فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 192 (هفته دوم امرداد1391)

  • تاریخ انتشار: 1391/05/15
  • تعداد عناوین: 5
|
  • غلامرضا مهاجری، محمدعلی رجبی، بابک نادری صفحه 1
    مقدمه
    برای جلوگیری از عوارض ترومای قفسه ی صدری، تکرار رادیوگرافی کنترل و معاینات فیزیکی امری ضروری است. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی نسبی عوارض بیماران ترومای قفسه ی صدری با دو روش متفاوت رادیوگرافی کنترل قفسه ی صدری در 24 ساعت پس از تروما بود.
    روش ها
    مطالعات به صورت یک کارآزمایی بالینی طی سال های 88-1387 انجام شد. بیماران با ترومای قفسه ی صدری به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول هر شش ساعت تحت رادیوگرافی کنترل و گروه دوم هر شش ساعت تحت معاینه ی فیزیکی قرار گرفتند. در گروه دوم فقط یک رادیوگرافی کنترل در پایان 24 ساعت گرفته شد. اطلاعات بیماران از نظر سن، جنس، وجود پنوموتوراکس ساده و کششی، مرگ و میر به علت ترومای قفسه ی صدری و اختلالات همودینامیک ناشی از هموتوراکس یا پنوموتوراکس کششی توسط چک لیست جمع آوری شد. اطلاعات با آزمون 2χ آنالیز گردید.
    یافته ها
    196 بیمار با میانگین سنی 59/17 ± 16/37 سال مورد بررسی قرار گرفتند. 78 درصد آن ها مرد و 22 درصد زن بودند. پنوموتوراکس کششی یا ساده و اختلالات همودینامیک در دو گروه اختلاف معنی داری نداشتند (به ترتیب 1= P و 3/0 = P). در سه بیماری که پنوموتوراکس ساده در گروه بدون رادیوگرافی کنترل رخ داد، این عارضه با معاینه ی فیزیکی (کاهش صدای ریوی) تشخیص داده شد.
    نتیجه گیری
    در بیماران با ترومای قفسه ی صدری، تکرار معاینه ی فیزیکی می تواند جایگزین رادیوگرافی های کنترل قفسه ی صدری شود.
    کلیدواژگان: ترومای قفسه ی صدری، رادیوگرافی قفسه ی صدری، عوارض
  • معصومه دوستی، مهدی حاج اجاق فقیهی، علی رمضانی، محمدرضا صایینی صفحه 2
    مقدمه
    سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب بیمارستانی مهم گرم منفی است. به دلیل داشتن مقاومت ذاتی و اکتسابی به آنتی بیوتیک های متعدد، نامطلوب شناخته شده است. روش های متفاوتی در آزمایشگاه بالینی برای تشخیص سودوموناس آئروژینوزا اعمال می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه ی روش های فنوتیپی و تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (Polymerase chain reaction یا PCR) برای شناسایی سودوموناس آئروژینوزا و فراوانی درصد مقاومت به آنتی بیوتیک ها بر روی نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان ولی عصر (عج) زنجان بود.
    روش ها
    در این مطالعه، 70 سویه ی سودوموناس آئروژینوزا که از نمونه های بالینی متفاوت جدا شده بودند، به کار گرفته شد و وجود سودوموناس آئروژینوزا به واسطه ی قرار گرفتن روی محیط کشت ترکیبی (مولر هینتون آگار، بلاد آگار و مکانکی آگار) و همچنین انجام تست های بیوشیمیایی پایه مورد بررسی قرار گرفت. پس از کشت، آنتی بیوگرام به روش Kirby-Bauer در کنار آنتی بیوتیک های مختلف انجام شد. سپس DNA ژنومیک باکتری استخراج شده و توالی هدف مورد نظر به نام ژن اگزوتوکسین A تکثیر یافت.
    یافته ها
    در کل 300 ایزوله در این مطالعه آنالیز شد که 70 ایزوله به وسیله ی تست های فنوتیپی به عنوان سودوموناس آئروژینوزا شناسایی شده است. ژن ETA (Exotoxin A) در 66 ایزوله ی آن از طریق PCR برای پرایمرهای اختصاصی ژن اگزوتوکسین A مثبت بودند. بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های مروپنم، سفوتاکسیم و سفتازیدیم و کمترین مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین یا پیپراسیلین بود.
    نتیجه گیری
    این نتایج نشانگر آن است که روش PCR ذکر شده در بالا می تواند تشخیصی با حساسیت بالا، آسان، سریع و اختصاصی برای سودوموناس آئروژینوزا در نمونه های بالینی فراهم کند. همچنین دقت در انتخاب آنتی بیوتیک مناسب برای درمان، از ایجاد سویه های مقاوم جلوگیری خواهد نمود.
    کلیدواژگان: سودوموناس آئروژینوزا، PCR، اگزوتوکسین A
  • سید رضا اسحاقی، ندا زمانی، زهره مرادی * صفحه 3
    مقدمه

    ویتامین D از عناصر ضروری بدن و تنظیم کننده ی کلسیم است و در بسیاری از بافت ها گیرنده دارد. در سال های اخیر کمبود ویتامین D از مشکلات شایع کشور های جهان شناخته شده است که عوارض زیادی به خصوص در سالمندان دارد. به دلیل افزایش جمعیت سالمند در ایران و وجود عوامل خطر متعدد برای ابتلا به این کمبود، آگاهی از میانگین ویتامین D و شناسایی عوامل خطر می تواند ما را در یافتن راهکارهایی جهت بهبود زندگی در این دوران یاری دهد.

    روش ها

    این مطالعه، یک مطالعه ی مقطعی بود که در سال 1390 در اصفهان انجام شد. جامعه ی هدف زنان بالای 60 سال بودند. سطح سرمی ویتامین D با روش ELISA در افراد مراجعه کننده به آزمایشگاه ها تعیین شد. اطلاعات به دست آمده به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه ی 20 و آزمون های مربوط مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

    یافته ها

    میانگین ویتامین D در زنان مورد مطالعه 13/70 ± 55/141 نانومول در لیتر و حداقل و حداکثر سطح سرمی ویتامین D به ترتیب 9/36 و 8/365 نانومول در لیتر بود. میانگین سطح ویتامین D بر حسب گروه های سنی اختلاف معنی داری داشت (043/0 = P). میانگین سطح ویتامین D در زنان دارای مصرف مکمل به طور معنی داری بالاتر بود (003/0 = P). میانگین سطح ویتامین D بر حسب گروه های شاخص توده ی بدنی نیز اختلاف معنی داری داشت (023/0 = P).

    نتیجه گیری

    طبق این مطالعه و به دلیل شیوع کمبود ویتامین D، شناسایی فاکتورهای موثر بر کمبود ویتامین D و روش های جلوگیری از بروز آن در سالمندان ضروری به نظر می رسد.

    کلیدواژگان: ویتامین D، (OH)D25، سالمندان، کمبود، عوارض
  • پرویز کاشفی، سید مرتضی حیدری، حمید سریزدی، محمد جاودان صفحه 4
    مقدمه
    در اعمال جراحی بزرگ مانند جراحی ران به دلیل وسعت ناحیه ی عمل و عدم امکان استفاده از برخی روش های کاهش دهنده ی خونریزی مثل بستن تورنیکت و محدودیت استفاده از برخی تکنیک ها مثل هایپوتانسیون کنتروله با حجم بالایی از خونریزی و نیاز به انتقال خون مواجه هستیم. در این تحقیق به بررسی تاثیر داروی تراناگزامیک اسید بر کاهش خونریزی، حین و پس از عمل جراحی و نیاز به انتقال خون پرداخته شد.
    روش ها
    بعد از گرفتن رضایت از بیمار در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور، 80 بیمار ASA1،2 (American Society of Anesthesiologists scale) 64-18 ساله ی کاندید عمل جراحی تنه ی فمور به صورت تصادفی به دو گروه تراناگزامیک اسید و شاهد تقسیم شدند. در گروه تراناگزامیک اسید یک ساعت قبل از عمل 15 میلی گرم بر کیلوگرم از داروی تراناگزامیک اسید و در گروه شاهد همین حجم نرمالین سالین به صورت وریدی تزریق گردید. هر دو گروه با روش مشابه تحت بیهوشی نخاعی با بوپیواکایین قرار گرفتند. میزان خونریزی و انتقال خون در هر دو گروه اندازه گیری و ثبت گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های Student-t و 2χ آنالیز گردیدند و مقادیر p کمتر از 05/0 معنی دار در نظرگرفته شد.
    یافته ها
    میزان خونریزی در گروه تراناگزامیک اسید به صورت معنی دار از گروه شاهد کمتر بود (به ترتیب 2/599 سی سی در مقابل 5/939 سی سی با 05/0 > P). نیاز به انتقال خون در گروه تراناگزامیک اسید کمتر از گروه شاهد بود (7/161 سی سی در مقابل 5/227 سی سی با 05/0 > P). از نظر بروز تهوع و استفراغ و سرگیجه بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    این تحقیق نشان داد که تجویز تک دوز تراناگزامیک اسید به مقدار 15 میلی گرم بر کیلوگرم یک ساعت قبل از عمل جراحی باعث کاهش خونریزی حین و بعد از عمل و همچنین کاهش نیاز به ترانسفوزیون می گردد.
    کلیدواژگان: تراناگزامیک اسید، خونریزی، انتقال خون، جراحی فمور
  • علی مومنی، سلیمان خیری، زهرا خدیوی صفحه 5
    مقدمه
    بیماران دیالیزی در معرض ابتلا به هپاتیت هستند و واکسیناسیون در این بیماران حیاتی است. روش های مختلفی برای واکسیناسیون این بیماران به کار می رود که نتایج متفاوت و گاهی متناقض دارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی مقایسه ای واکسیناسیون هپاتیت به صورت دوز کم داخل جلدی با دوز بالای داخل عضلانی در بیماران همودیالیزی بود.
    روش ها
    در یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی در 24 بیمار همودیالیزی، در دو گروه دو روش واکسیناسیون داخل جلدی و داخل عضلانی انجام شد و تیتر آنتی بادی 1 و 3 ماه پس از خاتمه ی واکسیناسیون در بیماران اندازه گیری شد. به دلایل مختلف 8 بیمار از مطالعه خارج شدند و در 16 بیمار باقی مانده تیتر آنتی بادی 14و 20 ماه پس از واکسیناسیون انجام گرفت.
    یافته ها
    میانگین تیتر آنتی بادی در شروع مطالعه در دو گروه اول و دوم، به ترتیب 1/3 ± 9/3 و 3/3 ± 8/4 میلی واحد در میلی لیتر بود (569/0 = P). میانگین سطح آنتی بادی 1 و 3 ماه پس از پایان واکسیناسیون در بیماران مورد مطالعه به ترتیب 59±4/190 و 9/83 ± 3/223 میلی واحد در میلی لیتر بود (001/0 > P). میانگین تیتر آنتی بادی برای این بیماران در ماه 14 برابر با 2/164 ± 4/144 و در ماه 20 برابر با 34 ± 2/45 میلی واحد در میلی لیتر بود (001/0 > P).
    نتیجه گیری
    دو روش واکسیناسیون در بیماران به یک میزان موثر بود. تیتر آنتی بادی در بیماران دو گروه به تدریج کاهش یافت و پس از 20 ماه به حداقل رسید.
    کلیدواژگان: هپاتیت B، واکسیناسیون، بیماران همودیالیز
|
  • Olamreza Mohajeri, Mohammad Ali Rajabi, Babak Naderi Page 1
    Background
    Repeated physical examination and radiologic tests are necessary to prevent the complications in patients with thoracic injury. The aim of this study was to determine the cost-benefit of control chest x-ray (CXR) in these patients.
    Methods
    In this prospective clinical trial, two groups of patients with chest trauma were evaluated. In one group, the control CXR every 6 hours was prepared and in the other group, repeated physical examination every 6 hours with only one CXR after 24 hours from admission was done. The patients had blunt or stab chest trauma without pneumothorax or hemothorax in first CXR. Data of age, sex, pneumothorax (simple or tension), hemothorax, lung contusion, hospital stay, mortality and homodynamic abnormality were collected and analyzed using chi-square test at the meaningful level of P < 0.05.
    Findings
    Of 196 patients with mean of age 37.16 ± 17.59 years, 78% were men. There was not any tension pneumothorax or hemodynamic abnormality in two groups. Frequency of simple pneumothorax and hemodynamic abnormality was not different between the two groups (P = 0.39 and P = 1, respectively). It was possible to diagnose pneumothorax with serial physical examination in all patients (3 patients).
    Conclusion
    In patients with chest trauma, repeated CXR can be replaced by repeated physical examination during first 24 hours.
    Keywords: Thoracic injury, Chest X-ray, Complication
  • Massumeh Doosti, Mehdi Haj Ojagh Faghihi, Ali Ramazani, Mohammad Reza Saini Page 2
    Background
    Pseudomonas aeruginosa (P. aeruginosa), a major gram-negative opportunistic nosocomial pathogen, is notoriously known because of its intrinsic and acquired multiple antibiotic resistances. Different methods are applied in the clinical laboratory to detect Pseudomonas aeruginosa. The aim of this study was to compare culture and molecular diagnostic assays for the detection of Pseudomonas aeruginosa.
    Methods
    In this study, 70 Pseudomonas aeruginosa strains isolated from different clinical specimens were used. The specimen was examined for the presence of Pseudomonas aeruginosa by plating onto a combination of culture media (Muller Hinton agar, Blood agar, and McConkey agar) and also basic biochemical testes. In addition, from the culture, genomic bacterial DNA was extracted and was amplified employing sequence-specific target, namely the exotoxin A (ETA) gene locus by polymerase chain reaction (PCR) method.
    Findings
    From the total 300 isolates analyzed in this study, 70 were found by phenotypic tests as P. aeruginosa. The ETA gene was found in 66 isolates (94.3%) by PCR with exotoxin A primers.
    Conclusion
    These results suggest that the PCR-method mentioned above can be used to provide a specific, rapid, simple, and highly sensitive detection of Pseudomonas aeruginosa in clinical samples.
    Keywords: Pseudomonas aeruginosa, Polymerase chain reaction (PCR), Exotoxin A
  • Seyed Reza Ishaghi, Neda Zamani, Zohreh Moradi Page 3
    Background

    In recent years, it is well-known that vitamin D deficiency has many complications, especially in elderly people and especially in Iran due to existence of multiple risk factors. So, awareness of vitamin D average and identify risk factors can be helpful to find ways to improve life in elderly.

    Methods

    This cross-sectional study was conducted in Isfahan, Iran, during 2011. Our cases were 180 women with the age of more than 60 years referred to 2 laboratories in Isfahan. The 25(OH)D serum level were measured by ELISA method and then, final statistical evaluations were analyzed.

    Findings

    The mean vitamin D concentration was 141.55 ± 70.13 nm/l and the minimum and maximum serum levels of vitamin D were 36.9 and 365.8 nm/l, respectively. The ANOVA test showed that the mean vitamin D level had a significant difference according to age group (P = 0.043) and body mass index (BMI) (P = 0.023). The mean vitamin D level was significantly higher in women using vitamin D supplements (P = 0.003).

    Conclusion

    According to this study, due to prevalence of vitamin D deficiency in Iran, it is necessary to identify its risk factors and prevent it in elderly people.

    Keywords: Vitamin D, Deficiency, 25(OH)D, Elderly, Complications
  • Parviz Kashefi, Sayed Morteza Heidari, Hamid Saryazdi, Mohammad Javdan Page 4
    Background
    In major operations, like femoral bone surgery due to extension of surgical field, we may have severe bleeding and massive transfusion. In this study, we aimed to evaluate the effect of tranexemic acid on reduction of bleeding and transfusion in femoral shaft surgery..
    Methods
    After obtaining consent, 80 candidates of femoral shaft surgery aged 18-64 years, in score 1 and 2 of The American Society of Anesthesiologists scale (ASA) were entered a double blind prospective clinical trial. Patients randomly divided into 2 groups of receiving 15 mg/kg tranexemic acid in 5 ml solution and receiving 5 ml normal salin as placebo. All patients received standard monitoring and spinal anesthesia was done by injecting bupivacaine. The amount of bleeding was measured and recorded.
    Findings
    There was no significant difference between the two groups in age and sex. Mean blood loss and transfusion requirement in tranexemic acid group was significantly less than the placebo group (P < 0.05). There was no significant difference between the two groups in nausea, vomiting and vertigo.
    Conclusion
    Our results indicated that 15 mg/kg intravenous tranexemic acid (one hour before the operation) was significantly effective in decreasing blood loss and transfusion requirement.
    Keywords: Tranexemicacid, Blood loss, Transfusion
  • Ali Momeni, Soleiman Kheiri, Zahra Khadivi Page 5
    Background
    Hemodialysis patients are at risk for infection with hepatitis B virus; so, hepatitis B vaccination is critical in these patients. Different methods are used to improve immunity of hemodialysis patients with different and controversial results. The aim of this study was to compare the effect of hepatitis B vaccination by itradermal low dose versus intramuscular high dose vaccines in hemodialysis patients’ short- and long-time follow-up.
    Methods
    In a cross-sectional study, 24 hemodialysis patients not responded to conventional method of vaccination, were enrolled to intramuscular or intradermal groups randomly. The antibody titer was checked after 1 and 3 months of the end of vaccination. In 16 remaining patients, antibody titer was rechecked also after 14 and 20 months.
    Findings
    In studied patients, the mean HBS antibody titer was 4.4 ± 3.1 mu/ml at the beginning of study; and 190.4 ± 59 and 223.3 ± 83.9 mu/ml after 1 and 3 months follow-up, respectively (P < 0.001). In remaining patients, the mean antibody titer after 14 and 20 months follow-up was 144 ± 164.2 and 45.2 ± 34 mu/ml, respectively (P < 0.001).
    Conclusion
    Response to vaccination at short time in two groups was very good but after 14 months, the antibody titer decreased and the decline of antibody titer continued until 20 months.
    Keywords: Hepatitis B, Vaccination, Hemodialy