پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی
پیاپی 10 (پاییز و زمستان 1388)

باورهای متفاوتی مبنی بر این که ویژگی های شخصیتی ممکن است اثر معنی داری در رفتار ورزشی داشته باشد، در دهه 1930 در روان شناسی ورزش مطرح شد. بر همین اساس، مورگان حالات خلقی را یک عامل اثرگذار در عملکرد ورزشی ورزشکاران در نظر گرفت. هدف از تحقیق حاضر، هنجاریابی و مقایسه نیمرخ حالات خلقی بازیکنان نخبه بدمینتون مرد و زن بود. بدین منظور، تمامی بازیکنان بدمینتون مرد و زن تیم ملی حاضر در مسابقات بین المللی دهه مبارک فجر سال 1386 (10 مرد و 10 زن) و همچنین بازیکنان نخبه لیگ برتر بدمینتون (25 مرد و 25 زن)، مجموعا 70 نفر به صورت نمونه گیری هدفدار، انتخاب شدند. پس از جمع آوری و تنظیم داده ها با استفاده از پرسش نامه نیمرخ حالات خلقی (POMS) و شاخص های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد)، جدول هنجار (نورم) شش وضعیت خلقی آزمودنی ها براساس نقاط درصدی و به تفکیک جنسیت، ترسیم شد. همچنین از آمار استنباطی و آزمون t مستقل، به منظور تعیین تفاوت میانگین های حالات خلقی دو گروه مرد و زن، استفاده شد. نتایج آزمون تفاوت معناداری را در سه مولفه: خستگی، افسردگی و سرزندگی، در بین آزمودنی ها نشان داد (05/0). با این حال، نیمرخ خلق و خوی هر دو گروه بازیکنان بدمینتون مرد و زن، با الگوی کوه یخی مورگان در قهرمانان نخبه، همخوانی داشت. بنابراین با توجه به اهمیت حالات خلقی در عملکرد ورزشکاران، مربیان باید از ابزارهای سنجش مناسب به منظور ارزیابی وضعیت خلقی ورزشکاران خود استفاده کنند.

خودپنداره بدنی به عنوان یکی از ابعاد شخصیتی افراد که با آمادگی جسمانی و سطح فعالیت بدنی ارتباط دارد، ممکن است با عملکرد و موفقیت ورزشی مرتبط باشد و موقعیت اجتماعی افراد را افزایش دهد. به همین منظور، هدف این پژوهش تعیین رابطه بین خودپنداره بدنی با عملکرد ورزشی دانشجویان دختر شرکت کننده در هفتمین المپیاد ورزشی واقع در اصفهان می باشد.
روش شناسی: جامعه آماری این تحقیق را کلیه 1405 نفر دانشجوی دختر شرکت کننده در مسابقات تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی 160 نفر به عنوان نمونه گزینش گردید و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی ورزش های انفرادی و اجتماعی تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه استانداردشده «خودتوصیفی بدنی» مارش1996 بود که حاوی 70 سوال است. عملکرد ورزشی آزمودنی ها نیز از طریق رتبه های کسب شده به وسیله آنان در مسابقات که به طور رسمی اعلام گردیده بود، به دست آمد. داده ها با استفاده از آزمون همبستگی تاو کندال سی در سطح 05/0>p تحلیل شد.
نتایج، رابطه معنی داری را بین خودپنداره بدنی و عملکرد ورزشی هم در مجموع رشته های ورزشی، هم در رشته های ورزشی انفرادی و هم رشته های ورزشی اجتماعی نشان داده است.
یافته های این تحقیق نشان داد بین دو متغیر خودپنداره بدنی و عملکرد ورزشی احتمالا صرف نظر از عامل نوع رشته ورزشی (انفرادی و اجتماعی) رابطه وجود دارد. اگرچه تایید این موضوع نیاز به تحقیقات وسیع تری دارد.

هدف از این پژوهش، مقایسه میزان اعتماد به نفس ورزشی وزنه برداران نخبه و غیر نخبه و بررسی رابطه آن با میزان موفقیت در مسابقات است. تعداد 60 وزنه بردار از 71 دانشجوی شرکت کننده در بیست و یکمین دوره مسابقات وزنه برداری دانشجویان سراسر کشور و تمامی وزنه برداران تیم ملی ایران شرکت کننده در مسابقات آسیایی 2007 چین (8 نفر) به پرسش نامه اعماد به نفس ورزشی صحیح پاسخ دادند. تمامی وزنه برداران تیم ملی و دانشجویانی که در مسابقات دانشجویان سراسر کشور مقام اول تا سوم را کسب نمودند، به عنوان وزنه بردار نخبه (31 نفر) و دیگر وزنه برداران به عنوان گروه غیر نخبه (37 نفر) در نظر گرفته شدند. پرسش نامه مذکور حاوی سه بعد (1 مهارت و وظیفه، 2 خود شخص و 3 موقعیت و شرایط) بود که هر کدام با 3 سوال پوشش داده شد. پاسخ نامه به صورت 5 سطحی لیکرت و حاوی پاسخ های «1 کاملا موافقم، 2 موافقم، 3 نه موافقم و نه مخالفم، 4 مخالفم، 5 کاملا مخالفم» بود که پاسخ 5 سوال به طور پیش رونده امتیاز های 1 تا 5 و پاسخ 4 سوال به صورت پس رفت کننده امتیازهای 5 تا 1 را به خود اختصاص می داد تا نظرات صحیح قابل تشخیص باشد؛ به طوری که با این روش نظرات 11 نفر غیر قابل قبول تشخیص داده شد. برای تعیین عامل موفقیت در مسابقات، «مقام کسب شده» را مورد استفاده قرار دادیم و به منظور کنترل عامل سطح مسابقات (ادغام دو گروه تیم ملی و نفرهای برتر مسابقه دانشجویی) «مجموع تعداد وزنه های مهار شده در یک ضرب و دوضرب» را عامل دیگر موفقیت در نظر گرفتیم. با توجه به تجزیه و تحلیل های آماری بین گروه نخبه و غیر نخبه اختلاف معنی داری در سطوح اعتماد به نفس و دو بعد «مهارت و وظیفه» و «خودشخص»، مقام کسب شده و تعداد وزنه های مهارشده با برتری وزنه برداران نخبه مشاهده شد؛ اما هیچ همبستگی معنی داری میان سطوح اعتماد به نفس ورزشی و ابعاد آن با عوامل موفقیت در مسابقات وجود نداشت. با توجه به تنایج تحقیق حاضر، اگرچه رابطه ای میان اعتماد به نفس ورزشی و عوامل موفیقت در مسابقهافت نشد، مشاهده گردید که ورزشکاران نخبه که سطوح اعتماد به نفس بالاتر و معنی داری نسبت به گروه غیر نخبه داشتند، هم در مقام کسب شده و هم در تعداد وزنه های مهار شده به طور معنی داری برتر از گروه غیر نخبه بودند. بنابراین، اعتماد به نفس وجه تمایز بین ورزشکاران نخبه و غیرنخبه ای به عبارتی موفق و ناموفق می باشد.

پژوهش حاضر به بررسی انگیزه ها ودلایل حضور داوطلبان در نهمین المپیاد ورزشی دانشگاه های سراسر کشور (دختران) پرداخته است. سازمان های داوطلبانه با شعار) یک نفر برای همه و همه برای یک نفر (ریشه3000 ساله در تاریخ بشری دارند. نیروهای داوطلب مجموعه مهمی از منابع انسانی سازمان های ورزشی و تفریحی جهان محسوب می شوند. در المپیک زمستانی لیک پلاسید 1980 به طور رسمی نیروهای داوطلب حضور داشتند. مطالعات انجام شده نشان می دهد که در کشور آمریکا در سال 1996، 127 میلیون نفر با میانگین 3 ساعت در هفته در فعالیت داوطلبی شرکت کرده اند که حدود 25 میلیون نفر آن ها در فعالیت های ورزشی نقش داشتند. در بازی های المپیک آتلانتا از مجموع 100 هزار نفر 47600 نفر، نیروی داوطلب بودند.
حدود400 دانشجو به طور داوطلبانه در برگزاری مسابقات ورزشی دانشجویان سراسر کشور (المپیاد نهم) شرکت داشتند. این تحقیق به دنبال بررسی دلایل وانگیزه های حضور این نیروهای داوطلب بود. 107نمونه آماری با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته با روایی 0. 82 و پایایی 0. 86 مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن آزمودنی ها 22 واز این تعداد 5/12درصد مرد و 5/87 درصد زن بودند.
5/87 درصد آزمودنی ها، علاقه مند به حضور رسمی در یک سازمان داوطلبی ورزشی بودند. یافته ها نشان داد 7/56 درصداز آزمودنی ها برای کسب تجربه، 3/16درصد با توجه به علاقه شخصی در مسابقات حضور داشتند. یافته ها نشان داد که حدود 33 درصدآشنایی با نحوه برگزاری مسابقات، 14 درصد برای افزایش اعتماد به نفس وبهبود فعالیت های اجتماعی 14درصد را به عنوان مهم ترین تجربه خود بیان کردند. همچنین دررابطه با دلایل حضور: 7/31 درصدمشارکت اجتماعی، 2/19 درصد علاقه به فعالیت های مهیج 1/22درصدعلاقه به کمک رسانی وحدود7/6 درصد علاقه به ارزشمند بودن را مطرح کردند.
نتایج نشان دادند که مهم ترین دلایل حضور داوطلبان در المپیاد نهم مشارکت اجتماعی، خدمت به دیگران و داشتن علاقه به فعالیت های مهیج بوده است. اطلاعات به دست آمده از تحقیق، حاکی از آن است که مهم ترین انگیزه های شرکت داوطلبان در المپیاد، کسب تجربه، علاقه شخصی وآشنایی با مدیریت است. همچنین در ارتباط با نوع تجربیات کسب شده توسط داوطلبان نتایج نشان می دهدکه امور مدیریت، افزایش اعتماد به نفس و بهبود فعالیت های اجتماعی از جمله موارد عمده مورد توجه داوطلبان بوده است. این نتایج می تواند در المپیادهای دیگر و سایر فعالیت های داوطلبی مورد توجه مسوولان و داوطلبان قرار گیرد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی با تحلیل رفتگی شغلی در اعضای هیات علمی دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه چهار کشور می باشد. روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی- مقایسه ایی و جامعه آماری آن، کلیه اعضای هیات علمی تمام وقت دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه چهار کشور است که تعداد آن ها، 1000 نفر بوده است. از میان آن ها، تعداد (288) نفر به عنوان نمونه و به طور تصادفی از بین (12) واحد دانشگاهی انتخاب شده اند. ابزار اندازه گیری این تحقیق، پرسش نامه فعالیت بدنی بک و پرسش نامه تحلیل رفتگی مسلش می باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی (t، F، ضریب همبستگی پیرسون ورگرسیون چند متغیره) استفاده گردید و نتایج زیر به دست آمد:میانگین نمره فعالیت بدنی اعضای هیات علمی کمتر از حد متوسط و میزان تحلیل رفتگی بیش از نیمی از آمودنی ها، بالا تر از حد استاندارد بود. نتایج نشان داد، بین نمره کل فعالیت بدنی و مولفه ورزش با تحلیل رفتگی عملکردی و بین مولفه اوقات فراغت با نمره کل تحلیل رفتگی ارتباط معنادار معکوس وجود دارد (05/0 p). همچنین متغیر فعالیت بدنی در اوقات فراغت توان پیش بینی (22) درصد از میزان تحلیل رفتگی را دارد. در مجموع نتایج تحقیق نشان داد که فعالیت بدنی و ورزش، یک شیوه مفید و موثر در کاهش تحلیل رفتگی می باشد

هدف پژوهش، توصیف میزان تجربه، احساس نیاز و نگرش نسبت به کامپیوتر در بین معلمان و مربیان حال حاضر ورزش بود. پرسش نامه ای شامل چهار بخش احساس شخصی نسبت به کامپیوتر، میزان دسترسی، میزان کاربری، و میزان نیاز به کامپیوتر برای مربیان و معلمان برتر توسعه داده شد و در یک نمونه در دسترس هدفمند متشکل از 50 معلم و100 مربی مطرح پخش گردید. از این تعداد 105 پرسش نامه (62 مربی و 43 معلم) بازگشت داده شد. روایی محتوای پرسش نامه به وسیله اظهار نظر و اصلاح 3 نفر از متخصصان تایید گردید. اعتبار پرسش نامه با تکنیک تعیین همسانی درونی (آلفای کرونباخ) در بخش های احساس، دسترسی، کاربری، و نیاز به ترتیب برابر 94/0، 64/0، 72/0، و 78/0 به دست آمد. معلمان و مربیان در مجموع نسبت به کامپیوتر احساس مثبتی داشتند؛ ولی احساس مثبت در میان معلمان بیشتر از مربیان بود (02/0=P). میزان دسترسی به کامپیوتر برای هر دو گروه معلم و مربی یکسان و بیشتر از متوسط بود. علیرغم امکان دسترسی خوب، میزان کاربری کامپیوتر در هر دو گروه بسیار کم (ماهی یک بار) بود. احساس نیاز به کامپیوتر در هر دو گروه زیاد و در معلمان بیشتر از مربیان بود (02/0=P). نتیجه آن که مربیان و معلمان برتر، اهمیت کامپیوتر را درک کرده اند و نگرش مثبتی به آن دارند؛ اما به اندازه کافی این نگرش مثبت را به جلسات تمرین و محیط های رقابتی ورزشی منتقل نکرده اند. دلیل این موضوع، احتمالا عدم دسترسی به برنامه های کامپیوتری و عدم آموزش مناسب در این رابطه است.

هدف تحقیق، تحلیل مکانی فضاهای ورزشی شهر آمل با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS)) بوده است. نمونه آماری برابر جامعه آماری، کلیه فضاهای ورزشی شهر آمل (68 فضای ورزشی) می باشد. ابتدا اطلاعات توصیفی مکان های مورد مطالعه از اسناد موجود جمع آوری گردیده، سپس با حضور در مکان های مورد نظر با استفاده از دستگاه GPS موقعیت جغرافیایی این اماکن ثبت و سپس اطلاعات مکانی مربوط به شهر از تصاویر ماهواره ای و نقشه های شهری موجود جمع آوری گردید. اطلاعات مورد نیاز در محیط سیستم های اطلاعات جغرافیایی وارد شد و سپس به تهیه نقشه های مورد نظر در محیط Auto Desk Map پرداخته و به منظور توپولوژی در محیط نرم افزار Arc/info وارد شده و داده های توصیفی به صورت لایه های اطلاعاتی مختلف در بانک اطلاعاتی GIS ذخیره سازی و با استفاده از توابع و الگوریتم های تحلیلی GIS، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، وضعیت موجود منطقه ارزیابی گشته و در صورت نیاز فضاهای ورزشی جدید نیز از طریق مدل های موجود در محیط GIS، مکان یابی انجام شده و خروجی اطلاعات از این سیستم به صورت نقشه های جدید صورت گرفته است. نقشه های به دست آمده از نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که از نظر شعاع کاربردی در هر سه شعاع (500، 1000 و 2000) پراکندگی اغلب فضاهای ورزشی کوچک شهر، مطابق با استانداردهای موجود نبوده است. فضاهای ورزشی متوسط و بزرگ نیز با آن که نسبت به فضاهای کوچک از پراکندگی بهتری برخوردار بودند ولی در نهایت با استانداردهای موجود تطابق کامل نداشتند. از نتایج تحقیق حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که در تاسیس فضاهای ورزشی جدید، باید از نظر رعایت استانداردهای تعیین شده برای شعاع کاربری دقت بیشتری به عمل آید تا امکان دسترسی آسان به این فضاها برای همه شهروندان وجود داشته باشد.