نامه مکانیک شریف
پیاپی 42 (پاییز 1392)

دکتر محمدحسین کارگرنوین در خردادماه سال 1330 در تهران در خانواده ای مذهبی متولد شدند. بعد از اتمام تحصیلات مقدماتی وارد دانشگاه پلی تکنیک (صنعتی امبر کبیر) شده و تحصیلات دوره کارشناسی خود را در دانشکده مهندسی مکانیک این دانشگاه آغاز نمودند. بعد از اتمام دوره کارشناسی برای تکمیل تحصیلات خویش عازم خارج از کشور شده و دوره کارشناسی ارشد خود را در دانشگاه ام-آی-تی همزمان در دو رشته مهندسی مکانیک و مهندسی هسته ای به پایان رساندند. سپس برای دوره دکتری وارد انستیتو پلی تکنیک رنسلر شد و با موفقیت درجه دکتری خویش را در زمینه مهندسی مکانیک از این دانشگاه دریافت نمودند.
او متعهدانه بلافاصله پس ازفارغ التحصیلی در سال 1362 در کوران جنگ تحمیلی به ایران بازگشت و در دانشکده مهندسی مکانیک به عنوان استادیار مشغول به کار شد تا همانند استادان پیشکسوت خود شمعی برای روشنایی و درخشش روزافزون آموزش عالی در کشور باشد. وی در برنامه ریزی، راه اندازی و شکل گیری برنامه های مهندسی مکانیک (به ویژه پس از بازگشایی دانشگاه ها) در دانشگاه صنعتی شریف پس از انقلاب اسلامی نقشی تاثیرگذار و فعال داشت و همواره خالصانه در خدمت نظام آموزش عالی کشور بود. همکاران قدیمی ایشان از نزدیک شاهد تلاش شبانه روزی ایشان در کمک به گسترش کمی و کیفی دورهای کارشناسی، کارشناسی ارشد، و دکتری بوده اند.

دنیای کنونی بهره مند از صنعت و تکنولوژی روز، قطعا مدیون قرن ها تلاش و تفکر صنعتگران و اندیشمندان ادوار مختلف است. انسان ها در گذشته های دور به دلیل نیاز خود صنعت را پایه گذاری کردند و متعاقب آن در جهت تکمیل و ارتقاء صنعت در عرصه های مختلف چاره اندیشی نمودند و تفکر آموزشی را شکل دادند. تفکر و تجارت پیشینیان منشا ارائه ی آموزش در مدارس و موسسات آموزش عالی و دانشگاهی بوده، اما متاسفانه تدریجا صنعت مبتنی بر تجربه و تخصص با مراکز آموزشی در دو قطب جداگانه قرارگرفته اند. هر چند پیوسته این دو حوزه تاثیرگذار بر یک دیگر بوده اند، اما کارکرد جدا ازهم این دو نهاد به تدریج فاصله هارا بیش تر کرده و با انشعاب علوم و گسترش صنایع و اشتغال صنعتگران و دانشگاهیان در حوزه های مربوط به خود، ارتباط صنعت و دانشگاه ضعیف تر و کمرنگ تر شده است. همچنین به دلیل اینکه صنایع ایران عمدتا وارداتی و از نظر تکنولوژی وابسته به کشورهای پیشرفته ی صنعتی هستند و اغلب دستگاه ها و تجهیزات مورد استفاده در صنایع از آن کشورها تهیه شده اند و افراد دانشگاهی در خلق آن ها موثر نبوده اند، دانشگاهیان شناخت کافی از ماشین آلات موجود در صنایع کشور ندارند.