فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 149 (هفته اول مهر 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/07/01
  • تعداد عناوین: 5
|
  • بررسی ماکروسکوپی اثر نور دستگاه لایت کیور بر روند ترمیم زخم در موش نر نژاد NMRI
    محمد علی نیلفروش زاده، وحید چنگیزی، حمیرا مردانی، پریسا کاکانژادیان، فائزه مشرف جوادی، فریبا جعفری، الهه هفت برادران صفحه 1007
    مقدمه
    ترمیم زخم یک فرایند پیچیده است و درمان های متعددی جهت بهبود زخم ارائه شده است. تحقیقات نشان داده است که نور درمانی با شیوه ی صحیح باعث پرولیفراسیون فیبروبلاست ها، افزایش سنتز کلاژن و تحریک فرایند مورد نیاز سلولی در ایجاد پروکلاژن تیپ I، III و mRNA، سنتز ATP و فعالیت لنفوسیتی می شود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر نور دستگاه لایت کیور بر ترمیم زخم باز پوست موش با ضخامت کامل بود.
    روش ها
    40 سر موش نر نژاد NMRI در گروه های شاهد و تجربی قرار گرفتند. با رعایت شرایط استریل و تحت بیهوشی یک زخم مدور به قطر 6 میلی متر و با ضخامت کامل پوست در پشت هر موش ایجاد شد. در گروه درمانی از روز اول تا هفتم به طور روزانه نور آبی هالوژنه با طول موج 420 تا 500 نانومتر به مدت 5 دقیقه بر روی زخم تابیده شد. هر دو روز یک بار از زخم ها عکس برداری و قطر زخم در هر دو گروه به مدت 14 روز بر حسب میلی متر اندازه گیری و ثبت شد.
    یافته ها
    میانگین قطر زخم ها در گروه تجربی نسبت به شاهد اختلاف معنی داری داشت (05/0 > P).
    نتیجه گیری
    مطالعات متعددی اثرات لیزرها یا نورهای کم توان (Low-level laser therapy یا LLLT) را در مواردی مانند ترمیم زخم، کاهش درد، بهبود جریان خون موضعی، تسکین التهاب و اثر باکتریسیدال نشان داده اند. طبق نتایج این مطالعه، تابش روزانه نور لایت کیور با طول موج 420 تا 500 نانومتر بر زخم باز پوستی با ضخامت کامل به مدت یک هفته موجب تسریع معنی دار در بهبود زخم می گردد.
    کلیدواژگان: نور آبی هالوژنه، التیام زخم، موش نر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • اثر آنتی بادی های خنثی کننده بر فعالیت لیز لخته ی استرپتوکیناز در لومن داخلی کاتتر دایم همودیالیز
    عبدالامیر عطاپور، نوشین هاشمی، شهرزاد شهیدی *، افسانه خندان صفحه 1014
    مقدمه

    استرپتوکیناز به عنوان تنها ماده ی ترمبولیتیک در دسترس در بعضی مناطق می باشد. فراوانی عفونت های استرپتوکوکی باعث افزایش سطح آنتی بادی ضد استرپتوکوک می شود. وجود آنتی بادی ضد استرپتوکیناز نقش مهمی در شکست استفاده از این دارو در باز کردن انسدادهای ترومبوتیک دارد. در این مطالعه به بررسی وجود این آنتی بادی در بیماران تحت همودیالیز دایم دارای کاتتر پرداختیم.

    روش ها

    در این مطالعه 70 بیمار تحت همودیالیز دارای کاتتر دایم که دچار انسداد ترومبوتیک لومن شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک بیماران، علت نارسایی کلیه، طول کاتتر دایم، نام مرکز دیالیز، محل قرار گرفتن کاتتر، طول مدت انسداد، سابقه ی عفونت ثبت شده قبل از تزریق استرپتوکیناز و نمونه ی خون جهت تعیین آنتی بادی ضد استرپتوکیناز از بیمار گرفته شد. استرپتوکیناز با غلظت 50000 واحد در سی سی از لومن کاتتر دایم وارد شد و 24 ساعت بعد محلول فوق با سرنگ کشیده شد. قبل و بعد از تزریق استرپتوکیناز برای تعیین وجود و رفع انسداد در لومن، در هر لومن به طور جداگانه ماده ی حاجب تزریق گردید و کلیشه ی رادیولوژی تهیه شد. نتایج با آزمون 2χ مورد آنالیز قرار گرفت.

    یافته ها

    19 نفر (37 درصد) آنتی بادی مثبت داشتند. تعداد روزهای انسداد 5/4 ± 4/4 بود. با تزریق استرپتوکیناز 63 کاتتر (90 درصد) باز شدند. فراوانی باز شدن کاتتر به دنبال تجویز استرپتوکیناز در موارد آنتی بادی مثبت و منفی اختلاف معنی دار نداشت. ارتباطی بین وجود آنتی بادی، سابقه ی عفونت کاتتر، تعداد روزهای انسداد و باز شدن لومن توسط استرپتوکیناز وجود نداشت.

    نتیجه گیری

    استرپتوکیناز دارویی موثر جهت رفع انسداد ترمبوتیک کاتتر دایم همودیالیزی است و وجود آنتی بادی در پاسخ بیمار به استرپتوکیناز نقش ندارد.

    کلیدواژگان: آنتی بادی خنثی کننده ی کاتتر ورید مرکزی، استرپتوکیناز، همودیالیز
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر اندانسترون بر تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کوله سیستکتومی الکتیو در زنان بالای40 سال
    منصور صفایی، سارا صافی صفحه 1021
    مقدمه
    تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی عارضه ی شایعی است که باعث ناخوشی بیمار، افزایش زمان بستری و افزایش هزینه ها و در موارد شدید باعث دهیدراتاسیون، اختلال الکترولیتی، آسپیراسیون، پنومونی و حتی باز شدن بخیه ی محل جراحی می شود. با توجه به نتایج مثبت اندانسترون در کاهش این عارضه، در این مطالعه اثر پروفیلاکتیک آن را با دگزامتازون به عنوان یک داروی استاندارد طلایی، که به طور معمول استفاده می شود، مقایسه کردیم.
    روش ها
    این مطالعه یک مطالعه ی مداخله ای بود که در سال 1389 در مرکز آموزشی درمانی الزهرای (س) اصفهان انجام شد. افراد مورد مطالعه زنان کاندید عمل جراحی کوله سیستکتومی بیش از 40 سال و وزن کمتر از 90 کیلوگرم بودند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. گروه شاهد قبل از بیهوشی دگزامتازون و گروه مورد اندانسترون دریافت کردند و 4، 8، 12 و 24 ساعت بعد از عمل وضعیت تهوع و استفراغ بیماران بررسی و مورد مقایسه قرار گرفت.
    یافته ها
    فراوانی تهوع و استفراغ و رتبه ی تهوع 4، 8 و 12 ساعت بعد از عمل در گروه اندانسترون به طور معنی داری کمتر بود ولی در 24 ساعت بعد از عمل تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. آزمون Repeated measure ANOVA نیز نشان داد روند بهبود تهوع تا 24 ساعت بعد از عمل در گروه اندانسترون به طور معنی داری بهتر بود.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج این مطالعه اندانسترون تاثیر مطلوبی در کنترل تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی کوله سیستکتومی الکتیو داشت و در صورتی که منعی برای مصرف آن وجود نداشته باشد می توان آن را به عنوان پروفیلاکسی تجویز نمود.
    کلیدواژگان: اندانسترون، دگزامتازون، تهوع و استفراغ بعد از عمل، کوله سیستکتومی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • غلظت آئروسل های بیولوژیکی در بخش های مختلف بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
    حشمت الله نورمرادی، مهناز نیک آئین*، محمد مهدی امین، مریم حاتم زاده صفحه 1028
    مقدمه

    آئروسل های بیولوژیکی به ذرات منتقل شده توسط هوا گفته می شود که شامل ارگانیسم های زنده مانند باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و متابولیت های ناشی از آن ها نظیر اندوتوکسین ها می باشند. تماس با آئروسل های بیولوژیکی در بیمارستان به ویژه در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی منجر به ایجاد عفونت در آن ها می گردد. هدف از این تحقیق، بررسی غلظت آئروسل های بیولوژیکی در هوای بخش های مختلف سه بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.

    روش ها

    به منظور بررسی میزان باکتری ها و قارچ ها در هوای بیمارستان های مورد مطالعه از نمونه بردار تک مرحله ای Anderson استفاده گردید. همچنین اثر عواملی مانند رطوبت، دمای هوا و غلظت بیوآئروسل های بیرون بیمارستان مورد ارزیابی قرار گرفت.

    یافته ها

    کمترین میزان شمارش کلنی های قارچی و باکتریایی در هوای بخش های هر سه بیمارستان فوق مربوط به اتاق عمل بود و بیشترین غلظت در بیمارستان 1 و 3 مربوط به بخش عفونی و در بیمارستان 2 مربوط به بخش جراحی بود. آنالیز آماری همچنین بالا بودن میانگین باکتری در هوای داخل بخش ها به جز اتاق عمل نسبت به هوای بیرون را تایید کرد.

    نتیجه گیری

    با توجه به نتایج به دست آمده غلظت بیوآئروسل ها در بیمارستان های فوق به نسبت بالا بود. بالا بودن تعداد باکتری ها نسبت به هوای بیرون می تواند مرتبط با حضور بیماران، فعالیت های آن ها، تهویه ی ناکافی و عدم گندزدایی صحیح بیمارستان باشد. بنابراین باید اقدامات کنترلی لازم به خصوص در بخش های دارای بیماران نقص سیستم ایمنی صورت گیرد.

    کلیدواژگان: آئروسل های بیولوژیکی، قارچ، باکتری، هوا، بیمارستان
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر 12 هفته تمرین هوازی بر ترکیب بدن و سطح سرمی هموسیستئین و CRP در زنان چاق
    فرزانه تقیان، مهدی کارگرفرد، رویا کلیشادی صفحه 1037
    مقدمه
    مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهند که افزایش سطوح سرمی هموسیستئین و پروتئین واکنش دهنده ی C (C-reactive protein یا CRP) به طور مستقل با خطر بیماری های قلب و عروق همراه است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر 12 هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی هموسیستئین و CRP در زنان چاق بود.
    روش ها
    تعداد 20 دانشجوی زن چاق با شرایط سنی و وزنی مشابه به صورت هدفمند انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه شاهد و تجربی قرار گرفتند. سپس گروه تجربی تحت تاثیر یک برنامه ی تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 75-60 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت 45-30 دقیقه، 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته قرار گرفتند؛ در حالی گروه شاهد هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پی گیری شدند. متغیرهای وزن، درصد چربی، شاخص توده ی بدنی (Body mass index یا BMI)، نسبت دور کمر به دور لگن (Waist to hip ratio یا WHR) با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل ترکیب بدنی و سطوح هموسیستئین و CRP پلاسما در حالت ناشتا با استفاده از روش الیزا قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه اندازه گیری شدند. به منظور مقایسه ی درون گروهی از آزمون آماری Paired-t و برای مقایسه ی بین گروه ها از آزمون کوواریانس استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین سنی دانشجویان در هر دو گروه 5 ± 25 سال بود. میانگین وزن گروه شاهد 18/3 ± 58/93 کیلوگرم و درصد چربی آن ها 90/1 ± 50/44 بود. میانگین وزن در گروه تجربی 32/5 ± 18/96 کیلوگرم و درصد چربی آن ها 03/2 ± 59/44 بود. نتایج کاهش معنی داری در شاخص های وزن، درصد چربی، BMI، WHR، سطوح هموسیستئین و CRP گروه تجربی بعد از 12 هفته تمرین هوازی را نشان داد. همچنین، در پایان 12 هفته تمرین، شاخص های وزن، درصد چربی، BMI، WHR و سطوح هموسیستئین و CRP در گروه تجربی به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج تحقیق، یک برنامه ی 12 هفته ای تمرین هوازی منظم با شدت متوسط که ظرفیت عضله ی اسکلتی را برای استفاده از چربی ها افزایش می دهد، می تواند نقش مهمی در کنترل وزن افراد چاق و کاهش عوامل خطر قلبی– عروقی داشته باشد.
    کلیدواژگان: هموسیستئین، CRP، زنان چاق، تمرین هوازی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Macroscopic Effect of Blue Light Cure on Wound Healing Process
    Mohammad Ali Nilforoushzadeh, Vahid Changizi, Homeira Mardani, Parisa Kakanezhadian, Faezeh Moshref Javadi, Fariba Jaffary, Elaheh Haftbaradaran Page 1007
    Background
    Wound healing is a complex process and a worldwide challenge. Some studies have suggested light cure as a modality to accelerate wound repair. It could induce fibroblast proliferation, increase collagen synthesis and activate cellular processes involved in expression of procollagen type I and III mRNA. This study was designed to assess macroscopic effect of halogen dental curing blue light on a full thickness open wound healing in NMRI mices.
    Methods
    40 male NMRI rats were divided into the control and treatment groups. Full thickness wound with 6 mm diameter was induced on the lower back of all mice under general anesthesia and sterile conditions. All mice of the treatment group were exposed daily to a halogen dental curing blue light with a wavelength of 420-500 nm, for 7 days. The diameter of the wound was measured in both treatment and control groups every 2 days up to day 14.
    Findings
    There was a significant difference in wound diameter between control and treatment group at all measurements after day 3 (P ≤ 0.05).
    Conclusion
    Previous studies have shown the efficacy of low level laser in wound healing, pain relief, increasing local blood supply, decreasing inflammation and bactericidal effect. The results of this study suggest improvement of full thickness wound healing by daily irradiation of halogen dental curing blue light with a wavelength 420-500 nm for 7 days.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Effect of Streptokinase Neutralizing Antibodies on Thrombolytic Activity in Double Lumen Cuffed Catheter
    Abdolamir Atapour, Noushin Hashemi, Shahrzad Shahidi, Afsaneh Khandan Page 1014
    Background

    Streptokinase is the only available thrombolytic agent in some areas. Streptococcal infection induces streptococcal antibodies and these antibodies increase failure rate in response to Streptokinase. This study was designed to investigate the effect of neutralizing antibodies on therapeutic effect of streptokinase to treat lumen cuffed catheter occlusion.

    Methods

    In this study, 70 hemodialysis patients with thrombotic occlusion of double lumen cuffed catheter were studied. Demographic data, underlying disease, dialysis center, catheter size and location, duration of occlusion, history of catheter infection were collected. Blood sample was taken to determine neutralizing antibody before streptokinase injection. Streptokinase (50000 units per ml) was injected to the catheter lumen and was drawn after 24 hours. In order to occlusion documentation, ca radiography of chest and a radiography with contrast was taken before and after streptokinase prescription.

    Findings

    The mean duration of obstruction was 4.4 ± 4.5 days. Neutralizing antibody was positive in 19 (37%) patients. Occlusion was resolved in 63 (90%) patients after streptokinase injection. There was no difference between patients with and without neutralizing antibody in response to Streptokinase (P = 0.324). It was no relation between antibody positivity, infection history, duration of obstruction and response to Streptokinase.

    Conclusion

    Streptokinase is an effective thrombolytic drug for management of double lumen cuffed catheter obstruction. Presence of neutralizing antibody has no effect on response to Streptokinase.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Evaluation of Effect of Ondansetron on Nausea and Vomiting after Elective Cholecystectomy Surgery in Women Older than 40 Years
    Mansour Safae, Sara Safi Page 1021
    Background
    Postoperative nausea and vomiting is a common complication that cause patient’s illness, increase of hospitalization duration and costs, and in severe cases lead to dehydration, electrolyte imbalance, aspiration and pneumonia and even opening of surgical site sutures. Giving attention to positive effect of Ondansetron in decreasing this complication we decided to evaluate its effect as prophylaxis and compare it with Dexamethasone as a gold standard and routine agent.
    Methods
    This project is an interventional study that has done in year 2010 in Alzahra hospital of Isfahan, Iran. In this study 64 women older than 40 years whose candidate for an elective cholecystectomy surgery were studied in 2 groups. Patients were divided randomly to 2 groups: case and control. Control group received Dexamethasone and case group received Ondansetron before surgery. 4, 8, 12 and 24 hours after surgery the incidence of nausea and vomiting in patients were compared between 2 groups.
    Findings
    The frequency of nausea and vomiting in 4, 8 and 12 hours after surgery was significantly lower in Ondansetron group but in 24 hours after surgery there was no difference between two groups. Repeated measure ANOVA test also demonstrated that the trend of improvement of nausea and vomiting in 24 hours after surgery was significantly better in Ondansetron group.
    Conclusion
    According to results of this study, Ondansetron has optimal effect in control of nausea and vomiting after elective cholecystectomy surgery and if there is no contraindication, we can prescribe it as prophylaxis.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • An Investigation on Bio-aerosol Concentrations in the Different Wards of Hospitals of Isfahan University of Medical Sciences
    Heshmatollah Nourmoradi, Mahnaz Nikaeen, Mohammad Mehdi Amin, Maryam Hatamzadeh Page 1028
    Background

    Bioaerosol is defined as airborne particles such as living organisms include bacteria, viruses, fungi and their related metabolites, such as endotoxin. The exposure to bioaerosols in the hospital may causes infection especially in immunocompromised patients. The purpose of this study was to investigate the Bioaerosol concentrations in air of various parts of three hospitals of Isfahan University of medical sciences, Iran.

    Methods

    An Anderson biosampler was used for the bacterial and fungal collection. The effect of factors such as humidity, temperature and outdoor Bioaerosol concentrations were also evaluated.

    Findings

    The lowest mean of fungal and bacterial concentration was observed in hospital operating rooms and the highest concentration was detected in infectious diseases ward of hospital 1 and 2 and surgery ward of hospital 3. Significantly, bacterial levels were found to be higher in hospital wards than outdoor; except hospital operating roo.

    Conclusion

    Our results show that bioaerosol concentrations in hospitals were relatively high and in particular, the higher levels of bacteria than outdoor might be related to the presence of patients, their activity, unsuitable ventilation and disinfection. Therefore, environmental control measures are needed to assure hospital environmental quality especially in wards with immunocompromised patients.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Effects of 12 Weeks Aerobic Training on Body Composition, Serum Homocysteine and CRP Levels in Obese Women
    Farzaneh Taghian, Mehdi Kargarfard, Roya Kelishadi Page 1037
    Background
    Epidemiological studies indicate that elevated serum levels of homocysteine and C-reactive protein (CRP) is independently associated with risk of cardiovascular disease. The aim of this study was to determine the effects of 12 weeks aerobic training on levels of serum homocysteine and CRP levels in obese women.
    Methods
    20 healthy obese female students with similar age and weight were randomly devided in intervention and control groups. The intervention group was trained in an aerobic exercise program for 12 weeks (3 sessions weekly). This program was a treadmill exercise with 50-65 percent maximum heart rate intensity for 30-45 minutes in each session. Weight, body fat percentage, body mass index and waist to hip ratio were measured in the beginning and the end of the study for all of the subjects by using the analysis of body composition. In addition homocysteine and CRP levels in the fasting state were evaluated with ELISA (enzyme–linked immunosorbent assay) method before and after the exercise program. Data were analyzed by the Paired t-test and covariance analysis test.
    Findings
    The mean age in both groups were 25 ± 5 years. The results showed a significant decrease in weight, fat percentage, body mass index, waist to hip ratio parameters and homocysteine and CRP levels in exercise group after 12 week exercise period. At the end of the study we found statistically significant differences in weight, fat percentage, body mass index, waist hip ratio parameters and homocysteine and CRP levels between 2 groups.
    Conclusion
    According to our result, a 12 week regular aerobic exercise program, with moderate-intensity play an important role in weight control in obese individual and decrease their cardiovascular disease risk factors.
    Abstract View Paper Original: Persian