فهرست مطالب

نشریه جراحی ایران
سال نوزدهم شماره 2 (تابستان 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/08/15
  • تعداد عناوین: 11
|
  • ایرج فاضل صفحه 1
    افزایش وزن و چاقی در سراسر دنیا روند صعودی داشته و در بسیاری از جوامع در راس مسائل تهدیدکننده سلامت انسان قرار گرفته است. طبق برآورد سازان بهداشت جهانی بیش از 400 میلیون نفر بیمار با تشخیص چاقی مرضی در دنیا زندگی می کنند که تعداد آنها بطور مستمر در حال افزایش است. با توجه به عدم موفقیت روش های درمانی غیرجراحی و بهبود روش های جراحی و کاهش عوارض. بتدریج نقش جراحی در درمان چاقی شاخص تر شده و تعداد بیماران عمل شده برای این منظور بصورت انفجارآمیزی در حال افزایش است. علاوه بر این تحقیقات و بررسی های گسترده نشان می دهد اعمال جراحی فوق علاوه بر درمان چاقی برای بیماری های دیگری مانند دیابت و آرتریت های شدید و بیماری های پیشرفته عروقی می تواند نقش درمانی اساسی داشته باشد. با توجه به اهمیت روزافزون این روش ها و افزایش مستمر تقاضا برای انجام آن شایسته است جراحان عمومی با انواع این اعمال و عوارض آن و نحوه پیگیری بیماران اطلاعات کافی و به روز داشته باشند.
    کلیدواژگان: اعمال جراحی چاقی، چاقی مفرط
  • رسول عزیزی، روبیک به بو، فخرالسادات انارکی، آزیتا بی جاری صفحه 22
    زمینه و هدف
    درمان فیستول های مقعدی پیچیده دارای دو هدف عمده است، 1- بسته شدن طولانی مدت تراکت. 2- حفظ عملکرد اسفنکترها. این مطالعه معرفی کننده یک روش جدید حفظ اسفنکتر، بستن تراکت فیستول در فضای بین اسفنکتری (Ligation of Intersphincteric Fistula Tract [LIFT]) با نتایج خوب کنترل عفونت است.
    مواد و روش ها
    همه بیماران (23 نفر) با فیستول مقعدی پیچیده از دی ماه 1388 لغایت دی ماه 1389 تحت عمل LIFT قرار گرفته و به صورت آینده نگر پیگیری شدند. اطلاعات دموگرافیک، جراحی های قبلی فیستول، نوع فیستول و درجه بی اختیاری مدفوعی بیماران گردآوری شد. جراحی توسط جراحان کولورکتال آموزش دیده انجام شد. بیماران بین دوازده تا پنجاه هفته پیگیری شدند.
    یافته ها
    در مدت یک سال 23 بیمار تحت عمل LIFT قرار گرفتند. متوسط سن بیماران 35 سال بود و آنان به طور متوسط 2 بار تحت عمل جراحی فیستول قرار گرفته بودند. 18 بیمار (78%) فیستول از نوع High Trans Sphincteric داشتند. بیماران به مدت 12-50 هفته پیگیری شدند. در 17 بیمار (74%) فیستول بطور موفقیت آمیز بسته شد. متوسط زمان عود فیستول 5/4 هفته بود. در یک بیمار (3/4%) درجه خفیفی از بی اختیاری به گاز گزارش شد.
    نتیجه گیری
    LIFT یک روش جدید درمان فیستول های مقعدی پیچیده است. موفقیت آن با روش های دیگر حفظ اسفنکتر قابل مقایسه است. بعلاوه یادگیری این روش جراحی آسان و هزینه های مربوط به آن اندک است و مهم تر اینکه این یک روش بی خطر محسوب می شود. البته نتایج طولانی مدت این روش باید با پیگیری طولانی مدت و مطالعات بالینی اتفاقی، ارزیابی شود.
    کلیدواژگان: تراکت فیستول، بین اسفنکتری، فیستول پیچیده
  • منوچهر قربانپور، محمدعلی امیرزرگر، امیر درخشان فر، امین نیایش، علیرضا حسینی سیانکی، مجید رضایی، شادیه برارپور پشکوهی صفحه 27
    زمینه و هدف
    کریپتورکیدیسم شایعترین ناهنجاری تولد در پسران است که شیوع آن در شیرخواران ترم 2-5 % می باشد. این ناهنجاری با افزایش شیوع سرطان بیضه و نازایی و نیز فتق، پیچش بیضه و تنش روانی همراه است. جراحی روش اصلی درمان برای این ناهنجاری است. این مطالعه با هدف ارزیابی اثربخشی درمانی اورکیوپکسی لاپاراسکوپیک در درمان بیضه های نزول نیافته غیرقابل لمس صورت گرفت.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی مقطعی 40 بیمار با بیضه غیرقابل لمس که تحت اورکیوپکسی لاپاراسکوپیک در بیمارستان اکباتان همدان، از تیر ماه 1385 تا آذر ماه 1387 قرار گرفتند، ارزیابی شدند. بیماران بعد از جراحی و 3 ماه بعد از آن بر اساس پاسخ دهی به درمان و آتروفی بیضه مورد پیگیری قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سن بیماران 16/12±19سال بود. 13 بیمار در ارزیابی لاپاراسکوپیک فاقد یک بیضه بودند و در 6 بیمار بیضه ها در کانال اینگوینال قرار داشت که این افراد از مطالعه کنار گذاشته شدند. 17 بیمار با اورکیوپکسی لاپاراسکوپیک در 1 مرحله درمان شدند، درحالیکه 4 بیمار تحت اورکیوپکسی فاولر-استفانس در 2 مرحله قرار گرفتند. شانس موفقیت برای درمان 100% محاسبه شد.
    نتیجه گیری
    اورکیوپکسی لاپاراسکوپیک یک روش مطمئن و ایمن در درمان بیضه های نزول نیافته غیرقابل لمس می باشد.
    کلیدواژگان: اورکیوپکسی لاپاراسکوپیک، کریپتورکیدیسم، بیضه نزول نیافته
  • محمد حیدری، رحیم علی شیخی، سارا شهبازی، کوروش حیدری صفحه 34
    زمینه و هدف
    عوامل متعددی می تواند سبب افزایش حاد فشار داخل شکمی و ایجاد سندرم کمپارتمان گردد. از جمله این عوامل افزایش حجم پشت صفاقی ناشی از پانکراتیت، خونریزی و ادم ناشی از شکستگی های لگن می باشد. مشاهده شده است که در بعضی مواقع شکستگی های حلقه لگنی و نیز شکستگی های لگن از نوع کتاب باز می تواند سبب ایجاد هماتوم های بسیار بزرگ در ناحیه رتروپریتوئون گردد که می تواند سبب ایجاد سندرم کمپارتمان شکم گردد. سندرم کمپارتمان اولیه معمولا در 24 ساعت اولیه بعد از ضربات شدید شکم و نیز شکستگی های شدید لگن و اعمال جراحی دیده می شود. کادر درمانی به خصوص پرستاران باید عوامل خطر افزایش فشار داخل شکم را به خاطر داشته باشند و برای اجتناب از پیشرفت فشار به سمت سندرم کمپارتمان شکم هوشیار باشند. با اندازه گیری فشار داخل شکم از طریق مثانه می توانیم یک ارزیابی سریع و صحیح از تغییرات فشار داخل شکم داشته باشیم. این امر می تواند به وسیله پرستاران بخش اورژانس یا بخش مراقبت های بحرانی بدون دستور پزشکی خاص یا تجهیزات تهاجمی پیچیده انجام گردد. با توجه به این موضوع که سندرم کمپارتمان شکم بسیار کشنده و خطرناک می باشد لذا هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین میزان بروز سندرم کمپارتمان شکم و شکستگی لگن در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان نمازی شیراز می باشد.
    مواد و روش ها
    پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد که به منظور بررسی رابطه بین میزان بروز سندرم کمپارتمان و شکستگی های لگن در بیماران مبتلا به ترومای شدید شکم و لگن مراجعه کننده به بیمارستان نمازی در سال 1387 انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل یک فرم تهیه اطلاعات دموگرافیک و دیگر اطلاعات مورد نیاز این تحقیق و نیز وسایل اندازه گیری فشار داخل شکم بوده است. که در بیماران مبتلا به ترومای شکم و لگن مراجعه کننده به بخش فوریت های جراحی فشار داخل شکم از طریق کاتتر فولی داخل مثانه اندازه گیری می شد. شکستگی لگن نیز به وسیله عکسبرداری تایید می گردید. اطلاعات جمع آوری شده به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
    یافته ها
    بررسی ها نشان داد که از میان 100 بیمار ترومای شکم که فشار داخل شکم آنها اندازه گیری شد، تعداد 28 نفر به سندرم کمپارتمان شکم مبتلا بودند. بر اساس صدمات همراه با ترومای شکم 19 درصد کل بیماران (19 نفر) و 46/42 درصد بیماران (13 نفر) مبتلا به سندرم کمپارتمان شکم علاوه بر ترومای شکم دچار شکستگی لگن هم شده بوده اند. که با انجام آزمون کای اسکور مشخص گردید، رابطه معنی داری بین شکستگی لگن و درصد ابتلاء به سندرم کمپارتمان شکم وجود دارد (P < 0.001).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج به دست آمده شکستگی لگن به علت ایجاد خونریزی های پشت صفاقی می تواند یکی از عوامل افزایش فشار داخل شکم و ایجاد سندرم کمپارتمان باشد. در این وضعیت کشنده پیشگیری بهتر از درمان است. بنابراین اندازه گیری سریال فشار داخل شکم در بیماران با ترومای شکم و لگن توسط پرستاران بخش های تروما جهت تشخیص زودرس سندرم کمپارتمان شکم از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
    کلیدواژگان: شکستگی لگن، سندرم کمپارتمان
  • محمد مظفر، مجید صمصامی، هاتف زیرک زاده، مهتاب فلاح صفحه 40
    زمینه و هدف
    عوارض دسترسی های عروقی یکی از مهمترین علل بستری شدن، موربیدیتی و مرگ و میر در بیماران دیالیزی است. شایعترین عارضه کاتترهای مرکزی اختلال عملکرد بدلیل ایجاد لخته می باشد.آسپرین به عنوان یک داروی ضد تجمع پلاکتی ممکن است باعث افزایش کارایی کاتترهای مرکزی شود، با این حال اطلاعات کمی درباره اثر داروهای ضد پلاکتی بر افزایش کارایی کاتترهای مرکزی موجود است.
    مواد و روش ها
    در این بررسی 180 بیمار که تحت تعبیه پرمیکت قرار گرفته بودند به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند و 90 بیمار تحت درمان با آسپرین قرار گرفتند و 90 بیمار دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. عمر متوسط پرمیکت پس از تعبیه ثبت شد و بین دو گروه با یکدیگر مقایسه شد. اطلاعات زمینه ای نمونه ها نیز برای یافتن تاثیر احتمالی روی عمر پرمیکت ثبت گردید. برای بررسی داده های کمی از آزمون T متغیرهای مستقل و برای داده های کیفی از آزمون مربع کای و آزمون دقیق فیشر در صورت لزوم استفاده شد.
    یافته ها
    در گروه تحت درمان با آسپیرین مدتکارایی پرمیکت به صورت معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (7/4±3/5 ماه در برابر 7/2±9/3 ماه P=0.012). میزان خونریزی و عوارض گوارشی در گروه تحت درمان با آسپرین تفاوتی با گروه کنترل نمی کرد (P>0.052). در بیماران دیابتیک و افراد مونث عمر پرمیکت به صورت معناداری کوتاه تر بود (P
    کلیدواژگان: آسپرین، دیالیز
  • گل بهار عباسی دزفولی، کیان خداداد، زهرا اصفهانی منفرد، سید رضا ثاقبی، کامبیز شیخی، گلنار رادمند صفحه 46
    زمینه و هدف
    اگرچه تیموما جزء تومورهای شایع نیست، ولی این تومور از شایع ترین نئوپلاسم های درگیر کننده مدیاستن است. روش درمان تیموما و نتایج درمان و پیش آگاهی انواع مختلف این تومور مورد اختلاف نظر است. در ایران مطالعات محدودی در این زمینه انجام شده است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه گذشته نگر مشخصات دموگرافیک و کلینیکی و پاتولوژیک 53 بیمار مبتلا به تیموما بررسی شد و نیز میزان بقاء عمر بدون وجود بیماری[Progression Free Survival (PFS)] در مراحل مختلف پیشرفت بیماری ارزیابی شد. تحلیل بقاء براساس منحنی کاپلان مایر رسم شد. میزان بقاء براساسPFS به معنای فاصله زمانی بین تشخیص بیماری تا زمان عود بیماری یا مرگ تعریف شده است و توسط تست LOG-RANK وجود تفاوت بین دو گروه از بیماران با بیماری مهاجم و غیرمهاجم بررسی گردیده است.
    یافته ها
    32 نفر مرد و 21 نفر زن با متوسط سن 43 سال (17 - 75 سال) بودند. شایعترین علائم بالینی شامل سرفه (4/43%)، تنگی نفس (6/39%)، میاستنی (8/20%)، کاهش وزن (9/18%) و درد جلوی سینه (17%) بود. نتایج نشان می دهد بیشتر تومورها در مراحل تهاجمی بودند. درمان های صورت گرفته عبارت بودند از: جراحی تنها در 8/20%، جراحی و ترکیبی از شیمی درمانی و رادیوتراپی در 8/66%، شیمی درمانی تنها 5/7%. میزان PFS معادل: 45/2 + 75/5 سال بود. میزان PFS بین دو گروه با بیماری مهاجم و غیرمهاجم نیز با هم مقایسه شدند که در زمان پیگیری تفاوت معنی داری نداشته است (616/0 (P=
    نتیجه گیری
    پروتوکل درمانی مشخصی برای درمان تیموما در ایران ارائه نشده است، درمان های مختلفی برای تیموما در کشور ما انجام می شود که اگر چه اساس کار جراحی است ولی از روش های مختلف غیر جراحی نیز استفاده می شود. با توجه به رشد کند تومور بررسی میزان موفقیت این درمان ها نیاز به پیگیری طولانی مدت در بیماران دارد.
    کلیدواژگان: تیموما، پیش آگهی، درمان
  • لیلا نیک روز، مهین روزی طلب، مرضیه حسینی، محمد مهدی نقی زاده، سمیه عظیمی صفحه 52
    زمینه و هدف
    بیماری کیست هیداتید مهمترین بیماری انگلی در کشور ما محسوب می شود. کیست هیداتید بسته به محل درگیر دارای علائم بالینی متفاوت و غیراختصاصی می باشد که ممکن است تشخیص قطعی این بیماری را تا حدودی با مشکل مواجه سازد. با توجه به خسارت اقتصادی و انسانی قابل توجه، این مطالعه با هدف مقایسه تشخیص اولیه و نهایی کیست هیداتید بیماران بستری در بخش جراحی بیمارستان شهید بهشتی یاسوج در فاصله سال های 1380-1385 انجام گرفته است.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، روش جمع آوری داده ها به صورت تمام شماری بوده است. اطلاعات موجود در پرونده کلیه بیماران موجود در بایگانی بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گرداوری داده ها یک چک لیست حاوی مشخصات دموگرافیک بیماران دارای تشخیص کیست هیداتید و همچنین سئوالاتی در مورد محل سکونت، علائم بالینی، تاریخ مراجعه، تاریخ ترخیص، طول مدت بستری، تشخیص اولیه، تست های مورد استفاده، نتیجه تست، محل درگیر و تشخیص نهایی بود. سپس اطلاعات حاصل با نرم افزار آماری SPSSآنالیز شد و نتایج با ارقام و اطلاعات کتب مرجع و تحقیقات سایر محققین مورد مقایسه قرار گرفت.
    یافته ها
    طی یک بررسی شش ساله در فاصله سال های 1380-1385 تعداد چهل و شش مورد کیست هیداتید در بیمارستان بستری شده بودند. کاربردی ترین تست های تشخیصی در این مطالعه، سونوگرافی 34 مورد (45/94 درصد) و سپس پانزده نفر (7/41 درصد) علاوه بر سونوگرافی، سی تی اسکن بوده است. حساسیت سونوگرافی برابر با 4/84 درصد بوده است. تشخیص اولیه در بیست و شش نفر (5/56 درصد) کیست هیداتید گزارش گردید. با استفاده از مداخلات تشخیصی مستند تشخیص قبل از عمل 36 مورد (80 درصد) بوده است.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های این مطالعه، توصیه می شود تجهیزات بیمارستانی، دانش و مهارت پرسنل در انجام فعالیت های تشخیصی و سایر علل احتمالی مورد ارزیابی قرار گیرد. همچنین تلاش در جهت استفاده بهینه از روش های تشخیصی صورت گیرد.
    کلیدواژگان: تشخیص اولیه، تشخیص نهایی، کیست هیداتید
  • مجتبی قدیانی، حمید عطاریان، حمید رضوانی، علی عیشی، سعید ابخیز، محمدرضا بدیعی، ابولقاسم اباسهل صفحه 60
    زمینه و هدف
    سرطان پستان شایعترین سرطان زنان در اکثر کشورها می باشد. تخلیه زیر بغل از نظر مرحله بندی دقیق بیماری و احتمالا درمان اهمیت دارد و به عقیده بسیاری از صاحبنظران تعداد غدد لنفاوی درگیر یکی از مهمترین فاکتورهای پیش آگهی در سرطان پستان می باشد. مقاله حاضر به بررسی وضعیت اندازه تومور و کمیت و کیفیت غدد لنفاوی خارج شده در بیماران ارجاع شده به 3 مرکز مدیکال انکولوژی در ایران می پردازد.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق بیمارانی که به سه مرکز مدیکال انکولوژی ارجاع شده و شیمی درمانی شده بودند، وارد مطالعه گردیدند. با مراجعه به مراکز فوق، پرونده این بیماران بررسی شده و اطلاعات لازم از پرونده بیماران و گزارش پاتولوژی استخراج و تجزیه و تحلیل آماری گردید.
    یافته ها
    از 149 پرونده بررسی شده 128 پرونده حاوی اطلاعات مورد نیاز بودند. سن بیماران 3/6 ± 1/41 سال، اندازه تومور 5/2 ± 5/ 3 سانتی متر و تعداد غده لنفاوی خارج شده 2/5 ± 7/9 عدد بود. فروانی نسبی متاستاز به زیر بغل 3/63% و تعداد غدد لنفاوی خارج شده در بیماران با و بدون متاستاز به زیر بغل به ترتیب 1/5 ± 1/10 و 3/5 ± 1/9 عدد بود.
    نتیجه گیری
    در بیماران ما میانگین اندازه تومور 5/3 سانتیمتر بود که در مقایسه با کشورهای غربی (8/1 سانتیمتر)، بیشتر است. در مطالعات قبلی بین اندازه تومور و تعداد لنف نود ارتباط وجود داشته اما در مطالعه ما ارتباط وجود نداشت. در 38% از بیماران ما بیش 10 لنف نود خارج شده بود در حالیکه در استرالیا 82% و در آمریکا 1/72% بیماران بیش از 10 لنف نود خارج شده داشته اند. بنابراین نسبت بیمارانی که بیش 10 لنف نود خارج شده داشته اند در ایران بسیار کمتر از کشورهای غربی است. با مقایسه لنف نودهای خارج شده در ایران و کشورهای منطقه نتیجه می گیریم لنف نودهای خارج شده در ایران کمتر از کشورهای غربی اما مشابه کشورهای منطقه می باشد.
    کلیدواژگان: سرطان پستان، غدد لنفاوی
  • فرهاد حافظی، بیژن نقیب زاده، امیرحسین نوهی، حمید علمی راد، غزل نقیب زاده صفحه 67
    زمینه و هدف
    تهاجم با استفاده از اسید یکی از جرائم بیرحمانه تلقی می شود. ارتکاب این جرم عمدتا نه با هدف قتل بلکه تنبیه یا نابود کردن زندگی اجتماعی قربانی صورت می گیرد. این عمل خشونت آمیز معمولا در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد. این مطالعه با هدف بررسی محل و شدت سوختگی و فراوانی بیماران، از نظر سن، جنس، وضعیت تاهل و رابطه مهاجم و مصدوم انجام شد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مروری گذشته نگر، پرونده 59 بیمار قربانی خشونت با اسید که در یک مقطع زمانی شش ساله از ماه اردیبهشت 1383 تا آبان 1389، به بیمارستان سوانح سوختگی مطهری مراجعه نمودند، مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    بیماران مورد مطالعه شامل 51 درصد مرد و 49 درصد زن بودند. همچنین صورت و دست ها شایع ترین بخش های بدن در خصوص بروز جراحت را تشکیل می دادند و بالاخره اینکه بیشترین مهاجمان از اعضای خانواده بودند.
    نتیجه گیری
    1 اسید پاشی در کشورمان همچنان یک معضل اجتماعی است. 2 حادثه در بین زنان و مردان فراوانی یکسانی دارد. 3 در خانواده ها و فامیل از شیوع نگران کننده ای برخوردار است. 4 شاید محدود نمودن دسترسی به مواد و عوامل سوزآور و خطرناک برای عامه مردم بتواند در کاهش میزان وقوع این جرم فاجعه آمیز موثر باشد.
    کلیدواژگان: سوختگی، دموگرافیک
  • سیدمصطفی شیریزدی، راحیل قهرمانی، محمد کرمانی القریشی صفحه 72
    آسیب های ناشی از ضربه های غیر نافذ شکمی به دئودنوم به عنوان یک عضو خلف صفاقی نادر بوده و تنها 22% از کل آسیب های وارد شده به دئودنوم (12%-5/3%) را به خود اختصاص می دهد. این آسیب ها اغلب به دنبال ضربات شدید و ناگهانی به ناحیه فوقانی شکم یا فشار ناشی از کمربند ایمنی، ایجاد می شود. تشخیص به موقع و اولیه آن علی رغم پیشرفت در روش های آزمایشگاهی و تصوربرداری امری مشکل می باشد. در اینجا به معرفی یک مورد پارگی منفرد قسمت سوم دئودنوم ناشی از آسیب غیر نافذ شکمی در اثر اصابت فرمان موتورسیکلت به قسمت فوقانی شکم می پردازیم که علی رغم منفی بودن یافته های آزمایشگاهی و تصویربرداری و صرفا بر اساس معاینه بالینی تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفت و پارگی مذکور تشخیص داده و ترمیم شد. بیمار پس از 7 روز بستری و بدست آوردن توانائی خوردن غذا بدون هیچ گونه عارضه و با حال عمومی خوب مرخص شد.
    کلیدواژگان: دئودنوم، پارگی، شکم
  • سیدعباس میرمالک صفحه 77
    تغییرات در نگرش، تکنیک های جراحی، روش های درمانی و جایگزینی داروها به جای یک دیگر مبتنی بر نتایج حاصله از کارآزمائی های بالینی کنترل شده تصادفی چند کانونی است. این روش قابل اعتمادترین ابزار تحقیقاتی در پزشکی بالینی است. بدون درکی درست از چگونگی طراحی و اجرای یک کارآزمائی کنترل شده تصادفی نباید درگیر یک طرح تحقیقاتی شد
|
  • Page 1
    Weight loss surgery (WLS) initiated five decades ago with questionable weight loss, unacceptable high risk and unknown long term results, is becoming one of the most successful and popular operations in the field of general surgery. Soon it may not be unreasonable to consider WLS as the first line treatment for obesity and weight-related comorbidties like diabetes and sleep area. Between 1998 and 2004, the number of WLS performed in USA shows 800% increase. Indeed WLS offers much more than significant and sustained weight loss. Recent studies demonstrates its ability to cure diabetes and improve outcome for cardiovascular disease in large matched cohort studies and to reduce risk of death by approximately 35% over time. With explosive increase in number of cases, the young surgeons must be familiar with different techniques and possible complication and appropriate care of obese individuals.
  • Page 22
    Introduction &
    Objective
    Management of complex fistula has two important
    Aims
    long term closure of the tract and preservation of sphincter complex function. This study introduces a novel sphincter sparing technique called LIFT (ligation of intersphincteric fistula tract) with encourage results in controlling the perianal sepsis.
    Materials and Methods
    All patients with complex fistula were treated with LIFT and they were prospectively followed. Demographic data, previous repair attempts, the type of treatment and score of fecal continence were collected. The procedure was performed by trained colorectal surgeons. The patients were followed for 12 to 50 weeks.
    Results
    A total of 23 patients underwent LIFT during 12 months. The median age of the patients was 35 years and 50 % had two previous attempts at surgery. A total of 18 patients (78%) had high transsphincteric fistula. Median follow up was 32 weeks. Successful fistula closure was achieved in 74% of the patients (17 of 23).Median time of recurrence was 4.5 weeks. One (4.3%) patient reported for gas incontinence (score: 3) after the procedure.
    Conclusions
    LIFT is a novel treatment method for complicated fistula- in ano. It’s success rate is comparable with other sphincter sparing procedures. Furthermore LIFT is easy to learn and has very low cost. More importantly, it appears to be a safe procedure. Durability and efficacy of the procedure must be confirmed by long-term follow up and randomized control clinical trials.
  • Page 27
    Introduction &
    Objective
    Cryptorchidism is the most frequent birth abnormaly in boys with the prevalence of 2-5% in full term infants. This abnormaly is associated with an increased risk of testicular cancer and infertility as well as hernia, testicular torsion, and psychological distress. Surgery is the main treatment method for this abnormaly. This study was aimesd to evaluate the therapeutic efficacy of laparoscopic orchiopexy in the treatment of non-palpable undescended testis.
    Materials and Methods
    In this descriptive cross-sectional study, 40 patients with a non-palpable testis underwent by laparoscopic orchiopexy in Ekbatan hospital located in Hamedan from the winter of 2006 to the autumn of 2009. The patients were followed up after the surgery and 3 month later than that, regarding their response to the treatment and the testicular atrophy.
    Results
    The average age of patients was 19±12.16. Thirteen patients did not have a testis in the laparoscopic investigation and 6 patients had testes located in the inguinal canal. So these people were excluded from the analysis. 17 patients were treated by 1-stage laparoscopic orchiopexy while 4 patients were treated by a 2-stage Fowler-Stephens laparoscopic orchiopexy. The success rate for the treatment turned out to be 100%.
    Conclusions
    Laparoscopic orchiopexy is a safe and effective method for the treatment of non-palpable undescended testes.
  • Page 34
    Introduction &
    Objective
    Multiple factors can lead to increase in acute abdominal pressure and Abdominal Compartment Syndrome (ACS), such as increase in retroperitoneal volume due to pancreatitis, bleeding and edema due to pelvic fracture. It is observed that sometimes pelvic ring fracture or an open book fracture of pelvic can cause a huge pelvic hematoma in retroperitoneal space that causes abdominal compartment syndrome. Primary ACS problem is often observed during the first 24 hours after sever abdominal and pelvic trauma and surgery. Clinicians, especially nurses, should remember the risk factors for intra abdomen hypertension and should be vigilant to avoid the progression to abdominal compartment syndrome. By measuring the Intra-abdominal pressure through the bladder, we can provide a quick and accurate assessment of abdominal pressure changes and this can be performed by emergency or critical care nurses without a specific medical order or sophisticated invasive monitoring equipment. Regarding this matter that ACS is a very lethal condition. This study’s survey had the intention of finding the relationship between pelvic fracture and abdominal compartment syndrome in trauma patients who refer to Nemazee hospital in Shiraz.
    Materials and Methods
    This research was a descriptive- analytical study that was performed to survey the relationship between pelvic fracture and abdominal compartment syndrome in patients with severe abdominal trauma and pelvic fracture in Nemazee hospital in 2008. Tools for data collection included check list consisting of demographic information and other data required for this research and also intra abdominal pressure (IAP) measurement instruments. The IAP was measured in patients with abdominal trauma who referred to emergency ward via folley catheter indwelling in bladder and pelvic fracture confirmed with pelvic X-ray. Collected data was analyzed by using SPSS software.
    Results
    Of 100 patients with abdominal trauma referred whose abdominal pressure was measured, 28 patients had abdominal compartment syndrome. According to associated injury with abdominal trauma 19% of all patient (19 persons) and 46.42% of the patient with abdominal compartment syndrome (13 persons) had pelvic fracture. Using of qi-sqare test revealed that the relationship between pelvic fracture and incidence rate of abdominal compartment syndrome was significant (P < 0.001).
    Conclusions
    According to our collected data pelvic fracture due to trauma can one of the important causes of increase intra abdominal pressure and abdominal compartment syndrome. In this lethal condition prevention is better than cure. By serial measuring, the Intra abdominal pressure through the bladder in patients at risk, such as pelvic fracture by trauma, nurses can recognize this condition and decrease incidence of mortality.
  • Page 40
    Introduction &
    Objective
    Vascular access complications are the most important cause of hospitalization, morbidity and mortality in dialysis patients. The most frequent complication of central catheters is dysfunction due to thrombosis. Aspirin as an antiplatelet drug may increase central catheter’s patency. Nevertheles there are limited data available regarding the effect of antiplatelet drugs on central catheter’s patency.
    Materials and Methods
    180 patients were included in this clinical trial. Patients were equally divided between intervention (with 80 mg/day aspirin) and control (placebo) group. The average time in which the permcath was functional was noted. Patient’s demographics (including comorbidities and past history) were also utilized to address probable effect on permacth patency.T test was used to analyze quantitative variables and chi-square and Fisher’s exact tests were used to analyze qualitative variables.
    Results
    The mean survival time of catheter in aspirin group was significantly higher than the control group (5.3±4.7 month vs3.9±2.7 month, P = 0.012). No significant difference in major complications of aspirin use (GI bleeding) was noted between the two groups (P = 0.52). Female gender and history of diabetes was found to significantly influence the median survival rate of the catheters (P
  • Page 46
    Introduction &
    Objective
    Thymoma is not a common tumor, but is one of the most common mediastinal neoplasms. Treatment strategies for different kinds of thymomas are controversial. In Iran few studies have been reported on this matter.
    Materials and Methods
    Demography, clinical course, histopathology and progression free survivals (PFS) of 53 patients with thymoma were investigated retrospectively. Data analysis was done with Kaplan - Meyer method. Survival rate has been described according to PFS (survival between diagnosis and recurrence or death). Using log-Rank test, the difference between two groups of patients with invasive tumor and non-invasive tumor was studied.
    Results
    Patients were 32 male and 21 female with mean age of 43 years (17-75 years). The most common symptoms were: cough (43.4%), dyspnea (39.6%), myastnenia (20.8%), weight loss (18.9%), and chest pain (17%). Most of tumors were in advanced stages. Treatment modalities were: surgery in 20.8%, surgery and chemoradiation in 66.8% and chemotherapy alone in 7.5% cases PFS results were 5.75 + 2.45 years. PFS between patients with invasive tumor and patients with non-invasive tumor did not show meaningful difference (P=0.616).
    Conclusions
    In Iran, no definite protocol for therapy of thymoma has been recommended. Different modalities are used in our country. Although the principle method of treatment is surgery, other treatment modalities are used as well. Considering the slow growing pattern of this tumor, evaluation of different treatment modalities, need a prolonged follow up.
  • Page 52
    Introduction &
    Objective
    Breast cancer is the most common malignancy in women in many countries. Axillary dissection has an important role in prognosis, staging and probably treatment of breast cancer. Some experts believe that the number of lymph nodes involved is one of the most important factors in the prognosis of breast cancer. In this study we have reported data about tumor size, axillary dissection in patients referred for chemotherapy in 3 medical oncology centers in Iran.
    Materials and Methods
    In this study we evaluated available data from 149 patients who had referred to the three centers. Data about patients’ demography, tumor size and axillary dissections were collected from their medical records.
    Results
    128 out of 149 patients had complete data. The average age was 41.1±6.3 years, mean tumor size was 3.5±2.5 cm and the total numbers of dissected nodes were 9.7±5.2. Incidence of axillary metastasis was 63.3% and the total number of dissected node was 10.1± 5 in patients with node metastasis and 9.1±1.3 without node metastasis.
    Conclusions
    The mean of tumor size in our patients was 3.5 cm which is larger than the case of western countries (1.8 cm). A relation between tumor size and the number of total dissected nodes is reported but in our study there was no relation between these two factors. Only 38% of our patients had more than 10 dissected nodes but in Australia and the USA it was 82% and 72.1% respectively. Therefore the number of patients with more than l0 dissected lymph nodes is much less than the case of western countries. So we think axillary dissection in Iran is less aggressive than the case of developed countries, but is the same as that of developing countries.
  • Page 60
    Introduction &
    Objective
    Breast cancer is the most common malignancy in women in many countries. Axillary dissection has an important role in prognosis, staging and probably treatment of breast cancer. Some experts believe that the number of lymph nodes involved is one of the most important factors in the prognosis of breast cancer. In this study we have reported data about tumor size, axillary dissection in patients referred for chemotherapy in 3 medical oncology centers in Iran.
    Materials and Methods
    In this study we evaluated available data from 149 patients who had referred to the three centers. Data about patients’ demography, tumor size and axillary dissections were collected from their medical records.
    Results
    128 out of 149 patients had complete data. The average age was 41.1±6.3 years, mean tumor size was 3.5±2.5 cm and the total numbers of dissected nodes were 9.7±5.2. Incidence of axillary metastasis was 63.3% and the total number of dissected node was 10.1± 5 in patients with node metastasis and 9.1±1.3 without node metastasis.
    Conclusions
    The mean of tumor size in our patients was 3.5 cm which is larger than the case of western countries (1.8 cm). A relation between tumor size and the number of total dissected nodes is reported but in our study there was no relation between these two factors. Only 38% of our patients had more than 10 dissected nodes but in Australia and the USA it was 82% and 72.1% respectively. Therefore the number of patients with more than l0 dissected lymph nodes is much less than the case of western countries. So we think axillary dissection in Iran is less aggressive than the case of developed countries, but is the same as that of developing countries.
  • Page 67
    Introduction &
    Objective
    Acid assault is one of the most brutal crimes. This crime is not meant to kill but to punish the victim or to destroy the victim’s social life. This violent act usually occurs in developing countries. The aim of our study was to assess the place and intensity of burns and their abundance from viewpoint of age, sex, material status and the relation between the injured and the assailant.
    Materials and Methods
    From May 2004 to October 2010 the charts of victims of acid violence, who were referred to the Motahari Burn Center, were reviewed. Over this 6-year period, 59 patients were included in this retrospective study.
    Results
    The reviewed cases were 51% male and 49% female. The face and hands were the most commonly injured areas, and the most common assailant was a close family member.
    Conclusions
    1. Acid assault is still a major social problem in our country. 2. The abundance of this problem is the same for men and women. 3. It is very abundant among family members. 4. Perhaps the limitation of access to dangerous materials can reduce the rate of this terrific crime.
  • Page 72
    As a retroperitoneal organ, duodenal injuries following blunt abdominal trauma is rare and constitutes only 22% of all duodenal injuries (3%-5%). It often occurs after severe and suddenly blows to the upper abdomen or abdominal compression from high-riding seat belts. It is difficult to have a primary and proper diagnosis despite advances in the laboratory and imaging techniques. Here, we present a case of isolated rupture of the third part of the duodenum due to blunt abdominal trauma, resulting from motorcycle accident. The rupture was diagnosed and repaired while the patient underwent laparotomy surgery only according to physical examination (guarding, tenderness, rebound tenderness), whereas all of the laboratory and imaging findings were normal. After seven days and patient’s ability to eat meal, the patient was discharged without any complication.