فهرست مطالب

نشریه جراحی ایران
سال نوزدهم شماره 3 (پاییز 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/12/02
  • تعداد عناوین: 9
|
  • صفحه 1
  • مهدی عسگری، مجتبی احمدزاده، رضا آخوندزاده، زهرا پورمهدی، نوذر درستان صفحه 3
    زمینه و هدف
    انقلاب جراحی با تهاجم اندک به عنوان یک تغییر انگاره برای حفظ جهت گیری خود نیاز به روش ها و ابزارهایی دارد که کمترین اختلال را در هوموستاز طبیعی بدن بوجود آورند. سال ها است که گاز اکسید نیترو علیرغم خنثی تر بودن نسبت به دی اکسیدکربن بدلیل گزارشاتی از ایمن نبودن از چرخه استفاده روزمره خارج شده است. اخیرا در خصوص غیرایمن بودن آن تردیدهایی ظاهر شده و راه برای انجام کارآزمایی های بالینی با آن باز شده است. این مطالعه بر آن است که شواهد قابل استناد بیشتری برای قضاوت در مورد استفاده از اکسید نیترو در مقابل دی اکسیدکربن فراهم نماید.
    مواد و روش ها
    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی سه سوکور بر روی بیمارانی که کاندید کله سیستکتومی لاپاروسکوپی بودند، صورت گرفت. گاز مورد استفاده برای هر بیمار، به صورت تصادفی، دی اکسید کربن و یا اکسید نیترو تعیین می شد. متغیرهای مورد مطالعه شامل سرعت ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی حین عمل، CO2‎ انتهای بازدمی، میزان تهویه دقیقه ای و اشباع O2‎ خون حین عمل، میزان مصرف ضد درد، ارزیابی بصری درد توسط بیمار، وجود یا عدم وجود درد شانه، توانایی خروج از بستر، توانایی بیمار برای تحرک در بستر، وجود یا عدم وجود استفراغ و مصرف داروی ضد استفراغ و عوارض حین عمل و بعد از عمل بود.
    یافته ها
    دو گروه 32 نفری در دو گروه کارآزمائی بالینی با هم قابل مقایسه بودند، درحالیکه پارامترهای همودینامیکی از لحاظ آماری برای هر دو یکسان بود، گاز دی اکسید کربن بازدمی در بیماران گروه CO2 بیشتر بود (32 در مقابل mmHg 27، با 001/0 P
    کلیدواژگان: کله سیستکتومی لاپاروسکوپیک، اکسید نیترو، دی اکسیدکربن
  • حسن پیوندی، اسماعیل حاجی نصرالله، امین رضازاده، محمد کاکاوند، سیدهادی میر هاشمی، علی دواتی، بهادر اشیدری صفحه 15
    زمینه و هدف
    آمادگی مکانیکی روده ای قبل ازاعمال جراحی کولورکتال بطور روتین جهت کاهش عوارض عفونی انجام می شود. جراحی های آنورکتال نیز از شایعترین اعمال جراحی عمومی است و اتفاق نظر در مورد یک روش آمادگی قبل از عمل با کارائی بهتر و عوارض عفونی کمتر لازم می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش آمادگی روده ای پلی اتیلن گلیکول خوراکی، تنقیه با محلول نمکی و روش بدون آمادگی قبل از اعمال جراحی آنورکتال (هموروئیدو فیستول) می باشد
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه کارآزمائی بالینی تصادفی 150 نفر از بیمارانی که جهت عمل هموروئید و فیستول در مرکز جراحی بیمارستان لقمان حکیم بستری بودند، در سه گروه 50 نفره دریافت کننده آمادگی روده ای با پلی اتیلن گلیکول (گروه 1)، تنقیه با محلول نمکی (گروه 2) و گروه بدون آمادگی (گروه 3) مورد بررسی قرار گرفتند. سپس رضایتمندی جراح از محیط عمل، میزان درد پس از اولین اجابت مزاج و عوارض عفونی پس ازعمل براساس تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS16 و آزمون های ANOVA و کای دو آنالیز و ثبت گردید.
    یافته ها
    توزیع سنی، جنسی و نوع عمل در سه گروه از نظر آماری معنی دار نبود. رضایتمندی جراح از تمیزی فیلد عمل در گروه اول 26% در گروه دوم 28% در گروه سوم همه جراحان از فیلد عمل ناراضی بودند که اختلاف سه گروه از نظر آماری معنی دار است (P
    کلیدواژگان: آمادگی مکانیکی روده ای، پلی اتیلن گلیکول، تنقیه با محلول نمکی
  • سیداسماعیل حسن پور، مسعود یاوری، علی کربلایی خانی صفحه 20
    زمینه و هدف
    برای بررسی تاثیر روش های بازیابی تاندون در منطقه ممنوعه بر روی نتیجه ترمیم تاندونهای فلکسور در یک مطالعه زمان صفر بر آن شدیم تا در یک کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی اثر دو روش بازیابی تاندونی را در ناحیه دو یعنی روش همی کسلر و روش ابداعی بازیابی تاندونی با استفاده از لوپ نایلونی بدون خارج کردن تاندون از غلاف را از نظر نتیجه ترمیم با هم مقایسه کنیم.
    مواد و روش ها
    ما از بین 253 بیماری (307 انگشت) که به علت ترومای تاندون فلکسور در منطقه ممنوعه از مهر ماه 1388 لغایت خرداد ماه 1389 به بخش جراحی دست بیمارستان 15 خرداد مراجعه کرده بودند و در حین ترمیم پس رفتگی (Retraction) تاندون های فلکسور در منطقه فوق را داشتند و از طریق بریدگی اولیه و یا روش های ساده مانند ماساژ، خم کردن مفاصل، قابل بازیابی نبودند، در دو گروه همانندسازی شده از نظر سنی و جنسی مطالعه شدند و اثر دو روش بازیابی تاندونی، روش همی کسلر (گروه شاهد، 36 نفر و 38 انگشت) و روش ابداعی استفاده از لوپ نایلون بدون خارج کردن تاندون از غلاف (گروه مطالعه، 34 نفر و 37 انگشت) از نظر نتیجه ترمیم بررسی شده و زوایای حرکتی کلی انگشتان و نتیجه ترمیم در دو گروه با استفاده از سیستم ASSH (American society for surgery of the hand) با هم مقایسه گردید. درتمام بیماران انگشت مقابل سالم و قابل مقایسه بود.
    یافته ها
    بیماران در یک دوره متوسط 368 روز پیگیری شدند، متوسط زوایای حرکتی کلی انگشتان درگروه مطالعه 1/208 درجه و در گروه شاهد 5/201 درجه بود که با وجود بالا بودن مختصر آن در گروه مطالعه این اختلاف از نظر آماری قابل توجه نبود (408/0 =P). دو گروه از نظر نتیجه درمان مقایسه شدند، در گروه مطالعه در 2 مورد (2/5%) نتیجه عالی، در 27 مورد (73%) نتیجه خوب، در 7 مورد (9/18%) نتیجه متوسط و در 1 مورد (7/2%) نتیجه ضعیف بود و در گروه شاهد در 3 مورد (9/7%) نتیجه عالی، در 24 مورد (2/63%) نتیجه خوب، در 10 مورد (3/26%) نتیجه متوسط و در 1 مورد (6/2%) نتیجه ضعیف بود که از نظر آماری اختلافی بین دو گروه مشاهده نشد (827/0 = P). از نظر تعداد پارگی تاندون و نیاز به تنولیز نیز بین دو گروه اختلاف قابل توجهی مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    با وجود آنکه در مطالعه انجام شده فوق نتایج در دو گروه اختلاف قابل توجهی از نظر آماری با هم نداشتند ولی با توجه به اهمیت مزوتاندون و وینکولا در تغذیه تاندون های فلکسور و تسریع بهبودی محل ترمیم، در مواردی که استامپ پروگزیمال تاندون فلکسور در ناحیه دو به ناحیه کف دست کشیده شده است، روش بازیابی استفاده از لوپ نایلونی بدون خارج کردن تاندون از غلاف توصیه می شود.
    کلیدواژگان: تاندون فلکسور، ترمیم تاندون، بازیابی تاندون
  • شیرین افهمی، نگین اسمعیل پور بزاز، نیره بوجار آرانی، لیلا صیادی صفحه 28
    زمینه و هدف
    یکی از عوامل موثر در کاهش بروز زخم جراحی، استفاده از آنتی بیوتیک پروفیلاکسی قبل از اعمال جراحی می باشد ولی استفاده غیر صحیح از آنتی بیوتیک ها به عنوان پروفیلاکسی قبل از عمل به صورت یک مشکل عمده در آمده است که باعث ایجاد واکنش های دارویی، گسترش عفونت های مقاوم باکتریایی و تحمیل هزینه های غیر ضروری بر بیمارستان می شود. هدف از این مطالعه، بررسی نحوه تجویز پروفیلاکسی در بخش های مختلف جراحی یک بیمارستان دانشگاهی و مقایسه آن با دستورالعمل های بین المللی و استاندارد بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مقطعی آینده نگر و توصیفی، 172 بیمار بستری در 6 بخش جراحی یک بیمارستان دانشگاهی در یک دوره زمانی 2 ساله به صورت ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی شامل لزوم تجویز آنتی بیوتیک، نوع، دوز و فواصل مصرف، راه مصرف، زمان شروع و طول مدت مصرف آنتی بیوتیک بر اساس پرونده بیمار، کاردکس دارویی، پرسش از پزشک یا پرستار در پرسشنامه مربوطه کدگذاری و ثبت گردید و نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی قبل از اعمال جراحی با دستورالعمل های موجود در دنیا مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزارSPSS 13 انجام شد. برای اهداف توصیفی از جداول و شاخص های مرکزی وپراکندگی استفاده شده واطلاعات عددی به صورت درصد و فراوانی ارائه گردید.
    یافته ها
    از مجموع 172 عمل انجام شده، متغیر اندیکاسیون یا لزوم تجویز یا عدم تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی در 5/71% موارد مطابق با دستورالعمل های موجود بود. در بین 108 بیمار دارای اندیکاسیون که آنتی بیوتیک دریافت کردند، زمان شروع آنتی بیوتیک در 95 بیمار (88%) صحیح بود و بر اساس نوع آنتی بیوتیک پروفیلاکسی، در 44 مورد (7/40%)، نوع آنتی بیوتیک تجویز شده مناسب بود. در 34 نفر (5/31%) از بیماران، دوز و در 26 نفر (24%) از کل بیماران که پروفیلاکسی مطابق دستورالعمل دریافت کرده بودند، فواصل آنتی بیوتیک پروفیلاکسی تجویز شده صحیح بود و تنها در 5 بیمار (6/4%)، طول مدت تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی مناسب بود. در رابطه با نحوه مصرف آنتی بیوتیک پروفیلاکسی به جز یک مورد، در تمام بیماران آنتی بیوتیک به صورت داخل وریدی تجویز شده بود. درمجموع از تمام بیمارانی که اندیکاسیون داشتند و آنتی بیوتیک پروفیلاکسی دریافت کردند، تنها 5 بیمار (6/4%) در تمامی موارد (اندیکاسیون یا لزوم تجویز آنتی بیوتیک، زمان شروع، نوع آنتی بیوتیک انتخابی، دوز، فواصل و طول مدت مصرف) مطابق دستورالعمل ها پروفیلاکسی دریافت کرده بودند.
    نتیجه گیری
    با در نظر گرفتن تمام شرایط تجویز صحیح آنتی بیوتیک شامل اندیکاسیون، زمان شروع، انتخاب نوع آنتی بیوتیک، دوز، فواصل و طول مدت تجویز، نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی تطابق ناچیزی با دستورالعمل ها داشته و بیشترین ناهمخوانی مربوط به طول مدت مصرف آنتی بیوتیک پروفیلاکسی بوده است، ولی چنانچه متغیر طول مدت تجویز آنتی بیوتیک در نظر گرفته نشود، در یک چهارم بیماران، نحوه تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی مناسب و مطابق دستورالعمل ها بوده است. تهیه دستورالعمل، آموزش دستیاران و برقراری یک سیستم نظارت برنحوه تجویز آنتی بیوتیک قبل از اعمال جراحی ضرورت دارد تا بر اساس آن تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی به شکل موثر صورت گیرد.
    کلیدواژگان: آنتی بیوتیک، پروفیلاکسی، عمل جراحی
  • منوچهر قربانپور، امیر درخشان فر، امین نیایش، حسن بزم آمون، سید محمد علی موسوی صفحه 36
    زمینه و هدف
    درمان استاندارد فتق اینگوینال در کودکان ترمیم جراحی است. این عمل شایعترین عمل جراحی در کودکان است. اگرچه روش های باز سنتی همچنان اساس ترمیم فتق اینگوینال را تشکیل می دهند اما مزایای شیوه لاپاراسکوپیک آن را به یک روش ارزشمند مبدل ساخته است.
    مواد و روش ها
    بیمارانی که تحت ترمیم فتق اینگوینال توسط یک جراح قرار گرفته بودند به دو دسته ترمیم باز و ترمیم لاپاراسکوپیک تقسیم شدند. هر گروه از 45 بیمار تشکیل شده بود. بیماران یک روز، یک هفته و سه ماه بعد از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. عفونت محل جراحی، درد مزمن بعد از عمل و هیدروسل، تورم بیضه، اندازه اسکار و طول عمل برای هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون های تی و مجذور کای مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    نود بیمار (73 مذکر و 17 مونث) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سن متوسط بیماران در گروه باز و لاپاراسکوپیک به ترتیب 1/4 ± 74/4 و 89/3 ± 02/5 سال بود. پنجاه بیمار (61%) دارای فتق سمت راست، 26 بیمار (29%) دارای فتق سمت چپ و 9 بیمار (10%) فتق اینگوینال دوطرفه داشتند. شیوع تورم بیضه و اندازه اسکار بطور قابل توجهی در گروه باز بیشتر بود (000/0 > P). هیچ مورد عفونت یا هیدروسل در دو گروه مشاهده نگردید. مدت زمان عمل در ترمیم لاپاراسکوپیک بطور قابل توجهی طولانی تر بود (000/0>P).
    نتیجه گیری
    این نتیجه حاصل می شود که روش لاپاراسکوپیک می تواند جایگزین مناسب در بیماران فتق اینگوینال دوطرفه و همچنین دختران (بعلت نتایج بهتر زیبایی) بجای روش های باز باشد.
    کلیدواژگان: فتق اینگوینال، لاپاراسکوپیک، جراحی کودکان
  • فرشته کمانی، سیدسجاد محمدی، صبا توسلی، رضا حسامی، حبیب الله پیروی صفحه 43
    زمینه و هدف
    هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه بیماری نسبتا شایعی است که در خانم ها بیشتر دیده می شود. این بیماری در کشورهای در حال توسعه به صورت علامت دار و در کشورهایی که سیستم غربالگری فعالی دارند، اغلب به صورت بدون علامت شناخته و درمان می شود. در این مطالعه سعی شده است، فراوانی انواع تظاهرات بالینی این بیماری در بیماران مورد مطالعه، بررسی شده و تفاوت های موجود با مطالعات انجام شده در دیگر کشورها بیان شود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده های بیمارانی که در 20 سال اخیر (1389-1369) تحت عمل جراحی پاراتیروئیدکتومی قرار گرفته بودند، جمع آوری شد و سپس، جنس، علایم بالینی، روش تصویربرداری جهت تشخیص محل آدنوم و روش جراحی و عوارض بعد از عمل جراحی در مورد هر یک از بیماران استخراج شد. اطلاعات خام از پرونده بیماران استخراج شده و داده ها به نرم افزار SPSS انتقال یافته و در قالب جداول و نمودارها خلاصه گردید.
    یافته ها
    از میان 74 بیمار بررسی شده، 82% (61 نفر) زن بوده اند و میانگین سنی بیماران 11/12±4/47 سال بوده است. هیچ کدام از بیماران بدون علایم بالینی نبوده اند و علایم استخوانی در 62% (46 نفر) و علایم کلیوی در 45% بیماران (34 نفر) مشاهده شده است. 77% بیماران (57 نفر) آدنوم داشته اند، در حالیکه هیپرپلازی پاراتیروئید 12% (9 نفر) و سرطان پاراتیروئید در 7/6% (5 نفر) بیماران وجود داشت. 4% بیماران (3 نفر) نیز آدنوم دوبل داشته اند.
    نتیجه گیری
    بیماری هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه در ایران یک اختلال سمپتوماتیک است که با اختلالات کلیوی و موسکولواسکلتال تظاهر پیدا می کند. این بیماری با وجود اینکه در دهه های گذشته در تهران به تدریج سن ابتلای این بیماری افزایش یافته است، کماکان از کشورهای غربی در سنین پایین تری نمایان می شود.
    کلیدواژگان: هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه، پاراتیروئید
  • سیدهادی میرهاشمی، شهرام ثابتی، امین رضازاده صفحه 51
    مزوتلیومای مولتی سیستیک شکمی تومور نادری است که عمدتا در زنان، در سنین باروری اتفاق می افتد. تاکنون بیش از 130 مورد از آن گزارش شده است. مشخصه بیماری، ایجاد کیست های چند حفره ای متعدد با جدار نازک بوده و غالبا بصورت توده های بزرگ شکمی بروز می کند. هنگامی که تومور در شکم تظاهر می یابد به سطوح سروزی داخل صفاق از قبیل روده، امنتوم، طحال،کبد و یا ارگان های خلف صفاق از قبیل پانکراس می چسبد. افتراق آن از بیماری های کیستیک دیگر فقط با کمک بافت شناسی بوده و جراحی جهت تشخیص و درمان ضروری است. در این مقاله به معرفی خانم 52 ساله ای می پردازیم که به دلیل توده شکمی 20×15 سانتیمتر تحت عمل جراحی قرار گرفته است. تشخیص هیستوپاتولوژی آن مزوتلیومای مولتی سیستیک خوش خیم با گسترش به سمت احشاء خلف صفاق بود.
    کلیدواژگان: توده شکمی، مزوتلیوما خوش خیم، مولتی سیستیک
  • صفحه 56
    مقاله بسیار جالب و با ارزش «پیامدهای زیانبار پرداخت مقداری از حق العلاج به پزشکی که بیمار ارجاع داده است (حق حساب یا رشوه) در، شماره 4 دوره چهاردهم زمستان 1385 نشریه جراحی ایران، را با لذت فراوان خواندم. به قول معروف «جانا سخن از زبان ما می گوئی». به خصوص اینکه نویسندگان این مقاله گروهی جوان هستند و چند سالی است که وارد عرصه کار پزشکی و جراحی شده اند
|
  • Page 3
    Introduction &
    Objective
    The paradigm shift of minimal invasiveness in surgery, necessitates the use of methods and tools with minimal derangement of natural homostasis. For many years, N2O, inspite of being more neutral than, was not in use due to the reports that questioned its safety. Recently, there has been some doubts about the claims of its unsafety, and this has paved the way for its clinical trial. This study is about to provide more trustful evidences for judging between N2O and CO2.
    Materials and Methods
    This clinical trial was done on patients who were candidates for laparoscopic cholecystectomy. Carbon dioxide or nitrous oxide was randomly used for the patients. The measured variables before and during the procedure were: Heart rate, mean arterial blood pressure, end-tidal CO2, minute ventilation, and O2 saturation and post operation pain. Pain, as perceived by patients, was measured after the procedure by visual analogue scale. Shoulder pain and ability to move in the bed and out of bed was recorded as proxy data for pain. Vomiting and use of analgesics and antiemetics were also recorded and compared.
    Results
    The two groups of 32 patients in each arm of the trial were comparable to each other. While hemodynamic parameters were statistically identical, end-tidal CO2 was greater in patients of CO2 group. (32 versus 27 mmHg, P < 0.001, 95% CI [2.00-7.27]). No differences were detected in pain perception and nausea/vomiting rate between two groups. Intra operative and postoperative use of analgesics and antiemetics were not statistically different between the two groups. No adverse events in either group were encountered.
    Conclusions
    The use of N2O does not disturb respiratory system, contrary to the case of CO2.Its effect on the postoperative pain and vomiting and homodynamic variables had been reported to be different from that of CO2. But in our study, they were not different.
  • Page 15
    Introduction &
    Objective
    Bowel mechanical preparation is a routine procedure before colorectal surgeries. Anorectal procedures are most prevalent procedures in general surgery. To reduce risk of infection and better performance, all authors insist on bowel preparation before anorectal surgeries. The aim of this study is the comparison of the mechanical bowel preparation with polyethylenglycol (PEG), saline enema or no prep before anorectal surgery (hemorrhoid and fistula).
    Materials and Methods
    In a randomized clinical trial 150 cases of candidates for elective hemorrhoid or fistula in general surgery ward of hospital enrolled came under study: 50cases in PEG group (1), 50 cases in saline enema (2) and 50 cases with no prep or control (3). After surgery surgeon's satisfaction, pain after first defecation and post operative complications were evaluated and analyzed by SPSS 16, ANOVA and chi-square test.
    Results
    The mean of age, gender and procedure type were not different significantly between groups. Surgeon's satisfaction was 26% in group 1, 28% in group 2 and 0% in group 3; difference was significant (P-value.
  • Page 20
    Introduction &
    Objective
    The purpose of this study was to compare the effect of two methods of tendon retrieval in the outcome of the repair of retracted flexor tendons in zone II flexor tendon laceration. In a randomized controlled trial, the Hemi Kessler core suture tendon retrieval was compared with the innovative method of retrieval by long loop of nylon suture without Pulling out the tendons from their sheath.
    Materials and Methods
    Between September 2009 and July 2010 a total of 253 patients (307 fingers) with flexor tendon injury in zone II referred to the hand surgery ward in 15 Khordad hospital for whom if tendon was retracted to the palm and could not be brought into view by massage at the time of operation, joint flexion and other simple methods were included in our study. A small transverse incision was made over distal palmar crease and both flexor tendons were visualized and flexor tendons were randomly retrieved by two methods. In 36 patients (38 fingers) of control group tendon retrieval was done by Hemi Kessler core suture method and in 34 patients (37 fingers) of study group tendon retrieval was done by the use of long loop of nylon and nelaton chateter, without Pulling out the tendons from the sheath. The TAM (Total Active Motion) of the repaired fingers in both groups were calculated and scoring was done according to ASSH system. In all of our patients the contralateral finger was normal and accessible for comparison.
    Results
    The average follow up time was 368 days (ranging from 274 to 450 days). The average TAM was 208.1o in study group and 201.5o in control group. There was no statistically significant difference in the end results of both groups which was evaluated according to TAM (ASSH) system (P = o.408). The outcome of two groups were compared, according to the ASSH scoring of excellent, good, fair and poor. The results in the study group were: 2 excellent (5.2 %), 27 good (73%), 7 fair (18.9%) and 1 poor (2.7%). Results in the control group were 3 excellent (7.9%), 24 good (63.2%), 10 fair (26.3%) and 1 poor (2.6%). There was no statistically significant different between the two groups) P = 0.827(.
    Conclusions
    Despite the fact that there was no significant differences in the results, we suggest retrieving of proximal tendon stump of retracted severed flexor tendons in zone II, without bringing them out of the sheath, thereby avoiding excessive trauma to the tendon and preserving its blood supply and tendon sheath integrity.
  • Page 28
    Introduction &
    Objective
    Although one of the most influential modality for decreasing wound infections is utilizing prophylactic antibiotic before surgery, inappropriate use of antibiotics before operation is a major concern and can increase the prevalence of antibiotic resistant strains and adverse reactions, and negatively affect hospital budget. The aim of this study is to assess the appropriateness of surgical antibiotic prophylaxis among patients admitted in the surgical wards of a teaching hospital relative to the international guidelines and standards.
    Materials and Methods
    In this descriptive cross-sectional study, surgical antibiotic prophylaxis of 172 surgeries was evaluated prospectively but discontinuously. During 2 years in six surgical wards of a teaching hospital. Information including demographic data of patients, wound classification, type of surgery, indication, selection of the prophylactic antibiotics, time, interval, duration and route of antibiotic administration were collected through a questionnaire; the sources of data were patient’s records and charts, physicians and nurses. Then the results of prescribed prophylactic antibiotics were compared with the international guidelines on antibiotic prophylaxis in surgery. All data were coded, entered, and analyzed using SPSS 13. For descriptive statistics, data were summarized using tables, measures of dispersion and central value, and frequency and percentages were calculated and presented.
    Results
    Among 172 operations, the overall adequacy of indication of prophylactic antibiotic (PA) was 71.5%. Of the 108 patients with indication, the timing of PA was appropriate in 95 (88%) patients; the choice of antibiotic was adequate in 44 patients (40.7%); the dosage and interval of PA were appropriate in 34 (31.5%) and 26 patients (24%), respectively, and the duration of antibiotic prophylaxis was appropriate in 5 cases (4.6%). The route of drug administration in all patients, except one, was intravenous. Considering all variables (indication, selection of the prophylactic antibiotic, time, interval, duration and route of antibiotic administration), the overall appropriateness of PA was 4.6% (5 cases) according to guidelines.
    Conclusions
    Considering all variables (indication, selection of the prophylactic antibiotic, time, interval, duration and route of antibiotic administration), pre-operation antibiotic prophylaxis had little concordance with standard guidelines, especially regarding prolonged duration of antibiotic use, though after excluding the variable of duration of antibiotic administration, the prophylactic antibiotic was prescribed appropriately in one-fourth of patients. For appropriate use of antibiotic before operations, interventions including developing local hospital guidelines, implementing educational programs, and monitoring antibiotic prophylaxis should be considered.
  • Page 36
    Introduction &
    Objective
    The standard management of inguinal hernia in children is surgical repair. It is the most common surgical procedure in children. Although the conventional open techniques still remain the cornerstone of inguinal hernia repair, but the advantages of laparoscopic procedure makes it a valuable alternative.
    Materials and Methods
    Patients who underwent inguinal hernia repair by one surgeon were randomly categorized into two groups of open and laparoscopic repair. Each group involved 45 patients. Patients were evaluated one day, one week, and 3 months after the surgery. Surgical site infection, post-operative chronic pain and hydrocele, testicular swelling, scar size, and operation duration were surveyed for both groups. The data was analyzed with t-test and chi-square test.
    Results
    Ninety patients (73 males and 17 females) which were divided in two groups of 45, were evaluated. The mean age of patients in open and laparoscopic groups was 4.74±4.1 and 5.02±3.89 years respectively. Fifty (61%) patients had right, 26 (29%) left, and 9 (10%) bilateral inguinal hernia. Testicular swelling prevalence and scar size were significantly higher in open group (P=0.000). No evidence of infection or hydrocele was found in these two groups. The surgical procedure duration was significantly longer in laparoscopic repair (P=0.000).
    Conclusions
    It is concluded that laparoscopic procedure could be an appropriate alternative for open ‎techniques in the cases of bilateral inguinal hernia as well as girls (due to better ‎aesthetic results).
  • Page 43
    Introduction &
    Objective
    Primary hyperparathyroidism (PHPI) is a common disease mostly seen in women. Symptomatic PHPT is the predominant form of the disease in many parts of the developing world. In the countries with a screening system, it is usually seen and treated without presenting any symptom. In this study it is tried to define the frequency of different clinical symptoms in these group of patients in compare with other countries.
    Materials and Methods
    A retrospective descriptive study of records of the patients, who had surgical operation from 1990 to 2010 at Taleghani Hospital, was done. All relevant information (age, sex, clinical presentation and diagnostic imaging procedures) were collected in this survey. Then the data were analyzed by SPSS.
    Results
    82% of patients were female with the mean age of 47.4 years. None of the patients were without clinical symptoms. Bone disease (62%) and renal disease (45%) were most common manifestation of PHPT. Pathological review of cases revealed adenoma (77%), hyperplasia (12%), double adenoma (4%) and carcinoma (6.7%).
    Conclusions
    PHPT in Iran is a symptomatic disease with predominant features of renal and bone disorders at a much younger age in compare with other countries. In recent decades, the age of becoming afflicted by this disease has increased in Tehran, but it is still lower than that of the west.
  • Page 51
    Benign multicystic abdominal mesothelioma is a rare tumor that occurs mainly in women in their reproductive age. To date 130 cases have been reported. It is characterized by the formation of multilocular cysts with thin-walled that frequently appears as large, intraabdominal masses. When tumor appears in the abdominal cavity, it attaches to intra-peritoneal organs like intestine and omentum, spleen, liver or progress toward retroperitoneal organs such as pancreas. Differentiation from other cystic lesions could be only with histologic study and surgery is mandatory for diagnosis and treatment. In this study we report a case of 52-year-old woman with 20×15cm abdominal mass that undergone surgery. Histopathological examination revealed a multicystic mesothelioma with retroperitoneal progression.