فصلنامه زریبار
پیاپی 77-78 (بهار و تابستان 1391)

پژوهشگران در مناطق کردنشین جنوبی چند دهه ای است که به صورت علمی به فرهنگ نویسی و ثبت و ضبط واژگان محلی خود روی آورده اند؛ هرچند بسیاری از این فرهنگ ها، دارای معایبی در دسته بندی واژگان و عدم معرفی صحیح آن ها در انتساب به گویشی خاص می باشند، اما در معرفی و ثبت واژگان فراموش شده مثمر ثمر واقع شده اند. در این جستار سعی بر آن است پیرامون تاریخچه ی فرهنگ نویسی در مناطق کردنشین جنوبی اطلاعاتی به دست داده شود، سپس بخشی از واژگان اصیل و نیز ویژگی های آوایی کردی منطقه ی «صحنه» از نظر بگذرد.

در این مقاله به توضیح روش های کلی فراهم کردن واژگان با دامنه ی زیاد برای زبانی با منابع اندک یعنی زبانی که پیکره ی اینترنتی خام و دستور زبانی با اهداف کلی تنها منابع موجود می باشند، خواهیم پرداخت. ما این روش را برای توسعه ی بن واژه ها بر روی کردی سورانی، زبان ایرانی که در قسمت شمالی عراق شمال غربی ایران حصبت می شود پیاده خواهم کرد. نتایج اولیه اهمیت این روش را نشان می دهد.

این مقاله به اهمیت جنبه های فرهنگی اجتماعی و رونشناختی زبان وارتباط آن با برنامه های یادگیری دوزبانه می پردازد. این بحث به مفاهیمی هم چون تصورات اشتباه درباره استعمال دو زبان، شیوه های افزایش مهارت استعمال دو زبان در کودکی و همچنین جنبه های مثبت مربوط به دو زبانگی و دوگونه آموزی می پردازد. ماحصل و جان کلام این پژوهش اینکه برای اجرای موثر برنامه های یادگیری دو زبان، همه جنبه های مرتبط با مباحث روانشناسی زبان و نیز جنبه های فرهنگی – اجتماعی باید مورد توجه قرار گیرد