فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 145 (هفته اول شهریور 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/06/02
  • تعداد عناوین: 5
|
  • فراوانی عوارض جسمی و روانی در جانبازان قطع نخاعی با توانایی کامل در مقایسه با جانبازان ناتوان در اصفهان
    سیدعلی موسوی، مریم کوشکی، علی مهرابی کوشکی صفحه 831
    مقدمه
    ضایعات قطع نخاع از جمله مشکلاتی است که جانبازان جنگ ایران و عراق با آن دست به گریبان هستند. این ضایعات نه تنها خود باعث ایجاد مشکلات برای جانبازان می شوند بلکه بی تحرکی ایجاد شده به دنبال این ضایعات سبب بروز عوارض دیگری مانند بیماری های پوستی، کلیوی، روحی روانی و بسیاری عوارض دیگر می شود. در این مطالعه به بررسی ناتوانی جانبازان قطع نخاعی شده و بروز بیماری های ناشی از آن پرداختیم.
    روش ها
    اطلاعات کلیه ی جانبازان قطع نخاعی جنگ تحمیلی ساکن در اصفهان از پرونده های آن ها در بیمارستان الزهرا (س) استخراج گردید. در مواردی که داده های موجود در پرونده کامل نبود با جانباز تماس تلفنی گرفته شد. اطلاعات جمع آوری شده شامل سن، وضعیت تاهل، اشتغال، تحصیلات، میزان ناتوانی و فراوانی بروز بیماری ها در این افراد با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    از مجموع 258 جانباز ساکن اصفهان پرونده های 201 نفر آن ها در دسترس بود. میانگین سنی جانبازان مورد مطالعه 7/5 ± 3/42 سال بود. 6/72 درصد این افراد به شغلی اشتغال نداشتند و تنها 4/27 درصد آن ها به طور کامل توانایی انجام امور شخصی خود را داشتند. در 7/66 درصد آن ها حرکت ورزشی توسط فرد و یا فیزیوتراپ انجام می گرفت. 7/51 درصد آن ها مبتلا به بیماری کلیوی و 8/40 درصد مبتلا به اختلالات روحی روانی و 3/46 درصد مبتلا به اختلالات پوستی بودند. فراوانی عفونت های کلیه، اختلالات متابولیک، روحی روانی، اسکلتی عضلانی و پوستی به طور معنی داری در جانبازان ناتوان بیشتر بود.
    نتیجه گیری
    نتایج این مطالعه نشان داد که جانبازان با توانایی کامل به میزان کمتر به بیماری های جسمی و روحی روانی مبتلا می شوند. لذا پیشنهاد می شود جانبازان ناتوان بیش از پیش به برنامه های بازتوانی با تکیه بر ایجاد تحرک، مشاوره های روان پزشکی و کلاس های آموزشی ارتقای سلامت ارجاع داده شوند.
    کلیدواژگان: ضایعه ی قطع نخاع، ناتوانی، جانباز، جنگ ایران و عراق
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • فراوانی کاردیومیوپاتی وابسته به دانامایسین در کودکان و نوجوانان بهبود یافته از لوسمی لنفوبلاستیک حاد و ارتباط آن با سطح تروپونین قلبی و دوز تجمعی دارو
    ناهید رئیسی، محمدرضا صبری، حسن طاعتی غفور صفحه 840
    مقدمه
    مطالعه ی حاضر با هدف تعیین فراوانی کاردیومیوپاتی وابسته به دانامایسین در کودکان و نوجوانان بهبود یافته از لوسمی لنفوبلاستیک حاد و ارتباط آن با سطح تروپونین قلبی و دوز تجمعی دارو به انجام رسید.
    روش ها
    این مطالعه ی مقطعی در جمعیت کودکان و نوجوانان زیر 18 سال با سابقه ی بیماری لوسمی لنفوسیتی حاد (Acute lymphocytic leukemia یا ALL) با شرح حال دریافت دانامایسین در بیمارستان الزهرا (س)، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، انجام شد. افراد دارای معیارهای ورود به مطالعه بر اساس دوز تجمعی دانامایسین به دو گروه کمتر از 250 و بیشتر از 250 میلی گرم بر متر مربع تقسیم شدند. در کلیه ی بیماران پس از اخذ رضایت نامه و گرفتن شرح حال و انجام معاینات اولیه، سطح خونی تروپونین قلبی T اندازه گیری شد و سپس شاخص های Shortening fraction ((SF و کسر تخلیه (Ejection fraction یا EF) به وسیله ی اکوکاردیوگرافی ارزیابی گردید. نتایج به دست آمده بین دو گروه به وسیله ی نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    از بین 55 بیمار مبتلا به ALL تحت درمان با دانامایسین، 3 نفر مبتلا به کاردیومیوپاتی بودند که همه ی آن ها در گروه دوم قرار داشتند (048/0 > P). میانگین شاخص EF در گروه اول و دوم به ترتیب 26/4 ± 03/65 و 56/6 ± 4/61 بود (02/0 > P). همچنین میانگین شاخص SF در گروه اول و دوم به ترتیب 19/4 ± 23/34 و 4 ± 92/31 بود (04/0 > P). نتیجه ی آزمایش تروپونین قلبی نیز در 4 نفر از افراد گروه دوم مثبت بود، در صورتی که در گروه اول مورد مثبتی یافت نشد (037/0 > P). بین ابتلا به کاردیومیوپاتی و افزایش تروپونین قلبی ارتباط معنی داری وجود نداشت (21/0 = P).
    نتیجه گیری
    بیماران مبتلا به ALL تحت درمان با دانامایسین در معرض عوارض قلبی دارو قرار دارند و توصیه می شود حتی الامکان از مقادیر بیشتر از 250 میلی گرم بر متر مربع پرهیز شود؛ چرا که شانس کاردیوتوکسیسیتی بسیار بالاتر می رود. از آن جا که ارتباط معنی داری بین سطح تروپونین T قلبی و کاردیومیوپاتی وجود نداشت، نمی توان از آن به عنوان یک مارکر قابل اطمینان بررسی کاردیوتوکسیسیتی به تنهایی و یا جانشین اکوکاردیوگرافی استفاده کرد.
    کلیدواژگان: لوسمی حاد لنفوسیتی، دانامایسین، کاردیومیوپاتی، تروپونین قلبی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی تاثیر اکسیژن با غلظت پایین و اکسیژن با غلظت بالا در احیای نوزادان نارس
    زهره بدیعی، امیر محمد آرمانیان صفحه 847
    مقدمه
    نوزادان نارس در بدو تولد، به طور گسترده نیاز به احیا پیدا می کنند. در حال حاضر برای احیا از اکسیژن 100 درصد استفاده می شود. با توجه به اثرات مخرب و سمی اکسیژن به خصوص برای نوزادان نارس، در این مطالعه احیای نوزادان با اکسیژن با غلظت بالا و پایین مقایسه شد.
    روش ها
    32 نوزاد نارس متولد شده در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان با سن حاملگی 29 الی 34 هفته که در بدو تولد نیاز به احیا داشتند، وارد مطالعه شدند. نوزادان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه اکسیژن با غلظت پایین به نوزادان داده شد. در این گروه احیا با FIO2 (Fraction of inspired oxygen) اولیه ی 30 درصد شروع و نوزاد هر 60 تا 90 ثانیه بررسی گردید و در صورت ضربان قلب کمتر از 100، 10 درصد به FIO2 قبلی افزوده شد تا جایی که ضربان قلب به بیشتر از 100 و SO2 به بیشتر از 85 درصد رسید. در گروه دیگر اکسیژن خالص به نوزاد داده شد. احیا با FIO2 100 درصد شروع و هر 60 تا 90 ثانیه یک بار نوزاد بررسی گردید. در صورت رسیدن SO2 به بیشتر از 85 درصد، 10 تا 15 درصد از FIO2 قبلی کاسته شد. زمان رسیدن به SO2 به بیشتر از 85 درصد و ضربان قلب بیشتر از 100 و همچنین FIO2 مورد نیاز برای رسیدن به هدف در دو گروه با هم مقایسه شد.
    یافته ها
    میزان فراوانی نوزادانی که ضربان قلب آن ها در دقایق 1 و 3 تولد به بیشتر از 100 رسید، در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشت (مقدار P به ترتیب 71/0 و 11/0). همچنین میزان فراوانی SO2 بیشتر از 85 درصد در دقایق 1، 2، 4 و 5 در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشت (مقدار P به ترتیب 1، 5/0، 08/0 و 16/0).
    نتیجه گیری
    اکسیژن با غلظت پایین می تواند به اندازه ی اکسیژن با غلظت بالا در احیای نوزادان نارس موثر باشد.
    کلیدواژگان: احیای نوزاد، اکسیژن، درصد اشباع اکسیژن شریانی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر سن مادر بر عوارض و پیامد های بارداری
    بهروز فدایی، مینو موحدی، مجتبی اکبری، مژده قاسمی، اکرم جلالوند صفحه 855
    مقدمه
    حاملگی کمتر از 20 سال به عنوان یکی از حاملگی های پر خطر در نظر گرفته می شود. این در حالی است که بعضی مطالعات نشان می دهند که در صورت مراقبت های پیش و حین بارداری مناسب، این عوارض در حد حاملگی در سنین بالای 20 سال خواهد بود. این مطالعه جهت تعیین فراوانی نسبی زایمان زودرس، مرده زایی، پارگی زودرس کیسه ی آمنیون، سزارین، فشار خون حاملگی، اکلامپسی، زایمان نوزاد کم وزن، تمایل به زایمان طبیعی نسبت به سزارین و شاخص توده ی بدنی مادران قبل از بارداری و هنگام زایمان انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه ی توصیفی تحلیلی از ابتدای مهر 1388 تا انتهای آذر 1389 در 4 بیمارستان اصفهان انجام شد. در این مطالعه 500 زن باردار در 2 گروه سنی کمتر و بیشتر از 20 سال در طول دوران حاملگی بررسی و پی گیری شدند و عوارض حاملگی آن ها ثبت گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 16 تجزیه تحلیل شدند.
    یافته ها
    در این مطالعه 500 مادر در طول بارداری بررسی شدند. میانگین سنی مادران زیر 20 سال 11/1 ± 12/18 و میانگین سنی مادران بالای 20 سال 08/3 ± 53/26 سال بود. در مادران کمتر از 20 سال 15 نفر (6 درصد) اکلامپسی و در مادران بالای 20 سال 4 نفر (6/1 درصد) اکلامپسی وجود داشت. بر مبنای آزمون 2χ ارتباط معنی داری بین سن حاملگی و فراوانی نشبی اکلامپسی وجود داشت.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد حاملگی کمتر از 20 سال عوارض بیشتری نسبت به سنین بالاتر دارد و برای کاهش شیوع آن آموزش های عمومی لازم است.
    کلیدواژگان: حاملگی زیر 20 سال، زایمان زودرس، وزن کم زمان تولد، پارگی زودرس کیسه ی آمنیون، اکلامپسی، مرده زایی، شاخص توده ی بدنی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • نقش GW0742، آگونیست PPARβ/δ، بر آنژیوژنز قلبی در رت های نرمال و دیابتی
    انسیه صالحی، مجید خزاعی، بهمن رشیدی صفحه 861
    مقدمه
    گیرنده های فعال کننده ی تکثیر پراکسی زوم ها (Peroxisome proliferator–activated receptors یا PPAR) گروهی از فاکتورهای نسخه برداری وابسته به لیگاند هستند که در انسان دارای 3 ایزوفرم شناخته شده ی β/δ، γ و α می باشند. از آن جایی که PPARs روی عملکرد سیتوکاین ها و فاکتورهای رشد اثر می گذارند، اعتقاد بر این است که PPAR ها ممکن است در مکانیسم های مولکولی تنظیم کننده ی آنژیوژنز دخالت داشته باشند. هدف ما در این پژوهش، بررسی اثر فعال سازی PPARβ/δ توسط GW0742 به عنوان آگونیست اختصاصی این ایزوفرم بر روی آنژیوژنز در عضله ی قلبی رت های شاهد و دیابتی بود.
    روش ها
    24 رت نر به طور تصادفی به 4 گروه 6 تایی تقسیم و تحت درمان قرار گرفتند. جهت ایجاد دیابت از داروی استرپتوزوتوسین استفاده گردید. گروه 1: شاهدهایی که حلال دارو دریافت کردند، گروه 2: شاهدهایی که روزانه 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن GW0742 به صورت تزریق زیر جلدی دریافت کردند. گروه 3: دیابتی هایی که حلال دارو دریافت کردند و گروه 4: دیابتی هایی که روزانه 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم GW0742 به صورت تزریق زیر جلدی دریافت کردند. پس از 21 روز، عضله ی قلب حیوانات خارج شد و میزان تراکم مویرگی آن با استفاده از ایمونوهیستوشیمی بررسی گردید.
    یافته ها
    نتایج نشان دادند که میانگین تراکم مویرگی عضله ی قلبی در حیوانات دیابتی کمتر از حیوانات شاهد بود (08/0 = P). تجویز GW0742 باعث افزایش تراکم مویرگی در عضله ی قلبی حیوانات دیابتی (3/11 ± 82/215 در مقابل 32/13 ± 71/121مویرگ در میلی متر مربع) گردید (05/0 > P)، در حالی که تغییری معنی دار در میزان تراکم مویرگی عضله ی قلبی حیوانات شاهد (97/8 ± 3/156 در مقابل 08/11 ± 78/153 مویرگ در میلی متر مربع) ایجاد نکرد (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    یافته های ما نشان داد که دیابت با کاهش آنژیوژنز در عضله ی قلبی همراه است و تجویز GW0742 به عنوان آگونیست PPARβ/δ توانست موجب بهبود آنژیوژنز در عضله ی قلبی رت های دیابتی گردد، در حالی که در عضله ی قلبی رت های شاهد این اثر را نداشت.
    کلیدواژگان: دیابت، آنژیوژنز، گیرنده های فعال کننده ی تکثیر پراکسی زوم
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Physical and Mental Illness in Capable in Compare to Disable Veterans with Spinal Cord Injury
    Seyed Ali Mousavi, Maryam Kooshki, Ali Mehrabi Kooshki Page 831
    Background
    Spinal cord injury is one the diseases that Iran-Iraq war veterans are suffering from it. These lesions can cause problems for the veterans. In addition, due to the inactivity of spinal cord injury, other complications such as skin diseases, kidney diseases, psychological disorder can occur. In this study we investigated the disability and diseases caused by spinal cord injury in war veterans.
    Methods
    This was a cross-sectional study that conducted in a Alzahra hospital, Iran. All records of war veterans were gathered from their files that saved in the archive of hospital. The collected data including demographic indicators, disability and associated diseases was analyzed by SPSS15.
    Findings
    201 spinal cord injured patients were studied. The mean age of studied population was 42.3 ± 5.7 years. Only 27.4% of them have a complete ability to doing their personal affairs. In 66.7% of the veterans exercise was conducted by themselves or a physiotherapist. Acording to results of this study 36.3% have a metabolic disorder, 51.7% suffered to urinary tract infection, 64.9% have muscolo skeletal disorders, and 21% have a kind of psychological diseases. The frequency of kidney infections, metabolic, psychological, musculoskeletal and skin disorders were significantly higher in veterans with disabilities.
    Conclusion
    Our findings show that physical and mental illness were more frequent in disabled veterans. Therefore, it seems that rehabilitation program with emphasis on physical activity, psychiatric counseling and health promotion classes is suitable for disabled veterans.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Daunomycin-Related Cardiomyopathy in Children and Adolescents with Improved Acute Lymphoblastic Leukemia and its Relationship with Cardiac Troponin-T Levels
    Nahid Reisi Dehkord, Mohammad Reza Sabri, Hasan Taati Ghafour Page 840
    Background
    This study was done to determine the frequency of cardiomyopathy related to Daunomycin in children and adolescents with improved acute lymphoblastic leukemia and its relationship with cardiac troponin-T and cumulative dose of drug.
    Methods
    This cross sectional study was conducted on children and adolescents under age 18 years with improved acute lymphocytic leukemia disease (ALL) and a history of receiving daunomycin who referred to Al-zahra hospital, Iran. People with inclusion criteria based on cumulative dose of daunomycin were divided into two groups. First group of patients were those who received cumulative daunomycin dose fewer than 250 mg/m2 and second group with cumulative dose equal to or greater than 250 mg/m2. In all patients after obtaining consent and taking history, blood levels of cardiac-troponin-T and Shortening Fraction (FS) and Ejection Fraction (EF) indices was measured. Collected data was analyzed by SPSS.
    Findings
    Among 55 patients treated with daunomycin, three patients were diagnosed with cardiomyopathy, all of which were in the second group (P < 0.048). The mean EF in the first group and second group were respectively 65.03+4.26 and 61.4+6.56 (P < 0.02). The mean SF in the first and second group were respectively 34.23+4.19 and 31.92+4 (P < 0.04). Cardiac troponin-T test result was positive in 4 patients from the second group but in the first group there were no positive tests (P < 0.037). There was no significant relationship between cardiomyopathy and increased level of cardiac troponin-T (P = 0.21).
    Conclusion
    Acute lymphocytic leukemia patients treated with daunomycin were at risk for cardiac complications. It is recommended to avoid therapy with a dose more than 250 mg/m2. Since there was not any correlation between cardiac troponin-T level and cardiomyopathy, cardiac troponin-T can not be a reliable marker of delayed cardiotoxicity.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Resuscitation of Preterm Newborn with High Concentration Oxygen Versus Low Concentration Oxygen
    Zohreh Badiee, Amir Mohammad Armanian Page 847
    Background
    It is well known that a brief exposure to 100% oxygen for only a few minutes could be toxic to the preterm infant. We compared the effectiveness of neonatal resuscitation with low concentration oxygen (30%) and high concentration oxygen (100%).
    Methods
    Thirty two preterm neonates with gestational age 29-34 weeks who required resuscitation were randomized into two groups. In low concentration oxygen group (LOG), resuscitation begun with 30% O2. Infants were examined every 60 to 90 seconds, and if their heart rate was less than 100, 10% was added to the previous FIO2 until the heart rate increased to 100 and SO2 increased to 85 percent. In high concentration oxygen group (HOG) resuscitation begun with 100% O2 and every 60 to 90 seconds, FIO2 was decreased 10–15% until the heart rate reached to 100 and SO2 reached to 85 percent.
    Findings
    The FIO2 in LOG was increased stepwise to 45% and in HOG was reduced to 42.1% to reach stable oxygen saturation more than 85% at 5th minute in both groups. At first and third minutes after birth and there was no significant differences between groups in heart rate, and after 1, 2, 4 and 5 minutes after birth there was no significant differences in oxygen saturation (SO2) between groups, regardless of the initial FIO2.
    Conclusion
    We can safely initiate resuscitation of preterm infants with a low FIO2 (approximately 30%) oxygen and then oxygen should be adjusted with the neonates needs.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Effect of Maternal Age on Pregnancy Outcome
    Behrooz Fadaei, Minoo Movahedi, Mojtaba Akbari, Mojdeh Ghasemi, Akram Jalalvand Page 855
    Background
    Teenage pregnancy is known as a high risk pregnancy. However, some study show that good prenatal care can decrease the rate of complications. This study was done to evaluate the frequency of preterm labor, still birth, premature rupture of membranes, cesarean section, eclampsia, low birth weight and interest of mother's about the type of delivery.
    Methods
    This study was conducted from October 2009 to November 2010 in Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. Five hundred mothers were followed during their pregnancy and were divided into two groups, under 20 years (teenagers) and-over 20 years. The complications and outcome of pregnancy were evaluated and the collected data was analyzed by SPSS16.
    Findings
    Five hundred pregnant women were evaluated during their pregnancy. The mean age of teenage women was 18.12 ± 1.11 years and the mean age of over 20-years mothers was 26.53 ± 3.08 years. 15(6%) teenage women have experienced eclampsia, while only 4(1.6%) women over 20 years old had eclampsia (P = 0.01).
    Conclusion
    This study showed that teenage pregnancy has more complications than older age, and more education is needed to reduce this type of pregnancy.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Role of GW0742 A PPARβ/δ Agonist on Coronary Angiogenesis in Control and Diabetic Rats
    Ensieh Salehi, Majid Khazaei, Bahman Rashidi Page 861
    Background
    Peroxisome proliferator activated receptors (PPARs) are ligand activated transcription factors; comprising of three isoforms in human: PPARβ/δ, PPARγ and PPARα. Since PPARs affect on cytokines and growth factors, it is suggested that PPARs may be regulated angiogenesis process. In this study, we investigated the hypothesis that activation of PPARβ /δ by GW0742 can restore coronary angiogenesis in diabetic and control rats.
    Methods
    Twenty-four male rats were randomly divided into four groups. For induction of diabetes we used streptozotocin (50 mg/kg). The groups were as follows: group 1: control rats were given placebo, group 2: control rats were given GW0742 (1 mg/kg/day) subcutaneously, group 3: diabetic rats were given placebo and group 4: diabetic rats were given GW0742 (1 mg/kg/day) subcutaneously. After 21 days capillary density was evaluated in cardiac muscle by immunohistochemistry.
    Findings
    The mean capillary density in cardiac muscles of diabetic rats were lower than control (P = 0.08). GW0742 administration could restore capillary density of the heart in diabetic rats (215.82 ± 11.3 versus121.71 ± 13.32 number of capillaries per mm2) while could not alter capillary density in control rats (156.3 ± 8.97 versus 153.78 ± 11.08 number of capillaries per mm2).
    Conclusion
    this study showed that diabetes is associated by reduced capillary density in the heart. PPARβ/δ activation by GW0742 could restore coronary angiogenesis in diabetic rats while did not change angiogenesis in non diabetic rats.
    Abstract View Paper Original: Persian