فصلنامه روستا و توسعه
سال هفتم شماره 1 (پیاپی 25، بهار 1383)

نظام دامپروری افزون بر تامین فرآورده های دامی و پاسخگویی به بخش مهمی از نیازهای پروتئینی جامعه ایران، می تواند بر نظام زراعی نیز تاثیر بگذارد. برخوردهای کشور از تنوع اقلیمی همواره مستعد پرورش دام از نژادهای گوناگون بوده است. تغییر شکل مناسبات و نیروهای تولید در بخش دام و نیز تغییر الگوی مصرف، باعث بروز نوعی عدم تعادل در ساز و کارهای تولید دام و طیور شده است به حدی که وابستگی دو سویه نظام دامپروری را به دنبال داشته است.

هر برنامه رادیویی به منظور رسیدن به هدف های از پیش تعیین شده و رفع بخشی از نیازهای مخاطبان ساخته می شود. بررسی و سنجش نیازها و انتظارات مخاطبان برنامه در کارآتر نمودن آن نقش به سزایی دارد چرا که نیازها و انتظارات مخاطبان دائما در حال تغییرند. لذا تهیه برنامه به ویژه برای مخاطبان خاص می بایست با واقع نگری و بر اساس نتایج تحقیقات و بررسی های کارشناسانه صورت گیرد.

با افزایش شدید جمعیت در شهرهای بزرگ و توسعه فیزیکی بیش از حد آنها، بسیاری از دامداری های اطراف این شهرها به مرور زمان در داخل شهر واقع شده اند، به طوری که قرار گرفتن این دامداری ها در بافت مسکونی شهرها معضلی برای زیست انسانی شده است. به نظر می رسد یکی از راه های سامان دهی فضایی دامداری ها انتقال آنان و ایجاد مجتمع های دامداری می باشد. لذا سؤال اساسی این است که چه موانع و محدودیتهایی در اجرای این طرخ وجود دارد.

یکی از چالش های عمده کشورهای در حال توسعه برای نیل به توسعه پایدار، مسئله فقر روستایی و تعامل شدید ان با تخریب محیط زیست است. تحقیق حاضر که با روش اسنادی و با مراجعه به منابع متعدد داخلی و خارجی انجام شده است، بر آن بوده که با مروری بر دیدگاه های موجود و بررسی برخی تجربه ها، ابعاد مسئله را روشن تر نموده و در برخورد با آن به راهکار مناسبی دست یابد. نگاهی به ادبیات موجود حاکی از آن است که دیدگاه های سنتی، فقر روستایی را به عنوان تشدید کننده تخریب محیط زیست و متقابلا شرایط نامساعد محیطی را عامل وخامت فقر می دانند.