فصلنامه سنگ
پیاپی 32 (پاییز و زمستان 1382)

این روزها مبحثی تحت عنوان مهندسی ارزش در محافل فنی - تخصصی کشور مطرح شده که توجه جدی دست اندرکاران طرحهای عمرانی و دانشگاهیان را به خود جلب کرده است. ارایه اطلاعاتی غیر منسجم، پراکنده و گاه ناقص در برخی مجلات تخصصی یا در سمینارها در خصوص این مبحث، موجب شده هر کس به تعبیر خود مهندسی ارزش را معنا کند. کسانی مهندسی ارزش را همان بازنگری طرح و تصحیح اشتباهات طراحی می دانند. برخی آنرا با ارزان سازی یکسان می پندارند. بعضی هرگونه صرفه جویی را ناشی از مهندسی ارزش می انگارند و بالاخره به عنوان مصادیق مهندسی ارزش گاه به افزایش میزان بهره وری اشاره می شود...

امروزه اگر بخواهیم روی یک مسئله ی واقعا مهم برای شرکت های سنگ دست بگذاریم، باید به سراغ مسئله ی محیط زیست برویم. علت فقط افزایش آگاهی ها درباره ی محیط زیست نیست، بلکه سیاست های سختگیرانه تری که موسسات و دولت ها (لااقل در کشورهای پیشرفته) در مورد عملیات معدنی اعمال می کنند نیز در این میان دخیل است.
استفاده ی مجدد از محصولات زایدی که از استخراج و فراوری سنگ باقی می مانند، منافع بسیار زیادی دارد...

رخام 1، یک سنگ کربنات کلسیمی است که اغلب در سنگال های 2 استالاکتیت و استالاگمیت غارهای آهکی و یا شکافهای کوه های آهکی دیده می شود.
رخام های آهکی، از خانواده ی سنگهای رسوبی هستند که از انواع کربنات های کلسیم که به صورت سنگال درآمده اند، تشکیل می شوند و اغلب، طیفی از رنگهای قهوه ای، زرد و یا نارنجی دارند. در زمانهای پیشین، مصریان و رومیان از این سنگ برای تزیین استفاده می کردند و در تمدن آزتک (آمریکای جنوبی)، رخام، سنگی مقدس بود که از آن، اشیایی برای مراسم مذهبی و آیین های قربانی می ساختند...

واردات سنگ طبیعی به ابوظبی و دوبی در سال 2000 (دو امیر نشینی که 95% واردات را دارند) به 5/302 میلیون درهم (4/82 میلیون دلار) رسید. نکته ای که مانع جامع بودن این گزارش می شود...