ماهنامه گزیده مدیریت
پیاپی 134 (مهر 1391)

مدیریت ایرانی در مقیاس کلان را باید بیش‎تر در شکل سیاسی و دولتی آن جست‎وجو کرد. در غرب نیز تا پیش از انقلاب صنعتی، اندیشه مدیریت بیش‎تر در ارتش و سازمان‎های دولتی بازتاب می‎یافت. پیتر کوزلوفسکی، استاد فلسفه دانشگاه آمستردام نیز معتقد است، تنها تفاوت مدیریت و حکومت در مشروعیت آن است.
مدیریت عالی اجرایی در این مرز و بوم، به طور کلی در وزارت و در شخص وزیر بازتاب یافته است. البته مسئولیت‎ها و وظایف نانوشته وزیران تنها محدود به اداره امور کشور نبود. ایشان بر اندیشه و نظر فرمانروایان ایران (به ویژه بر حکمرانان بیگانه و اشغالگر) اثر جدی داشتند و در پاسداری از فرهنگ ایرانی و جهد در مستندسازی و انتقال آن به نسل های بعد، وظیفه ای حساس و پرخطر به عهده گرفته بودند و بسیاری از ایشان جان بر سر این کار نهادند.
پیش گفتارقاجاریان در سال های پایانی سده هجدهم، کمابیش هم زمان با انقلاب کبیر فرانسه و ظهور ناپلئون در آن سرزمین، در ایران به قدرت رسیدند و تا پایان دهه دوم سده بیست بر ایران فرمان راندند، هرچند با انقلاب مشروطه در اوایل سده بیست قدرت ایشان زوال بسیار یافت. ایل قاجار در آغاز چادرنشینان جنگاوری بودند در شمال ایران که شاخه مهمی از قزل باش عهد صفوی را تشکیل می دادند و پس از صفویه با دیگر مدعیان فرمانرانی بر ایران از جمله نادرشاه و کریم خان زند و جانشینان آن دو، درگیری های بس خونینی داشتند و پس از پریشانی آنان، اینک خود را نامزد برحق تاج کیانی ایران می شمردند.
به نوشته عباس امانت در کتاب «قبله عالم»، در طول شش دهه فرمانروایی سه پادشاه نخست قاجار، دولت و جامعه ایران با سه روند کلی روبه رو بود: نخست سست شدن پیوندهای ایلیاتی و جانشینی تدریجی آن با نظام سنتی پادشاهی و دیوان سالاری؛ دوم رویارویی با قدرت های اروپایی و تن دادن به مقتضیات سوق الجیشی و اقتصادی آنان؛ و سوم واکنش دولت در برابر نیروهای اجتماعی و مذهبی بومی که گه گاه مشروعیت حکومت را به چالش می گرفتند. به نوشته او هیچ یک از این سه روند به تنهایی بقای حکومت قاجار را به خطر نینداختند، ولی ترکیب آن ها در دهه ششم و در آستانه به قدرت رسیدن ناصرالدین میرزا، چهارمین شاه قاجار (و آغاز صدارت میرزا تقی خان امیرکبیر)، بحرانی وخیم پدید آوردند. بخش مهمی از وخامت اوضاع ناشی از شکست خفت بار ایران در چندین نبرد پی درپی با روسیه بود که با امضای پیمان ترکمان چای، بیست سال پیش از روی کار آمدن امیر به اوج رسید. با این عهدنامه قفقاز از ایران جدا و ارس مرز ایران و روس شد. تحمیل حقوق کاپیتولاسیون به ایران بحران جدی دیگری بود که با حاکمیت ملی ایران مغایرت داشت. چنین بود که وجهه ایران نزد اروپاییان خدشه یافت و ایران از یک دولت پایدار و نیرومند به سرزمینی ضعیف و آسیب پذیر مبدل شده بود. این امر به خودی خود رقابت میان دو دولت روس و انگلیس را دامن می زد، چندان که ایران را بازیچه مطامع خود قرار داده بودند.

آموزش شغلی را می توان تلاش برنامه ریزی شده برای تسهیل یادگیری قابلیت های شغلی مرتبط توسط کارکنان تعریف کرد. از جمله این قابلیت ها می توان به دانش، مهارت ها یا رفتارهایی اشاره کرد که برای انجام موفقیت آمیز وظایف لازم هستند. در حقیقت، هدف آموزش شغلی، مهارت یافتن کارکنان در جنبه های مختلف وظایف خود در چارچوب برنامه آموزشی است.
محیط کسب وکاری امروز به شدت پیچیده، پرتغییر و رقابتی است و شرکت ها برای بقا و بالیدن در این محیط نیاز به کسب مزیت های رقابتی دارند و یکی از مهم ترین راه های رسیدن به مزیت رقابتی داشتن کارکنانی مجرب، ماهر و بادانش است که بخش مهمی از آن حاصل نظام آموزشی به معنای اعم آن باید باشد. بخشی از نیاز آموزشی سازمان ها توسط نهادهای آموزشی عمومی از قبیل دانشگاه ها تامین می شود، اما شرکت ها به مهارت ها و دانش های کاربردی هم نیاز دارند که در بهترین حالت هم تحت پوشش کامل آموزش عمومی نیستند. به این مسئله این را هم بیفزایید که در ایران متاسفانه آموزه های نهادهای آموزشی رسمی فاصله بسیاری با واقعیت های عرصه کسب وکار دارند و کم وبیش هر کارمند تازه واردی برای آمادگی کامل در جهت انجام درست وظایف شغل خود نیاز به بازآموزی گسترده دارد.
زمان هم از جمله عوامل زائل کننده دانش است. دانش و مهارتی که امروز کاربردی موثر در موفقیت دارد، ممکن است چند سال دیگر محلی از اعراب نداشته باشد و این همه، حاصل شتاب روزافزون تغییرات فناوری و تحولات اقتصادی و فعل وانفعال های رقابت است. این واقعیت ها موجب شده اند که برخی شرکت های بزرگ دست به ابتکار دانشگاه های اختصاصی خود بزنند تا با فراهم ساختن آموزش مختص خود از قافله رقابت عقب نمانند. از این رو، آموزش فرایندی مستمر و ابدی برای سازمان ها شده و از صورت کارکردی مقطعی خارج شده است.
شرکت ها برای استفاده از آموزش در جهت کسب مزیت رقابتی باید بدان از منظر ابزاری برای کسب سرمایه فکری بنگرند. سرمایه فکری شامل مهارت های پایه (که برای انجام شغل لازم هستند)، مهارت های پیشرفته (نظیر نحوه استفاده از فناوری برای تشریک اطلاعات خود با همکاران) و دانش (شناخت از سیستم های تولید سازمان و سیستم های مشتریان سازمان و خلاقیت خودجوش) است. هرچند تاکنون تاکید عمده فرایند آموزش شرکت ها بر مهارت های پایه و پیشرفته بوده، اما برخی متخصصان پیش بینی می کنند که به زودی تا 85 درصد مشاغل در جهان پیشرفته مستلزم استفاده گسترده از دانش خواهد بود. اکنون بسیاری از شرکت های پیشگام، این دیدگاه گسترده تر به آموزش را اتخاذ کرده و آن را به استراتژی ها و اهداف خود پیوند زده و از اثربخشی فرایند آموزش خود اطمینان حاصل می کنند و به طور مستمر نظام آموزشی خود را با نظام آموزشی نزدیک ترین رقبای خود مقایسه کرده و در مواقع لزوم الگوبرداری می کنند.
متاسفانه در برخی موارد، به دلیل آن چه که باید فقدان رشد طبیعی و بر اساس ضرورت بومی دانست، نظام آموزشی ایرانی عنصری وارداتی و تشریفاتی است که نه در خدمت ارتقای اثربخشی و بهره وری و افزایش احتمال تحقق استراتژی شرکت، بلکه به مثابه کارکردی سنتی نگریسته می شود که وقتی درباره تاثیر ملموس آن در سرنوشت سازمان پرسش کنید، پاسخی روشن و مستدل دریافت نخواهید کرد و چیزی جز کلی گویی و سخنرانی نصیبتان نمی شود. شاید بدین دلیل باشد که آثار هرگونه ریاضت اقتصادی و رکود کاری را ابتدا در کاهش بودجه و امکانات تخصیص یافته به واحد آموزش می توان مشاهده کرد.
تمرکز پرسش این شماره از صاحب نظران در مورد نحوه آموزش و زمان مناسب آن است. پرسیده بودیم، اثربخش ترین روش آموزش مدیریت برای شرکت های ایرانی کدام است؟ چه زمانی برای این آموزش ها باید اقدام کرد؟ پیش از انتصاب مدیران و زمانی که هنوز مشغله مدیریتی وقت آن ها را ضیق نساخته یا پس از انتصاب که در کوران وظایف مدیریتی قرار گرفته اند و می توانند به عینه از آموزش های دریافتی برای بهبود کارایی خود بهره گیرند؟
آن چه در ادامه مشاهده می فرمایید نظر و دیدگاه تنی چند از مدیران و مسئولانی است که خود درگیر عملی فرایند آموزش در شرکت های ایرانی هستند.

برای موفقیت در کسب وکار و خوشبختی در زندگی در جست وجوی مدل ها، فرمول ها و چک لیست های پیچیده نباشید، بلکه آماده برای توجه، تمرکز و تمرین نکاتی ساده و سازنده باشید.
اگر انتخاب و استفاده آگاهانه و هنرمندانه از حروف الفبای زبان فارسی را یکی از مهارت های مهم گویشی و نگارشی برای یافتن و ساختن کلمات، عبارات و جملات مناسب و ارتباط مفید و موثر با مخاطبان بدانیم، انتخاب و استفاده هدفمندانه و هوشمندانه الفبای کسب وکار نیز یکی از مهارت های اساسی برای یافتن و ساختن روش ها و راهکارهای سازنده و ارزنده برای دادوستدهای گوناگون و امور حرفه ای و زندگی است. الفبای زندگی و کسب وکار، رویکرد و روشی ساده و تازه برای تغییر و تحول و بهپویی و پویایی است که شامل 32 نکته، توصیه، هشدار و راهکار تنظیم شده بر اساس حروف الفبای زبان فارسی توسط نگارنده است. امیدوارم با دقت و بردباری آن را مطالعه کرده و مطابق با نیازها و شرایط خود، نکات تازه ای نیز به آن ها بیفزایید تا با استفاده از آن ها بتوانید به نتایج مطلوب تری در زندگی و کسب وکار دست یابید.
الف:آرامش را بیابید و بسازید یکی از ساده ترین تعاریف خوشبختی، دستیابی به آرامش است. حتا بیان واژه آرامش، نوعی آرامش ایجاد می کند. هر روز چندین بار این واژه ها را تکرار کنید: آرام، آرام، آرام، آرامش، آرامش، آرامش و...
آرامش با «ارزش» ها و «انتخاب» های انسان ارتباط نزدیکی دارد. چه چیزهایی برای ما «ارزشمند» هستند و چگونه با «انتخاب» های درست به ارزش های مورد نظرمان دست یابیم تا سرانجام به آرامش و آسایش برسیم.
برای دستیابی به آرامش به نکات زیر توجه کنید:آرامش آرام آرام به دست می آید. عجله نکنید، بیندیشید، بکوشید، بردبار باشید و خودتان باشید تا به آرامش دست یابید.
آرامش را ما می سازیم دیگران به هم می زنند. مراقب باشید مورد بغض و تنگ نظری ها قرار نگیرید.
آرامش به معنای دستیابی به «تعادل» است. از افراط و تفریط، مقایسه های نادرست و چشم و هم چشمی بدون توجه به آن چه برای شما «ارزش» و «اصالت» است بپرهیزید تا اعتدال و تعادل را تجربه کنید و به آرامش برسید.
دستیابی به آرامش کافی نیست، حفظ آن مهم است. سعی کنید ضمن تلاش دائم برای رسیدن به آرامش، عوامل تهدیدکننده و تقویت کننده آرامش را بشناسید و با اداره کردن آن ها، آرامش خود را حفظ کنید.
آرامش، حاصل توجه و رعایت بسیاری از نکات و عوامل ساده و پیش افتاده ای است که کم تر به آن ها حساس بوده اید. به این گونه عوامل حساس شوید.
«انتخاب» درست را «به جا، به موقع و به اندازه بودن» تعریف کنید و بکوشید آن را تمرین کنید. بسیاری از تنش ها در زندگی و کسب وکار، نتیجه «انتخاب»های عجولانه، ناآگاهانه و غیرمنطقی هستند. از آن ها دوری کنید.
کیفیت «انتخاب» های خود را با «آگاهی بیش تر و ارزیابی بهتر» بهبود بخشید تا سهل تر و ساده تر به آرامش دلخواه دست پیدا کنید.
ب: «بابا» را بیش تر باور کنید.
«بابا» حرف اول چهار وظیفه همیشگی مدیریت است که عبارتند از: «برنامه ریزی، اجرا، بازنگری، اصلاح». گرچه بسیاری از شما با «بابا» بیگانه نیستید، اما چنددقیقه وقت بگذارید تا متوجه شوید که همین امروز و در ارتباط با شادی و غم ها و پیروزی و شکست هایتان تا چه اندازه «بابا» نقش داشته است.
آیا برای انجام امور مورد نظرتان، برنامه ریزی و برنامه های مناسب داشته اید؟ آیا با دقت و صحت، اطلاعات لازم برای برنامه ریزی و برنامه ها را گردآوری کرده اید؟

به ساعت نگاه می کنم. هنوز نه است، نه صبحشنبه، یکی از آن شنبه های سنگین و طاقت فرسا. عقربه ثانیه شمار بی اعتنا به شماره ها سلانه سلانه صفحه را دور می زند. عجله ای در کارش نیست، آهسته و باتنبلی.باز هم این احساس لعنتی به سراغم آمده است: روز طولانی شده... طولانی... طولانی... اما این بار خیلی زود شروع شده است.این وسوسه، این دل مشغولی دائمی...
روسریم را مرتب می کنم و خودکار را برمی دارم. روی میز چند پرونده منتظرند و تعدادی نامه.چند تا مال امروز و چند تایی هم از هفته قبل همان جا کز کرده اند. باید پرونده ها را مطالعه کنم، باید جواب نامه ها را بنویسم، قبل از ظهر دنبالش می آیند. ولی دست ودلم به کار نمی رود، حواسم جمع نمی شود، مثل دیروز، مثل پریروز، مثل تمام هفته قبل... چیزی ته دلم سنگینی می کند و درهم می پیچد. شاید اگر فقط یک لحظه... ولی نه! خودم می دانم گرفتار می شوم. باید این وسوسه را از سرم بیرون کنم.
برای این که فراموش کنم از جا بلند می شوم. فضای کمی برای قدم زدن دارم. شروع می کنم:یک، دو، سه و چهار قدم، این هم دیوار روبه رو.دستگیره در را می گیرم، خب! در بسته است، باید به چپ بچرخم... یک، دو... در این یک سال چند بار این مسیر را قدم زده ام؟سه، چهار، پنج و شش و دیواری دیگر، وقتی در آن کنج از کنار قفسه پرونده ها می گذرم پایم شل می شود، ولی نه... به تندی می پیچم، چهار قدم دیگر، چه قدر خسته ام، انگار کوه کنده ام،دوباره به چپ می پیچم، یکی دو قدم و به کنار میز می رسم، از پنجره پشت میز به نمای دودگرفته شهر خیره می شوم:پیش ترهابه این که اتاق محل کارم در طبقه ششم است و پنجره اش منظره کوه های شمال شهر را در خود دارد به خود می بالیدم،اما حالا با آن که اردیبهشت است، منظره بیرون چنگی به دل نمی زند. وسوسه باز قوت می گیرد، این بار خیلی قوی و سمج است. به خودم قول می دهم خیلی طول نکشد.جلوی قفسه پرونده ها نیم خیز می شوم. هنوز در کشوی پایین را باز نکرده ام که صدای پایی را در پشت سر می شنوم.فائزه،آبدارچی اداره است.لیوانچای را از سینی برمی دارد و بدون عجله روی میز می گذارد و همان طور که از گوشه چشم براندازم می کند می پرسد:«نامه ها رو ببرم؟»سرم را به علامت نفی تکان می دهم. هنوز آن جا ایستاده. شاید بویی برده است. برمی گردم و پشت میز آرام می گیرم. دست بردار نیست.انگار باز بیهوده می خواهد گره از مشکلی باز کند که نمی داند چیست. به پنجره اشاره می کند و می گوید:«عجب بهاری داریم امسال. برف رو کوه ها رو ببین.از سفیدی چشم رو می زنن. آسمون رو ببین چه قدر آبیه.عجب آفتابی، این هوا پرنده ها رو هم مست کرده، آدم به خودش می گه کاش دو تا بال داشتم تو این هوا می چرخیدم.»از پنجره نگاه می کنم. پیرزن بیچاره! برای دل خوشی من چه چیزهایی از خودش درمی آورد. آن جا فقط چند کوه کسل کننده و تکراری زیر دودی غلیظ دارند خفه می شوند. به آن چند کلاغ بی ریخت می گوید پرنده های مست.
همین طور که سرش را سرزنش آمیز تکان می دهد تنهایم می گذارد. مهربانیش را می فهمم، دلسوزیش را می فهمم، فقط می دانم که نمی تواند کمکی کند، نمی تواند بفهمد در دلم چه می گذرد، همان طور که بقیه نمی توانند.
ثانیه شمار سلانه سلانه پرسه می زند... این عقربه های بی رحم!
****افسردگی چیست؟
این روزها در محاوره و نوشتار زیاد به واژه «افسردگی»برمی خوریم: «فلانی افسرده شده»، «مشکلات مالیفلانی را افسرده کرده»، «افسردگی یکی از عوامل مهم کاهش بهره وری است» و... اما افسردگی به چه معناست؟ آیا افسردگی شدت گرفتن همان احساس غمگینی است؟ آیا هر وقت براثر چیزی غصه دار می شویم، افسرده شده ایم؟
جهت مطالعه کل مقاله به شماره 134 گزیده مدیریت مراجعه نمایید.

از گذشته های دور، دریا و سفر دریایی برای انسان پر از رمز و راز و هیجان و ترس بوده است. بسیاری از نقاط عطف تاریخ بشر را دریانوردان رنگ واقعیت داده اند. اما آن چه ما به دنبالش بودیم، آموزه هایی برای مدیریت بود. صنعت دریانوردی ویژگی های بسیاری برای آموختن دارد: کشتی هم چون سازمانی است که تمام عناصر اصلی مدیریت در آن حضور دارند. مدیریت منابع انسانی، مدیریت ریسک، مدیریت بحران و بسیاری دیگر از کارکردهای مدیریت در آن به وضوح دیده می شوند. در یک روز تابستانی و در دفتر نشریه به گفت وگو با کاپیتان علیمحمدی، یکی از افراد صاحب تجربه در این زمینه نشستیم که کوله باری از تجربه را در مسیر زندگی خود از آموزش دریانوردی تا فرماندهی کشتی و دست آخر، ساخت قایق و کشتی را در مقاطعی حساس و دشوار و با حضوری فعال در جنگ هشت ساله با عراق تجربه کرده است. آن چه پیش رو دارید، ویراسته مصاحبه سردبیر گزیده مدیریت با ایشان است.

قانون تجارت ایران ملهم از قانون تجارت فرانسه بوده و به نحوی که در حال حاضر معتبر و مجری است، در سال 1311 به تصویب رسیده است. در این قانون، مبحث مربوط به شرکت های سهامی مشتمل بر شرکت سهامی عام و خاص بوده و به موجب لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب سال 1347 و با اعمال تغییرات عمده، در 300 ماده مقررات مربوط به شرکت های سهامی عام و خاص مدون شده است.
بر اساس تعریف ماده 571 قانون مدنی، شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالکین متعدد در شئی واحد به نحو اشاعه، و این شرکت می تواند اختیاری باشد یا قهری. شرکت قهری بدون اراده و توافق قبلی شرکا و در نتیجه اجتماع حقوق مالکان به سبب ارث یا امتزاج به وجود می آید، در حالی که شرکت اختیاری حاصل اراده و توافق شرکاست و بر اساس عقدی از عقود از قبیل مضاربه، مزارعه، مساقات، مشارکت و غیره ایجاد می شود.
مسلم است که تعریف فوق که در قانون مدنی آمده نمی تواند تعریفی برای شرکت تجاری باشد، چون در شرکت تجاری، هدف شرکا چیزی جز بردن سود و تقسیم آن میان خود نیست و از طرفی در شرکت تجاری با تشکیل شرکت، ارتباط شریک با مال قطع می شود و با ایجاد شخصیت حقوقی مستقل از شخصیت شرکا، شخصیت حقوقی مالک اموال شرکت تلقی می شود، در حالی که در شرکت مدنی ارتباط شرکا با مال مشاع قطع نمی شود. با این وصف از مجموعه مقررات قانون تجارت می توان این تعریف را از شرکت تجاری ارائه کرد: «شرکت تجاری حاصل اراده و توافق دو شخص یا بیش تر است که با اجتماع سرمایه آن ها، شخصیت حقوقی مستقلی ایجاد و آن ها در منافع و زیان های احتمالی آن سهیم هستند.»

آقای جوانفر مدیر میانسال واحد مدیریت توسعه سازمان، آقای ریاحی را که یکی از کارشناسان خوش فکر، تحصیل کرده و مجرب اداره توسعه نظام های سازمانی است به اتاق خود فرا خواند. ریاحی به محض ورود به اتاق با آقای کیان مهر (رییسش) روبه رو شد که روی صندلی نشسته بود. دیدگاه و منش مدیریتی کیان مهر زبانزد همگان بوده و با وجود این که تحصیلات ریاحی از کیان مهر بالاتر است، رابطه کاری آن ها در طی دوره کاری هشت ساله دوستانه و حرفه ای بوده و آقای ریاحی هم همواره از همکاری با وی بسیار خرسند و خشنود بوده است. بعد از خوش وبش های معمول، آقای جوانفر رو به آقای ریاحی کرد و گفت: «به تازگی ساختار مدیریت شرکت تغییر کرده و به تصویب مدیریت ارشد رسیده است. طبق این ساختار اداره تعالی کسب وکار که پیش تر زیر نظر سایر مدیریت ها بوده به زیرمجموعه مدیریت ما اضافه شده است. شما هم مدت زمان زیادی است که در این مدیریت مشغول به کار هستید. در این مرحله احساس می کنم به یک تغییر شغل نیاز دارید. بنابراین می خواهم مسئولیت اداره جدید را به شما محول کنم. اگر موافقید، نامه انتصاب شما را به واحد منابع انسانی ارسال می کنم تا کارهای اداری آن انجام شود.» ریاحی که کمی گیج شده بوده با ابهام به آقای جوانفر نگاه کرد. در همین حین، جوانفر برگه ای را از کشو میزش بیرون کشید و با دادن آن گفت، «این ساختار جدید است که چهار ماه پیش تصویب شده، ولی هنوز اجرایی نشده است.» البته این موضوع که با وجود تصویب ساختار جدید، هنوز به اجرا درنیامده، برای ریاحی چیز جدیدی نبود. او در مدت خدمت خود در این شرکت بارها شاهد بوده که ساختاری با وجود تصویب در هیات مدیره هیچ گاه رنگ عمل به خود ندیده است.
در ادامه جوانفر نظر ریاحی را پرسید و وی پاسخ داد: «خوشحالم از این بابت که در این باره به من فکر کرده اید و مرا در نظر گرفته اید. کمی به سازمان امیدوار شدم که هنوز کاملا بینایی خود را از دست نداده است. به هرحال اگر آقای کیان مهر اجازه بدهند من مشکلی ندارم». کیان مهر به صراحت موافقت خود را اعلام کرد: «من کاملا موافق هستم، چون باور دارم شما شایسته این جایگاه هستید. ولی از آقای جوانفر خواهش می کنم اجازه دهند در طی چندماه آینده شما با ما به طور موازی همکاری داشته باشید تا کارهای در دست انجام بدون مشکل به فرد جایگزین منتقل شوند.»آنچه خواندید قسمتی از مورد کاوی است که به قلم زیبای دکتر عیسی خانی نوشته شده و تعدادی از صاحب نظران مدیریت در آن شرکت کردند. جهت مطالعه موردکاوی به شماره 134 گزیده مدیریت مراجعه نمایید.

این مقاله به آموزش حرکات ورزشی اختصاص دارد تا شما روی صندلی خود و در پشت میز کار خود، بدون اختصاص وقت زیاد بتوانید با انجام آن ها از سلامت خود مراقبت کنید. این حرکات از درد پشت و کمر و خستگی پاها جلوگیری می کنند.
زندگی مدرن و ماشینی امروز تحرک لازم را از انسان ها گرفته است. اکثر ما بیش تر اوقات خود را پشت میزهای کار می گذرانیم، بدون آن که تحرکی به بدنمان بدهیم. کم وبیش همه افرادی که برای مدت طولانی و به طور مداوم از کامپیوتر استفاده می کنند، دچار مشکلاتی در نواحی مختلف بدن مثل گردن، کتف، کمر، دست، پا و چشم ها می شوند. فشار ناشی از نشستن نادرست و استفاده از میزها و صندلی هایی که با استانداردهای لازم برای سلامتی تطبیق ندارند، در صورت تداوم می تواند صدماتی جبران ناپذیر به بدن فرد وارد سازند. از جمله این صدمات می توان به سندروم مچ دست، گردن درد و کمردرد شدید و خستگی و کاهش دید چشم اشاره کرد. خوشبختانه با نرمش های بسیار ساده ای می توان از این صدمات جلوگیری کرد. کافیست به یاد داشته باشید که در طول روز چند بار و هر بار تنها چند ثانیه، از این روش ها استفاده کنید، مگر این که به سلامتی خود اهمیتی ندهید.
در این مقاله حرکات ورزشی که به شما کمک می کند در لابه لای مشغله کاری از حالت خستگی و درد ایجاد شده در نواحی بدن که به دلیل پشت میز نشستن طولانی مدت ایجاد می شود رهایی یابید. جهت مطالعه مقاله به شماره 134 گزیده مدیریت مراجعه نمایید.