standard guide for selecting patients for lung metastases resection. This study aimed to identify prognostic factors determining overall survival rate of patients after resection of lung metastases in colorectal cancer.
    Methods
    In this cross-sectional study, all the patients underwent resection of lung metastases resulting from colorectal cancer in Alzahra hospital, Isfahan in a ten year period were assessed. Information about age, sex, number of pulmonary metastases, type of metastatectomy, location of surgery, lymph node involvement and its location, size of metastases during surgery, postoperative mortality, survival, history of previous induced liver metastatectomy, pathological findings, and interval of surgery to death were gathered by a checklist referring to the patient records, telephone records, and laboratory and pathological records. The data were analyzed by Kaplan-Meier and Log-rank tests.
    Findings
    In this study, 26 patients with a mean age of 56.00 ± 15.26 years were enrolled. 53.8 percent were men and the rest were women. Number of metastases was between two and three. No deaths due to surgery (within 30 days after surgery) occured. After resection of pulmonary metastases, one-year patient survival rate was 48 percent percent; three-year survival was not obsereved in our patients (maximum 900 days). History of hepatectomy because of previous liver metastases and pathologic findings of primary colorectal cancer had no effect on survival rate. Among the factors related to lung metastasis, only the existence of multiple metastases was related significantly with reduction of survival rate (P = 0.049).
    Conclusion
    Colorectal cancer patients with resectionable pulmonary metastasis can be of relatively high survival rate; but one-year survival rate is lower in patients with more metastases.
  • Omid Aghadavoudi, Yahya Asadi Page 2045
    Background
    Cardiopulmonary bypass (CPB) during cardiac surgery has some adverse effects on pulmonary physiology by different mechanisms. This study was designed to compare the effect of different modes of ventilation applied during cardiopulmonary bypass on peri-operative respiratory parameters of the patients.
    Methods
    After approval of Research Committee and obtaining informed consent, this randomized, double-blinded clinical trial study was conducted. 150 patients undergoing coronary artery bypass graft surgery in Chamran Heart Hospital, in Isfahan, were randomly allocated into three groups (50 patients in each group). Group 1 received CPAP with PEEP=10cmH2O, FiO2=20%. Group 2 received CPAP with PEEP=10cmH2O, FiO2=100%. Group 3 received no ventilation during bypass surgery. PaO2, PaCo2 and pH were recorded at 9 steps in 3 groups. In addition, static compliance and dynamic compliance were measured at 3 points in the 3 groups. All the data were analyzed by SPSS 17 using appropriate tests including Repeated Measures of ANOVA.
    Finding
    The PaO2 measures were significantly higher in group (2) than the other 2 groups (p<0.001). PaO2 was lower in group (1) in comparison to other groups (p<0.001). Static Compliance and Dynamic Compliance were remarkably higher in patients of group (1) (p<0.001). There was no difference in the length of ventilation in ICU among the groups.
    Conclusion
    This study shows that administration of PEEP with a mixture of air and oxygen during CPB in cardiac surgery has beneficial effects on peri-operative respiratory parameters in patients.