فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 144 (هفته چهارم امرداد 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/05/20
  • تعداد عناوین: 5
|
  • تاثیر افزودن تریامسینولون به کوکتل فنتانیل، بوپیواکایین اپی نفرینه در تزریق اطراف مفصلی بر بهبود کیفیت عملکرد و تسکین درد پس از عمل تعویض مفصل زانو
    مجتبی رحیمی، مهرداد مسعودی فر، مهدی مطیفی فر، علی خلیلی صفحه 791
    مقدمه
    امروزه شاهد تعداد زیادی عمل جراحی تعویض مفصل زانو در دنیا هستیم. یکی از مشخصه های بارز این بیماران در اولین مرحله بعد از عمل، درد شدید می باشد. در این مطالعه تاثیر تزریق اطراف مفصلی کورتون طولانی اثر تریامسینولون را بر درد و عملکرد مفصل تعویضی پس از TKA (Total knee arthroplasty) در حالی که همزمان مخدر و بی حس کننده ی موضعی نیز استفاده شدند، بررسی کردیم.
    روش ها
    این کارآزمایی بالینی بر روی 64 بیمار 20 تا 80 ساله ی کاندید عمل جراحی الکتیو تعویض مفصل زانو انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه شاهد 32 نفر (فنتانیل، بوپیواکایین اپی نفرینه و نرمال سالین) و گروه مورد 32 نفر (تریامسینولون به اضافه ی بوپیواکایین اپی نفرینه و فنتانیل) تقسیم شدند. سپس توسط جراح تزریق پیرامون مفصل تعویضی انجام گردید. میزان درد با استفاده از روش کلامی (Verbal rating scale یا VRS) در زمان ریکاوری، 6، 12، 24 و 48 ساعت پس از عمل جراحی و بعد از آن درد مفصل تعویضی در حال حرکت و سپس عملکرد مفصل بر اساس معیار Knee society knee score ارزیابی شد. اطلاعات توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 18 با کمک آزمون های آماری Student-t و Mann-Whitney تجزیه و تحلیل گردید و 05/0 > P معنی دار تلقی شد.
    یافته ها
    در ارزیابی میانگین نمره ی VRS در گروه های مورد و شاهد در مفصل بی حرکت در ریکاوری، 6، 12 و 24 ساعت بعد از عمل تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 P). میزان مورفین مصرفی جهت تخفیف درد در 48 ساعت پس از عمل در گروه مورد کمتر بود (0001/0 > P). دو گروه در میانگین نمره ی درد در مفصل متحرک و عملکرد مفصلی (محدوده ی حرکتی مفصل و توانایی در قدم زدن) بر اساس Knee society knee score در مفصل تعویضی در دو گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر داشتند. میزان رضایت مندی بیماران از کنترل درد در گروه مورد به طور معنی داری بهتر از گروه شاهد بود (04/0 > P).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج این مطالعه، استفاده از تریامسینولون اطراف مفصل سبب کاهش دردهای حاد و دراز مدت پس از عمل شده، با بهبود عملکرد مفصلی سبب ایجاد احساس بهبودی در دراز مدت در بیمار می شود.
    کلیدواژگان: تزریق اطراف مفصلی، تریامسینولون، درد پس از عمل، فنتانیل، بوپیواکایین اپی نفرینه
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی روش عمل جراحی DLK با PK در بیماران مبتلا به کراتوکونوس
    حسن رزمجو، مجید شمس، سید محمدعلی ابطحی، سید حسین ابطحی * صفحه 798
    مقدمه

    در حال حاضر روش های مختلفی برای درمان بیماران مبتلا به کراتوکونوس وجود دارد. هدف کلی این مطالعه، مقایسه ی روش جدیدتر درمان کراتوپلاستی لایه ای عمقی (Deep lamellar keratoplasty یا DLK) با روش شناخته شده تر و سنتی درمان کراتوپلاستی نافذ (PK یا Penetrating keratoplasty) در این بیماران بود.

    روش ها

    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی آینده نگر در فاصله ی بین سال های 1388 تا 1390 انجام شد. 30 بیمار کراتوکونوس به شکل پشت سر هم (Consecutively) در یکی از گروه های تحت درمان PK (15 نفر) و یا تحت درمان DLK (15 نفر) قرار داده شدند.

    یافته ها

    بهترین شدت دید اصلاح شده (Best corrected visual acuity یا BCVA) بر حسب LogMAR در هر دو عمل DLK و PK به شکل معنی داری کاهش یافت، اما تفاوتی در این متغیر پس از عمل در بین دو گروه دیده نشد (142/0 = P). در بهبود عیوب انکساری نیز تفاوتی بین دو گروه دیده نشد؛ به طوری که معادل کروی (Spherical equivalent یا SE) بعد از عمل در PK به 31/5 ± 73/7 و در DLK به 48/4 ± 58/7 رسید که تفاوت این دو از نظر آماری معنی دار نبود (533/0 = P). میزان آستیگماتیسم بعد از عمل در PK به 20/2 ± 23/4 و در DLK به 29/3 ± 38/3 رسید که این تفاوت نیز معنی دار نبود (791/0 = P). میانگین زمان برداشتن بخیه ها بعد از عمل در گروه DLK 11/2 ± 20/6 ماه بود که به شکل معنی داری (001/0 > P) از گروه PK با میانگین زمانی 40/2 ± 93/10 ماه کمتر بود. عوارضی در حین عملPK و DLK دیده نشد. در بررسی عوارض پس از عمل در روش PK، 4 مورد Endothelial rejection و یک مورد رد پیوند و در DLK، یک مورد عارضه ی Interface Neovascularization و یک مورد stromal rejection دیده شد.

    نتیجه گیری

    به نظر می رسد که هر دو روش درمانی DLK و PK در بهبود وضعیت انکساری بیماران موثر هستند و می توانند به طور چشمگیری BCVA را بهبود بخشند ولی روش DLK در مقایسه ی با روش درمانی PK کم عارضه تر و شانس موفقیت بالاتری دارد.

    کلیدواژگان: کراتوکونوس، کراتوپلاستی نافذ، کراتو پلاست لایه ای عمقی، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی تاثیر ماساژ توسط مادر و پرستار بر افزایش وزن نوزادان نارس 28 الی 34 هفته
    زهره بدیعی، شیوا صمصام شریعت، سیده پگاه پورمرشد صفحه 804
    مقدمه
    امروزه با معرفی سورفاکتانت، نوزادان نارس بیشتری زنده می مانند و توجه محققین به بهبود رشد و تکامل آن ها معطوف شده است. تاثیر ماساژ درمانی توسط پرستار بر روی وزن گیری و معدنی شدن استخوان در نوزادان نارس در پژوهش های متعددی نشان داده شده است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر ماساژ درمانی توسط مادر بر روی وزن گیری نوزادان نارس و مقایسه ی آن با ماساژ توسط پرسنل آموزش دیده بود.
    روش ها
    در این کارآزمایی بالینی 60 نوزاد نارس با سن بارداری 28 الی 34 هفته به صورت اتفاقی وارد یکی از سه گروه 20 نفره ی شاهد، ماساژ توسط مادر و ماساژ توسط پرستار شدند. ماساژ درمانی برای پنج روز متوالی و سه نوبت در روز انجام شد. طول مدت بستری، وزن گیری روزانه و میزان مایع دریافتی ثبت شد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS و آزمون های One way ANOVA و Kruskal-Wallis تجزیه و تحلیل گردید.
    یافته ها
    افزایش وزن در گروه ماساژ توسط پرستار به طور معنی داری از دو گروه دیگر (شاهد و ماساژ توسط مادر) بیشتر بود. این افزایش در سه گروه به ترتیب 5/2 ± 5/6 و 5/1 ± 7/3 و 1 ± 6/4 درصد بود (001/0 = P). گروه ماساژ توسط مادر نیز به طور معنی داری از گروه شاهد افزایش وزن بیشتری داشت (05/0 > P). طول مدت بستری در بین گروه ها تفاوت معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    مطالعه ی ما نشان داد که ماساژ درمانی نوزادان نارس با سن بارداری بالای 28 هفته، روشی ایمن برای افزایش وزن این نوزادان می باشد و مادران می توانند این روش را به وسیله ای موثر و کم هزینه تبدیل کنند.
    کلیدواژگان: نوزاد نارس، ماساژ درمانی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مسمومیت با داروهای جدید ضد تشنج: یافته های بالینی و ارتباط آن ها با پیایند
    نسترن ایزدی مود، حسنیه نادری*، فرزاد قشلاقی، علی محمد سبزقبایی، زهرا دانا سیادت صفحه 812
    مقدمه

    یکی از مسمومیت های شایع پزشکی که در سال های اخیر بیشتر مشاهده می شود، مسمومیت با داروهای ضد تشنج جدید از قبیل لاموتریژین، سدیم والپرات، توپیرامات و گاباپنتین به تنهایی یا همراه با داروهای دیگر، است. این مطالعه با هدف بررسی مسمومیت با این داروها، علایم بالینی، مدت بستری و نیز بروز پیامد به دنبال این مسمومیت ها طراحی شد.

    روش ها

    این مطالعه یک مطالعه ی توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بود. نمونه گیری به روش آسان از بین مسمومین بستری در بخش مسمومین بیمارستان نور که با چهار داروی مذکور مسموم شده بودند، انجام شد. در این مطالعه نیاز به اینتوباسیون، اتصال به ونتیلاتور و پنومونی آسپیراسیون به عنوان پیامد در نظر گرفته شدند. داده های جمع آوری شده، با استفاده از SPSS نسخه ی 17 و آزمون های Student-t، ANOVA و regression Logistic تجزیه تحلیل گردید.

    یافته ها

    فراوانی مسمومیت با سدیم والپرات نسبت به لاموتریژین، توپیرامات و گاباپنتین بیشتر بود. میانگین سنی بیماران در مسمومیت با چهار دارو 74/9 ± 67/27 سال بود. فراوانی مسمومیت در گروه سنی 45-16 سال بیشتر از بقیه گروه های سنی بود. فراوانی مسمومیت با داروهای ضد تشنج بر حسب جنس اختلاف معنی داری نداشت (15/0P =). در مسمومیت با سدیم والپرات پیامد با جنس، تشنج، علایم قلبی و علایم تنفسی ارتباط داشت؛ به طوری که این موارد پیامد را به سمت بدتر که همان پیدایش عارضه بود، سوق داد. یک مورد مرگ در مسمومیت با سدیم والپرات در جنس مرد اتفاق افتاد. در مسمومیت با لاموتریژین تشنج پیامد را به سمت عارضه سوق داد.

    نتیجه گیری

    میانگین سنی بیماران 67/27 سال بود که شاید به دلیل استفاده ی بیشتر این داروها در گروه های سنی جوان تر می باشد.. در مورد سدیم والپرات و لاموتریژین بهبودی با عارضه (نیاز به اینتوباسیون، اتصال به ونتیلاتور و پنومونی آسپیراسیون) با این دو دارو بیشتر بود که این امر می تواند با نیمه عمر داروها و اثری که داروها روی سیستم عصبی مرکزی و مرکز تنفسی دارند، ارتباط داشته باشد

    کلیدواژگان: مصرف بیش از حد، سدیم والپرات، لاموتریژین، توپیرامات، گاباپنتین، تشنج، کاهش سطح هوشیاری، اینتوباسیون، ونتیلاسیون
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • ارتباط کم کاری تیرویید با کمبود آهن محیطی در استان اصفهان
    معصومه رشیدی، محمدحسین رامشت، رضا روزبهانی، مجید غیاث، نغمه سادات دهدشتی، پریناز پورصفا صفحه 824
    مقدمه
    کم کاری تیرویید از بیماری های شایع غدد است و هر دو شکل کم کاری شدید و کم کاری خفیف اثرات متعدد و گوناگونی بر ارگان های بدن دارند. کم کاری تیرویید قابل درمان است و می توان از پیشرفت عوارض بیماری جلوگیری کرد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط شیوع کم کاری تیرویید نوزادان با کمبود پراکندگی آهن در استان اصفهان، به منظور شناخت نواحی خطر و اقدامات موثر، جهت پیش گیری از بروی این بیماری در نوزادان در استان اصفهان بود.
    روش ها
    در این پژوهش توصیفی، آمار ثبت شده ی نوزادان متولد شده با کم کاری تیرویید طی سال های 88-1386 از مرکز بهداشت استان تهیه شد و نقشه ی توزیع فضایی بیماری بر اساس اطلاعات ترسیم گردید. نقشه ی توزیع جغرافیایی آهن نیز در استان اصفهان تهیه و فراوانی میزان آهن در نقاط مختلف استان مشخص و سپس رابطه ی بین کمبود عنصر آهن در برخی نقاط استان و بیماری کم کاری تیرویید بررسی شد.
    یافته ها
    توزیع فضایی کم کاری تیروییدی در نوزادان در دو شهرستان اصفهان با 954/0 و سمیرم با 186/0 در هر 10000 نوزاد بود. با مقایسه ی نقشه ی توزیع فضایی هیپوتیرییدی با نقشه ی توزیع فضایی آهن نتایج قابل توجهی به دست آمد که حاکی از اثر کمبود آهن در دو شهرستان اصفهان و سمیرم بر شیوع هیپوتیروییدی در نوزادان بود.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشانگر تاثیر کمبود آهن منطقه بر فراوانی کم کاری تیرویید در نوزادان دو شهرستان اصفهان و سمیرم بود. نوزادان و زنان در سنین باروری به ویژه زنان باردار بیشتر در معرض کم خونی فقر آهن قرار دارند و این مساله کم کاری تیرویید در نوزادان را تبیین می نماید.
    کلیدواژگان: کم کاری تیرویید، اصفهان، آهن، توزیع فضایی، نوزادان
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Effect of Additioning of Triamcinolon to Cocktail of Fentanil Epinephrinated Bupivacaine in Periarticular Injection for Post Operative Pain and Quality Improvement after Total Knee Arthroplasty
    Mojtaba Rahimi, Mehrdad Masoodifar, Mehdi Motififar, Ali Khalili Page 791
    Background
    Today, total knee arthroplasty surgery is on the rise in the world. One of the characteristics of this surgery is severe post operative pain. The aim of this study was to evaluate the effect of priarticular injection of Triamcinolon on post operative pain and the function of replaced knee after total knee arthroplasty.
    Methods
    This clinical trial was performed on 64 patients 20 to 80 years undergoing to elective knee arthroplasty surgery. Patients were randomized into two groups (32 patients in each groups). The study group received periarticular injection of triamcinolone acetonide, fentanil, bupivacaine and epinephrine. The control group received only fentanil, bupivacaine, epinephrine and normal saline. Periarticular injection was done by surgeon. The amount of pain, using verbal rating scale (VRS) during recovery, 6, 12, 24 and 48 hours after surgery and articular function (by knee society knee score) were assessed as initial outcomes. The collected data was analyzed by SPSS version 18 by using student t-test and Man-Whitney test.
    Findings
    This clinical trial was performed on 64 patients 20 to 80 years undergoing to elective knee arthroplasty
    Findings
    There were not any significant difference in mean of pain score between two groups in recovery, 6, 12 and 24 hours after surgery (P > 0.05). The mean of pain score in 48 hours after surgery was significantly less in study group (P < 0.05). Morphine consumption after 48 hours was significantly less in study group (P = 0.0001). There is a significant different in articular function (range of motion and walking) between two group base on knee society knee score. There was a greater satisfaction in the study group than control group (P = 0.04).
    Conclusion
    These results shown that the use of periarticular triamcinolon can reduced acute and long term post operative pain and improved articular function and long term good sense in patients.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of Deep Lamellar Keratoplasty and Penetrating Keratoplasty in Patients with Keratoconus: A Clinical Trial Study
    Hassan Razmju, Majid Shams, Mohammad-Ali Abtahi, Seyed-Hossein Abtahi Page 798
    Background

    There are different surgical methods for the treatment of patients with keratoconus. The aim of this study was to compare deep lamellar keratoplasty (DLK) and penetrating keratoplasty (PK) methods.

    Methods

    This clinical trial was performed between 2009 and 2011 on 30 Iranian patients. Subjects were recruited consecutively in Feiz hospital, Isfahan, Iran and were randomly entered two groups (each one including 15 cases) under the treatment of DLK or PK.

    Findings

    Two groups (DLK vs. PK) were matched in age (29.4 ± 2.3 vs. 30.9 ± 4.1, P = 0.61) and sex (P = 0.23). Best-corrected visual acuity (BCVA) was decreased significantly in both groups and no difference was found between the decline level between the groups (P = 0.142). Also, regarding improvement of refractive problems, no difference was observed in decline of spherical equivalent (P = 0.533) and astigmatism (P = 0.791). Mean time of suture removal was significantly (P < 0.001) lower in DLK group (6.20 ± 2.11 months) versus PK group (10.93 ± 2.40 months). No complications were observed during both procedures. However, after PK, four cases complicated with endothelial rejection and one with graft failure. Also, after DLK, one case with interface neovascularization and another with stromal rejection were observed.

    Conclusion

    Both methods are effective in reducing the refractive status of keratoconus patients and result in proper BCVA improvement. However, DLK seems to have more successfulness and fewer complications.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Massage Therapy by Mother or Nurse: Effect on Weight Gain in Premature Infants
    Zohreh Badiee, Shiva Samsamshariat, Pegah Pourmorshed Page 804
    Background
    Today, with the introduction of surfactant the survival rate of preterm infants was increased significantly and the researchers are looking to improve growth and development of premature infants. The effects of massage therapy on weight gain and bone mineralization in preterm infants has been shown in numerous studies. The purpose of this study was to compare the effect of massage therapy on weight gain in preterm infants.
    Methods
    Our randomized clinical trial has three groups: the infants who only received usual care, those who received massage by an expert nurse and those who received massage by their mothers. Massage therapy was conducted three times a day for five consecutive days. We recorded daily weight gain, the length of hospital stay and fluid intake. We used one way ANOVA and Kruskal-Wallis tests by SPSS software.
    Findings
    The gestational age ranged between 28 to 34 weeks. At the end of the fifth day the group who were massaged by a nurse had significantly more weight gain (6.5 ± 2.5%) compared to two other groups (P < 0.001). The weight gain in the group who were massaged by their mother was 4.6 ± 1% and in the usual care group was 3.7 + 1.5% (P < 0.05). There was no significant difference in the length of hospital stay among groups.
    Conclusion
    This study showed that a five days massage therapy was a safe procedure for stable preterm infants to facilitate weight gain. Mothers can use this effective and low cost method for weight gain in their preterm infants.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Poisoning with the New Anticonvulsant Drugs: Clinical Findings and the Outcome
    Nastaran Eizadi-Mood, Hosnieh Naderi, Farzad Gheshlaghi, Ali Mohammad Sabzghabaee, Zahra Dana-Siadat Page 812
    Background

    Poisoning is one of the medical emergencies. Poisoning with new Anticonvulsant drugs such as lamotrigine, sodium valproate, topiramate and gabapentin has been observed alone or in combination with other drugs in the last few years. Therefore this study was performed regarding the poisoning with new anticonvulsant drugs with respect to demographic, clinical manifestations, length of hospital stay, outcome and correlation between the outcome and different variables.

    Methods

    This study was a descriptive-analytical and cross-sectional study. Simple sampling method was performed in the Noor and AliAsghar Hospital on poisoning cases with new anticonvulsant drugs. Need to intubation, connected to ventilator and aspiration pneumonia were considered as outcome Statisticial analysis was done by SPSS17 using ANOVA, Student t-test and logistic regression.

    Findings

    Poisoning with Sodium valproate was more common than Lamotrigine, Topiramate and Gabapentin. The Mean (SD) age of study population was 27.67 (9.74) years old. The most important prediciting factors in outcome incidence were sex (male), seizure, cardiovascular and respiratory symptoms in poisoning with Sodium valproate and seizure in poisoning with Lamotrigine. One death occurred in poisoning with Sodium valproate.

    Conclusion

    Average age of patient was about 27.67 years which may be due to the use of these drugs in the younger age groups. The higher length of hospital stay in patients with respiratory symptoms in Sodium valproate and Lamotrigine poisoning would be because of more complications (intubation, ventilation and aspiration penumonia) observed with these two drugs.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Scrutiny Relationship between Distributions of Hypothyroidism with Environmental Iron Deficiency in Isfahan Province, Iran
    Masoumeh Rashidi, Mohammad Hossein Rameshat, Reza Rouzbahani, Majid Ghias, Naghmeh Sadat Dehdashti, Parinaz Poursafa Page 824
    Background
    Hypothyroidism is one of the most common endocrine diseases and both mild and severe forms of this disease can affect multiple body organs. Hypothyroidism is a treatable disease and we can prevent the progression of its complications. This study was done to evaluate the relation between the prevalence of neonatal hypothyroidism and the distribution of iron deficiency in Isfahan province, Iran, in order to identify risk areas in Isfahan province, Iran to prevent neonatal hypothyroidism.
    Methods
    In this descriptive study, the recorded data of the prevalence of hypothyroidism in newborns in Isfahan province, Iran during the years 2007-2009 were obtained from the Isfahan Province Health Center and the spatial distribution map of disease was plotted based on the data. The spatial distribution map of the iron in Isfahan province was drawn and the areas with iron deficiency were determined. Then the relationship between iron deficiency and hypothyroidism maps was investigated.
    Findings
    The highest prevalence of hypothyroidism in neonates in Isfahan province was seen in Isfahan city with 0.954, and Semirom with 0.186 neonate in every 10000 neonate. By comparing the spatial distribution maps of hypothyroidism and iron distribution a relation obtained between these maps.
    Conclusion
    The results reflect the impact of iron deficiency on the prevalence of hypothyroidism in neonates in Isfahan and Semirom. Women in childbearing age, pregnant women and infants are more susceptible to iron deficiency anemia, and this will explain hypothyroidism in infants.
    Abstract View Paper Original: Persian