فهرست مطالب

مجله زنان مامائی و نازائی ایران
سال شانزدهم شماره 46 (هفته چهارم فروردین 1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/01/25
  • تعداد عناوین: 4
|
  • راضیه دهقانی فیروزآبادی، عباس افلاطونیان، رباب داور، لیلی سخاوت، فاطمه منصوری مقدم صفحات 1-6
    مقدمه
    یکی از مراحل مهم در موفقیت تکنیک های کمک باروری، تحریک موثر فولیکول های تخمدان و القاء مناسب تخمک گذاری می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر استفاده از روش hCG با دوز کم به اضافه آگونیست هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) بر روی القاء تخمک گذاری و مقایسه آن با روش hCG تنها با دوز استاندارد در تکنیک IUI با پروتکل آنتاگونیست انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 91-1390 بر روی 100 زوج نابارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات ناباروری دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. زنان نابارور 18 تا 35 ساله که تحت درمان با پروتکل آنتاگونیست قرار گرفته بودند، پس از رسیدن حداقل 3 فولیکول به 18 میلی متر، به طور تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. به یک گروه، hCG با دوز کم (2500 واحد) به اضافه آگونیست GnRH (2/0 میلی گرم تریپتورلین) و به گروه بعدی hCG تنها (10000 واحد) به صورت عضلانی تزریق شد. در هر دو گروه، 36-34 ساعت پس از تزریق، IUI انجام شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون های کای اسکوئر و تی دانشجویی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    بیماران از نظر ضخامت آندومتر، میزان استرادیول در روز تزریق hCG و تعداد آمپول های گنادوتروپین مصرف شده تفاوتی نداشتند (1/0=p). سندرم تخمدان تحریک شده در گروه hCG تنها، بیشتر بروز کرد ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (1/0=p). بارداری شیمیایی در گروه آگونیست GnRH بالاتر بود (03/0=p)، و دو گروه از نظر بارداری کلینیکی اختلاف معناداری نداشتند (07/0=p).
    نتیجه گیری
    روش hCG با دوز کم به اضافه اگونیست GnRH، می تواند یک روش خوب و حتی جایگزین روش های استاندارد HCG در تحریک تخمک گذاری در پروتکل های آنتاگونیست محسوب شود.
    کلیدواژگان: تحریک تخمک گذاری، تکنیک های کمک باروری، گنادوتروپین جفتی، هورمون آزاد کننده گنادوتروپین
  • لیدا جراحی، مصطفی الماسی دوغایی، سید رضا حبیب زاده شجاعی صفحات 7-13
    مقدمه
    زنانی که از وسایل پیشگیری از بارداری، به درستی و منظم استفاده نمی کنند و همچنین افرادی که از روش آمیزش منقطع که روش سنتی، نامطمئن و متداول در ایران می باشد، استفاده می کنند، در خطر بالای مواجهه با بارداری ناخواسته می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل موثر در انتخاب شیوه نامطمئن پیشگیری از بارداری انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه گذشته نگر در سال 1391 بر روی 174 نفر از زنان باردار تحت پوشش مراقبت بهداشتی دوران بارداری در شهر طرقبه انجام شد. داده های مربوط به ویژگی های فردی، رفتار باروری و روش پیشگیری از بارداری از پرونده های مراقبت بهداشتی استخراج شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 13) و آزمون های تی، کای اسکوئر و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    از 174 زن مورد مطالعه، 42 نفر (24%)، قبل از بارداری از هیچ روش پیشگیری از بارداری استفاده نکرده بودند؛ با خروج آنان، 52 نفر (4/39%) از روش های مطمئن و 80 نفر (6/60%) از روش آمیزش منقطع استفاده کرده بودند. میانگین سنی زنان 8/4 5/26 سال بود، 61 نفر (2/46%) از زنان، دارای تحصیلات دیپلم و بالاتر، 125 نفر (7/94%) خانه دار و 50 نفر (9/37%) آنان نخست باردار بودند. تنها تعداد بارداری قبلی با انتخاب روش پیشگیری ارتباط معناداری داشت (05/0>p) و زنانی که سابقه بارداری قبلی نداشتند، 5/1 برابر بیشتر از روش آمیزش منقطع استفاده کرده بودند.
    نتیجه گیری
    سابقه بارداری و تعداد بارداری های قبلی، تنها عوامل موثر در عدم انتخاب روش های نامطمئن پیشگیری از بارداری بود و زنانی که سابقه بارداری قبلی نداشتند، بیشتر در معرض خطر انتخاب و استفاده از روش آمیزش منقطع بودند.
    کلیدواژگان: بارداری ناخواسته، پیشگیری از بارداری، عوامل خطر
  • طیبه ریحانی، فرزانه جعفرنژاد، حمیدرضا بهنام وشانی، محمود عجم، مهناز بقایی صفحات 14-19
    مقدمه
    دیسمنوره، یک اختلال شایع زنان می باشد که 50 درصد زنانی را که دوره های قاعدگی دارند را مبتلا می سازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر پیاده روی سریع بر دیسمنوره اولیه در دانشجویان دختر انجام شد.
    روش کار
    در این مطالعه کارآزمایی بالینی که در سال 1391 در شهر مشهد انجام شد، دو گروه 45 نفری دانشجو در دو گروه ورزش و کنترل مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه پژوهش آن شامل تمام دانشجویان دختر دانشکده پرستاری و مامایی بودند. گروه مداخله ورزش را در سه دوره متوالی قاعدگی، در سه روز اول به مدت نیم ساعت انجام دادند. ابزار گردآوری داده ها شامل: معیار دیداری درد، پرسشنامه داده های فردی، مشخصات قاعدگی، فرم ثبت داده های قبل از ورزش و فرم ثبت داده های بعد از ورزش در خصوص دیسمنوره بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 19) و آزمون های تی مستقل، تی زوجی، من ویتنی و ویلکاکسون انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    میانگین سن واحدهای پژوهش 74/20 سال، میانگین طول مدت دیسمنوره در هر دوره 49/2 روز و میانگین طول مدت خونریزی 96/6 روز بود. دو گروه مورد مطالعه از نظر میانگین شدت درد قبل از مداخله همسان بودند؛ ولی بعد از مداخله تفاوت معنی دار شد (001/0p<). تفاوت آماری معنی داری از لحاظ میانگین شدت درد در دختران گروه ورزش در مراحل قبل و بعد از مداخله وجود داشت (001/0p<)؛ در حالی که این تفاوت در گروه کنترل وجود نداشت (81/0=p).
    نتیجه گیری
    ورزش پیاده روی سریع به میزان نیم ساعت در روز در 3 روز اول قاعدگی، منجر به کاهش شدت درد دیسمنوره اولیه می شود.
    کلیدواژگان: درد، دیسمنوره، ورزش
  • اعظم زرنشان، کریم صالح زاده، بهلول قربانیان، سودابه شرابیانی، سولماز شیرپور صفحات 20-27
    مقدمه
    اختلالات دستگاه تولید مثل در بین 79-6 درصد از زنانی که درگیر فعالیت های ورزشی هستند، رخ می دهد. علی رغم اینکه اختلالات قاعدگی در بین دختران دانشجوی ورزشکار وجود دارد، مطالعات محدودی در مورد آن و عوامل ورزشی تاثیرگذار بر آن وجود دارد. اختلالات قاعدگی دارای طیف وسیعی می باشند و حتی برخی از آنها می توانند منجر به مشکلات ناباروری شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش شاخص های فعالیت بدنی بر اختلالات قاعدگی دختران ورزشکار دانشجو انجام شد.
    روش کار
    این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1391 بر روی 246 نفر از دانشجویان ورزشکار دانشگاه شهید مدنی آذربایجان انجام شد. افراد به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه مشخصات فردی، مشخصات شاخص فعالیت بدنی و اطلاعاتی پیرامون وضعیت قاعدگی، توسط پژوهشگر جمع آوری و اطلاعات آن از طریق روش های آمار توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 14) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    بین حجم فعالیت (تعداد ساعت فعالیت در یک هفته) و اختلال قاعدگی (منوراژی، متروراژی و پلی منوره) ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (05/0>p)، ولی بین اختلالات قاعدگی و نوع رشته ورزشی، تعداد دفعات و مدت فعالیت ارتباط آماری معنا داری مشاهده نشد (05/0
    نتیجه گیری
    انجام تمرینات ورزشی با حجم بالا می تواند منجر به خونریزی های نامنظم رحمی از قبیل خونریزی طولانی یا شدید (منوراژی)، خونریزی بین قاعدگی و نامنظم (متروراژی) و خونریزی مکرر (پلی منوره) در دختران دانشجوی ورزشکار شود.
    کلیدواژگان: اختلالات قاعدگی، فعالیت بدنی، ورزشکار
|
  • Razieh Dehghani Firouzabadi, Abbas Aflatoonian, Robab Davar, Leily Sekhavat, Fatemeh Mansouri Moghadam Pages 1-6
    Introduction
    One of the most important steps in success of assisted reproductive techniques is appropriate ovulation induction and effective ovarian follicles stimulation. The aim of this study was to investigate the comparison of low-dose hCG plus gonadotropin releasing hormone (GnRH) agonist on ovulation induction and with standard dose hCG alone in intrauterine insemination technique with antagonist protocol.
    Methods
    This clinical trial was conducted on 100 infertile couples who referred to infertility research center in Shahid Sadoughi university of medical sciences، Yazd، 2010 - 2011. Infertile women aged 18 to 35 who were treated with antagonist protocol were divided randomly into two groups after development of at least 3 follicles beyond 18mm diameter. Low dose of hCG (2500 IU) plus GnRH agonist (0. 2mg Triptorelin، intra muscular) were given to one group (n=70) and the next group (n=70) received hCG alone (10،000 IU، intra muscular). After 34 to 36 hours of injection intrauterine insemination was done in both groups. Data were analyzed with SPSS software version 11. 5 and T student and Chi-square tests. P value less than 0. 05 was considered significant.
    Result
    The patients were not different in terms of endometrial thickness، estradiol levels on day of hCG injection and the number of used gonadotropin ampoules (p=0. 1). Higher incidence of ovarian hyperstimulation syndrome (OHSS) was seen in the only hCG group، but this difference was not statistically significant (p=0. 1). Chemical pregnancy was significantly higher in low dose of hCG plus GnRH agonist (p=0. 03). However، no differences were observed between two groups in terms of clinical pregnancy (p=0. 07).
    Conclusions
    Using low dose hCG plus GnRH agonist can be considered as an appropriate and alternative method instead of standard methods of hCG in ovulation induction with antagonist protocols.
    Keywords: Chorionic Gonadotropin, Gonadotropin releasing hormone, Ovulation induction, Reproductive techniques, assisted
  • Lida Jarahi, Mostafa Almasi Doghaee, Seyed Reza Habibzadeh Shojaee Pages 7-13
    Introduction
    Women who do not use contraception methods correctly and regularly، also those who use withdrawal method which is traditional and common in Iran are high risk for unwanted pregnancy. The aim of this study was to determine the effective factors on choosing unsafe contraception methods.
    Methods
    This retrospective study was conducted on 174 pregnant women who were referred to health center of Torghabeh، Mashhad، Iran، 2012 for pregnancy health care. Demographic data، reproductive variables and the type of contraception methods collected from prenatal care health records and analyzed using SPSS software version 13، t-test، chi-square and Fisher tests. P value less than 0. 05 was considered significant.
    Results
    42 women of 174 (24%) did not use any kind of contraception methods before their pregnancy، from the remaining cases، 52 women (39. 4%) used safe contraception and 80 women (60. 6%) used withdrawal method. Mean age of women was 26. 5±4. 8 years. 61 women (46. 2%) had diploma or higher education level، 125 women (94. 7%) were housewives and 50 cases (37. 8%) were in their first pregnancy. The number of previous pregnancies had a significant relationship with the type of contraception methods (p<0. 05) and women who had no previous pregnancy experience، used withdrawal method 1. 5 times more.
    Conclusion
    History of pregnancy and number of previous pregnancies were the only effective factors on unselecting unsafe contraception methods and women who had no previous pregnancy were more susceptible to select and use withdrawal method.
    Keywords: Contraception, Pregnancy, Unwanted, Risk factor
  • Tayebeh Reyhani, Farzaneh Jafarnejad, Hamidreza Behnam, Mahmoud Ajam, Mahnaz Baghaei Pages 14-19
    Introduction
    Dysmenorrhea is a common gynecologic disorder that affects 50 percent of women who have menstrual periods. This study investigated the effects of brisk walking on primary dysmenorrhea on girl students.
    Methods
    In this clinical trial، 45 students of exercise group and 45 students of control group who were studied in faculty of nursing and midwifery were studied in Mashhad، Iran، 2012. Exercise group performed brisk walking for half an hour in the first 3 days of menstruation in three consecutive menstrual cycles. Research tools included visual pain scale، demographic data questionnaire and menstrual characteristics before and after exercise. Data were analyzed using SPSS software version 19، paired t-test، Mann-Whitney and Wilcoxon tests. P value less than 0. 05 was considered significant.
    Results
    The mean age of participants was 20. 74 years. The mean of dysmenorrhea duration of each cycle and days of bleeding were 2. 49 days and 6. 96 days، respectively. The mean of pain scores was similar in two groups before the intervention but it was significant after the intervention (p<0. 001). There was a significant difference in the exercise group in terms of pain severity before and after intervention (p<0. 001); while، there was no difference in the control group in this regard (p=0. 81).
    Conclusion
    Brisk walking for half an hour in the first 3 days of menstruation reduces pain of primary dysmenorrhea.
    Keywords: Dysmenorrhea, Exercise, Pain
  • Azam Zarneshan, Karim Salehzadeh, Bohloul Ghorbanian, Soudabeh Sharabiani, Solmaz Shirpour Pages 20-27
    Introduction
    Abnormalities of reproductive system occurs in 6-79% of women who are involved in sports activities. However، menstrual dysfunctions exist in female college athletes، but few studies have been conducted on this topic and effective sports factors. Menstrual dysfunctions have a wide range and may lead women to infertility. The aim of this study was to investigate the role of exercise indices on menstrual dysfunctions in female college athletes.
    Methods
    This study was a descriptive analytical one conducted on 246 female college athletes studying in Azarbaijan Shahid Madani university، Azarbaijan، Iran، 2012. Sampling was convenience. Data were collected by a questionnaire of demographic information، exercise indices and information about menstrual cycles. Data were analyzed by descriptive and inferential statistical methods and SPSS software version 14. P value less than 0. 05 was considered significant.
    Results
    There was a significant positive relationship between volume of exercising (the number of hours of exercising per week) and menstrual dysfunctions (menorrhagia، metrorrhagia and polymenorrhea) (p<0. 05)، but، no significant relationship was found between these dysfunctions and parameters of type of sport، its frequency and duration of the exercise (p>0. 05).
    Conclusion
    Exercise with high volume can lead to irregular uterine bleeding، including prolonged or severe bleeding (menorrhagia)، bleeding between menstrual periods and irregular (metrorrhagia) and recurrent bleeding (polymenorrhea) in female college athletes.
    Keywords: Athlete, Exercise, Menstruation Disturbances