Journal of Kerman University of Medical Sciences
Volume:10 Issue: 1, 2003

در یک مطالعه طولی دو ساله که بر روی 317 نوزاد (153 پسر و 164 دختر) در شهر شیراز درسال 1375 انجام شد، اطلاعات مربوط به رشد و نمو در طی دو سال و در 12 بازدید جمع آوری گردید. تحلیل آماری رگرسیون لجستیک و متد (Healy- Rasbash-Yang) HRY بر روی سن دستیابی به اقلام عمده نمو به طور جداگانه انجام گردید. تحلیل چند متغیره چند سطحی با لحاظ کردن خود همبستگی درجه یک، بر روی سن دستیابی به مهارت های عمده نمو انجام شد و صدک های 25، 50، 75 و 90 محاسبه گردید. اختلاف معنی داری بین دختران و پسران در سن دستیابی به مهارت های عمده نمو مشاهده نگردید. در مقایسه با کودکان دنور، کودکان شیراز دیرتر به مهارت های نمو دست یافته.

ترکیبات مختلفی تحت عنوان مسدود کننده های کانال های کلسیمی شناسایی شده اند. قوی ترین گروه این ترکیبات، مشتقات دی هیدروپیریدین می باشند که معروف ترین آنها نیفدیپین است. در این مطالعه توانایی مشتقات جدید دی هیدرو پیریدین در مهار کانال های کلسیمی نوع L از طریق بررسی بر روی ایلئوم موش صحرایی با نیفدیپین مقایسه شد. پس از انتقال قطعات 2 سانتی متری ایلئوم به داخل لوله مرکزی حمام بافت که حاوی 10 سی سی محلول کربس اکسیژن دار با دمای 37 درجه سانتی گراد بود، انقباضات ایلئوم توسط ترانسدیوسر ایزوتونیک به وسیله دستگاه فیزیوگراف ثبت گردید. با اضافه نمودن 1.1 میلی لیتر محلول کلرور پتاسیم 800 میلی مولار به محلول فوق حداکثر انقباض در عضله صاف روده ایجاد شد. سپس آن قدر نیفدیپین و یا ترکیبات مورد بررسی به محیط اضافه گردید تا 50 درصد رفع انقباض (IC50) ایجاد گردد IC50. به دست آمده برای نیفدیپین 9-10× (0.37 ±1.26) مولار و برای ترکیبات شماره 1، 2، 3، 4، 5 و 6 به ترتیب (2.58±0.28) ×10-5،(1.03±0.12) ×10-5، (2.55±0.50) ×10-6، (1.32±0.18) ×10-9، (3.16±0.89) ×10-6 و (1.04±0.29) ×10-7 مولار بود. نتایج نشان داد که جایگزین کردن گروه نیتروفنیل در موقعیت C4 حلقه پیریدین نیفدیپین با گروه متیل تیوایمیدازول و یا متیل سولفونیل ایمیدازول سب کاهش قدرت اثر ترکیبات مورد آزمایش می گردد. مقایسه فعالیت استرهای قرینه (ترکیبات شماره 6 و 3) نشان داد که افزایش طول زنجیره متیلن در موقعیت استری C3 و C4 موجب کاهش قدرت اثر آنها می گردد و مقایسه فعالیت استرهای ناقرینه (ترکیبات شماره 4 و 5) نشان داد هنگامی که طول زنجیره استری در C3 کوتاه باشد، افزایش طول زنجیره استری در C5 موجب افزایش قدرت اثر ترکیب می گردد. مقایسه قدرت اثر استرهای قرینه (ترکیبات 2 و 3) با استرهای ناقرینه (ترکیبات 1، 4، 5 و6) نشان می دهد که استرهای ناقرینه همیشه قوی تر از استرهای قرینه نمی باشند. در بین ترکیبات سنتزی جدید ترکیب شماره 4 قوی ترین ترکیب بود. در مجموع اثر تمام ترکیبات مورد مطالعه از نیفدیپین ضعیف تر بود.

در این پژوهش سی بیمار مبتلا به دررفتگی تروماتیک زانو (31 دررفتگی) که طی سال های 1379-1371 به بخش ارتوپدی بیمارستان شهید باهنر کرمان مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. پانزده مورد دررفتگی خلفی (48.4%)، 7 مورد قدامی، 8 مورد دررفتگی مخفی و یک مورد دررفتگی میانی داشتند. از پنج موردی که مبتلا به صدمه عروق پوپلیته بودند 3 مورد آن همراه با دررفتگی نوع خلفی بود و در چهار بیمار، صدمه تروماتیک دیگری در همان اندام وجود داشت. وقوع صدمه دیگر در اندام به طور کلی 54.8% (17 مورد) بود. در دو بیمار با صدمه عروقی آمپوتاسیون اندام انجام شد. در همه بیمارانی که اشکال جریان خون در اندام آنها وجود داشت، نبض های دیستال اندام مختل بود.

این پژوهش به صورت مقطعی بر روی 382 بیمار دچار شکستگی فرو رفته جمجمه که در طی 5 سال در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان باهنر کرمان بستری شدند، انجام گرفت و بیماران از نظر نوع شکستگی، عامل شکستگی، ضایعات مغزی، علایم بالینی، سطح هوشیاری مورد بررسی قرار گرفتند. 329 نفر (86.1%) شکستگی باز داشتند، در حالی که در 53 نفر (13.9%) شکستگی از نوع بسته بود. 42% از شکستگی های باز و 34% از شکستگی های بسته با پارگی سخت شامه همراه بودند. شایع ترین محل شکستگی ناحیه پیشانی (40%) و نادرترین محل ناحیه حفره خلفی (3%) بود. شایع ترین علت شکستگی فرو رفته جمجمه تصادف با وسایل نقلیه موتوری بود (59.4%)، برخورد اجسام 26.5% و سقوط از بلندی 13.6% از شکستگی ها را تشکیل می دادند. اکثر بیماران (77%) هنگام پذیرش سطح هوشیاری خوب وگلاسکوی 15-13 داشتند و در 247 نفر از بیماران (64.7%) هیچگونه ضایعه همراه وجود نداشت در حالی که 135 نفر (35.3%) دارای یک یا چند ضایعه همراه بودند. کانتوژن (34%) و هماتوم اپیدورال (23.7%) شایع ترین ضایعات همراه بودند. در مقایسه با سایر علل، در مواردی که تصادف با وسائط نقلیه عامل شکستگی بود، بروز ضایعه همراه و علایم بالینی افزایش می یافت. از 382 بیمار، 15 نفر (3.9%) فوت کردند که در 14 نفر (93.3%) از آنها ضایعه همراه وجود داشت.

کهیر مزمن بیماری مزمنی است که تاکنون علت و درمان آن در اکثر موارد ناشناخته باقی مانده است. این مطالعه مورد - شاهدی به منظور تعیین ارتباط بین هلیکوباکترپیلوری و کهیر مزمن انجام گرفت. تعداد 95 بیمار مبتلا به کهیر مزمن که علت زمینه ای دیگری نداشتند و به تعداد دو برابر آنان یعنی 190 نفر از افراد سالم پس از مطابقت سن و جنس از نظر ابتلا به هلیکوباکترپیلوری با اندازه گیری IgG اختصاصی مورد بررسی قرار گرفتند. در کل بیماران 68 نفر (71.6 درصد) زن و 27 نفر (28.4 درصد) مرد و در گروه شاهد 136 نفر زن و 54 نفر بودند. میانگین سنی گروه مورد 15.7±32.4 سال و از آن گروه شاهد 14.8±31.9 سال بود که اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشت. (p>0.05) میانگین مدت ابتلا به کهیر مزمن در بیماران 22.7 ماه بود. از نظر وجود سایر علایم همراه در بیماران، موارد آسم (13.7 درصد)، رینیت آلرژیک (16.8درصد)، آنژیوادم 43.2) درصد) و شکایات گوارشی (62.1 درصد) دیده شد. از نظر میزان آلودگی به هلیکوباکترپیلوری در گروه بیمار 71 نفر (74.6 درصد) و در گروه شاهد 96 نفر (50.5 درصد) دارای سرولوژی مثبت بودند که اختلاف آن معنی داری بود. (p<0.001) همچنین در گروه سنی 50-20 سال در گروه بیمار افزایش معنی داری در میزان ابتلا به هلیکوباکترپیلوری دیده شد (p<0.01) اما مدت ابتلا به کهیر مزمن، وجود آنژیوادم و علایم گوارشی با آلودگی به هلیکوباکترپیلوری ارتباط معنی دار نداشت. (p>0.05) بر اساس این نتایج آلودگی به هلیکوباکترپیلوری در بیماران مبتلا به کهیر مزمن ایدیوپاتیک با فراوانی بیشتری نسبت به افراد سالم دیده می شود که برای تعیین رابطه سبب شناختی آن انجام پژوهش های بنیادی و کارآزمایی درمانی لازم است.

آسیب طناب نخاعی یکی از علل ناتوانی در بیمارانی است که دچار ضربه به ستون فقرات و شکستگی مهره می شوند. در بعضی از انواع شکستگی دیواره های کانال نخاعی دچار از هم گسیختگی شده و تغییر شکل در کانال ایجاد می شود(canal compromise). ارتباط بین تغییر شکل کانال و آسیب نخاع در ستون مهره های گردنی به اثبات رسیده است اما در مورد این ارتباط در ستون مهره ای پشتی کمری اتفاق نظر وجود ندارد. لذا صد بیمار که دچار شکستگی ستون مهره های ناحیه پشتی کمری شده بودند (50 مورد با تغییر شکل کانال به عنوان گروه آزمون و 50 مورد دارای کانال طبیعی به عنوان گروه کنترل) از نظر شکل کانال (با استفاده از سی تی اسکن)، نقایص عصبی (با استفاده از تقسیم بندی فرانکل)، مکانیسم ضربه و مهره شکسته شده مورد بررسی قرار گرفتند. از مجموع صد بیمار، 23 مورد دچار آسیب نخاع شده بودند و بیشترین شکستگی ها از مهره دوازدهم پشتی تا مهره دوم کمری (72%) بود. شایع ترین مکانیسم ضربه حوادث رانندگی و سقوط از ارتفاع بود. در مقایسه آماری بین دو گروه از نظر سن، جنس و مکانیسم ضربه تفاوت معنی داری وجود نداشت. نکته قابل توجه این است که در بررسی ارتباط بین نقایص عصبی (آسیب نخاع) و از هم گسیختگی کانال نخاعی (تغییر شکل کانال)، تفاوت معنی داری وجود نداشت (P=0.09). لذا به نظر می رسد که در ایجاد آسیب نخاع تغییرات دینامیک کانال نخاعی در زمان ضربه مهم تر از تغییرات استاتیک کانال بعد از ضربه می باشند.

چوب مسواک، ساقه گیاه Salvadora Persica است که برای تمیز کردن دندان ها به خصوص در بین مسلمانان به کار می رفته است و طبق تحقیقات انجام شده، اثرات مفید این گیاه در پیشگیری از مشکلات دهانی دندانی به اثبات رسیده است. با توجه به خواص مفید فوق و مصرف روزانه و آسان خمیر دندان ها، فرمولاسیون خمیر دندان از عصاره گیاه مسواک هدف این تحقیق قرار گرفت. ابتدا پایه های مختلف خمیر دندان با استفاده از مواد مختلف تهیه شد. فرمول های مناسب از نظر خصوصیات ظاهری برای بررسی پایداری حرارتی به روش تسریع شده، انتخاب شدند. بعد از انجام این تست فرمول مطلوب که پایداری بهتری نسبت به سایر فرمول ها داشت، برگزیده شد. این فرمول حاوی کربنات کلسیم به عنوان ساینده، پروپیلن گلیکول و گلیسیرین به عنوان مرطوب کننده و CMC به عنوان قوام دهنده بود. در مرحله بعد عصاره متانولی چوب مسواک به روش سوکسله تهیه و MIC عصاره در مقابل استرپتوکوکوس سانگوئیس، که یکی از عوامل موثر در ایجاد مشکلات دهانی دندانی می باشد، تعیین گردید. میزان MIC برابر با 320μg/ml به دست آمد و از این رو به منظور تهیه خمیر دندان دارویی عصاره به میزان 0.3 درصد (10 برابر MIC) در خمیردندان پایه وارد شد. با استفاده از متد Disc Diffusion اثرات ضد میکروبی خمیردندان گیاهی با خمیر دندان فاقد عصاره، دیسک تتراسیکلین و دیسک آمپی سیلین در مقابل نمونه های میکروبی به دست آمده از دهان کودکان، مورد ارزیابی قرار گرفت. بر طبق نتایج، قطر هاله عدم رشد ناشی از خمیر دندان گیاهی با خمیردندان فاقد عصاره اختلاف معنی داری داشته و خمیر دندان گیاهی اثراتی تقریبا مشابه با آمپی سیلین داشت اما تتراسیکلین موثرتر از خمیر دندان گیاهی بود.

هرپس ویروس ها شامل گروه بزرگی از ویروس های DNA دار و از شایع ترین عوامل عفونت های انسانی در تمام جهان هستند. عفونت ویروسی هرپس سیمپلکس توسط دو نوع مختلف ویروس تیپ 1 و تیپ 2) ایجاد می شود. ویروس تیپ 1 بیشتر نواحی غیر تناسلی و تیپ 2 بیشتر نواحی تناسلی را گرفتار می کنند. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه ای جهت تعیین میزان سطح سرمی آنتی بادی HSV2 در جمعیت ایرانی انجام نشده، ضرورت انجام این مطالعه احساس گردید. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش 966 مراجعه کننده به سازمان انتقال خون کرمان برای اهدا خون در سال 1380 می باشد. این افراد از نظر متغیرهای سن، جنس، شغل، سطح تحصیلات، وضعیت ازدواج، تاریخچه وجود تبخال های پوستی مخاطی و تناسلی، وضعیت قاعدگی، تاریخچه ابتلا بالینی خانوادگی به هرپس تیپ 1 و 2، درمان های انجام شده و بیماری های همراه مورد بررسی قرار گرفتند. سرم خون این افراد جهت اندازه گیری آنتی بادی HSV1 آنتی بادی HSV2 و HIVAb و HCVAb و HBSAb در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی حدود 49% دارای آنتی بادی هرپس تیپ 1 و حدود 2.7% دارای آنتی بادی تیپ 2 بودند. نسبت افراد دارای آنتی بادی هرپس تیپ 2 به طور معنی داری با بالا رفتن سن افزایش نشان می داد. بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها ارتباطی بین جنس، سابقه اهدا خون، شاغل بودن یا نبودن و سطح تحصیلات با وجود آنتی بادی هرپس تیپ 2 مشاهده نگردید. هیچ کدام از افراد در معاینه کلینیکی هرپس تناسلی فعالی را نشان ندادند. اما حدود 1% (11 نفر از 966 نفر) سابقه ابتلا به تبخال هرپس تناسلی را داشتند. کلیه افراد از نظر HCVAb و HBSAb و HIVAb نیز منفی بودند. با توجه به طولانی بودن مدت بهبودی ضایعات بیماری و اینکه درمان موثری علیه ویروس ها وجود ندارد. ضرورت اطلاع رسانی و آگاهی دهی به افراد جامعه جهت کنترل بیماری ها امری ضروری می باشد.

بیماری کیست هیداتید یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان می باشد. تظاهر بیماری در انسان به صورت ضایعات کیستیک در ارگان های مختلف بدن بوده و شایع ترین فرم آن به صورت کیست هیداتید کبد است. یکی از محل های نادر پیدایش کیست، غدد بزاقی پاروتید است که به صورت توده گردنی بروز می کند. بنابراین در برخورد با توده های گردن در مناطق آندمیک وقتی که تشخیص بالینی حاکی از وجود ضایعه کیستیک غده بزاقی است باید به کیست هیداتید هم مشکوک شد و از روش های پاراکلینیک برای تایید تشخیص استفاده نمود. مورد گزارش شده کیست هیداتید غده پاروتید در یک جوان 15 ساله است که با توده کیستیک در ناحیه پاروتید مراجعه نموده بود.