International Journal of Reproductive BioMedicine
Volume:10 Issue: 4, Jul 2012

آگونیست و آنتاگونیست GnRH (هورمون آزادکننده گنادوتروپین) در جلوگیری از ترشح نارس و ناگهانی LH نقش دارند. تفاوت های متعددی بین 2 پروتکل وجود دارد.
در این مطالعه نتایج انتقال جنین فریز شده حاصل از پروتکل های تحریک تخمک گذاری قبلی با آگونیست و آنتاگونیست در زنان نابارور با هم مقایسه و هر گونه اثرات مضر آنتاگونیست GnRH را بر روی اووسیت و جنین مورد بررسی قرار دادیم.
گروه مورد مطالعه شامل تمام زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقاتی و درمانی ناباروری یزد بود. در کل خانمهای 20 تا 35 ساله که بر اساس شرایط ورود و خروج مطالعه، برای انتقال جنین فریز کاندید شده بودند، در این مطالعه شرکت کردند. بیماران بر اساس پروتکل تحریک تخمک-گذاری قبلی به دو گروه آگونیست (GnRH (165 بیمار و آنتاگونیست (165 بیمار) تقسیم شدند. انتقال جنین فریز شده در هر دو گروه بعد از آمادگی آندومتر انجام و پیامدهای اصلی شامل لانه گزینی، میزان حاملگی شیمیایی و بالینی بررسی شد.
میزان لانه گزینی و حاملگی بالینی بعد از انتقال جنین فریز شده در گروه آگونیست و آنتاگونیست به ترتیب %16/3 در مقابل %15/7 (0/806=p) و %38/1 در مقابل %36/9 با (0/915=p) و میزان حاملگی شیمیایی %44/8 در مقابل 43/6% با (0/915=p) بوده است.
تفاوت آماری معنی داری از نظر میزان لانه گزینی و حاملگی بین دو گروه وجود نداشت. هر چند که میزان حاملگی در گروه انتقال جنین تازه با پروتکل آنتاگونیست کمتر از گروه آگونیست بود. بنابراین ممکن است کاهش این پارامترها به دلیل اثرات مضر آنتاگونیست بر روی آندومتر و نه بر جنین و اووسیت باشد.

سونوگرافی واژینال و اندازه گیری سریال HCGβ، یکی از شایع ترین روش های تشخیصی برای حاملگی خارج رحمی هستند. هرچند در 50% موارد با اشتباه تشخیصی مواجه هستیم. در حاملگی خارج رحمی تخم لقاح یافته در نزدیک لایه عضلانی لوله رحم قرار می گیرد و بدلیل تهاجم ایجاد شده در عضله سبب افزایش کراتین فسفوکیناز خون می شود.
هدف از این مطالعه ارزیابی CPK و ایزوآنزیم CPK-MB به عنوان مارکر تشخیصی برای حاملگی خارج رحمی بود.
در این مطالعه case-control، 111 زن بین 40-16 سال در سه ماهه اول حاملگی که در بخش اورژانس بیمارستان الزهرا رشت با دل درد یا خونریزی واژینال بستری شده بودند، وارد مطالعه و بر اساس سونوگرافی، میزان β-HCG به سه گروه (37=n) شامل: (1) حاملگی لوله ای، (2) تهدید سقط و (3) حاملگی طبیعی تقسیم شدند. نمونه های خون برای اندازه گیری میزان CPK توتال و CPK-MB قبل از هر گونه دستکاری تهاجمی از بیماران گرفته شد.
میانگین سطح CPK توتال u/lit 9/63±27/96 در گروه 1، u/lit 14/1±55/37 در گروه 2 و u/lit 19/2±48/94 در گروه 3 بود. میانگین سطح CPK-MB در 3 گروه به ترتیب 2/5±15/62، 6/9±17/32 و 4/7±15/1 واحد در لیتر بودکه تفاوت معنی داری وجود نداشت.
تعیین CPK توتال می تواند با افزایش ارزش تشخیصی در حاملگی خارج رحمی همراه باشد.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) شایعترین علت هیپرآندروژنیسم در زنان است. هیپرپلازی مادرزادی غیرکلاسیک آدرنال (NACH) بسیار مشابه PCOS می باشد. تشخیص هیپرآندروژنیسم بر اساس مشاهده افزایش یا کاهش سطح تنها یک هورمون امکان پذیر نیست.
در این مقاله ارتباط بین علائم کلینیکی و مارکرهای بیوشیمیایی هیپرآندروژنیسم بررسی می شود.
در این مطالعه آینده نگر موارد زیر در دو گروه زنان جوان با PCOS و NACH درمان نشده بررسی گردید: تستوسترون آزاد (cFT)، تستوسترون قابل اندازه گیری بیوشیمیایی (cBT)، ایندکس آندروژن آزاد (FAI)، ایندکس استروژن آزاد (FEI)، تستوسترون توتال (TT)، گلوبولین متصل شده به هورمون جنسی (SHBG)، استرادیول(E2)، دهیدرواپی آندوسترون سولفات(DHEA-S)، 17 آلفا هیدروکسی پروژسترون (17α-OHP)، پرولاکتین (P)، C-peptide و اندازه گیری مدل هموستاز جهت مقاومت انسولین (Homa-IR).
هیچگونه تفاوت معنی داری بین گروه PCOS و NACH در ارتباط با سن و همچنین متغیرهای اندازه گیری شده و هورمونی اندروژن ها پیدا نشد. نسبت دور کمر به لگن (WHR) و اندکس توده بدنی (BMI) در گروه PCOS بالاتر از NACH بود. در تمام بیماران ارتباط مثبت بین درجه هیرسوتیسم و FAI، CFT و CBT پیدا شد. ما همچنین ارتباط متغیرهای هورمونی آندروژن ها با چاقی قسمت فوقانی و تحتانی تنه را در بین بیماران PCOS بررسی کردیم ولی ارتباط معنی داری پیدا نشد. همچنین هیچ تفاوتی در درجه هیرسوستیسم در این گروه ها مشاهده نگردید.
نتایج این مطالعه نشان داد که اندازه CFT، CBT و FAI جهت تشخیص درجه هیرسوستیسم در تمام بیماران هیرسوت اعم از تخمدانی یا هیپرآندروژنی آدرنال مفید می باشد.

حدود 10% ناباروری ها با آزوسپرمی انسدادی، مادرزادی بوده و به واسطه موتاسیون در ژن سیستیک فیبروزیس (CF) ایجاد می شوند. موتاسیون M469I برای اولین بار در بیماران تایوانی مشاهده گردید. این موتاسیون تنها علت CF نیست ولی ممکن است علت ناباروری در آنان باشد.
در این تحقیق ما بر آن بودیم تا یک روش سریع و قابل اعتماد را برای شناسایی موتاسیون M469I طراحی کنیم.
110بیمار (90 بیمار با آزوسپرمی غیرانسدادی و 20 بیمار با آزواسپرمی انسدادی) و 60 فرد نرمال وارد مطالعه شدند. موتاسیون M469I با استفاده از روش RFLP-PCR مورد بررسی قرار گرفت. این تکنیک برای اولین بار در این تحقیق به صورت کامل برای شناسایی موتاسیون M469I طراحی گردید. تکثیر ناحیه واجد موتاسیون در اگزوژن 10 از ژن CFTR انجام شد. آنالیز RFLP با استفاده از آنزیم NdeI انجام شد.
ژنوتیپ همه ی نمونه های DNA ژنومی با موفقیت انجام شد. آلل موتانت فقط در گروه بیمار مشاهده شد. ژنوتیپ واجد آلل موتانت (GT) صرفا در گروه بیمار دیده شد. بین ژنوتیپ های GT و TT هیچگونه ارتباط معنی داری دیده نشد (0/437=p).
موتاسیون M469I صرفا در اگزوژن 10 ژن CFTR گروه بیماران مشاهده شد، نه در گروه کنترل. این موتاسیون باعث غیاب دوطرفه مادرزادی وازودفران ها و در نهایت ناباروری می شود. این یک ارتباط قوی بین موتاسیون M469I و ناباروری مردان را نشان می دهد. این یک موتاسیون در ژن CFTR است که عامل CF بوده و می تواند به عنوان یکی از علل ناباروری در نظر گرفته شود.

آندومتریوز یک بیماری التهابی مزمن شایع است که منجر به ناباروری و درد مزمن لگنی در افراد مبتلا می گردد. فسفولیپاز ترشحی (A2IIa (sPLA2IIa نیز یک پروتئین فاز حاد می باشد که در اختلالات التهابی به طور چشمگیر افزایش می یابد.
بررسی مقایسه ای اثرات تجویز اسیدهای چرب غیر اشباع امگا-3 و امگا-6 بر میزان sPLA2IIa و بقاء سلولی در کشت سلولی اندومتر اکتوپیک در مقایسه با یوتوپیک در بیماران مبتلا به اندومتریوز.
نمونه بافت های اندومتر اکتوپیک و یوتوپیک بدست آمده از 15 بیمار اندومتریوز بلافاصله فریز گردید. بعد از ذوب کردن و هضم بافتی، مخلوط سلول های اپی تلیال و استرومال اندومتر به مدت 8 روز در سه محیط کشت مختلف با نسبت های متعادل اسیدهای چرب امگا-3 به امگا-6، بالای امگا-3 و بالای امگا-6 کشت داده شدند. بقاء سلولی با روش 2 و3 بیس (2-متوکسی- 4- نیترو-5- سولفوفنیل)-5-(فنیل آمینو)کربونیل-2هیدروژن-تترازولیوم هیدروکسید (XTT)و میزان sPLA2IIa با تکنیک ELISA ارزیابی گردید.
میزان sPLA2IIa در کشت سلولی اندومتر اکتوپیک در مقایسه با گروه یوتوپیک برای هر یک از سه مداخله متناظر (متعادل، بالای امگا-3 و بالای امگا-6) به طور معنی داری بالاتر بود. همچنین میزان sPLA2IIa در گروه سلولی اندومتر اکتوپیک تحت هر یک از سه مداخله اسید چرب در مقایسه با حالت کنترل افزایش معنی دار داشت (به ترتیب p<0.05, p<0.01, p<0.05). بقاء سلولی، در گروه یوتوپیک تحت نسبت بالای امگا-6 در مقایسه با محیط کنترل کاهش معنی دار داشت (p<0.05).
افزایش میزان sPLA2IIa در سلول های اندومتر اکتوپیک تحت مداخله اسیدهای چرب (به ویژه نسبت بالای امگا-3)، تقویت کننده این فرضیه است که اسیدهای چرب بلند زنجیره غیر اشباع (PUFAs)، با تحریک ترشح سیتوکین ها، منجر به افزایش میزان sPLA2IIa می شوند.

در روند اسپرماتوژنزیس پروتامین ها جایگزین پروتئین های هیستونی شده و باعث متراکم شدن ماده ژنتیکی (DNA) در ناحیه سر اسپرم می گردند. جهش در ژن های کد کننده پروتامین ها می تواند سبب ناباروری مردان گردد.
در این مطالعه ارتباط ناباروری ادیوپاتیک مردان با حضور شش پلی مورفیسم (SNPs) در خانواده ژن های کدکننده پروتامین ها شامل C321A در ژن PRM1، C248T در ژنPRM2 و T1019C، G1272C و حذف G در نوکلئوتید 1036و 1046 در ژن TNP2، در 96 مرد نابارور آزواسپرم و اولیگواسپرم به-عنوان گروه بیمار و 100 مرد بارور به عنوان گروه کنترل در جمعیت مردان ایرانی بررسی شده است.
بررسی پلی مورفیسم ها (SNPs) با روش PCR-RFLPT، PCR-SSCP و تعیین توالی محصولات PCR انجام گردید.
فراوانی دو پلی مورفیسم (PRM1 (C321A و (TNP2 (G1272C با ژنوتایپ AA و GG در گروه مردان نابارور بیشتر از گروه کنترل مشاهده شد. چهار پلی مورفیسم دیگر در هیچ یک از افراد بیمار و کنترل مشاهده نگردیدند. مقایسه آنالیز آماری بین فرکانس الل های جهش یافته با الل های وحشی تفاوت معنی داری را نشان نداده اند (0/05

نتیجه گیری

نتایج این تحقیق مشابه با مطالعات گذشته در سایر جمعیت ها، هیچ ارتباط معنی داری بین حضور این شش پلی مورفیسم با ازواسپرمی و اولیگو اسپرمی در ناباروری ادیوپاتیک جمعیت مردان ایرانی مورد مطالعه، نشان نداده است.

کلیدواژگان: ناباروری مردان، پلی مورفیسم (SNP)، ژن PRM1، ژن PRM2، ژن TNP2

شروع قاعدگی منارک یکی از پدیده های حائز اهمیت در مراحل بلوغ جنس مونث محسوب می شود. عوامل متعددی مانند ارث و عوامل محیطی بر وقوع سن منارک دخالت دارند. تاثیرعواملی نظیر شاخص توده بدنی و لیپیدها بر سن منارک فرضیه ای است که در مطالعات مختلف، نتایج متفاوتی از آن به دست آمده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط میان سن منارک با نمایه توده بدنی و لیپوپروتئین های سرم در نمونه جمعیتی از دختران ایرانی انجام گرفت.
در مطالعه حاضر 370 دختر 16-10 سال تحت پوشش مطالعه قند و لیپید تهران که حداکثر از شروع اولین قاعدگی آن ها شش ماه گذشته بود، انتخاب و اندازه گیری قد، وزن، نمایه توده بدنی و دورکمر جهت جمع آوری اطلاعات مستند در مورد ترکیب بدن و میزان لیپوپروتئین ها بعد از 12 ساعت ناشتایی انجام شد.
در این مطالعه میانگین±انحراف معیار سن منارک و نمایه توده بدنی به ترتیب 1/1±12/6 سال و 3/9±21/7 کیلوگرم/مترمربع به دست آمد. رابطه معنی دار آماری میان سن منارک و قد، نمایه توده بدنی، دور شکم و سطح تحصیلات مادر بدست آمد. بین سن منارک با وزن و میزان لیپیدهای خون ارتباط آماری معنی دار بدست نیامد.
میزان لیپو پروتئین های سرم عامل تاثیرگذار بر رخداد بلوغ دختران نیست.

بلوغ آزمایشگاهی (IVM) تخمک انسانی یک روش نوظهور است که به سرعت در دنیای فن آوری کمک باروری گنجانیده شده است. مطالعات متعدد به نقش حساس یون های مختلف در فعال شدن روند پیچیده درگیر در بلوغ گامت و لقاح آن، به عنوان یک روش موثر در بلوغ آزمایشگاهی، اشاره کرده اند.
در این مطالعه، از ترکیب های مختلف سلنیم، کلسیم و کلسیم آینوفر در یک محیط کشت با ترکیب شیمیایی مشخص برای به دست آوردن بهترین میزان بلوغ اووسیت های نابالغ انسان، بقا و همچنین لقاح آن ها استفاده شده است.
به عنوان یک مطالعه experimental، سه ترکیب از سلنیم (5, 10, 15 μg/ml)، کلسیم (5, 7, 10 μg/ml) و کلسیم آینوفر (1, 2, 5 μg/ml) به محیط کشت با ترکیب شیمیایی مشخص اضافه و پس از 24-22 ساعت از بلوغ آزمایشگاهی تخمک های نابالغ با این ترکیب، مورفولوژی تخمک ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
بالاترین درصد تشکیل تخمک های میوز (II (68%، پیشرفت به سمت مورلا (20/1%) و تشکیل بلاستوسیست (11/1%) در گروه مورد تیمار با μg/ml 15 سلنیم، μg/ml 10 کلسیم و μg/ml 5 کلسیم آینوفر به دست آمد. علاوه بر این، میزان قابل توجهی از بقای تخمک ها پس از 36، 72 و 96 ساعت در هر سه ترکیب نشان داده شد.
تغییر غلظت یون های داخل سلولی به عنوان تنظیم کننده های ثانویه در مسیرهای سیگنالینگ سلولی ممکن است باعث فعال سازی و بلوغ تخمک شود. در اینجا، ما به بالاترین درصد در بلوغ آزمایشگاهی و لقاح در میان سه ترکیب از سلنیم، کلسیم و کلسیم آینوفر دست پیدا کرده ایم. استفاده از ترکیبی از یون ها در کنار عوامل دیگر می توانند برای غنی سازی محیط های کشت IVM انسانی مفید باشند.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یکی از شایع ترین اختلالات غدد درون ریز بدن می باشد که به دلیل ایجاد اختلال تخمک گذاری و سقط-های مکرر، یکی از دلائل اصلی ناباروری نیز به شمار می رود. اهمیت نقش پروژسترون در بارور نمودن اووسیت و لانه گزینی سلول تخم مورد بحث می باشد.
هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر سطح سرمی پروژسترون در روز تزریق HCG بر روی میزان موفقیت IVF در زنان نابارور با فاکتور لوله ای یا سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) است.
طی یک مطالعه کوهورت طبقه بندی شده، 76 زن نابارور مراجعه کننده به بیمارستان زنان تهران در سال 1389 که در محدوده سنی 38-20 سالگی قرار داشتند به دو گروه مبتلایان به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) و مبتلایان به ناباروری با فاکتور لوله ای تقسیم شدند. سطح سرمی پروژسترون و استرادیول در روز تزریق HCG اندازه گیری و بیماران بر اساس سطح سرمی پروژسترون به 2 گروه بالاتر یا مساوی ng/ml 1/2 و پائین تر از آن تقسیم گردیدند. سپس میزان بروز بارداری (شیمیائی با اندازه گیری HCG-β و بالینی با سونوگرافی تا 6 هفته پس از انتقال جنین) در این گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت.
میزان کلی بارداری در بیماران نابارور با فاکتور لوله ای 15/8% و در بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیکPCOS) 26/3%)بود. در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) میزان بارداری در زنان دارای سطح سرمی پروژسترون پائین تر از ng /ml 1/2 کمتر بود. با این-حال، این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین، اختلاف معنی داری در میزان بارداری در بیماران نابارور با فاکتور لوله ای در رابطه با سطح سرمی پروژسترون مشاهده نگردید.
تاثیر سطح سرمی پروژسترون در روز تزریق HCG در میزان موفقیت IVF در زنان نابارور با فاکتور لوله ای یا سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) نامشخص و مبهم است. برای دستیابی به نتایج یکسان و قابل تعمیم، توصیه می شود که این بررسی بر روی جامعه آماری بزرگتر و با کنترل عوامل مداخله کننده و مخدوش گر انجام و از نمودار ROC جهت تعیین سطح سرمی پروژسترون استفاده شود.

توانایی گیاهان در تنظیم باروری مردان در ارتباط با ویژگی آن ها برای شناسایی مواد جدید گیاهی و وجود خواص تنظیم کنندگی در باروری تایید شده است. کاربرد گیاه سیاهدانه بطور وسیعی در طب سنتی کشورهای خاورمیانه و برخی دیگر از کشورهای آسیایی جهت بهبود وضعیت سلامتی و درمان برخی بیماری ها بیان شده است.
هدف از این مطالعه، ارزیابی اثرات عصاره الکلی سیاهدانه بر پتانسیل باروری، هورمون های محور هیپوفیز- بیضه و تستوسترون موش های آزمایشگاهی نر بود.
24 موش آزمایشگاهی نر به صورت تصادفی به سه گروه: کنترل، گروه اول و دوم (هرگروه شامل 8 موش) تقسیم شدند. حیوانات در گروه کنترل روزانه یک میلی لیتر سرم فیزیولوژیک و گروه های تحت درمان به ترتیب 200 و 400 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن از عصاره الکلی سیاهدانه، به مدت 60 روز به روش دهانی (گاواژ) دریافت کردند. در پایان دوره درمان شاخص های باروری از قبیل وزن بدن و اندام های تولیدمثلی، درصد تحرک، درصد حیات و شمارش اسپرم ها، میزان ذخیره اسپرم اپیدیدیم (ESR)، میزان تولید روزانه اسپرم (DSP)، میزان هورمون تستوسترون و گنادوتروپین ها و شاخص باروری ارزیابی شدند.
در این مطالعه افزایش معنی داری در وزن بیضه و اپیدیدیم، تعداد اسپرم، ESR، DSP، هورمون تستوسترون، LH و شاخص باروری در گروه های تحت درمان با عصاره و بویژه گروه با دوز بالاتر در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید.
نتایج این مطالعه نشان داد که عصاره الکلی سیاهدانه، به ویژه با دوز بالا می تواند سبب افزایش پتانسیل باروری، سطح هورمون LH و تستوسترون در موش های صحرایی نر گردد.

استئوپروز یک بیماری مزمن می باشد که مشخصه آن کاهش تراکم معدنی استخوان (BMD) و همچنین اختلال ساختمان میکروسکوپی بافت استخوانی می باشد.
بررسی اینکه آیا متیل پرونیزولون اثر مفیدی بر روی بافت استخوانی تحلیل رفته (استئوپروتیک) در موش هایی که تخمدان آن ها برداشته شده و همچنین سطح آدرنالین اندروژن آن ها بوسیله متی روزین مهار شده است دارد یا خیر؟
BMD، تعداد استئوبلاست-استئوکلات، سطح استئوکلسین استخوانی و آلکالین فسفاتاز (ALP) اندازه گیری و نتایج به دست آمده با نتایج آلندرونیت مقایسه شد.
استوپروز ناشی از برداشتن تخمدان به وسیله متیل پرونیزولون تشدید شد. آلندرونیت از استئوپروز ناشی از برداشتن تخمدان پیشگیری کرد ولی قادر به جلوگیری از استئوپروز ناشی از برداشتن تخمدان همزمان با تجویز پرونیزولون در موش ها نبود.
درمان ترکیبی متیل پرونیزولون و متی روزین بهترین درمان برای جلوگیری از استئوپروز بود ولی متی روزین به تنهایی قادر به جلوگیری از استئوپروز در موش هایی که تخمدان آن ها را برداشته شده بود، نبود.

سقط مکرر به 2 یا بیشتر سقط جنین پیوسته قبل از هفته 20 حاملگی گفته می شود که عوامل مختلفی ژنتیکی و غیر ژنتیکی باعث آن می شود. افزایش آنتی بادی های ضد تیروئیدی می تواند همراه با سقط باشد.
بررسی تاتیر لووتیرکسین در درمان سقط مکرر زنان با آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز بالا.
در این مطالعه مشاهده ای مقطعی 900 زن با سابقه سقط مکرر بررسی شدند. همه زنان با آنتی بادی بالا بدون علت دیگری وارد این مطالعه شدند. لووتیرکسین جهت درمان به این زنان حداقل 2 ماه قبل از حاملگی و سپس تا آخر حاملگی داده شد. دوز لووتیروکسین بر اساس سطح آنتی بادی و به تشخیص فوق تخصص غدد بوده است. جهت بررسی نتیجه حاملگی این زنان تا آخر حاملگی پیگیری شدند.
موفقیت در حاملگی زنان با آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز بالا که با لووتیرکسین درمان شدند 82/85% بود. متوسط میزان این آنتی بادی در زنان قبل از درمان uI/ml 488/35 و بعد از درمان uI/ml 123/35 به دست آمد که تفاوت معنی داری داشت. متوسط آنتی بادی در زنانی که حاضر به دریافت درمان نشده اند قبل و بعد از درمان تفاوت معنی داری نداشت.
این مطالعه نشان داد که تجویز لووتیروکسین باعث کاهش بروز سقط های مکرر خودبخودی در زنان با آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز بالا می شود. این دارو باعث کاهش آنتی بادی بعد از 3-2 ماه درمان شده است.

با توجه به امنیت و کارایی بالای هیسترسکوپی، این روش در حال تبدیل شدن به روشی فراگیر در بسیاری از وضعیت های زنان و مامایی می باشد.
هدف از این مطالعه، بررسی کارایی تشخیصی و درمانی هیسترسکوپی در وضعیت های شایع مانند خونریزی های غیرطبیعی رحم، سقط و نازایی است.
این یک مطالعه توصیفی و مقطعی، برای مقایسه هیسترسکوپی به عنوان یک روش تهاجمی کم خطر با روش مرسوم لاپاراتومی و هیسترکتومی یا ترمیم آنومالی های مجاری مولرین و مشاهده حفره رحم برای تشخیص پاتولوژی های داخل رحمی در موارد نازایی است. 277 بیمار زن که تحت هیسترسکوپی قرار گرفته بودند، در سه دسته بررسی شدند: گروه دچار خونریزی واژینال 226 مورد، گروه دچار نازایی 34 مورد و گروه دچار سقط مکرر به علت سپتوم رحمی 17 مورد. پس از 6 ماه، میزان موفقیت کلی مشخص و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
در گروه دچار خونریزی غیرطبیعی رحم، نازایی و سقط، هیسترسکوپی به عنوان تنها اقدام تشخیصی به ترتیب 16/5، 8/8 و 14/3 درصد موارد به کار رفت. در گروه دچار خونریزی غیر طبیعی رحم، کورتاژ، میومکتومی، پولیپکتومی و در گروه دچار نازایی، میومکتومی، کورتاژ، پولیپکتومی اصلی ترین اقدامات تشخیصی-درمانی همراه با هیستروسکوپی بودند. در گروه دچار سقط، برداشتن سپتوم با لاپاراسکوپی همزمان و میومکتومی به ترتیب شایع ترین اقدامات تشخیصی-درمانی همراه با هیستروسکوپی بودند. هیچ گونه عارضه عمده ای در بیماران بررسی شده وجود نداشت. اقدامات تشخیصی-درمانی همراه با هیستروسکوپی در گروه خونریزی در 73/5% موارد قابل پیگیری و در گروه نازایی در 33/3% موارد قابل پیگیری، موفقیت آمیز بود.
بر اساس نتایج این مطالعه، هیسترسکوپی برای زنان با شکایت خونریزی، سقط و نازایی، روشی ایمن، دقیق و با کارایی بالا می باشد.

شواهد نشان دهنده تاثیر یائسگی بر سلامت زنان می باشند ولی میزان آگاهی زنان از مراقبت در این دوره نامشخص است ولی آگاهی زنان از دوره یائسگی و مراقبت در این دوره مشخص نمی باشد.
هدف از این مطالعه، تعیین آگاهی از هورمون درمانی و فیزیولوژی تولیدمثل و یایسگی در زنان 60-40 سال بود.
این مطالعه به صورت توصیفی و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، بر روی 330 زن در شهر یزد و در کشور جمهوری اسلامی ایران در سال 1389 صورت گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه ای شامل سوالاتی درباره فیزیولوژی تولیدمثل در رابطه با یائسگی و هورمون درمانی، از طریق مصاحبه جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و با کمک نرم افزار Spss.16 انجام شد.
در کل %2/1 از زنان شرکت کننده در حال استفاده از هورمون درمانی، %13/4 درگذشته استفاده کرده بودند ولی در حال حاضر آن را قطع کرده بودند و %84/5 نیز هرگز از هورمون درمانی استفاده نکرده بودند. زنان ایرانی دانش پایینی در مورد هورمون درمانی، فیزیولوژی تولیدمثل و یائسگی داشتند. بیشتر زنان (85/5%) می دانستند که گرگرفتگی در نزدیکی یائسگی شایع می باشد و تنها %77/2 می دانستند که یائسگی تولید استروژن را کاهش می دهد. زنان آگاهی کمی درباره اثرات پروژسترون و هورمون درمانی بر روی باروری داشتند. رگرسیون لجستیک نشان داد که سن، سطح تحصیلات و شاخص چاقی مهمترین فاکتورهای پیش بینی کننده استفاده از هورمون درمانی بعد از کنترل دیگر متغیرها هستند.
میزان استفاده از هورمون درمانی در زنان ایرانی پایین می باشد و بیشتر آن ها آگاهی کمی در مورد هورمون درمانی و یائسگی دارند. زنان نیازمند بهبود دانش خود در مورد مزایا و معایب هورمون درمانی و آموزش در مورد دستگاه تولید مثل هستند.