Journal of Research Development in Nursing and Midwifery
Volume:11 Issue: 1, 2014

بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار، بیش از نیمی از موارد بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی را تشکیل می دهند. بستری شدن مجدد بسیاری از این بیماران، ناشی از نداشتن اطلاعات کافی و عدم پیروی از توصیه های پزشکی است که بر کیفیت زندگی این بیماران اثر سویی دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش چگونگی مراقبت از خود بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار در بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1389 انجام شد.
در این مطالعه نیمه تجربی، 80 نفر از بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی (SF36) بود. دو جلسه دو ساعته آموزش چهره به چهره برای گروه مداخله اجرا شد. جلسه اول آموزش در زمان بستری بیماران و جلسه دوم آن در زمان ترخیص بیمار با حضور همراه بیمار بود؛ سپس کیفیت زندگی بیماران در هر دو گروه، در دو مرحله قبل از اجرای آموزش و یک ماه پس از اجرای آموزش سنجیده شد و در پایان کیفیت زندگی دو گروه مقایسه گردید. سپس تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS-14 و مداخله های آماری تی زوجی و مستقل انجام شد.
نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین دو گروه در ابعاد سلامتی عمومی، سلامت جسمی، سلامت روانی، فعالیت اجتماعی، محدودیت در فعالیت ها، سرزندگی و نشاط بعد از مداخله وجود دارد (05/0 P≥)، ولی مقایسه دو گروه در ابعاد تغییرات سلامت و درد بدنی تفاوت معنی داری را نشان نداد.
پیگیری مراقبتهای پرستاری و آموزش مراقبت از خود مبتنی بر نیاز بیمار در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار باعث بهبود ارتقای ابعاد کیفیت زندگی در آنها می شود.

سرطان پستان، شایع ترین سرطان در بین زنان سراسر دنیا است. پژوهش حاضر با هدف مشخص کردن تاثیر آموزش گروهی روش های مقابله با استرس بر میزان امیدواری و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت.
پژوهش حاضر از نوع مداخله ای بود که بر روی زنان مبتلا به سرطان پستان بخش شیمی درمانی بیمارستان رازی شهر رشت در سال 1390 انجام گرفت. 60 نفر از جامعه آماری مورد نظر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و با دو پرسشنامه امیدواری اشنایدر و کیفیت زندگی (SF-36) مورد آزمون قرار گرفتند.30 نفر از بیماران واجد شرایط به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت آموزش روش های مقابله با استرس قرارگرفت و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. پس از مداخله دوباره امیدواری و کیفیت زندگی اندازه گیری شد.
دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و میانگین نمرات امیدواری و کیفیت زندگی همسان بودند و بعد از مداخله براساس نتایج یافته ها با آزمون مقایسه میانگین های مستقل و وابسته، درمیزان امیدواری و کیفیت زندگی تفاوت معنی داری مشاهده گردید. همچنین این تفاوت برکیفیت زندگی بیش از امیدواری بود(001/0=P) آموزش گروهی روش های مقابله با استرس بر امیدواری و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان موثر است. تحقیقات بعدی با دوره های پیگیری به منظور حصول اطمینان از تداوم بخشی پیشنهاد می گردد.

شیردهی اثر ضد بارداری، رفتاری، هورمونی و متابولیکی مفیدی دارد. در سیستم قلبی- عروقی مادر، در هر دو مورد کاهش و افزایش فشارخون مادر در اثر شیردهی گزارش شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر شیردهی بر مقدار فشار نبض مادر در دو گروه با حاملگی طبیعی و با سابقه ابتلا به پره اکلامپسی انجام گردید. نمونه ها شامل 34 مادر شیرده با سابقه حاملگی طبیعی و 18 مادر شیرده با سابقه پره اکلامپسی حاملگی بودند. فشار خون مادر همزمان از شریان بازویی راست و چپ و در وضعیت دراز کشیده ثبت می گردید. از آزمون آماری Repeated Measured ANOVA و نرم افزار SPSS-16 برای مقایسه داده ها استفاده شد.
در مقایسه فشار نبض، هر گروه اختلاف معنی داری از نظر عامل زمان در هر دو نوبت شیر دهی مشاهده نشد. این حالت در سمت راست و چپ یکسان بود. مقادیر متناظر فشارهای سیستول، دیاستول و نبض در هر دو سمت بین دو گروه معنی دار بود(001/0≤P). در هر دو گروه روند تغییرات از نظر عامل زمان به شکل افزایش فشارهای سیستولی و دیاستولی 5 دقیقه بعد از شیردهی و کاهش آن ها 30 دقیقه بعد مشابه بود.
در مادران شیرده با سابقه ابتلا به پره اکلامپسی مقادیر فشار نبض غیر طبیعی است. شیردهی موجب تغییر فشارهای سیستول و دیاستول است، ولی تغییری در فشار نبض ایجاد نمی کند و از این نظر تفاوتی بین سمت راست و چپ وجود ندارد.

اداره رفتارهای پرخاشگرانه، یکی از مشکلات مهم پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین مشکلات پرستاران شاغل در بخش های روانپزشکی، در اداره بیماران پرخاشگر انجام شده است.
این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی در 41 پرستار شاغل در بخش های روانپزشکی هاجر شهرکرد و سینا در سال 1390 انجام گرفته است. نمونه گیری به روش سرشماری بود. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته حاوی اطلاعات دموگرافیک و مشکلات پرستاران در اداره بیماران پرخاشگر در سه بخش مشکلات فردی، مشکلات مربوط به محیط فیزیکی بخش و مشکلات سازمانی جمع آوری شد. اطلاعات با استفاده از میانگین و فراوانی و آزمون های تحلیلی مانند کای دو و من ویتنی تجزیه و تحلیل شد.
میانگین سن پرستاران 74/6 ±34/36 سال و میانگین سابقه کار آن ها در بخش روانپزشکی85/4± 73/6 سال بود. بیشترین مشکل پرستاران در برخورد با بیماران پرخاشگر مربوط به مشکلات فردی بویژه ترس آن ها از برخورد فیزیکی و عوارض مهار فیزیکی بیماران بود. ارتباط معنی داری بین سن، جنس، شیفت کاری، سابقه کاری و نوع استخدام با دفعات پرخاشگری بیماران در پرستاران شاغل در دو بیمارستان مشاهده نشد.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کارکنان پرستاری شاغل در بخش های روانپزشکی در کنترل بیماران پرخاشگر با مشکلاتی بویژه در حیطه های فردی و محیط فیزیکی مواجه هستند؛ لذا توجه مسئولان مربوطه در این مورد ضروری می باشد.

دنیای امروز، دنیای سازمان ها می باشد. سازمان ها جهت توسعه سازمانی ارتقای عملکرد، بهره وری و اثربخشی خود نیازمند کارکنان توانمند و متعهدی می باشند. متغیرهای مختلفی از جمله عوامل مدیریتی و سازمانی می توانند تعهد سازمانی را تحت تاثیر قرار دهند. هدف از این مطالعه، بررسی همبستگی بین ویژگی های جمیعت شناسی با تعهد سازمانی پرستاران می باشد.
این مطالعه یک پژوهش توصیفی- مقطعی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل پرستاران (2120نفر) بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد که به روش طبقه بندی تصادفی، 260 نفر پرستارانتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از «پرسشنامه جمعیت شناسی» پژوهشگر ساخته و «پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و می یر» استفاده شد. اطلاعات با نرم افزار آماری SPSS-19و با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های پژوهش نشان داد میزان تعهد سازمانی 5/53 درصد واحدهای پژوهش در سطح متوسط می باشد (با میانگین 57/14± 70/64). بین متغیرهای سن، سطح تحصیلات و سابقه کار بالینی با تعهد سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد (05/0P<). همچنین بین میانگین ساعات کاری در هفته و تعهد سازمانی رابطه معنی داری وجود ندارد.
با توجه به اینکه مهمترین و ارزشمندترین سرمایه سازمان، نیروی انسانی است لذا تلاش برای توسعه تعهد در کارکنان، امر مهمی است که مدیران باید به آن توجه داشته باشند.

با توجه به روند سریع پیر شدن جمعیت کشور و نقش بسیار مهم سبک زندگی در مشکلات و بیماری های سالمندان، مطالعه حاضر با هدف تعیین سبک زندگی سالمندان شهر کاشمر طراحی و اجرا شد.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی بوده که در سال 1391بر روی 267 نفر از افراد بالای60 سال تحت پوشش پایگاه های بهداشتی شهر کاشمر که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شده بودند، انجام شد. داده ها از طریق پرسشنامه ای روا و پایا از طریق مصاحبه جمع آوری شد و پس از ورود به نرم افزار SPSS-18 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کای دو، تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی) تجزیه و تحلیل گردید.
میانگین سنی سالمندان 22/6±03/69سال بود. وضعیت سبک زندگی 4/67 درصد (180نفر) از سالمندان مورد مطالعه متوسط و 6/32 درصد (87 نفر) مطلوب بود. بین سن،تاهل و تحصیلات با سبک زندگی ارتباط معنی داری وجود داشت(001/0P<). همچنین بین سن با حیطه های پیشگیری(P<0/001)(r=-0/453)، فعالیت بدنی(r=-0/226) (P<0/001)، تنش.(0/252-r=) (<0/001 (Pو روابط اجتماعی(0/311-(P<0/001)(r= رابطه معنی دار و معکوس وجود داشت.
با توجه به اینکه درصد بالایی از سالمندان سبک زندگی مطلوبی ندارند، پیشنهاد می شود مداخلات لازم از جمله مداخلات آموزشی به منظور ارتقای وضعیت سبک زندگی سالمندان صورت گیرد.

حرکت جهان به سمت اقتصاد دانش بنیان، سرمایه انسانی کارا را که اغلب در دانشگاه تربیت می شوند، به مهم ترین عامل رقابتی هر کشور تبدیل کرده و شناسایی عوامل مرتبط با عملکرد آنان را جزو ضروریات قرار داده است. هدف این مطالعه، تعیین ارتباط سرمایه فرهنگی با عملکرد علمی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان می باشد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی با استفاده از دو پرسشنامه سرمایه فرهنگی و عملکرد علمی که روایی صوری، محتوا (کمی و کیفی) نیز پایایی آن (آزمون همسانی درونی) تایید شده بود، در 126 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی گلستان (محیط پژوهش) دارای حداقل 3 سال تجربه تحصیل در دانشگاه که پرسشنامه ها را به شیوه خود اظهاری تکمیل نموده بودند، بیماری جسمی یا روانی شناخته شده نداشتند و در طول مدت مطالعه فارغ التحصیل نشدند، بر اساس طرح نمونه گیری تصادفی حلقه ای متناسب با تعداد دانشجویان هر دانشکده در سال 1392انجام شد. در این مطالعه جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS-19و آزمون های توزیع فراوانی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام چند متغیره در سطح معنی داری 05/0 استفاده گردید.
نتایج مطالعه نشان داد سرمایه فرهنگی با عملکرد علمی دانشجویان با ضریب همبستگی 45/0 ارتباط مثبت و معنی داری داشت، به طوری که با افزایش نمرات سرمایه فرهنگی، دانشجویان عملکرد علمی بالاتری را نشان دادند. نیز یافته ها حاکی از آن بود که می توان با استفاده از مدل پیش بین، عملکرد علمی دانشجویان را با استفاده از نمرات سرمایه فرهنگی درونی و نهادی پیش بینی نمود.
با توجه به یافته های مطالعه می توان نتیجه گرفت کسب و ارتقای سرمایه فرهنگی می تواند بر عملکرد علمی دانشجو موثر باشد.

افراد مبتلا به تالاسمی به دلیل نیاز به تزریق خون مکرر و عوارض شدید این بیماری به درمان و نظارت پزشکی مداوم نیاز دارند و مشکلات روان شناختی این بیماران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین خودپنداری و عوامل مرتبط در کودکان و نوجوانان 18-7 سال مبتلا به تالاسمی ماژور در استان گلستان در سال 91-1390 انجام گردید.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، با استفاده از روش سرشماری 155 کودک و نوجوان مبتلا به تالاسمی ماژور که به طور منظم برای دریافت خون به مراکز درمانی مراجعه می کردند، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه خودپنداری پیرزهاریس به همراه متغیرهای دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-19 و توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس و تی مستقل صورت گرفت.
میانگین نمرات خودپنداری در این بیماران در محدوده ی پایین بود و بین نمرات خودپنداری این بیماران با سن، وضعیت تحصیلی و ترک تحصیلی، رتبه تولد، تعداد فرزندان در خانواده و میزان تحصیلات والدین ارتباط معنی داری یافت گردید، ولی بین نمرات خودپنداری و حضور در فعالیت های ورزشی و تعداد دفعات تزریق خون و وضعیت اقتصادی خانواده این بیماران تفاوت معنی داری وجود نداشت.
نتیجه این مطالعه نشان داد که خودپنداری افراد مورد بررسی پایین است و برخی از عوامل غیر قابل تعدیل بر شدت آن می افزاید، ولی عوامل قابل تعدیلی مانند ترغیب افراد به ادامه تحصیل و انجام ورزش و افزایش اطلاعات والدین آن ها در زمینه بیماری فرزندان خود می تواند در بهبود و ارتقای خودپنداری این افراد کمک کننده باشد.

یادگیری و پیشرفت تحصیلی از جمله موضوعات مهم و مورد توجه در روانشناسی پرورشی و تعلیم وتربیت است که از عوامل مهم فردی و موقعیتی تاثیر می پذیرد، در ایران مطالعات بسیار اندکی در زمینه ی انگیزه دانشجویان پرستاری انجام شده است و آمار دقیقی از وضعیت انگیزه دانشجویان پرستاری و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی موجود نمی باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سطوح انگیزه دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان با پیشرفت تحصیلی صورت گرفته است. روش این پژوهش از نوع مقطعی- توصیفی تحلیلی است. ابزار مطالعه، پرسشنامه های تعیین انگیزه آکادمیک و محیط کار مبتنی بر تئوری خود تعیین کنندگی می باشد. 243 دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان پرسشنامه را تکمیل نموده و اطلاعات جمع آوری شده در نرم افزار آماری SPSS-16 با استفاده از آزمون من ویتنی، اسپیرمن و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از میان 243 دانشجو، 126 نفر(9/51 درصد) زن، 117 نفر (1/48 درصد) مرد با میانگین سنی 21 سال بودند. میزان انگیزه و معدل دانشجویان خوب ارزیابی شد. بین انگیزه شناسایی شده(03/0P=) و به درون متمایل شده(01/0P=) با معدل، ارتباط معنی دارمثبت و بین فقدان انگیزه (1/0-r=، 02/0P=) با معدل، ارتباط معنی دار و معکوس دیده شد. بین انگیزه درونی و بیرونی با معدل ارتباط معنی داری دیده نشد.
با توجه به موارد بررسی شده میزان انگیزه دانشجویان پرستاری متوسط به بالا بود، اما انگیزه درونی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان تاثیری نداشته و مواردی چون انگیزه شناسایی شده و به درون متمایل شده که در رده های پایین تری نسبت به انگیزه درونی قرار داشتند، اثر گذاری بیشتری بود. از این رو لازم است که مدرسان تلاش بیشتری در جهت شناسایی عوامل اثر گذار بر روی انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان ودرونی سازی انگیزه مرتبط با پیشرفت تحصیلی آن ها داشته باشند.

دریافت کلسیم در پیشگیری از پوکی استخوان نقش بسزایی دارد. هدف از مطالعه، بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی بر ارتقای دریافت کلسیم در دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی شهرستان کلاله می باشد.
در این مطالعه نیمه تجربی، 140 دانش آموز دختر دوم راهنمایی شهرستان کلاله (دو گروه آزمون و کنترل) به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی درخصوص پوکی استخوان و پرسشنامه بسامد خوراک، جمع آوری و با نرم افزار SPSS-16 (آزمون های تی مستقل و تی تست) تجزیه و تحلیل شد.
دانش آموزان گروه های مداخله و کنترل، از لحاظ بعد خانوار و مشخصات دموگرافیک والدین همگن بوده و اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. همچنین نمرات آگاهی و هریک از سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی در دو گروه قبل از مداخله آموزشی تفاوت معنی داری نداشت، اما بعد از مداخله، نمرات افزایش قابل ملاحظه ای داشت(001/0P<). همچنین میانگین نمره عملکرد، دو ماه بعد از آموزش افزایش معناداری داشت (001/0< P).
طراحی و اجرای برنامه آموزشی مطابق با الگوی اعتقاد بهداشتی در ارتقای آگاهی، اجزای نگرش و عملکرد دانش آموزان در گروه آزمون در زمینه رفتارهای پیشگیری کننده از پوکی استخوان موثر می باشد.

استفاده از ضریب آپگاربرای ارزیابی نوزاد در بدو تولد مفید است و نیز انتخاب نوع بیهوشی کم خطر، مطلوب و مقرون به صرفه برای مادر ونوزاد حائز اهمیت است. این مطالعه با هدف تعیین اثر بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی بر آپگار نوزادان متولد شده سزار ینی انجام گرفت. پژوهش فوق به صورت کارآزمایی بالینی یک سو کور انجام گرفت. تعداد نمونه 200 خانم کاندیدای سزارین انتخابی در بیمارستان امام سجاد یاسوج بودند که به صورت تصادفی ساده متوالی در دو گروه بی حسی نخاعی و بیهوشی عمومی قرار گرفتند و نمره آپگار دقایق اول، پنجم و بیستم ثبت گردید. بی حسی نخاعی با ml 2 لیدوکائین 5% و بیهوشی عمومی با mg/kg 5 نسدونال و mg/kg 5/1 اسکولین برای القا و N20 و هالوتان جهت نگهداری بیهوشی انجام شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و استفاده ازآزمون های تی تست وکای دو مورد با در نظر گرفتن سطح معنی داری 05/0P< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. متوسط آپگار دقیقه اول و پنجم در بیهوشی عمومی 6/0 ±1/8 و 25/0 ±92/9 و در بیحسی نخاعی 2/0 ±01/9 و 33/0±92/9 گزارش شد که از لحاظ آماری، تفاوت معنی داری بین آپگار دقیقه اول در دو گروه وجود دارد (05/0> P) و در زمان های دیگر تفاوتی مشاهده نشد. آپگار دقیقه اول نوزادان به دنیا آمده از مادرانی که تحت بی حسی نخاعی قرار گرفتند، بیشتر از نوزادانی بوده است که مادران آن ها بیهوشی عمومی دریافت کرده بودند. توصیه می شود در سزارین انتخابی،بیشتر از بی حسی نخاعی استفاده شود.

یکی از اساسی ترین عوامل ایجاد انگیزه در پرستاران، افزایش اشتیاق به کار آن هاست. از آنجایی که اشتیاق شغلی پرستاران می تواند تحت تاثیرعوامل مختلف درون و برون سازمانی از جمله سبک رهبری مدیران پرستاری ویادگیری سازمانی باشد، لذا این مطالعه در نظر دارد تا رابطه بین سبک رهبری خدمتگزار و یادگیری سازمانی با اشتیاق شغلی پرستاران دانشگاه علوم پزشکی اردبیل را بررسی نماید.
این مطالعه از نوع توصیفی و مقطعی است که در طی شش ماهه دوم سال 1391 در بین پرستاران شاغل در مراکز درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اردبیل صورت گرفته است. از میان پرستاران شاغل به کار که تعداد 914 نفر بود با استفاده از جدول گرجسی و مورگان تعداد 273 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه: پرسشنامه سبک رهبری خدمتگزار قلی پور و همکاران، پرسشنامه یادگیری سازمانی Chiva وهمکاران وپرسشنامه اشتیاق شغلی Salanova و Schaufeli بهره برده شد.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی(جدول فراوانی داده ها، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی(رگرسیون چندگانه به روش گام به گام و ضریب همبستگی پیرسون) وSPSS-21 صورت گرفته است.
نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین سبک رهبری، یادگیری سازمانی و اشتیاق شغلی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشته(01/0≥P) و سبک رهبری خدمتگزار و یادگیری سازمانی دارای میانگین بالاتری نسبت به میانگین مفهومی می باشند. همچنین سبک رهبری خدمتگزار و یادگیری سازمانی می تواند اشتیاق شغلی را پیش بینی نماید.
بهبود مولفه های یادگیری سازمانی و سبک رهبری خدمتگزار می تواند باعث ارتقا و افزایش اشتیاق شغلی پرستاران گردد.

خستگی از شایع ترین عوارض جانبی بیماران تحت درمان با همودیالیز است. مطالعه حاضر به بررسی برخی عوامل مرتبط با خستگی در بیماران تحت درمان با همودیالیز از قبیل عوامل دموگرافیک، اضطراب، افسردگی و کیفیت خواب پرداخته است.
در این مطالعه توصیفی تحلیلی از بین 165 بیمار دیالیزی، 58 بیمار واجد شرایط بخش دیالیز مرکز آموزشی درمانی 5آذر گرگان، به صورت تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. ابزارجمع آوری داده ها مشتمل بر پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاس سنجش شدت خستگی، پرسشنامه اضطراب و افسردگی بک بود. داده ها در نرم افزار SPSS-17با استفاده از آزمون های آماری من ویتنی و کروسکالوالیس تجزیه و تحلیل شدند و برای بررسی همبستگی داده ها از ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی استفاده شد.
میانگین خستگی در کل بیماران 66/1±76/4 بود. (8/44 درصد)26 نفر از نمونه ها دارای اضطراب متوسط و (3/29 درصد) 17 نفر نیز دارای افسردگی شدید بودند. (1/74 درصد) 43 نفر کیفیت خواب خود را نامطلوب ابراز کردند. خستگی با اضطراب (353/0r=، 006/0(P= و افسردگی (525/، r=001/0P≤) ارتباط مستقیم معناداری داشت، ولی این ارتباط با کیفیت خواب بیماران معنادار نبوده است.
با توجه به شیوع بالای خستگی (1/93 درصد) در بیماران تحت درمان با همودیالیز و تاثیر عوامل متعدد بر آن، توصیه می شود ارائه دهندگان مراقبت، عوامل مرتبط در بروز خستگی را مد نظر قرار داده و برای کاهش اثرات آن بر کیفیت زندگی بیماران، تلاش نمایند.

زمان پذیرش و بستری کردن مادر جهت زایمان می تواند تاثیر مهمی در سرانجام زایمان داشته باشد. هدف مطالعه حاضر، بررسی پیامدهای پس از زایمان مادران بستری شده در فاز نهفته و فعال زایمان بود.
این مطالعه توصیفی بر روی 500 نفر از زنانی که در بیمارستان طالقانی تبریز زایمان کرده بودند، انجام گرفت. نمونه ها به دو گروه تقسیم شدند؛ گروه اول افرادی که در فاز نهفته (250 نفر) و گروه دوم زنانی که در فاز فعال زایمان (250 نفر) بستری شده بودند. ابزار گردآوری داده ها، شامل پرسشنامه مشخصات واحدهای مورد پژوهش، چک لیست ارزیابی مراحل سوم و چهارم زایمان، نتایج معاینات قبل از ترخیص و معاینات ده روز اول بعد از زایمان مادران بود.
از نظر سن، تعداد حاملگی، زایمان، سقط، بچه های مرده و تعداد زایمان طبیعی بین دو گروه فاز نهفته و فعال ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت و به لحاظ آماری همگن بودند. در مورد عوارض مرحله چهارم زایمان، خونریزی پس از زایمان، میانگین هموگلوبین و هماتوکریت قبل از ترخیص از بیمارستان، اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده شد. بین آپگار دقیقه اول نوزاد (03/0P<)، PH خون شریانی بند ناف (001/0P<) و اقدامات انجام شده بر روی نوزاد مانند گام های اولیه احیاء (تحریک فیزیکی،O2 آزاد و ساکشن) و اقدامات احیاء (001/0P<) بین دو گروه فاز نهفته و فعال زایمان اختلاف آماری معنی داری بدست آمد.
پذیرش زنان در مرحله نهفته زایمان با افزایش عوارض و مداخلات انجام شده بر روی مادران همراه است. بنابراین پیشنهاد می شود در صورت نداشتن دلیل برای بستری کردن زنان در فاز نهفته، از پذیرش وی در فاز نهفته خودداری شود.

سبک زندگی پرستاران با سلامت آنان رابطه ای انکارناپذیر دارد. مطالعه حاضر در پی تعیین وضعیت سبک زندگی پرستاران و رابطه آن با برخی شرایط فردی- حرفه ای آن ها می باشد.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی روی391 پرستار که به صورت چند مرحله ای و تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی استان گلستان انجام شد. داده ها با پرسشنامه سبک زندگی پرستاران که دارای 6 زیر مقیاس و همبستگی درونی (87/0 α=) و پایایی ثبات (897/0= r) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-16 وآزمون های تی مستقل، کراسکال والیس، من ویتنی و کای دو انجام گرفت و سطح معنی داری 05/0 P≤ در نظر گرفته شد.
از 391 نمونه 2/20 درصد مرد، 8/79 درصد زن و 4/85 درصد شیفت در گردش بودند. 3/36 درصد بین 6-10 سال سابقه کار داشتند. حداکثر 1/78 درصد پرستاران نمره سبک زندگی آنها خوب بود. بالاترین سطح نمره اتخاذ شده در زیر مقیاس صلاحیت (17/92 درصد) و کمترین در مدیریت زندگی فردی بود (82/64 درصد). بین برخی ویژگی های فردی- حرفه ای مانند سمت پرستاران، وضعیت استخدامی، شیفت کاری، میزان اضافه کاری، تعداد شیفت های شبکاری و شیفت در ایام تعطیل با برخی زیر مقیاس های سبک زندگی رابطه معنی داری وجود داشت(05/0 P≤).
از آنجایی که بین ابعاد سبک زندگی و بعضی شرایط فردی– حرفه ای رابطه مستقیمی وجود دارد و برخی ابعاد مانند مدیریت زندگی فردی و مدیریت نقش با شرایط کاری تنزل پیدا می کنند، بنابراین توصیه می شود مدیران تدابیری اتخاذ کنند که برنامه های کاری خللی در سبک زندگی سالم پرستاران ایجاد نکند.