مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی
سال سیزدهم شماره 11 (پیاپی 61، بهمن 1392)

آموزش مداوم می تواند نقش بسزایی در افزایش و پایش سطح دانش و مهارت های دندانپزشکان داشته باشد. لذا بررسی کیفیت و چگونگی برنامه های آموزش مداوم امری ضروری به نظر می رسد. هدف از مطالعه حاضر تعیین نظرات دندانپزشکان ایرانی در مورد آموزش مداوم در زمینه بیماری های دهان و دندان بود.
مطالعه به صورت توصیفی -مقطعی بر روی 300 دندانپزشک شرکت کننده در پنجاه و دومین کنگره انجمن دندانپزشکی ایران در سال 1391 انجام گرفت. جمع آوری داده ها توسط پرسشنامه که حاوی مشخصات فردی، اولویت بندی عناوین برنامه های آموزش مداوم بیماری های دهان و دندان (از 1-10نمره داده شد، هر چه میانگین کم تر، بیانگر الویت بالاتر بود) وروش های تدریس،اجرا و بهبود کیفیت برنامه ها و انگیزه شرکت بود، انجام گردید. داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی واکاوی شدند.
بالاترین اولویت عنوان آموزشی به گرفتن تاریخچه با میانگین 25/3±62/3 و معاینات کلینیکی داخل و خارج دهان با میانگین 1/3±52/3 اختصاص یافت. شرکت کنندگان انجام کار عملی در کارگاه آموزشی با میانگین 28/2±06/3 و مشاهده کار عملی با میانگین 11/2±99/2 را ترجیح می دادند. همچنین 275 نفر از دندانپزشکان (7/91%) استفاده از اساتید مجرب را عامل بهبود کیفیت برنامه ها ارزیابی کردند. بیش تر دندانپزشکان شرکت کننده اجرای دو برنامه بازآموزی بیماری های دهان در سال را مفید می دانستند.
طبق نظر دندانپزشکان شرکت کننده در مطالعه، معاینه کلینیکی و گرفتن تاریخچه از اولویت های برتر عناوین آموزشی بود. همچنین آموزش عملی و استفاده از اساتید مجرب جز موارد انتخابی اکثر دندانپزشکان بود.استفاده از یافته های این پژوهش میتواند در ارتقا برنامه های آموزش مداوم دندانپزشکان موثر واقع گردد.

یکی از اهداف مهم آموزش پرستاری، تربیت پرستارانی است که بتوانند با استفاده از دانش و مهارت خاص، خدمات شایسته ای را به افراد سالم و بیمار ارائه دهند، لازمه این امر برخورداری پرستاران از مهارت های خودتنظیمی در یادگیری است، از آنجا که عوامل بسیاری در خودتنظیمی نقش دارند، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پنج سبک شخصیت در خودتنظیمی دانشجویان پرستاری و مامایی انجام گرفت.
دراین مطالعه توصیفی - همبستگی، جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشکده پرستاری ومامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 1391-1390 بود. از این جامعه با استفاده از جدول مورگان 200 نفر نمونه پژوهش به روش خوشه ایتک مرحله ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های سبک های شخصیت 5 عاملی نئو (NEO-FFI) و پرسشنامه خودتنظیمی عمومی میلر و براون جمع آوری شد. برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شد.
تحلیل رگرسیون به روش هم زمان نشان داد که از بین پنج سبک شخصیت تنها دو بعد برون گرایی و وظیفه شناسی توانست بعد اجرا و برنامه ریزی خودتنظیمی را پیش بینی کند (05/0>p). همچنین از بین پنج بعد شخصیت تنها بعد روان نژندی توانست بعد تحقیق و ارزیابی خودتنظیمی را پیش بینی کند (001/0>p). یافته های مربوط به آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) نشان داد که بین تمام سبک های شخصیت به جز روان نژندی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). همچنین در ابعاد خودتنظیمی نیز بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>p).
با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود اساتید دانشجویان پرستاری و مامایی در آموزش این دانشجویان به ابعاد شخصیتی آنها توجه نمایند و متناسب با آن در جهت افزایش خودتنظیمی و خودنظم بخشی دانشجویان در یادگیری گام بردارند.

امروزه بسیاری از پزشکان، سازمان های پزشکی و سیاست گذاران بر مراقبت های پزشکی بیمارمحور تاکید می کنند. با توجه به اهمیت برنامه درسی پنهان در رفتارهای حرفه ای دانشجویان پزشکی، این پژوهش به منظور بررسی رابطه بیمارمحوری در برنامه درسی پنهان با مهارت های ارتباطی دانشجویان پزشکی انجام شد.
در این پژوهش توصیفی-همبستگی 327 کارورز به عنوان نمونه از سه دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی(واحدهای تهران، مشهد و یزد) در بهار 1392 به طور تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بیمارمحوری در برنامه درسی(شامل سه بعد الگوهای نقش، تجربیات دانشجو و حمایت از ارتباط بیمارمحور) و پرسشنامه مهارت های ارتباطی دانشجویان بود. تجزیه و تحلیل داده ها باروش های آمار توصیفی و آزمون های اسپیرمن و من ویتنی یو انجام شد.
در مجموع از بین ابعاد بیمارمحوری در برنامه درسی پنهان، بعد حمایت از ارتباط بیمارمحور با میانگین 1/63 از 100 بالاترین و بعد تجربیات دانشجویان با میانگین 9/44 از 100 کم ترین نمره را به خود اختصاص داد. مهارت های ارتباطی دانشجویان با دو بعد الگوهای نقش و حمایت از ارتباط بیمارمحور، رابطه مثبت و معنادار داشت (به ترتیب 24/0 = r و 37/0= r و 001/0= p). دختران نسبت به پسران به بیمارمحوری در برنامه درسی و مهارت های ارتباطی خود نمره کم تری داده بودند، ولی این اختلاف فقط در بعد حمایت از ارتباط بیمارمحور معنادار بود (4/58 در برابر 9/66، 005/0=p).
با توجه به ارتباط مهارت های ارتباطی دانشجویان با دو بعد از ابعاد بیمارمحوری در برنامه درسی، شناخت هرچه بیش تر محیط یادگیری و طراحی مداخلاتی برای ایجاد تغییرات مطلوب، جهت توسعه ارتباط بیمار محور پیشنهاد می گردد.

گسترش حجم اطلاعات و یافته های علمی در حوزه های مختلف دانش، نیاز به استفاده از فن آوری اطلاعات و شیوه های مناسب مدیریت آموزش از جمله کاربرد روش های نوین ارزشیابی را ضروری ساخته است. مطالعات انجام شده بر روی برنامه آموزشی دستیاران قلب دانشگاه های علوم پزشکی کشور بیانگر این مطلب است که تاکنون کم تر به کاربرد روش های نوین آموزش در تفسیر الکتروکاردیو گرام توجه شده است. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر ارزشیابی تکوینی و ارائه بازخورد در آموزش مهارت تفسیر الکتروکاردیوگرام دستیاران تخصصی قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.
در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 22 نفر دستیار تخصصی سال دوم و سوم قلب و عروق در دو مرکز پزشکی آموزشی و درمانی شهید مدرس و طالقانی مورد بررسی قرار گرفتند. دستیاران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. کلیه دستیاران پس از انجام آزمون اولیه (پیش آزمون) طی20 جلسه در آزمون هفتگی در خصوص مهارت تفسیر الکتروکاردیوگرام شرکت کردند و پس از 10 و 20 آزمون مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند (میان آزمون و پس آزمون). به گروه مداخله پاسخ آزمون ها (تفسیر الکتروکاردیوگرام) ارائه گردید و به گروه کنترل بازخوردی در خصوص پاسخ آزمون ها داده نشد. در پایان مطالعه نتایج پیش آزمون، میان آزمون و پس آزمون در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. برای مقایسه میانگین نمره دستیاران از آزمون آماری T Test Pairedاستفاده گردید.
از 22 دستیار تخصصی قلب و عروق مورد مطالعه، 9 نفر (90/40%) در گروه مورد و 13 نفر (09/59%) در گروه شاهد قرار داشتند. میانگین نمرات پیش آزمون در گروه مورد از 100 نمره 3/7±8/42 و گروه شاهد 7/3±4/41 بود. سطح مهارت تفسیر ECG در دو گروه در ابتدای مطالعه اختلاف معناداری نداشت (6/0p=). در هفته 22 مطالعه میانگین نمره پس آزمون دستیاران در گروه مورد به 4/2±5/94 و در گروه شاهد به 5/5±8/82 رسید. در هر دو گروه نسبت به پیش آزمون میانگین نمرات دستیاران به طور معناداری بهبود یافت. در گروه مورد (بازخورد) افزایش میزان نمرات به طور معناداری از گروه شاهد بیش تر بود (001/0p<).
مطالعه نشان داد که ارزشیابی تکوینی (مستمر) و ارائه بازخورد در فراگیران موجب بهبود در مهارت تفسیر نوار قلب می شود بنابراین پیشنهاد می شود از آزمون های تکوینی به همراه بازخورد در برنامه آموزشی و ارزشیابی دوره های آموزشی استفاده شود.

خودکارآمدی مدرس یعنی میزان باور مدرس به این که می تواند بر رفتار و موفقیت تحصیلی یادگیرندگان تاثیر بگذارد. جهت اندازه گیری خودکارآمدی مدرسان ابزاری روا و پایا در ایران وجود ندارد. لذا این مطالعه با هدف ترجمه و روانسنجی«مقیاس حس خودکارآمدی مدرس» انجام شد.
این پژوهش توصیفی در بین مدرسین دانشکده های پرستاری و مامایی تهران انجام شد. پرسشنامه توسط کلیه مدرسین دانشکده ها که شامل 140 نفر بودند تکمیل شد. در این مطالعه «مقیاس حس خودکارآمدی مدرس» ترجمه و سپس شاخص روایی محتوا، صوری و هم زمان و پایایی آن با روش همسانی درونی و روش باز آزمایی پس از دو هفته بررسی شد.
شاخص روایی محتوای «مقیاس حس خودکارآمدی مدرس»، در قسمت مربوط بودن 79/0، واضح بودن 62/0 و روان بودن 51/0 به دست آمد. روایی صوری مقیاس با توجه به نظرات شرکت کنندگان و متخصصین بررسی و تایید شد. روایی هم زمان «مقیاس حس خودکارآمدی مدرس» با «مقیاس خودکارآمدی عمومی» شرر و همکاران مورد بررسی قرار گرفت و میزان همبستگی آن 71/0 به دست آمد. همچنین آلفای کرونباخ مقیاس 93/0 و پایایی به روش باز آزمایی، 96/0 به دست آمد.
«مقیاس حس خودکارآمدی مدرس» ابزاری روا و پایا برای سنجش میزان خودکارآمدی مدرسین در جامعه فارسی زبان است.

لاگ بوک در دانشکده پزشکی مشهد به عنوان ابزار نظارت آموزشی و هدف مند سازی فرایند یاددهی-یادگیری کارآموزان بر محور اهداف آموزشی ملی طراحی و اجرا گردید. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی لاگ بوک کارآموزی از دیدگاه دانشجویان و اساتید انجام گردید.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع ارزشیابی بود، که در سال 1391 در دانشکده پزشکی مشهد انجام گرفت. ابزار پژوهش دارای سه قسمت مشتمل بر یک پرسشنامه با مقیاس چهار نقطه ای لیکرت و 3 سوال چندگزینه ای و 3 سوال بازپاسخ بود که در دفتر توسعه آموزش دانشکده پزشکی طراحی گردید. روایی ابزار به روش محتوا و پایایی آن به روش همبستگی درونی (91/0=α) تایید شد. حجم نمونه با مطالعه پایلوت، 84 کارآموز و 51 عضو هیات علمی محاسبه شد. ابتدا 8 گروه بالینی به صورت تصادفی انتخاب شدند، سپس پرسشنامه جهت انجام نمونه گیری به روش در دسترس، در اختیار اساتید و کارآموزان قرار گرفت. داده های رتبه ای و اسمی به روش آمار توصیفی گزارش و با استفاده از نرم افزار JMP4 و با انجام آزمون کای مربع تحلیل شد. داده های کیفی با استفاده از روش summative content analysis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
(83%)71 دانشجو و (81%)40 استاد میزان صحت اطلاعات مندرج در لاگ بوک ها را به طور متوسط کم تر از 60% گزارش نمودند. (49%)25 استاد معتقد بودند که لاگ بوک بایستی به عنوان سند فعالیت درون بخشی دانشجویان، نمره داشته باشد و در عین حال (51%)43 دانشجو معتقد بودند که این کار ثبت اطلاعات کذب را افزایش خواهد داد. کارآموزان موفقیت لاگ بوک را در دستیابی به 14 پیامد مورد انتظار، به طور معناداری کم تر از اساتید ارزیابی نمودند(0001/0p<). یافته های کیفی با نگرش سیستمی به فرایند، در پنج طبقه ماهیت، ساختار، اجرا و نتیجه طبقه بندی شده نشان داد که دانشجویان اعتراض ماهوی به اجرای لاگ بوک نداشتند بلکه ساختار و روش اجرای لاگ بوک مورد اعتراض بود.
ارزشیابی فرایند و پیامد استفاده از لاگ بوک برای هدف مند سازی فرایند یاددهی یادگیری نشان داد که نقایص اجرایی مانع از تحقق پیامدهای مورد انتظار شده است. توجیه بیش تر یاددهندگان و یادگیرندگان و همچنین بازبینی محتوا و فرایند اجرایی مورد نیاز است.

با توجه به این که یکی از مهم ترین نقش های در نظر گرفته شده جهت پرستاران نقش آموزشی آنان در جوامع است، در جهت بررسی نتایج حاصل از ایفای این نقش مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش بر میزان آگاهی مددجویان HCVمثبت در مراکز، MMT و DIC و شبکه های استان اصفهان از بیماری هپاتیت C طراحی و اجرا گردید.
این مطالعه نیمه تجربی بر روی مددجویان HCVمثبت تحت پوشش مراکز MMT و DIC و شبکه های بهداشت و درمان استان اصفهان درسال 1390 به انجام رسید. در این مطالعه 97 بیمار HCVمثبت توسط مسوولین مراکز مذکور، تحت آموزش ابعاد مختلف از جمله راه های انتقال، پیشگیری، عوارض بیماری هپاتیت C به صورت تشکیل کارگاه قرار گرفته و میزان آگاهی آنان قبل و بعد از آموزش مورد سنجش قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه ای که به همین منظور طراحی شده بود جمع آوری و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی،کای اسکور T student و T paired مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین نمره آگاهی بیماران قبل و بعد از مداخله به ترتیب 3/5±9/11 و 13/3±18 بود و آزمون T paired اختلاف میانگین نمره آگاهی بیماران قبل و بعد از مداخله را معنادار نشان داد(001/0p<).
با توجه به نتایج، ارائه اطلاعات در زمینه این بیماری منجر به ارتقای سطح آگاهی افراد می گردد و این امر می تواند در روند کنترل بیماری هپاتیت C درجامعه خصوصا در رابطه با انتقال آن به سایر افراد تاثیرگذار باشد.

توانایی تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی یک ضرورت حرفه ای در پرستاری است. نقشه مفهومی از روش های آموزشی نوین و سازنده گرایی است که می تواند منجر به یادگیری معنادار و عمیق شود، لذا هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش نقشه مفهومی بر تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی پرستاران بود.
این پژوهش نیمه تجربی با روش پیش آزمون-پس آزمون بر روی 30 پرستار بخش مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان ولی عصر(عج) بیرجند در سال 1392 با روش سرشماری انجام شد. پنج سناریوی خاص بخش نوزادان به مدت 5 هفته متوالی با روش نقشه مفهومی به پرستاران آموزش داده شد. با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر 3 بخش: مشخصات دموگرافیک، سوالات آزمون تفکر انتقادی کالیفرنیا فرم «ب» و هم چنین با استفاده از شیوه کیوسورت با کارت های تصمیم گیری بالینی، داده ها در دو مرحله قبل و بعد از مداخله جمع آوری گردید و با استفاده ازآزمون تی زوج در سطح معناداری 05/0p< تجزیه و تحلیل شد.
میانگین نمره تفکر انتقادی ازمجموع 64 نمره 3/3±6/12قبل از مداخله به 1/5±26 بعد از مداخله و نمره تصمیم گیری بالینی از 9/4±3/84 به 9/1±2/98 افزایش معناداری نشان داد (001/0>p). هم چنین این افزایش در نمره تصمیم گیری بالینی در افراد غیررسمی به طور معناداری بالاتر از افراد رسمی بود (5±5/16 در مقابل 9/3±4/11 با 004/0p=) و در افراد با سابقه کار کم تر از ده سال نیز به طور معناداری بالاتر از افراد با سابقه کار بیش تر بود (9/4±7/16 در مقابل 8/3±2/11 با002/0(p=.
روش نقشه مفهومی توانست منجر به توسعه مهارت های تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی در پرستاران شود از این رو بهتر است در آموزش بالینی پرستاران به کار گرفته شود.

یکی از موضوعات مطرح در آموزش امروزی تلفیق تکنولوژی های جدید با آموزش است که در این میان در دهه های اخیر فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) بیش از بقیه تکنولوژی ها در آموزش به کار می رود. هدف از انجام این مطالعه بررسی نقش برخی از عوامل زمینه ای در آشنایی و به کارگیری فناوری اطلاعات توسط اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.

دراین پژوهش توصیفی مقطعی که در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد، 234 نفر از اعضای هیات علمی به صورت نمونه گیری ساده سهمیه ای وارد مطالعه شدند. ابزار مطالعه، پرسشنامه محقق ساخته برای بررسی میزان استفاده و آشنایی با فاوا بود که روایی محتوای آن توسط 10 نفر از اساتید حوزه آموزش تایید شد و پایایی آن بر اساس الفا کرونباخ 85/0 به دست آمد. پس از جمع آوری اطلاعات با کمک آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تحلیل داده ها انجام شد.

یافته های حاصل از اطلاعات 201 پرسشنامه ها تکمیل شده نشان داد، میانگین نمره خود ارزیابی آشنایی با کامپیوتر از مجموع 5 نمره 15/1±98/3 و آشنایی با اینترنت 71/0±98/2 بود. آشنایی با کامپیوتر مردها، بیش تر از زنان، استادیارها بیش از دیگر مرتبه های علمی و مقطع سنی کم تر از 35 سال نیز بیش از بقیه بود و این اختلاف ها معنادار بود(05/0p<). در بررسی رابطه آشنایی و به کارگیری کامپیوتر و اینترنت با سابقه تدریس همبستگی منفی و معنادارمشاهده شد(05/0p<). 2/62% اساتید سه الی چهار ساعت و بیش تر از چهارساعت از کامپیوتر استفاده می کردند. میزان به کارگیری کامپیوتر در سن کم تر از 35 سال بیش از بقیه و در بین گروه های بالینی و غیر بالینی نیز اختلاف معنادار بود(05/0 p<).

بر اساس نتایج این پژوهش میزان آشنایی و به کارگیری فاوا در بین همه گروه های اعضای هیات علمی کم تر از حد انتظار و در عین حال یکسان نبوده و با افزایش سن و بالینی بودن هیات علمی، میزان به کارگیری فاوا کاهش می یابد و لازم است این متغیرها در برنامه های توانمندسازی اساتید در نظر گرفته شود.

یکی از مهم ترین ویژگی های آدمی قابلیت او برای یادگیری است. سازنده گرایان یادگیری را فرایند فعالی می دانند که طی آن یادگیرنده اصول، مفاهیم و حقایق را برای خود کشف می کند. مشارکت فراگیر در فرایند آموزش از راهبردهای یادگیری فعال است و آموزش از طریق تامل از شیوه های آموزش فعال محسوب می شود که با فعالیت فرد جهت ارتقای توانمندی و شایستگی حرفه ای مرتبط است. هدف از این مطالعه مروری، بررسی و ارائه منسجم موضوعات مرتبط با مبحث تامل در یادگیری، به منظور استفاده یادگیرندگان و یاددهندگان است.
مقاله حاضر یک مطالعه مروری است که از طریق جستجوی بانک های اطلاعات علمی و با استفاده از موتورهای جستجوگر در مقالات منتشر شده پایگاه های اطلاعاتی wily، Elsevier، pub med، Google scholar و نیز موتور جستجوی عمومی Google با استفاده از کلید واژه های Learning، Reflective، Reflective learning، Reflection، Reflective Teaching نگارش گردیده است. بدین ترتیب که تعداد 90 محتوای مستند مرتبط منتشر شده بین سال های 2009 تا 2013 شامل مقاله، کتاب و صفحات وب، انتخاب و بررسی گردید و از این میان 26 مقاله مرتبط با موضوع مورد استفاده قرار گرفت.
پس از بررسی و مرور مقالات و متون در مورد یادگیری -یاددهی تاملی، به موضوعاتی مانند مفهوم تامل، مدل های تامل، تامل و چرخه یادگیری کلب، یادگیری تاملی، مزایای یادگیری تاملی و روش های ارتقای آن و نیز یاددهی تاملی پرداخته شده است.
از آنجا که تامل به عنوان یک شیوه موثر برای یادگیری شناخته شده است، توصیه می شودکه این نوع یادگیری در همه سطوح و برای کلیه یاد گیرندگان استفاده شود.

نداردامروزه تغییرات سریع و وسیع نیازها و انتظارات افراد و جوامع به ویژه در بعد سلامتی چالش های عدیده ای پیش روی برنامه ریزان و سیاست گذاران قرار داده و ضرورت بازنگری در ساختارها و خدمات را مطرح نموده است. در پاسخ به این چالش ها، تغییرات وسیعی در راستای به روز نمودن علم و فن آوری به منظور پاسخ گو نمودن هر چه بیش تر خدمات در دستور کار مدیران و سیاست گذاران قرار گرفته است(1). بهداشت، درمان و آموزش علوم پزشکی از جمله حوزه هایی هستند که دست خوش چالش های مرتبط با توسعه علم و فن آوری و آگاهی روز افزون جامعه شده و همواره پذیرای تغییرات ساختاری و عملکردی بوده اند؛ توجه به شیوه های نوین آموزش همانند آموزش بین حرفه ای و عزم در بهره گیری از ظرفیت های بالقوه و بالفعل حرفه ای، فرهنگی، اجتماعی و سازمانی در توسعه آن از آن جمله اند(1و2). آموزش بین حرفه ای به عنوان فرآیند یادگیری تعریف می شود که طی آن فراگیران دو یا چند حرفه علاوه بر فراگیری یک محتوای مشترک، از یکدیگر و درباره یکدیگر نیز اطلاعاتی را کسب می نمایند تا به ارتقای همکاری و کیفیت ارائه مراقبت بیانجامد(3). علی رغم این که بررسی تاریخچه و مطالعات انجام شده، نشان دهنده وجود زمینه های مساعد و توجه به مقوله آموزش بین حرفه ای در ایران است؛ با این وجود ضرورت توسعه آن در بهداشت، درمان و آموزش علوم پزشکی مورد تاکید قرار گرفته است(4تا6). تاکنون مطالعاتی نیز در زمینه بررسی ظرفیت های توسعه آموزش بین حرفه ای و نیز آمادگی دانشجویان علوم پزشکی برای وارد شدن به عرصه های آموزش بین حرفه ای در ایران انجام شده است. ایرج پور و همکاران مطالعه با هدف وضعیت آموزش علوم پزشکی کشور از حیث آموزش بین حرفه ای و یادگیری اشتراکی و شناسایی برخی ظرفیت های موجود و امکان توسعه آنها انجام دادند. نتایج مطالعه آنها ضمن شناسایی برخی از ظرفیت ها و چالش های موجود، وجود زمینه های مساعد و آمادگی برای توسعه برنامه های آموزش بین حرفه ای در آموزش علوم پزشکی کشور را مورد تاکید قرار داد(6). همچنین نتایج مطالعه دیگر ایرج پور و علوی(7) وجود آمادگی فراگیران تحصیلات تکمیلی و فراگیران سایرمقاطع تحصیلی علوم پزشکی برای یادگیری بین حرفه ای را مورد تاکید قرار داد. استفاده از فضاهای مجازی یکی از راهبردهایی است که برنامه ریزان و سیاست گذاران در سرتاسر دنیا از طریق آن تلاش نموده اند تا ضمن ایجاد یک ارتباط منسجم بین پژوهشگران، علاقمندان و حامیان آموزش و همکاری های بین حرفه ای، در راستای توسعه این فرآیند مهم گام بردارند. از جمله مهم ترین شبکه های مجازی فعال در عرصه آموزش بین حرفه ای، می توان CAIPE(8) و NIPNET(9) و EIPEN(10) را نام برد. از این رو با توجه به اهمیت آموزش بین حرفه ای در توسعه آموزش علوم پزشکی پاسخ گو و ظرفیت هایی که در این رابطه وجود دارند، شبکه مجازی توسعه آموزش و همکاری های بین حرفه ای به آدرس ایتنرنتی www.ipe-c.ir راه اندازی شده است؛ که به عنوان یک شبکه علمی غیرانتفاعی در پی فراهم نمودن فرصت برای کلیه اساتید، دانشجویان، کارکنان نظام سلامت و همچنین بیماران و خانواده های دریافت کننده خدمات از نظام سلامت است تا از قابلیت های رسمی و غیررسمی در به اشتراک گذاشتن دانش و تجربیات یکدیگر به بهبود آموزش و خدمات این حوزه کمک نماید. این شبکه ضمن فراهم نمودن امکان عضویت با ساده ترین شیوه، امکان در اختیار قرار دادن دانش و تجربیات در این زمینه را برای علاقمندان فراهم نموده است و متقابلا کلیه علاقمندان و به ویژه اعضا می توانند از فضای این شبکه برای انتشار دست آوردهای ارزشمند خود استفاده نمایند. این شبکه از بخش های متعدددی از جمله مبانی نظری، آموزش بین حرفه ای (ابداعات داخلی و خارجی)، همکاری های بین حرفه ای (ابداعات داخلی و خارجی)، اخبار شبکه مجازی، کتابخانه مجازی و تالار های گفتگو (برای طرح سوالات و نظرات) تشکیل شده است که ضمن فراهم نمودن اطلاعات مفید در مورد شبکه و تسهیل استفاده کاربران محترم، مهم ترین مستندات و شواهد موجود در حوزه آموزش و همکاری های بین حرفه ای در خدمات سلامتی در سرتاسر دنیا را معرفی نموده و امکان دسترسی به برخی از آنها را نیز برای خوانندگان گرامی فراهم نموده است. این شبکه می تواند مورد استفاده دانشجویان کلیه رشته های علوم پزشکی و نیز کارکنان حرفه ای نظام سلامت قرار گیرد. مدیریت سایت تلاش نموده است تا بر پایه رسالت شبکه، از طریق این نامه علمی، ضمن معرفی شبکه، علاقمندان را به عضویت، استفاده و نیز به اشتراک گذاشتن دانش، تجارب، اطلاعات و نظرات ارزشمند خود دعوت نماید.