فهرست مطالب

علوم و فنون دریایی - سال دهم شماره 4 (زمستان 1390)

مجله علوم و فنون دریایی
سال دهم شماره 4 (زمستان 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/10/11
  • تعداد عناوین: 8
|
  • حدیثه کشیری، علی شعبانی، بهاره شعبانپور، محمد رضایی صفحه 4

    ماهی کلمه یکی از گونه های ارزشمند ماهیان استخوانی بوده که در نواحی جنوبی دریای خزر از نظر اقتصادی حائز اهمیت می باشد. بررسی ها نشان داده که تکثیر طبیعی این گونه طی سالهای اخیر کاهش یافته است. در حال حاضر بازسازی ذخایر ماهی کلمه از طریق تکثیر مصنوعی صورت می گیرد. در این راستا، کاهش ذخیره ژنی این گونه از نگرانی های اصلی در ادامه این مسیر می باشد. در تحقیق حاضر، جهت بررسی ساختار جمعیتی ماهی کلمه تعداد 54 نمونه ماهی از مناطق انزلی و گمیشان (27 نمونه از هر منطقه) در بهار سال 1386 صید گردید. DNA ژنومی نمونه ها به روش فنل- کلروفرم استخراج و با استفاده از 10 لوکوس ریزماهواره ای مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی پارامترهای تنوع ژنتیکی (تالاب گمیشان: تعداد الل در سطح لوکوس: 4/11Na=، تعداد الل موثر: 92/7 Ne=، هتروزایگوسیتی مشاهده شده:69/0Ho= و هتروزایگوسیتی مورد انتظار85/0He=) (تالاب انزلی: 2/10Na=، 38/7 Ne=، 71/0 Ho= و 84/0 He=)، تفاوت معنی داری بین مناطق مورد نظر مشاهده نشد (05/0<P). آنالیز واریانس مولکولی نشان داد که تنوع بالایی (%95) در درون جمعیت های مورد بررسی وجود دارد. میزان شاخص Fst، 046/0 به دست آمد که نشان دهنده وجود تمایز ژنتیکی پایین بین مناطق انزلی و گمیشان می باشد. 10 نمونه از 20 تست مورد بررسی، انحراف معنی داری (05/0P≤) از تعادل هاردی - واینبرگ نشان دادند که علت عمده آن را می توان به کاهش هتروزایگوسیتی نسبت داد. همچنین نتایج حاصل از ترسیم دندروگرام بر اساس فاصله ژنتیکی نشان داد که احتمالا دو جمعیت مورد بررسی مجزا می باشند.

    کلیدواژگان: ماهی کلمه (Rutilus rutilus caspicus)، تعادل هاردی - واینبرگ، ریزماهواره، انزلی، گمیشان
  • آسیه میرعالی، عبدالعلی موحدی نیا، رحیم عبدی، امیرپرویز سلاطی صفحه 15

    تعادل آب و الکترولیت ها در محیط های هایپراسمتیک دریایی و هایپواسمتیک برای موجودات آبزی اهمیت حیاتی دارد. کلیه ها به عنوان یکی از اندام های دفعی نقش مهمی در تنظیم اسمزی و حفظ و نگه داری هومئوستازی مایعات بدن ایفا می کند. در این مطالعه اثر اعمال شوری های مختلف بر تغییرات ساختار کلیه در ماهی صبیتی Sparidentex hasta مورد بررسی قرار گرفت. این مطالعه با 4 تیمار و سه تکرار انجام شد. در هر تانک تکرار 15 عدد ماهی در مخازن پلی اتیلن 300 لیتری قرار داده شده بود و دوره آزمایشی مواجهه با شوری های مختلف به مدت 14 روز به طول انجامید. تیمارها شامل شوری های 5، 20، 60 گرم در لیتر و شوری کنترل (40گرم در لیتر) بودند. نتایج مطالعه تغییرات در قسمت میانی کلیه، قطر لومن توبول پروکسیمال ابتدایی در 24 ساعت اول قرارگیری در شوری 5 و 20 گرم در لیتر افزایش معنی داری مشاهده شد (05/0P<). قطر لومن توبول پروکسیمال در قسمت دوم در طی سازش با شوری های مختلف در طول دوره نمونه برداری تغییر معنی داری را نشان نداد (05/0P>). قطر لومن توبول دیستال در قسمت میانی کلیه در تیمار 60 گرم در لیتر در روز دوم آزمایش افزایش معنی داری نشان داد (05/0P<). همچنین در شوری های 5 و 40 گرم در لیتر در 24 ساعت اول اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0P<). بررسی ضخامت دیواره قسمت های مختلف لوله ی ادراری در قسمت میانی و انتهایی کلیه اختلاف معنی داری نشان نداد(05/0P>). بر اساس نتایج به دست آمده، تغییرات در ساختار بافتی کلیه طی 48-24 ساعت پس از استرس وارد شده به حالت پایه باز می گردد، که نشان دهنده ی غلبه ماهی بر استرس محیطی وارد شده است

  • محمدرضا صحراییان، وحید یاوری، جاسم غفله مرمضی، ابراهیم رجب زاده، حسین پاشا زانوسی صفحه 22

    به منظور تعیین سطح مناسب پروتئین و انرژی ماهی شانک زرد باله (Acanthopagrus latus) در مراحل انگشت قدی آزمایشی براساس طرح فاکتوریل برای سه سطح پروتئین خام(45،55،65درصد) و سه سطح انرژی(20،22،24کیلو ژول بر گرم) طراحی گردید. در طی این فرآیند 9جیره آماده شد که در سه تکرار بر روی 540 قطعه بچه ماهی انگشت قد شانک زرد باله به وزن اولیه 2.1± 12 گرم که در تانک 300 لیتری ذخیره شده و روزانه 2 بار در حد سیری تغذیه می شدند، موردآزمایش قرار گرفت. در نهایت طی 8 هفته پرورش نتایجی به قرار زیر به دست آمد. درصد بازماندگی تحت تاثیر سطوح مختلف انرژی و پروتئین قرار نداشت (05/0P<). میانگین رشد نهایی، نرخ رشد ویژه و کارایی غذایی تحت تاثیر سطوح مختلف پروتئین تغییر کرد(05/0P<). میزان ابقای پروتئین باافزایش میزان انرژی افزایش معنی داری را نشان می دادند (05/0P>). سطوح مختلف انرژی و پروتئین بر روی میزان کارائی پروتئین و شاخص کبدی (HSI) بی تاثیر بود(05/0P>).. با افزایش میزان انرژی در سطوح ثابت پروتئین، میزان ابقای پروتئین و کارائی پروتئین از سطح 20 تا 24 کیلوژول بر گرم افزایش می یافت.سطوح مختلف پروتئین و انرژی بر روی ترکیبات بدن از جمله رطوبت وخاکستر موثر بود (05/0P<) ولی هیچ کدام از دو فاکتور ذکر شده روی سطوح مختلف پروتئین لاشه تاثیری نداشتند (05/0P>) با افزایش میزان چربی جیره بر محتوای چربی لاشه افزوده می شد (05/0P<). در نهایتا از بررسی نتایج حاصل از پارامتر های رشد، تغدیه وآنالیزلاشه سطح مطلوب پروتئین، انرژی و نسبت P/E برای گونه شانک باله زرد به ترتیب47/57-20/56 درصد، 56/24-9/21کیلو ژول بر گرم و95/25- 15/23 میلی گرم بر کیلو ژول محاسبه گردید.

    کلیدواژگان: پروتئین جیره، انرژی جیره، شانک زرد باله، Acanthopagrus latus، رشد وترکیب بدن
  • آرش اکبرزاده، حسین خارا، شعبانعلی نظامی، مسعودستاری، همکاران صفحه 34

    در این مطالعه با استفاده از 39 ویژگی ریخت سنجی و 13 متغیر شمارشی، وجود تغییرات ریخت شناسی و دو شکلی جنسی در ماهی قزل آلای خال قرمزSalmo trutt fario ساکن دو رودخانه واقع در غرب و شرق استان گیلان (به ترتیب رودخانه های چسلی و خرما) مورد بررسی قرار گرفت. در نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه برای ویژگی های ریخت سنجی اصلاح شده و شمارشی، به ترتیب 25 و شش ویژگی در بین نمونه های دو منطقه در سطوح مختلف دارای تفاوت معنی دار بود، که نشان دهنده وجود تنوع نسبتا بالای فنوتیپی در ماهیان دو منطقه مورد مطالعه می باشد. همچنین مابین ماهیان نر و ماده اختلاف معنی دار چندانی مشاهده نشد که دال بر عدم وجود دو شکلی جنسی در ماهیان مورد مطالعه بود. نمودارهای حاصل از توابع متمایز کننده 1 و 2 برای ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی نشان داد که نمونه های دو منطقه مورد مطالعه به طور کامل و 100% از هم جدا هستند. مابین ماهیان نر و ماده نیز تنها در رودخانه چسلی و آن هم روی تابع دوم تفاوت هایی مشاهده شد، اما در رودخانه خرما تفاوت ریختی بین نرها و ماده ها مشاهده نشد. همچنین به طور میانگین، درصد افرادی که به طور صحیح در جمعیت اصلی خود جای گرفتند برای ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی به ترتیب 4/87 % و 1/70 % بود.

    کلیدواژگان: قزل آلای خال قرمز، ویژگی های ریخت سنجی و شمارشی، رودخانه خرما و چسلی
  • مجید ساعدی، میرمسعود سجادی، همایون حسین زاده صحافی، حسین عمادی صفحه 47
    جهت ارزیابی تاثیر جایگزینی آرد ماهی با آرد سویا در جیره غذایی ماهی پاکوی قرمز بر روی عملکرد رشد و مورفولوژی روده یک آزمایش تغذیه ای به مدت 8 هفته انجام شد. 5 جیره غذایی ایزونیتروژنیک و ایزوکالریک (46/0 ± 04/32 درصد پروتئین و 31/0± 26/17 KJ/g انرژی ناخالص) فرموله شدند. تیمار شاهد حاوی 50 درصد آرد ماهی بود، درحالیکه 4 جیره غذایی دیگر حاوی 5/16، 33، 5/49 و 66 درصد آرد سویا یا جایگزینی 25 (25SMP)، 50 (50SMP)، 75 (75SMP) و 100 درصد (100SMP) پروتئین آرد ماهی بودند. 195 قطعه بچه ماهی انگشت قد با میانگین وزنی 07/0 ± 8/1 گرم در 5 تیمار (هر تیمار حاوی 3 تکرار) به طور تصادفی تقسیم شدند. پس از 8 هفته غذادهی، وزن بدست آمده و ضریب رشد ویژه در تیمارهای 25SMP و50SMP به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود (05/0>P). ماهیان تیمار50SMP به طور معنی داری مقدار مصرف غذای بیشتری از سایر تیمارها داشتند (05/0>P). تیمار 100SMP بیشترین (ضعیفترین) مقدار ضریب تبدیل غذایی را نسبت به سایر تیمارها داشت (05/0>P)، ولی اختلاف معنی داری در 4 تیمار دیگر مشاهده نشد. التهاب و آتروفی در روده ماهیان تیمارهای مختلف مشاهده نشد، اما طول پرز روده تیمارهای 25SMP و50SMP به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بودند (05/0>P). نتایج آزمایش موجود نشان داد که می توان پروتئین آرد سویا را تا 50 درصد جایگزین پروتئین آرد ماهی در جیره غذایی پاکوی قرمز نمود و این می تواند اجازه تولید یک جیره اقتصادی بدون عملکرد منفی در رشد را فراهم کند.
    کلیدواژگان: پاکوی قرمز (Piaractus brachypomus)، جایگزینی آرد ماهی، آرد سویا، عملکرد رشد
  • مصطفی الله وردی، علی دادالهی سهراب، علیرضا صفاهیه، احمد سواری صفحه 56
    توانایی دو گونه جلبک ماکروسکوپی Ulva intestinalis و Sargassum angustifoliumدر تجمع زیستی فلزات سنگین نیکل، کادمیم، مس و سرب و امکان استفاده از محتوای کلروفیل آنها به عنوان شاخص استرس فلزی مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه های جلبک و رسوب از 4 ایستگاه ساحلی در محدوده استان بوشهر، در طی دو فصل سرد (بهمن ماه 1387) و گرم (تیر ماه 1388) جمع آوری گردید. فلزات سنگین با کمک اسیدنیتریک غلیظ و داغ (65 درصد)، استخراج و به وسیله دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شدند. استخراج و اندازه گیری کلروفیل جلبکها نیز با کمک استون (90 درصد) و دستگاه اسپکتروفوتومتر صورت پذیرفت. میانگین غلظت فلزات نیکل، کادمیم، مس و سرب در رسوبات به ترتیب 17/32، 38/6، 90/6 و 96/45 میکروگرم در گرم وزن خشک، در جلبک U.intestinalis به ترتیب 27/29، 08/4، 78/6 و 08/32 میکروگرم در گرم وزن خشک و در جلبک S.angustifolium به ترتیب 00/15، 78/3، 13/5 و 30/18 میکروگرم در گرم وزن خشک به دست آمد. ضرایب همبستگی پیرسون بین غلظت سرب در رسوبات و جلبک U.intestinalis و همچنین بین غلظت سرب و کادمیم در رسوبات و جلبک S.angustifolium معنی دار بود. نتایج نشان داد که جلبک U.intestinalis در مقایسه با جلبک S.angustifoliumتوانایی بیشتری برای تجمع زیستی فلزات سنگین دارد و جلبک قهوه ای S. angustifolium، حساسیت بیشتری نسبت به تغییرات غلظت فلزات دارد. نتایج نشان داد که تغییرات غلظت کلروفیل در جلبک S.angustifolium بهتر می تواند تغییرات غلظت فلزات سنگین در محیط را انعکاس بدهد. همچنین به نظر می رسد تغییرات نسبت کلروفیل ها در هر دو گونه جلبکی (b/a و c/a) تغییرات غلظت فلزات سنگین را در مقایسه با تغییرات غلظت هر یک از کلروفیلهای a، b و c، بهتر منعکس کرده باشد.
    کلیدواژگان: angustifolium، تجمع زیستی، فلزات سنگین، کلروفیل، شاخص زیستی
  • شایان قبادی، مجید رازقی منصور *، رضا اکرمی، کیا امانی دنجی، عباس اسماعیلی ملاء صفحه 67

    این پ‍ژوهش به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر شاخص های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و تراکم لاکتوباسیل روده در فیل ماهی (Huso huso) جوان پرورشی به مدت 46 روز انجام گرفت. آزمایش با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، 2 و 4 گرم پربیوتیک مانان الیگوساکارید به ازای هر کیلوگرم جیره در قالب سه تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون مخازن فایبرگلاس 2000 لیتری که با 900 لیتر آب پر شده بود انجام گرفت. تعداد 15 عدد فیل ماهی جوان با میانگین وزنی57/0± 89/46 گرم درون مخازن، ذخیره سازی و تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج با استفاده از آنالیز رگرسیون و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج بدست آمده تفاوت معنی داری از نظر رشد و کارایی تغذیه در بین تیمارها وجود نداشت به طوری که فقط در سطح 4 گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید تفاوت معنی داری از نظر غذای خورده شده به ازای هر ماهی مشاهده شد کمترین و بیشترین عملکرد رشد به ترتیب درسطح 4 و 2 گرم مانان الیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره بود. از نظر بازماندگی تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نگردید. یافته های آنالیز لاشه نشان داد که افزودن مانان الیگوساکارید به جیره در سطح 2 گرم در کیلوگرم باعث تفاوت معنی داری در مقدار چربی لاشه گردید. ولی در میزان پروتئین، خاکستر و رطوبت تفاوت معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در تعداد کل لاکتوباسیل های روده تیمار شاهد با تیمارهای آزمایشی مشاهده نگردید. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک مانان الیگوساکارید مورد مطالعه تاثیری بر افزایش عملکرد رشد و تغذیه در فیل ماهی جوان پرورشی ندارند و این پربیوتیک نمی تواند مکمل مناسبی برای جیره غذایی فیل ماهی باشد.

    کلیدواژگان: پربیوتیک مانان الیگوساکارید، رشد، بازماندگی، ترکیب بدن، فیل ماهی (Huso huso)
  • مسعودصدری نسب، پوران خدری، وحید چگینی، حسین پاشا زانوسی صفحه 78
    در این تحقیق از مدل سه بعدی هیدرودینامیکی کوهرنس برای مدلسازی وبررسی آلودگی درخلیج نایبنداستفاده شده است، که در آن معادلات ناویراستوکس و پیوستگی در سه بعد، و معادله های انتقال شوری و دما به روش جداسازی حل شده اند. در مدل از مختصات دکارتی برای راستای افق و از مختصات سیگما با پنج لایه برای راستای قائم استفاده شده است. داده های هواشناسی به صورت میانگین و هم چنین چهارمولفه اصلی جزرومد، M2، S2، K1 و O1 درمدل اعمال شده است. در این مدل از شبکه یکنواخت به ابعاد79*100 با دقت 243 متر استفاده شده است. پس از تنظیم مدل و وارد کردن داده های مورد نیاز، مدل برای این خلیج اجرا شد که پس از رسیدن به حالت پایداری، جریانات کشندی با مشاهدات میدانی سازمان بنادر و دریانوردی مورد اعتبارسنجی قرار گرفت. پس از آن نحوه پخش آلودگی افقی در لایه های متفاوت پیش بینی شد.
    نتایج مدل نشان می دهد که پخش آلودگی در خلیج نایبند، تحت تاثیر جریان های کشندی این خلیج رخ می دهد نتایج این مدل را می توان در نحوه پخش آلودگی و مسیر حرکت آلاینده در خلیج نایبند مورد استفاده قرار داد.
    کلیدواژگان: کوهرنس، مدل سازی عددی، خلیج نایبند، پخش آلودگی
|
  • Hadis Kashiri, Ali Shabani, Bahareh Shabanpour, Mohammad Razaei Page 4

    Caspian roach is regarded as a valuable bony fish that has economic importance in southern parts of Caspian Sea. Investigations show that natural reproduction of this species has been declining during recent years. Restocking of this fish is achieved by the way of artificial reproduction. Loss of genetic stock of this species is of great concern. In the current study, in order to study the population structure of roach, 54 individuals were captured from Gomishan and Anzali wetlands (27 individuals from each region) in April 2007. Genomic DNA was extracted using phenol-chloroform method and investigated by 10 microsatellite loci. The genetic diversity of two regions [(Gomishan: average number of alleles, Na= 11.4, average effective number of alleles, Ne= 7.92, observed heterozygosity, Ho= 0.69 and expected heterozygosity, He= 0.85) (Anzali: Na= 10.2, Ne= 7.38, Ho= 0.71 and He= 0.84)] were not statistically different (P>0.05). Analysis of molecular variance showed high genetic diversity (%95) within populations. The Fst value was 0.046, indicating low genetic differentiation among Anzali and Gomishan regions. In this study, 10 of 20 (10 loci × 2 populations) tests showed significant deviation (P≤ 0.005) from Hardy-Weinberg equilibrium due to the heterozygosity deficiency. Results from UPGMA cluster analysis, based on Nei´s genetic distance, showed that the regions are probably separated from each other.

    Keywords: Roach (Rutilus Rutilus caspicus), Hardy¬, ¬Weinberg equilibrium, microsatellite, Anzali, Gomishan
  • Asiyeh Mirali, Abdolali Movahedinia, Rahim Abdi, Amir Parviz Salati Page 15

    Water and electrolyte balance is vital for aquatic organisms in both hyper and hypo osmotic environments. Kidneys as excretory organs play an important role in osmoregulation and body fluid homeostasis. In this study a total number of 180 Sobayti (Teleost: Sparidentex hasta) were exposed to different salinities to assess changes in the kidney structure and alterations in plasma levels of electrolytes, glucose and cortisol. Salinity challenges were examined for a period of 14 days in four experimental groups: 40ppt as control and 5, 20 and 60 ppt as other experimental treatments. 24 hours after salinity challenge, significant changes were observed in the lumen diameter of the primary proximal tubule at the sections from trunk kidney in both 5 and 20 ppt conditions (P<0.05). Lumen diameter of the second part of the proximal tubule did not differ in any of the experimental salinities (P>0.05).However, lumen diameter of the distal tubule of nephron in the trunk kidney, increased significantly in 60 ppt treatment 48 hours from starting the experiment (P<0.05). The thickness of the epithelium tubule in both trunk and tail parts showed no significant differences during the adaptations (P>0.05). According to the results, histomorphological changes in the different parts of the kidney returned to the basic structure with in 24 to 48hours after exposure to different salinities.

    Keywords: Osmoregulation, Kidney, Stress, Physiology, Histology
  • Mohhamad Reza Sahraeian, Vahid Yavari, . Jasem Ghofleh Marammazi, Ebrahim Rajabzade Ghatrami, Hossein Pashazanoosi Page 22

    A feeding trial was carried out where, three protein concentrations [45%, 55% and 65%) crude protein (CP)] and three dietary energy concentrations [20, 22and 24 kj g-1 crude energy (CE)] were fed to 540 yellowfin seabreams (Acanthopagrus latus) fingerlings to establish the protein and energy requirement for this species. 9 treatments with triplicate groups of 20 fish each (initial weight 12g) were stocked in 300-L fiberglass tanks and fed twice a day to apparent satiation. After 8 weeks, the survival rate was not dependent on the dietary treatments, but average fish weight gain (AWG), specific growth rate (SGR) and feed efficiency ratio (FER) were significantly affected by dietary protein (P<0.05). Protein retention (PR) were increased by dietary energy level (P<0.05). Feed efficiency ratio, PER and Hepatosomatic Index (HIS) was not affected by dietary protein and energy concentrations (P>0.05). At same protein level, PER, PR increased with the increase in energy levels from 20 to24 Kj g-1. Carcass moisture and ash contents were significantly affected by dietary protein and energy levels (P<0.05) but carcass protein was not significantly affected by dietary protein and dietary energy levels (P>0.05). With increase dietary energy, carcass fat content was increased from 20 to 24 Kj g-1. The results indicate that the optimum dietary protein and energy levels for growth of juvenile yellowfin seabream are 56. 20 – 57. 47g in Kg-1diet and 21.9-24.56Kj in gr diet and 23.15-25.95mgr kg-1, respectively.

    Keywords: dietary protein, dietary energy, yellowfin seabream, Acanthopagrus latus, growth, body composition
  • Arash Akbarzadeh, Khara Hossein., Shabanali Nezami, Masoud Sattari, Seyyed Abbas Mousavi, Seyyed Abolfazl Javadi, Mehran Azarakhsh, Reza Shamekhi, Hossein Taleshi Page 34

    The morphological variations and sexual dimorphism of brown trout Salmo trutta morpha fario residual were studied in two rivers, Chesli and Khorma, in western and eastern of Guilan province using 39 morphometric and 13 meristic characteristics. Univariate analysis of variance (One-way ANOVA) revealed significant differences of varying degrees between the means of the two samples for 25 standardized morphometric measurements and six meristic counts, showing relatively high phenotypic variations between the two populations. No significant differences were observed between males and females, indicating that no sexual dimorphism exists in the studied fish. Plotting of discriminant functions, 1 and 2, for morphometric and meristic characteristics revealed completely obvious separation with 100% divergence between the species of the two areas. Only in Chesli River some differences were observed between males and females according to the meristic’ second function, while there were no morphological differences between males and females in Khorma River. On the average, the correctness of assignment of individuals into their original populations based on their morphometric and meristic characteristics was 87.4% and 70.1 %, respectively.

    Keywords: brown trout, morphometric, meristic characteristics, Khorma River, Chesli River
  • Majid Saedi, Masoud Sajjadi, Hosein Hosseinzadeh Sahafi, Hosein Emadi Page 47
    An 8-week feeding trial was conducted to evaluate the effect of fish meal replacement by soybean meal on growth and intestine morphology in red pacu (Piaractus brachypomus). Five isonitrogenous and isocaloric diets formulated containing 32.04 ± 0.46 crude protein and 17.26 ± 0.31 KJ gross energy g-1 diet. The control diet was formulated to contain 50% fish meal, whereas in the other four diets soybean meal was included at 16.5, 33, 49.5 and 66% to replace 25 (SMP25), 50 (SMP50), 75 (SMP75) and 100% (SMP100) of the fish meal protein. One hundred and ninety fish (with average weight 1.8 ± 0.07g) were randomly distributed into five treatments (each treatment included 3 replicates). After 8 weeks of feeding, weight gain and specific growth rate in SMP25 and SMP50 diets were significantly higher than other treatments (P<0.05). Feed consumed in fish fed SMP50 diet were significantly higher than other treatments (P<0.05). Feed convention ratio in SMP100 diet was significantly higher than fish fed other treatments. No differences in inflammation and atrophy were observed among different treatments but villous length were significantly higher in SMP25 and SMP50 treatments (P<0.05). The results of the present study indicated that soybean meal can be replaced up to 50% of fish meal protein in red pacu diet and this may allow production an economical diet without negative effect in growth performance.
    Keywords: red pacu (Piaractus brachypomus), Fish meal replacement, soybean meal, growth performance
  • Mostafa Alahverdi, Ali Dadolahi, Sohrab, Alireza Safahiyeh, Ahmad Savari Page 56
    In this research, bioaccumulation ability of seaweed species Ulva intestinalis and Sargassum angustifolium to heavy metals (Ni, Cd, Cu and Pb) and possible use of their chlorophylls content as biomarker of metals stress was studied. Samples of seaweeds and sediment were collected from four stations along the province of Bushehr coastal areas during January 2008 and June 2009. Chlorophylls of seaweeds were extracted using aceton (90%) and content of chlorophylls were determined spectrophotometrically. Metals in sediment and seaweeds were extracted using hot concentrated nitric acid (65%) and analysed by atomic absorption spectrophotometery. The mean concentrations of Ni, Cd, Cu, Pb in sediment were 32.17, 6.38, 6.90, 45.96 µg. g-1 dry weight, in U. intestinalis 29.28, 4.08, 6.78, 32.08 µg. g-1 dry weight, and in S. angustifolium 15.00, 3.78, 5.13 and 18.30 µg. g-1 dry weight, respectively. Pearson correlation coefficients between metals in sediment and seaweeds showed significant correlation between Pb in sediment and U. intestinals and Cd and Pb in sediment and S. angustifolium. The results revealed, variations of Chlorophylls content in S. angustifolium has been shown to be a better indicator of environmental stress compare to U. intestinalis.
    Keywords: U. intestinalis, S. angustifolium, Bioaccumulation, Heavy metals, Chlorophyll, Biomarker
  • Shaian Ghobadi, Majid Razeghi Mansour, Reza Akrami, Kia Amani Denji, Abbas Esmaeili Molla Page 67

    The effect of dietary mannan oligosaccharide (MOS; activeMOS®) on growth, survival, body composition and intestinal microflora in giant sturgeon juvenile (Huso huso) were investigated for 46 days. Basal diet were supplemented with 0 (control), 2 and 4 g/kg MOS in a totally randomized design trial in triplicate groups. The experiment was carried out in 900 L fiberglass tanks. Fifteen juveniles beluga with initially average weight of 46.89 ± 0.57 g were stocked and fed to satiation daily.Data was analysed by regression analysis and pearson correlation test. There were no significant differences in growth and feeding parameters between fish fed control and MOS supplementation diets (P>0.05), but group treated with 4 g/kg MOS showed significant differences in food intake (P<0.05).The highest and the lowest growth performance were observed in 2 and 4 g/kg MOS treatments, respectively. There were no significant differences in survival rate among experimental groups (P>0.05). Fish treated with 2 g/kg MOS showed significant differences in fat content of muscle tissue (P<0.05), but no significance difference in protein, ash and moisture (P>0.05) were recorded. No significant difference was observed in intestinal lactic acid bacteria among the groups (P>0.05). The experiment indicated that the prebiotic mannan oligosaccharide didn’t influence the growth performance in beluga juvenile and it is not appropriate for supplementation in the diet of this cultured species.

    Keywords: Mannan oligosaccharide, Growth, Survival, Body composition, Beluga
  • Pouran Khedri, Masoud Sadrinasab, Vahid Chegini, Hossein Pashazanoosi Page 78
    In this study COHERENS which is a three-dimensional hydrodynamic model was employed in order to model and survey dispersion of pollution in Nayband bay. In this model Navier-Stokes equation, continunity equation and transport equations of salinity and temperature in 3-D are solved. Cartesian coordinate for the horizontal and sigma coordinate with five layers was used for the vertical profile. Monthly mean atmospheric parameters and 4 major tidal components (M2, S2, O1, and K1) of the bay were used as the inputs of the model. In this model, uniform grid of 79*100 was used. Once the model was adjusted and the data inserted, the model was run for the bay. Then tidal currents were validated with field observation which resulted in prediction of horizontal dispersion of pollution in different layers.The results showed that dispersion is highly affected by tidal currents. These results can be applied to predict dispersion of pollution in Nayband bay.
    Keywords: COHERENS, Numercial modeling, Nayband bay, Pollution dispersion