پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی
پیاپی 18 (پاییز و زمستان 1392)

در قرن بیست و یکم یکی از مهم ترین چالش های سازمان ها عدم اجرای استراتژی های تدوین شده است. در این راستا متخصصین مدیریت با بهره مندی از ابزارهای خاص در تلاش برای رفع این چالش هستند. یکی از ابزارهای کارآ برای رفع این چالش روش ارزیابی متوازن است که توسط کاپلان و نورتن معرفی شده است. از اینرو هدف از انجام پژوهش تبیین مدل پیاده سازی استراتژی های کمیته ملی المپیک با روش ارزیابی متوازن بود.
روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع کمی و کیفی می باشد. جامعه آماری پژوهش 114 نفر از اعضای مجمع عمومی کمیته ملی المپیک، متخصصین و خبرگان آشنا به امور کمیته ملی المپیک بودند که از بین آنها 89 نفر برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات در بخش کمی از پرسشنامه محقق ساخته که روایی صوری و محتوایی آن به تایید متخصصین رسید و پایایی آن با آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد و در بخش کیفی نیز از مصاحبه استفاده شد. برای تحلیل اطلاعات در بخش کمی از آزمون مجذور کای و در بخش کیفی از روش استقرایی استفاده شد.
یافته های پژوهش نشان داد که مدل روش ارزیابی متوازن کمیته ملی المپیک دارای چهار منظر مالی، مشتری، فرآیندهای داخلی، یادگیری و رشد و 41 هدف استراتژیک، 127 سنجه، 127 هدف کمی بلند مدت و 221 ابتکارات و اقدامات می باشد.
بحث: در نهایت چنین می توان نتیجه گرفت، مدل مذکور قابلیت ایجاد زمینه اجرای استراتژی های کمیته ملی المپیک را دارد.

هدف تحقیق: بررسی میزان اثربخشی روش های آموزشی ایستگاهی و استقامتی در کلاسهای تربیت بدنی عمومی (1) دختران دانشگاه علامه طباطبائی و سنجش میزان رضایتمندی آنها از این کلاسها. روش شناسی تحقیق: روش این تحقیق ترکیبی از روش های آزمایشی و توصیفی است. سنجش متغیرهای تحقیق با استفاده از چک لیست آزمون ایفرد به صورت پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه که تحت تمرینات استقامتی و گروه دیگر تحت تمرینات ایستگاهی قرار گرفتند، صورت گرفت و همچنین، سنجش رضایتمندی دانشجویان از حضور در کلاس تربیت بدنی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفت. جامعه این تحقیق عبارت بود از کلیه دانشجویان دختر شرکت کننده در کلاسهای تربیت بدنی عمومی (1) در نیمسال اول سال تحصیلی 90-89 در دانشگاه علامه طباطبایی.
هر دو روش آموزشی، موجب تحقق اهداف تربیت بدنی در بخش توسعه آمادگی جسمانی عمومی دانشجویان می گردند و نیز بین دو گروه استقامتی و ایستگاهی در توسعه قابلیتهای جسمانی دانشجویان تفاوت معنی داری به نفع روش استقامتی وجود دارد. همچنین یافته ها نشان داد که میزان رضایتمندی دانشجویان در روش ایستگاهی بیش از روش استقامتی بود.
استفاده از روش های ایستگاهی و استقامتی موجب توسعه آمادگی جسمانی عمومی می گردد و در این امر روش استقامتی بر روش ایستگاهی برتری دارد. اما میزان رضایتمندی دانشجویان که می تواند موجب تداوم ورزش گردد، در روش ایستگاهی بیش از روش استقامتی است.

هدف از این تحقیق تعیین اثر انگیزش بر تمایل به ادامه ی همکاری داوطلبی در ورزش دانشجویی کلان شهر تهران بود که با روش تحقیق توصیفی- زمینه یابی و به صورت میدانی اجرا شد.
روش شناسی: جامعه تحقیق، کلیه داوطلبان انجمنه ای ورزش دانشجویی دانشگاه های آموزش عالی کلان شهر تهران بود(n=550). به منظور نمونه گیری از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد و برای تعیین تعداد نمونه از جدول تعیین حجم نمونه مورگان استفاده گردید و از 286 نفر اطلاعات جمع آوری شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه انگیزش (MVFIS)، پرسشنامه تمایل به ادامه ی همکاری داوطلبی (ICQ) و پرسشنامه خصوصیات دموگرافیک استفاده شد. از آمار توصیفی و مدلیابی معادلات ساختاری با تاکید بر نرم افزار AMOS/18 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
نتایج نشان داد که انگیزش با ضریب مسیر(1) بر تمایل به ادامه همکاری داوطلبان اثرگذار است.
به طور کلی انگیزش نقش مهمی در حفظ داوطلبان ورزش دانشجویی دارد.

با در نظرگرفتن فواید فعالیت های ورزشی، باید سعی در گسترش ورزش در اقشار جامعه کرد. به همین دلیل این تحقیق قصد دارد علل بی رغبتی به فعالیت های ورزشی در بین فرهنگیان استان مازندران را با تاکید بر محدودیت ها که شامل متغیر های ویژگی های شخصی، علل سوق دهنده و موانع بازدارنده از یک طرف و جذابیت فعالیت ها از طرف دیگر، شناسایی و اولویت بندی کند و همچنین ارتباط این عوامل را با متغیرهای جمعیت شناختی مشخص کند.
روش شناسی: روش تحقیق در پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که به صورت میدانی انجام گرفته است. جامعه ی آماری تحقیق، فرهنگیان استان مازندران بودند که تعداد 750 نفرحجم نمونه انتخاب شدند (41783 نفر). ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ی محقق ساخته بود که به صورت خوشه ای- طبقه ای توزیع شد. یافته های حاصل از تحقیق با استفاده از آزمون اسپیرمن، پیرسون، آزمون t، آزمون کروسکال والیس و آزمون رتبه ای فریدمن استخراج شده است.
یافته های پژوهش نشان می دهد که ویژگی های شخصی با652/0rho=، عوامل سوق دهنده محیطی با 723/0rho= و همچنین موانع بازدارنده با688/0 = rhoدرسطح معناداری01/0>p و دو طرفه با عدم رغبت، ارتباط دارند ولی جذابیت فعالیت های ورزشی با287/0=rho درسطح معناداری01/0>p ارتباطی با بی رغبتی ندارد. در ضمن با آزمون رتبه ای فریدمن مشخص گردید که موانع بازدارنده با میانگین رتبه ی 2/55، عوامل سوق دهنده ی محیطی با میانگین رتبه ی11/2 و ویژگی های شخصی با میانگین رتبه ی67/1 به ترتیب در اولویت قرار گرفتند. در ضمن از بین متغیرهای جمعیت شناختی، سن و جنسیت با عوامل بی رغبتی ارتباط داشتند.
با توجه به ارتباط بیشتر محدودیت های بیرونی بر محدودیت های درونی در بی رغبتی افراد، پیشنهاد می شود که دست اندرکاران و مدیران ورزشی، بیشتر تمرکز خود را برای رفع محدودیت های بیرونی که از مشارکت افراد ممانعت می کنند، قرار دهند.

هدف پژوهش حاضر بررسی موانع بکارگیری فناوری اطلاعات در امرآموزش و پژوهش رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی بر اساس مدل فرایندی «کاتر» بود.
روش شناسی: نمونه آماری83 نفر از مدیران ورزشی و کلیه اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی و علوم ورزشی که در مقطع تحصیلات تکمیلی مشغول به تدریس می باشند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساحته، میزان روایی پرسشنامه توسط متخصصان فناوری اطلاعات و ارتباطات، مدیران و اعضای هیات علمی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی تایید و میزان پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ 88/0 محاسبه و به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات، از آزمون معنی داری نسبت با ضریب اطمینان 95 درصد استفاده شده است.
نتایج نشان داد، مهمترین موانع بکارگیری فناوری اطلاعات به ترتیب عبارتند از: نبود اتفاق نظر میان مدیران دانشکده های تریبت بدنی و متخصصان فناوری اطلاعات و اعضای هیات علمی در زمینه کاربرد فناوری اطلاعات، برنامه ریزی ضعیف و نبود دید بلند مدت نسبت به تاثیرات فناوری اطلاعات در امر آموزش و پژوهش می باشد.
با توجه به نتایج پیشنهاد می گردد دانشگاه ها با اتخاذ یک رویکرد کل نگر و برنامه ریزی طولانی مدت و منسجم، بر موانع توسعه بکارگیری فناوری اطلاعات غلبه نمایند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین هوش هیجانی اعضای هیات علمی با اثر بخشی دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهرتهران است. روش شناسی: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی شهر تهران و نمونه آماری برابر جامعه آماری و به تعداد 95 نفر می باشند. ابزار تحقیق دو پرسشنامه ی استاندارد هوش هیجانی سیبریا شرینگ(1996) و پرسشنامه محقق ساخته اثربخشی حمیدی(1382) بود که پس از تایید روایی توسط متخصصین مدیریت ورزشی، پایایی آنها نیز از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد. از روش های آمار توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد و...) و آمار استنباطی(آزمون های کالموگروف _ اسمیرنوف، لوین، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس) به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
تجزیه و تحلیل یافته ها حاکی ازآن است که، رابطه مثبت و معناداری بین هوش هیجانی اعضای هیات علمی و اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی شهر تهران وجود دارد(01/0 < P، 78/0 r =). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که، بین مولفه های هوش هیجانی(خودآگاهی، خودتنظیمی، خودانگیختگی، همدلی ومهارت های اجتماعی) با اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد(01/0 P<). آزمون تحلیل واریانس نیز بیانگر آن بود که بین هوش هیجانی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی شهر تهران، اختلاف معنی داری وجود دارد (01/0 P<).
براساس مبانی نظری، افراد با هوش هیجانی بالا دارای سطح عملکرد بالایی در فعالیت ها می باشند و از طرفی تحلیل یافته های این تحقیق بیان کننده آن است که، هوش هیجانی و اجزای آن، از مهم ترین عوامل برای سازگاری، موفقیت در روابط و عملکرد شغلی اعضای هیات علمی بوده که برآیند این دو، ارتقای اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی را حاصل می نماید.

فراغت زمان بیهوده و عبث تعبیر نمی شود و هدف این پژوهش بررسی نقش فعالیت بدنی و ورزش بر اوقات فراغت معلولان جسمی است.
روش شناسی: تحقیق با توجه به هدف از نوع تحقیقات کاربردی، از نظر روش انجام تحقیق توصیفی و نحوه گردآوری داده ها به روش میدانی انجام شد، پرسشنامه 38 سواله پس از تایید روایی محتوی و پایایی آلفای کرونباخ (82/0) در میان 355 نمونه آماری توزیع شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید (05/0≥p).
افزایش زمان فراغت معلولان در طی ده سال گذشته، میانگین زمان فراغت معلولان 5/6 ساعت در شبانه روز بوده که ورزش در این زمان در رتبه چهارم اولویت ها قرار داشت.
اعمال موارد ذیل ضروری به نظر می رسد: برنامه ریزی مدون ورزشی برای فراغت معلولین از طریق سازمان های ذی ربط، افزایش انگیزه معلولان برای انجام فعالیت بدنی و ورزش، فرهنگ سازی جامعه برای ایجاد آمادگی ذهنی و روانی در اقشار مختلف برای باور نقش و اهمیت ورزش معلولان.

عدالت سازمانی، پایه ضروری اثربخشی فرآیندهای سازمانی و خشنودی شغلی کارکنان است، و بطور بالقوه بسیاری از متغیر های پیامدهای رفتار سازمانی را تبیین می کند؛ از این رو، هدف از تحقیق حاضر، هدف از تحقیق حاضر، بررسی روابط ساده و چندگانه عدالت سازمانی و رضایت شغلی کارکنان سازمان تربیت بدنی بود. تعداد 112 پاسخنامه از 180 کارمند سازمان تربیت بدنی که توسط ابزار پرسشنامه آزموده شده بودند، مورد تایید قرار گرفت. در نهایت، بر پایه تحلیل آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه، همبستگی ساده و چندگانه معنی داری میان عدالت سازمانی و رضایت شغلی، و مولفه های آن ها وجود دارد. در نتیجه ادراکات عدالت سازمانی و همچنین درک هر یک از مولفه های آن شامل عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت تعاملی توسط کارکنان سازمان تربیت بدنی از محیط سازمان، بطور معنی داری بر رضایت شغلی و مولفه های آن اثر گذار می باشد.

انجام این پژوهش، شناسایی عوامل موثر بر موفقیت دوچرخه سواران حرفه ای آذربایجان شرقی در مسابقات بین المللی و جاده ای ایران طی سال های 1380 تا 1390 است.
روش شناسی:جامعه آماری پژوهش را دوچرخه سواران حرفه ای، مدیران، مربیان و کارمندان اجرایی هیئت دوچرخه سواری استان آذربایجان شرقی تشکیل می دادند که در مجموع 60 نفر بودند. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی است. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ای محقق ساخته بود که گروهی از خبرگان در این زمینه روایی صوری و محتوایی آن را تایید کردند. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ تایید شد (94/.=α). برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از آزمون های کولموگروف- اسمیرنف، تی تک نمونه ای، بیونومینال و آزمون فریدمن استفاده شد.
یافته ها نشان می دهد از بین عوامل شش گانه موثر بر موفقیت دوچرخه سواران، تمامی آنها در موفقیت نقش دارند، و اولویت آنها به ترتیب عبارت است از: نقش مربیان، نقش حمایتی هیئت، فدراسیون و رسانه های گروهی، نقش برگزاری تورها و مسابقات داخلی و خارجی، نقش عوامل زیست محیطی و عوامل جسمانی، نقش مدیریت هیئت، نقش عوامل امکاناتی و اجرایی.
براساس نتایج بدست آمده در صورت تمایل هیئت دوچرخه سواری استان آذربایجان شرقی نسبت به روند موفقیت، باید برنامه ریزی و تخصیص بودجه و امکانات خود را براساس اولویت های بالا قرار دهد. یافته های تحقیق حاضر، هم می تواند هیئت دوچرخه سواری استان آذربایجان شرقی را در تداوم این موفقیت ها یاری رساند و هم الگویی برای هیئت های دوچرخه سواری سایر استان های ایران در جهت رسیدن به عملکرد بهتر ارائه کند.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین هوش هیجانی اعضای هیات علمی با اثر بخشی دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهرتهران است. روش شناسی: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی شهر تهران و نمونه آماری برابر جامعه آماری و به تعداد 95 نفر می باشند. ابزار تحقیق دو پرسشنامه ی استاندارد هوش هیجانی سیبریا شرینگ(1996) و پرسشنامه محقق ساخته اثربخشی حمیدی(1382) بود که پس از تایید روایی توسط متخصصین مدیریت ورزشی، پایایی آنها نیز از طریق آلفای کرونباخ محاسبه شد. از روش های آمار توصیفی(میانگین، انحراف استاندارد و...) و آمار استنباطی(آزمون های کالموگروف - اسمیرنوف، لوین، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس) به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
تجزیه و تحلیل یافته ها حاکی ازآن است که، رابطه مثبت و معناداری بین هوش هیجانی اعضای هیات علمی و اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی شهر تهران وجود دارد(0/01>P؛ 0/78= r). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که، بین مولفه های هوش هیجانی(خودآگاهی، خودتنظیمی، خودانگیختگی، همدلی ومهارت های اجتماعی) با اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد(0/01> P). آزمون تحلیل واریانس نیز بیانگر آن بود که بین هوش هیجانی اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی شهر تهران، اختلاف معنی داری وجود دارد (0/01 > P).
براساس مبانی نظری، افراد با هوش هیجانی بالا دارای سطح عملکرد بالایی در فعالیت ها می باشند و از طرفی تحلیل یافته های این تحقیق بیان کننده آن است که، هوش هیجانی و اجزای آن، از مهم ترین عوامل برای سازگاری، موفقیت در روابط و عملکرد شغلی اعضای هیات علمی بوده که برآیند این دو، ارتقای اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی را حاصل می نماید.