فصلنامه سرامیک ایران
سال هشتم شماره 4 (پیاپی 33، زمستان 1391 و بهار 1392)

پلاگیاریسم به عنوان معضلی در ساختار مقالات مجلات داخلی و خارجی شناخته م یشو د. تاکنون برر س ی های متعددی برای شناخت عوامل موثر در ایجاد این ناهنجاری سیستم پژوهش جهانی صورت گرفت هاست. در برخی کشورها، مرز مشخصی بین پلاگیاریسم و سایر تخلفات اخلاقی وجود ندارد و بررس ی ها بیشتر بر حوز هی تقلب متمرکز اس ت. اگرچه رابط های نزدیک بین پلاگیاریسم و کپ یرایت وجود دارد نباید آنها یکسان فرض شون د. شرایط خاص حاکم بر فضای تحت وب باعث ایجاد انگیزه بیشتری برای ارتکاب پلاگیاریسم خواهد گش ت. پروتک لها و همچنین نر مافزارهای متعدد و پیشرفت های جهت مقابله و تشخیص پلاگیاریسم وجود دارد. بررسی آثار و عواقب پلاگیاریسم در کنار آگاه یبخشی و استفاده از ابزارهای کشف پلاگیاریسم گامی برجسته در جهت کاهش تقل بهای مختلف در پژوه شها و ایجاد فضایی امن برای دان شپژوهی و علم اندوزی محسوب می شود.

در این تحقیق به بررسی تاثیر اندازه ذرات نانومتری و دمای پخت بر خواص دیالکتریکی پرداخته شده اس ت. همچنین (CaCu3Ti4O مواد نوین با ضریب د یالکتریک فو قالعاده بالا (12 مدلی جدید برای توجیه رفتار د یالکتریکی غیرعادی مشاهده شده ارائه شده اس ت. در اثر استفاده از نانوذرات یک مکانیزم گذار پلاریزاسیون اضافی در محدوده فرکانسی پایین مشا هده شده است که مدل ظرفیت لایه، (IB) می تواند ناشی از فعال شدن مکانیزم پلاریزاسیون از قبی ل سدهای داخل ی بر اثر اکتیواسیون آسیاب پرانرژی باشد. (NBLC) نانوسد

از دو روش حرار تدهی با امواج مایکروویو و حرار تدهی در کوره سنتز BZN در این تحقیق ترکیب 1000 oC نشان داد که سنتز این فاز با امواج مایکروویو در دمای XRD گردید. نتایج حاصل از تکمیل گردی ده اس ت. تشکیل این فاز با این روش به 26 دقیقه زمان احتیاج داشت و این در حالی STA 1000 به پایان رسی د. آنالیز oC است که سنتز در کوره بعد از 60 دقیقه نگ هداری در دمای 500 ° یک کاهش وزن تدریجی در نمونه C نشان داد که از دمای حدود BZN برای نمونه با ترکیب جوش خوردگ ی، TEM و SEM 950 ° پایان م ییابد. تصاویر C شروع می شود و در دمای حدود تودهای شدن وبه هم چسبیدن ذرات در هر دو روش سنتز را نشان داد. همچنین با استفاده از تصاویر 100-150 nm مشاهده شد که انداز هی بلورکهای بدست آمده از هر دو روش در حدود TEM اندازه گیری شد و مشاهده ش د که سطح BET است. سطح ویژ هی ذرات با استفاده از تکنیک 1/78 و پودر سنتز شده درون کوره m2/g ویژهی پودر سنتز شده با استفاده از امواج مایکرووی و 3/22 بود که بسیار بزرگتر از سطح ویژهی پودر بدست آمده از طریق اجاق مایکروویو است.

در این پژوهش ابتدا فریت کبالت با روش هیدروترمال در دمای °C 190 و زمان های 5 1، 3، 5 4 و 6 ساعت و سپس در دماهای 110، 130، 150، 170 و 190 درجه سانتیگراد و زمان 3 ساعت سنتز گردید. نمونه ها توسط پراش اشعه ایکس، میکروسکوپ الکترونی روبشی و مغناطومتر نمونه لرزشی (VSM) آنالیز و شناسایی شد. نتایج بیانگر تشکیل فریت کبالت در دماها و زمان های مختلف می باشد. آهنربایش و میدان پسماندزدای مغناطیسی به ترتیب تا مقدار emu/g 57 در زمان 3 ساعت و 485 اورستد در زمان 5 4 ساعت افزایش و سپس کاهش می یابد، همچنین با افزایش دما از °C 110 تا °C 190 آهنربایش از emu/g 40 تا emu/g 57 افزایش یافته و میدان پسماندزدای مغناطیسی در محدوده ی 29 تا 187 اورستد تغییر می کند. نتایج نشان می دهد که بیشترین مقدار آهنربایش در زمان 3 ساعت و دمای °C 190 قابل دست یابی می باشد.

دی بورید زیرکونیم (ZrB2) خواص منحصر به فردی دارد و به همین علت به عنوان ماده ای با کاربردهای حساس در هوافضا مانند پروازهای مافوق صوت و یا سیستم های پیشرانه موشک شناخته شده است. سینتر این ماده به علت پیوندهای کوالانت قوی و نفوذ در خود پایین مشکل است و نیاز به دماهای بالا و فشار خارجی دارد که سنتز پودرهای نانو می ‎تواند منجر به بهبود تراکم این ماده شود. روش های سنتز بسیاری برای تولید نانو پودرهای دی بورید زیرکونیم به کار رفته اند. در یک دسته بندی کلی این روش ها به واکنش بین زیرکونیم و بور، روش های احیا، روش های شیمیایی و روش های واکنشی تقسیم بندی می شوند. در این مقاله ابتدا ساختار، خواص و کاربردهای عمده پودر دی بورید زیرکونیم آورده شده و در ادامه جزئیات روش های سنتز و خواص نهایی پودرهای حاصل گزارش شده است.

در این پژوهش تلاش شد تا شرایط پایدارسازی دوغاب آلومینا-زیرکن با افزودن گرافیت بررسی شود. تا کنون تهیه و پایدارسازی دوغاب های آلومینا-زیرکن بررسی شده و نتایج نشان داد که با 5/0% افزودنی دولاپیکس، بهترین شرایط پایداری حاصل می شود. در این مطالعه تلاش شد تا دوغابی پایدار از گرافیت تهیه و به دوغاب آلومینا-زیرکن افزوده شود. این دوغاب ها در تهیه کامپوزیت-های آلومینا به روش ریخته گری دوغابی بکار می روند. بنابراین تاثیر نوع و درصد افزودنی ها بر رفتار جریان یابی دوغاب آبی گرافیت بررسی شده و تا حد امکان درصد ماده جامد افزایش داده شد. پارامترهای پایداری مانند رفتار جریان یابی (تغییرات گرانروی و تنش برشی بر حسب سرعت برشی)، پتانسیل زتا و آزمون رسوب در دوغاب ارزیابی شد. در نهایت بهترین شرایط پایداری دوغاب آلومینا-زیرکن-گرافیت بر حسب عوامل بررسی شده ارائه شد.

در این تحقیق بدنه ای از پنج لایه نانو کامپوزیت آلومینا و 5، 10، 15 و20 درصد مولی زیرکونیا به روش پرس تک محور ساخته شد.3 و 2 لایه ای نیز جهت مقایسه بطور مشابه ساخته شدند. کلیه نمونه ها در دمای Co1650 در محیط هوا سینتر شدند. به علت اختلاف خواص رسانش گرمایی آلومینا و زیرکونیا، لایه های نانوکامپوزیت انقباض متفاوتی را به هنگام سینتر از خود نشان دادند. در این تحقیق، به بررسی رفتار سینتر و پیداکردن الگویی مناسب جهت رفتار انقباضی لایه های نانوکامپوزیت و تاب برداشتن سرامیک های مهندسی پرداخته شده است. بررسی الگوی تغییر فرم قطعه های چند لایه ای نشان داد که در نمونه آلومینا-زیرکونیا با تدریجی ترین ساختار گرادیانی کمترین تغییر شکل در حین سینتر را داشته است.

در پژوهش حاضر تاثیر افزودن آلومینای نانو اندازه به پرسلان آلومینایی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصله نشان داد که افزودن نانو آلومینا سبب افزایش استحکام خمشی و نیز افزایش استحکام دی الکتریک در پرسلان آلومینایی می گردد. به طوریکه افزایشwt%3 نانو آلومینا به بدنه پرسلان آلومینایی پایه، استحکام مکانیکی را 9% و استحکام دی الکتریکی را 15% افزایش می دهد. حضور فازهای کوراندوم و مولایت سوزنی و نیز کاهش میکروترک های پیرامون ذرات کوارتز می تواند دلیلی بر این افزایش باشد. افزایش پراکندگی نانوذرات آلومینا در زمینه مانند سدی در مسیر آزاد حرکت یون ها در فاز شیشه عمل نموده و سبب افزایش استحکام دی الکتریک پرسلان آلومینایی می گردد.

در این مقاله نانو ذرات اکسید روی با استفاده از پیش ماده استات روی به روش هیدروترمال ساخته شد. تاثیر سورفکتانت بر روی مورفولوژی و اندازه ذرات اکسید روی مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار، نمونه ها در دمای C ° 140 به مدت 1 ساعت با استفاده از سورفکتانت های مختلف سنتز شد. مورفولوژی و ساختار مواد حاصل به وسیله پراش اشعه (XRD) X، میکروسکپ الکترونی روبشی (SEM)بررسی شد. نتایج XRD نشان داد که با استفاده از تمام سورفکتانت های مورد استفاده، اکسید روی به صورت تک فاز تشکیل شد و هیچ گونه فاز فرعی مشاهده نشد. بررسی های SEM مشخص کرد که مورفولوژی ذرات با استفاده از هر سورفکتانتی متفاوت می باشد. مورفولوژی های میله ای، سوزنی، اسفنجی و گلبرگی با استفاده از سورفکتانت های فوق تشخیص داده شد. میانگین اندازه بلورک ها در محدوده 17 تا 36 نانومتر تغییر کرد.