دو ماهنامه گردشگری
پیاپی 30 (1391)

در آستان جانان از آسمان میندیشکز اوج سربلندی افتی به خاک پستیتافضل و عقل بینی بی معرفت نشینییک نکته ات بگویم خود را مبین که رستی در آستانه پانزدهمین سال انتشار نشریه گردشگری سعی و کوشش داریم، تا با لطف خدا، دست اندرکاران، و دوستداران و علاقه مندان ادامه حیات نشریه را از دست ندهیم. از این رو هر چند سایه شرایط اقتصادی، سنگین تر از گذشته شده، و آنچه دلخواهمان است قابلیت انجام نیافته، لیکن فرصتی فراهم شد تا به نگرشی تازه، و با همفکری همکاران مجرب گردشگری و جمع آوری نظرات مخاطبان، دست یابیم. در گذشته نه چندان دور، تغییراتی در محتوا و قطع نشریه به وجود آمد، و برآن شدیم تا نشریه همانند گذشته به چاپ رسد، و از نظر کیفیت مطالب برآن شدیم تا گردشگری را ازاین پس در دو قالب مهم «فرهنگی» و «طبیعت» منتشر کنیم. بدین ترتیب بخش اول نشریه به عوامل مرتبط با «فرهنگ» از جمله آثار تاریخی و دیدنی، سنت ها وآداب و رسوم جوامع، و بخش دوم به عوامل مرتبط با «طبیعت» از جمله جانداران، نباتات، و جغرافیا اختصاص داده شده است.

«خلیج پارس یا فارس» نام پیش رفتگی آب دریای عمان است، که بین جنوب ایران و شبه جزیره عربستان جای دارد. این خلیج 990 کیلومتر طول و در پهن ترین جای خود 340 کیلومتر عرض دارد. که در تنگه هرمز به کمتر از 55 کیلومتر کاهش می یابد. یونانی ها این خلیج را «پرسیکوس» می نامیدند و عربها از گذشته های دور، آن را با نام «بحرالفارس» می شناختند.
امروزه به خاطر سرچشمه های نفت جهان که در پیرامون این دریا و یا در بستر آن جای دارند، این خلیج از اهمیت بالایی برخوردار است.
نامگذاری «خلیج فارس»کهن ترین نام خلیج فارس که در کتیبه آشوری آمده است، «نارموتو» به معنای دریای تلخ است، که به شوری بسیار زیاد این دریا اشاره دارد. در تنگه هرمز کتیبه ای از داریوش بزرگ به دست آمده است، که در آن به زبان پارسی باستان چنین مفهومی نوشته شده است: «دریایی که از پارس می رود».

مقبره ی مولانا که در حال حاضر به عنوان سمبل قونیه از آن یاد می شود، در واقع محل سکونت پدر و خانواده ی مولوی به هنگام اقامت ایشان در قونیه بوده است. پدر مولانا پس از مرگ درهمین خانه به خاک سپرده شد و مجالس سماع مولانا نیز درهمین خانه برگزار می شده است.
قونیه شهری است مذهبی که در مرکز کشور ترکیه و در شمال استان آنتالیا و جنوب آنکارا واقع شده است. استان قونیه از لحاظ مساحت بزرگترین استان ترکیه به شمار می رود. جمعیت شهر قونیه بیش از یک میلیون نفر است. در قرن 13 میلادی، قونیه پایتخت علاءالدین کی قباد (کیقباد) پادشاه سلجوقیان روم بود و این شهر به برکت حضور پدر مولانا (سلطان العلماء بهاء ولد) به یکی از مراکز تدریس علوم دینی تبدیل شد. بعد از فوت پدر، مولانا به وعظ و تدریس علوم دینی در مساجد و مدارس قونیه ادامه داد. دیدار شمس تبریزی، مولانا را شوریده حال نمود و در وصل و هجران او دیوان کبیر را سرود. پس از ناپدید شدن شمس تبریزی، بنا به در خواست حسام الدین چلبی، مونالا مثنوی معنوی را به نظم در آورد. مولانا که از 14سالگی به همراه پدر در قونیه سکنی گزیده بود، در 17 در دسامبر 1273 مصادف با 27 جمادی الاول سال 672 هجری قمری در سن 59 سالگی در قونیه وفات یافت. مقبره مولانا همه ساله زیارتگاه عاشقان طریقت می باشد، واین شهر را هم چنان زنده نگه داشته است، به گونه ای که روزی پنج بار صدای اذان از گوشه و کنار و از مساجد متعدد زیبا و قدیمی آن شنیده می شود.

الوهیت و دین مداری در فرهنگ و هنر ایرانی (بخش پایانی)با آن که تنها پس از حکومت صفویان است که شیعه گری به عنوان مذهب رسمی ایران شناخته می شود، در حکومت تیموریان نیز جمعیت قابل ملاحظه ای از شیعیان حتی در پایتخت آنان – هرات- زندگی می کرده اند. شواهدی مبتنی بر کتیبه ها و نقاشی های نگارگری نمایانگر این واقعیت است که شیعه گری کاملا«از طرف سلسله های تیموری و صفوی جایز شمرده می شده است. آنها آثار مذهیب را مورد حمایت قرار می داده اند و تمایل آنان به شیعه گری موجب افزایش و تقویت شهرت آنان می گشته است.
قواعد سبک های هنری مذهبی- به ویژه نگارگری و مصورسازی- که تحت حمایت ایلخانیان در قرن هشتم ه.ق توسعه یافته بود، در حکومت تیموریان با عناصر شیعه درآمیخته و در آن مستحیل گشته است. رعایت عناصر مذهبی در هنرهای کتاب آرایی در نمونه های باقی مانده از این دوران به وفور قابل مشاهده است.
حامیان ایرانی نسخه هایی را سفارش می داده اند که توسط هنرمندان مختلفی مصور شده اند. نسخه های مصور علاوه بر آثار منظوم، کتاب های تاریخی را نیز دربر می گرفته است. از میان تصاویر این نسخه ها، موضوع های مذهبی – به ویژه با گرایش های شیعی – به عنوان پس زمینه برای تحولات هنری دوره های مختلف تاریخی – به ویژه دوران ایلخانان به بعد – برگزیده شده است.
گرایش به موضوعات مذهبی در همه ی دوره های تاریخی ایران زمین – چه قبل و چه بعد از اسلام – موج می زند. عنایت عاشقانه نسبت به مبانی اندیشه ی دینی و ذات دین مداری در این هنر با همه ی شاخه های آن، مهم ترین عامل شکوفایی و مانایی فرهنگ و هنر ایرانی است – که توانسته است پیوسته در درازنای تاریخ به زیباترین شکل ها، نقش ها و رنگ ها رخ بنماید – و نیز مرکز ثقل توجه سرزمین های اسلامی در مسیر توسعه ی فرهنگ و هنر اسلامی بوده است.

پراکندگی آثار و ابنیه تاریخی درایران وسعت چشمگیر و بسیار زیادی دارد. به نحوی که کمتر جائی را می توان یافت که دارای اثری حد اقل چند صد ساله نباشد. طبق برخی از آمار این داشته های تاریخی و فرهنگی بالغ بر یک میلیون مورد برآورد شده است. آثار تاریخی موجود در کشور به طور کلی از نظر زمانی به دو بخش پیش از اسلام و بعد از اسلام تقسیم می شوند و آثار کهن قبل از اسلام خود نیز به دو گروه پیش از تاریخ و بعد از آن دسته بندی شده است. شکی نیست تعداد آثار دوران بعد از اسلام به دلیل عمر کمتر آنها آسیبهای کمتری نیز دیده اند و یادمانهای کهن قبل از اسلام و بخصوص قبل از تاریخ به دلایل طبیعی و جنگها بیشتر دچار تخریب و فرسایش قرار گرفته اند اما در این میان بعضی از این میراث کهن به شکل شگفت آوری تقریبا سالم به جای مانده اند. نواحی شمال غربی ایران یکی از غنی ترین و شگفت انگیزترین مناطق باستانی کشور را در بر دارد. محدوده شمال غربی و غرب ایران شامل بخشهائی از استان گیلان، اردبیل، آذربایجان شرقی و غربی، کردستان، زنجان، همدان و کرمانشاه از جمله مکانهائی است که در طول تاریخ اقوام مختلفی در آن با یکدیگر روبرو شده و در آن سکنی گزیده اند اقوام آریائی بعد از تغییر در شرایط محیطی یعنی سرد شدن یکباره هوا و بروز یخبندانهای طولانی رفته رفته کرانه های آرال در شمال شرقی دریای خزر را ترک کرده و به عرضهای جنوبی تر نقل مکان کرده اند بعد از نزدیک شدن این اقوام به نواحی شمال شرقی ایران برخی از این گروه ها مسیر خود را به سمت جنوب و جنوب شرق ادامه دادند و در نواحی شرقی ایران امروز یعنی از خراسان تا سیستان و بلوچستان جای گیر شدند که همان اقوام سکاها را شامل می شوند گروهی دیگر به نواحی بین خراسان و گرگان کوچ کردند و تحت عنوان پارتها آنان را می شناسیم و جمع بزرگ دیگری به سمت مرکزی و جنوب غربی رهسپار شدند که همان اقوام پارسی بودند و شوش را مرکز خود قرار دادند. و گروهی دیگر در نواحی شمال غرب و غرب سکنی کردند که قوم ماد را بوجود آوردند و هگمتانه یا اکباتان را به مرکزیت زندگی و نظام حکومتی خود برگزیدند. به غیر از این موارد بخشهائی از آریائیان به نواحی در هندوستان، افغانستان و اروپای امروزی کوچ کردند بدیهی است ایران قبل از عزیمت این اقوام خالی از سکنه نبوده و اینها تنها ساکنین ایران به شمار نمی رفتند. اقوامی با فرهنگ و تمدن بزرگ همچون عیلامییان، آشوریان، کلدانیان، کاسی ها، اورارتوریان و غیره از جمله اقوامی بودند که در ایران بسر می بردند هر یک از این مجموعه ها چه ساکنین اصلی و چه مهاجرین آریائی در محدوده زیستگاهی خود آثار فرهنگی متنوع و گوناگونی را مطابق با هنر و انگیزه های اعتقادی و فرهنگی که داشته اند بنا کرده و از خود بجای گذاشتند.

با حفظ ذخایر بومی در طبیعت، می توانیم به سلامت فکری و روحی و جسمی برسیم.
سرزمین ایران از روزگاران بس قدیم، نام پر افتخارش بر جبین تاریخ درخشیده است، از دورانهائیکه تاریخ به یاد دارد، ایران زمین مسکن سلحشوران و سرفرازان بوده است، که قدرت جسمی را با اغنای معنوی یکجا در خود داشته اند.
سیمای حقیقی هر قومی بیش از هر چیزی در تمدن و فرهنگ و هنر و آداب و رسوم آن قوم مشخص می شود. میراث مدنی هر دیار در حکم دریچه ای است که بسوی روحیات و خلق و خوی و آداب و رسوم گذشته ساکنین آن دیار باز می شود. مردمی که در طول قرون و عصار بر پهنه چراگاه های سر سبز و بر دامن کوه های آسمانسای این سرزمین ماوا جسته اند و در ردیف آثار مدنی و هنری گرانبهائیکه بر میراث تمدن بشری افزوده اند، گنجینه ای فولکلوریک غنی و سرشاری را نیز از خود به یادگار نهاده اند.

ساعت های حضور ما در خانه کم شده است، به خصوص اگر شاغل باشیم و درشهرهای بزرگ زندگی کنیم که دراین صورت مجبوریم برای رسیدن از محل کار تا خانه ساعت ها ترافیک ومسافت را تحمل کنیم. این ساعت های کوتاه در خانه بودن، ما را از این چهار دیواری غافل کرده است. چهاردیواری که این روزها خیلی کوچک شده و برای داشتن آن باید از سدهای فولادینی گذشت.
اما چگونه می توان یک خانه را فراموش کرد؟ یک خانه هر چند نقلی و خیلی کوچک باشد، خانواده ای ایرانی قرار است در آن زندگی کند، آن وقت است که اهمیت خاصی می یابد. اما چه اهمیتی دارد که فضای خانه ما تا چه اندازه به نظر برسد؟ رنگ پرده ها و دیوارها مناسب انتخاب شده یا نه.

مناسک نمادین قالی شویی در مشهد اردهالموقعیت جغرافیایی«اردهال» یا «مشهد اردهال» نام دهستانی از شهر نراق در شهرستان دلیجان است. دلیجان یکی از شهرستان های استان مرکزی ایران است. دهستان اردهال در شمال باختری قمصر و در 49 کیلومتری باختر کاشان و 42 کیلومتری جنوب قم بر سر راه دلیجان به کاشان قرار گرفته است.
دهستان مشهد اردهال در دره و دشتی واقع شده که از شمال باختری به جنوب خاوری کشیده شده است. درازای این دره در حدود 16 کیلومتر و پهنایش میان 3 تا 4 کیلومتر است. چهار سوی دشت را کوه و تپه های بلند و کوتاه فرا گرفته اند. اردهال از آب نهری که به سوی پائین دشت و دره روان است، و آب چند رشته قنات و چشمه ی پراکنده، مشروب می شود.
اردهال به سبب کوهستانی بودنش، زمستان هایی بسیار سرد و تابستان هایی نسبتا«ملایم و خنک تر از پیرامون خود دارد. از این رو این دهستان ییلاق مردم کاشان، به خصوص مردم فین کاشان بوده است.
مشهد قالیاردهال را به سبب شهادت حضرت سلطان علی، فرزند امام محمد باقر(ع)، به آن»مشهد سلطان علی«یا»مشهد اردهال«، و به قالی» یا «مشهد قالی شورون» (قالی شویان) می نامند.
روایت شفاهی شهادتدر آن زمان، حکومت اردهال در دست «حارث» ملقب به «زرین کفش بار کرسفی» بود که در قلعه ای بر سر کوه اردهال زندگی می کرد. زرین کفش با رفتاری فریبکارانه و زبانی دوستانه سلطان علی را به «باری کرسف» (یکی از قدیمی ترین روستاهای این منطقه بود و اکنون تابع دهستان نیاسر کاشان است)، (مشهد اردهال یا مزار حضرت سلطان علی حدود یک کیلومتر با روستای بارکرسب (باری کرسف) فاصله دارد)، دعوت می کند. سلطان علی دعوت او را می پذیرد و همراه گروهی از پیروانش به بارکرسف می آیند. امامزاده و پیروانش در بیرون از ده و درپای تپه ای که اکنون مزار امامزاده برآن قرار دارد، خیمه های خود را برمی افرازند. چند روز بعد، خدمتگزار و آشپز حضرت تجمع سپاهی مسلح را دورادور محل اقامت امامزاده می بیند و به قصد پلید زرین کفش پی می برد. بی درنگ زنش را پنهانی به خاوه می فرستد و مردم ده را از اندیشه ی زرین کفش آگاه می کند.

قریه اوین در 4 کیلومتری غربی امامزاده صالح است، بنا به گفته حسین کریمان: اوین در 4 کیلومتری مغرب تجریش و خارج محدوده ی تهران واقع است.
این قریه در دامنه کوه واقع شده و جزء نواحی سردسیر می باشد، آب آن از رودخانه ی درکه و از دو چشمه تامین می شود، محصولاتش غلات و انواع میوه های سردسیری است. این آبادی سابقه کهن دارد، نام باستانی آن «ایون» بوده است، شواهد و قرائن نشان می دهد مراد از «ایون» همان «اوین» است، در این جا ذکر این نکته ضروری است که در معجم البلدان نام «اذون» برده شده که همان ایون است، اذون نیز از دیه های قصران خارج در پهنه ی طهران بوده است. که به احتمال قوی «اذون» همان «ایون»است، که فعلا اوین خوانده می شود.

مسافرت به مناطق ساحلی فرصت مناسبی برای ماندگاری لحظه های شیرین و خاطره انگیز است. با این حال عکاسی در نواحی ساحلی و کنار دریا نیازمند آگاهی از برخی تکنیک ها واصول عکاسی است. الف) توجه به زمان و موقعیت تابش نور خورشید در عکاسی های ساحلی از اهمیت خاصی برخوردار است. ساعت های اولیه صبح و هنگام طلوع خورشید یکی از بهترین زمان ها برای عکاسی است. در این زمان از یک طرف نورپردازی از جنوب انجام شده و از طرف دیگر به دلیل این که تعداد کمی از افراد در ساحل حضور دارند فرصت مناسبی برای ثبت تصاویر زیبا به عکاسی خواهد داد و قطعا توجه مسافران به زاویه های مناسب، زیبا و رنگ ها و سایه های دیدنی برای عکاسی جلب خواهد شد. از طرف دیگر ساعات پایانی روز نیز زمان مناسبی برای شاتر زدن محسوب می شوند. این زمان که نور طلایی خورشید فضا را گرم و آرامش بخش می کند فرصت مناسبی برای عکاسی کنار دریا به شمار می رود.

برخی برما ایراد می گیرند که بیش از آنچه هستیم به خود می بالیم. صحت این مطلب بر می گردد به برداشت شخصی افراد و اصلا«قصد تائید و یا رد این مدعا را ندارم. در گوشه و کنار این مرز و بوم نکات و پیچیدگی هایی به چشم می خورد که هر یک از آنها این قوم و ملت را از سایر جهان متمایز می کند و اینجاست که نه ما که هرملت دیگری به جای ما بود به خود می بالید.
بحث استفاده از انرژی های پاک و یا به عبارتی انرژی های نوین چند دهه بیش نیست که نقل محافل علمی شده و بسیاری از دانشمندان به تحقیق در این خصوص پرداخته اند. شاید بتوان گفت اولین انرژی پاکی که انسان به آن دست یافت نیروی باد بود. کشتی های بادبانی در گذشته دلیلی واضح بر این نظر است. اما نیروی باد علاوه بر آنکه نیروی محرک کشتی های قدیمی بوده در کشور هلند برای آسیا های بادی نیز کاربرد داشته و چرخ های بادی چاه در بسیاری از جاها نیز از چنین نیرویی بهره می گرفتند و هنوز نیز این روند ادامه دارد و شکل جدید آن همان نیروگاه های بادی است که در راه قزوین - رشت در کنار سد منجیل و بسیاری از نقاط دیگر می بینیم. اکثر مردم دنیا هلند را مبتکر استفاده از این نیروی طبیعی می دانند. و این فناوری آنقدر با فرهنگ این کشور در آمیخته که به شکل نماد آن کشور در آمده است.

در دو شماره پیش مطالبی در زمینه حقوق مسافر به اطلاع رسید که با واکنش مثبت و مهر آمیز بسیاری خوانندگان و به ویژه همکاران فرهیخته و متخصص و هم چنین دانشجویان دوره های مختلف گردشگری قرار گرفت. شایان ذکر است که، این واکنش ها در واقع بسیار امیدوار کننده بود، بیشتر از این جهت که احساس کرده اند یک خدمتگذار قدیمی از تمام تجریبات و توش و توان خویش در جهت اطلاع رسانی و تجزیه و تحلیل حقوق حقه ایشان گام برمی دارد، بی هیچ چشم داشت و ما انتظاری جز این نداریم، که در سایه توجه باین حقوق، اولا«فرهنگ سفر جایگاه واقعی خود رادر میان سیر رفتارهای اجتماعی پیدا کند و دوما» شرکت های هواپیمایی نسبت به رفتار خویش با مسافرین تجدید نظر نموده و براین باور آیند که مسافرین شان به حقوق خویش آگاه بوده و هر سلیقه ای را به عنوان قانون قبول نمی کنند.

Steward / Stewardess به کسی که مهمان نواز آسمانی، مهربان، باحوصله و خونسرد است، گفته می شود.
برای اینکه بیشتر بدانید مهمانداران یک روزکاری خود را چگونه می گذرانند:یک ساعت و نیم قبل از پرواز باید در فرودگاه باشند، اعضای کارکنان هواپیما که اصطلاحا«کرو»Crew«نامیده می شوند، در مکانی به نام (Briefing) جمع می شوند تا درمورد اطلاعات پرواز آن روز صحبت کنند، اینکه تعداد مسافران چند نفر است، آیا بیماری در پرواز می باشد و...، سپس در مورد مسائل اضطراری و موقعیت جغرافیایی پرواز صحبت می شود. گزارش این اطلاعات برعهده خلبان (کاپیتان) است.

براساس گزارش شورای بین المللی فرودگاه ها و بررسی 900 فرودگاه در جهان، فرودگاه آتلانتا در سال پیش با رشد 4/3 درصدی شلوغ ترین فرودگاه جهان معرفی شد، و فرودگاه پکن با رشدی معادل 7/4 درصدی رده دوم و فرودگاه هیثرولندن با رشد 4/5 درصدی رده سوم را به خود اختصاص دادند. درحالی که فرودگاه شیکاگو با افت 5/0 درصدی رده چهارم را بدست آورد.

انسان زاده طبیعت است، انسان موجودی است کوچک، بخشی از اکوسیستم جهانی که باید در چرخه طبیعت، نقش موثرخود را همانند موجودات دیگر و در کنار موجودات دیگر ایفا کند. در تقابل انسان با انسان، اتفاقی که تهدیدکننده است، هم برای انسان و هم برای طبیعت، برخی فرصت ها باید فراهم شوند تا انسان امکان پیوند دوباره با طبیعت را برقرار کند.
تعطیلات یک فرصت است، فرصتی برای پیوند دوباره با طبیعت. اما فرصت های دیگری هم وجود دارند. فرصت هایی که به مسئولان امکان برنامه ریزی سفر را می دهند. امکان برنامه ریزی برای تعطیلات دیگران را این برنامه ریزی ها، درسطح کلان تعیین کننده و سرنوشت ساز است. برنامه ریزی ها برای ما سمت و سوی تقابل و تعادل را با محیط روشن می کند، به ما کمک می کند تا دریابیم چگونه باید از طبیعت بهره گیریم و در ازای آنچه به دست می آوریم چه چیزی را با طبیعت به اشتراک بگذاریم.

سیاره ای که در آن به سر می بریم متشکل از مجموع وسیعی از عوامل مختلف است. این عوامل به طور کل به دو دسته اصلی تقسیم می شوند که آنها را جانداران و غیر جانداران می نامیم. مجموعه جانداران نیز خود به دو دسته جانوران و گیاهان تقسیم می شوند. گروه غیر جانداران نیز شامل جامدات، مایعات و گازها هستند. از این رو می توان طبیعت را به این گونه تعریف کرد: «کلیه جانداران اعم از جانوران و گیاهان به علاوه تمامی غیر جانداران موجود به همراه سایر عوامل مانند باد و جریانات مغناطیسی زمین و نور، طبیعت را تشکیل می دهند.» آنچه ما در اطراف خود می بینیم تنها گوشه ای کوچک از طبیعت است. اعماق اقیانوس ها، و فراز کوه ها و فضایی که سیاره ما در آن قرار گرفته تا ستارگان آسمان هر یک جزئی از این طبیعت هستند. اعضای تشکیل دهنده طبیعت از ریزترین ذره آن تا بزرگترین آنها هر یک با ایفای نقش خاص خود نظمی بی بدیل را بر جهان هستی حاکم کرده اند، که نشان از قدرت بی کران پروردگار قادر و یکتا دارد. سیر و تعمق در مظاهر طبیعت بی شک از جمله راه های مناسب برای یافتن ایمان و یقین به ذات یگانه هستی بخش است.
انسان در طول تاریخ همواره سعی کرده تا با بهره گیری از دانش خود به رازهای اجزاء این مجموعه بزرگ پی برده تا با شناخت هر چه بیشتر آنها، علاوه بر افزون کردن دانش خود، بتواند از عوامل شکل دهنده طبیعت به نوعی در راه رفاه و زندگی خود بهره گیری نماید. طبیعت دارای اشکال مختلفی است که تا به حال شکل گیری و نحوه پیدایش برخی از جنبه های آن توسط انسان شناخته شده است. طبیعی است به دلیل دسترس بودن خشکی ها، شناخت بهتر و بیشتری از آنها نسبت به سایر مناطق مانند دریاها و فضای اطراف کره خاکی داریم. طبیعت پیرامون ما در خشکی ها شامل مناطق کوهستانی، مناطق پوشیده از یخ در قطب های زمین، مناطق جنگلی، دشت ها، بیابان ها و کویرها می باشد. از آنجا که دیدار از طبیعت زیبای کویر، علاقه مندان زیادی یافته و هر روز بر این جمع افزوده می شود. از این رو می بایست برای سفری مسولانه به مناطق کویری، اطلاعات و آگاهی کاملی داشته باشیم. به همین منظور، در ادامه به معرفی کویرها و چگونگی سفر به این اقلیم شگفت انگیز پرداخته ایم و امیدواریم مورد توجه و استفاده دوستداران طبیعت گردی قرار گیرد.

روستای سیرچهیچ باور کردنی نیست که در دل منطقه بی آب و علف شهداد کرمان، روستایی با انبوه درختان سرسبز و آب و هوای خنک وجود داشته باشد. روستایی که خود اهالی کویر لوت به دلیل هوای مطبوعش نام «بهارستان» را روی آن گذاشته اند.
«سیرچ» به خاطر همین آب و هوای متفاوتش مشهور شده است. گیاه معطر و درمانگر زیره هم که آن را سوغات کرمان می نامند در ارتفاعات «سیرچ» می روید. سیرچ از یک سو به پیست اسکی و از سوی دیگر به کویر لوت می رسد. که موجب شده این منطقه از بی نظیرترین مناطق طبیعت گردی به حساب آید. زیبایی بصری سیرچ، این روستا را به یکی از پرطرفدارترین روستاهای منطقه برای کویرنوردان و کوهنوردان تبدیل کرده است. هرچند روستا بیشتر به ییلاق می ماند.

کتاب پروانه های ایرانمولف: علیرضا نادریناشر: انتشارات ایرانشناسیچاپ اول: بهار 1391شمارگان: 5،000 نسخهقیمت: 200،000 ریالکتاب راهنمای میدانی پروانه های ایران مبتنی بر اطلاعات پایه ای موجود، تلاش و تجربیات علیرضا نادری و همکاری بسیاری از همکاران، علاقه مندان و دوستانش تالیف و توسط انتشارات ایرانشناسی به چاپ رسیده و نیز به مقدمه ای از دکتر وازریک نظری و یادداشت Vadim Tshikolovets از اوکراین و Fredric Carbonell از فرانسه و دکتر Wolfgang ten Hagen از آلمان آراسته است.
در این کتاب حدود 200 گونه از فراوان ترین، کمیاب ترین و بسیاری گونه های اندمیک از پروانه های ایران معرفی شده است. کتاب به گونه ای تنظیم شده تا خوانندگان از هر منطقه کشور، قادر باشند گونه هایی از منطقه خود را در آن بیابند.
در این کتاب ترتیب گونه ها براساس رده بندی علمی صورت گرفته و در انتهای کتاب نیز فهرست پروانه های ایران آورده شده است.