مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی
سال سیزدهم شماره 12 (پیاپی 62، اسفند 1392)

نقش یادگیری از طریق تلفن همراه در آموزش، سیار بودن و راحتی استفاده از آن است. این یادگیری سبب بالا رفتن رضایت یادگیرنده، تشویق یادگیرنده، غنی سازی تعامل و داشتن فعالیت های ارتباطی موثر در یادگیرنده می شود، از این رو این مطالعه با هدف بررسی خودنظم دهی فراشناختی و نگرش دانشجویان با روش یادگیری از طریق تلفن همراه در دانشجویان پیراپزشکی (رشته اتاق عمل) دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد.
این پژوهش از نوع شبه تجربی است، جامعه پژوهش را دانشجویان رشته اتاق عمل دانشکده های اقماری بیرجند (فردوس و قائن) تشکیل داد. افراد نمونه شامل کل جامعه پژوهش(43نفر)بود.کتاب الکترونیکی درس میکروب شناسی بر روی تلفن های همراه دانشجویان گروه آزمایش (22 نفر) نصب گردید و در طول ترم علاوه بر آموزش چهره به چهره، محتوای یادگیری به شکل مذکور و نیز از طریق پیامک توسط آنان مورد استفاده قرار گرفت. گروه کنترل صرفا با روش معمول چهره به چهره آموزش دیدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودنظم دهی فراشناختی پینتریچ و پرسشنامه نگرش دانشجویان به تلفن همراه بود. پینتریچ، روایی و پایایی بالایی برای پرسشنامه فوق ذکر کرده و در مطالعات داخل نیزروایی و پایایی آن تایید شده است. برای سنجش نگرش، از پرسشنامه 12 گویه ای در زمینه نگرش به یادگیری از طریق تلفن همراه استفاده شدکه روایی آن با روش تحلیل عاملی و پایایی با آلفای کرونباخ 9/0 تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام گردید.
نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از تلفن همراه تاثیر معناداری (0005/0p<) بر خودنظم دهی فراشناختی و نگرش دانشجویان نسبت به یادگیری از طریق تلفن همراه داشته است.
آموزش از طریق تلفن همراه تاثیر مثبتی بر خودنظم دهی فراشناختی و نگرش دانشجویان داشته؛ بنابراین پیشنهاد می شود برنامه ریزان درسی به طراحی و به کارگیری روش های تدریس مناسب و تکنولوژی های روزدر جهت افزایش نگرش، انگیزش، خودنظم دهی و مهارت های فراشناختی فراگیران اقدام کنند.

دروس علوم پایه در دانشجویان پزشکی در فهم دروس بالینی و ارزیابی وضعیت تحصیلی در مقاطع بعدی تحصیلی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی اعتبار پیش بینی امتحان جامع علوم پایه در موفقیت تحصیلی دانشجویان پزشکی در مقاطع بالاتر بود.
در این مطالعه توصیفی مقطعی دانشجویان پزشکی دانشکده پزشکی بیرجند در چهار ورودی 1381 تا 1384 به صورت سرشماری انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به145 دانشجو شامل نمرات امتحان جامع علوم پایه و پیش کارورزی، معدل دوره بالینی و معدل کل دانشجویان از پرونده آنان استخراج شد. داده ها با استفاده از آزمون های t test، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین نمره علوم پایه و نمره پیش کارورزی در دانشجویان به ترتیب 27/19±86/128 و 82/18±54/118 و میانگین معدل بالینی و معدل کل دانشجویان به ترتیب 96/0±09/17 و 04/1±77/16 بود. اختلاف میانگین نمرات علوم پایه و پیش کارورزی در دو جنس از نظر آماری معنادار نبود. ضریب همبستگی پیرسون بین نمره علوم پایه با معدل بالینی و نمره پیش کارورزی و معدل کل دوره پزشکی به ترتیب 56/0و 55/0 و 68/0محاسبه شد.
همبستگی متوسط تا بالای بین نمره امتحان جامع علوم پایه با نمرات مقاطع بالاتر در دوره پزشکی مشخص می کند که می توان از آزمون علوم پایه به عنوان ابزار معتبری برای شناسایی دانشجویان در معرض عدم موفقیت تحصیلی در دوره های بعدی تحصیل استفاده کرد.

علی رغم مزایای متعددی که اینترنت به همراه دارد، با مشکلات جدی نیز همراه است که مهم ترین آنها مساله وابستگی به اینترنت است. هدف این پژوهش تعیین میزان وابستگی به اینترنت در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بوده است.
در مطالعه ای توصیفی مقطعی، 384 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به روش تصادفی طبقه ای وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد یانگ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار تحلیلی (آزمون های آماری t مستقل و آنالیز واریانس) استفاده شد.
یافته های حاصل از 350 پرسشنامه تکمیل شده نشان داد 7/91% دانشجویان دچار وابستگی خفیف به اینترنت بودند و تنها 3/0% وابستگی شدید به اینترنت داشتند. در مقایسه ی میانگین امتیاز وابستگی به اینترنت برحسب متغیرهای جنسیت (356/2t=،019/0P=)، سن(426/3f=، 034/0P=)، وضعیت تاهل(447/4t=، 001/0>P)، رشته تحصیلی(3/4f=، 001/0>P)، داشتن کامپیوتر شخصی(388/4t=، 001/0>P)، میزان آشنایی با رایانه(547/6f=، 001/0>P) و اینترنت(458/6f=، 002/0P=)، و دلیل استفاده از اینترنت(383/3f=، 001/0>P)، تفاوت آماری معناداری یافت شد.
با عنایت به میزان بالای وابستگی خفیف به اینترنت در میان دانشجویان دانشگاه، تدوین برنامه های آموزشی جهت آشنایی دانشجویان با مخاطرات ناشی از وابستگی به اینترنت ضروری می نماید.

این پژوهش با هدف تعیین رضایت مندی دانشجویان تحصیلات تکمیلی (کارشناسی ارشد؛ دکتری؛ دستیاری و MPH) دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی از نحوه هدایت و راهنمایی پایان نامه توسط اساتید راهنما و مشاور در سال 1391- 1390 صورت گرفت.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی می باشد که به صورت مقطعی انجام شده است. جامعه هدف کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه بودند که در فاصله زمانی مهر ماه 1390 تا خرداد ماه 1391 از پایان نامه خود دفاع نمودند. نمونه گیری به صورت تمام شماری صورت گرفت. پرسشنامه محقق ساخته توسط دانشجویان تحصیلات تکمیلی (106 نفر)که جهت انجام امور مربوط به دفاع از پایان نامه خود به دفتر تحصیلات تکمیلی مراجعه نمودند تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها آزمون کروسکال-والیس، مدل خطی تعمیم یافته و آزمون های کای-دو و فیشر به کار گرفته شد.
این پژوهش نشان داد میزان رضایت دانشجویان از استادان راهنما و مشاور خود در حد زیاد بود. بین سن (022/0p=) و همچنین مقطع تحصیلی (026/0p=) با نمره رضایت دانشجویان از اساتید راهنما، ارتباط معناداری مشاهده شد. همچنین بین میزان رضایت آنان از اساتید مشاور با متغیرهای سن (013/0p=)، جنس (001/0p=)، نوع پایان نامه (018/0p=) و دانشکده (019/0p=) ارتباط معناداری وجود داشت.
اگرچه این پژوهش نشان داد سطح رضایت اکثر دانشجویان از اساتید راهنما و مشاور پایان نامه خود در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، بالا است ولی باید به افزایش توانمندی دانشجویان در امر پژوهش، توجه بیش تری شود.

انگیزه دانشگاهیان یک عامل کلیدی در کیفیت آموزش، پژوهش و پیشرفت هر کشور است. بنابراین بی انگیزه بودن و عدم رضایت شغلی آن ها می تواند موجب تهدید سلامت جسمی، روانی و کیفیت زندگی آن ها و مانع دستیابی به اهداف عالی دانشگاه گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین عوامل موثر در انگیزش شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد مبتنی بر تئوری هرزبرگ انجام شد.
این مطالعه توصیفی- مقطعی به روش سرشماری در میان اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه دو قسمتی شامل یازده سوال زمینه ای و جمعیت شناختی و چهل گویه مبتنی بر نظریه دو عاملی انگیزش هرزبرگ در قالب یازده عامل (پنج عامل در حیطه درونی و شش عامل در حیطه بیرونی) بود. پرسشنامه ها پس از تاییدروایی و پایایی توسط 230عضو هیات علمی به روش خودگزارش دهی تکمیل شد و داده ها ا استفاده ازآمار توصیفی و تی تست مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معناداری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت.
7/68 درصد از اعضای هیات علمی مرد و 3/31 درصد زن بودند. حیطه بیرونی عوامل انگیزشی نسبت به حیطه درونی از اهمیت بیش تری برخوردار بود و به ترتیب عوامل امنیت شغلی، حقوق و دست مزد، شرایط محیط کار، موقعیت و ارتقای شغلی، پیشرفت و توسعه شغلی از اهمیت بیش تری برخوردار بودند. عامل استقلال و مسوولیت به عنوان کم اهمیت ترین عامل شناخته شد.
پیشنهاد می شود جهت ارتقای سطح انگیزش اعضای هیات علمی به عوامل بیرونی مبتنی بر نظریه هرزبرگ توجه بیش تری شود.

رشد سریع علوم اعصاب و شناسایی کارکردهای مختلف قسمت های گوناگون مغز به مدد دستگاه های تصویربرداری پیشرفته حاصل شده، چشم اندازهای جدیدی را پیش روی علوم گوناگون گشوده است. این نوشتار درصدد است به تشریح چشم اندازهای تلفیق یافته های علوم اعصاب و تربیت بپردازد.
مقاله حاضر حاصل یک مرور غیرنظام مند است که از طریق جستجوی پایگاه های اطلاعاتی science direct و Springer و نیز موتور جستجوی عمومی Google و همچنین منابع کتابخانه ای موجود به دست آمد. کلیدواژه های اصلی مورد استفاده عبارت بود از BRIDGING EDUCATION AND NEUROSCIENCE؛ NEUROEDUCATIN گرچه روش های دستیابی به نتایج در علوم اعصاب و تعلیم و تربیت تفاوت های قابل ملاحظه ای با هم دارند که تلفیق یافته های این دو حوزه را با هم دشوار جلوه می دهد؛ اما به نظر می رسد در آینده احتمال ظهور یک رشته میان رشته ای میسر باشد.
هم یافته های علوم اعصاب برای متخصصان تربیت، بینش های جدیدی را ایجاد کرده است و هم نتایج پژوهش های روانشناسان تربیتی سوالات و حوزه های پژوهشی جدی را در مقابل متخصصان علوم اعصاب قرار می دهد. همکاری علمی نزدیکتر متخصصان دو حوزه نویدبخش یافته هایی خواهد بود که برابعاد زندگی بشر تاثیر خواهد گذاشت.

یکی از الگوهای پرکاربرد در ارزشیابی آموزش های درون سازمانی و ضمن خدمت، الگوی چهار سطحی کرک پاتریک است. کاربران لازم است که با نقاط قوت این الگو و شرایط و زمینه های کاربرد این الگو آشنا باشند. هدف از این مقاله بیان خصوصیات الگو بر اساس نظر کرک پاتریک و جمع بندی انتقاداتی است که دیگر صاحب نظران بر این الگو وارد نموده اند. در انتها به اصلاحاتی که بر این الگو انجام گرفته اشاره شده است.
در ابتدا منابع کتابخانه ای در زمینه الگوی کرک پاتریک به صورت دستی مورد بررسی قرار گرفت. سپس با استفاده از موتور جستجوی Google Scholar و پایگاه مقالات Eric، Ebsco، Elsevier و Proquest تمامی مقالاتی که در عنوان و کلید واژه های آن ها از Kirkpatrick، Model، Evaluation استفاده شده بود، مورد جستجو قرار گرفت. در نهایت تمامی مقالاتی که قابل دستیابی بود دانلود و بررسی گردید.
در جستجوی منابع کتابخانه ای، 5 کتاب در این زمینه یافت شد. در جستجوی اینترنتی تعداد 18مقاله و 3 پایان نامه قابل دانلود به دست آمد. این الگو به گردآوری شواهد در 4 سطح برای قضاوت در مورد اثر بخشی برنامه های آموزشی تاکید می کند. این مدل دارای چندین پیش فرض است،غالب این پیش فرض ها توسط کاربران الگو تعیین شده اند. با این حال بعضی از انتقاداتی که بر این الگو وارد شده است با پیش فرض های وضع شده بر آن در ارتباط است. بعضی از صاحب نظران برای توسعه این الگو سطوح دیگری را هم پیشنهاد داده اند. ولی این پیشنهادات توسط کرک پاتریک مورد پذیرش قرار نگرفته است.
این مدل یک دید کلی در زمینه شاخص های اصلی اثر بخشی برنامه به کاربران می دهد. با این حال از بررسی اغلب متغیرهای موثر بر اثر بخشی برنامه های آموزشی ناتوان است. این مدل برای ارزشیابی آموزش های کوتاه مدت و ضمن خدمت در سازمان ها مناسب است و استفاده از آن برای ارزشیابی تمامی برنامه های آموزشی چندان مناسب نیست.

علی رغم این که ارزشیابی، مهم ترین حیطه اثربخشی آموزش بالینی است؛ شواهد، حاکی از عدم کارایی روش های ارزشیابی فعلی است. روش های رایج ارزشیابی محدود به اطلاعات ذهنی بوده و علاوه بر عدم ارزیابی دقیق مهارت های بالینی دانشجویان، به آن به عنوان ابزاری جهت یادگیری توجه نمی شود. پ‍ژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر روش ارزشیابی DOPS بر میزان یادگیری مهارت های بالینی دانشجویان فوریت های پزشکی انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی دو گروهی، به صورت قبل و بعد در بخش های جراحی بیمارستان های قائم(عج) و امام رضا(ع) مشهد، طی دو سال تحصیلی1387و 1388 انجام گرفت. جامعه پژوهش، تمامی دانشجویان ترم دوم رشته فوریت های پزشکی بودند که به دو گروه (25 نفر گروه تجربی و 21 نفر گروه شاهد) تقسیم شدند. روش گرد آوری داده ها مشاهده و تکمیل فهرست وارسی پژوهشگرساخته در ابتدا و پایان کارآموزی بود. اعتبار ابزار به روش محتوی و پایایی آن با استفاده از روش همبستگی بین ارزیابان (89/0r=) تایید شد. داده ها با استفاده از آماره های توصیفی و نیز آزمون های تی مستقل و تی زوج تحلیل شد.
ویژگی های دموگرافیک در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. میانگین نمره پیش آزمون در دو گروه، قبل از مداخله تفاوت معناداری با هم نداشت (3/1-،t= 18/0p=)، در صورتی که بعد از کارآموزی گروه تجربی (ارزشیابی به روش DOPS)میانگین نمره بهتری را نشان داد به طوری که تفاوت بین نمره دو گروه معنادار بود (9/4، t= 0001/0p=).
به نظر می رسد، استفاده از روش های نوین ارزشیابی، نظیر DOPS به عنوان روشی عینی، معتبر و با قابلیت اجرایی بالا در ارزشیابی بالینی به تنهایی و یا در کنار روش های رایج، به ارتقای مهارت های بالینی دانشجویان و یادگیری موثرتر منجر می گردد.

پاسخ گویی اجتماعی برنامه درسی به منزله جهت دهی تمامی فعالیت های آموزش پزشکی به سمت تربیت پزشکانی است که قادر به مرتفع نمودن نیازهای سلامتی جامعه هدف باشند. در این مقاله سعی گردیده است که با نگاهی کلی به این مقوله، موانع موجود در راه پاسخ گو نمودن برنامه درسی پزشکی مورد بررسی قرار گیرد و پیشنهادات و راه کارهایی را که در متون بر اساس تجارب دیگر کشورها و نظرات صاحب نظران برای ارتقای پاسخ گویی برنامه درسی مطرح شده است برای آگاهی برنامه ریزان و دست اندرکاران آموزش پزشکی ارائه نماید.

برای انجام این مطالعه مقالاتی که از سال 2000 تا سال 2013 در پایگاه داده های Pubmed، Elsevier، springer، proquest و Google scholar به ثبت رسیده بود،مورد جستجو قرار گرفت. استراتژی جستجو شامل جستجوی کلمات پاسخ گویی اجتماعی (Accountability Social)، آموزش پزشکی (Medical education)، آموزش بالینی (Teaching clinical)، برنامه درسی (curriculum) در عنوان یا چکیده یا کلمات کلیدی مقالات مرتبط بود.

در مجموع 37 مقاله مرتبط یافت و بررسی شد. به منظور جمع بندی نتایج، بعد از تعریف مفهوم پاسخ گویی به هشت مانع عمده در ارتقای پاسخ گویی اجتماعی اشاره و سپس به مدل های ارزشیابی اثربخشی اجتماعی برنامه ها پرداخته شده است. در نهایت راه کارهای پیشنهاد شده در متون ارائه گردیده است.

در راستای توسعه پاسخ گویی اجتماعی، موانع ساختاری متعددی در دانشگاه ها وجود دارد که لازم است در جهت افزایش پاسخ گویی آموزش پزشکی مرتفع گردد. پیشنهادات متعددی در زمینه کمک به موسسات برای پاسخ گو نمودن برنامه های درسی ارائه شده ولی اغلب حاصل تجارب فردی محققین است و کارایی آن ها در سیستم های آموزشی مختلف نیاز به بررسی و تحقیق بیشتر دارد و جهت دهی تحقیقات آموزشی به سمت توسعه پاسخ گویی در آموزش پزشکی یک ضرورت است

اهمیت آموزش اخلاق پزشکی سال هاست که در دانشکده های پزشکی مورد تاکید قرار گرفته است اما هنوز توافقی بر روی اهداف یادگیری آن به وجود نیامده است. این مطالعه با هدف بررسی پیامدهای یادگیری آموزش اخلاق پزشکی براساس الگوهای رشد اخلاقی انجام پذیرفت.
این مطالعه از نوع مروری است که با استفاده از کلید واژه های مناسب در پایگاه اطلاعاتی Medline، Web of Science، Scoupus، Eric و با محدود کردن زمان مقالات به 1990 تا 2012 مورد جستجو قرار گرفت. 7 مقاله در ارتباط با اهداف یادگیری و 12 مقاله در ارتباط با مدل از بین 61 مقاله مورد بررسی قرار گرفت.
محققان در مورد اهداف یادگیری آموزش اخلاق پزشکی دیدگاه های متفاوت دارند. بعضی از محققان هدف آموزش اخلاق را تربیت پزشکانی با فضیلت می دانند و بعضی دیگر هدف کاربردی تر و قابل اندازه گیری برای یادگیری دانشجویان را مهارت استدلال اخلاقی می دانند. اما مدل Rest که اجزای شناختی و نگرشی یک رفتار اخلاقی را نشان می دهد چهار جزء را برای بروز رفتار اخلاقی لازم می داند.
برای آموزش رفتار اخلاقی علاوه بر آموزش اصول اخلاقی لازم است مهارت هایی مانند کنترل هیجان ها، تحمل ابهام برای داشتن دیدگاه های چندگانه و مهارت هم دلی برای تشخیص موقعیت دشوار اخلاقی آموزش داده شود. به علاوه باید محیط های مناسب از نظر الگوی نقش و مشوق ارزش های اخلاقی برای فراگیران فراهم آورد. همچنین ایجاد فرصت های بازاندیشی باعث کسب بینش نسبت به کدهای اخلاقی خواهد شد و احتمالا تعهد اخلاقی را افزایش خواهد داد.

بررسی متون علمی نشان دهنده آن است که تا کنون پژوهشگران اندکی به بررسی مقوله انگیزش، در حیطه آموزش پزشکی پرداخته اند. از این رو تهیه ابزارهای اندازه گیری مناسب می تواند گامی در جهت تشویق پژوهشگران به پرداختن در این زمینه بخصوص باشد. در این مطالعه ویژگی های روانسنجی ابزارهای اندازه گیری انگیزش درونی و جو انگیزش درک شده دانشجویان پزشکی مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه توصیفی222 دانشجوی پزشکی نسخه ایرانی دو ابزار اندازه گیری انگیزش درونی و جو انگیزشی درک شده را تکمیل نمودند. جهت بررسی پایایی ابزارها از روش های بازآزمایی و محاسبه آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تعیین روایی ساختاری ابزارهای اندازه گیری نیز روش تحلیل عاملی تاییدی به کار گرفته شد.
پس از اصلاح و تعدیل سوال های هر دو ابزار، ضرایب پایایی قابل قبولی به دست آمد. تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که ابزارهای مذکور از شاخص های نیکویی برازش مناسبی برخوردار هستند.
ابزار 11 سوالی انگیزش درونی و ابزار 16 سوالی جو انگیزشی درک شده، واجد پایایی و روایی مناسبی جهت استفاده در حیطه آموزش پزشکی هستند.

نقش موثر در فرآیند یاددهی- یادگیری و کسب موفقیت در زندگی و ویژگی قابلیت ارتقا، هوش هیجانی را به یکی از موضوعات مهم در آموزش تبدیل نموده است. تاکنون ابزارهای متعددی برای سنجش هوش هیجانی افراد تدوین شده؛ اما ابزاری که نشان دهد یک مدرس در تدریس خود تا چه اندازه از مهارت های هوش هیجانی بهره می جوید، تدوین نشده است. این مطالعه با هدف تدوین و روان سنجی ابزار سنجش هوش هیجانی در تدریس انجام شد.
پس از مرور متون و مشخص نمودن عوامل موثر در تدریس مبتنی بر هوش هیجانی، پرسشنامه اولیه با 109 سوال طراحی شد. روایی صوری و محتوایی آن با نظر کارشناسان تایید گردید. برای بررسی روایی سازه، پرسشنامه هوش هیجانی بار- ان به همراه پرسشنامه تدوین شده، توسط یک نمونه تصادفی 30 نفره از اساتید تکمیل گردید و همبستگی بین این دو پرسشنامه بررسی شد. همچنین برای انجام تحلیل عاملی و تلخیص تعداد گویه ها، پرسشنامه در یک نمونه 350 نفری از اساتید دانشگاه علوم پزشکی اصفهان توزیع و از تحلیل عاملی اکتشافی با روش تحلیل مولفه های اصلی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آماره های توصیفی، همبستگی و تحلیل عاملی انجام گرفت.
از 350 استاد دریافت کننده پرسشنامه، 204 نفر آن را تکمیل نمودند (درصد بازگشت 58 %). پرسشنامه حاضر با پرسشنامه بار- ان به طور معناداری همبستگی داشت (71/0=r و 001/0P<). بر اساس نتایج تحلیل عاملی و نظرات کارشناسان، پرسشنامه ای با 31 گویه در 8 حیطه «توجه به احساسات فراگیران، انگیزه تدریس، ارتباط با فراگیران، تعهد نسبت به فراگیران، هدایت فراگیران، توجه به رشد اجتماعی فراگیران، توانایی در تدریس و واکنش های به هنگام» تایید شد. ضریب پایایی پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ 9/0 محاسبه گردید.
پرسشنامه 31 گویه ای حاصل از این پژوهش می تواند ابزاری معتبر و پایا برای سنجش هوش هیجانی مدرسان در تدریس باشد. پیشنهاد می شود این پرسشنامه در نمونه های آماری بزرگ تر، اجرا شود.

استفاده از منابع مختلف در بیان روش شناسی پژوهش، در بسیاری موارد، باعث درک متفاوت خوانندگان از روش انجام پژوهش شده است. با این حال، در مجلات مرتبط با آموزش به این موضوع بهای چندانی داده نشده و اغلب ذکر نشده کدام نوع دسته بندی برای روش شناسی مقالات چاپ شده در مجله، منظور شده است. اگر چه اصل، بیان پژوهش انجام شده است اما رسیدن به یک فهم مشترک در ارتباط با دسته بندی نوع مطالعات پژوهشی می تواند برای خوانندگان مجله به ویژه دانشجویان که در ابتدای راه پژوهش های آموزشی قرار دارند، بسیار کمک کننده باشد. در مقالات مختلف، با عبارت هایی مثل مطالعه تحلیلی، مطالعه توصیفی تحلیلی، مطالعه پیمایشی، مطالعه مقطعی، مطالعه توصیفی مقطعی مواجه می شویم که هر کدام، از یک نوع دسته بندی متفاوت گرفته شده اند. در کتاب های مختلف پژوهش درآموزش، یکی از انواع متدهای پژوهشی، روش علی- مقایسه ای است(1تا6) که ساده ترین روش کمی برای کشف روابط علی- معلولی بین پدیده ها و یکی از روش هایی است که متخصصان تعلیم و تربیت برای مقایسه افرادی که واجد یک ویژگی هستند و افرادی که فاقد آن هستند، بسیار مورد استفاده قرار می دهند. با وجود استفاده بسیار از این روش، مقالات بسیارکمی، به استفاده از این متد پژوهش اشاره داشته اند و به دلیل عدم وجود مداخله، آن را در قالب پژوهش های توصیفی جای داده اند. این موضوع از آنجا اهمیت بیش تری پیدا می کند که دسته بندی پژوهش های تربیتی با پژوهش هایی که در حوزه علوم سلامت انجام می شود متفاوت بوده و برای دانشجویان رشته های آموزش در زمینه های بهداشتی و پزشکی که با هر دوی این پژوهش ها سروکار دارند، می تواند باعث سردرگمی شود؛ ضمن این که گاه نویسندگان مقالات خودشان نیز نمی دانند نوع مطالعه را چگونه عنوان کنند و آن را در کدام قالب قرار دهند. یک مورد از این برداشت های متفاوت، در نقد مقاله چاپ شده در مجله شماره 5 دوره سیزدهم مشاهده می شود(7) که در نقد روش شناسی یکی از مقالات(8)، توضیحاتی بیان شده که خود، نشانه متفاوت بودن دیدگاه های افراد در مورد انواع روش های پژوهشی است. در این نقد، دسته بندی مربوط به پژوهش های علوم سلامت برای مقاله مذکور که یک پژوهش آموزشی بود، پیشنهاد شد، اما سوال اساسی این است که آیا می توان دسته بندی مربوط به روش های پژوهش در علوم سلامت را در پژوهش های علوم تربیتی و آموزش استفاده نمود یا خیر. با توجه به تقسیم بندی کتاب گال، بورگ و گال (نمودار 1)(9) و همان طور که نویسنده محترم مقاله، در پاسخ به نقد مقاله(7) ذکر کرده اند، مطالعه مقطعی نوعی از مطالعه توصیفی در نظر گرفته شده و در این تقسیم بندی نامی از مطالعات تحلیلی برده نشده است. آنچه مسلم است، این موارد، تنوع و تعدد دسته بندی های مختلف را نشان می دهد و لزوما نشانه درست یا غلط بودن هیچ کدام نیست؛ اما در نهایت سردرگمی ایجاد شده، برای خوانندگان مقاله خوشایند نیست. نمودار1: دسته بندی خلاصه از انواع پژوهش برگرفته از کتاب روش های تحقیق گال، بورگ و گال لازم به ذکر است که در قسمت راهنمای نویسندگان مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، توضیحات کاملی در مورد نگارش انواع مقالات داده شده است و در مورد نحوه نگارش قسمت روش ها، در پژوهش های تجربی، پیش تجربی و شبه تجربی و همچنین پژوهش های توصیفی طولی و توصیفی مقطعی مطالبی آورده شده است، اما در مورد این که مثلا طرح پیش تجربی چیست یا منظور از طرح توصیفی مقطعی، دقیقا چیست، توضیحی آورده نشده است. با توجه به موارد یاد شده، پیشنهاد می شود هیات محترم تحریریه مجله ایرانی آموزش در علوم پزشکی، چارچوبی مشخص بر اساس منابع معتبر آموزشی برای دسته بندی انواع طرح های پژوهش در نظر بگیرند و آن را به اطلاع کارشناسان مقالات، نویسندگان و خوانندگان مجله برسانند. نتیجه این اقدام، کمک به ایجاد درک یکسان تمامی این افراد از روش شناسی پژوهش و دقت بیش تر نویسندگان مقالات برای مشخص نمودن روش شناسی پژوهش و آزمون های آماری به کار گرفته شده، خواهد بود.