Journal of Holistic Nursing and Midwifery
Volume:24 Issue: 2, 2014

شیر مادر بهترین انتخاب برای تغذیه شیرخواران است. اگر چه شروع تغذیه در غالب موارد با شیر مادر انجام می گیرد اما ادامه شیردهی در مواردی نادیده گرفته می شود. در این زمینه شناسایی عوامل مرتبط با تداوم شیردهی مادران حائز اهمیت می باشد.
هدف این مطالعه، تعیین عوامل مرتبط با تداوم تغذیه با شیر مادر در کودکان بستری می باشد.
یافته ها نشان داد اکثریت واحدها (6/57 %) شیر دهی را حتی بعد از شش ماهگی ادامه داده اند. اما 4/42 درصد آنها کمتر از شش ماه به شیر دهی اقدام نمودند. در مادرانی که شیر دهی را بعد از 6 ماهگی نوزاد ادامه داده اند بین مدت تغذیه با شیرمادر با نارس به دنیا آمدن کودک(003/0p<)، اشتغال مادر بیرون از منزل (014/0p<)، ناکافی بودن شیرمادر (001/0p<)، امتناع کودک از تغذیه با شیر مادر(005/0p<)، مصرف قرص های ضد بارداری(001/0p<)، مصرف شیرخشک (001/0 p<)، نگرش مادر نسبت به شیردهی (008/0p<) ارتباط آماری معنی داری وجود داشت.
مهمترین عوامل در عدم تداوم تغذیه با شیر مادر، مربوط به باور غلط مادران نسبت به نشانه های کفایت شیر مادر و مصرف قرص های ضد بارداری می باشد.

حوادث رانندگی یکی از شایعترین علت های ایجاد کننده اختلالات روانی مرتبط با تروماها هستند. با توجه به شیوع، اهمیت و عوارض اختلال استرس پس از سانحه رانندگی، بررسی عوامل مرتبط با این اختلال می تواند کمک مفیدی به افراد در معرض خطر ابتلا نماید.
این مطالعه با هدف تعیین برخی از عوامل مرتبط با اختلال استرس پس از سانحه رانندگی انجام گرفته است.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی شرکت کنندگان از بخش های ارتوپدی و ترومای بیمارستان پورسینا در شهر رشت انتخاب شدند. اطلاعات در هفته اول و دو ماه بعد از آسیب در 89 بیمار بستری، در سال1389 جمع آوری گردید. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه عوامل فردی و روانی- اجتماعی، فرم خلاصه شده کیفیت زندگی مرتبط با سلامتSF) 36 items)، فرم خودگزارشی استرس پس از سانحه (SRS PTSD) Self-Rating Scale for PTSD و تست افسردگی بک بودند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تی-زوجی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
21 نفر(5/23%) از حادثه دیدگان یک ماه بعد به اختلال استرس پس از سانحه مبتلا شدند. میانگین و انحراف معیار افسردگی در گروه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه از گروه غیرمبتلا بطور معنی داری بالاتر بود(001/0p=). بعلاوه میانگین و انحراف معیار طول دوره بستری در گروه مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بطور معنی داری بیشتر از گروه غیرمبتلا به این اختلال بود(03/0p=).
یافته ها بیانگر آن است که برخی از عوامل، همچون افسردگی و طول دوره بستری با اختلال استرس پس از سانحه رانندگی مرتبط هستند، لذاپیشنهاد می گردد از بستری های طولانی مدت و غیرضروری بیمار سانحه دیده اجتناب گردد، بعلاوه انجام مشاوره روانپزشکی بلافاصله بعد از تصادف و پیگیری نشانه های روانی، بویژه افسردگی بعد از ترخیص، به منظور اجتناب از بستری های طولانی مدت و غیرضروری توصیه می شود.

دیابت نوع یک، یکی از شایعترین بیماری های مزمن کودکان است. کنترل متابولیک و پیروی از رژیمهای درمانی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1، نسبت به کودکان قبل از مرحله ی نوجوانی ضعیف تر است. عدم پیگیری رژیمهای درمانی موجب بروز عوارض کوتاه مدت و بلندمدت در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 می شود. لذا این بیماری مستلزم رفتارهای خودمراقبتی در تمام طول عمراست. به نظر می رسد یکی از مهمترین عوامل موثر بر خودمراقبتی، خودکارآمدی باشد.
مطالعه حاضر، با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی با خودمراقبتی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک انجام گرفته است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد که از دی تا اسفند 1390 به مدت سه ماه انجام شد. جامعه پژوهش را کلیه ی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به درمانگاه غدد بیمارستان کودکان شهر رشت که حدود 50 نفرمی باشند تشکیل داده است. جمع آوری اطلاعات از طریق مصاحبه و با استفاده از پرسشنامه سه قسمتی: اطلاعات دموگرافیک، خودکارآمدی و خودمراقبتی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک انجام گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی(ضریب همبستگی پیرسون، واریانس یک طرفه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین نمره خودکارآمدی واحدهای مورد پژوهش 79/11±91/32 و میانگین نمره خودمراقبتی آنها 88/15 ±86/131 بود. در این پژوهش ضریب همبستگی پیرسون، همبستگی مثبت معنی دار را بین نمرات خودکارآمدی با خودمراقبتی، نشان داده است (0001/0P<).
در این پژوهش مشاهده گردید که بین نمره خودکارآمدی با خودمراقبتی همبستگی مثبت وجود دارد. بنابراین خودکارآمدی پیش شرط مهم و اساسی برای انجام موفقیت آمیز رفتارهای خودمراقبتی است؛ لذا استفاده از روش های ارتقای خودکارامدی درنوجوانان دیابتی می تواند در ارتقا خودمراقبتی آنان موثر واقع گردد.

استئوپروز از مشکلات شایع سیستم عضلانی اسکلتی است. آگاهی افراد از علل و عوامل خطر نقش مهمی در پیشگیری از استئوپروز دارد.
این مطالعه با هدف ฀آگاهی پرستاران شاغل در بخش های ارتوپدی در ارتباط با بیماری استئوپروز انجام شده است.
این مطالعه مقطعی-توصیفی است.جامعه پژوهش130نفر از پرستاران بخش های ارتوپدی شاغل در بیمارستانهای پورسینای رشت، امام خمینی(ره)، اختر وشریعتی تهران بودند که بصورت سرشماری در طول سال 1390 وارد مطالعه گردیدند. اطلاعات توسط پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر دو بخش اطلاعات فردی-اجتماعی و سطح آگاهی نسبت به بیماری استئوپروز در چهارحیطه: پیشگیری، عوامل خطر، تغذیه و درمان گرد آوری شد.در تجزیه و تحلیل داده ها از فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمونهای T-testو ANOVAاستفاده شد.
میانگین نمرات آگاهی81/2±57/14 از مجموع20نمره بود. وآزمودنی هااز سطح آگاهی متوسطی برخوردار بودند. ارتباط سطح آگاهی در مورد حیطه های مختلف استئوپروز و همچنین نمره کل آگاهی حاصل از حیطه ها با متغیرهای دموگرافیک،سن با سطح آگاهی نسبت به درمان(020/0P=)و تحصیلات با سطح آگاهی نسبت به پیشگیری(043/0P=)، فاکتور خطر (031/0P=)و نمره کل آگاهی(010/0P=)معنی دار بود.
در اکثریت موارد آگاهی پرستاران در مورد استئوپروز کمتر از حد انتظار بود، در حالیکه با توجه به نقش آنان در سلامت افراد جامعه باید ازتوانمندی علمی بالاتری برخوردار باشند لذا افزایش آگاهی پرستاران در مورد بیماری استئوپروز، نیازمند بررسی و برنامه ریزی دقیق تری می باشد.

رضایت شغلی منعکس کننده جو سازمانی مطلوب در هر سازمان است. رضایت شغلی سبب جذب، بقا و انگیزه کاری کارکنان می گردد. توجه به رضایت شغلی ماماها به عنوان یکی از اجزای موثر سیستم بهداشتی برای ارتقا ارائه خدمات مامایی به مادران و کودکان از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
این مطالعه با هدف تعیین رضایتمندی ماماهای طرح پزشک خانواده طراحی و اجرا شده است. این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی روی 43 نفر از ماماهای شاغل در مرکز بهداشت شهرستان رشت به شیوه سرشماری در سال 1387 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته، بر اساس پرسشنامه توصیف رضایت شغلی اسمیت، مشتمل بر دو بخش مشخصه های فردی اجتماعی و بیست و شش گویه در خصوص عوامل محیط کار، جنبه های مدیریتی، جنبه آموزشی و رفاهی و ساختار زمانی شغل بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های توصیفی و استنباطی(chi-square، Mann Whitney U و اسپیرمن) استفاده شد.
بر اساس یافته ها میانگین سابقه کار ماماها 5/1± 6/3 بود. پایین ترین رضایتمندی در حوزه رفاهی شغل با کسب میانگین 44 درصد نمره رضایت بود و بالاترین رضایتمندی در حوزه جنبه های مدیریتی شغل با میانگین 70 درصد نمره مشاهده شد. جز در حیطه رفاهی شغل که مجردان راضی تر بودند(P<0.05) در سایر جنبه های رضایت شغلی بین تاهل و رضایت شغلی ارتباط معنی دار وجود نداشت.
بررسی سطح رضایتمندی ماماها بیانگر آن بود که رضایت شغلی مطلوب به ویژه در جنبه های رفاهی شغل وجود ندارد. با نظر به این نکته که عدم رضایتمندی می تواند در کیفیت ارائه خدمات تاثیر گذار باشد، لازم است در مورد نظام پرداخت مالی و کاهش ساعات کار ماماها برنامه ریزی مجدد صورت پذیرد.

تحقیقات نشان می دهند که درد کودکان هنوز به خوبی اداره نمی شود. تسکین با روش های غیردارویی درد علاوه بر مقرون به صرفه بودن، تهاجمی نبوده و فقط به عملکرد پرستار بستگی دارد.
این مطالعه با هدف تعیین موانع مهم و راهکارهای ارئه شده توسط پرستاران برای اداره مناسب غیردارویی درد کودکان انجام شد.
این مطالعه توصیفی در بین تمامی پرستاران بخش های داخلی- جراحی (تعداد 50 نفر) مرکز آموزشی- درمانی کودکان تبریز در سال 1389 اجرا گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، یک پرسشنامه محقق ساخته می باشد که قسمت اول آن شامل مشخصات فردی- اجتماعی پرستاران، قسمت دوم سوالات مربوط به موانع اجرای شیوه های غیر دارویی کنترل درد (20 سوال) و قسمت سوم سوالات مربوط به راهکارهای عملی(20 سوال) در جهت بکارگیری روش های کنترل غیردارویی درد کودک می باشد، که با مقیاس لیکرت سه درجه ای سنجیده شد. پرسشنامه پس از تعیین روایی و پایایی (آلفای کرونباخ) مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت.
پرستاران مهمترین مشکلات خود را بترتیب، بالا بودن ساعات کاری (3/0±84/2)، کمبود وقت و سنگینی بار کاری (5/0±76/2) و کمبود پرسنل (5/0±72/2) گزارش نمودند. از مهمترین راهکارهای ذکر شده توسط پرستاران می توان به ترتیب به افزودن تعداد پرسنل (4/0±82/2)، آموزش والدین کودک جهت آشنایی و بکارگیری این روش ها (4/0±78/2)، آموزش پرسنل جهت ارتقای مهارت برقراری ارتباط با کودک (5/0±76/2) اشاره کرد.
نتایج پژوهش نشان داد پرستاران برای اداره مناسب غیردارویی درد، راهکارهای متعددی را در حیطه های پرسنلی، آموزشی، مدیریتی و محیطی ارزیابی می نمایند، که بررسی و تحلیل داده های این مطالعه بیانگر آن است که شاخص ترین راهکار برای رفع این مشکل افزایش تعداد پرسنل می باشد. لذا به مدیران و مسئولین حرفه ای پیشنهاد می گردد این راهکارها را جهت رفع مشکلات موجود در اولویت کاری خود قرار دهند.

پسماندهای بیمارستانی همیشه به عنوان یکی از آلاینده های اصلی محیط زیست مورد توجه بوده است. با ارتقاء تکنولوژی و افزایش جمعیت، پسماندهای بیمارستانی متنوع تر و زیادتر می شوند. مدیریت نامناسب پسماندهای بیمارستانی می تواند خطراتی را برای کارگران، بیماران و محیط بهمراه داشته باشد.
این مطالعه به منظور تعیین وضعیت مدیریت پسماند بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کاشان به اجرا درآمد.
پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی - توصیفی است و جامعه مورد مطالعه آن را کلیه بیمارستانهای (7 بیمارستان دولتی و آموزشی، درمانی) شهرستان کاشان با 850 تخت فعال تشکیل می دهد. جمع آوری داده ها به روش مشاهده (بازدید از بیمارستانها) و اندازه گیری وزن و حجم زباله های تولیدی با استفاده از ابزاری دو بخشی شامل مشخصات عمومی و برگه ثبت مشخصات کمی و کیفی پسماندها انجام گرفته است. داده های کیفی بصورت تمام شماری و داده های کمی با آزمونهای توصیفی کمی (میانگین و انحراف معیار) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مجموع پسماند تولیدی بیمارستانهای مورد مطالعه برابر 2461 کیلوگرم در شبانه روز(حدود 895804 کیلوگرم در سال) با متوسط سرانه 219 کیلوگرم به ازاء هر تخت فعال بود. بیشترین سرانه پسماندها مربوط به واحد های تخصصی زنان و زایمان(62/3)، گوش و حلق و بینی(06/3)، عمومی(1/0) و دیالیز(12/0) کیلوگرم در شبانه روز به ازاء هر تخت فعال بود. جداسازی در محل تولید کامل نبود. هیچ یک از واحدهای مورد مطالعه سیاست مشخص برای خرید وسایل و امکانات مورد نیاز برای دفع زباله های بیمارستانی نداشتند.
تمامی واحدها(بجز بیمارستان عمومی 500 تخته و گوش و حلق و بینی) تفکیک پسماندها را طبق دستورالعمل انجام می دادند. همچنین تمامی واحدها(بجز یک بیمارستان عمومی 62 تخته) بی خطرسازی پسماندها را انجام می دادند و همگی واحدها پسماندها را با وسایل اختصاصی به محل دفن زباله شهرداری منتقل می کردند. نتایج نشان داد که سیاست گذاری خاص برای خرید امکانات مورد نیاز برای دفع زباله بیمارستانی و همچنین نظارت مستقیم و مداوم بر مدیریت پسماندهای بیمارستانی مورد نیاز است.

انفارکتوس حاد میوکارد شرایط بالینی است که در آن تاخیر در مراجعه و شروع درمان تاثیر مهمی درتوسعه آسیب میوکارد و پیش آگهی بیماران خواهد داشت. به همین دلیل به حداقل رساندن تاخیر برای درمان آن یک اولویت برای خدمات پزشکی اورژانس محسوب می شود. روستاییان اغلب دسترسی کمتری به ارائه دهندگان مراقبت بهداشتی محلی و بیمارستان ها دارند که ممکن است استفاده آنها را از آمبولانس متاثر نماید. لذا برای برنامه ریزی و استفاده مطلوب از خدمات اورژانس، مقایسه میزان استفاده از آمبولانس در بیماران شهری و روستایی ضروری به نظر می رسد.
هدف از انجام این تحقیق مقایسه میزان استفاده از آمبولانس بین بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد شهری و روستایی در استان گیلان می باشد.
مطالعه حاضر پژوهشی مقطعی بوده که در آن 162 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد با صعود قطعه ST(100 بیمار شهری و62 بیمار روستایی) بستری در بخش های CCU مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهر رشت در سال 1390 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها بوسیله فرم جمع آوری اطلاعات مشتمل بر 4 بخش (عوامل فردی-اجتماعی، بالینی، موقعیتی و شناختی) با استفاده از مصاحبه جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری(کای اسکوئر، تی تست، رگرسیون لوجستیک) صورت گرفت.
یافته ها نشان داد که 9/9 درصد از بیماران شهری و 4/7 درصد از بیماران روستایی از آمبولانس استفاده نموده اند؛ اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (58/0P<). در تجزیه و تحلیل رگرسیونی سن بالا (95/1OR= و 039/0 P <) و داشتن اطلاعات در مورد اهمیت جستجوی سریع مراقبت پزشکی (97/7OR= و 003/0 P <) با انتقال با آمبولانس در بیماران شهری مرتبط بود؛ درحالیکه در گروه بیماران روستایی تنها متغیر داشتن اطلاعات در مورد اهمیت جستجوی سریع مراقبت پزشکی (09/7 OR= و 005/0 P <) بطور معنی داری استفاده از آمبولانس را افزایش می داد.
نتایج مطالعه حاضر بیانگر عدم تفاوت معنی دار بین استفاده ازآمبولانس و محل سکونت در استان گیلان بود. این مسئله ممکن است بیانگر این حقیقت باشد که سیستم مراقبت بهداشت عمومی در ایران یک سیستم مراقبت بهداشت همگانی و یکپارچه است که دسترسی عادلانه به مراقبت بهداشتی را برای همه افراد ایرانی بدون توجه به محل سکونت فراهم می کند. استفاده از آمبولانس ممکن است با فراهم نمودن برنامه های آموزش همگانی افزایش یابد.

خطاهای پزشکی یکی از چالش های مهم و مورد توجه در مجامع پزشکی است که نظام سلامت را در همه کشورها تهدید می کند علاوه بر این، موضوعی جهانی، هزینه بر و دارای عواقب شدید برای بیماران و جامعه می باشد.
مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان بروز رخدادهای نامطلوب در طول مدت بستری بیماران در بیمارستانهای آموزشی انجام شد.
در این مطالعه مقطعی 390 بیمار بستری به روش نمونه گیری طبقه ای در بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در زمستان سال 1390 انتخاب شدند و با پرسشنامه ای که پایایی و روایی آن تعیین شده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. سپس داده های پرسشنامه با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آزمون آماری کای دو تجزیه و تحلیل گردیدند.
از نمونه های مورد پژوهش3/50 درصد مرد بودند. عوامل مربوط به مشکلات بین فردی در 8/31درصد از بیماران، عوارض پزشکی در4/26 درصد و مشکلات مربوط به فرایند درمان در 40 درصد از بیماران مورد مطالعه مشاهده شد. همچنین میزان بروز کلی رخدادهای نامطلوب در بیماران در مدت بستری شان در بیمارستان 3/62 درصد بود.
نتایج این مطالعه حاکی از ان است که رخدادهای نامطلوب در مدت بستری بیماران در بیمارستان ها، شیوع بیشتری دارد. لذا بایستی با شناخت عوامل دخیل در وقوع این رویدادها، نسبت به حذف یا اصلاح آنها اقدام نمود.