فصلنامه بیماری های پستان ایران
سال سوم شماره 1 (پیاپی 8، بهار و تابستان 1389)

سرطان پستان شایع ترین تومور بدخیم منجر به مرگ در زنان است، ما در این مطالعه باتوجه به پایین بودن سن ابتلاء در کشور سعی در بررسی این گیرنده های هورمونی و مقایسه توزیع سنی این گیرنده ها نموده ایم.
این مطالعه مقطعی در بیمارانی که ابتلای آنان به بدخیمی پستان توسط پاتولوژی اثبات شده بود و پرونده ایمونوهیستو شیمیایی داشتند، به روش نمونه برداری سرشماری اجرا شد. حجم نمونه براساس سرشماری 245 بیمار در نظر گرفته شد. سن بیماران، نوع پاتولوژی و وضعیت تومورمارکرها در بیماران ثبت شد و مورد تحلیل قرار گرفت.
میانگین سنی جامعه مورد مطالعه 50/12 ± 47/49 سال بود و فاصله محدوده سنی جامعه مورد مطالعه از 20 تا 66 سال بود. بیشترین میزان بدخیمی قبل و بعد از سن 50 سالگی، کارسینوم مهاجم داکتال بود. بیشترین میزان مثبت شدن تومورمارکرها قبل از سن 50 سالگی و مربوط به کارسینوم مهاجم داکتال بود. گیرنده های استروژن و پروژسترون در سنین 40 تا 50 سال به شکل معنی داری بیشتر مثبت بودند. (033/0 P= و 031/0 P=) پایین تر بودن سن ابتلا به این بیماری یک زنگ خطر است و نکته نگران کننده در این مطالعه ذکر این مورد است که بیشتر از 50 درصد سرطان ها تا قبل از سن 50 سالگی بوده است. نکته قابل توجه در مطالعه حاضر توزیع سنی متفاوت تومورمارکرها می باشد که با اکثر مطالعات خارجی متفاوت است.

تهوع و استفراغ شایع ترین عوارض ناشی از شیمی درمانی می باشند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر ماساژ درمانی بر استفراغ بیماران تحت شیمی درمانی مبتلا به سرطان پستان است.
مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می باشد که در آن تعداد 34 بیمار مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی با رژیم TAC مورد بررسی قرار گرفتند. همه بیماران در طی دوره های قبلی شیمی درمانی از استفراغ شاکی بودند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه کنترل فقط مراقبت های معمول و گروه مداخله که علاوه بر آن سه جلسه ماساژ پشت از نوع استروک و نیدینگ را دریافت کردند. پرسشنامه ها در روز اول فقط جهت به دست آمدن اطلاعات پایه تکمیل شدند. 24 ساعت پس از هر ماساژ، فرم ثبت تعداد دفعات استفراغ تکمیل گردید.
در پایان مطالعه، اختلاف آماری معنی دار در روزهای اول (6/0 p=)، دوم(52/0 p=)، سوم(84/0 p=) و چهارم (8/0 P=) بی ن دوگروه مشاهده نشد.
باتوجه به یافته های پژوهش، ماساژ باعث کاهش استفراغ می شود اما، این کاهش در حد معنی دار نمی باشد و انجام دادن مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می گردد.

سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان ها در زنان می باشد. میزان بقای مبتلایان به سرطان پستان طولانی می باشد از این رو این بیماری مدت زمان بیشتری را با سرطان، عوارض و پیامدهای آن دست به گریبان هستند. این مطالعه به بررسی نشانه ها پس از انواع درمان ها با توجه به مشخصات دموگرافیک در بین بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به مرکز پزشکی سیدالشهداء (ع) اصفهان می پردازد.
مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی است. جمع آوری اطلاعات مربوط به بروز نشانه ها با انتخاب یک گروه از بیماران مبتلا به سرطان پستان و با استفاده از مصاحبه تلفنی طی سه ماه از ابتدای مهرماه تا پایان آذرماه 1386 در بین شرکت کنندگان انجام شد. نتایج در قالب جداول توزیع فراوانی ارائه و از آزمون کای اسکوار با سطح معنی دار 05/0 برای بررسی ارتباط ها و تفاوت ها استفاده گردید.
پس از تکمیل مصاحبه در بین 152 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان تقریبا نیمی از بیماران (48 درصد) حداقل از یک نشانه شدید (نظیر تهوع، استفراغ، مشکلات بازو، گرگرفتگی، خشکی واژن، و مشکلات خواب) برخوردار بودند که با عملکرد روزانه تداخل داشت. نتایج نشان داد که زنان مسن تر، بیوه یا هرگز ازدواج نکرده، شاغل به کار، نسبت به سایر زنان نشانه های شدید را کمتر گزارش کردند. همچنین یک رابطه مثبت بین زنانی که شیمی درمانی می شدند و گزارش نشانه ها دیده شد.
این یافته ها شیوع چندین نشانه را که با انجام درمان های پزشکی مناسب بهبودپذیر هستند در بیماران مبتلا به سرطان پستان ارزیابی می کند. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد می توان زمینه ای را برای آموزش بیماران در مورد پیامدهای بالقوه پس از درمان سرطان پستان فراهم نمود و با توجه به خصوصیات بیماران که ممکن است بعد از سرطان پستان نیاز به توجه ویژه ای داشته باشند و همچنین با پیش بینی وضعیت سلامت بیماران تحت درمان، برنامه هایی را برای ارتقاء کیفیت مراقبت های بهداشتی زنان مستعد ابتلاء به عوارض متعدد درمانی طرح ریزی نمود.

سرطان پستان از جمله بیماری های مزمن است که به واسطه علایم و عوارض جانبی ناشی از درمان های موضعی و سیستمیک از جمله جراحی و شیمی درمانی می تواند کیفیت زندگی زنان را تحت تاثیر قرار دهد و از آنجایی که خانواده به عنوان اولین منبع مراقبتی و حمایتی برای عضو مبتلا به بیماری محسوب می شود، نوع نگرش خانواده نسبت به بیماری و علایم و عوارض ناشی از آن تاثیر ویژه ای در امر مراقبت از بیمار دارد، لذا یکی از سیاست های مهم مراقبتی این است که خانواده به عنوان یک مددجو نیاز به دانش و درک بیشتری نسبت به فرآیند بیماری و درمان دارد. لذا، لازم است برگزاری جلسات آموزشی و مشاوره ای جهت ارتقاء کیفیت زندگی بیماران با حضور بیمار و اعضای خانواده و با در نظر گرفتن فاکتورهای تاثیرگذار بر خانواده صورت پذیرد. از این رو مطالعه حاضر برای تعیین تاثیر مشاوره با خانواده بر مقیاس های علامتی کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی انجام گرفته است.
پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که نمونه های این پژوهش شامل زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی در درمانگاه های واقع در شهر قزوین و زنجان بودند که در دو گروه آزمون و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند. گروه آزمون تحت 8 جلسه برنامه مشاوره با خانواده با حضور همسر و فرزند قرار گرفتند. به طوری که کیفیت زندگی بیماران هر دو گروه در ابعاد علامتی در ابتدا و انتهای کار اندازه گیری شد و داده ها با نرم افزار spss نسخه 15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج پژوهش نشان داد که مشاوره با خانواده سبب کاهش عوارض عمومی ناشی از شیمی درمانی همچون خستگی، تهوع و استفراغ، درد، تنفس دردناک، اختلال خواب، بی اشتهایی، یبوست، اسهال، مشکلات اقتصادی و همچنین علایم و عوارض اختصاصی ناشی از سرطان پستان و شیمی درمانی همچون علایم پستان (درد، تورم، حساسیت و ضایعات پوستی در پستان) و بازو(درد و تورم در بازو و شانه) و نگرانی نسبت به ریزش مو گردیده است.(05/0 p<).
با توجه به یافته های پژوهش حاضر که نشان دهنده تاثیر مشاوره با خانواده در کاهش عوارض ناشی از بیماری و درمان بوده است، پیشنهاد می گردد جهت ارتقاء کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی توجه ویژه ای به نقش و جایگاه خانواده جهت مشارکت در فرایند مداخلات درمانی و بالینی و حمایت از بیمار صورت گیرد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی آموزش ابعاد مختلف معنادرمانی (مسئولیت، آزادی، ارزش ها) بر کاهش ناامیدی زنان سرطانی شهر تهران در سال1389-1388 می باشد.
جامعه آماری این تحقیق را کلیه زنان مبتلا به سرطان پستان که برای دریافت خدمات مشاوره ای به انجمن سرطانی های گمنام مراجعه می کردند، تشکیل داد. از جامعه موردنظر، 12 نفر که دارای ناامیدی بیشتری بودند انتخاب و تحت عنوان گروه آزمایش مورد آزمون قرار گرفتند. آموزش معنادرمانی طی 8 جلسه انجام شد و در خاتمه گروه بار دیگر مورد آزمون قرار گرفت.
طرح پژوهش پیش تجربی با یک گروه بود. (پیش آزمون – پس آزمون تک گروهی) ابزار پژوهش مقیاس ناامیدی بک با 20 سوال بود که پایایی آن 72/0 است.
داده ها ونتایج به دست آمده از آزمون T وابسته حاکی از آن است که بین میانگین پیش آزمون (66/8 M=) و پس آزمون (50/2 M=) در نمره کل مقیاس تفاوت معناداری وجود دارد. (001/0 P<، 67/9 t=) به عبارت دیگر این مداخله توانسته است میزان ناامیدی گروه زنان سرطانی را کاهش دهد.
با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که علاوه بر خدمات دارودرمانی از روش های مشاوره و روانشناسی نیز جهت بهبودی بهتر بیماران و افزایش امید به زندگی استفاده نمود.

سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان و دومین علت عمده مرگ ناشی از سرطان در بین زنان است. خودآزمایی پستان یک روش غربالگری بدون هزینه است که توسط خود زنان انجام می شود. هدف این مطالعه بررسی آگاهی و عملکرد زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی شهرسبزوار در زمینه انجام خودآزمایی پستان می باشد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی می باشد که در سال 1388 انجام شده است. در این مطالعه 364 زن بالای 20 سال در مراکز بهداشتی شهر سبزوار شرکت نمودند. روش نمونه گیری در این پژوهش به صورت تصادفی خوشه ایانجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه حاوی مشخصات فردی- اجتماعی و اطلاعاتی در مورد آگاهی و عملکرد خودآزمایی پستان در زنان مورد مطالعه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد.
نتایج بیانگر آن است که5/35 درصد افراد در مورد روش های تشخیص زودرس سرطان پستان، علا یم و نشانه های آن آگاهی دارند میانگین سنی افراد 0/10 ± 45/33 سال و شاخص توده بدنی 3/4 ± 79/25 بود مطالعه حاضر نشان داد که میزان سواد با اگاهی کلی ارتباط معنی دار دارد 02/0 = P. از نظرداشتن آگاهی به زمان انجام خودآزمایی، در این مطالعه 8/44 درصد از زنان انجام دهنده خودآزمایی به هنگام اتمام قاعدگی مبادرت به این کار نمودند و بنابراین از زمان انجام معاینه آگاهی داشتند. میزان عملکرد با سطح تحصیلات معنی دار نشد 06/0 =. P نتایح پژوهش حاضرنشان داد که سن با آگاهی ارتباط دارد. (03/0 = p) ولی با تاهل و شغل همسر ارتباط معنی داری ندارد.
یافته های مطالعه حاضر نشان داد که آگاهی و عملکرد خودآزمایی پستان در زنان مورد مطالعه نامناسب بود. ب نابراین برنامه های آموزشی جهت تشویق زنان برای انجام خودآزمایی پستان به طور صحیح توصیه می شود.

از آنجا که امروزه استفاده از داروهای مهارکننده آروماتاز در درمان سرطان پستان به سرعت رواج یافته است و بسیاری از مبتلایان به این بیماری از این دارو بهره مند می گردند. در یک مطالعه مروری ابتدا به بررسی تاریخچه و چگونگی ساخت این داروها، دوم به فارماکولوژی و فارماکولیتیک آن ها، سوم به بررسی شواهد موجود برای تجویز این دارو در گروه های حذف و چهارم عوارض جانبی آن ها پرداختیم. به این منظور الفاظ مهارکننده های آروماتاز، سرطان پستان، فارماکولوژی، فارماکولولیفتیک، هورمون درمانی در Database های Cochrane، PubME D، EST، EBMT، OVID MEDLINE، WEB OF Sience جستجو شد و در حدود 31 مقاله از سال های 2001 تا 2011 به دست آمد که 15 عدد به صورت مقاله پژوهشی کامل و 16 عدد به صورت چکیده مطالعه گردید.
یافته ها و نتایج به شرح زیر آورده شده است. برای همکاران پزشک 3 جزء اول برای بهتر کردن حمایت درمانی بیمارانشان و مورد سوم خصوصا برای بیماران مصرف کننده مفید است. مهارکننده های آروماتاز از سال 1950 شناخته شده اند و سردسته آن ها داروی ضد تشنج آمینوگلوتتماید است اما، اولین مطالعه ای را که باعث ظهور مجدد این داروها در عرصه درمان بیماران شده است، بایستی مطالعه ATAC دانست.
امروز شواهد زیادی مبنی بر بهبود DFS و شواهدی نیز مبنی بر افزایش OS در مصرف کنندگان این دارو نسبت به داروهای قدیمی تر وجود دارد اما، مانند تمام داروها عوارضی دارند که مهم ترین عوارض ذکر شده به ترتیب 1- استئوپورز 2- اختلالات در لیپیدهای پلاسما و 3- دردهای مفصلی می باشد.