فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 264 (هفته دوم بهمن 1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/11/12
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • مقایسه ی اثرات آنتی آپوپتوتیک داروهای PPAR-Gamma و ACE-I بر روی سلول های اندوتلیال ورید نافی کشت داده شده در معرض سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و افراد سالم
    رخساره معمار، مجید قاسمی، لیلا دهقانی * صفحه 1
    مقدمه

    آلزایمر یک نوع اختلال در عملکرد مغزی است که طی آن، به تدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. مطالعات نشان داده اند که نقص سلول های اندوتلیال می تواند منجر به بیماری های التهابی عصبی مزمن و حاد شود. تیازولیدین دیون ها (TZDs یا Thiazolidinediones) داروهای آگونیست گیرنده ی پراکسی زوم پرولیفراتور اکتیویتور گاما (PPAR-gamma یا Peroxisome proliferator-activated receptor-gamma) هستند. TZDs (پیوگلیتازون ها) نه تنها می توانند آسیب ناشی از تخریب های عصبی را در برخی بیماری های خود ایمن تضعیف کنند؛ بلکه باعث بهبود عملکرد عروق، حفظ سلول های اندوتلیال و مانع از پیشرفت بیماری های آترواسکلروتیک می شوند. برخی داروها نظیر انالاپریل نیز که از خانواده ی مهار کننده های آنزیم تبدیل گر آنژیوتانسین ACE-I (Angiotensin converting enzyme- inhibitor) می باشند، دارای نقش فعالی در سیستم رنین آنژیوتانسین در نقص عملکرد عروق و حفظ این سلول ها می باشند. با توجه به اثرات مفید ACE-I و TZDs بر روی نقص عملکردی سلول های اندوتلیال و حفظ این سلول ها، پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان آپوپتوز در سلول های اندوتلیال ورید نافی تیمار شده با سرم بیماران مبتلا به آلزایمر و مقایسه ی اثر محافظتی این دو دارو انجام شد.

    روش ها

    در این بررسی، 10 نفر به عنوان گروه شاهد و 10 نفر به عنوان گروه مورد انتخاب شدند. برای ارزیابی اثر انالاپریل و پیوگلیتازون بر روی سلول های اندوتلیال تیمار شده با سرم بیماران آلزایمری، نمونه ها به 4 گروه تقسیم شدند. پس از آماده سازی گروه ها، میزان آپوپتوز با استفاده از کیت تشخیص مرگ سلولی و دستگاه فلوسیتومتری بین گروه های شاهد و مورد، 24 ساعت قبل و بعد از اضافه کردن انالاپریل و پیوگلیتازون مقایسه شدند. نتایج حاصل از این مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ی 18 و آزمون ANOVA یک طرفه با 05/0 > P آنالیز شدند.

    یافته ها

    میزان آپوپتوز در گروه اول که با سرم بیماران آلزایمری تیمار شدند، نسبت به گروه تیمار شده با سرم افراد سالم به طور معنی داری بالاتر بود. در گروه تیمار شده با انالاپریل 24 ساعت قبل و بعد از افزودن سرم این بیماران، میزان آپوپتوز در سلول های اندوتلیال در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت. اما در مقایسه، پیوگلیتازون زمانی که 24 ساعت قبل از تیمار با سرم این بیماران اضافه شد، به میزان بیشتری توانست میزان آپوپتوز را کم کند. در هر دو گروه دارویی، میزان دی اکسید نیتریک بین تیمار 24 ساعت قبل و بعد کاهش یافت؛ اما تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    پیوگلیتازون در مقایسه با انالاپریل بهتر می تواند سطح اکسید نیتریک و عوامل آپوپتوزی را در بیماران آلزایمری کم کند. به نظر می رسد که پیوگلیتازون باعث فعال سازی پروتئین های ضد آپوپتوزی بیشتری می شود.

    کلیدواژگان: آلزایمر، آپوپتوز، PPAR، γ، ACE، I
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • چه دلایلی برای انتخاب حرفه ی روان پزشکی وجود دارد؟ همه پرسی 277 دستیار و متخصص روان پزشکی ایرانی
    غلامحسین احمدزاده، غلامرضا قاسمی، بهار پور روشنی، پدرام خلیقی نژاد، ندا مسجدی صفحه 9
    مقدمه
    از شواهد امر چنین بر می آید که دانش آموختگان پزشکی در غرب علاقه ی چندانی به ادامه ی تحصیل در رشته ی روان پزشکی ندارند. در این زمینه، برای دانش آموختگان ایرانی مطالعه ی مستندی یافت نشد. هدف اصلی این مطالعه، دستیابی به دلایل متقنی است که دستیاران روان پزشکی و دانش آموختگان این رشته، یعنی روان پزشکان را به انتخاب این حرفه ی تخصصی سوق داده است.
    روش ها
    جامعه ی پژوهش در این مطالعه ی مقطعی- توصیفی، 1183 دانش آموخته ی رشته ی روان پزشکی و دستیاران کل کشور در سال 1391 بودند. یک پرسش نامه ی 65 سوالی که در برگیرنده ی دلایل متعدد مربوط به چهار دوره ی زندگی حرفه ای شرکت کنندگان (قبل از ورود به رشته ی پزشکی، حین تحصیل، بعد از فراغت از تحصیل در پزشکی عمومی و در زمان انتخاب رشته) بود، بین آن ها توزیع گردید که 277 نفر پرسش نامه های کامل شده را مرجوع نمودند. داده های خام به کمک نرم افزار SPSS و اجرای آزمون های توصیفی، تجزیه و تحلیل شدند.
    یافته ها
    میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه 0/7 ± 3/39 سال و بالغ بر نیمی از آن ها (57 درصد) مرد بودند. بیش از 70 درصد شرکت کنندگان، متخصصین روان پزشکی بودند. تجارب و عوامل مربوط به دوران تحصیل پزشکی عمومی، بیشترین تاثیر را از نظر پاسخ دهندگان داشتند. متخصصان نسبت به دستیاران، این مرحله را بیشتر موثر دانستند که در این بین «اهمیت درمان بیماری های روانی در آینده» در دستیاران و «شخصیت و سلوک استادان و دستیاران روان پزشکی و رشته های مرتبط» در بین متخصصان بیشترین فراوانی را داشت. در بین متخصصان، عوامل مربوط به بعد از فراغت از تحصیل پزشکی عمومی تاثیر نسبی در انتخاب رشته داشت که در این میان گزینه ی «احساس مسوولیت در قبال بیماران روانی» و در مورد دستیاران «شخصیت روان پزشکان و سایر دست اندر کاران» بیشترین فروانی را داشت. عوامل موثر حین انتخاب رشته، تفاوت معنی داری بین دستیاران و متخصصان داشت؛ دستیاران «سهولت نسبی و کشیک های کم استرس» و متخصصین «علاقه» را بیشترین علت ذکر کرده بودند. در زنان و مردان، تفاوت معنی دار در پاسخ ها مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج مطالعه ی حاضر، به نظر می رسد که دلایل شرکت کنندگان گاهی مشترک و در پاره ای زمینه ها متفاوت بود. این تفاوت ها، با توجه به تجارب متفاوت زندگی شرکت کنندگان در مطالعه، قابل توجیه است.
    کلیدواژگان: روان پزشکی، دستیاری روان پزشکی، انتخاب رشته ی دستیاری، دلیل انتخاب
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی عصاره ی هیدروالکلی میوه ی گیاه لگجی بر کیفیت اسپرم و میزان هورمون تستوسترون به دنبال ایجاد دیابت در موش های صحرایی
    جمشید محمدی، بشیر چترروز *، حمدالله دلاویز صفحه 17
    مقدمه

    بررسی ها نشان داده است که دستگاه تولید مثل، تحت تاثیر بیماری دیابت قرار می گیرد. بنابراین در این تحقیق، تاثیر تجویز عصاره ی هیدروالکلی میوه ی گیاه لگجی بر شاخص های باروری و میزان هورمون تستوسترون در موش صحرایی نر مبتلا به دیابت بررسی شد.

    روش ها

    در این مطالعه ی تجربی، 48 سر موش صحرایی ویستار در محدوده ی وزنی 250-200 گرم به طور تصادفی به 6 گروه هشت تایی تقسیم شدند: گروه اول، شاهد که آب مقطر دریافت می نمودند. گروه دوم شاهد تحت درمان با دوز mg/Kg 20 عصاره ی میوه ی لگجی، گروه سوم شاهد مبتلا به دیابت که آب مقطر دریافت کردند، گروه های چهارم و پنجم موش های مبتلا به دیابت که تحت درمان با دوز های mg/Kg 20 و 30 عصاره ی میوه ی لگجی بودند. گروه ششم موش های مبتلا به دیابت که به میزان mg/Kg 100 ویتامین E دریافت می نمودند. سپس میزان تستوسترون و شاخص های باروری اسپرم، اندازه گیری و ثبت گردید.

    یافته ها

    عصاره ی هیدروالکلی گیاه لگجی با دوز mg/kg 30 منجر به افزایش معنی دار تحرک اسپرم (31/15 ± 25/64 درصد) و شکل طبیعی اسپرم (78/19 ± 38/70 درصد) در گروه مبتلا به دیابت تحت درمان نسبت به گروه شاهد مبتلا به دیابت گردید. اگر چه میزان هورمون تستوسترون در گروه های مبتلا به دیابت تحت درمان اندکی افزایش پیدا کرده بود؛ اما این میزان، به لحاظ آماری معنی دار نبود.

    نتیجه گیری

    عصاره ی هیدروالکلی میوه ی لگجی سبب بهبود شاخص های باروری اسپرم در موش های مبتلا به دیابت می گردد.

    کلیدواژگان: دیابت ملیتوس، لگجی، کیفیت اسپرم، موش صحرایی، تستوسترون
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی پودر استنشاقی اریتروپوئیتین و فرم تزریقی آن در افزایش رتیکولوسیت های خون
    ژاله ورشوساز، محسن میناییان، مریم سامی صفحه 28
    مقدمه
    در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی به علت آنمی، نیاز به مصرف مکرر و طولانی مدت اریتروپوئیتین وجود دارد. هدف از طرح حاضر، تهیه ی یک فرم قابل استنشاق از اریتروپوئیتین به صورت پودر خشک و مقایسه ی آن با فرم تزریقی در افزایش رتیکولوسیت های خون بود.
    روش ها
    پودر استنشاقی توسط دستگاه اسپری درایر و مخلوط پلی متیل وینیل اتر مالئیک اسید، 2-هیدروکسی پروپیل آلفا سیکلودکسترین وترهالوز تهیه شد. محلول آبکی اریتروپوئیتین فریزر درای شد و با پودر اسپری درای شده، با نسبت 4 به 1 مخلوط گردید. اندازه ی ذره ای پودر و مقدار دارو در پودر نهایی خشک شده، تعیین شد. جهت مطالعات حیوانی، از 3 گروه 6تایی رت یک گروه دریافت کننده ی پودر فاقد دارو، یک گروه دریافت کننده ی محلول معمولی تزریق زیر جلدی و یک گروه دریافت کننده ی پودر استنشاقی دارو بود. 6 روز قبل از تجویز دارو، معادل 1 درصد وزن غذایی رت ها، آهن به صورت گاواژ داده شد و 840 واحد دارو برای هر بار تجویز در هر رت در نظر گرفته شد. در روزهای 0، 1، 4 و 7، جهت شمارش رتیکولوسیت ها از گوشه ی چشم رت ها خون گیری به عمل آمد و شمارش رتیکولوسیت ها با استفاده از لام هموسیتومتر انجام شد.
    یافته ها
    گروه های شاهد منفی، اریتروپوئیتین تزریقی (Eryth) و فرمولاسیون استنشاقی هیچ اختلاف معنی دار آماری در روزهای 0 و 1 مطالعه نداشتند. در روز 4 بین هر سه گروه، اختلاف معنی دار وجود داشت و تعداد رتیکولوسیت ها در فرمولاسیون استنشاقی با 01/0 > P از گروه اریتروپوئیتین تزریقی و با 001/0 > P از گروه شاهد منفی بیشتر بود. در این زمان، بین گروه اریتروپوئیتین تزریقی و شاهد منفی نیز اختلاف معنی دار با 01/0 > P دیده شد. در روز 7 نیز نتایج مشابه روز 4 بود با این تفاوت کوچک که اختلاف فرمولاسیون استنشاقی با هر دو گروه اریتروپوئیتین و شاهد منفی با 001/0 > P معنی دار بود.
    نتیجه گیری
    پودر استنشاقی اریتروپوئیتین در مقایسه با تزریق زیر جلدی به مقدار بیشتر و طولانی تری می تواند در افزایش رتیکولوسیت های خون موثر باشد و به عنوان جایگزین مناسبی برای راه تزریقی این دارو در نظر گرفته شود.
    کلیدواژگان: اریتروپوئیتین، رتیکولوسیت، دارو رسانی ریوی، نارسایی مزمن کلیوی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • پاسخ بیماران مبتلا به تالاسمی اینترمدیا به درمان هیدروکسی اوره
    مجید متولی باشی، طیبه قاسمی، سیمین همتی، حمید هورفر صفحه 39
    مقدمه
    هیدروکسی اوره یک عامل شیمی درمانی شناخته شده است که به منظور درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. این دارو منجر به القای سنتز g-globin می شود و بنابراین می تواند برای درمان بتا تالاسمی مورد استفاده قرار گیرد. مطالعات مختلف نشان داده است که در بعضی از این بیماران، دارو سطح گلوبین کل و HbF (Hemoglobin F) را افزایش می دهد. با وجود این، تاثیر بالینی هیدروکسی اوره در بیماران مبتلا به تالاسمی هنوز مورد بحث است. در مطالعه ی حاضر، پاسخ کلینیکی بیماران نسبت به دارو، مورد بررسی قرار گرفته است.
    روش ها
    این مطالعه ی تجربی از نوع وابسته به آینده بود. جامعه ی مورد مطالعه، بیماران بتا تالاسمی اینترمدیای مراجعه کننده به بیمارستان سیدالشهدای (ع) اصفهان بین سال های 91-1389 بودند. تاثیر دارو در 46 بیمار از طریق تعیین تغییرات سطح Hb (Hemoglobin) و HbF قبل و پس از یک سال درمان با دارو مورد بررسی قرار گرفت. درمان، بر اساس وزن بدن به صورت کپسول 500 میلی گرمی به میزان mg/kg/day 20 انجام گرفت. بیماران از نظر عوارض دارو نیز تحت نظر قرار گرفتند.
    یافته ها
    میانگین سطح هموگلوبین کل پس از درمان به میزان gr/dl 12/1 ± 47/0 و میانگین سطح HbF به میزان 43/1 ± 04/6 درصد افزایش داشت که میانگین اول از لحاظ آماری معنی دار بود؛ اما میانگین دوم معنی دار نبود. همچنین مصرف دارو سبب بهبود وضعیت بیمار شد و عارضه ای به دنبال نداشت.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد داروی هیدروکسی اوره در اکثر بیماران مبتلا به بتا تالاسمی اینترمدیا موثر است و می تواند برای درمان آن ها مورد استفاده قرار گیرد.
    کلیدواژگان: بتا تالاسمی اینترمدیا، هیدروکسی اوره، هموگلوبین جنینی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Comparing Anti-apoptotic Effects of Peroxisome Proliferator-Activated Receptor-Gamma and Angiotensin-Converting Enzyme Inhibitors using Human Umbilical Vein Endothelial Cells Exposed to Sera from Patients with Alzheimer's Disease and Healthy Controls
    Rokhsareh Meamar, Majid Ghasemi, Leila Dehghani Page 1
    Background

    Alzheimer''s disease (AD)، the most frequent progressive neurodegenerative disorder، is associated with endothelial cell dysfunction. It has been presented that peroxisome proliferator-activated receptor-gamma (PPAR-gamma) agonists can attenuate neurodegeneration of experimental autoimmune encephalomyelitis (EAE) and improve vascular function. On the other hand، angiotensin-converting enzyme inhibitors (ACE-I) has beneficial effects on endothelial dysfunction and endothelial surveillance. This study aimed to compare the beneficial effects of PPAR-gamma and ACE-I on human umbilical vein endothelial cells (HUVECs) treated with sera from patients with Alzheimer''s disease or healthy controls.

    Methods

    10 patients with Alzheimer''s disease and 10 healthy individuals were arranged in case and control groups، respectively. Apoptosis was identified after and before adding pioglitazone and enalapril on endothelial cells by annexin V‐propidium iodide staining and cell-death detection kit. Although، nitrite levels were diminished when the sera exposed to both drugs treated endothelial cells but this difference between them was not significant.

    Findings

    Pioglitazone and enalapril could attenuate apoptosis rate significantly before treating with sera from patients with Alzheimer''s disease but the reduction rate was more when pioglitazone added to the media. Also، nitrite concentration showed significantly greater levels of dissolved NO2/NO3 metabolite in the culture media of endothelial cells treated by sera of patients with Alzheimer''s disease (P < 0. 05)، while the rate of nitric oxide significantly decreased when both drugs were presented in culture media.

    Conclusion

    Overally، apoptosis rate reduced more when PPAR agonist was added than ACE-I drugs. It seems that poiglitazone stimulate more anti-apoptotic mechanisms in Alzheimer''s disease.

    Keywords: Alzheimer, Apoptosis, Peroxisome proliferator, activated receptor, gamma (PPAR, gamma) agonist, Angiotensin, converting enzyme inhibitor (ACE, I)
    Abstract View Paper Original: Persian
  • What Are the Reasons for Choosing Psychiatry as a Profession? A Survey of 277 Iranian Residents and Psychiatrists
    Gholamhossein Ahmadzadeh, Gholamreza Ghassemi, Bahar Pourroshani, Pedram Khalighinejad, Neda Masjedi Page 9
    Background
    Lack of interest to undertake psychiatry as a specialization is well documented. This study was an endeavor to reveal the underlying factors encouraged a group of medical graduates in Iran to peruse their higher education in psychiatry.
    Methods
    The study sample، 277 psychiatrists and residents randomly selected، filled up a paper-pencil questionnaire with 65 items pertaining to factors prior to medicine، during medical course، and after completion of medicine. Data were analyzed using SPSS. 16 and running couple of analytical and descriptive tests.
    Findings
    The mean age of studied samples was 39. 3 ± 7. 0 years and more than half of them were men (57%). Majority of the participants were full-fledged psychiatrists. Over all، the participants claimed that their encounters and experiences during medical course motivated them to turn into psychiatry. For majority of psychiatrists، “the need for treatment of psychiatric patients” and for residents “personality and manner of psychiatric teachers” left more influence on them. Among factors after graduation، “sense of responsibility towards psychiatric patients” and “personality and attitude of mental health personnel toward psychiatric patients” turned out as important factors for psychiatrists and residents، respectively. At the time of appearing for specialization exam، “interest” and “low stress during training” were equally important for both.
    Conclusion
    Full-fledged psychiatrists and residents shared common interest in persuading psychiatry as a specialization. Their differences came from their personal experiences during their training course.
    Keywords: Psychiatry, Residency in psychiatry, Psychiatry course, Factors in choosing psychiatry, Iran
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Effect of Hydroalcoholic Extract of Capparis Spinosa on Quality of Sperm and Rate of Testosterone Following Induction of Diabetes in Rats
    Jamshid Mohammadi, Bashir Chatrroz, Hamdollah Delaviz Page 17
    Background

    It has been shown that reproductive system is affected by diabetes mellitus. The aim of this research was assessing the effect of Capparis spinosa on reproductive parameters and the rate of testosterone after induction of diabetes in rats.

    Methods

    48 Wistar rats (200-250 g) were divided into 6 groups of 8. The shame and diabetic control groups received distilled water. The shame and two diabetic treatment groups received 20، 20 and 30 mg/kg hydroalcohoic extract of Capparis spinosa، respectively. The sixth group received 100 mg/kg of vitamin E. All groups treated for 21 days; then، the rate of testosterone hormone and qualities of sperm were measured.

    Findings

    The mean values of fast mobility and normal morphology of sperm increased significantly (64. 25 ± 15. 31 and 70. 38 ± 19. 78 percent، respectively) in diabetic treatment rats received 30 mg/kg of Capparis spinosa compared to control diabetic group. Although، the rate of testosterone increased in diabetic treatment groups، but was not significant.

    Conclusion

    The hydroalcohoic extract of Capparis spinosa could improve the reproductive parameters in diabetic rats.

    Keywords: Diabetes mellitus, Capparis spinosa, Sperm quality, Rats, Testosterone
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparing the Inhalable and Parenteral Forms of Erythropoietin in Enhancement of Reticulocytes Count
    Jaleh Varshosaz, Mohsen Minaiyan, Maryam Sami Page 28
    Background
    In patients with renal failure، frequent use of erythropoietin is necessary for long times due to serious anemia. The aim of the present study was production of an inhalable dry powder of erythropoietin and comparison it with its parenteral form in erythrocytes count enhancement.
    Methods
    The inhalable powder was prepared using spray-drying of the mixture of poly (methyl-vinyl ether-maleic anhydride)، 2-hydroxy propyl-alpha-cyclodextrin and terhalose. The freeze-dried aqueous solution of erythropoietin was mixed with the spray-dried powder in 1:4 ratio. The particle size and drug content uniformity were determined in the final dried powder. There were 3 groups of rats each containing 6 animals. One group received 840 IU as subcutaneous (sc) injection of regular solution of the drug. The other was treated with blank pulmonary powder and the last group with 840 IU of the spray dried pulmonary powder. Six days before starting the treatment، all animals were fed with 1 % (w/w) ferrous sulfate as gavage. Blood sampling was carried out from eye retro-orbital vein at 0، 1، 4 and 7 days after treatment and the reticulocytes were counted by hemocytometer.
    Findings
    There was not any significant difference between control، inhalable and parenteral groups at days of 0 and 1 after administration. At the day 4، there was significant difference between all three groups and reticulocytes count was higher in the inhalable group than the parenteral (P < 0. 001) and the control groups (P < 0. 010). At the 7th day، the results were similar to the 4th day but the reticulocytes count of ininhalable group was significantly higher than the control and parenteral groups (P < 0. 001 for both).
    Conclusion
    The spray-dried inhalable powder of erythropoietin was more effective than subcutaneous injection form in enhancing the reticulocytes count for a longer time and may be a good replacement for the parenteral form of this drug.
    Keywords: Erythropoietin, Reticulocyte, Pulmonary drug delivery, Chronic renal failure
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Response of Patients with Intermediate Beta-Thalassemia to Treatment with Hydroxyurea
    Majid Motovali, Bashi, Tayyebeh Ghasemi, Simin Hemmati, Hamid Hourfar Page 39
    Background
    Hydroxyurea is a chemotherapeutic agent for treatment of cancer. This drug induces globin-g synthesis، so it could be used for treatment of thalassemia. Several studies have been shown that treatment with hydroxyurea increases Hb and HbF levels in patients with intermediate beta-thalassemia. However، the efficiency of hydroxyurea treatment in patients with beta-thalassemia is unclear. In the present study، clinical response of these patients to the drug was investigated.
    Methods
    In this prospective study، the samples were patients with beta-thalassemia intermedia admitted to Sayed-al-Shohada hospital، Isfahan، Iran، during the years 2011-13. Efficiency of hydroxyurea in 46 patients was studied by determining the changes of Hb and HbF levels before and after one year of treatment with the drug. Treatment was performed using 500 mg capsule with dosage of 20 mg/day/kg. Patients were monitored for side effects، too.
    Findings
    After treatment، the means of Hb and HbF levels increased at a rate of 0. 47 ± 1. 12 g/dl and 6. 04 ± 1. 43 percent، respectively; where the first was statistically significant، but the latter was not. Use of drug improved the quality of the patient''s condition and there was no side effect.
    Conclusion
    According to our results، it is suggested that treatment with hydroxyurea could be effective in majority of patients with intermediate beta-thalassemia.
    Keywords: Intermediate beta, thalassemia, Hydroxyurea, HbF
    Abstract View Paper Original: Persian