Journal of Dental School
Volume:30 Issue: 5, 2013

خصوصیات ضدباکتری نانوذرات نقره اخیرا در درمان ریشه مورد توجه قرار گرفته است. از این رو، تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر آنتی میکروبیال محلول شستشوی جدید حاوی نانوسیلور در مقایسه با هیپوکلریت سدیم و کلرهگزیدین علیه گونه های اشریشیا کولای، انتروکوک فکالیس، سودوموناس آئروژینوزا وکاندیدا آلبیکانس به روش کشت مستقیم انجام شد.
در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی، محیط کشت مولر هینتون برای گونه های اشریشیا کولای، کاندیدا آلبیکانس و سودوموناس آئروژینوزا و محیط کشت اختصاصی بایل اسکولین برای انتروکوک فکالیس تهیه شد. محلول های مختلف شستشوی مورد استفاده شامل کلرهگزیدین2%، کلرهگزیدین2/0%، هیپوکلریت سدیم 25/5%، هیپوکلریت سدیم 5/2%، هیپوکلریت سدیم 125/1%، محلول های نانوسیلور 4000، 400، 200، 150، 100، 50 و 25 ppm بودند، که بعد از آماده سازی با باکتری ها مجاور شده، محیط های کشت به مدت 24 ساعت در انکوباتور با دمای C°37 نگهداری شدند. مقادیر قطر هاله عدم رشد میکروبی برای گونه های مختلف تعیین و داده ها با آزمون های Kruskal-wallis و Dunnett مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
تفاوت های معنی داری میان محلول های شستشو برحسب مقادیر هاله عدم رشد میکروبی برای گونه های انتروکوک فکالیس، اشریشیا کولای، کاندیدا آلبیکانس و سودوموناس آئروژینوزا وجود داشت(0001/0P<). بیشترین اثرات ضدمیکروبی در هیپوکلریت سدیم با غلظت های 25/5% و 5/2% علیه گونه های میکروبی به ثبت رسید. محلول نانوذرات نقره، فعالیت ضدباکتری قابل قبول در مقایسه با سایر مواد برعلیه گونه های باکتری داشته، این فعالیت با افزایش غلظت یون های نقره به صورت مستمر افزایش یافته بود. محلول شستشوی حاوی نانوسیلور در غلظت های مختلف تا ppm100 تفاوت معنی داری با هیپوکلریت سدیم 25/1٪نشان نداد. علاوه بر این، بالاترین خاصیت آنتی باکتریال علیه گونه سودوموناس آئروژینوزا در غلظت های مختلف نانوسیلور تا ppm 100 مشاهده شد، در حالیکه کلرهگزیدین هیچ فعالیت ضدباکتری برعلیه گونه های سودوموناس آئروژینوزا نشان نداد.
براساس نتایج تحقیق، محلول شستشوی کانال ریشه نانوسیلور اگر چه فعالیت ضدباکتری کمتری نسبت به محلول های رایج مورد استفاده داشته است، ولی فعالیت ضدباکتری آن علیه گونه های مختلف باکتری قابل قبول می باشد. بنابراین، در صورت تایید سایر خصوصیات و قابلیت های نانوسیلور، می توان مطالعه بیشتری جهت بهبود خواص این ماده انجام داد و از آن به عنوان جایگزین محلول های معمول شستشوی کانال استفاده نمود.

آگاهی از آناتومی داخلی دندان و اپیکال فورامن همواره به عنوان پیش نیازی اساسی قبل از انجام درمان های کانال ریشه محسوب شده، برای موفقیت درمان اندودنتیک یک ضرورت است. هدف از این مطالعه تعیین فاصله اپیکال فورامن از اپکس آناتومیک و تنگه اپیکال، بررسی انحراف فورامن اپیکال از اپکس اناتومیک و تعیین شایع ترین انواع کانال در دندانهای پره مولر فک بالا توسط استریومیکروسکوپ بود.
در بررسی تجربی آزمایشگاهی حاضر 100عدد دندان پره مولر اول و دوم ماگزیلا کشیده شده از بیماران مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر تهران انتخاب شده، پس از ضدعفونی ریشه ها و تهیه حفره دسترسی، جهت انحراف فورامن اپیکال و فاصله آن از اپکس آناتومیک به کمک فایل شماره 10 و توسط مشاهده با استریومیکروسکوپ تعیین گردید. سپس به منظور اندازه گیری فاصله فورامن اپیکال تا تنگه اپیکال و بررسی نوع کانال دندان ها، تزریق متیلن بلو2٪، دمینرالیزاسیون و شفاف سازی دندان ها انجام گرفت.
در پره مولرهای اول ماگزیلا بطور میانگین فاصله فورامن اپیکال تا اپکس آناتومیک و تنگه اپیکال به ترتیب 5/0-4/0 و 7/0-5/0 میلی متر و در پره مولرهای دوم ماگزیلا به ترتیب 7/0-3/0 و 1-6/0 میلی متر بدست آمد. کمتر از 17٪ کانال های پره مولر اول و کمتر از 37٪ کانال های پره مولر دوم در دو بعد مزیودیستال و باکولینگوال بدون انحراف به اپکس آناتومیک رسیدند. بیشترین نوع کانال، بر طبق طبقه بندی Vertucci در پره مولر اول TypeIV و در پره مولر دومTypeI بود. 94٪ (47 عدد) دندان های پره مولار اول و 46٪ (23عدد) پره مولارهای دوم، دو کاناله و باقی موارد یک کاناله بودند.
این مطالعه نشان داد در دندان های پره مولار فورامن اپیکال در فاصله حدود 7/0-3/0میلی متری از اپکس آناتومیک و 1-5/0 میلی متری تنگه اپیکال واقع شده است. در بیشتر از 83٪ از پره مولرهای اول و بیشتر از 63٪ از پره مولرهای دوم، فورامن اپیکال بر اپکس آناتومیک منطبق نبود. دندان های پره مولار اول در 94٪ و پره مولار دوم در 46٪ موارد دو کاناله بودند.

کم خونی ناشی از فقرآهن یکی از شایع ترین انواع آنمی در دوران کودکی است. بر اساس نتایج سازمان بهداشت جهانی در سال 2001 حدود 5 بیلیون نفر از مردم در سطح جهان از آنمی فقرآهن رنج می برند. علاوه بر تاثیر کمبود آهن در ایجاد کم خونی، کاهش این ماده معدنی تاثیرات منفی بر تکامل جسمی و ذهنی کودکان و نوجوانان دارد. در مطالعات دلائل متعددی به عنوان علل دریافت ناکافی مکمل آهن ذکر شده که از جمله آنها می توان به ایجاد تغییرات در دندان های شیری اشاره کرد. با توجه به اهمیت مصرف قطره آهن، هدف از این مطالعه آزمایشگاهی بررسی تغییرات میزان سختی دندان های شیری بدنبال مصرف سه نوع قطره آهن می باشد.

در مطالعه تجربی- آزمایشگاهی حاضر تعداد 90 دندان قدامی شیری سالم به 6 گروه تقسیم شده، پس از آماده سازی در محیط های کشت پوسیدگی زا قرار گرفتند. در 4 گروه از محیط ها انواع ترکیبات فروس سولفات اضافه شد و دو گروه دیگر به عنوان کنترل مثبت و منفی در نظر گرفته شدند. پس از گذشت 14روز نمونه ها از محیط کشت خارج و با تهیه برش لبیولینگوالی و پالیش، میکروهاردنس بر روی مینا و عاج مورد سنجش قرار گرفت. میانگین داده های بدست آمده از اندازه گیری میکروهاردنس 15 نمونه در هر گروه ثبت شد. برای مقایسه داده ها از آزمون ANOVA و مقایسه چندگانه توسط تست LSD استفاده شد.

در مقایسه میکروهاردنس مینا در 6 گروه مورد مطالعه از لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین میانگین درجه سختی عاج در سه عمق مورد مطالعه اختلاف معنی دار آماری مشاهده شد. میزان میکروهاردنس عاج به ترتیب در زیر ناحیه اتصال مینا وعاج، در 250 Mm ناحیه اتصال مینا وعاج و در450 Mm ناحیه اتصال مینا وعاج عبارت بودند از: گروه اول 00/10±72/68-75/8±75/67-86/11±75/68، گروه دوم 46/12±22/69-36/9±06/73-01/8±29/69، گروه سوم 27/12±533/68-64/10±63/64-15/10±64/69، گروه چهارم 22/11±033/83-01/16±68/71-60/17±88/70، گروه پنجم 83/9±080/60-46/14±52/63-20/11±49/65، گروه ششم 76/43±91/91-47/20±62/88-56/26±04/85.(هر سه مورد 001/0 P=). در مقایسه دو به دوی گروه ها مشخص شد که این اختلاف به تفاوت آماری معنی دار بین گروه 6 با سایر گروه ها مربوط می باشد و گروه های دیگر از لحاظ آماری اختلاف معنی داری ندارند.

بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد که مصرف مکمل های آهن تاثیری بر دمینرالیزاسیون ساختار دندان ندارد.

زیرکونیوم اکساید به عنوان ماده سرامیکی دارای استحکام بالا، در دهه های اخیر مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است. با این وجود برخلاف برتری های مکانیکی، این ماده به دلیل ماهیت خنثی و مقاومت در برابر عوامل شیمیایی، اتصال ضعیفی به سوبستراهای مختلف اعم از سنتتیک و بافت ها برقرار می کند و در بهبود روش های باندینگ، برای گیر بیشتر، جلوگیری از ریزنشت و افزایش مقاومت به شکست ترمیم حائز اهمیت است.
مرور مقالات: از زمان معرفی این ماده، روش های اصلاح سطح متعددی جهت افزایش استحکام باند سمان های رزینی مورد بررسی قرارگرفته اند. برخی از این روش ها عبارتند از: روش های سایش سطح از جمله ابریژن توسط ذرات، سایش توسط فرز و کاغذهای ساینده، پوشش تریبوشیمیایی سیلیکا، روش های silicoating، glass micropearls، استفاده از glaze، selective infiltration etching، اچ داغ و استفاده از مونومرهای فسفات استر؛ که در این مقاله مرور می شوند.

با وجود مطالعات گسترده، هیچ روش درمانی خاصی به عنوان پروتکل استاندارد برای بهبود اتصال به ترمیم های زیرکونیایی مورد توافق نیست.

پروپولیس ماده ایست رزینی که توسط زنبور عسل تولید می شود و امروزه به عنوان یک عامل ضد میکروبی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر پروپولیس به عنوان داروی داخل کانال بر میزان تغییررنگ دندان ها و ارتباط میان روش های مختلف قرار دادن دارو بر میزان تغییر رنگ بود.

در تحقیق تجربی حاضر،40 دندان سالم قدامی انسانی انتخاب شدند. پس از تهیه حفره دسترسی و آماده سازی کانال ها، دندان ها به سه گروه تقسیم گردیدند. درگروه «الف» پروپولیس در داخل کانال و پالپ چمبر قرار گرفت. درحالی که درگروه «ب» پروپولیس در داخل کانال قرار داده شد. درگروه «ج» به عنوان گروه کنترل در داخل کانال سرم فیزیولوژی قرار داده شد. تصاویر دیجیتالی از سطوح لبیالی تمام دندان ها توسط دوربین دیجیتالی(Fujifilm، 5.0MP، 12X Optical، Tokyo، Japan) در بازه های زمانی 1روز، 1 هفته، 2 هفته، 1ماه و 2 ماه تهیه شدند. بررسی رنگ دندان ها در سه قسمت (اینسیزالی، میانی و سرویکالی) توسط سیستم CIELab و به وسیله نرم افزار گرافیکی فتوشاپ انجام گرفت. داده های جمع آوری شده در دوره های پیگیری ذکر شده مورد بررسی قرار گرفتند.

تفاوت تغییرات کلی رنگ ایجاد شده در دو گروه الف و ب نسبت به گروه کنترل معناداربود (001/0P<). تغییرات معناداری در دوره های پیگیری در گروه های الف و ب مشاهده شد (001/0P<). همچنین درماه دوم میزان تفاوت تغییرات کلی رنگ در دندان های گروه الف وب در قسمت های مختلف دندان (اینسیزالی، میانی و سرویکالی) غیر معنادار برآورد گردید.

به استناد نتایج به دست آمده، استفاده از پروپولیس به عنوان داروی داخل کانال می تواند سبب تغییر رنگ کلینیکی در تاج دندان ها گردد. روش های مختلف قرار دادن دارو نیز تاثیری بر میزان این تغییر رنگ ندارد.

با توجه به همزمانی شکل گیری تاج مولر سوم با رویش مولر دوم مندیبل و احتمال نهفتگی مولر دوم بر اثر جوانه مولر سوم و از آنجا که نهفتگی دندان ها مشکلات متعددی برای بیماران در پی دارد، هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط اندازه، زاویه محور، میزان تکامل و موقعیت قرار گرفتن جوانه دندان عقل در نمونه های با دندان مولر دوم نهفته بود که می تواند در تشخیص زودرس و پیشگیری از نهفتگی موثر باشد..

در مطالعه توصیفی-تحلیلی مورد-شاهدی حاضر، 5420 پرونده مربوط به بیماران 15-12 ساله مراجعه کننده به دانشکده های دندانپزشکی شهید بهشتی و تهران، همچنین مطب های خصوصی انتخاب و 20 نفر (14 دختر و 6 پسر) با نهفتگی دندان مولر دوم پایین شناسایی شدند. 20 بیمار ارتودنسی با رویش دندان فوق نیز به عنوان گروه شاهد از همان مراکز انتخاب و با گروه مورد همسان سازی شدند. متغیرهای زاویه محور دندان عقل نسبت به مولر دوم، اول و بیس مندیبل، نسبت اندازه مزیودیستالی دندان عقل نسبت به مولر دوم پایین، مراحل تکاملی دو دندان و موقعیت مارجینال ریج مزیالی جوانه دندان عقل نسبت به دندان مولر دوم اندازه گیری و با آزمون های student t و chi-square در دو گروه با نهفتگی و رویش دندان مولر دوم مقایسه شدند.

میانگین زاویه محور دندان عقل نسبت به مولر دوم، مولر اول و بیس مندیبل در گروه مورد به ترتیب 20/30، 6/53 و 3/51 درجه و در گروه شاهد برابر 4/21، 65/34 و 15/45 درجه بود. تفاوت نمونه ها از نظر زاویه دندان عقل نسبت به مولر دوم و اول در دو گروه معنی دار (به ترتیب: 047/0P< و 0001/0P<) ولی تفاوت آنها از نظر زاویه دندان عقل نسبت به بیس مندیبل معنی دار نبود. میانگین نسبت اندازه مزیودیستالی دندان عقل به مولر دوم پایین در گروه مورد 99/0 و در نمونه های شاهد 95/0 و بدون تفاوت معنی دار گزارش گردید. مرحله تکاملی دندان عقل براساس طبقه بندی Nolla، همچنین موقعیت مارجینال ریج مزیالی جوانه دندان عقل نسبت به دندان مولر دوم تاثیر مشخصی در نهفتگی دندان مولر دوم پایین نداشت.

زوایای دندان عقل نسبت به مولر دوم و اول در نمونه های با نهفتگی دندان مولر دوم پایین بیشتر از نمونه های با رویش دندان مولر دوم بود که از نظر پیشگیری کلینیکی حائز اهمیت می باشد، هرچند تفاوت مشخصی در زاویه دندان عقل نسبت به بیس مندیبل، نسبت مزیودیستالی دندان عقل به مولر دوم، مراحل تکاملی و موقعیت مارجینال ریج مزیالی جوانه دندان عقل نسبت به مولر دوم در دو گروه با دندان نهفته و رویش یافته مشاهده نگردید.

اختلالات مفصل گیجگاهی-فکی (TMD) یکی از شایع ترین اختلالات در ناحیه فک و صورت بوده، اغلب به همراه درد، عملکرد ناقص مفصل TMJ و عضلات جونده تشخیص داده می شود. به دلیل وجود معیارهای متفاوت برای تشخیص این اختلالات، مقادیر متفاوتی از شیوع TMD در جوامع مختلف ارائه شده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین شیوع ناهنجاری های مفصل گیجگاهی-فکی در بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در پاییز 1389 بوده است.
در تحقیق توصیفی حاضر 150 نفر از مراجعین عمومی بخش پروتز ثابت (86 زن، 64 مرد) به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از پرسشنامه (subjective) و معاینات بالینی (objective) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این معاینات، جنبه های مختلفی از اختلالات TMD نظیرکلیک، حساسیت عضله و مفصل در بیماران بررسی و شیوع آنها تعیین شد. مقایسات آماری با استفاده از آزمون chi-square انجام گرفتند.
کلیک در 3/21% بیماران، حساسیت عضله به لمس در 7/18%، حساسیت مفصل TMJ در 3/5%، اختلالات TMD در 7/18% معاینه شوندگان و محدودیت در باز کردن دهان نیز در 3/1% گزارش گردید. علیرغم شیوع بیشتر اختلالات TMD در زنان، تفاوت معنی داری از این جهت بین زنان و مردان مشاهده نشد (3/39% در برابر 7/60%).
براساس نتایج تحقیق حاضر، شیوع اختلالات TMD و عوارض مرتبط با این اختلالات در میان مراجعین به بخش پروتز دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در پاییز سال 1389، 7/18% بدست آمد که کمتر از مقادیر موجود در پیشینه های مطالعاتی بوده است.

امروزه درمان نواحی بی دندانی با پروتزهای متکی بر ایمپلنت افزایش یافته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان بقای ایمپلنت برحسب قطرهای مختلف بود.
در مطالعه گذشته نگر حاضر برای 239 جانباز جنگ تحمیلی که بین سال های 79 تا 89 جهت درمان به درمانگاه قاضی طباطبایی مراجعه نموده بودند، در مجموع 1649 ایمپلنت قرار داده شد. معیار موفقیت بر اساس ایمپلنت هایی بود که استئواینتگره بوده، در بررسی کلینیکی فاقد علایم عفونت، لقی و لوسنسی در اطراف ایمپلنت ها بودند. اطلاعات مورد نیاز از طریق پرونده های موجود وارد پرسشنامه گردید. آنالیز آماری با استفاده از آزمون Chi-square و Log-Rank انجام گرفت.
در مجموع 1533 ایمپلنت بررسی شده، 61 عدد (4%) موفقیت آمیز نبود. میزان بقای برندهای مختلف با قطر ارتباط معنی داری داشت. به طوری که بیشترین میزانfailure مربوط به قطر 5/6-5 میلی متر و کمترین میزان به قطر 5/3-3 میلی متر مربوط بود.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان بقای ایمپلنت ها توسط قطر آنها تحت تاثیر قرار می گیرد، به طوری که میزانfailure در قطرهای بالاتر بیش از قطرهای پایین بود.

در مقایسه با معیارهای کلینیکی، معیارهای سلامت دهان ادراک شده در مطالعات سلامت دهان در کشور ایران کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، اندازه گیری سلامت دهان ادراک شده در بالغین شهر تهران بود.

در این مطالعه مقطعی که به صورت مصاحبه تلفنی بر روی 1100 نفر از بالغین شهر تهران انجام گرفت، سلامت دهان ادراک شده توسط دو متغیر اندازه گیری شد: 1- دندان های کشیده شده جایگزین نشده و 2- فرم تغییر یافته پرسشنامه استاندارد Rand برای سلامت دندان ها شامل سه سوال در مورد درد، مشکل در جویدن و مشکل در برقراری ارتباط با دیگران.

به طور میانگین، 28/1 دندان کشیده شده برای بالغین شهر تهران بدست آمد که البته 8/53 درصد از افراد گزارش کردند که هیچ دندان غایبی ندارند. دندان های از دست رفته به صورت معنی داری در افراد جوان تر (001/0P<) و افراد با تحصیلات بالاتر(001/0P<) کمتر بود. متغیر Rand با افزایش سن بهبود یافت (001/0P<) اما با تحصیلات رابطه ای نداشت. سه متغیر درد، مشکل در جویدن و مشکل در برقراری ارتباط با دیگران با یکدیگر همبستگی بالایی داشتند (73/0Chronbach’s Alpha=) اما هیچ کدام با متغیر دندان های کشیده شده همبستگی معنی داری نداشتند.

با اینکه تقریبا نیمی از بالغین تهرانی به خاطر از دست دادن دندان ها به صورت نسبی دچار ناتوانی هستند اما تعداد بسیار کمی از آنها از درد، مشکل در جویدن و مشکل در برقراری ارتباط با دیگران اظهار ناراحتی می کنند.