فهرست مطالب
فصلنامه بیهوشی و درد
سال دوم شماره 2 (زمستان 1390)
- تاریخ انتشار: 1391/01/17
- تعداد عناوین: 10
-
-
صفحات 1-2
- مقاله اصیل
-
صفحات 3-10زمینه و هدفعلیرغم پیشرفت های چشمگیر در زمینه ی شناسایی مکانیسم دردهای حاد، روش های کنترل این نوع دردها، به ویژه بلافاصله پس از عمل جراحی اغلب غیر موثرند. پمپ بی دردی تحت کنترل بیمار(Patient controlled analgesia) به صورت تزریق مداوم داخل وریدی(PCIA) و اپیدورال(PCEA) دو نمونه از روش های پیشرفته جهت کنترل درد بعد از جراحی های بزرگ محسوب می شوند. هدف این مطالعه تعیین میزان اثر بخشی این دو روش در بیماران نامزد عمل جراحی ارتوپدی اندام تحتانی است که با استفاده از اندازه گیری میزان درد به ویژه با بررسی پاسخ آدرنوکورتیکال بیماران و اندازه گیری سطح خونیACTH انجام گرفته است.روش بررسیمطالعه حاضر بصورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی (RCT) در 60 بیمار در بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) طی دوازده ماه انجام شده است. 60 بیمار با سن 19 تا 56 سال در کلاس بیهوشی(ASA) یک و دو به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری PCEA و PCIAدر این مطالعه شرکت نمودند. میزان درد بیماران با روش اندازه گیری سطح هورمونی ACTH، مقیاس بینایی درد (Visual analogue scale VAS) در ساعت های قبل، بلافاصله بعد از عمل، 12 و 24 ساعت بعد از عمل ارزیابی شد و میزان آرام بخشی بر اساس معیار آرامبخشی رمسی (RSS) در همان زمان ها ثبت گردید.یافته هامشخصات جمعیتی در دو گروه به جز جنس تفاوت معنی داری با هم نداشت. این مطالعه نشان می دهد که 12 ساعت پس از شروع پمپ درد و 24 ساعت پس از آن، میان دو گروه PCEA و PCIA تفاوت معناداری در میزان ACTH، VAS و RSS وجود دارد. میزان ACTH و VAS در گروه PCEA به صورت قابل ملاحظه ای در مقایسه با گروه PCIA کمتر بود ولی میزان RSS در گروه PCEA به صورت قابل ملاحظه ای بیشتر از PCIA نشان داده شد.نتیجه گیریاین مطالعه نشان می دهد که درد پس از جراحی و میزان ACTH در بیماران PCEA نسبت به بیماران PCIA کمتر بوده است و گروه PCEA نمره آرام بخشی بالاتری را نسبت به PCIA نشان می دهد.
کلیدواژگان: Visual analogue scale، نمره درد، PCIA، PCEA -
صفحات 11-19زمینه و هدفیکی از داروهای مورد استفاده در بخش مراقبت های ویژه جهت قرار دادن لوله تراشه، تیوپنتال سدیم است. با توجه به مدت آپنه طولانی تر، احتمال تغییرات همودینامیک وسیع تر در بیماران دارای ذخیره قلبی عروقی کم، استفاده از داروهایی که با طول مدت اپنه کوتاه و تغییرات همودینامیک کمتر ضروری به نظر میرسد. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر پروپوفول و تیوپنتال سدیم بر تغیرات همودینامیک و طول مدت اپنه به دنبال قرار دادن لوله تراشه در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه طراحی و اجرا گردید.
روش بررسیدر این کارازمایی بالینی دوسوکور 25 بیمار که دارای ضوابط ورود به مطالعه بودند انتخاب شده و به فاصله 72 ساعت،وبصورت تصادفی یکبار لوله گذاری با داروی تیوپنتال سدیم به میزان 5/1 میلی گرم/کیلوگرم و یکبار با داروی پروپوفول به میزان 75/ 0میلی گرم/کیلوگرم انجام گردید. شاخص های همودینامیک شامل فشارخون سیستولیک و دیاستولیک،ضربان قلب و ECGو طول مدت آپنه، در زمان های قبل،حین، و بعد از قرار دادن لوله تراشه در هر گروه اندازه گیری و ثبت گردید.یافته هاشاخص های همودینامیک شامل فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، فشار متوسط شریانی و حاصل تقسیم فشار متوسط شریانی بر ضربان قلب (MAP/HR) در حین قرار دادن لوله تراشه نسبت به قبل از ان در هر دو گروه پروپوفول و تیوپنتال کاهش داشته اما در مقایسه بین دو گروه شاخص های فوق در گروه پروپوفول تغییرات کمتری داشته است و این تفاوت از نظر اماری کاملا معنی دار است (0001/0 P<).نتیجه گیریدر بیماران نیازمند لوله گذاری داخل تراشه،تجویز داروی پروپوفول تغییرات کمتری در شاخص های همودینامیک و طول مدت اپنه کوتاه تری به دنبال دارد.بنابرین استفاده از ان به منظور قرار دادن لوله تراشه در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه پیشنهاد می گردد.
کلیدواژگان: پروپوفول، تیوپنتال سدیم، تغییرات همودینامیک، لوله گذاری داخل تراشه -
صفحات 19-24زمینه و هدف
عفونت وابسته به ونتیلاتور دومین عفونت شایع با مورتالیته بالا(24-40%) می باشد لذا پیشگیری ازایجاد آن با اهمیت است. در این مطالعه اثرات تغذیه روده ای به روش مداوم (انفوزیون) با روش متناوب (بولوس) برمیزان پنومونی زودرس وابسته به ونتیلاتوردربیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه بررسی می گردد.
روش بررسیاین مطالعه بصورت کارآزمایی بالینی برروی 76بیمار اینتوبه شده با لوله تراشه بستری در واحدهای مراقبتهای ویژه انجام شد. بیماران بطورتصادفی به دوگروه 38 نفری تقسیم شدند.درگروه آزمایش، تغذیه به روش مداوم ودر گروه شاهد،تغذیه به روش متناوب به مدت 5روز انجام شد. میزان پنومونی وابسته به ونتیلاتور زودرس(3تا 5روزاول) و افزایش گلبولهای سفید و رده پلی مورفو نوکلئرطی5روزدردوگروه مورد بررسی ومقایسه قرارگرفتند.
یافته هامیزان افزایش گلبولهای سفید(>11000در میلی لیتر) و رده پلی مورفونوکلئر(باند سل >50%) در روش تغذیه مداوم 8بیمار(5/10%) ودر روش تغذیه روده ای متناوب 7 بیمار (2/9 %) ارزش پی=0.77) بود. میزان پنومونی زودرس در روش تغذیه مداوم 4 نفر (3/5%) در روش تغذیه روده ای متناوب 7 بیمار(2/9%) بود (ارزش پی=0.32).
نتیجه گیرینتایج این مطالعه نشان داد که میزان عفونت ریوی وابسته به ونتیلاتور زودرس درگروه آزمایش کمترازگروه شاهد بود امااین تفاوت ازنظرآماری معنی دار نبود. همچنین میزان افزایش گلبول های سفید و رده پلی مورفونوکلئر دردو گروه اختلاف معنی داری نداشت.
کلیدواژگان: پنومونی وابسته به ونتیلاتور، تغذیه روده ای مداوم، تغذیه روده ای متناوب، لوله داخل تراشه، پیشگیری -
صفحات 25-29زمینه وهدف
لرز بعد از عمل یکی از مشکلات شایع به دنبال بیهوشی عمومی و بیحسی موضعی می باشد که می تواند منجر به عوارض متعددی برای بیمار شود.ما به مقایسه اثردوز های پایین کتامین با پتیدین جهت کنترل لرز بعد از عمل می پردازیم.
روش بررسیمطالعه مداخله ای، ازنوع کارآزمایی بالینی تصادفی و به شکل دو سو کور بود که بروی 132 بیمار تونسیکلتومی غیر اورژانس II وI ASA انجام گرفت و در پایان عمل جراحی و در ریکاوری در طی 30 دقیقه وجود یا عدم وجود لرز و درجه آنها بر اساس معیار 4-0 تعیین شد. بیماران به دو گروه تصادفی پتدین و کتامین، هر گروه 66 نفر، تقسیم شدند.
یافته هااز 66 نفر گروه کتامین عضلانی 64 نفر(9/96%) فاقد لرز در ریکاوری بودند و فقط 2 نفر (3%) از کودکان لرز داشتند که از این تعدا د 1 نفر (5/1%) دارای لرز درجه II و یکنفر دارای لرز درجه IV (5/1%) بودند. از 66 کودک گروه پتدین هیچ یک دچار لرز در ریکاوری نشدند ((P>0.05. در گروه کتامین 8 نفر دچار یکی از عوارض تهوع، استفراغ، نیستاگموس یا افزایش فشار خون شدند ولی در گروه پتدین عارضه ای مشاهده نشد.
نتیجه گیریبین دو گروه کتامین وپتدین از لحاظ شیوع لرز بعد از عمل در ریکاوری تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی با توجه به بیشتر بودن عوارض در گروه کتامین، هنوز پتدین انتخاب مناسبتری به شمار می رود.
کلیدواژگان: لرز، کتامین، پتدین، تونسیلکتومی، بیهوشی عمومی -
صفحات 30-37زمینه و هدف
جراحی لاپاراسکوپیک با درد بعد از عمل جراحی همراه می باشد.درمان مناسب درد بعد از عمل با داروهایی که عوارض کم دارند جهت ریکاوری و شروع حرکت زودرس در بیمارانی که تحت عمل جراحی لاپاراسکوپیک قرار می گیرند خیلی مهم می باشد. در این مطالعه اثر بی دردی پره گابالین با گاپنتین در مقادیر مختلف در بیمارانی که تحت این جراحی قرار گرفتند را مقایسه کرده ایم.
روش بررسیبا روش تصادفی دو سوکور تعداد 90 بیمار انتخاب شده و به سه گروه تقسیم شدند: گروه A پره گابالین 300 میلی گرم، گروه B 600 میلی گرم گاباپنتین و گروه C 900 میلی گرم گاباپنتین حدود یک ساعت قبل از عمل جراحی لاپاراسکوپیک دریافت کردند.بیهوشی عمومی انجام شد. بعد از عمل شدت درد بیماران با روش مقیاس بینایی درد(VAS) درریکاوری، شش و24 ساعت بعد اندازه گیری شد. سطح معنی دار این مطالعه 05/0 در نظرگرفته شد.
یافته ها300 میلی گرم پره گابالین اثر مشخصی در کاهش درد بعد از عمل در 24 ساعت بعد از عمل داشته است (ارزش پی کمتر از 001/0). همچنین میزان مصرف مسکن در گروهی که پره گابالین دریافت کرده بودند کمتر بود (ارزش پی کمتر از 001/0). میزان مسکن مصرفی و VAS درگروهی که 600 میلی گرم گاباپنتین دریافت کرده بودند بیشتر از دو گروه دیگر بود.
نتیجه گیرییافته های ما نشان دادند تک مقدار خوراکی پره گابالین 300 میلی گرم اثر بیشتری در کاهش درد و میزان مسکن دریافتی طی 24 ساعت بعد از عمل جراحی لاپاراسکوپیک در مقایسه با دو گروه دیگر گاباپنتین داشته،در ضمن گاباپنتین 900 میلی گرم هم اثر مشخصی در کاهش درد ومسکن مصرفی دارد.
-
صفحات 38-42زمینه و هدفکانکتور لوله تراشه از جمله وسایلی است که طبق پروتکل کشور ما باید به صورت یک بار مصرف استفاده شود ولی به دلیل محدودیتهای مالی در بسیاری از مراکز به صورت چند بار مصرف استفاده می شود. در این مطالعه که در سال 1388 در بیمارستان سعدی اصفهان انجام گردید، کلونیزاسیون کانکتورها و نیاز به تعویض آنها بر حسب مدت استفاده مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسیدر این مطالعه از تعداد 150 کانکتور لوله تراشه که برای 24، 48 یا72 ساعت مورد استفاده قرار گرفته بودند، نمونه گیری و کشت میکروبی با روش های استاندارد انجام شد و باکتری های جدا شده شناسایی و شمارش گردیدند. درصد کلونیزاسیون در سه گروه مورد مقایسه قرار گرفت.یافته هامیزان کلونیزاسیون در 24 ساعت 2%، در 48 ساعت 18% و در 72 ساعت 30% بود. باکتری های جدا شده غالبا گونه های استرپتوکوکسی، باسیلوس، استافیلوکوکهای گرم منفی، کلبسیلا و قارچ بودند.
نتیجه گیریاستفاده از کانکتورهای لوله تراشه در مراکز به صورت چند بار مصرف شاید بتواند شانس ابتلا به عفونتهای بیمارستانی را با کلونیزاسیون باکتری های فرصت طلب در لوله ها و تشکیل بیو فیلم برای استفاده طولانی مدت بالا ببرد. با این وجود در مراکزی که از نظر مالی با مشکل مواجه می باشند استفاده حداکثر به مدت 24 ساعت می تواند قابل قبول باشد.
کلیدواژگان: کلونیزاسیون، سیستم تنفسی، کانکتور لوله تراشه -
صفحات 43-51زمینه و هدفبا توجه به اینکه عمل جراحی توراکوتومی از دردناک ترین اعمال جراحی است و روش های متعددی جهت درد بعد از عمل این بیماری بدون اثربخشی قابل توجه ویا با عوارض زیادامتحان گردیده است، دراین مطالعه سعی بر آن شده است که روش اپیدورال توراسیک با روش اکستراپلورال که جدیدا استفاده شده برای کنترل درد بعد از توراکوتومی مقایسه گردد.روش بررسیاین مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده آینده نگر دوسو کور بر روی 64 بیمار انجام شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند در گروه اول کاتتر اپیدروال توراسیک و در گروه دوم کاتتر اکستراپلورال کار گذاشته شد. به گروه اول15 میلیلیتر بوپی واکائین 125/0و به گروه دوم 10 میلیلیتربوپی واکائین 5/0تزریق و سپس نمره درد برای هر 6 ساعت تا 48 ساعت بررسی و مقایسه شد.یافته هابررسی نمره درد هیچ گونه تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. البته کنترل درد در گروه اپیدورال بهتر از گروه اکستراپلورال بود. در زمان بستری بیماران و متغیرهای حیاتی وعوارض پس از عمل نیز تفاوت معنی داری دیده نشد.نتیجه گیریعلت پایین تر بودن نمره درد در روش اکستراپلورال می تواند عللی چون پوزیشن بیمار و درنهای موجود در قفسه سینه و تفاوت در جذب سیستمیک دارو باشد.در کل می توان جهت کنترل درد از هر دو روش براساس تجربه استفاده کرد.
کلیدواژگان: توراکوتومی، اپیدورال، اکستراپلورال، بوپیواکائین -
صفحات 52-62زمینه و هدفخونریزی و کنترل آن فصل مشترک تمامی اعمال جراحی بوده و اهمیت آن در اعمال جراحی بزرگ خونریزی دهنده از جمله در اعمال جراحی ستون فقرات کمری نمایان تر است. یکی از روش هایی که به منظور کاهش میزان خونریزی حین عمل بکار می رود هیپوتانسیون کنتروله می باشد. در این مطالعه سعی شده است اثربخشی سولفات منیزیوم در مقایسه با رمیفنتانیل در ایجاد هیپوتانسیون کنتروله در بیماران تحت عمل جراحی فیوژن خلفی ستون فقرات مورد مطالعه قرار گیرد.روش بررسیدر یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور تعداد 40 بیمار ASA I & II که کاندید جراحی فیوژن خلفی مهرهای کمری بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شده بعد از القاء بیهوشی و دادن پوزیسیون دمر برای ایجاد هیپوتانسیون کنتروله نسبی (فشار متوسط شریانی70 -60 میلی متر جیوه) در یک گروه از انفوزیون رمیفنتانیل بمقدار 15/0 میکروگرم بازای کیلوگرم وزن بدن و در گروه دوم از سولفات منیزیوم ابتدا بصورت بولوس 50 میلیگرم بازای کیلوگرم و سپس 15 میلیگرم بازای کیلوگرم در ساعت بصورت انفوزیون استفاده گردید. روش عمل جراحی و بیهوشی در هر دو گروه مشابه بود. طی مدت عمل جراحی، تغییرات فشار متوسط شریانی و ضربان قلب، میزان مصرف مایعات، حجم خونریزی، تزریق خون، رضایتمندی جراح از فیلد عمل و همچنین عوارض احتمالی و داروهای مصرفی برای برطرف نمودن آن عوارض ثبت شد.یافته هادو گروه از نظر حجم مایعات دریافتی، حجم ادرار طی مدت عمل، میزان خونریزی و دریافت خون، رضایتمندی از فیلد عمل از سوی جراح و تغییرات ضربان قلب و فشار متوسط شریانی مشابه بوده و به لحاظ آماری اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (05/0p>). هیپوتانسیون نسبی مورد نظر در 75% بیماران گروه منیزیم و 58% بیماران گروه رمیفنتانیل محقق شد. هر چند موارد دریافت TNG در گروه سولفات منیزیم 5 نفر (25%) و در گروه رمیفنتانیل 8 نفر (1/42%) بود ولی این اختلاف نیز به لحاظ آماری معنی دار نبود (320/0=p).نتیجه گیرییافته های این مطالعه نشان داد که استفاده از سولفات منیزیم و رمیفنتانیل برای القاء هیپوتانسیون نسبی و کاهش میزان خونریزی در طی عمل جراحی فیوژن خلفی ستون فقرات کمری از اثربخشی نسبتا«یکسانی برخوردار بوده و بروز عوارض نیز در دو گروه مشابه بوده و هیچ یک نسبت به هم برتری ندارند.
کلیدواژگان: هیپوتانسیون کنتروله، سولفات منیزیم، رمیفنتانیل، فیوژن خلفی مهره های کمری، میزان خونریزی، کارآزمایی بالینی -
صفحات 63-67موردی را که به معرفی آن می پردازیم شکل وراثتی از متهموگلوبینمی است که در حین بیهوشی یک بیمار 36 ساله با وجود کاهش بارز دراشباع اکسیژن خون شریانی در پالس اکسی متری و یک نمونه طبیعی از گاز خون ریانی به ان مشکوک شده و سایر اقدامات تشخیصی درمانی جهت تشخیص قطعی و درمان این بیماری صورت پذیرفت.
-
Pages 3-10BackgroundThe aim of this study is comparing ACTH changes in epidural and intravenous analgesia technique after lower limb orthopedic surgery.MethodsIn a randomized clinical trial in Hazrat Rasool Akram Hospital during 1387-88، 60 patients candidate for surgery on the lower extremities were randomly allocated to receive either postoperative analgesia with epidural analgesia (PCEA) or IV analgesia (PCIA). Measurement of ACTH levels and Visual analogue scale (VAS) was performed in four relief phases including at the time of arrival to the operating room، immediately after surgery and 12 hours after intravenous pump functionary and 24 hours after surgery were recorded.ResultsThe mean level of ACTH and VAS، 24 hours and 12 hours after surgery in the PCEA group were less than PCIA. Ramsey Sedation Score (RSS) in PCEA group at these intervals was more than PCIA cases.ConclusionIt seems that PCEA relieves pain more effectively than PCIA method. However، the proper method of anesthesia for each patient as well as patients'' preferences should be considered in selecting the method of postoperative analgesia.Keywords: ACTH, orthopedic surgery, intravenous analgesia, epidural analgesia, patient, controlled, pain
-
Pages 11-19BackgroundUse of drugs with short apnea duration and less hemodynamic changes for intubation of trachea in intensive care units is necessary. This study compares the effects of propofol and sodium thiopental on hemodynamic changes and apnea duration after tracheal intubation in patients admitted to intensive care units.MethodsIn this double blind clinical trial، 25 ICU-admitted patients were evaluated. They were intubated two times with 72 hours interval، once received 1. 5mg/kg sodium thiopental، and the other time 0. 75 mg/kg propofol، while the drug used for intubation in the first time was randomly selected. Hemodynamic variables include systolic and diastolic BP، heart rate، MAP، RPP، MAP/HR and apnea duration in two times، during pre intubation، intubation and after intubation were measured. Data were analysed with statistical tests of independent''s t and ANOVA repeated test.ResultsIn comparison with pre-intubation، hemodynamic variables such as systolic and diastolic BP، MAP and MAP/HR were decresed during tracheal intubation in both groups، but range of changes in propofol group is less than those of thiopental group and the difference is statistically significant (P<0. 0001).ConclusionIn comparison with thiopental، Propofol has fewer changes in hemodynamics in patients who needed tracheal intubation، and also has short er apnea period. Accordingly use of propofol over thiopental is recommended for tracheal intubation in ICU patients.Keywords: propofol, sodium thiopental, hemodynamic changes, apnea duration, tracheal intubation
-
Pages 19-24Background
Ventilator-Associated pneumonia (VAP) is the second common infections with high mortality (24-40%). In this study designed to determined effect of continuous (infusion) and intermittent (bolus) feeding on the Ventilator-associated Pneumonia in ICU Patient.
MethodsThis randomized controlled trial was performed on 76 patients admitted in ICU. They were randomly allocated to equal two groups (n=38). In case group، continuous feeding and in controlled group intermittent feeding was performed during the first five days. The incidences of early pneumonia (the first 3 to 5 days) and increase WBC (White Blood Cell) and PMN (Poly Morph Nuclear) in both groups were compared during the first 5 days.
ResultsThe rate of increase in WBC (>11000/ml) and PMN (band cell>50%) in continuous group was 8 patients (10. 5%) and in intermittent group were 7 patients (9. 2%) (pv=0. 32). The incidences of early pneumonia (CPIS >or=6) in case group were 4 patients (5. 3%) and in control group were 7 patients (9. 2%) (pv=0. 77).
ConclusionThe results of this study showed that incidence of early VAP in case group was lesser، but this difference was not significant. Also، there was no significant difference in increase of WBC and PMN in both groups.
Keywords: Intermittent ventilator, associated pneumonia, continuous feeding, intermittent feeding, endotracheal tube, prevention -
Pages 25-29Background
Postoperative shivering is one of the most common problems after general and local anesthesia. We compared the efficacy of low dose ketamine versus pethidine in controlling shivering after surgery.
MethodsIn a double-blind randomized Clinical trial، 132 ASA I،II patients candidate for tonsillectomy were randomized to receive either pethidine and ketamine. At the time of arrival to the recovery and after 30 minutes، the occurrence of chills and possible complications were evaluated and compared between the two groups.
ResultsTwo patients in the ketamin group (3%) experienced shivering while none of the patients in the pethidine group reported shivering (p>0. 05). Other complications were more in the ketamin group (p<0. 05)
ConclusionKetamin and pethidine are equally effective in controlling postoperative shivering، but regarding the lower incidence of other complications، pethidine is still the first choice of treatment.
Keywords: Shivering, Ketamin, Petedine, Tonsillectomy, general anesthesia -
Comparing the analgesic effect Pregabalin and Gabapentin as premedication in laparoscopic proceduresPages 30-37Background
Laparascopic surgery is associated with post operative pain. optimal pain treatment with minimal side effects is essential for early recovery and mobility in patients undergoing laparoscopic surgery. we compaired the analgesic effect Pregabalin and Gabapentin with different doses in this surgical procedurs.
MethodsIn a randomized، double blind، ninety patients were allocated to either Group A Pregabalin 300mg، GroupB Gabapentin 600mg and GroupC Gabapentin 900mg. these were administered 1 h before operation. General anesthesia was performed. we collected data on pain intensity through Visual Analogue Scale (VAS) in recovery، 6، 24 h after operation. Consumption of supp Diclofenac were recorded. p<0. 05 was considered statistically significant.
ResultsPregabalin 300 mg was significantly more effective in reducing post operative pain up to 24 hours following the surgery (p<0. 001). Furthermore، the amount of analgesic consumption was less in the Pregabalin group (p<0. 001). consumption analgesic and VAS were more than the other groups in patient who receive Gabapentin 600 mg.
ConclusionsOur finding showed that single dose of pregabalin 300mg oral is more effective than Gabapatin on the management of postoperative pain following abdominal laparoscopic surgery. And Pregabalin resulted in reduction in 24 h postoperative analgesic requirements. Gabapentin 900mg decrease VAS and consumption of analgesic significantly.
Keywords: Gabapentin, Pregabalin, laparoscopic surgery, VAS -
Pages 38-42BackgroundColonization of bacteria on the equipments in touch with airway and respiratory mucosa may cause respiratory infections. According to available protocols، endotracheal tube connectors should be disposable، but because of financial issues many hospitals use it more than once. In the present study، the colonization rate of endotracheal tube connectors after 24، 48 and 72 hours of administration in multiple patients on mechanical ventilation in the operating room was assessed.MethodsIn this study، 150 endotracheal tube connectors after repeated use in different patients have been sampled and cultured using standard microbiological methods. Samples were categorized in three groups based on the duration of administration (24، 48 or 72 hours). Colony counts were identified and compared among the three groups.ResultsColonization rate after 24، 48 and 72 hours of usage was 2%، 18% and 30%، respectively (p<0. 05). Separated bacteria usually were in kinds of Streptococci، Bacillus SP، Coagulate negative staphylococci، Klebsiella SP and Mold.ConclusionUsing endotracheal tube connector for more than 24 hours significantly increases the colonization rate. In hospitals with limited financial resources، repeated use of endotracheal tube connector up to twenty four hours maybe acceptable.Keywords: colonization, ventilator, endotracheal tube connector, bacteria
-
Pages 43-51BackgroundThoracotomy is a particularly painful surgery and good pain control is crucial to maximize the ability to cough and breath. The most common methods of post operative pain management are systemic narcotics and epidural adminstration of local anesthetic agents or narcotics. The purpose of the persent study was to compare postthoracotomy analgesia of extraplural and epidural catheters.MethodsThis is a randomized clinical control trial study performed in Alzahra''s hospital of medical university of Isfahan. 64 patients were randomized in two groups. In group A، 15cc %0/125 bupivacaine before surgery and in group B، 10cc %0/5 bupivacaine at the end of surgery were injected and repeated every hour post operatively. Visual analog scale in two group collected and comparcd.ResultVAS in epidural catleter was better than extra plural catheter but this difference is not significant. (P<0/05). No significant respiratory complication wre reported in both group.ConclusionDue to results this difference is related to position، drainage of chest tube، volume of local anesthetic and type of surgery in the extra plural groups. Because of no significant difference between them we can use this techniques based on experience and preference of anesthesiologist and surgeon.Keywords: Thoracotomy, epidural, extrapleural, bupivacaine
-
Pages 52-62BackgroundBlood loss is one of the most critical problems in major surgery. Spinal surgery usually associated with considerable blood loss and allogenic transfusions. Controlled hypotension is one of efficient methods for decreasing operative blood loss. The objective of this study was evaluation of the efficacy of magnesium sulfate in comparison with remifentanil for induction of relative hypotension in posterior fusion of spine surgery.MethodsIn this double blind randomized clinical trial، 40 patients with ASA I & II physical status candidate for lumbar posterior spinal fusion surgery were enrolled and assigned in two groups (remifentanil and magnesium sulfate) randomly. After the induction of anesthesia and giving the prone position، relative controlled hypotension was induced for one group with 0. 15 µg/kg remifentanil infusions and in second group with 50 mg/kg loading dose and then 15 mg/kg/hr magnesium sulfate infusion. All other aspects of anesthesia and surgery were similar in two groups. The target MAP range used in this study was 60-70 mmhg. In the course of surgery the hemodynamic variables، volume of blood loss، urine output، fluid intake and surgeon''s satisfaction were recorded. Data was analyzed with SPSS version 13 software and P- value less than 0. 05 was considered meaningful.ResultsTwenty patients in Mg group and 19 patients in remifentanil group were studied. There was no statistical difference between two groups according to the hemodynamic variables، volume of blood loss، urine output، fluid intake and surgeon''s satisfaction (p > 0. 05). The target mean arterial pressure was achieved in 75% of Mg and 58% of remifentanil groups. Although، the frequency of TNG consumption was higher (42. 1%) in remifentanil group than magnesium sulfate (25%)، but this difference wasn''t statistically significant (p= 0. 320).ConclusionsOur finding showed that in patients undergoing lumbar posterior spinal fusion surgery، remifentanil and magnesium sulfate has the same hypotensive effect and the volume of blood loss without any significant side effects.Keywords: Controlled hypotension, Magnesium sulfate, Remifentanil, Lumbar Posterior Spine Fusion (PSF), Blood loss, Clinical trial
-
Pages 63-67The case report that will be presented is an inherited methemoglobinemia، during general anesthesia of 36year old patient and was suspected by some clinical xamination such a decrease oxygen saturation in pulse oximetry and a normal finding in ABG sample that have been prepared at the preparation of patient for anesthesia. So we are going to write about this problem in the perioperative period and how to manage it.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.