Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:10 Issue: 4, 2013

ترکیبات گیاهی منابع مهمی در طب هستند و از زمان های گذشته برای پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده قرار گرفته اند. بررسی ها نشان می دهد که گیاه آلوئه ورا سبب تعدیل وتنظیم پاسخ های ایمنی می شود.کاندیدیازیس یکی از شایع ترین عفونت های قارچی می باشد و گونه کاندیدا آلبیکنس چهارمین علت شایع عفونت بیمارستانی می باشد. یکی از اجزا مهم سیستم ایمنی بیگانه خوارهایی نظیر ماکروفاژها هستند که با شناسایی و تخریب این قارچ به مقابله با آن می پردازند از این رو این مطالعه با هدف بررسی اثرات عصاره گیاه آلوئه ورا بر فعالیت وتحریک ماکروفاژها در مقابل کاندیدا آلبیکنس و در مدل موشی طراحی گردید.
مطالعه حاضر یک مطالعه ازمایشگاهی (experimental) میباشد و در مدل حیوانی کار شده است. درابتدا 5 گروه موش تهیه شده به وسیله قارچ کاندیدا آلبیکنس آلوده شدند و سپس یک هفته جهت فعالیت کاندیدا فرصت داده شد. عصاره گیاه آلوئه ورا با غلظت های 100 mg/kg، 2050، 10 تهیه شده و به 4 گروه از موشها تزریق شد. سپس ماکروفاژ های درون صفاقی موش ها گرفته شد و در انتها از تست MTT به منظور ارزیابی فعالیت حیاتی ماکروفاژهای درون صفاقی استفاده گردید.
در این مطالعه آزمایشها در موشها نشان می دهد که عصاره گیاه آلوئه ورا باعث افزایش فعالیت ماکروفاژی درحضور مایتوژن در موشهای Balb/c آلوده به کاندیدا در همه ی دوزهای mg/kg 100، 2050، 10 شده و این افزایش نسبت به گروه کنترل معنی دار بوده است (P<0/001). این مطالعه نشان می دهد که عصاره گیاه آلوئه ورا نقش تاثیرگذاری در تحریک سیستم ایمنی دارد. بنابراین لازم است در اهداف آتی، جداسازی و تخلیص بیوشیمیایی دقیق عصاره آلوئه ورا به منظور بررسی خواص ایمونومدولاتوری گیاه آلوئه ورا بر عملکرد و فعالیت ماکروفاژها بررسی گردد.

استفاده از واکسن بر علیه آنفلوانزا معیار سلامت عمومی اصلی برای پیشگیری از آنفلوانزا به ویژه در پرسنل بهداشتی درمانی بیمارستان ها و کادر نظامی می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه شیوع آنفلوانزا در پرسنل نظامی و بیمارستانی در دو گروه واکسینه شده و واکسینه نشده، انجام شده است.
مواد و در این مطالعه تحلیلی همگروهی (cohort)، تعداد 100 نفر از کادر نظامی و پرسنل بهداشتی بیمارستانی نظامی پس از گرفتن رضایت اگاهانه از افراد در دو گروه 50 نفره قرار گرفتند. به گروه مورد واکسن های آنفلوانزا تزریق شد ودر گروه شاهد واکسنی تزریق نشد.سپس هر 2 هفته یک بار به مدت 4 ماه پرسنل هر دو گروه از نظر علایم بیماری آنفلوانزا مورد معاینه و بررسی قرار گرفتند. نمونه سواپ حلق بیماران جهت انجام آزمایش real time PCR به آزمایشگاه منتقل شدند. داده های جمع آوری شده، با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری Chi-square و t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتیجه تست آنفلوانزای فصلی B در گروه مورد در 21 نفر منفی بود و در 1 نفر مثبت شد (3/91 % در مقابل 3/4 %) و توزیع فراوانی آنفلوانزای فصلی B در گروه شاهد در 19 نفر منفی بود و در 8 نفر مثبت شد (4/70 % در مقابل 6/29 %)، که بر اساس آزمون کای اسکویر بروز آنفلوانزای B در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه مورد بود (P<0/03)، همچنین بروز آنفلوانزای A در همه 49 نمونه قابل بررسی در هر دو گروه منفی بود و مورد مثبتی به دست نیامد (P=0/001). نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که ارتباط معنی داری بین مصرف واکسن آنفلوانزا در پرسنل بهداشتی و نظامی و کاهش ابتلا به آنفلوانزا و عوارض همراه آن وجود دارد، لذا انجام واکسیناسیون در محیط های پر خطر می تواند از بروز آنفلوانزا جلوگیری کند.

CRP پروتئین اصلی فاز حاد در انسان و نقشی کلیدی در دفاع میزبان علیه عفونت بازی میکند. این پروتئین در بسیاری ازعفونتها، آرتریت های التهابی، بیماری های خود ایمنی، نئوپلازی ها، حاملگی و سالمندی افزایش می یابد.
این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 400 نمونه خون انجام گردید. CRP به روش آگلوتیناسیون اسلایدی با سه کیت مختلف و نیز به روش ایمونوتوربیدیمتری برای هر نمونه انجام شد و نتایج بدست آمده در مقایسه با مقادیر کمی روش ایمونوتوربیدیمتری مورد بررسی قرار گرفت.این مطالعه برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد.
نتایج آماری در بررسی 400 نمونه سرمی با کیتهای انیسان، کیمیا پژوهان و شیم آنزیم به صورت زیر بود: نتایج منفی کاذب به ترتیب در 21، 20 و33 مورد یافت شد. حساسیت کیتها به ترتیب6/87 %، 2/86 % و 5/80 % گزارش شد. ویژگی کیت ها به ترتیب84 %، 1/74 % و 80 % گزارش گردید. ارزش اخباری مثبت کیت به ترتیب 80 %، 4/65 % و 7/74 % بود و ارزش اخباری منفی کیت ها به ترتیب 2/90 %، 5/90 % و 9/84 % محاسبه شد.
اگرچه کیت انیسان حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت بالاتری نسبت به سایر کیتها داشت. توصیه می شود به علت وجود پاسخهای کاذب زیاد در روش آگلوتیناسیون اسلایدی، برای اندازه گیری CRP سرم از روش های کمی مانند ایمنوتوربیدیمتری یا فتومتری استفاده شود.

رشد گسترده فن آوری های نوین در صنعت حمل و نقل باعث شده است که انسان به طور مداوم در مواجهه با ارتعاش تمام بدن قرار گیرد. ارتعاش تمام بدن علاوه بر اثرات بیومکانیکی و فیزیولوژیکی، از نظر حسی و شناختی نیز بر انسان تاثیر می گذارد. خستگی ذهنی عاملی مهم در رانندگی است که باعث کاهش عملکرد راننده می شود. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ارتعاش تمام بدن بر زمان عکس العمل و بارکاری ذهنی و فیزیولوژیک رانندگان خودروهای سواری انجام شده است.

در این مطالعه تجربی 40 داوطلب (همگی مرد با میانگین سنی 5/2 ± 07/23 و شاخص توده بدنی07/1 ± 8/22) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این مطالعه از 3 مرحله تشکیل شده بود که در هریک از مراحل آزمودنی-ها در مواجهه با ارتعاش تمام بدن تولید شده از یک دستگاه شیبه ساز ارتعاش در سه شدت کم (25m/s2 /0)، متوسط (5m/s2 /0) یا زیاد (75m/s2 /0) در فرکانس 7-3 هرتز و جهت عمودی قرار گرفتند. در هریک از مراحل، زمان عکس العمل با استفاده از تست کامپیوتری بصری سنجش زمان عکس العمل انتخابی اندازه گیری شد و تعداد پاسخ های درست و نادرست آزمودنی ها در حین انجام تست ثبت شد. همچنین میانگین ضربان قلب به عنوان شاخص اندازه گیری بار کاری فیزیولوژیک به طور پیوسته در طول هر مرحله، با استفاده از دستگاه اسپرت تستر مدل Biolife10 و نیز بارکاری ذهنی در پایان هر مرحله با استفاده از پرسش نامه ناسا تی ال ایکس ثبت گردید. این مطالعه برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد. جهت تحلیل نتایج از روش های آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون تی زوجی با مرز معنی داری 05/0 > P استفاده شد.

نتایج نشان داد که افزایش ارتعاش باعث کاهش تعداد پاسخ های درست (P=0/01) و افزایش تعداد پاسخ های نادرست (P=0/01) می شود اما تاثیری بر زمان عکس العمل ندارد. همچنین مواجهه با ارتعاش باعث افزایش ضربان قلب و نیز افزایش بار کاری ذهنی می شود (P=0/01، P=0/000).

نتایج این مطالعه نشان داد که ارتعاش تمام بدن باعث کاهش عملکرد ذهنی و افزایش خستگی فیزیولوژیک رانندگان می شود. از این رو کنترل آن در شدت های زیاد نقش مهمی در افزایش ایمنی و راحتی انسان ایفا می کند.

ساختار هندسی پا اثر مهمی در انتقال نیروهای وارد بر مفاصل و اندام بدن را دارا می باشد. برای ارزیابی وضعیت سلامت پا براساس فوت پرینت، شاخص های متعددی وجود دارد. برای اندازه گیری این شاخص ها نیاز به طراحی دستگاهی است که دارای ویژگی هایی نظیر اطمینان پذیری، سادگی در استفاده، ارائه نتایج کمی، امکان اندازه گیری آسان، ارزان بودن، عدم وجود آثار زیان بار باشد.
در طراحی و ساخت سخت افزار سیستم، علاوه بر ویژگی های ظاهری، قابلیت تحمل مکرر وزن تا 120 کیلوگرم و امکان ایستادن نرمال (فاصله طبیعی دو پا از یکدیگر) برخورداری از منبع نوری قوی در اسکن جهت دست یابی به امکان اسکن حتی در روشنایی در نظر گرفته شد. همچنین ملزومات کاربردی و محاسباتی خاصی در طراحی نرم افزار سیستم در نظر گرفته شده ازجمله سرعت بالا در پردازش، سادگی کار با نرم افزار، حداکثر اتوماسیون در داده برداری لحاظ گردید.
دستگاه طراحی شده قادر است شاخص های اصلی سنجش قوس پا شامل شاخص های قوس، استاهلی، چیپاکس- اسمیراک، زاویه فوت پرینت و پای صاف را بصورت عددی و در قالب پرینت به درمانگر ارائه و در تشخیص اختلالات پا کمک نماید.
دستگاه پودوگرافومتر در مقایسه با نمونه خارجی دارای مزیت های مهمی مانند امکان تفکیک هوشمند بخش های در تماس با زمین از سایر بخش ها، امکان انتخاب شاخص تشخیص مناسب از میان طیف گسترده ای از شاخص ها توسط کاربر و امکان ارائه تشخیص با استفاده از تصاویر رادیوگرافی می باشد.

سربرولایزین که یک فرآورده دارویی از نوروپپتید با وزن مولکولی پایین و آمینواسیدهای آزاد است، نشان داده شده که تاثیر بسزایی بر سمیت عصبی، مهار تشکیل رادیکال های آزاد، فعال سازی میکروگلیا و به علاوه فعالیت نوروتروفیک، ایجاد جوانه نورونی، بهبود عمر سلولی و تحریک نوروژنزبه دنبال سکته مغزی دارد.ما بر آن شدیم تا اثر این دارو را در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد ایسکیمیک بکار گرفته و نتایج آن را با گروه کنترل مقایسه نماییم.
مطالعه حاضر بصورت کارآزمایی بالینی تصادفی (Ramdamised Blind Clinical Trial) بر روی 89 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان بعثت در سال 1390که برای ایشان تشخیص سکته حاد مغزی ایسکمیک مسجل شده بود انجام شد. بیماران بصورت انتساب تصادفی در یکی از گروه های درمان یا شاهد قرار می گرفتند. بیماران در گروه درمان به مدت 7 روز ml 50 سربرولایزین محلول در ml 100 سرم نرمان سالین جمعا (ml 150) را طی 30 دقیقه بصورت انفوزیون وریدی دریافت می کردند برای بیماران گروه شاهد تنها ml 150 نرمال سالین به این ترتیب انفوزیون می گردید.جهت بررسی پاسخ به درمان تمامی بیماران طی روزهای اول، 30، 90 بعد از شروع درمان توسط معیارهای NIHSS، mRS و Barthel Index و Orogozo مورد سنجش قرار گرفتند.
یافته ها نشان دادند که میانگین نمرات در پایان ماه اول نسبت به روز اول در گروه درمان 68/1 افزوده شده و در گروه شاهد 95/10- کاسته شده بود. که این تفاوتها از لحاظ آماری معنی دار بودند. (Pval< 0/05) همچنین مقایسه نمرات در پایان سه ماهه درمان نسبت به روز اول نیز معنی دار گزارش شد. (Pval< 0/05) یافته ها نشان داد که در پایان ماه سوم نسبت به روز اول 68/1 به نمره گروه درمان افزوده شد و 21/13- از نمره گروه شاهد کاسته شده بود.
در نهایت باید گفت داروی سربرولایزین در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد ایسکمیک کارآمد بوده و از شدت آسیب بافتی در این بیماران می کاهد. از سوی دیگر، احتمالا می تواند ناتوانی بعدی ناشی از این بیماری را نیز کاهش دهد.

نانوالیاف کاربرد وسیعی در مهندسی بافت به عنوان نانو داربست دارد. روش های مختلفی برای ساخت نانوداربست ها وجود دارد که یکی از این روش ها، الکتروریسی است. در این روش نانوالیاف بر روی ورقه های آلومینیومی تشکیل می شود. مشکل اساسی هنگامی است که برای اهداف کاربردی در مهندسی بافت نمی توان این نانوالیاف را به دلیل خاصیت شکنندگی از روی صفحه جمع کننده جدا و استفاده نمود. در مطالعه حاضر تهیه ترکیب نانوالیاف کیتوسان/پلی اتیلن اکسید (CS/PEO) بر روی یک غشای بسیار نازک CS مورد بررسی قرار گرفته است.
پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بود. برای این منظور محلول کامپوزیتی با نسبت های حجمی- حجمی از CS و PEO به ترتیب با نسبت های 100 به صفر (کیتوسان خالص)، 90 به 10، 80 به 20 در اسید استیک 5/0 مولار تهیه شد. تاثیر متقابل دو پلیمر بر روی یکدیگر با طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) مورد بررسی قرار گرفت. برای تهیه غشای نازک CS، ابتدا این ماده با نسبت 1 % وزنی در آب دو بار تقطیر آماده و سپس 5/0 میلی لیتر اسید استیک گلاسیال به آن اضافه شد. محلول حاصل در پتری دیش ریخته و به مدت 24 ساعت در دمای اتاق قرارداده شد به طوری که غشا با تبخیر حلال تشکیل گردید. غشا با اتانول تثبیت شده و در آب دوبار تقطیر شستشو داده و سپس در دمای اتاق خشک گردید. محلول پلیمر بر روی غشای CS به فاصله cm 15-10 و میدان الکتریکی kv 20-18 با نرخ تغذیه ml/h 5/0 الکتروریسی شد. قطر و اندازه نانوالیاف با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت.
FTIR انجام شده از کامپوزیت CS/PEO با نسبت 20/80، 10/90 پیک باند کششی هیدروکسیل (O-H) و گروه کربونیل (C=O) کیتوسان در نواحی خاصی را نشان داد. تصاویر SEM از نانوالیاف حاصل از کامپوزیت CS/PEO با نسبت های 80 به 20، 90 به 10 و CS خالص بر روی ورقه های آلومینیومی و غشای CS نشان داد که CS خالص توانایی تولید نانوالیاف بر روی هیچ کدام از آن ها را نداشته و به صورت قطراتی ظاهر شدند در حالی که نسبت های80 به 20، 90 به 10 از کامپوزیت CS/PEO، هم بر روی ورقه آلومینیومی و هم بر روی غشای نازک CS نانوالیاف ایجاد گردید. نتایج تفاوت معنی داری بین دو نسبت مذکور از نظر ساخت نانوداربست مشاهده نشد.
به نظر می رسد که ویسکوزیته بالای CS خالص مانع از تشکیل نانوالیاف شده، در حالی که نانوالیاف یکدست از ترکیب CS/PEO با نسبت های 80 به 20، 90 به 10 بر روی غشای نازک CS به دست می آید.

علی رغم توانایی درمان بیماری سل، این کسالت تاثیرات مهمی بر کیفیت سلامت زندگی بیماران دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر درمان ضد سل بر سطح کیفیت سلامت زندگی بیماران مبتلا به سل بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) تهران می باشد.
این یک مطالعه کارآزمایی بالینی با طرح قبل و بعد از درمان Befor & after study است که در سال 1386-1385بروی چهل و شش بیمار مبتلا به سل ریوی یا خارج ریوی بستری شده در بیمارستان امام خمینی ره تهران به روش تکمیل ترجمه فارسی پرسش نامه WHOQOL-BREf، طی 3 مرحله قبل از درمان، قبل از ترخیص وهشت هفته بعد از شروع درمان صورت پذیرفت.
با تبدیل داده های پرسش نامه WHOQOL-BREF به WHOQOL-100، اختلاف میانگین نمرات، طی هشت هفته درمان بیماران مسلول در حوزه های سلامت جسمی (001/ 0 P < و 89/23 ± 76/15)، روحی (004 / 0 P= و57/17 ± 84/7) و اجتماعی (02/0 = P و 48/19 ± 83/6 (دارای افزایش معنی دار از نظر آماری بود، ولی ا فزایش میانگین نمرات در حوزه کیفیت محیط غیر معنی دار (09 /0و46/8 ± 15/2) بود.افزایش میانگین در حوزه های سلامت جسمی، روحی، اجتماعی ومحیط تا هنگام ترخیص به ترتیب عبارتند از: (001/0 > P -22/19 ± 69/11)، (02/0 P= - 56/16 ± 65/5)، (1/0 P= - 77/17 ± 37/4) و (41/0 P= - 60/8 ± 04/1).
با درمان ضد سل سطح کیفیت سلامت زندگی بیماران مسلول به خصوص در حوزه های سلامت جسمی، روحی واجتماعی افزایش می یابد، ولی تا هنگام ترخیص تنها در دو حوزه جسمی و روحی افزایش معنی دار کیفیت سطح سلامت رخ می دهد که نشان دهنده اهمیت روزهای نخست در درمان بیماران مسلول و توجه ویژه به دو حوزه اجتماعی و محیط است.

هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی تاثیر استفاده از سندوستاتین بر معیار رانسون در بیماران دچار پانکراتیت حاد و بدنبال آن تعیین تاثیر دارو بر پیش آگهی و احتمال مورتالیته در این بیماران بود.
این پژوهش یک کارآزمایی بالینی بود. بیماران دچار پانکراتیت حاد که در سال 1389-1390 به اورژانس بیمارستان امام حسین (ع) مراجعه کردند مورد بررسی قرار گرفتند. تشخیص پانکراتیت بر اساس درد ناحیه فوقانی شکم با انتشار به پشت، آمیلاز بالاتر از 100ng/dL در خون و وجود ادم پانکراس در CT scan گذاشته شد. درگروه شاهد تنها درمان های معمول پانکراتیت حاد انجام گردید و در گروه دیگرعلاوه بر درمان های روتین، بیماران روزانه 3 دوز 50gμ سندوستاتین وریدی دریافت نمودند.
در هر گروه 30 نفر وارد مطالعه شدند. میانگین معیار رانسون در روز سوم در گروه بیماران دریافت کننده سندوستاتین برابر 6/1 ± 5/3 (8-1) و در گروه شاهد برابر 6/1 ± 8/3 (8-2) بود که اختلاف معنادار آماری بین دو گروه بیماران یافت نشد (472/0= p). در گروه دریافت کننده سندوستاتین 2 بیمار و در گروه شاهد 3 بیمار فوت کردند که از این نظر اختلاف آماری معناداری با یکدیگر نداشتند. در گروه بیماران دریافت کننده سندوستاتین 3 بیمار و در گروه شاهد 7 بیمار دچار سپسیس شدند که میزان بروز سپسیس در گروه دریافت کننده سندوستاتین به طور معناداری کمتر از گروه شاهد بود (042/0= p). در نهایت مدت بستری در گروه بیماران دریافت کننده سندوستاتین به طور قابل توجهی کمتر بود (0001/0> p).
سندوستاتین در کاهش نمره رانسون و جلوگیری از مرگ و میر در بیماران دچار پانکراتیت حاد، تاثیری ندارد، اما می تواند از بروز سپسیس در این بیماران جلوگیری نماید و مدت بستری در بیمارستان را نیز کاهش دهد.

بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه که دچار کاهش سطح هوشیاری هستند و داروهای آرامبخش و فلج کننده دریافت می نمایند، مکانیسم های حفاظتی چشم را از دست می دهند و متعاقبا خطر بروز اختلالات سطحی چشم در آنها افزایش می یابد. بنابراین هدف این مطالعه مقایسه تاثیر دو روش مراقبت چشمی در پیشگیری از اختلالات سطحی چشم می باشد.
در قالب یک کارآزمایی بالینی با کد اخلاق IRCT: 201109225426N3 می باشد، در این مطالعه42 بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه وارد مطالعه شدند و هر یک از چشم های بیماران به صورت تصادفی یکی از مراقبت های چشمی (تجویز پماد هر6 ساعت و چسباندن پلک نیز هر 6 ساعت) را دریافت نمود. چشم های بیماران از نظر بروز اختلالات سطحی چشم توسط پزشک متخصص طب مراقبت های ویژه و و چشم پزشک بوسیله ی اسلیت لامپ پرتابل، بصورت روزانه تا هفت روز، مورد معاینه قرار گرفتند. جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون های توصیفی و تحلیلی (کای اسکور، دقیق فیشر، انووا و تی تست) در نرم افزار SPSS 21 استفاده شد. این مقاله برگرفته از پایان نامه دانشجویی می باشد.
در 2/20 % بیمارانی که پلک شان با چسب چسبانده شده بود، اختلال سطحی چشم رخ داد، در مقابل 6/3 % بروز اختلال در چشم هایی که پماد ساده چشمی دریافت کرده بودند. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (χ2=12/8، P=0/000). در پژوهش حاضر، استفاده از پماد ساده چشمی در پیشگیری از بروز اختلالات سطحی چشم موثرتر از بسته نگه داشتن پلک توسط چسب بود. بنابراین استفاده از پماد ساده چشمی بعنوان یک روش مراقبت چشمی موثر، توصیه می شود.

در این مقاله ابتدا به مفهوم تثبیت آنزیم و روش های تثبیت پرداخته. در ادامه با مطالعه موردی تثبیت آنزیم گلوکز اکسیداز بر روی پایه های گرافنی به تشریح روش های رایج در شناسایی گلوکز پرداخته می شود.آنزیم گلوکز اکسیداز یک بیوکاتالیست زیستی است که فرآیند تبدیل گلوکز به آب اکسیژنه را تسریع می کند. اکثر دستگاه های رایج اندازه گیری قند خون موجود در بازار بر همین اساس فعالیت می کنند. برخی ساختارهای گرافنی مورد بحث قرار می گیرد و در ادامه بحث، تمام مقالات موجود و مرتبط با ساخت سنسورهای گلوکز بر پایه گرافنی مورد مطالعه قرار می گیرد.
با توجه به اینکه روش استفاده از گرافن روشی جدید است و اولین مورد استفاده از گرافن برای سنسور گلوکز در سال 2009 گزارش شد، تعداد مقالات این حوزه نیز بسیار اندک است. در ادامه مطلب به بررسی کمی و کیفی این پژوهش ها پرداخته می شود و خلاقیت های بکار برده شده در هر سنسور برای افزایش حساسیت سنسور، کاهش حد تشخیص و افزایش زیست سازگاری آنها تشریح می گردد.
با توجه به اهمیت روز افزون سنسورهای شیمیایی و بیوشیمیایی در تشخیص زود هنگام بیماری ها و همچنین افق روشن صنایع مرتبط با این دستگاه ها و توانایی های منحصر به فرد نانو فناوری، امید است تا در آینده ای نه چندان دور بسیاری از بیماری ها در مراحل اولیه شنایایی گردند. در این میان سنسورهای گلوکز به عنوان پیش رو در این راه موفقیت های چشمگیری در پاسخ گویی سریع و حد تشخیص مناسب از خود نشان داده اند. در این میان گرافن نشان داد که از جهات مختلفی چون زیست سازگاری، هزینه، پاسخ گویی و... برتری های ویژهای نسبت به سایر خانواده های کربنی نانو از خود نشان می دهد.

یکی از مهم ترین مخاطرات هوانوردی (خصوصا در ارتفاع بالاتر از 10 هزار پا) و دریانوردی (خصوصا در اعماق بیش از 30 متر) هیپرونتیلاسیون است که منجر به مشکلات و خطرات جدی می شود.اولین مشکلات زمانی حادث شد که طی جنگ های جهانی اول و خصوصا دوم هنگامی که خلبانان در ارتفاع بالاتر از 10 هزار پا پرواز می کردند ضمن برخورد با استرس های جسمی و روانی دچار عوارض و نشانه هایی شدند که گاهی منجر به سقوط پرنده و مرگ آنان می شد.
این مقاله حاصل مجموعه اطلاعات مدون در زمینه هیپرونتیلاسیون ماهیت و چگونگی ایجاد، پیشگیری و مقابله با آن و اثرات مخرب آن از کتب معتبر موجود در این زمینه می باشد.
علت ایجاد هیپرونتیلاسیون ایجاد هر نوع استرس اعم از جسمی و روانی است که از آن جمله می توان به تغییرات محیطی (دما، فشار و...)، برخورد با شرایط اضطراری، تغییرات فیزیولوژیکی، تغییرات سایکولوژیکی و غیره اشاره نمود.علائم و نشانه های آن به اشکال مختلفی ظاهر می شود که در تمام افراد متفاوت است.این علائم شامل اختلالات حسی و حرکتی، سایکوموتور، شناختی، نورو ماسکولار، هوشیاری و مرگ می باشد.مخاطرات مذکور در هوانوردی نظامی بدلیل عملکرد اجرایی بالاتر و دریانوردی سطحی، زیرسطحی بدلیل استرسورهای متنوع دارای اهمیت است.
آنجا که گروه های فضایی (فضانوردان)، گروه های پروازی (خلبانان)، گروه های دریایی (غواصان) و ورزشکاران همواره باید در طول فعالیت خود واجد هوشیاری و کارکرد کامل باشند (خصوصا در حیطه نظامی). لذا شناخت هیپرونتیلاسیون، عوارض، پیشگیری و درمان آن برای جمعیت هدف حائز اهمیت انکار ناپذیری است که ضامن اجرای امن و موفق هر فعالیت یا عملیات می باشد. این مقاله در همایش طب پیشگیری و بهداشت شناورهای سطحی و زیرسطحی سال 1389 بندرعباس ارائه گردیده است.

سل (توبرکلوزیس) یکی از قدیمی ترین بیماری های بشر است و در طول سالیان دراز همواره به عنوان یکی از عوامل مرگ و میر و ناتوانی انسان ها مطرح بوده است. برخی از بیماران مسلول همزمان به بیماری های دیگری نظیر سالک، مبتلا شده که در این حالت سل باعث کندی روند درمان بیماری ثانویه می گردد.
معرفی مورد: این مقاله به معرفی یک بیمار مسلول پرداخته است که علاوه بر سل، بیش از 7 ضایعه فعال سالک (لیشمانیوز جلدی) نیز در روی اندامهای مختلف بدن وی مشاهده گردید. بیمار زنی 73 ساله، اهل و ساکن روستای مشک آباد از توابع بخش مرکزی استان قم بود که ابتدا با تشخیص سالک برای گرفتن درمان به مرکز بهداشتی درمانی قمرود مراجعه کرده بود. به دلیل عدم بهبودی زخم های سالک و همچنین سرفه بیش از 2 هفته و لاغری مفرط، از بیمار نمونه خلط تهیه شد. هر سه نمونه خلط مثبت بود بنابراین علاوه بر تزریق گلوکانتیم درمان با داروهای ضد سل مطابق با برنامه DOTS نیز شروع شد.
بر اساس یافته های این مطالعه، توصیه می شود پزشکان معالج و کادر بهداشتی درمانی، در بیماران مبتلا به سالک که دچار مقاومت به درمان و یا شکست درمان می شوند به بیماری های تضیف کننده سیستم ایمنی نظیر سل نیز بیاندیشند.