فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 185 (هفته سوم خرداد 1391)

  • تاریخ انتشار: 1391/03/20
  • تعداد عناوین: 5
|
  • بررسی تاثیر ترنجبین خوراکی بر کاهش میزان بیلی روبین نوزادی در نوزادان بستری در بخش نوزادان
    مریم سابوته، لیلا امینی، مجید کلانی، نسیمه ستایش ولی پور صفحه 1
    مقدمه
    هیپربیلی روبینمی یک مشکل شایع و اغلب خوش خیم نوزادی است که در 60 درصد نوزادان ترم و 80 درصد نوزادان پره ترم رخ می دهد. امروزه فتوتراپی و تعویض خون از روش های اصلی درمان هیپربیلی روبینمی می باشند. در بسیاری از مناطق ایران از شیرخشت و ترنجبین نیز برای درمان زردی نوزادی استفاده می شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ترنجبین خوراکی بر کاهش میزان بیلی روبین نوزادی در نوزادان بستری در بخش نوزادان بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران در سال 1389 انجام شد.
    روش ها
    این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 97 نوزاد که به شکل تصادفی در دو گروه آزمون، شامل فتوتراپی و ترنجبین خوراکی (49 نوزاد) و شاهد شامل فتوتراپی تنها (48 نوزاد) قرار گرفته بودند، انجام شد. نوزادان گروه آزمون علاوه بر فتوتراپی استاندارد Intensive، هر 12 ساعت یک بار، 10 گرم ترنجبین به شکل سوسپانسیون 30 گرم درصد ترنجبین حل شده در آب مقطر و صاف شده، را از طریق دهانی دریافت نمودند. گروه شاهد تنها تحت فتوتراپی استاندارد Intensive قرار داشتند. داده ها پس از ورود، توسط نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 14 تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که دو گروه از نظر متغیرهای سن جنینی، سن نوزاد، درصد رتیکولوسیت و میزان هموگلوبین تفاوت آماری معنی داری نداشتند و همگون بودند. همچنین مقایسه ی میزان بیلی روبین تام نوزادان در بدو ورود به مطالعه و سپس 24 و 48 ساعت پس از مداخله در بین دو گروه اختلاف معنی داری را نشان نداد.
    نتیجه گیری
    از آن جا که در مطالعه ی حاضر، تمامی نوزادان تحت فتوتراپی قرار داشتند، ممکن است تاثیر ترنجبین به عنوان یک داروی گیاهی تحت تاثیر اثرات سریع و شدید فتوتراپی قرار گرفته باشد. بنابراین شاید نتوان بر طبق نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه، به طور قطع در مورد عدم تاثیر ترنجبین در درمان و یا پیشگیری از هیپربیلی روبینمی نوزادی نظر داد. به همین جهت محققین انجام تحقیقات بیشتری را در این زمینه، به ویژه برای نوزادان غیر بستری توصیه می نمایند.
    کلیدواژگان: ترنجبین، زردی نوزادی، هیپپربیلی روبینمی، ایکتر، فتوتراپی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی عملکرد افراد آسیب نخاعی در راه رفتن با ارتز جدید MTK-Reciprocal Gait Orthosis
    امیر اسرافیلیان، محمدتقی کریمی، پویا امیری، محمد جعفر صدیق صفحه 2
    مقدمه
    آسیب نخاعی بر روی توانایی افراد در ایستادن و راه رفتن تاثیر بسزایی دارد. هر چند ارتزهای متعددی برای کمک به حل این مشکل بیماران طراحی شده است، اما بیماران مشکلات متعددی را در رابطه با میزان انرژی مصرفی در راه رفتن و فشار وارده بر اندام فوقانی اعلام می دارند. از این رو به منظور مرتفع ساختن این گونه مشکلات، ارتز جدیدی تحت عنوان MTK-RGO طراحی شده است که هدف این تحقیق ارزیابی عملکرد آن بود.
    روش ها
    4 فرد آسیب نخاعی با سطح آسیب T12 و 4 فرد سالم برای انجام این تحقیق انتخاب شدند. پارامترهای راه رفتن این افراد با استفاده از دستگاه آنالیز الگوی حرکتی مجهز به صفحه ی نیرو (Force plate) اندازه گیری شد. میزان انرژی مصرف شده با ارتز KAFO و ارتز جدید MTK-RGO توسط سیستم ثبت ضربان قلب اندازه گیری شد و تفاوت های عملکرد افراد آسیب نخاعی با هر دو ارتز و همچنین در مقایسه با افراد سالم با استفاده از آزمون Paired-t تعیین شد.
    یافته ها
    یافته های تحقیق نشان گر این بود که عملکرد بیماران در استفاده از ارتز جدید نسبت به ارتزهای موجود در معیارهای انرژی مصرفی، نیروهای وارد بر اندام فوقانی و همچنین الگوی حرکتی بهبود یافته بود. با این وجود فاصله ی قابل توجهی بین عملکرد افراد معلول و افراد سالم در حالت استفاده از ارتز جدید مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    استحکام و صلبیت ارتز MTK-RGO عملکرد بیماران را در طول راه رفتن بهبود می بخشد. علاوه بر این قابلیت تنظیم مفاصل از دیگر مزایای آن نسبت به سایر ارتزهای موجود می باشد. نتایج این تحقیق می تواند در اکثر کلینیک های مرتبط با امور توانبخشی معلولان آسیب نخاعی مورد استفاده قرار گیرد. ارتز جدید برای گروه عمده ای از افراد با آسیب نخاعی قابل استفاده می باشد.
    کلیدواژگان: RGO، راه رفتن، مصرف انرژی، آسیب نخاعی، الگوی حرکتی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر تمرین اختیاری چرخ دوار و عصاره آلیوم پارادوکسیوم بر سطوح پروتئین تائو مخچه موش های دیابتی القائی با آلوکسان
    ضیاء فلاح محمدی، علی خضری، مجتبی ابراهیم زاده صفحه 3
    مقدمه
    هدف از اجرای این پژوهش، بررسی 6 هفته تمرین چرخ دوار و مصرف آنتی اکسیدان آلیوم پارادوکسیوم بر سطوح پروتئین تائوی مخچه ی رت های دیابتی القا شده با آلوکسان بود.
    روش ها
    برای این منظور 42 سر رت نر با میانگین وزن 5 ± 235 گرم به طور تصادفی به شش گروه (شاهد، تمرین، تمرین-دیابت، شاهد-دیابت، آلیوم-دیابت، تمرین-آلیوم-دیابت) تقسیم شدند. دیابتی کردن رت ها توسط آلوکسان مونوهیدرات (120 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) محلول در بافر سالین به صورت درون صفاقی انجام شد. سطوح پروتئین تائوی مخچه به روش ELISA اندازه گیری شد. داده ها به روش One way ANOVA و آزمون تعقیبی LSD تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    نتایج این پژوهش نشان دهنده ی عدم تغییر سطح تائوی فسفریله ی مخچه در نتیجه ی القای دیابت بود. تمرین اختیاری در گروه دیابت-تمرین تاثیر قابل توجهی روی سطح تائو در مخچه نداشت. آلیوم پارادوکسیوم سطوح پروتئین تائوی مخچه آزمودنی های دیابتی را به صورت معنی داری افزایش داد (025/0 > P)، به طوری که مقدار آن نسبت به گروه دیابت بالاتر بود. آلیوم پارادوکسیوم در مقایسه با تمرین اختیاری (001/0 > P) و نیز نسبت به ترکیب مصرف آلیوم پارادوکسیوم با تمرین اختیاری (001/0 > P)، سطح پروتئین تائوی مخچه ی رت های دیابتی را به مقدار قابل توجهی افزایش داد، اما بین مداخله ی تمرین اختیاری و ترکیب تمرین اختیاری و آلیوم پارادوکسیوم تفاوت معنی داری مشاهده نشد (945/0 = P).
    نتیجه گیری
    نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف عصاره ی آلیوم پارادوکسیوم موجب افزایش سطوح پروتئین تائوی فسفریله ی مخچه ی آزمودنی های دیابتی شد، اما تمرین اختیاری چرخ دوار به تنهایی و ترکیب تمرین اختیاری و آلیوم پارادوکسیوم موجب تغییر قابل توجه این شاخص نشد. در رابطه با آثار مثبت یا منفی ورزش اختیاری، انجام مطالعات بیشتر ضروری به نظر می رسد.
    کلیدواژگان: دیابت، پروتئین تائو، آلیوم پارادوکسیوم، تمرین اختیاری، رت
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تاثیر 8 هفته فعالیت استقامتی بر بیان اینترفرون گاما و زیر رده های لکوسیتی
    عبدالصالح زر، خسرو ابراهیم، فریبرز هوانلو، داور امانی * صفحه 4
    مقدمه

    در مطالعه ی حاضر به منظور بررسی رابطه ی بین ورزش و سایتوکاین ها، اثر 8 هفته فعالیت استقامتی و همچنین مرحله ی ریکاوری روی بیان اینترفرون گاما و همچنین زیر رده ی لکوسیتی مورد بررسی قرار گرفته است.

    روش ها

    تعداد 30 آزمودنی مرد سالم با محدوده ی سنی 18 تا 25 سال به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. افراد مورد مطالعه به طور تصادفی در دو گروه تمرین و شاهد قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 8 هفته مطابق با پروتکل تمرین استقامتی (دویدن روی تردمیل) به فعالیت پرداختند. از آزمودنی های هر دو گروه در 5 نوبت خون گیری به عمل آمد.

    یافته ها

    میزان اینترفرون گاما بعد از فعالیت استقامتی و همچنین 24 و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه ی تمرین نسبت به سطوح قبل از تمرین کاهش یافت، ولی این کاهش معنی دار نبود. علاوه بر این، نتایج تحقیق کاهش سطوح لکوسیت را قبل از تمرین تا 24 ساعت بعد از دوره ی تمرینی نشان داد.

    نتیجه گیری

    نتایج نشان داد که یک دوره ی تمرین استقامتی 8 هفته ای می تواند در میزان اینترفرون گاما و زیر رده ی لکوسیتی تغییر ایجاد کند، ولی برای معنی دار بودن تغییرات باید شدت تمرین از متوسط به بالا باشد.

    کلیدواژگان: سایتوکاین، تمرینات استقامتی، اینترفرون گاما، مرحله ی ریکاوری
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی اپیدمیولوژیک سوختگی و برخی از عوامل خطر آن در استان چهارمحال و بختیاری
    عبدالله محمدیان هفشجانی صفحه 5
    به منظور بررسی اپیدمیولوژیک سوختگی و برخی از عوامل خطر آن در استان چهارمحال و بختیاری در سال 1388، این مطالعه انجام شد. بیماریابی به دو شکل فعال و غیر فعال انجام شد و با استفاده از یک پرسشنامه ی 20 سوالی با بیماران مصاحبه گردید. 2257 مورد سوختگی یافت شد که 57/55 درصد در زنان، 93/44 درصد در مناطق شهری، 51 درصد در افراد کمتر از 20 سال، 12/37 درصد در گروه سنی صفر تا 9 سال، 86/80 درصد در محیط خانه و 4/31 درصد در فصل زمستان رخ داده بود. ارتباط معنی داری بین جنسیت مونث و سوختگی به علت آب جوش، سوختگی در محیط خانه و آشپزخانه و سوختگی عمدی و بین جنسیت مذکر و سوختگی ناشی از قیر مذاب مشاهده گردید. به طور کلی خانه حداقل از لحاظ ایجاد سوختگی، به خصوص برای کودکان و زنان می تواند یک محیط خطرناک باشد.
    کلیدواژگان: سوختگی، مایعات داغ، آسیب
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • The Effects of Oral Manna on Reducing Neonatal Serum Bilirubin Levels
    Maryam Saboute, Leila Amini, Majid Kalani, Nasimeh Setayesh Valipour Page 1
    Background
    As a common and often benign problem, hyperbilirubinemia occurs in 60% of term and 80% of preterm neonates. The current treatment methods for the complication are phototherapy and blood exchange. However, in many areas of Iran, use of oral manna is common. This study investigated the effects of manna on neonatal serum bilirubin levels among hospitalized neonates in Akbar-Abadi Hospital (Tehran, Iran) during 2011.
    Methods
    This randomized control clinical trial was conducted on 97 neonates (49 in phototherapy group as the controls and 49 in phototherapy plus manna group). The case group orally received 10 g of 30 g/100 ml manna suspension every 12 hours. They also underwent intensive phototherapy similar to the control group. Data was analyzed by SPSS14.
    Findings
    There were no differences between the two groups in terms of gestational age, neonatal age, retic count, and hemoglobin levels. Comparison between the two groups did not show any significant differences in serum bilirubin levels 0, 24, and 48 hours after the intervention.
    Conclusion
    Although this study did not show any differences between the two groups, intensive phototherapy might have prevented the possible effects of manna to be revealed. Further research in this field is thus recommended.
    Keywords: Manna, Icterus, Hyperbilirubinemia, Phototherapy
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Walking Performance of Subjects with Spinal Cord Injury Using the New MTK Reciprocal Gait Orthosis
    Amir Esrafilian, Mohammad Taghi Karimi, Pouya Amiri, Mohammad Jafar Sadigh Page 2
    Background
    Spinal cord injury (SCI) influences the ability of the subjects to stand and walk. Various types of orthoses have been designed to solve the problems of these subjects during standing and walking. However, patients experience different problems in terms of high energy consumption during walking and forces applied on upper limb. A new reciprocal gait orthosis (RGO) was designed to solve the mentioned problems. Therefore, the aim of this study was to evaluate the performance of the new design of orthosis.
    Methods
    This study included 4 paraplegic patients with lesion levels T12 and 4 normal subjects as controls. Walking parameters of the subjects were assessed by a motion pattern analyzer equipped with a force plate. Consumed energy levels with a KAFO orthosis and the new MTK-RGO were evaluated using heart rate measurements. Paired t-test and two-sample t-test were used to compare performance while using the two orthoses and between normal and paralyzed individuals, respectively.
    Findings
    Our findings showed that compared to the available orthoses, MTK-RGO resulted in better performance in terms of energy consumption, force applied on upper limbs, and style of walking. However, there was a huge gap between the performance of paraplegic and normal subjects walking with the new orthosis.
    Conclusion
    The higher stiffness of the MTK-RGO improves the performance of subjects while walking. In addition, changing the alignment of the orthosis is another advantage of the new design.
    Keywords: Reciprocal gait orthosis, Walking, Energy consumption, Spinal cord injury, Gait
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Effects of Voluntary Exercise on a Running Wheel and Allium Paradoxum on Tau Protein in the Cerebellum of Diabetic Rats
    Zia Fallah Mohammadi, Ali Khezri, Mojtaba Ebrahimzadeh Page 3
    Background
    In this study, we evaluated the effects of 6 weeks of voluntary exercise on a running wheel and allium paradoxum on tau protein in the cerebellum of diabetic rats.
    Methods
    After obtaining 42 adult male Wistar rats (8 weeks old), they were divided into control, diabetic, training, training-diabetic, training-diabetic-antioxidant, and diabetic-antioxidant groups. To induce diabetes, 120 mg/kg of alloxan (dissolved in saline) was intraperitoneally administered. Tau protein levels in the cerebellum tissue were evaluated using an enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) kit. Data was analyzed using one-way analysis of variance (ANOVA) and least significant different (LSD) post-hoc test.
    Findings
    Induction of diabetes caused no significant changes in tau protein levels in the cerebellum. Allium paradoxum significantly increased tau protein levels in diabetic rats (P = 0.025). Moreover, receiving allium paradoxum resulted in significantly higher amounts of tau protein compared to voluntary exercise (P = 0.001) and the combination of antioxidant and exercise (P = 0.001). However, the training-diabetic and training-diabetic-antioxidant groups were not significantly different (P = 0.945).
    Conclusion
    The results of this research showed that alloxan-induced diabetes does not alter the tau protein levels in cerebellum. In response to voluntary exercise on running wheel, tau protein content of the cerebellum did not significantly change. Allium paradoxum increased phosphorylated tau in cerebellum of diabetic rats. However, more studies are required to determine beneficial effects of physical exercise on tau phosphorylation.
    Keywords: Diabetes, Cerebellar tau protein, Allium paradoxum, Voluntary training, Rats
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Effects of an 8-Week Endurance Training Course on Changes in Interferon Gamma and Leukocyte Subsets
    Abdossaleh Zar, Khosrow Ebrahim, Fariborz Hovanloo, Davar Amani Page 4
    Background

    In order to evaluate the relation between exercise and cytokines, we examined the effects of an 8-week endurance training course and recovery period on changes in interferon gamma (IFN-ϒ) and leukocyte subsets with recovery period.

    Methods

    In this study, 30 healthy young male volunteers who aged 18-25 years were randomized into endurance training group and control group. The first group completed the endurance training protocol (running on a treadmill for 15-30 min at 50%-70% maximal heart rate) for 8 weeks. Venous blood samples were taken in both groups before, immediately after, and 24 and 48 hours after exercise.

    Findings

    We found that IFN-ϒ levels in the trained group decreased after the 4th and 8th weeks (mid- and post-exercise, respectively), and also after 24-hour and 48-hour recovery periods. Leukocyte subsets on the other hand, decreased from pre-exercise until 24 hours after exercise.

    Conclusion

    Our results demonstrated that a period of endurance exercise led to changes in IFN-ϒ levels after exercise and recovery periods.

    Keywords: Endurance training, Cytokine, Interferon gamma, Recovery period
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Epidemiologic Evaluation of Burns and Their Risk Factors in Chaharmahal and Bakhtiari Province, Iran
    Abdullah Mohammadian Hafshejani Page 5
    This study aimed to evaluate the epidemiology of burning and its related risk factors in Chaharmahal and Bakhtiari province, Iran in 2009. Patients were identified using both active and passive methods. A 20-item questionnaire was employed to interview the participants. 2257 burned cases detected, 55.57% occurred in women, 44.93% in urban areas, 51% in individuals younger than 20 years old, 37.12% in children below 9 years, 80.86% in houses, and 31.4% in winter.Associations were found between female gender and burns related to boiling water, intentional burns, and burns in the house and in the kitchen. Moreover, burns with molten bitumen and male gender were significantly related. Generally, at least in terms of burning, houses can be a dangerous environment especially for children and women.
    Keywords: Burns, Hot liquids, Damage
    Abstract View Paper Original: Persian