فهرست مطالب

زیست شناسی گیاهی ایران - سال چهارم شماره 1 (پیاپی 11، بهار 1391)

فصلنامه زیست شناسی گیاهی ایران
سال چهارم شماره 1 (پیاپی 11، بهار 1391)

  • تاریخ انتشار: 1391/04/31
  • تعداد عناوین: 7
|
  • شبنم عباسی، سعید افشارزاده *، عبدالرضا مهاجری صفحه 1

    منطقه یحیی آباد با مساحت تقریبی 6000 هکتار در 35 کیلومتری جنوب غربی نطنز، در جنوب کوه های کرکس قرار دارد. ارتفاع این منطقه حداقل 2000 و حد اکثر 2720 متر از سطح دریاست. میانگین بارندگی سالانه 22/147 میلی متر و متوسط درجه حرارت سالیانه 41/15 درجه سانتیگراد است. مجموعه رستنی های این منطقه، بالغ بر 190 گونه گیاهی متعلق به 31 تیره و 129 جنس است. از مجموع 129 جنس، 18 جنس (62 درصد) و 23 گونه (12 درصد) به تک لپه ای ها و 111 جنس (86 درصد) و 167 گونه (88 درصد) به دو لپه ای ها تعلق دارد. بزرگترین تیره های گیاهی از نظر تعداد گونه عبارتند از: Asteraceae با 36 گونه، Poaceae با 23 گونه، Fabaceae با 19 گونه، Brassicaceae با 18 گونه، Lamiaceae با 17 گونه و Caryophyllaceae با 12 گونه. بررسی انتشار جغرافیایی فلور منطقه نشان داد که بیشترین پراکنش جغرافیایی به ناحیه ایرانی-تورانی با 133 گونه (1/71 درصد) و ایرانی-تورانی/ اروپا-سیبری با 27 گونه (4/14 درصد) مربوط است که از بین آنها 35 گونه انحصاری ایران (7/18 درصد) بودند. در بین گیاهان منطقه، به ترتیب همی کریپتوفیت ها با 85 گونه (7/44 درصد)، تروفیت ها با 55 گونه (29 درصد)، کامئوفیت ها با 35 گونه (4/18 درصد)، ژئوفیت ها با 12 گونه (3/6 درصد) و فانروفیت ها با 3 گونه (6/1 درصد) مهم ترین شکل های زیستی را تشکیل می دهند.

    کلیدواژگان: شکل های زیستی، انتشار جغرافیایی، ایرانی، تورانی، فلور، کوه های کرکس
  • صدیقه اسمعیل زاده بهابادی، مظفر شریفی*، ناصر صفایی، مهرداد بهمنش صفحه 13

    پودوفیلوتوکسین ترکیبی لیگنانی است که در گونه های گیاهی معدودی حضور داشته، به علت خواص ضد سرطانی اهمیت دارویی بسیاری دارد. کتان سفید (Linum album) یکی از گونه های بومی ایران است که دارای پودوفیلوتوکسین و دیگر ترکیبات لیگنانی است. کیتین و کیتوزان از ترکیبات اصلی دیواره سلولی بسیاری از گونه های قارچی هستند، به عنوان الیسیتورهای زیستی کارآمد برای بهبود بخشیدن بیوسنتز متابولیت های ثانویه در کشت سلولی استفاده می شود. در این پژوهش، ابتدا اثر غلظت های مختلف کیتین و کیتوزان بر رشد سلول و میزان پودوفیلوتوکسین و لاریسی رزینول در کشت سلول کتان سفید بررسی شد. سپس در غلظت بهینه کیتوزان، میزان لیگنان ها، ترکیبات فنلی، فلاونول، فلاونوئید و لیگنین در زمان های مختلف بررسی گردید. تیمار سلول های کتان سفید با کیتوزان در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر سبب افزایش میزان پودوفیلوتوکسین و لاریسی رزینول به میزان دو برابر شاهد شد. میزان فنل کل، فلاونول و فلاونوئیدها تا انتهای دوره رشد، تحت تاثیر کیتوزان افزایش یافت. میزان لیگنین نیز در پاسخ به کیتوزان به میزان دو برابر نمونه های شاهد افزایش یافت. در راستای درک سازوکار کیتوزان، فعالیت آنزیم های فنیل آلانین آمونیالیاز (PAL) و سینامیل آلکل دهیدروژناز (CAD) نیز بررسی شد. فعالیت PAL و CAD که در مراحل ابتدایی مسیر بیوسنتزی پودوفیلوتوکسین قرار دارند، پس از افزودن کیتوزان افزایش یافت، اوج فعالیت آنها پس از گذشت 3 روز مشاهده گردید. کیتوزان با تاثیر بر فعالیت آنزیم های مسیر بیوسنتزی پودوفیلوتوکسین باعث افزایش میزان پودوفیلوتوکسین و لاریسی رزینول شده، علاوه بر آن، بر بخش فنیل پروپانوئیدی مسیر بیوسنتزی پودوفیوتوکسین نیز تاثیر می گذارد.

    کلیدواژگان: پودوفیلوتوکسین، کتان سفید، کیتوزان و لیگنان
  • فاطمه سلیمی، فرید شکاری صفحه 27
    به منظور ارزیابی تاثیر متیل جاسمونات و تنش شوری بر برخی خصوصیات مورفولوژیک و عملکرد گل بابونه آلمانی، آزمایشی با عوامل محلول پاشی با متیل جاسمونات در سطوح صفر (بدون افشانه با متیل جاسمونات یا تیمار شاهد)، 75، 150، 225 و 300 میکرومولار و شوری 1/2 (بدون اضافه کردن نمک)، 6، 10 و 14 دسی زیمنس بر متر (dS/m) در گلخانه اجرا گردید. عمل افشانه کردن در سه مرحله: الف) 3-4 برگی؛ ب) در مرحله ساقه روی؛ پ) در مرحله ظهور گل آذین، انجام شد. نتایج نشان داد که عوامل به کار رفته تاثیرات معنی داری بر تمام صفات دارند. بیشترین سطح برگ (LA)، وزن خشک بخش هوایی و ریشه و وزن خشک گل و کمترین وزن ویژه برگ و طول ریشه به گیاهان افشانه شده با غلظت 75 میکرومولار متیل جاسمونات مربوط بود که به ترتیب در شوری 6 و 14 دسی زیمنس بر متر مشاهده شد. شوری 6 دسی زیمنس بر متر و غلظت 75 میکرومولار متیل جاسمونات موجب افزایش وزن خشک بخش هوایی و ریشه گردید. وزن خشک بخش هوایی در دیگر سطوح متیل جاسمونات، اختلافی را با شاهد نشان نداد، در حالی که وزن خشک ریشه در سطوح فراتر از 75 میکرومولار کاهش یافت. در تمام سطوح متیل جاسمونات، وزن خشک ریشه در گیاهان تیمار شده مقادیر بالاتری نسبت به شاهد نشان داد. کاربرد متیل جاسمونات رشد طولی ریشه را کاهش و در مقابل وزن آن را افزایش داد. در شرایط شوری ملایم، بابونه افزایشی را در میزان رشد خود نشان داد. همبستگی مثبتی بین سطح برگ و تولید گل مشاهده شد. بنابراین، تیمارها یا شرایطی که سبب افزایش سطح برگ شوند، می توانند موجبات افزایش میزان عملکرد گل را نیز فراهم نمایند. نتایج نشان داد که کاربرد متیل جاسمونات موجب افزایش عملکرد گل در هر دو شرایط تنش و بدون تنش می شود.
    کلیدواژگان: بابونه آلمانی، تنش شوری، سطح برگ، عملکرد گل، متیل جاسمونات، وزن خشک بخش هوایی و ریشه
  • رها عابدینی، مریم شهبازی*، زهرا سادات شبر، ریحانه پیشکام راد، آسا ابراهیمی صفحه 39

    دهیدرین ها دومین گروه از پروتئین های بسیار آب دوست از گروه LEA هستند که در شرایط کم آبی و دمای پایین در گیاهان تجمع می یابند و به نظر می رسد در ایجاد تحمل به تنش نقش مهمی دارند. به منظور بررسی اهمیت دهیدرین ها در پاسخ ژنوتیپ های حساس و متحمل جو به خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در گلدان روی ارقام زراعی یوسف، موروکو و اکوتیپ جو وحشی اسپانتانئوم (Hordeum spontaneum) به عنوان عامل اول و تیمار آبیاری در سه سطح عادی (آبیاری 70 درصد ظرفیت نگهداری آب خاک)، تنش ملایم (30 درصد) و تنش شدید (10 درصد) به عنوان عامل دوم منظور گردید. آبیاری عادی تا مرحله دو برگی انجام گرفت، سپس آبیاری برای گیاهان تحت تنش تا رسیدن به تنش مورد نظر قطع گردید. نمونه برداری از برگ کاملا توسعه یافته در مرحله رویشی برای بررسی های فیزیولوژیک و مولکولی انجام شد. تجزیه واریانس صفات فیزیولوژیک نشان داد که اثر خشکی بر همه صفات و نیز تفاوت بین ژنوتیپ ها معنی دار بود و رقم حساس موروکو به طور معنی داری ماده خشک و محتوی نسبی آب برگ پایین تری در تیمارهای خشکی در مقایسه با دو ژنوتیپ دیگر داشت. نتایج حاصل از بررسی بیان کمی ژن ها از طریق Real-time PCR از بین 13 عضو خانواده ژنی دهیدرین ها در جو، به غیر از ژن های Dhn8 و Dhn13 که هیچ تغییر بیانی نداشتند، بیان سایر ژن ها در شرایط تنش شدید، افزایش معنی داری نشان داد. افزایش بیان ژن های Dhn3، Dhn7، Dhn9 و Dhn10 در ژنوتیپ های متحمل یوسف و جو اسپانتانئوم، Dhn1 تنها در یوسف و سایر ژن ها در جو اسپانتانئوم مشاهده گردید که می تواند بیانگر اهمیت این ژن ها در ایجاد تحمل به خشکی باشد. از سوی دیگر، افزایش بیان Dhn12 در شرایط تنش خشکی و تنها در اکوتیپ وحشی برای نخستین بار در این بررسی گزارش شده است.

    کلیدواژگان: اسپانتانئوم، بیان ژن، تحمل به خشکی، دهیدرین، جو
  • رضا گلیجانی مقدم، مصطفی مطلبی، محمدرضا زمانی، حبیب رضا نژاد صفحه 47
    هدف از این تحقیق، بررسی غلظت مناسب BAP برای باززایی دو رقم مهم گیاه کلزا و همچنین مطالعه تاثیر زمان های پیش کشت، هم کشت و نیز غلظت های متفاوت استوسیرینگون (acetosyringon) بر تراریختی آنهاست. بدین منظور از دو رقم مهم کلزا Hyola 308) و (RGS003 که در تولید بذرهای مورد نیاز کشور استفاده می شود برای انتقال ژن گزارشگر GUS با واسطه آگروباکتریوم، استفاده شد. آزمایش ها در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تکرار برای هورمون بنزیل آمینو پورین (BAP) و 3 تکرار برای زمان های پیش کشت و هم کشت و استوسیرینگون انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در غلظت 5/3 میلی گرم در لیتر BAP، میزان باززایی رقم Hyola 308 به 112 درصد و رقم RGS003 به 120 درصد افزایش یافت. تراریختی ارقام مورد استفاده که روی محیط کانامایسین رشد کرده بودند با استفاده از آزمون PCR و بیان ژن توسط سنجش فعالیت GUS اثبات گردید. نتایج مقایسه میانگین اثرات متقابل سه گانه طول دوره پیش کشت، طول دوره هم کشت و غلظت های متفاوت استوسیرینگون بر میزان تراریختی ارقام مورد مطالعه نشان داد که بیشترین میزان تراریختی در رقم Hyola 308 (33 درصد) در شرایط 100 میکرومولار غلظت استوسیرینگون، و 48 ساعت برای زمان های پیش کشت و هم کشت، و در رقم RGS003 (38 درصد) در 50 میکرومولار غلظت استوسیرینگون، زمان پیش کشت 48 ساعت و زمان هم کشتی 72 ساعت به دست آمد و هر دو نسبت به سایر تیمارها در گروه های آماری جداگانه قرار گرفتند. از شرایط بهینه به دست آمده برای انتقال ژن های هدف به این ارقام می توان استفاده نمود.
    کلیدواژگان: کلزا، باززایی، تراریختی، ژن GUS، BAP
  • زهرا عسل پیشه، رضا حیدری، رامین مناف فر * صفحه 61

    جلبک های تک سلولی به عنوان منبع سرشار اسیدهای چرب غیر اشباع، رنگیزه هایی چون بتاکاروتن و دیگر متابولیت های غذایی و دارویی سال هاست که مورد توجه محققان علوم زیستی هستند. این جلبک ها به عنوان غذای زنده نیز اهمیت بسیار زیادی در پرورش انواع زئوپلانکتون ها، نرم تنان و لارو آبزیان دارند. تا کنون گونه های زیادی از خانواده و جنس های مختلفی از این جلبک ها برای پرورش انواع آبزیان معرفی شده است. خانواده Scenedesmaceae از جلبک های مهم تک سلولی متعلق به رده Chlorophyceae هستند. این خانواده دارای چندین جنس بوده، کاربرد زیادی در صنعت آبزی پروری داشته و به عنوان غذا برای پرورش انواع آرتمیا، روتیفر و دافنی استفاده می شوند. در این پروژه تحقیقاتی و در راستای تامین نیازهای آزمایشگاهی به جلبک های تک سلولی فوق، یکی از تالاب های دایمی و مهم آب شیرین استان به نام تالاب سد مهاباد بررسی شد. این تحقیق شامل بررسی ریخت شناسی، مولکولی و ارزش غذایی نمونه های جدا شده بود که در نهایت موفق به شناسایی دو گونه Scenedesmus obliquus، Kützing 1833 و Desmodesmus cuneatus، Hegewald 2002 از دو جنس مختلف از این خانواده در منبع آبی فوق شد. جداسازی، کشت انبوه این جلبک ها در سیستم پرورش بسته و بررسی اسیدهای چرب نشان داد که این دو گونه پتانسیل رشد مناسبی برای استفاده در صنعت داشته، با دارا بودن ارزش غذایی مناسب می توانند کاربرد خوبی در این صنعت داشته باشند. با وجود ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک نزدیک این دو گونه نیز مشاهده شد که ارزش غذایی آنها بسیار متفاوت بوده، در کل میانگین ترکیب اسیدهای چرب بهتری برای گونه Desmodesmus cuneatus مشاهده شد (P<0.05).

    کلیدواژگان: آذربایجان غربی، Desmodesmus، Scenedesmus، سد مهاباد، جلبک تک سلولی
  • پریا سادات پیروز، خسرو منوچهری کلانتری، فاطمه نصیبی صفحه 73
    کروم یک فلز سنگین سمی برای میکروارگانیسم ها، حیوانات و گیاهان محسوب می شود که به علت استفاده های وسیع صنعتی طی دهه اخیر، به یک آلاینده جدی محیطی تبدیل شده است. غلظت های بالای کروم به عنوان عاملی تنش زا برای گیاهان به شمار می رود که می تواند به عنوان یک عامل محدود کننده رشد، خصوصیات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی گیاهان را تحت تاثیر قرار دهد. سمیت در اثر این فلز همچنین می تواند از طریق تولید رادیکال های آزاد، سبب القا تنش اکسیداتیو شود. این پژوهش به منظور بررسی اثر غلظت های متفاوت کروم بر رشد، تجمع و همچنین، القا تنش اکسیداتیو در ریشه گیاه آفتابگردان (Heliantus Annuus) انجام گرفته است. گیاهان 4 هفته ای آفتابگردان که در شرایط گلخانه ای کشت داده شده بودند، با فلز کروم به صورت محلول کلرید کروم (CrCl3.6H2O) در 6 غلظت 001/0، 01/0، 1/0، 1، 5 و 10 میلی مولار همراه با محلول غذایی تیمار و پس از 3 هفته، گیاهان برای انجام آنالیزهای فیزیولوژیک و بیوشمیایی برداشت شدند. نتایج نشان داد که غلظت 5 و 10 میلی مولار کروم در محلول غذایی موجب کاهش شاخص های رشد ریشه (وزن تر و خشک، طول ریشه) شد، اما غلظت های پایین تر اختلاف معنی داری نسبت به گروه شاهد نداشت. مقدار مالون دآلدهید ریشه به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدهای غشای ریشه در غلظت های 5 و 10 میلی مولار کروم به طور معنی داری نسبت به گروه شاهد افزایش یافت و این بیانگر ایجاد تنش اکسیداتیو ناشی از غلظت های به کار رفته کروم در گیاه مورد آزمایش است. محتوای پرولین ریشه نیز افزایش معنی داری در غلظت های 5 و 10 میلی مولار نشان داد. میزان پروتئین های ریشه گیاه با کاهش معنی دار در غلظت 001/0 میلی مولار، برای سایر غلظت ها تفاوت معنی داری نسبت به گروه شاهد نداشت. محتوای آسکوربات ریشه گیاهان تحت تیمار با کروم، با افزایش غلظت کروم کاهش نشان داد، در حالی که میزان دهیدروآسکوربات و آسکوربات کل، تحت تیمار با این غلظت ها، افزایش معنی داری در غلظت های 1، 5 و 10 میلی مولار نشان داد. از طرف دیگر، با تجمع چشمگیر کروم در ریشه آفتابگردان، به نظر می رسد در این تحقیق، کلیت شدن و کده بندی یون های کروم در ریشه یک مکانیسم مقاومتی است که آفتابگردان در تنش فلز کروم اتخاذ کرده است.
    کلیدواژگان: کروم، آفتابگردان (Heliantus Annuus)، شاخص های رشد، تجمع، تنش اکسیداتیو
|
  • Shabnam Abbasi, Saeed Afsharzadeh, Abdolreza Mohajeri Page 1

    The Region of Yahya Abad is located at the Southern slops of Karkas mountains with about area of 6000 hectare, at 35 kilometres southwest of Natanz. The lowest altitude of this region is 2000 m and the highest altitude is 2720 m. The average annual precipitation is 147.22 mm and mean annual temperature is 15.41 C. The overall plants of the area constituted 190 species belonging to 31 families and 129 genera. A total of 18 genera (62%) and 23 species (12%) belonged to monocotyledons, 111 genera (86%) and 167 species (88%) to dicotyledons. The most families were Asteraceae (36 species), Poaceae (23 species), Fabaceae (19 species), Brassicaceae (18 species), Lamiaceae (17 species), Caryophyllaceae (12 species) and Rubiaceae (5 species). Study of chorology indicated that the most plants were the Irano-Turanian floral elements (71.1%) and Irano-Turan-Euro-Sieberian floral elements (14.4%), among which 35 species were endemic of Iran. In this research, hemicryptophytes (44.7%), therophytes (29%), chamaephytes (18.4%), geophytes (6.3%) and phanerophytes (1.6%) made up the most important life forms, respectively.

    Keywords: Life forms, Irano, Turan, Flora, Chorotypes, Karkas mountains
  • Sedigheh Esmaeilzadeh Bahabadi, Mozafar Sharifi, Naser Safaie, Mehrdad Behmanesh Page 13

    Podophyllotoxin (PTOX) is a lignan compound which occurs in a few plant species and has pharmacological significance for its anticancer activities. Linum album, one of endemic species in Iran, has PTOX and other lignans. Chitin and Chitosan are the main compounds of fungal species and as biotic elicitors could be used to improve secondary metabolites. In this study, we investigated the different concentration effects of chitin and chitosan on cell growth, PTOX and lariciresinol production in l. album cell culture. Next, we evaluated the effecr of optimal concentration of chitosan on lignan, phenol, flavonoid, flavonol and lignin content at different times. Treatment of L. album cell cultures with the 100 mg/L chitosan increased the production of PTOX and lariciresinol about two times higher than contol. In addition, Chitosan increased phenol, flavonoid and flavonol. Lignin was increased 2-fold higher than the control in response to chitosan. To study mechanism of chitosan action, phenylalanine ammonio-lyase (PAL) and cinnamyl alcohol dehydrogenase (CAD) activity were investigated. The activity of PAL and CAD enzymes involved in the first steps of the PTOX biosynthesis was activated by chitosan, reaching a peak within three days after treatment. Chitosan regulated the production of PTOX, lariciresinol and phenylpropanoid compounds by effecting on enzymes activity through PTOX biosynthesis pathway.

    Keywords: Chitosan, Lignan, Linum album, Podophyllotoxin
  • Fatemeh Salimi, Farid Shekari Page 27
    The effect of methyl jasmonate on some morphological characters and flower yield of chamomile under salt stress was evaluated under greenhouse conditions. The experimental design was as factorial based on a randomized complete block design (RCBD) with three replications. In this research, methyl jasmonate (MeJA) sprayed at five levels including, 0 (without spraying or control treatment), 75, 150, 225 and 300 μM and also salt stress applied at four levels including 2.1 (without adding salt), 6, 10 and 14 dS/m by adding NaCl to each pot. MeJA sprayed at three growth stages: a) 3 to 4 leaves, b) stem elongation and c) flowering (anthesis). Results showed that spraying with MeJA and salinity had significant effects (P≤0.05) on all measured traits. The highest leaf area, root and shoot weight and flower yield, and the lowest, specific leaf weight and root length were obtained in 75 µM and 6 and 14 dS/m salted treatments, respectively. In this treatments root and shoot weight increased significantly. Shoot weight in other treatments of MeJA showed values that equal with control treatments. In treatments with higher than 75 μM MeJA, resulted in a reduction of root weight. However, root weight in plants which treated with MeJA, in all salt levels was higher than control treatment. It seemed that chamomile might have an enhancement effect on its growth at mild salinity conditions. There was a positive correlation between leaf area and flower yield. Therefore, treatments or conditions that induced expansion of leaf area could increase flowers yield. Results showed that methyl jasmonate enhanced flower yield both in normal and salt stress conditions.
    Keywords: Chamomile, Salinity stress, Flower yield, Methyl jasmonate, Root, shoot weight
  • Raha Abedini, Maryam Shahbazi, Zahra Sadat Shobbar, Reihaneh Pishkam Rad, Asa Ebrahimi Page 39

    Dehydrins are known as late-embryogenesis abundant (LEA) proteins Group II, which are accumulated during low-temperature or water-deficit conditions. They are asumed to play a role in freezing and drought-tolerance in plants. In order to study the impact of dehydrins in response of tolerant and sensitive genotypes to drought, one experiment was carried out in a factorial design based on CRD for a wild ecotype and two barley cultivars in greenhouse. The barley cultivars including Yusef (HV1) and Morocco (HV2) and wild ecotype (HS) were as the first factor and irrigation treatment with three levels consisted of normal (70% of water holding capacity of soil), mild stress (30%) and severe stress (10%) was as the second factor. Normal irrigation was continued in two leaf stage and then discontinued for plants under stress to achieve certain level of stress. The samples were collected from the expanded leaves in vegetative stage for physiological and molecular analysis. Analysis of variance for physiological characteristics showed that the effect of water stress on all traits and differences between genotypes were significant, and HV2 had significantly lower dry mater production and relative water content than the other genotypes. Based on the real time PCR results, among 13 barley dehydrin genes, except for Dhn8 and Dhn13, expression of other genes significantly upregulated under severe drought condition. The expression level of Dhn3, Dhn7, Dhn9 and Dhn10 was increased in the tolerant genotypes, HV1 and HS, whereas the expression level of Dhn1 and the other genes increased only in Yusof and HS, respectively that was indicative of the role of dehydrin genes in drought tolerance. The increase of Dhn12 expression level in wild ecotype through drought condition is reported for the first time in the current study.

    Keywords: Barely, Dehydrin, Drought tolerance, Gene expression, Spontaneum
  • Reza Goleyjani Moghaddaam, Mostafa Motallebi, Mohammad Reza Zamani, Habib Rezanejad Page 47
    The objective of the study was to develop an efficient method for shoot regeneration and Agrobacterium-mediated gene transformation into Brasica napus cultivars, Hyola308 and RGS003. Different concentrations of benzylaminopurine (BAP) (3.5, 4, 4.5, 5, 5.5 and 6 mg/L) were evaluated for shoot regeneration of petiol cotyledonary explants. Also, the effect of preconditioning and co-cultivation periods and acetosyringone concentrations were studied on the Gus reporter gene transformation. The experimental design was factorial based on completely randomized design with 3-5 replications. Maximum shoot regeneration was obtained using 3.5 mg/L BAP with 112% for Hyola308 and 120% for RGS003 cultivars. The transformed plants were screened on kanamycin containing medium and the presence and the expression of the reporter gene were confirmed by PCR and Gus assay, respectively. The highest effect on transformation efficiency was observed through 48 h preconditioning and co-cultivation period and 100 µM acetosyringone for Hyola308 (33%), and 38 h preconditioning period, 72 h co-cultivation period and 50 µM acetosyringone for RGS003 (38%).
    Keywords: Canola, Regeneration, Transformation, GUS, BAP
  • Zahra Asal Pishe, Reza Heydari, Ramin Manaffar Page 61

    During the recent years, unicellular algae have been considered as an important source of unsaturated fatty acids, carotenoids such as beta-carotene and food and drug supplementaries. These algae also play important role as live food in breeding of zooplankton, molluscs and aquatic animals in larval stage. So far many species of different families and generas of unicellular algae have been rightly introduced for aquaculture industry. The family of Scenedesmaceae is known as one of the important microalgae which belongs to Chlorophyceae class. This family is identified with several generas which are all important in aquaculture industry for Artemia, Daphnia and Rotifer breeding. In this research, in order to obtain laboratory demands of unicellular algae, one the most important fresh water sources of west Azerbaijan province, Mahabad dam lake was investigated. This study consisted of morphologic, molecular and nutrition value which resulted in isolation of two species of Scenedesmus obliquus, Kützing 1833 and Desmodesmus cuneatus, Hegewald 2002 of this family. The study of mass and batch culturing potential and also the fatty acid profile of these species revealed efficiency of these species for aquaculture industry. However, in spite of morphologic similarities of the two, the total fatty acids of Desmodesmus cuneatus was found significantly higher than other species (P<0.05).

    Keywords: Algae, Desmodesmus cuneatus, Scenedesmus obliquus, Live food, Unicellular algae
  • Pariya Sadat Pirooz, Khosrow Manouchehri Kalantari, Fatemeh Nasibi Page 73
    Chromium (Cr) is a highly toxic heavy metal for microorganisms, animals and plants. Due to its widespread industrial use, it has become a serious pollutant in a diverse array of environments. Excess Cr is a stressful factor for plants that can limit their growth. It can also induce oxidative stress in plants. In this research, four-week sunflowers which were grown under controlled greenhouse conditions, were exposed to various concentrations of Cr (0.0, 0.001, 0.01, 0.1. 1.0, 5.0, 10.0 mM) to determine how chromium would affect the growth and oxidative stress induction in the root part of sunflower. The field survey showed that 5 and 10 mM concentrations of Cr led to lowering growth parameters (such as; length, fresh and dry weigh) in sunflower's roots. However, the lower concentrations showed no significant differences compared to the control. In contrast, the content of malondialdehyde as the oxidative stress indicator, increased in this two high level chromium. In addition, chromium treated sunflower roots showed increased proloine contents in 5 and 10mM concentrations. In contrast, protein content reduced in 0.001 mM consentration of chromium compared to the control. However, reduced ascorbate contents in roots occurred with the increase in dehydroascorbate and total ascorbate amount under 1, 5 and 10 mM concentration of Cr treatment. Despite some stress symptoms, sunflower roots accumulated high amount of chromium, and it seemed that chelation and compartmentation of Cr in the roots was a tolerant mechanism for sunflower which occurred under chromium stress.
    Keywords: Accumulation, Chromium, Growth parameters, Oxidative stress, Sunflower (Helianthus annuus)