فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 176 (هفته دوم فروردین 1391)

  • تاریخ انتشار: 1391/01/10
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقایسه ی میزان چگالی ماده ی معدنی استخوان بیماران و جانبازان دچار آسیب نخاعی ورزشکار و غیر ورزشکار
    آرش کجوری، حسین مجتهدی، محمدرضا سلامت، سید محمد مرندی، منصور سیاوش صفحه 1
    مقدمه
    هدف از این پژوهش، اندازه گیری میزان چگالی ماده ی معدنی استخوان (Bone mineral density یا BMD) در جانبازان و معلولین ورزشکار بسکتبالیست، وزنه بردار و شناگر و مقایسه ی آن ها با یکدیگر و با گروه معلولین و جانبازان کم تحرک بود.
    روش ها
    آزمودنی های این پژوهش، 35 نفر از جانبازان و معلولین آسیب نخاعی استان اصفهان بودند که شامل 10 نفر ورزشکار بسکتبالیست، 8 نفر ورزشکار وزنه بردار، 5 نفر ورزشکار شناگر و 11 نفر از معلولین آسیب نخاعی کم تحرک بودند. با استفاده از روش جذب اشعه ی ایکس با دو انرژی، تراکم استخوانی گردن استخوان ران و مهره های کمری 2 تا 4 اندازه گیری شد. همچنین سطوح کلسیم، فسفر، کراتینین، آلبومین، آنزیم آلکالین فسفاتاز و هورمون محرک تیرویید در سرم آن ها در حالت ناشتا اندازه گیری گردید.
    یافته ها
    تعداد 10 بسکتبالیست با میانگین سنی 47/5 ± 3/46 سال، 8 وزنه بردار با میانگین سنی 13/2 ± 37/43 سال، 5 شناگر با میانگین سنی 54/5 ± 40/49 سال و 11 معلول آسیب نخاعی کم تحرک با میانیگن سنی 88/5 ± 27/53 سال بررسی شدند. نتایج تحقیق نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری در تراکم استخوان نواحی اندازه گیری شده بین گروه های تحت بررسی وجود نداشت و بین عوامل خونی اندازه گیری شده به جز کراتینین با تراکم استخوانی نواحی اندازه گیری شده رابطه ای مشاهده نشد. نتایج آزمون همبستگی Pearson نشان داد که بین دوره ی آسیب با تراکم استخوانی گردن استخوان ران پای چپ (001/0 > Pو 53/0- = r) و مهره های کمری (02/0 > P و 35/0- = r) همبستگی منفی وجود داشت.
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق نشان داد که تراکم استخوانی ورزشکاران جانباز و معلول آسیب نخاعی تفاوت قابل توجهی از نظر آماری با افراد معلول کم تحرک نداشت. به نظر می رسد که طول دوره ی آسیب دیدگی تاثیر بیشتری بر میزان تراکم استخوانی دارد و در پژوهش های بعدی بهتر است که آزمودنی ها از نظر تاریخ آسیب دیدگی همتاسازی شوند.
    کلیدواژگان: آسیب نخاعی، چگالی ماده ی معدنی استخوان، ورزشکاران معلول، کم تحرکی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • اثر تمرینات مقاومتی بر سطح پلاسمایی نیتریک اکساید، فاکتور رشد اندوتلیال عروق و گیرنده ی نوع یک آن در رت های نر سالم
    پریوش شکرچی زاده، مجید خزاعی، رضا قراخانلو، جهانگیر کریمیان، علیرضا صفرزاده صفحه 2
    مقدمه
    بی تحرکی و عدم فعالیت بدنی خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، دیابت، پر فشاری خون و انواع دیگری از بیماری ها را افزایش می دهد و فعالیت و ورزش منظم می تواند بسیاری از این عوامل خطرزا را تعدیل کند. هدف ما در این مطالعه، بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطح پلاسمایی برخی عوامل موثر بر آنژیوژنز شامل نیتریک اکساید (Nitric oxide یا NO)، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (Vascular endothelial growth factor یا VEGF) و گیرنده ی نوع 1 VEGF (Vascular endothelial growth factor receptor 1 یا VEGFR1) در رت های نر سالم می باشد.
    روش ها
    مطالعه ی حاضر به صورت تجربی بر روی 20 موش صحرایی نر نژاد ویستار انجام شد. حیوانات به طور تصادفی به دو گروه تحت تمرین و شاهد تقسیم شدند. به موش های گروه تمرین به مدت 4 هفته تمرین مقاومتی داده شد که شامل بالا رفتن از یک ستون یک متری بود که با اضافه کردن وزنه به دم موش ها انجام شد. تمرینات 3 روز در هفته و یک روز در میان انجام و پس از 48 ساعت از آخرین جلسه ی تمرین، نمونه گیری خون انجام شد و سطح پلاسمایی NO، VEGF و VEGFR1 اندازه گیری گردید.
    یافته ها
    سطح پلاسمایی NO در گروه تمرین با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (05/0 < P). سطح VEGF پلاسما در گروه شاهد و تمرین کرده به ترتیب 74/3 ± 73/142 و 1/5 ± 5/144 پیکوگرم در میلی لیتر بود و معنی داری نبود (05/0 < P). سطح پلاسمایی VEGFR1 نیز بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. همچنین تمرین مقاومتی نتوانست نسبت VEGF به VEGFR1 را تغییر دهد (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد تمرینات مقاومتی اثری بر سطح پلاسمایی عوامل موثر بر آنژیوژنز شامل NO، VEGF و VEGFR1 حداقل در حیوانات سالم ندارند که دلایلی مانند زمان تمرین، شدت آن و همچنین زمان نمونه گیری می توانند بر نتایج موثر باشند. قضاوت در خصوص اثر تمرین مقاومتی بر آنژیوژنز در عضله ی اسکلتی نیاز به مطالعات بیشتری دارد.
    کلیدواژگان: تمرین مقاومتی، نیتریک اکساید، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، آنژیوژنز
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • ارزیابی شیوع ژن های pbp1a، pbp2x و pbp2b در ایجاد مقاومت به پنی سیلین در سویه های Streptococcus pneumoniae جدا شده از بخش های مراقبت ویژه
    محمد کارگر، مریم باقرنژاد، صادق قربانی دالینی صفحه 3
    مقدمه
    یکی از مسایل اصلی قابل توجه در مورد Streptococcus pneumoniae (S. pneumoniae) ظهور مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک ها به ویژه پنی سیلین است. هدف از این پژوهش ارزیابی نقش ژن های متصل شونده به پنی سیلین در مقاومت به پنی سیلین در سویه های S. pneumoniae جدا شده از بخش مراقبت های ویژه بود.
    روش ها
    این پژوهش یک بررسی مقطعی-توصیفی بود که بر روی 62 سویه ی مشکوک به S. pneumoniae جدا شده از بیماران بستری در بخش های مراقبت های ویژه بیمارستان های نمازی و شهید فقیهی شیراز از سال 1388 تا 1389 انجام شد. در ابتدا کلنی های مشکوک با استفاده از تست های فنوتیپی و بیوشیمیایی تعیین هویت مقدماتی شدند. تایید سویه های جداسازی شده بر اساس وجود ژن lytA انجام گرفت. مقاومت آنتی بیوتیکی با استفاده از روش استاندارد دیسک دیفیوژن CLSI (Clinical and laboratory standard institute) انجام شد. مقاومت مولکولی نسبت به پنی سیلین با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های pbp1a (Penicillin-binding protein 1a)، pbp2b (Penicillin-binding protein 2b) و pbp2x (Penicillin-binding protein 2x) انجام شد.
    یافته ها
    از مجموع نمونه های مورد بررسی، در 50 مورد (64/80 درصد) S. pneumoniae با استفاده از آزمون Polymerase chain reaction (PCR) تایید گردید. از S. pneumoniae های جدا شده، 20 سویه (40 درصد) نسبت به پنی سیلین حساس، 10 سویه (20 درصد) نیمه حساس و 20 سویه (40 درصد) مقاوم بودند. در ارزیابی سویه های نیمه حساس و مقاوم 6 مورد (20 درصد) دارای ژن pbp1a و 1 مورد (33/3 درصد) ژن pbp2x بودند. ژن pbp2b در هیچ کدام از سویه ها شناسایی نشد.
    نتیجه گیری
    به دلیل فراوانی اندک ژن های مقاومت pbps ارزیابی سایر مکانیسم های مولکولی مقاومت به پنی سیلین پیشنهاد می گردد.
    کلیدواژگان: Streptococcus pneumoniae، مقاومت به پنی سیلین، پروتئین باند شونده به پنی سیلین
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی حساسیت ایزوله های مایکوباکتریوم غیر توبرکلوزیس نمونه های آب شهراصفهان به داروهای ضد مایکوباکتریایی رایج با استفاده از روش E-test
    انسیه ساریخانی، بهرام نصر اصفهانی، نفیسه سادات حسینی، تهمینه نریمانی صفحه 4
    مقدمه
    مایکوباکتریوم های غیر توبرکلوزیس که پیش تر تنها به عنوان مایکوباکتریوم های محیطی شناخته می شدند، به دلیل افزایش بیماری های نقص ایمنی در دهه های اخیر اهمیت ویژه ای پیدا کرده اند. بنابراین بررسی حساسیت باکتری مایکوباکتریوم در جهت درمان بیماران مبتلا به عفونت های مایکوباکتریال از اهمیت بسزایی برخوردار است.
    روش ها
    در این مطالعه نمونه های آب از منابع مختلف اصفهان جهت بررسی وجود مایکوباکتریوم های محیطی تهیه و کشت داده شد. پس از تعیین گونه، برای تعیین حساسیت 14 ایزوله ی مایکوباکتریوم غیر توبرکلوزیس (Non tuberculosis mycobacterium یا NTM) از روش E-test (Epsilometer test) استفاده گردید.
    یافته ها
    میزان حداقل غلظت مهاری (Minimal inhibitory concentration یا MIC) برای 8 آنتی بیوتیک رایج علیه ایزوله های مایکوباکتریوم غیر توبرکلوزیس مورد بررسی قرار گرفت.
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد مقاومت گونه های مختلف مایکوباکتریوم غیر توبرکلوز نسبت به ریفامپین و ایزونیازید بالا و نسبت به سایر داروها بسته به گونه ی باکتری متفاوت می باشد.
    کلیدواژگان: مایکوباکتریوم غیر توبرکلوز، مقاومت آنتی بیوتیکی، E، test
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مرور نظام مند مطالعات منتشر شده در زمینه ی اپیدمیولوژی توکسوپلاسموز در ایران
    سید ناصر مصطفوی، لیلا جلالی منفرد صفحه 5
    مقدمه
    توکسوپلاسموز یک عفونت مشترک بین انسان و حیوان‍‍ات با شیوع جهانی می باشد که به وسیله ی انگل داخل سلولی به نام توکسوپلاسما گوندی ایجاد می شود و می تواند باعث عوارض شدید و مهمی در بیماران مبتلا به نقص ایمنی و جنین افراد حامله شود. با توجه به اهمیت این انگل در ایجاد توکسوپلاسموز مادرزادی و همچنین ایجاد عفونت فرصت طلب در افراد ایمنوساپرس، لازم است اطلاع جامعی از وضعیت ابتلای گروه های مختلف جمعیتی در نقاط مختلف کشور و میزان آلودگی میزبانان اصلی و واسطه در ایران جهت تشخیص و کنترل بیماری داشته باشیم.
    روش ها
    ما در این مطالعه، اطلاعات مطالعات انجام شده در مورد توکسوپلاسموز در ایران را با استفاده از موتورهای جستجوگر جمع آوری نمودیم و نتایج 43 مطالعه ی انسانی و حیوانی را در پنج منطقه ی جغرافیایی معتدل و مرطوب شمالی، سردسیر و کوهستانی، معتدل و خشک کوهپایه ای، گرم و خشک مرکزی و گرم و مرطوب جنوبی بررسی کردیم.
    یافته ها
    در مناطق معتدل و مرطوب شمال ایران شیوع عفونت در سنین پایین بالا و در حدود 70 درصد، در مناطق سردسیر و کوهستانی شمال غرب و غرب ایران شیوع کلی بیماری در حد 18 تا 38 درصد، در مناطق معتدل و خشک کوهپایه ای غرب ایران حدود 33 تا 68 درصد، در مناطق گرم و خشک مرکزی ایران شیوع کلی به نسبت پایین و در حد 39 درصد و در مناطق گرم و مرطوب جنوب ایران شیوع در حد 20 تا 35 درصد گزارش شده است.
    نتیجه گیری
    بیشترین شیوع توکسوپلاسموز به ترتیب در مناطق معتدل شمالی سپس مناطق معتدل و خشک کوهپایه ای و پس از آن مناطق سرد و کوهستانی شمال غرب و مرکز ایران بود و شیوع در مناطق گرم و خشک مرکزی و گرم و مرطوب جنوب به نسبت پایین بود. بیشترین تغییر سرمی در زنان در سنین باروری و در نتیجه بیشترین احتمال عفونت مادرزادی در مناطق معتدل و خشک کوهپایه ای دیده شد. شیوع در جنس مونث بیشتر از جنس مذکر بود. از نظر شغلی زنان خانه دار در خطر بیشتر ابتلا بودند که بایستی در مورد ارتباط با مواد دارای احتمال انتقال بیماری به ویژه در زمان حاملگی آموزش کافی داده شود. ابتلای گربه ها در ایران بیشتر از مقادیر جهانی بود و بیشترین گوشت های آلوده به کیست انگل به ترتیب مربوط به گوسفند، بز، مرغ و گاو بود.
    کلیدواژگان: توکسوپلاسموز، اپیدمیولوژی، ایران
    چکیده زبان: فارسی
|
  • Comparison of Bone Mineral Density of Athletes and Non-Athletes in Spinal cord Injured Veterans
    Arash Kajouri, Hossein Mojtahedi, Mohammad Reza Salamat, Seyed Mohammad Marandi, Mansour Siavash Page 1
    Background
    The aim of this study was to assess bone mineral density (BMD) of athletes and non-athletes in spinal cord injured veterans.
    Methods
    A total number of 34 veterans including 10 basketball players, 8 weight lifters, 5 swimmers and 11 non-athletes participated in this research. The mean ± SD age of basketball players, weight lifters, swimmers and non-athletes was 46.30 ± 5.47, 43.37 ± 2.13, 49.40 ± 5.54, and 53.27 ± 5.88 years. Using dual energy X-ray absorptiometry (Norland XR46 bone densitometer, Norland Corp., Atkinson, USA), BMD of femoral neck (FN), femur, and lumbar vertebrae (L2-L4) were compared between all groups. Fasting calcium, phosphorus, creatinine, serum albumin, phosphate alkaline enzyme and thyroid stimulating hormone (TSH) levels were also measured. The data was analyzed at a significance level of α = 0.05 using SPSS16.
    Findings
    There were no significant differences in BMD of lumbar vertebrae and FN between various groups. There was no significant correlation between blood contents and BMD of the measured sites, except for the creatinine. Pearson's correlation analysis showed significant negative correlations between the injury period and BMD of FN (r = -0.53; P < 0.001) and lumbar vertebrae (r = -0.35; P < 0.02).
    Conclusion
    This study indicated that there were no significant differences in BMD of athletes and non-athletes of spinal cord injured patients and veterans.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Effects of Resistance Training on Plasma Angiogenic Factors in Normal Rats
    Parivash Shekarchizadeh, Majid Khazaei, Reza Gharakhanlou, Jahangir Karimian, Ali Reza Safarzadeh Page 2
    Background
    Cardiorespiratory fitness improves and the risk of cardiovascular diseases decreases through regular exercise. However, the exact mechanism is unclear. The aim of this study was to investigate the effects of resistance training on some plasma angiogenic factors in normal rats.
    Methods
    Twenty male Wistar rats were divided into two groups of control and trained (n = 10 each). The rats in the trained group undertook one training session per day, 3 days a week, for 4 weeks. Blood samples were taken and plasma glucose, lipid profile, nitric oxide (NO), vascular endothelial growth factor (VEGF) and soluble form of VEGF receptor-1 (sFlt-1) concentrations were determined.
    Findings
    Differences in plasma insulin, glucose, and NO were not significant between the trained and control groups (P 0.05). Plasma VEGF concentrations were 142.73 ± 3.74 pg/ml and 144.5 ± 5.1 pg/ml in the control and trained rats (P > 0.05), i.e. resistance training did not significantly change plasma VEGF in trained rats. There were no significant differences in plasma sFlt-1 concentrations between the two groups (P 0.05). Moreover, resistance training could not change VEGF/sFlt-1 ratio in the two groups of animals.
    Conclusion
    Present data showed that resistance training could not be an effective approach to improve plasma angiogenic factors (NO, VEGF, VEGF receptor-1) at least in healthy rats. More research is needed to show the effects of resistance training on angiogenesis.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Role of Pbp1a, Pbp2b and Pbp2x Genes in Penicillin Resistance in S. Pneumoniae Strains Isolated from ICUs
    Mohammad Kargar, Maryam Baghernejad, Sadegh Ghorbani Dalini Page 3
    Background
    A major concern about S. pneumoniae is the emergence of resistance to antibiotics, especially to penicillin. The aim of this study was to assess the role of PBPs gene in penicillin resistance of S. pneumoniae strains isolated from two intensive care units (ICUs)..
    Methods
    This cross-sectional study was carried out on 62 samples suspected to S. pneumoniae isolated from patients who were admitted to ICUs of Namazi and Shahid Faghihi Hospitals, Shiraz, Iran, in 2010-2011. At first suspected colonies were identified by phenotypic and chemical tests. Organisms were confirmed to be S. pneumoniae on the basis of the presence of lytA gene by polymerase chain reaction (PCR) method. Antibiotic resistance was evaluated according to Clinical and Laboratory Standards Institute (CLSI). Molecular analyses of penicillin resistance were carried out using specific primers for pbp1a, pbp2b and pbp2x genes.
    Findings
    Of total samples, 50 (80.64%) isolates were confirmed to be S. pneumoniae by PCR assay. Of these isolates, 20 (40%), 10 (20%), and 20 (40%) strains were sensitive, moderately sensitive, and resistant to penicillin, respectively. Out of resistant and moderately sensitive strains, 6 (20%) and 1 (3.33%) strains harbored pbp1a and pbp2x genes, respectively. However, pbp2b was not identified in any samples.
    Conclusion
    Monitoring other kinds of resistance mechanisms is recommended due to the low frequency of pbps genes.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Evaluating the Sensitivity of Nontuberculous Mycobacterial Species Isolated from Water Samples to Conventional Antimycobacterial Drugs using E-Test Method
    Ensieh Sarikhani, Bahram Nasr Isfahani, Nafiseh Sadat Hosseini, Tahmineh Narimani Page 4
    Background
    Nontuberculous mycobacteria were only known as environmental bacteria. However, they have recently been identified as important pathogens due to the increased prevalence of immunodeficiency diseases. Mycobacterial susceptibility testing is thus vital in management of patients with mycobacterial infections.
    Methods
    In this study, different samples were collected from different water sources in Isfahan, Iran. The samples were then cultured to detect environmental mycobacteria. After confirming the species, E-test was used to determine the sensitivity of 14 nontuberculous mycobacterial isolates.
    Findings
    Minimal inhibitory concentrations of 8 current routine antibiotics against mycobacterial infections were examined.
    Conclusion
    This study showed different nontuberculous mycobacteria to be highly resistant to rifampin and isoniazid. Resistance to other drugs was species-dependent.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Toxoplasmosis Epidemiology in Iran: A Systematic Review
    Seyed Nasser Mostafavi, Leila Jalali Monfared Page 5
    Background
    Toxoplasmosis is a widespread zoonosis caused by Toxoplasma gondii. It may have severe pathologic effects on the fetus in pregnant women and also on immunocompromised hosts. Considering the importance of this parasite in making congenital toxoplasmosis and severe complications in immunosuppressive patients, it is necessary to obtain comprehensive information about the parasite and to determine the prevalence of this pathogen in different populations and different areas of Iran in order to manage and diagnose the infections.
    Methods
    In this study, we collected all information about seroepidemiology of Toxoplasma in Iran using websites and search engines. We could review the results of 43 human and animal studies in 5 geographic regions, i.e. in the humid mild northern regions, cold and mountainous northwestern and western regions, dry and mild mountainous western regions, warm and dry central regions, and warm and humid southern regions.
    Findings
    The prevalence of toxoplasmosis in the abovementioned regions was about 70%, 18-38%, 33-68%, 39%, and 20-35%, respectively.
    Conclusion
    The prevalence of toxoplasmosis was the highest in humid mild northern regions and the lowest in the warm and dry central regions of Iran. Mild mountainous western regions had the second high prevalence. The highest seroconversion in childbearing age was observed in the mild mountainous western regions. In these areas, the risk of congenital toxoplasmosis was also higher than other regions. The prevalence of Toxoplasma in women was more than men. Moreover, housewives were inspected to be more at risk of infection. It is therefore necessary to provide this group of women with adequate information about how the infection spreads, especially during pregnancy. In addition, the infection among Iranian cats was higher than global figures. Meat from the sheep, goat, cattle, and chicken can also contain parasitic cysts.
    Abstract Original: Persian