فهرست مطالب

دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران - سال شصت و نهم شماره 10 (پیاپی 130، دی 1390)

مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال شصت و نهم شماره 10 (پیاپی 130، دی 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/09/30
  • تعداد عناوین: 10
|
  • علی محمد اصغریان، محسن محمدی صفحه 595
    زمینه و هدف
    پوست دوزیستان انواع مختلفی از ترکیبات ضدمیکروبی را تولید می کنند که روی پاتوژن های میکروبی اثر داشته و غالبا در پاسخ به شرایط محیطی ترشح می شوند. پوست قورباغه رانا ریدیباندا یک منبع غنی از ترکیبات ضدمیکروبی است که می تواند به عنوان دارو در درمان بیماری های عفونی توسعه یابد. در این مطالعه فعالیت ضدمیکروبی، همولیتیکی و سمیت سلولی پوست قورباغه رانا ریدیباندا بررسی شد.
    روش بررسی
    نمونه های قورباغه های رانا ریدیباندا از منطقه مینودشت واقع در استان گلستان جمع آوری گردید. سپس پوست آن ها جداسازی گردید و ترکیبات آن ها استخراج شد. اثرات ضدمیکروبی عصاره پوستی روی سویه های میکروبی اشرشیاکلی، استافیلوکوک اورئوس مقاوم و حساس به متی سیلین، انتروکوک فکالیس مقاوم و حساس به ونکومایسین، سودوموناس آئروژینوزآ و کاندیدا آلبیکانس بررسی شد. با روش کروماتوگرافی ژل فیلتراسیون تخلیص نسبی ترکیب ضدمیکروبی انجام شد. حداقل میزان مهارکنندگی، فعالیت سمیت سلولی و همولیتیک ترکیب ضدمیکروبی عصاره پوستی نیز تعیین شد.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که اثرات ضدمیکروبی روی سویه های استافیلوکوک اورئوس مقاوم و حساس به متی سیلین قابل توجه و نسبت به اشرشیاکلی و انتروکوک فکالیس مقاوم و حساس به ونکومایسین بیش تر بوده است. با این وجود فعالیت ضدمیکروبی علیه سودوموناس آئروژینوزآ و کاندیدا آلبیکانس وجود نداشت و اثرات همولیتیک و سمیت سلولی عصاره پوستی نیز ناچیز بود.
    نتیجه گیری
    فعالیت ضدمیکروبی عصاره پوستی قورباغه رانا ریدیباندا با اثرات ترکیبات آنتی بیوتیکی حاصل از عصاره پوستی قورباغه جنس های مختلف Rana قابل مقایسه بود. به عنوان نتیجه عصاره پوستی رانا ریدیباندا قابلیت یک داروی آنتی بیوتیکی جدید برای مقابله با افزایش باکتری های مقاوم به دارو خصوصا استافیلوکوک های حساس و مقاوم به متی سیلین را دارد.
    کلیدواژگان: اثرات ضدمیکروبی، رانا ریدیباندا، عصاره پوستی، مقاومت آنتی بیوتیکی
  • ناصر شکرزاده، مسعود سعیدی جم، آرش دهقان، فرزانه اثنی عشری، مرضیه فریمانی سنویی، مریم بهمن زاده، زهره علیزاده صفحه 605
    زمینه و هدف
    تکنیک های کمک باروری در سال های اخیر به طور قابل ملاحظه پیشرفت کرده است اما هنوز در تعدادی از جنین های منتقل شده به رحم لانه گزینی انجام نمی شود. یکی از دلایل ناباروری، شکست مکرر در لانه گزینی و کاهش پذیرش اندومتر می باشد. در وضعیت های بالینی مانند اندومتریوز و میوم، به دلیل تغییرات اندومتر، کاهش لانه گزینی به دنبال انتقال جنین مشاهده می شود. در این مطالعه مورد- شاهدی، میزان بیان ژن های HOXA10 و BTEB1 در اندومتر افراد مبتلا به اندومتریوز و میوم ارزیابی شدند.
    روش بررسی
    مبتلایان به اندومتریوز و میوم (هر گروه هشت نفر) به عنوان مورد و هشت فرد بارور و سالم به عنوان کنترل انتخاب شدند. نمونه برداری از اندومتر در فاز میانی ترشحی انجام شد. سپس با روش نیمه کمی RT-PCR میزان بیان ژن های مورد نظر بررسی شدند.
    یافته ها
    جزییات مراحل کار برای انجام روش نیمه کمی بررسی میزان نسبی mRNA های HOXA-10 و BTEB1 توضیح داده شده است. تعداد سیکل مورد نظر برای انجام واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای ژن های HOXA10، BTEB1 و ß-actin به ترتیب 30، 32 و 26 سیکل به دست آمد. میانگین شدت بیان ژن HOXA10 و BTEB1 (نرمال شده با ژن ß-actin) در اندومتر مبتلایان به اندومتریوز به طور معنی داری کم تر از گروه کنترل بود (05/0P<). نتایج مشابهی نیز در مورد مبتلایان به میوم برای هر دو ژن HOXA10 و BTEB1 به دست آمد (05/0P<).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تغییر در بیان تعدادی از ژن ها که مقدار آن ها به طور طبیعی در زمان لانه گزینی افزایش پیدا می کند، باعث ایجاد تغییرات اندومتر جهت پذیرش جنین بوده و مسئول کاهش میزان باروری در بیماران مبتلا به اندومتریوز و میوم باشد.
  • محمد مهدی سلطان دلال، فرهاد نیکخواهی، احمد خیرخواه، صابر مولایی، سید کاظم حسینی، عبدالعزیز رستگار لاری، عباس رحیمی فروشانی، احد خوش زبان، زهره کلافی صفحه 613
    زمینه و هدف
    غشای آمنیونی انسان از یک دیواره داخلی، کیسه غشایی تشکیل شده است که جنین را در طی بارداری احاطه و محافظت می کند. مزیت اصلی مشاهده شده غشای آمنیونی در درمان کراتیت باکتریال، خاصیتی شبیه به نوار زخم بندی اپی تلیالی است. مطالعات قبلی نشان داد که در مایع آمنیونی پروتئین و پپتیدهای ضدمیکروبی نظیر لاکتوفرین، لیزوزیم، پروتئین های افزایش دهنده قدرت نفوذپذیری غشا و مواد باکتری کش، کالپروتسین {MRP8/ 14}، LL37 و دفنسین های نوتروفیلی (HNP1-3) وجود دارد. غشای آمنیونی به خاطر این که فاقد آنتی ژن های HLA-A، B، C، DR می باشد به جلوگیری از رد پیوند کمک می کند. این ساختار به عنوان یک سد ایمونوبیولوژیکی عمل می کند. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر غشای آمنیونی در بهبودی قرنیه دچار کراتیت سودوموناسی با استفاده از مدل حیوانی می باشد.
    روش بررسی
    تعداد 14 خرگوش به دو گروه تقسیم شد: 1- کنترل 2- غشای آمنیونی. به استرومای قرنیه تمام آن ها باکتری سودوموناس آئروژینوزا ATCC 27853 با استفاده از سرنگ تزریق شد. پس از 20 ساعت که کراتیت ایجاد گردید، به گروه دو غشای آمنیونی پیوند زده شد، نتایج از لحاظ اندازه پرفوراسیون و انفیلتراسیون در روزهای اول، سوم و هفتم مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    در گروه کنترل پرفوراسیون دیده شد (001/0P<). غشای آمنیونی در گروه دو به خوبی اثر خود را نشان داد به طوری که در این گروه پرفوراسیون ایجاد نشد ولی به لحاظ اندازه انفیلتراسیون نیز تفاوت مشخصی دیده نشد (2/0P=).
    نتیجه گیری
    غشا آمنیونی در روند بهبود کراتیت سودوموناسی و جلوگیری از سوراخ شدگی قرنیه و کنترل این عارضه موثر می باشد.
    کلیدواژگان: سودوموناس آئروژینوزا، غشای آمنیونی انسان، کراتیت
  • فرشته جیواد، سعید عابدیان کناری، محمد شکرزاده، مریم قاسمی، ترنگ تقوایی، زربخت انصاری، مجتبی نجفی، هادی حسن نیا، مینو سیاری مازندرانی، الهام بیرانوند صفحه 619
    زمینه و هدف
    سرطان معده از شایع ترین سرطان های دستگاه گوارش با بقای پنج ساله پایین می باشد که عوامل متعددی از قبیل تغییر مسیرهای مولکولی، بد تنظیمی های سلولی در پیشرفت بیماری دخیل می باشند و متاستاز به عنوان مهم ترین عامل مرگ محسوب می شود. لذا هدف از این مطالعه بررسی چند شکلی جایگاه تیروزین کینازی رسپتور فاکتور رشد اپیدرمال در سرطان معده می باشد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، 83 فرد مبتلا به سرطان معده و 40 فرد سالم از نظر وجود چندشکلی در ژن جایگاه تیروزین کینازی رسپتور فاکتور رشد اپیدرمال مورد ارزیابی قرار گرفتند. DNA ژنومی با استفاده از کیت استخراج DNA از سلول های سفید خون محیطی افراد بیمار و شاهد استخراج شده و با استفاده از روش PCR-SSCP به بررسی چندشکلی جایگاه تیروزین کینازی رسپتور فاکتور رشد اپیدرمال در دو گروه پرداخته شد.
    یافته ها
    در این مطالعه 123 (79 مرد و 44 زن) نفر بررسی شدند که همگی از ناحیه جغرافیایی و نژاد یکسان انتخاب شدند. نتایج این مطالعه وجود چندشکلی را در اگزون 18 ژن جایگاه تیروزین کینازی رسپتور فاکتور رشد اپیدرمال نشان داد. چندشکلی های مشاهده شده در این اگزون، شامل 10% کل جمعیت مورد مطالعه بوده است که در اشکال آللی متفاوت بوده اند. در این مطالعه اگزون 19 این ژن تنها یک شکل آللی را نشان داد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد که غربالگری چندشکلی این ژن در بین بیماران مبتلا سرطان معده و استفاده از آنتاگونیست های این گیرنده می تواند در پیشگیری از متاستاز و پیشبرد فرآیند درمانی و هم چنین افزایش طول عمر این بیماران مفید باشد.
    کلیدواژگان: رسپتور فاکتور رشد اپیدرمال، سرطان معده، چند شکلی ژنی، PCR، SSCP
  • فرح بخارایی سلیم، حسین کیوانی، فرهاد زمانی، فاطمه جهانبخش سفیدی، افسانه امیری صفحه 624
    زمینه و هدف
    گرچه ویروس هپاتیت C، ویروسی هپاتوتروپیک است، گزارشاتی مبنی بر حضور این ویروس در مناطق خارج کبدی از جمله سلول های تک هسته ای خون محیطی وجود دارد. در این مطالعه روی عفونت های مخلوط و هم چنین ژنوتیپ های متفاوت این ویروس در پلاسما، سلول های تک هسته ای خون محیطی و نمونه بیوپسی کبد بیماران مبتلا به عفونت مزمن هپاتیت C بررسی شد.
    روش بررسی
    این پژوهش روی 152 بیمار مبتلا به عفونت مزمن هپاتیت C مراجعه کننده به بیمارستان فیروزگر از شهریور سال 1387 تا فروردین 1389، انجام شد. پس از جمع آوری نمونه پلاسما و سلول های تک هسته ای خون محیطی و بیوپسی کبد بیماران، RNA آن ها استخراج شد و ژنوتیپ ویروس هپاتیت C، با استفاده از کیت INNO-LiPATM HCV II، تعیین گردید. برای تایید نوع ژنوتیپ ویروس، محصول PCR ناحیه 5''-UTR نمونه ها، تعیین توالی شد.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران مورد بررسی 9/16±2/31 بود. عفونت مخلوط با ژنوتیپ های مختلف ویروس هپاتیت C در پلاسمای چهار بیمار (6/2%)، در سلول های تک هسته ای خون محیطی 10 بیمار (6/6%) از 152 بیمار مورد بررسی و نمونه بیوپسی کبد 9 بیمار (8/18%) از 48 بیمار مورد بررسی تشخیص داده شد. قابل ذکر است که در (8/13%)21 مورد ژنوتیپ ویروس در نمونه های پلاسما، سلول های تک هسته ای خون محیطی و بیوپسی کبد بیماران با هم متفاوت بود.
    نتیجه گیری
    مطالعه حاضر نشان داد که نسبت قابل توجهی از بیمارانی که دچار عفونت با ویروس هپاتیت C هستند با ژنوتیپ های متفاوتی از این ویروس آلوده شده اند که ممکن است در پلاسمای بیماران قابل ردیابی نباشند.
    کلیدواژگان: ویروس هپاتیت C، عفونت مخلوط، ژنوتیپ
  • ثمیله نوربخش، فریده ابراهیمی تاج، الهام شیرازی، احمدرضا شمشیری، آذردخت طباطبایی صفحه 631
    زمینه و هدف
    عفونت استرپتوکوکی ریسک بروز پانداس (اختلالات عصبی روانی ناشی از استرپتوکوک در کودکان) را افزایش می دهد. هدف این مطالعه مقایسه آنتی بادی های ضد استرپتوکوک در کودکان با علایم پانداس (وسواس و بیش فعالی) و کودکان سالم می باشد.
    روش بررسی
    این مطالعه مقطعی/ مورد شاهدی در درمانگاه روان پزشکی و کودکان بیمارستان رسول اکرم تهران طی سال های 1389-1387 انجام شد. آنتی استرپتوکیناز، آنتی استرپتولایزین و آنتی DNase با روش الایزا و به طور کمی با استفاده از کیت های آزمایشگاهی ABCam; ELISA; USA در سرم 79 بیمار و 39 نفر شاهد اندازه گیری و مقایسه گردید.
    یافته ها
    هر سه نوع آنتی بادی در سرم بیماران و گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت. آنتی استرپتولیزین با حد مرزی 195، حساسیت 90% و ویژگی 82%، ارزش اخباری مثبت 92%، میزان آنتی بادی بین گروه بیمار و کنترل تفاوت داشت. آنتی استرپتوکیناز با حد مرزی 223 حساسیت 82% و ویژگی 82%، ارزش اخباری مثبت 95% و بین دو گروه بیمار و سالم اختلاف واضحی داشت. آنتی DNase با حد مرزی (Cut off) 140 حساسیت 92% و ویژگی 82%، ارزش اخباری مثبت 92% و بین گروه بیمار با گروه سالم تفاوت واضحی داشت.
    نتیجه گیری
    چون هر سه نوع آنتی بادی بر علیه استرپتوکوک در بیماران مبتلا بهOCD and ADHD (پانداس) به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل است احتمالا عفونت استرپتوکوک نقش واضحی در این بیماری دارد. درمان عفونت های استرپتوکوکی با پنی سیلین طولانی مدت انجام می شود، استفاده از درمان های تهاجمی تر برای بیماران مبتلا به پانداس مانند تعویض پلاسما و ایمونوگلوبولین وریدی نیاز به مطالعات بالینی در آینده دارد.
    کلیدواژگان: استرپتوکوک بتا همولیتیک گروه A، پانداس، بیماری وسواس جبری، اختلالات تمرکز و بیش فعالی
  • محمدحسن کاسب، سید شاهین میرکریمی، صادق صابری صفحه 639
    زمینه و هدف
    درد قدامی زانو یکی از شایع ترین علل مراجعه افراد به درمانگاه های ارتوپدی می باشد که در مرحله اول با روش های غیرجراحی درمان می شود و اکثر بیماران به این روش ها پاسخ مثبت می دهند اما تعداد کمی از این بیماران به دلیل عدم جواب به درمان غیرجراحی نیازمند روش های جراحی می باشند که هدف این مطالعه، بررسی میزان تاثیر روش جراحی کاهش فشار استخوان از طریق مته کاری استخوان کشکک (Intraosseous drilling and decompression) در درمان مبتلایان به درد مزمن قدامی زانو در مراجعه کنندگان به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در سال های 1388 و 1389 بود.
    روش بررسی
    این مطالعه از نوع Case-series می باشد که در آن 10 بیمار مبتلا به درد مزمن قدامی زانو که به درمانگاه ارتوپدی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران در سال های 1388 و 1389 مراجعه نموده بودند و معیارهای خروج را نداشتند، وارد مطالعه شدند.
    یافته ها
    میانگین شدت درد قبل از مداخله در بیماران، 2/8 با انحراف معیار 78/0 بود و میانگین شدت درد بعد از مداخله، 5/2 با انحراف معیار 26/1 بود و به طور میانگین 7/5 واحد کاهش در شدت درد در بیماران مشاهده گردید و اختلاف آماری معنی داری بین شدت درد قبل و بعد از مداخله وجود داشت (0001/0P<).
    نتیجه گیری
    در مجموع بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه چنین استنباط می شود که کاهش فشار استخوان از طریق مته کاری استخوان کشکک (Intraosseous drilling and decompression) در درمان مبتلایان به درد مزمن قدامی زانو روشی موثر و کم عارضه در درمان درد مزمن قدامی زانو محسوب می گردد.
    کلیدواژگان: مته کاری داخل استخوان، پاتلا، کندرومالاسی، درد مزمن قدامی زانو
  • محمد جواد مرتضوی، محمود معتمدی، علی نیکنام، حامد مازوچی، رامین اسپندار صفحه 645
    زمینه و هدف
    یکی از مشکلات جراحی استابولوم دسترسی و دید (Exposure) مناسب است. استئوتومی تروکانتریک Flip یکی از روش های جراحی برای دست یابی دیواره خلفی فوقانی می باشد. هرچند به علت ترس از بعضی عوارض برخی جراحان از انجام آن پرهیز می کنند. هدف این مطالعه بررسی پیامد انجام درمان جراحی با استفاده از استئوتومی تروکانتریک Flip در بیماران با شکستگی استابولوم مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) بین سال های 1384 تا 1387می باشد.
    روش بررسی
    تعداد 14 بیمار به این مطالعه وارد شدند. بیماران حداقل تا یک سال پس از عمل پی گیری شدند. اطلاعات دموگرافیک، نتیجه رادیوگرافی، میزان درد بر اساس Visual Analogue Scale (VAS)، نمره Harris Hip Score (HHS)، قدرت عضلات ابداکتور و عوارض ایجاد شده ثبت گردید.
    یافته ها
    میانگین HHS بیماران 5/82 با محدوده 95-55 بود. تعداد سه نفر دچار استخوان سازی نابه جا شدند. هیچ موردی از عفونت بعد از عمل و نان یونیون قطعه استئوتومی شده گزارش نشد. تنها در دو نفر جابه جایی قطعه استئوتومی شده مشاهده شد. میزان ریداکشن در 10 نفر آناتومیک بود. تنها در یک نفر قدرت عضلات ابداکتور هیپ در حد سه پنجم بود. میانگین شدت درد در بیماران تحت مطالعه 4/3 با محدوده 7-1 بود. هیچ موردی از استئونکروز سر فمور گزارش نشد. وضعیت مفصل هیپ با توجه به HHS در چهار و شش بیمار به ترتیب عالی و خوب بود. در سه بیمار متوسط و تنها یک بیمار در طبقه ضعیف قرار گرفت.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد استئوتومی تروکانتریک Flip عوارض کم تری نسبت به استئوتومی های رایج دارد و استفاده از آن در درمان شکستگی های استابولوم توصیه می شود.
    کلیدواژگان: شکستگی استابولوم، استئوتومی تروکانتریک Flip، Harris hip score
  • جلال پور قاسم، علیرضا ماهوری*، گیتی سنگی صفحه 651
    زمینه و هدف

    مترونیدازول خوراکی برای کنترل درد بعد از هموروییدکتومی موثر گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر مترونیدازول موضعی در کاهش درد بعد از هموروییدکتومی می باشد.

    روش بررسی

    در یک مطالعه دوسوکور، 40 بیمار مرد 40-20 ساله کاندید عمل جراحی هموروییدکتومی تحت بی حسی اسپاینال در شش ماهه اول سال 1389 در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه در دو گروه پماد مترونیدازول و یا پلاسبو مطالعه شدند. شدت درد با استفاده از Analog Scale (VAS) Visual و زمان درخواست اولین مخدر و مصرف مورفین 24 ساعته ثبت گردید.

    یافته ها

    نمرات VAS در گروه مترونیدازول کم تر از گروه کنترل بود ولی این تفاوت به جز در ساعت 24 از نظر آماری معنی دار نبود. میزان مصرف مورفین 24 ساعته در گروه مترونیدازول کم تر بود (05/0P<).

    نتیجه گیری

    اگرچه مترونیدازول موجب افزایش زمان اولین درخواست آنالژزیک در گروه مترونیدازول نشد ولی استفاده از آن با کاهش نیاز به آنالژزیک همراه بود.

    کلیدواژگان: پماد مترونیدازول، هموروییدکتومی، درد
  • محسن نراقی، سید ضیاءالدین مدنی کرمانی، سیده فرناز محمدنژاد صفحه 656
    زمینه و هدف
    استئوما یک تومور خوش خیم استخوانی، با رشد آهسته و معمولا بدون علامت است. در این مطالعه به بررسی 10 ساله ی استئومای سینوس های پارانازال در بیمارستان امیر اعلم تهران پرداختیم.
    روش بررسی
    این مطالعه، گذشته نگر توصیفی- مقطعی می باشد که در آن اطلاعات، با مراجعه به پرونده های موجود در بایگانی بیمارستان امیر اعلم گردآوری شده اند.
    یافته ها
    در محدوده سال های 1378 تا 1387 در بیمارستان امیراعلم تهران، 17 مورد استئومای سینوس های پارانازال گزارش شد. میانگین سنی افراد، 9/33 سال بود. 12 مرد (6/70%) و پنج زن (4/29%) بودند. میانگین مدت زمان شروع علایم 4/4 سال بود.
    نتیجه گیری
    این تومور اغلب در مردان مشاهده می شود و در سینوس فرونتال به مراتب شایع تر از سایر سینوس ها می باشد. اغلب بیماران به روش اندوسکوپی جراحی سینوس شدند. در مطالعات مختلف، جراحی اندوسکوپی بهترین روش درمانی در این بیماری معرفی شده است.
    کلیدواژگان: استئوما، سینوس فرونتال، سینوس اتمویید، اندوسکوپی
|
  • Asgharian Am, Mohammadi M. Page 595
    Background
    Amphibian skins possess various antibacterial compounds that are effective against some microbial pathogens and are mostly released in response to environmental stress. In fact, the skin of Rana ridibunda, a large green frog, is a rich source of antimicrobial compounds that can be developed for therapeutic use. In the present study, the skin extract of Iranian Rana ridibunda was evaluated for its antimicrobial, hemolytic and cytototoxic activities.
    Methods
    The frog specimens were collected from Minoodasht located in Golesten province in Iran, during 2009. Subsequently, their skins were removed and the intended compounds were extracted. The crude extract was partially purified by gel filtration chromatography. The antimicrobial effects of skin extract were assessed against various microorganisms such as Escherchia coli, methicillin-resistant and -sensitive Staphyloccus aureus, vancomycin-resistant and -susceptible Enteroccus fecalis, Pseudomonas aeroginosa and Candida albicans. In addition, its minimum inhibition concentration, cytotoxic and hemolytic activities were determined.
    Results
    The crude extract of Rana ridibunda skin had valuable antimicrobial effects against methicillin-resistant and -susceptible S. aureus in comparison with E.coli and vancomycin-resistant and -susceptible E. fecalis. Besides, no antimicrobial activities were seen against P. aeroginosa or C. albicans. Moreover, the hemolytic and cytotoxic activities of the skin extract were minimal.
    Conclusion
    The antimicrobial activity of Iranian Rana ridibunda was comparable to those isolated from other Rana species. In conclusion, the skin extract of Rana ridibunda had the potential for a new therapeutic agent against the emerging drug-resistant bacteria, particularly methicillin-resistant and -sensitive S. aureus.
  • Shokrzadeh Sh, Saidijam M., Dehghan A., Esna-Ashari F., Farimani Sanoee M., Bahmanzadeh M., Alizadeh Z. Page 605
    Background
    The techniques used in assisted reproductive technologies have progressed considerably, but many embryos do not implant after transfer upon the use of these techniques. One of the causes of infertility is repeated implantation failure due to decreased endometrial receptivity. Furthermore, in clinical conditions such as endometriosis and myoma, implantation decreases after embryo transfer. In this case-control study the expression patterns of HOXA-10 and BTEB1 mRNAs were evaluated at the time of implantation in patients with myoma and endometriosis.
    Methods
    In this study performed in Hamadan University of Medical Sciences during 1389, the cases included 16 patients with endometriosis and myoma (8 in each group) and the control group consisted of 8 fertile women. Endometrial sampling was performed at mid-secretory phase. Later, the expression patterns of HOXA-10 and BTEB1 mRNAs were evaluated using a semi-quantitative RT-PCR method.
    Results
    The optimal PCR cycles determined were 30, 32 and 26 for HOXA10, BTEB1 and β-actin, respectively. Endometrial HOXA-10 and BTEB1 mRNA expression levels (normalized to ß-actin expression) at the time of implantation were significantly decreased in the endometrium of infertile patients with endometriosis compared with that of healthy fertile controls (P<0.05). A similar pattern was seen in patients with myomas for both HOXA10 and BTEB1 genes, (P<0.05).
    Conclusion
    It seems that lower expression of HOXA-10 and BTEB1 mRNAs in the implantation window of endometrium that increase normally, could account for some aspects of infertility in patients with endometriosis and myoma.
  • Soltan Dallal Mm, Nikkhahi F., Khirkhah A., Molaei S., Hosseyni Sk, Rastegar Lari A., Rahimi Foroushani A., Khoshzaban A., Kalafi Z. Page 613
    Background
    Human amniotic membrane (HAM) forms the inner wall of the membranous sac that surrounds and protects the embryo during gestation. The main advantages of amniotic membrane transplantation (AMT) in the treatment of bacterial keratitis are its epithelial bandage properties. Previous studies have documented the presence of some antimicrobial proteins and peptides in amniotic fluid such as lactoferrin, lysozyme, bactericidal or permeability increasing protein, calprotectin (MRP8/14 protein complex), LL37, and neutrophil defensins (Human Neutrophil Peptides, HNP 1-3). Furthermore, the amniotic membrane does not express HLA-A, B, C or DR surface antigens, which may help avoid rejection after its transplantation. Thus, it can be used as a biological immune barrier. The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of the amniotic membrane's healing properties in rabbits with pseudomonas keratitis.
    Methods
    By using an animal model, 14 rabbits were divided into two groups of controls and cases. A syringe was used to inoculate the corneal stroma of the animals by Pseudomonas aeruginosa ATCC27853. After 20 hours pseudomonas keratitis was created and amniotic membrane was transplanted to the cornea of the case group. The infiltration size were observed on the first, third and seventh days after the experiment.
    Results
    Corneal perforation was seen in the controls (P<0.001) but amniotic membrane prevented perforation in the case group (P=0.02).
    Conclusion
    Transplantation of amniotic membrane in the primary stages of pseudomonas keratitis treatment remarkably prevents corneal perforation and it can be used to control the disease process.
  • Jeivad F., Abediankenari S., Shokrzadeh M., Ghasemi M., Taghvaei T., Ansari Z., Najafi Fard M., Hassannia H., Sayiari Mazandarani M., Biranvand E. Page 619
    Background
    Gastric cancer is one of the most common diseases of digestive system with a low 5-year survival rate and metastasis is the main cause of death. Multi-factors, such as changes in molecular pathways and deregulation of cells are involved in the disease development. Epidermal growth factor receptor pathway (EGFR) which is associated with cell proliferation and survival can influence cancer development. EGFR function is governed by its genetic polymorphism; thus, we aimed to study the tyrosine kinase domain gene mutations of the receptor in patients with gastric cancer.
    Methods
    In this experimental study, 123 subjects (83 patients with gastric cancer and 40 normal subjects) were investigated in north of Iran for EGFR gene polymorphisms during 1 year. Genomic DNA was extracted by DNA extraction kit according to the manufacture's protocol. Polymerase chain reaction single-stranded conformation polymorphism (PCR-SSCP) and silver staining were performed for investigating EGFR gene polymorphisms.
    Results
    The participants included 72 men and 44 women. Gene polymorphism in exon 18 was present in 10% of the study population but SSCP pattern in exon 19 did not show different migrate bands neither in patients nor in normal subjects.
    Conclusion
    It seems that screening for tyrosine kinas gene polymorphism of epidermal growth factor receptor in patients with gastric cancer and use of tyrosine kinas inhibitors could be useful in the prevention of disease progress and improvement of treatment process for a better quality of life in these patients.
  • Bokharaei-Salim F., Keyvani H., Zamani F., Jahanbakhsh Sefidi F., Amiri A. Page 624
    Background
    Hepatitis C virus (HCV) is essentially considered as hepatotropic, but virus sequences have also been found in other important extrahepatic sites, including peripheral blood mononuclear cells (PBMCs). This study was done to investigate the presence of mixed infection and the differences between hepatitis C virus genotypes in plasma, peripheral blood mononuclear cells, and liver biopsy specimens in patients with hepatitis C virus infection.
    Methods
    One hundred and fifty two patients with established chronic hepatitis C infection attending Firouzgar Hospital, affiliated to Tehran University of Medical Sciences, from September 2008 to April 2010 were enrolled in the present study. After collecting plasma, peripheral blood mononuclear cell, and liver biopsy specimens, RNA was extracted from the samples and hepatitis C virus genotyping was performed using INNO-LiPATM HCV II kit. The hepatitis C virus genotyping was confirmed by sequencing the RT-nested PCR product of 5'-UTR fragments.
    Results
    The mean age of the participants was 31.2±16.9 years. Multiple hepatitis C virus genotypes were detected in 4 (2.6%) out of 152 plasma samples, 10 (6.6%) out of 152 peripheral blood mononuclear cell samples, and 9 (18.8%) out of 48 liver biopsy specimens. Hepatitis C virus genotypes were different in the plasma, PBMC, and liver biopsy specimens of 21 (13.8%) patients.
    Conclusion
    The present study shows that a significant proportion of patients with chronic hepatitis C infection are infected by multiple hepatitis C virus genotypes which may not be detectable in their plasma specimens.
  • Noorbakhsh S., Ebrahimi Taj F., Shirazi E., Shamshiri Ar, Tabatabaei A. Page 631
    Background
    Recent evidence suggest that group A ß-hemolytic streptococcal (GABHS) infection may increase the risk of pediatric autoimmune neuropsychiatric disorders (PANDAS) composed of the clinical signs of obsessive-compulsive and attention deficit hyperactivity disorders. The objective of this study was to compare the titer of antibodies against GABHS between children with PANDS and the controls.
    Methods
    This cross-sectional, case-control study was done in Hazrat Rasoul Hospital, in Tehran, Iran during 2008-2010. We compared serum antibodies streptolysin O, deoxyribonuclease B, and streptokinase against GABHS quantitatively in 79 cases with PANDAS and 39 age-matched controls. The area under ROC curve, sensitivity, specificity and positive predictive value (PPV) of tests were calculated.
    Results
    Most cases were studied in summer (57%) and spring (23%). The three aforesaid antibodies were higher in the cases (P=0.001). Antisterptolysin O (cut-off point 195) had a 90% sensitivity, 82% specificity and a 92% PPV, (CI=95%, 0.99-0.91). Anti streptokinase (cut-off point 223) had an 82% sensitivity, 82% specificity and a 95% PPV, (CI=95%, 0.934-0.735). Anti-DNase (cut-off point 140) had an 82% sensitivity, 82% specificity and a 95% PPV, (CI=95%, 0.99-0.91).
    Conclusion
    The study demonstrated a possible role for streptococcal infection in PANDAS. We found a significantly higher antibody titer against GABHS in OCD and ADHD cases in comparison with healthy children. Treatment of streptococcal infection is achievable by the use of long-acting penicillin. Use of aggressive treatment schedules like plasmaphresis, IVIG, etc needs further RCT studies.
  • Kaseb Mh, Mirkarimi Sh, Saberi S. Page 639
    Background
    Anterior knee pain is one of the most common complaints of patients in orthopedic clinics. The first step in the treatment of this problem is conservative treatment which includes administration of anti-inflammatory drugs, exercise and changes in life style. Many patients respond well to these measures in about six months, but a small number of patients may not respond to the conservative treatment; therefore, surgical procedures such as Maquet osteotomy or lateral retinacular release may be needed in these cases. The aim of this study was to determine the efficacy of intraosseous drilling and decompression of patella in the treatment of chronic anterior knee pain.
    Methods
    This study was performed as a case series on ten patients with chronic anterior knee pain attending the Orthopedic Clinic of Imam Khomeini Hospital, in Tehran, Iran in 2009-2010. Eight of the patients were male and the rest were female. The patients met the inclusion criteria and were followed up for at least 12 months after the surgery.
    Results
    The mean age of the patients was 27.8±4.66 yr and their mean BMI was 22.5±1.71 kg/m2. The mean pain severity before the interventions was 8.2±0.78 based on VAS but it decreased to 2.5±1.26 post-surgically. An average reduction of 5.7 scores were noticed in pain severity depicting a significant reduction of pain (P<0.0001).
    Conclusion
    It may be concluded that intraosseous drilling and decompression of patella is a safe and effective method in the treatment of chronic anterior knee pain not responding to conservative treatment.
  • Mortazavi Mj, Motamedi M., Niknam A., Mazoochy H., Espandar R. Page 645
    Background
    One of the difficulties in acetabulum surgery is appropriate exposure of the site of surgery. Trochanteric flip osteotomy is one of the surgical methods for superoposterior and posterior acetabulum exposure. However, due to possible complications some surgeons prefer to avoid this procedure. This study was undertaken to determine the outcome of surgical treatment of acetabular fracture using trochanteric flip osteotomy.
    Methods
    In this prospective cohort study, 14 patients with acetabular fracture who had been admitted in Imam Khomeini Hospital in Tehran, Iran, during 2003-2006 underwent trochanteric flip osteotomy. The patients were followed for at least one year post-surgically. Demographics, radiologic findings, intensity of pain using visual analogue scale (VAS), Harris hip score (HHS), force of hip abductors and complications were noted. Data analysis was performed using SPSS ver. 13.
    Results
    The mean HHS was 82.5 (55-95). Heterotopic ossification was observed in three patients. There were no cases of postoperative infection or nonunion. Only two patients showed displacement of osteotomized fragments. Reduction was anatomic in 10 patients. In one patient, the force of hip abductors was three-fifth. The mean hip pain was 3.4 based on VAS. There were no cases of femoral head osteonecrosis. With respect to HHS, the final hip status was excellent and good in four and six patients, respectively. Three patients had fair and only one patient had poor condition.
    Conclusion
    It seems that trochanteric flip osteotomy has much fewer complications in comparison to other methods justifying its use in such cases.
  • Pourghassem J., Mahoori A., Akhbari P. Page 651
    Background

    Oral metronidazole has been previously demonstrated to decrease postoperative pain after open hemorrhoidectomy. The aim of this study was to evaluate the effect of topical metronidazole in reducing postoperative pain of hemorrhoidectomy.

    Methods

    In this double-blind, clinical trial forty 20- to 40-year old male patients were scheduled for hemorrhoidectomy under spinal anesthesia at the Imam Khomeini Hospital in Urmia, Iran from April to September 2010. The participants were assigned to receive topical metronidazole (n=20) or placebo (n=20). Pain intensity was assessed using a visual analog scale (VAS), the time of first narcotic request and morphine administrations were also recorded.

    Results

    The VAS scores were lower in metronidazole than the control group but this difference was not statistically significant, except after 24 hr post-surgically. Morphine administration in the first 24 hr was lower in the metronidazole group (P<0.05).

    Conclusion

    Although metronidazole could not prolong the time of first analgesic request, but application of metronidazole gel is associated with lower analgesic requirement.

  • Naraghi M., Madani Kermani Sz, Farnaz Mohammadnezhad S. Page 656
    Background
    Osteoma is a bony slow growing benign tumor in one of the sinuses. It is usually asymptomatic but clinical symptoms will occur by its overgrowth, occupation of sinus space and obstruction of ostia.
    Methods
    This descriptive, cross-sectional, retrospective study was done by accessing the medical records of 17 patients with paranasal sinuses osteomas admitted in Tehran Amir Alam Hospital during 1999-2008.
    Results
    The mean age of the participants was 33.9 years and 12 (70.6%) were male and 5 (29.4%) were female. No positive family histories existed for the lesions. The mean time interval between the onset of symptom and attending the hospital was 4.4 years.Frontal followed by ethmoid sinus osteomas were more common in comparison to other sinuses. The most reported symptoms in frontal sinus osteomas were upper eyelid inflation and headache; and proptosis, nasal congestions and diplopia in ethmoid sinus osteomas. Most patients had been endoscopically treated.
    Conclusion
    In small-to-medium-sized osteomas with no invasion into orbit or skull base, endoscopic surgery is the treatment of choice with minimum side-effects.