Physical Treatments Journal
Volume:1 Issue: 1, 2012

مطالعه آثار کینزیو تیپ مچ پا با استفاده از سیستم تعادلی بایودکس بر شاخص های تعادلی پویا و مقایسه توانایی های تعادلی درورزشکاران با و بدون بی ثباتی عملکردی مچ پا. نوع مطالعه در این تحقیق یک مطالعه دو عاملی مختلط بود، که در آن تاثیرات خالص عامل بین گروهی سطح سلامتی و عامل درون گروهی کینزیو تیپ برای کنترل پاسچر بر متغیرهای وابسته مورد مطالعه یعنی شاخص های ثبات کلی، قدامی-خلفی، طرفی در وضعیت های چشم باز و بسته بررسی شد. قبل از شروع مرحله اصلی جمع آوری داده های تحقیق، یک مرحله مقدماتی شامل تحقیق متدولوژیک جهت تعیین سطح تکرار پذیری اندازه های بدست آمده توسط یک آزمونگر دریک نمونه 16 نفری شامل مردان ورزشکار سالم و بیماران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا به انجام رسید. درمرحله اصلی تحقیق،ابتدا 16 مرد ورزشکار مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پاو 16 مرد ورزشکار سالم مشابهی که به لحاظ سن، وزن، سطح فعالیت ورزشی و سوبرتری با هم جور شدند، در محدوده سنی 30-18 سال به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده انتخاب گشته و نتایج آزمون محدوده ثباتی پویا توسط سیستم تعادلی بایودکس در شرایط مختلف آزمون (ایستادن بروی یک یا) ثبت شد. درمرحله بعد کینزیو تیپ مچ پا برای هریک از آزمودنی ها انجام شده و مجددا«نتایج آزمون محدوده ثباتی پویا توسط سیستم تعادلی بایودکس در شرایط مختلف آزمون ثبت شد.
متغیرهای کیفی و زمینه ای قبل از درمان بین دو گروه مذکور اختلاف معنی داری را نشان ندادند. تحلیل واریانس مختلط 2×2 در دو گروه سالم وبیمار، نشانگر کاهش معنی دار میزان شاخص های ثباتی کلی و طرفی در وضعیت های چشم باز و بسته بود.
کاربرد کینزیو تیپ در بیماران مبتلا به پیچ خوردگی مچ پا و افراد سالم باعث بهبود معنی دار شاخص های ثباتی کلی و طرفی در وضعیت ایستادن روی یک پا می شود، در حالیکه این اثر روی شاخص ثباتی قدامی – خلفی در وضعیت های چشم باز و بسته مشاهده نشد.

مطالعه حاضر به بررسی عوامل مرتبط و پیامد های گردن درد در جامعه کارمندان با توجه به سبک زندگی کنونی که این جامعه در حال گسترش است، می پردازد.
مطالعه به صورت مطالعه مقطعی وآینده نگر و نمونه گیری بصورت تصادفی خوشه ایو تعداد نمونه 65 نفر بود. با انجام مصاحبه و تکمیل پرسشنامه های معتبر توسط کارمندان زن و مرد سازمان بهزیستی شهرستان سمنان، اطلاعات زمینه ای و همچنین اطلاعات لازم در مورد شیوع گردن درد،عوامل مرتبط و پیامدهای آن فراهم گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از آزمون های آماری کای دو پیرسون و فیشر اگزکت استفاده شد.
کار زیاد، استرس و نشستن طولانی مدت بعنوان علل اصلی گردن درد مطرح شدند. درد نواحی کتف، دستها و سر و همچنین بی خوابی، ضعف و بی حسی از عوارض مشخص گردن درد بودند. درکمتر از نیمی از موارد گردن درد به میزان متوسط تا بسیار زیاد بر کیفیت کاری افراد اثر گذاشته بود. گردن درد با انجام فعالیت های مربوط به خارج ازمنزل نسبت به فعالیت های مربوط به داخل منزل بیشتر تشدید می شد. شیوع گردن درد در زنان کارمند بیشتر از مردان بود. بین گردن درد با جنسیت (013/0 =p) و همچنین با احساس خستگی (028/0=p)، آمادگی جسمانی (019/0=p) وخستگی بیش از حد افراد(031/0=p) رابطه معنی داری وجود داشت.
گردن درد در جامعه کارمندان، در زنان شایع تر از مردان بوده و ارتباط جنسیت، احساس خستگی، آمادگی جسمانی و خستگی با گردن درد مورد تایید قرار گرفت.

یکی ازمهمترین عوامل ثباتی ستون فقرات، فعالیت عضلانی است که این فاکتور نیز به نوبه خود ارتباط تنگاتنگی با پوسچر ستون فقرات و میزان بار وارده بر آن دارد. برخی از مطالعات صورت گرفته در این زمینه، در جهت تایید باربرداری در وضعیت کیفوتیک کمر و برخی دیگر حاکی از ارجحیت وضعیت لوردوتیک اند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر متقابل میزان بار خارجی و انحنای کمر بر فعالیت عضلات تنه در افراد سالم جهت ایجاد فهم بهتر از بیومکانیک هر یک از این پوسچرها بود.
این مطالعه برروی 11 مرد سالم داوطلب 25-20 ساله بدون سابقه کمردرد انجام شد. سیگنالهای الکترومیوگرافی با استفاده از الکترود سطحی از پنج عضله تنه در سمت راست (راست کننده ستون فقرات، پشتی بزرگ، مایل داخلی، مایل خارجی و راست شکمی) ثبت شد.9 فعالیت استاتیکی با 3 سطح بار خارجی(صفر، 10 و 20 کیلوگرم) در 3 وضعیت کمر(نوترال، لوردوتیک و کیفوتیک) مورد بررسی قرار گرفت نتایح آزمونهای آماری با استفاده از آزمون مانووا تکرارشونده و توکی نشان داد که با افزایش بار خارجی صرفنظر از نوع پوسچر کمر، سطح فعالیت الکتریکی عضلات فلکسورواکستانسور تنه افزایش معنی داری می یابد(02/0=p). همچنین با تغییر انحنای کمر در همه سطوح بار خارجی سطح فعالیت الکتریکی عضلات مایل داخلی و راست کننده ستون فقرات دچار تغییر معنی داری می شدند(03/0=p). در بررسی اثر متقابل بار و انحنای کمر، نتایج حاکی از آن بود که در بار خارجی 10 کیلوگرم، این تقابل تنها در عضله صاف کننده ستون فقرات معنی دار است(02/0=p).
هر دو فاکتور میزان بار خارجی و انحنای کمر نقش تعیین کننده ای در فعالیت عضلات تنه دارند. از سوی دیگر این دو فاکتور در تعیین فعالیت الکتریکی عضلات تنه اثر متقابلی بر روی یکدیگر دارند.

کمر درد از شایع ترین اختلالات سیستم عضلانی-اسکلتی بوده که تقریبا 80٪ افراد در طول زندگی خود حداقل یکبار آنرا تجربه کرده اند. اخیرا اختلالات عضلات کف لگن بعنوان یکی از عوامل ایجاد کننده کمردرد شناخته شده اند. برای بررسی این اختلالات نیازمند ابزاری با تکرارپذیری بالا هستیم. هدف از انجام این مطالعه تعیین تکرارپذیری روش سونوگرافی عرضی شکم در ارزیابی عملکرد کف لگن حین انجام 3 مانور شکمی مختلف با و بدون انقباض عضلات کف لگن در افراد سالم و مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی است.
این مطالعه متدولوژیک روی 22 فرد سالم و 15 فرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی انجام گرفت. میزان جابجایی قاعده مثانه به عنوان شاخص عملکرد عضلات کف لگن با استفاده از یک دستگاه سونوگرافی به روش عرضی حین انجام سه مانور شکمی با و بدون انقباض عضلات کف لگن در دو تکرار بفاصله 30 دقیقه اندازه گیری شدند. آزمون ضریب همبستگی برای تکرارپذیری نسبی و آزمون خطای معیار اندازه گیری برای بیان تکرارپذیری مطلق استفاده گردید.
یافته های حاصل از مطالعه برای آزمون تکرارپذیری نسبی در همه تست ها عالی بود بجز تست گود کردن شکم در افراد سالم که در دامنه متوسط تا خوب بود. همه تست ها دارای تکرارپذیری مطلق نیز بودند.
روش سونوگرافی عرضی شکم به عنوان یک روش تکرارپذیر جهت بررسی عملکرد عضلات کف لگن می تواند استفاده شود.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر تمرینات ثبات دهنده فشرده، تحت نظر و عملکردی بر علائم بالینی، توانایی عملکردی، قدرت و تحمل عضلات و کنترل پاسچرال در افراد کمردرد مزمن بود.
در این مطالعه شبه تجربی که از نوع قبل و بعد می باشد، 32 بیمار کمردرد مزمن به طور تصادفی در دو گروه مداخله(16نفر) و شاهد(16نفر)قرار گرفتند. قبل از مداخله شدت درد، سطح ناتوانی عملکردی، دامنه حرکتی، قدرت و تحمل عضلات تنه و تعادل افراد اندازه گیری شد. سپس افراد گروه مداخله به مدت 4هفته تمرینات ثباتی روزانه را انجام دادند و گروه شاهد هیچ درمانی انجام ندادند. پس از دوره ی درمانی، پارامترها در بیماران مجددا بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و مستقل تحلیل شد.
بیماران شرکت کننده از لحاظ ویژگی های آنتروپومتریک و متغیرهای کمی و کیفی قبل از مداخله، تفاوت معناداری نداشتند. پس از درمان مشاهده شد که در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد، میانگین تحمل فلکسور و اکستنسوری تنه(داینامومتری)و تحمل اکستنسوری تنه(بالینی) به طور معناداری افزایش و شاخص های ثبات کلی، قدامی- خلفی و داخلی- خارجی در وضعیت دو پای ایستاده با چشم های باز به طور معناری کاهش یافت (006/0=p، 005/0=p، 002/0=p، 022/0=p، 000/0=p، 0.010=p). همچنین در گروه تمرینات ثباتی شدت درد و نمره های ناتوانی عملکردی کاهش معناداری یافت (000/0=p، 001/0=p).
تمرینات ثباتی تحت نظر و فشرده در بیماران کمردرد می تواند موثر باشد.

احتمال تغییرضخامت عضلات سوپرا اسیناتوس و اینفرا اسپیناتوس با تصورذهنی انجام تمرینات حرکات فلکشن، اکستنشن، ابداکشن، اداکشن، چرخش به خارج و داخل شانه نسبت به ضخامت در حالت استراحت این عضلات با استفاده از التراسونوگرافی مقایسه وبررسی گردید.
مطالعه ای از نوع شبه تجربی بر روی یک گروه 23 نفری از افراد سالم غیر ورزشکار شامل 14 زن و 6 مرد به روش نمونه گیری ساده انجام شد. تغییر ضخامت عضلات در حالت تصورذهنی انجام تمرینات نسبت به تغییر ضخامت انان درانجام انقباض ایزومتریک ماکسیمم نرمالیز شد.
تصورذهنی انجام تمرینات با تغییر معنی دار(001/0=p) ضخامت عضلات سوپرا اسپیناتوس و اینفرااسپیناتوس همراه شد. عضله سوپر اسپیناتوس به ترتیب با تصورذهنی انجام تمرینات حرکات فلکشن، ابداکشن، اکستنشن و چرخش به داخل بیشترین تغییر ضخامت را پیدا کرد و به ترتیب تصورذهنی انجام تمرینات چرخش به خارج، اکستنشن، ابداکشن، اداکشن و چرخش به داخل در عضله اینفرا اسپیناتوس بیشترین تغییر ضخامت را ایجاد کرد.
در این مطالعه عضلات سوپرا اسپناتوس و اینفرا اسپیناتوس به میزان متقاوت در تمامی تصورذهنی انجام تمرینات فعال بودند..نتایج این تحقیق اهمیت نقش تصورذهنی انجام تمرینات را در مراحل توانبخشی شانه و باز آموزی موتور کنترل عضلات روتاتور کاف در بیماران با ناتوانی در انجام حرکات معمولی یا حرکات همراه با درد تایید می کند.

هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان شاخص های سونوگرافی و الکترومیوگرافی عضلات شکم حین مانور انقباضی گود کردن عضلات شکم در افراد سالم و مبتلا به کمردرد مزمن می باشد.
ضخامت عضلات عرضی شکم، مورب داخلی و مورب خارجی در سمت راست توسط ثبت همزمان سونوگرافی و الکترومیوگرافی در 15 فرد سالم و 15 فرد مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی ارزیابی گردید.
نتایج نشان داد که ارتباط قوی و معنی دار آماری میان شدت فعالیت عضلات شکم در الکترومیوگرفی و افزایش ضخامت عضله در سونوگرافی در مانور انقباضی گودکردن شکم وجود ندارد. ضریب همبستگی میان تغییرات ضخامت و حداکثر شدت فعالیت برای عضله عرضی شکم در افراد سالم 27/0 و برای افراد کمردردی 11/0 می باشد. این همبستگی برای عضلات مورب داخلی17/0و 08/0 و برای مورب خارجی 17/0 و 07/0 به ترتیب در افراد سالم و کمردردی ثبت گردید.
ارتباط معنی داری میان شاخص های الکترومیوگرافی و التراسونوگرافی عضلات شکم در انقباض گودکردن عضلات شکم وجود ندارد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر تمرین ویبریشن کل بدن و مکمل کراتین بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی مردان سالمند بود.
جامعه آماری مردان سالمند بالای 60 سال بودند، بدین منظور 22 نفر مرد سالمند سالم(سن 6.8 ± 70.36، وزن 13.6±69.67 کیلوگرم، قد 7±166 سانتی متر و شاخص توده بدن 3.5±24.95 انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تمرین ویبریشن و مکمل کراتین(7n=)، تمرین ویبریشن و دارونما(7n=) و کنترل(8n=) تقسیم شدند. گروه تمرین ویبریشن تمرینات را به مدت 10 روز و بر اساس اصل اضافه بار با فرکانس 35-30 هرتز و دامنه 5 میلی متر انجام دادند. گروه کراتین، 20 گرم کراتین در روز در 5 روز اول و در ادامه 5 گرم کراتین در روز مصرف کردند. گروه دارونما به جای کراتین از دکستروز استفاده کردند. عوامل مورد ارزیابی شامل قدرت ایزومتریک و ایزوتونیک دست و پا، انعطاف پذیری و ترکیب بدن بود. برای اندازه گیری این عوامل به ترتیب از دینامومتر دست و دینامومتر کل بدن، آزمون های پرس سینه، بازکردن زانو با دستگاه، نشستن و رساندن و اندازه گیری چربی زیر پوست با کالیپر استفاده شد. برای بررسی تفاوت بین گروه ها و درون گروهی به ترتیب از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون آماری تی همبسته استفاده شد.
نتایج نشان داد که در گروه تمرین ویبریشن به همراه مکمل کراتین، قدرت ایزومتریک و ایزوتونیک دست افزایش یافته است، اما قدرت ایزومتریک و ایزوتونیک پاها و دست هادر بین گروه ها تفاوت معنا داری نداشت. همچنین انعطاف پذیری، درصد چربی بدن و توده بدون چربی نیز در سه گروه تفاوت معنی داری نشان نداد.
بر اساس نتایج پژوهش، به نظر می رسد تمرینات ویبریشن با مکمل سازی کراتین در کوتاه مدت باعث بهبود قدرت دست می شود، اما تاثیر معنی داری بر سایر عوامل آمادگی جسمانی اندازه گیری شده در مردان سالمند ندارد.