فهرست مطالب

نشریه پژوهشهای زراعی ایران
سال دوازدهم شماره 1 (پیاپی 33، بهار 1393)

  • تاریخ انتشار: 1393/03/14
  • تعداد عناوین: 17
|
  • علیرضا کوچکی، مهدی نصیری محلاتی، زینت برومند رضازاده، مریم جهانی، لیلا جعفری صفحات 1-8

    به منظور بررسی و مقایسه عملکرد گیاه داروئی سیاهدانه در شرایط کشت خالص و کشت مخلوط ردیفی با دو گیاه نخود و لوبیا، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به اجراء درآمد. تیمارهای این آزمایش عبارت بودند از سه کشت خالص و سه کشت مخلوط شامل یک ردیف گیاه زراعی- یک ردیف سیاهدانه، دو ردیف گیاه زراعی – یک ردیف سیاهدانه و دو ردیف گیاه زراعی – دو ردیف سیاهدانه. نتایج این آزمایش نشان داد که عملکرد دانه هر سه گیاه تحت تاثیر تیمارهای آزمایش قرار گرفت و میانگین این صفت در کشت خالص نسبت به کشت مخلوط بالاتر بود ولی در تمامی تیمارهای کشت مخلوط، نسبت برابری زمین بیش از یک بود که نشان دهنده برتری تیمارهای مخلوط نسبت به خالص است. عملکرد سیاهدانه در الگوهای یک ردیف گیاه زراعی- یک ردیف سیاهدانه و نیز دو ردیف گیاه زراعی و دو ردیف سیاهدانه (به ترتیب 117 و 131 کیلوگرم در هکتار) بالاتر از الگوی دو ردیف گیاه زراعی- یک ردیف سیاهدانه (73 کیلوگرم در هکتار) بود و بیشترین نسبت برابری زمین جزئی نیز مربوط به سیاهدانه در این تیمارها (به ترتیب 8/0 و 9/0) بود. در بین سه گیاه مورد بررسی کمترین نسبت برابری زمین جزئی مربوط به گیاه سیاهدانه در تیمار دو ردیف گیاه زراعی- دو ردیف سیاهدانه (5/0=LER) بود.

    کلیدواژگان: نسبت برابری زمین، کشت مخلوط ردیفی، عملکرد دانه
  • عبدالجلیل یانق محمد خواجه حسینی صفحات 9-16
    به منظور بررسی تاثیر شرایط آب و هوایی، روش های مختلف کشت و بافت خاک بر سبزشدن بذر و استقرار کلزا، آزمایشی در سال 1388 در شهرهای مختلف استان خراسان شمالی و رضوی انجام شد. به این منظور، 19 مزرعه آبی کلزا از شش شهر خراسان انتخاب و سبز شدن کلزا در آنها یک ماه پس از کاشت در سال 1388 اندازه گیری شد. بافت خاک در این مزارع با استفاده از روش هیدرومتری تعیین شد. نتایج نشان داد که شرایط آب و هوایی مناطق تاثیر معنی داری بر سبز شدن نهائی کلزا نداشت. با افزایش درجه حرارت مناطق از 19 تا 5/21 درجه سانتیگراد، درصد سبز شدن کلزا افزایش یافت ولی این افزایش معنی دار نبود. بارندگی به خاطر ایجاد سله در سطح خاک سبز شدن را کاهش داد اما این کاهش معنی دار نبود. درصد سبز شدن در روش کشت ردیفی و دستپاش بترتیب 4/38 % و 28 % بود. درصد سبز شدن بذرها در مزارع با بافت سیلت لوم، سیلت رس لوم و لوم بترتیب 2/27 %، 2/32 %و 47 % بود. به نظر می رسد بافت خاک نقش زیادی در سبز شدن کلزا با توجه به الگوی سبز شدن آن، دارد.
    کلیدواژگان: استقرار گیاهچه کلزا، بافت خاک، بستر بذر، سبز شدن، شرایط آب و هوایی
  • جعفر نباتی، محمد کافی، احمد نظامی، پرویز رضوانی مقدم، علی معصومی، محمد زارع مهرجردی صفحات 17-26

    شوری خاک و آب یکی از خطرات جدی در بسیاری از نقاط ایران است، که تاثیر منفی بر تولیدات گیاهی دارد. به منظور بررسی تحمل به شوری کوشیا مطالعه ای در سال 1388 در سطوح مختلف تنش شوری (0، 10، 20، 30، 40، 50 و 60 دسی زیمنس بر متر) با اعمال تنش از ابتدای کاشت، گیاهچه ای و اعمال متناوب تنش با آب شور و غیر شور در سه آزمایش جداگانه با استفاده از طرح کاملا تصادفی و چهار تکرار در محیط طبیعی در گلدان انجام گرفت. علی رغم اینکه هر یک از آزمایش ها به طور جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت با این وجود میزان کاهش وزن خشک و حجم ریشه، شاخص پایداری غشاء در اعمال سطوح مختلف تنش شوری از مرحله کاشت بیشتر از مرحله گیاهچه ای بود. محتوای نسبی آب برگ با افزایش شدت تنش شوری در تمامی آزمایش ها به جز در آزمایش اعمال متناوب تنش شوری افزایش معنی داری پیدا کرد. پرولین و پتانسیل اسمزی با افزایش شدت تنش شوری در تمام آزمایش ها افزایش پیدا کردند. فعالیت آنتی اکسیدانتی کاتالاز، گلوتاتیون ردوکتاز، مهار فعالیت رادیکالDPPH و فنل کل در اعمال تنش شوری ابتدای کاشت بیشتر از گیاهچه ای اعمال متناوب تنش شوری بود. غلظت سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم در اندام هوایی و ریشه در تمامی آزمایش ها با افزایش تنش شوری افزایش پیدا کرد. در کل با وجود اعمال شدت های بالای تنش در این آزمایش ها مشخص شد که کوشیا توانایی قابل قبولی در تحمل سطوح بالای تنش شوری دارد.

    کلیدواژگان: آنتی اکسیدانت، پتانسیل اسمزی، پرولین
  • پرویز رضوانی مقدم، سارا بخشایی، افسانه امین غفوری، لیلا جعفری صفحات 27-33

    به منظور بررسی مدیریت های مختلف کودی بر تولید گیاه دارویی مرزه (Satureja hortensis L.) آزمایشی در سال زراعی 88-1387 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: 1) کود بیولوژیک نیتروکسین (حاوی باکتری های ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) 2) ورمی کمپوست 3) کود بیولوژیک حل کننده فسفات (باکتری سودوموناس) 4) مخلوط کود بیولوژیک نیتروکسین با ورمی کمپوست 5) کود بیولوژیک نیتروکسین با حل کننده فسفات 6) کود بیولوژیک حل کننده فسفات با ورمی کمپوست 7) کود بیولوژیک نیتروکسین با حل کننده فسفات با ورمی کمپوست 8) کود شیمیایی نیتروژن و فسفر و 9) تیمار شاهد (بدون استفاده از کود بیولوژیک و شیمیایی) بود. با توجه به دارا بودن دو چین، اطلاعات با استفاده از طرح کرت های خرد شده در زمان تجزیه شد و چین های مختلف به عنوان کرت های فرعی و تیمارهای کودی به عنوان کرت های اصلی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که چین تاثیر معنی داری بر صفات مورد اندازه گیری نداشت. استفاده از کود بیولوژیک باعث افزایش معنی دار (05/0≥p) اکثر صفات مورد بررسی در مقایسه با شاهد گردید. بطوریکه بیشترین ارتفاع بوته با 51 سانتی متر در تیمار ترکیبی نیتروکسین و باکتری حل کننده بدست آمد و کمترین ارتفاع بوته با 39 سانتی متر نیز به تیمار شاهد اختصاص داشت. بنابراین چنین به نظر می رسد که کاربرد کودهای آلی و بیولوژیک، می تواند در افزایش بهبود خصوصیات کمی مرزه موثر باشد.

    کلیدواژگان: درصد اسانس، عملکرد بیولوژیک، کود آلی، نیتروژن، نیتروکسین
  • نگار ظریف پور، محمد تقی ناصری پور یزدی، مهدی نصیری محلاتی صفحات 34-43

    به منظور بررسی اثر ترکیب های مختلف کشت مخلوط زیره سبز و نخود زراعی بر خصوصیات کمی گونه ها و ویژگی های کیفی زیره سبز، مطالعه ای در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی به اجرا درآمد. آزمایش بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتور کرت اصلی آرایش خطوط کاشت در دو سطح که بصورت متناوب 1D 1:1 (زیره: نخود) و 2D 1:2 (زیره: نخود) و فاکتور کرت فرعی نسبت تراکم های مختلف دو گونه زیره سبز و نخود در 6 سطح به ترتیب به صورت کشت خالص زیره سبز1P (100% زیره سبز)، 2P (50% زیره سبز +50% نخود)، 3P (60% زیره سبز + 40% نخود)، 4P (80% زیره سبز + 20% نخود)، 5P (100% زیره سبز + 20% نخود) و کشت خالص نخود 6P (100% نخود) اجرا شد. نتایج آزمایش نشان داد که در بین تیمارهای مختلف کشت مخلوط، ترکیب 2P 2D: (50% زیره سبز: 50% نخود) از نظر عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت برتر است. بیشترین درصد نیتروژن گونه زیره سبز مربوط به ترکیب4P2D: (60%زیره و40% نخود) بود. تفاوت معنی داری در میزان اسانس زیره سبز بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد ولی ترکیبهای مختلف کشت مخلوط نسبت به شاهد بیشترین میزان اسانس را دارا بودند. بیشترین عملکرد اسانس زیره سبز در بین تیمارهای کشت مخلوط مربوط به ترکیب 2P2D (50% زیره: 50% نخود) بود. همچنین بیشترین نسبت برابری زمین (23/1LER=)، مربوط به ترکیب تیماری 2P2D (50% زیره سبز: 50% نخود) و کمترین آن (90/0LER=) مربوط به تیمار 4P1D (80% زیره سبز: 20% نخود) بود.

    کلیدواژگان: درصد نیتروژن، شاخص برداشت، عملکرد اسانس، عملکرد دانه، نسبت برابری زمین
  • رقیه سادات حسینی، سرالله گاشی، افشین سلطانی، مهدی کلاته، محبوبه زاهد صفحات 44-52

    به منظور بررسی اثر سطوح مختلف کود نیتروژن بر ضریب خاموشی و کارایی استفاده از تشعشع در ارقام گندم، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی کشاورزی عراقی محله گرگان با تیمارهای کود نیتروژن در چهار سطح (شاهد، 90، 180 و 270 کیلوگرم در هکتار) و سه ژنوتیپ گندم تجن، فلات، 18-81N انجام شد. طرح آزمایش به صورت فاکتوریل بر مبنای بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در طی سال های 87- 1386 اجرا شد. نتایج نشان داد که ضریب خاموشی تحت تاثیر کود نیتروژن و رقم قرار نگرفت اما کود نیتروژن و رقم بر میزان کارایی مصرف نور تاثیر گذار بود، بدین ترتیب که بالاترین میزان کارایی مصرف نور مربوط به رقم N81-18در سطح کودی 90 کیلوگرم در هکتار برآورد شد. همچنین به میزان افزایش در سطوح کودی میزان شاخص سطح برگ و ماده خشک نیز افزایش یافت ولی نسبت افزایش در شاخص سطح برگ و ماده خشک برای سطوح کودی 90 کیلوگرم در هکتار نسبت به سطح 180 کیلوگرم در هکتار بسیار بیشتر بود.

    کلیدواژگان: ارقام، ضریب خاموشی، کارایی مصرف نور، کود نیتروژن، گندم
  • حامد جوادی، محمد جواد ثقه الاسلامی، سید غلامرضا موسوی صفحات 53-64

    جهت بررسی اثر شوری بر جوانه زنی و رشد اولیه گیاهچه چهار گونه دارویی سیاهدانهL.) sativa Nigella (، شاهدانه Cannabis sativa L.)، شنبلیله (Trigonella foenum graecum) و کنگرفرنگی Cynara scolymus L.)) آزمایشی با شش سطح شوری شامل صفر (شاهد)، 4، 8، 12، 16 و 20 دسی زیمنس بر متر در قالب طرح کاملا تصادفی و به طور جداگانه برای هر گیاه در سه تکرار در آزمایشگاه دانشگاه آزاد اسلامی بیرجند اجرا شد. برای تیمار شاهد (صفر) از آب مقطر و برای تهیه محلول هایی با هدایت الکتریکی ذکر شده از نمک کلرید سدیم استفاده گردید. در این آزمایش صفات مورد مطالعه شامل درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، شاخص بنیه بذر، طول گیاهچه، طول ساقه چه، طول ریشه چه، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، محتوی آب بافتی گیاهچه، وزن تر گیاهچه و وزن خشک گیاهچه بودند. تنش شوری طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه را در گونه های مورد مطالعه تحت تاثیر قرار داد و باعث کاهش این صفات گردید. همچنین افزایش سطوح شوری وزن تر و خشک گیاهچه سیاهدانه و شنبلیله و وزن خشک گیاهچه شاهدانه را کاهش داد. محتوی آب بافتی گیاهچه و نسبت طول ریشه چه به ساقه چه سیاهدانه در اثر شوری افزایش یافت اما در سایر گونه ها تحت تاثیر شوری قرار نگرفت. با افزایش سطوح شوری درصد و سرعت جوانه زنی در سیاهدانه و سرعت جوانه زنی در شاهدانه، شنبلیله و کنگرفرنگی کاهش یافت. شنبلیله در تیمار شاهد (صفر) و سایر سطوح شوری 100 درصد جوانه زنی داشت. در مورد سیاهدانه افزایش سطوح شوری تا 16 دسی زیمنس بر متر جوانه زنی را کاهش داد و در 20 دسی زیمنس بر متر جوانه زنی متوقف گردید. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش مشخص شد که در بین چهار گونه مورد بررسی شنبلیله و شاهدانه تحمل نسبتا مطلوبی به سطوح بالای شوری در مرحله جوانه زنی داشته و سیاهدانه حساس ترین بود.

    کلیدواژگان: جوانه زنی، رشد گیاهچه، شوری، گیاه دارویی
  • زهرا کیانی چلمردی، احمد عبدل زاده *، حمیدرضا صادقی پور صفحات 65-72

    کمبود آهن یکی از تنش های اصلی کاهش رشد و بازده غلات است. سیلیسیم در گندمیان از جمله برنج به عنوان یک عنصر ضروری است که ممکن است در کاهش تنش های زیستی و غیرزیستی در گیاهان موثر باشد. در این تحقیق، بر همکنش تغذیه آهن و سیلیسیم در گیاه برنج رقم طارم بررسی شد. گیاهان در گلخانه تحت تیمارهای صفر، 2 و 10 میلیگرم آهن در لیتر به صورت کلات آهن به عنوان فاکتور اول و سیلیسیم در دو سطح صفر و 5/1 میلیمولار به صورت سیلیکات سدیم به عنوان فاکتور دوم کاشته شدند. بر اساس طرح بلوکهای کامل تصادفی و در قالب آزمایش فاکتوریل و با پنج تکرار بود. گیاهان بعد از پنج هفته برداشت شدند. کمبود آهن منجر به کاهش وزن خشک و ارتفاع شد. بعلاوه، در شرایط کمبود آهن میزان سلولز اندام هوایی، لیگنین و پروتئین های محلول ریشه و اندام هوایی کاهش و میزان پتاسیم ریشه افزایش یافت. در مقابل، تغذیه سیلیسیم منجر به افزایش ارتفاع و وزن خشک گیاهان شد. بعلاوه، غلظت آهن و پتاسیم با کاربرد سیلیسیم در تغذیه گیاهان در شرایط کمبود آهن افزایش یافت. همچنین، کاربرد سیلیسیم میزان سلولز، لیگنین، پروتئین های محلول ریشه و اندام هوایی و میزان فنل اندام هوایی گیاه را افزایش داد. این نتایج نشان میدهد که تغذیه سیلیسیم با افزایش مقدار آهن و پتاسیم و ازدیاد ترکیبات دیواره ای و فنل ها میتواند اثرات زیانبار کمبود آهن را کاهش دهد.

    کلیدواژگان: آهن، برنج، سیلیسیم، فنل ها، لیگنین و مواد دیواره ای
  • زیبا زارعی عادل مدحج شاپور لرزاده صفحات 73-79
    به منظور بررسی اثر کنترل مکانیکی، شیمیایی و تلفیق آن ها بر کنترل علف های هرز ذرت هیبرید سینگل کراس 700، این تحقیق در سال زراعی 89 -1388 در منطقه شهرستان شوشتر انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا گردید. در این تحقیق یازده ترکیب تیماری مختلف از تلفیق علف کش و کولتیواسیون در نظر گرفته شد. تیمارها شامل: کاربرد علف کش لوماکس+یک بار کولتیواسیون، یک بار کولتیواسیون، آترازین+لاسو+یک بار کولتیواسیون، کاربرد علف کش اولیتما+یک بار کولتیواسیون، علف کش لوماکس+دوبار کولتیواسیون، دو بار کولتیواسیون، آترازین+لاسو+دوبار کولتیواسیون، علف کش اولیتما+دو بار کولتیواسیون، علف کش لوماکس، آترازین+لاسو، علف کش اولتیما، شاهد بدون علف هرز (وجین) و شاهد بدون کنترل علف هرز بودند. نتایج نشان داد که بیشترین کنترل علف های هرز به تیمار اولتیما+دوبار کولتیواسیون اختصاص داشت و اختلاف این تیمار با تیمارهای اولتیما+ یک بار کولتیواسیون و همچنین لوماکس+ دوبار کولتیواسیون پس از کرت شاهد کنترل کامل معنی دار نبود. عملکرد دانه در این تیمارها نسبت به کرت شاهد بدون کنترل به ترتیب 7/60، 2/56 و 9/54 درصد افزایش یافت. افزایش عملکرد دانه در این تیمارها به دلیل افزایش تعداد دانه در بلال و وزن هزار دانه بود. به طور کلی، به نظر می رسد اگر چه استفاده از علف کش اولتیما+دوبار کولتیواسیون بیشترین کنترل علف های هرز را به همراه داشت اما، به دلیل افزایش احتمال ایجاد خسارت مکانیکی به گیاه زراعی در هنگام استفاده متعدد از روش های مکانیکی و عدم تفاوت معنی دار با تیمار اولتیما+یک بار کولتیواسیون، استفاده از تیمار دوم قابل توصیه می باشد.
    کلیدواژگان: کولتیواسیون، اولتیما، لوماکس
  • حسین طبیعی برادران برادران صفحات 80-90
    عدس الملک از جمله گیاهانی است که از اهمیت خاص تغذیه ای و دارویی برخوردارند و در زمینه کاهش وزن و کنترل دیابت کاربرد دارند. دانه های آن علاوه بر مواد نشاسته ای حاوی مواد پروتئینی و لیپیدی می باشند. به منظور بررسی تاثیر دورآبیاری و تاریخ کاشت بر خصوصیات زراعی عدس الملک آزمایشی بصورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1389 در منطقه کاهی بیرجند انجام گرفت. در این تحقیق عامل دور آبیاری در سه سطح 6، 12، و 18 روز به عنوان کرت های اصلی و چهار سطح تاریخ کاشت 31 فروردین، 5، 10 و 15 اردیبهشت به عنوان کرت های فرعی لحاظ گردید. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد دور آبیاری بجز تعداد ساقه در بوته تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد بررسی شامل ارتفاع بوته، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، بیوماس، عملکرد دانه، شاخص برداشت و صفات تعداد گل در بوته و وزن هزاردانه دارا بود. بالاترین مقدار صفات از تیمار آبیاری 12 روز بدست آمد. اثر تاریخ کشت نیز برای کلیه صفات بجز وزن هزار دانه در سطح 1 درصد معنی دار شد بطوریکه تاریخ کاشت 31 فروردین بالاترین مقادیر از صفات را به خود اختصاص داد. اثر متقابل دور آبیاری و تاریخ کاشت برای صفات تعداد ساقه، گل و غلاف در بوته، بیوماس، شاخص برداشت و نیز عملکرد دانه در سطح 1 درصد و برای ارتفاع بوته در سطح 5 درصد معنی دار گردید. بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری 12 روز در تاریخ 31 فروردین بدست آمد. به نظر می رسد استفاده از مدار آبیاری12 روز در تاریخ کاشت فروردین ماه بویژه اواخر فروردین، تیمار مناسب در تولید عدس الملک باشد.
    کلیدواژگان: بیوماس، حبوبات، غلاف در بوته، کم آبیاری
  • بیژن سعادتیان، گودرز احمدوند، فاطمه سلیمانی، سمیه وجدانی آرام صفحات 91-98

    این آزمایش در شرایط گلخانه ای به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. فاکتور اول شامل ارقام ذرت دابل کراس 370، سینگل کراس 647 و سینگل کراس 704 و فاکتور دوم شامل سه سطح بقایای گیاهی (بدون بقایا، بقایای ریشه گندم، بقایای ریشه و ساقه گندم) بود. نتایج نشان داد که صفات درصد و میانگین مدت زمان سبزشدن، سطح برگ بوته، عملکرد بیولوژیک و دانه، تعداد دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف در بلال و طول بلال تحت تاثیر بقایای گندم قرار گرفت و بیشترین اثرات مثبت بر صفات ذکر شده در سطح بقایای ریشه و ساقه گندم حاصل شد. صفات وزن صد دانه و ارتفاع بوته تنها بین ارقام ذرت اختلاف معنی داری نشان داد. اثر سطوح بقایای گیاهی بر صفات عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، تعداد دانه در بلال، تعداد دانه در ردیف هیبرید سینگل کراس 704 معنی دار نشد، اما دو هیبرید دیگر ذرت نسبت به افزودن بقایای گندم به خاک اختلاف معنی داری را نشان دادند. وزن صد دانه، تعداد ردیف در بلال، طول بلال و ارتفاع بوته رقم دابل کراس 370 نسبت به دو هیبرید دیگر به طور معنی داری کمتر بود.

    کلیدواژگان: اختلاط بقایای گیاهی، مدت زمان سبز شدن، عملکرد
  • سلیمان محمدی صفحات 99-109
    به منظور بررسی رابطه صفات موثر بر عملکرد دانه گندم، ارقام زرین، الوند و لاین های امیدبخش C-81-4، C-81-10، C-81-14 و C-82-12 در تاریخ های کاشت 20 مهر، 10 آبان و30 آبان کشت شدند. آزمایش به صورت کرت های نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو آزمایش جداگانه آبیاری کامل و قطع آبیاری در مرحله سنبله دهی در سال های 84 تا 86 اجرا گردید. نتایج نشان داد در هر دو شرایط بدون تنش و تنش رطوبتی عملکرد دانه با صفات روز تا سنبله دهی، روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، تعداد سنبله در مترمربع، وزن هزار دانه همبستگی مثبت و معنی دار داشت. براساس رگرسیون گام به گام صعودی، صفات تعداد سنبله در مترمربع و روز تا رسیدگی در شرایط بدون تنش 83 درصد (83% =R2) و در شرایط تنش 87 درصد (87% =R2) از تغییرات عملکرد دانه را تبیین نمودند. تجزیه علیت با استفاده از صفات مذکور نشان داد، صفت تعداد سنبله در مترمربع و روز تا رسیدگی بیشترین اثر مثبت مستقیم و غیر مستقیم را بر روی عملکرد دانه در هر دو شرایط داشتند. تجزیه به عامل ها نشان داد 3 عامل در شرایط بدون تنش رطوبتی77 درصد از تغییرات کل داده ها را توجیه نمودند که به ترتیب عامل اجزای عملکرد دانه، ویژگی های دانه و فنولوژی گیاه نام گذاری شدند. در شرایط تنش رطوبتی 2 عامل توانستند 88 درصد از تغییرات داده ها را توجیه نمایند، به ترتیب عامل عملکرد دانه و فصل رشد و عامل مورفولوژیک نام نهاده شدند. در تجزیه خوشه ایصفات مشاهده شد در هر دو شرایط ابیاری عملکرد دانه با صفات روز تا رسیدگی و تعداد سنبله در مترمربع در یک خوشه قرار گرفتند. نتیجه گرفته می شود در تاریخ های کاشت مختلف، گزینش ژنوتیپ ها بر اساس صفات روز تا رسیدگی و تعداد سنبله در مترمربع می تواند به طور غیر مستقیم در هر دو شرایط آبیاری به گزینش ژنوتیپ هایی با عملکرد دانه بالا منتج شود.
    کلیدواژگان: تجزیه چند متغیره، تنش رطوبتی، روابط بین صفات، عملکرد دانه، گندم نان
  • علیرضا فتحی مرتضی زاهدی صفحات 110-117
    در این پژوهش تاثیر محلول پاشی اکسید آهن و روی به دو شکل معمول و نانو ذرات بر واکنش دو ژنوتیپ (سینگل کراس704 وتوده بذری) ذرت در شوری های متفاوت خاک (صفر، 75 و 150 میلی مولار کلرید سدیم) مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در شرایط گلدانی انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد شوری باعث کاهش سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، راندمان فتوشیمیایی، غلظت پتاسیم، آهن و روی در اندام هوایی و افزایش غلظت سدیم و نسبت غلظت سدیم به پتاسیم می-شود. اثر متقابل شوری و رقم بر سطح برگ، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، راندمان فتوشیمیایی و نسبت سدیم به پتاسیم معنی دار بود. محلول پاشی آهن و روی به شکل نانو ذرات وزن خشک اندام هوایی را به نسبت بیشتری در مقایسه بامحلول پاشی آهن و روی به شکل معمول آنها افزایش داد. کاربرد آهن به شکل نانو ذرات در شرایط غیرشور درجذب این عنصر توسط گیاه موثرتر بود ولی با افزایش شوری برتری شکل نانو کاهش یافت. تاثیر کاربرد نانو ذرات آهن و روی از نظر کاهش اثرات شوری بر غلظت روی در اندام هوایی نسبت به شکل معمول آنها بیشتر بود، ولیکن شکل نانو از نظر کاهش اثرات شوری بر غلظت آهن در اندام هوایی برتری نداشت. نتایج این آزمایش نشان داد که محلول پاشی آهن و روی به شکل نانو ذرات نسبت به شکل معمول آنها تاثیر بیشتری بر رشد گیاهان ذرت دارد. با این حال، شکل نانو از نظر تعدیل اثرات شوری بر رشد گیاه برتری نداشت.
    کلیدواژگان: اکسید آهن، اکسید روی، تغذیه برگی، تنش غیر زنده، نانو ذرات
  • قدریه محمودی، علی قنبری، فرزاد حسین پناهی صفحات 118-126

    تراکم زراعی یکی از ابزارهای کاربردی در کنترل تلفیقی علف های هرز در سیستم های کشاورزی پایدار است. واکنش گونه های علف هرز بسته به تنوع و تراکم گونه ها در درون اکوسیستم های زراعی متغیر است. بدین منظور آزمایشی برروی ذرت با تراکم های 5، 6، 7 و 9 بوته در متر مربع و چهار سطح از تنوع گونه ای از علف های هرز شامل کنترل کامل (عدم رقابت)، عدم کنترل (رقابت درون و بین گونه ای)، کنترل باریک برگها (رقابت پهن برگها) و کنترل پهن برگها (رقابت باریک برگها) در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. نمونه برداری از علف های هرز مزرعه در پنج مرحله از 42 روز بعد از کاشت ذرت تا انتهای دوره رشد گیاه زراعی انجام شد و تغییرات کل ماده خشک، سرعت رشد محصول کل گونه ها ذرت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در ابتدای فصل رشد، کل ماده خشک تولیدی در تراکم نه و پنج بوته ذرت کمتر از سایر تیمارها بود اما در انتهای فصل رشد بیشترین مقدار ماده خشک را داشتند. همچنین در شرایط عدم حضور علف های هرز، میزان ماده خشک ذرت با افزایش تراکم افزایش یافت. تحت شرایط رقابت ذرت در حضور گونه های مختلف علف های هرز نیز میزان ماده خشک تولیدی ذرت، با افزایش تراکم افزایش یافت اما نسبت به تیمار شاهد (کنترل کامل علف های هرز)، حدود 46 درصد ماده خشک کمتری تولید شد. روند مشابهی نیز در ارتباط با سرعت رشد نسبی ذرت مشاهده شد. همچنین حضور علف های هرز پهن برگ سبب کاهش 60درصد و باریک برگها 34 درصد تولید ماده خشک ذرت شد.

    کلیدواژگان: تولید ماده خشک کل، سرعت رشد، تراکم، رقابت، علف های هرز
  • مرتضی گلدانی سید فاضل فاضلی کاخکی صفحات 127-136
    استفاده از کودهای آلی سبب افزایش حاصلخیزی خاک، بهبود رشد و تولید در گیاهان زراعی می شود. به این منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه اجرا شد که در آن فاکتور اول سه اکوتیپ کنجد (MSC3، MSC6، MSC7) و فاکتور دوم شش تیمار کودی شامل: کود توام شیمیایی و دامی (216 گرم کود دامی و 1 گرم کود شیمیایی NPK)، کود شیمیایی NPK (2 گرم)، کود دامی (228 گرم)، کود ورمی کمپوست (192 گرم)، کود کمپوست گرانوله گوگردار (192 گرم) در هر گلدان و شاهد (عدم مصرف کود شیمیایی و آلی) بود. نتایج نشان داد که صفات مورفولوژیک، وزن دانه و اجزاء آن تحت تاثیر تیمار های کودی معنی دار شد، به طوری که بیشترین ارتفاع بوته، تعداد و طول شاخه در بوته از اعمال تیمار توام کود شیمیایی و دامی به دست آمد. اکوتیپ MSC3 با حدود 73 درصد افزایش نسبت به شاهد بیشترین زیست توده را در تیمار توام کود شیمیایی و دامی داشت. بیشترین تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، وزن صد دانه و وزن دانه در بوته به ترتیب با مقدار 2/21، 5/54، 257/0 و 95/1 نیز از اعمال تیمار توام کود شیمیایی و دامی در اکوتیپ MSC3 به دست آمد. کمترین وزن دانه در بوته در تیمار شاهد و در اکوتیپ MSC7 و به مقدار 450/0 گرم در بوته حاصل شد. پاسخ سه اکوتیپ (MSC3، MSC6، MAC7) به کاربرد کود ورمی کمپوست روندی مشابه داشت به طوری که وزن دانه در بوته در آنها بیشتر از یک گرم بود و در تیمار های کودی دیگر این روند مشاهده نشد. ضرایب همبستگی صفات مورد بررسی نشان داد که وزن دانه در بوته همبستگی مثبت و معنی داری را با تعداد کپسول در بوته (**83/0 =r)، ارتفاع (**68/0 =r) و زیست توده (**51/0 =r) دارد. نتایج این مطالعه نشان داد که تلفیق کودهای آلی و شیمیایی در بهبود خصوصیات رشدی و عملکرد در گیاه کنجد موثر است.
    کلیدواژگان: کود دامی، کود کمپوست گرانوله گوگرد دار، ورمی کمپوست
  • محمد غیاث آبادی، محمد خواجه حسینی، علی اصغر محمد آبادی صفحات 137-145

    به منظور بررسی اثر تاریخ کاشت نشاکاری و مقایسه کشت مستقیم ذرت علوفه ای آزمایشی در قالب طرح آماری کرت های خردشده بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایشی شامل تاریخ کاشت در سه سطح (17 خرداد، 1 تیر و 16 تیر) و روش کاشت در سه سطح (کشت مستقیم، نشاء دو هفته ای و نشاء سه هفته ای) بودند. آنالیزهای رشد (شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و سرعت جذب خالص) و عملکرد علوفه تر و خشک تعیین شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که تیمار نشای سه هفته ای در تاریخ کاشت اول دارای بیشترین مقدار شاخص سطح برگ (4/5) و نیز بالاترین سرعت رشد محصول (2/37 گرم بر مترمربع بر روز)گردید و در نتیجه بالاترین عملکرد علوفه تر (536/66 تن در هکتار) و خشک (640/21 تن در هکتار) را داشت.

    کلیدواژگان: عملکرد علوفه تر و خشک، کشت مستقیم، نشاکاری
  • ریحانه فرشید، احسان صحرایی، غلامرضا زمانی صفحات 146-152

    شناسایی ارقام با تحمل بالا نسبت به شوری، یکی از راه کارهای اساسی جهت کشت در خاک های شور است. بدین منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند اجرا شد. فاکتورهای آزمایشی شامل چهار سطح شوری (صفر، 4، 8 و 12دسی زیمنس بر متر) و 12رقم گندم بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که شوری سبب کاهش معنی دار درصد و سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه و همچنین وزن خشک ریشه چه و ساقه چه شد. اما نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه با افزایش شوری افزایش یافت. پاسخ جوانه زنی ارقام گندم به تنش شوری متفاوت بود. ارقام بک کراس روشن، کویر و روشن از درصد و سرعت جوانه زنی بالاتری برخوردار بودند. طول ریشه چه و ساقه چه نیز در سطوح شوری بالادر رقم بک کراس روشن بالاتر بود و ارقام روشن و بک کراس روشن وزن خشک بیشتری داشتند. از آنجایی که درصد و سرعت جوانه زنی مهمترین خصوصیات مرحله جوانه زنی هستند، بر این اساس احتمالا می توان ارقام بک کراس روشن، کویر و روشن را بهترین ارقام گندم از نظر تحمل به شوری در مرحله جوانه زنی ارزیابی نمود.

    کلیدواژگان: ارقام گندم، تنش شوری، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی
|
  • Alireza Koocheki, Mehdi Nasiri Mahallati, Z. Borumand Rezazadeh, M. Jahani, L. Jafari Pages 1-8

    In order to study the effects of intercropping on yield of black cumin in intercropping with chickpea and bean، an experiment was conducted in a complete randomized block design with four replications. Crops were planted as pure stands and intercrops in three arrangements: A) alternating rows of a field crop and a medicinal plant، B) two rows of field crops and one row of medicinal plant، C) alternating double rows of field crops and medicinal plants. Results showed that land equivalent ratio was more than 1 in all treatment indicating seed yield of the plants were higher in pure stands compared to intercrops but the advantages of the intercropping compared to sole cropping. Black cumin performed best in alternating rows of a field crop and a medicinal plant and alternating double rows of field crops and medicinal plants treatments and the highest partial land equivalent ratio was also related to black seed in these treatments.

    Keywords: Land equivalent ratio, Row intercropping, Seed yield
  • A. Yanegh, Mohammad Khajeh-Hosseini Pages 9-16
    Nineteen irrigated farms of canola from six cities of Khorasan selected to assess the seedling emergence one month after sowing in 2009. Soil texture of each farm determined using the Hydrometer method. The results showed that weather conditions of sowing areas had no significant effect on emergence of oilseed rape. With increasing the temperature (within the range of 19. 5 to 21. 5 ˚C) emergence percentage was not increased significantly. Rainfall also caused no significant effect on seedling emergence. The percentage of emergence in machine-sowing and hand-sowing were 38. 4% and 28%، respectively. Soils with loam silt، silt clay loam and loam texture had emergence of 27. 2%، 31. 2% and 47% respectively. It seems soil texture plays a great roll on the emergence of oilseed rape with epigeal seedlings.
    Keywords: Canola Seedling establishment, Climate conditions, Emergence, Seed bed, Soil texture
  • J. Nabati, M. Kafi, A. Nezami, P. Rezvani Moghaddam, A. Masoumi, M. Zare Mehrgerdi Pages 17-26

    Soil salinity threat for agricultural ecosystems in many parts of Iran، and negatively affects crop production. In order to examine salinity tolerance of Kochia a series of experiments were conducted in CRD with four replications، seven levels of salinity (0، 10، 20، 30، 40، 50 and 60 dS. m-1)، two growth stages (planting and early seedling) and interval irrigation. Result showed that decrease of root dry weight، root volume، membrane stability index were more increased at planting than early seedling stages. Relative water content was increased with increasing salinity levels in all experiments except at interval irrigation. Proline and osmotic potential increased with increasing salinity levels. Catalase، glutathione reductase، DPPH - radical scavenging activities and total phenol were higher with more increased at planting than early seedling. Sodium concentration and sodium to potassium ratio in shoot and root increased with increasing salinity levels. Generally، despite application of high levels of salinity stress kochia was able to survive and tolerate these levels of salinity.

    Keywords: Antioxidant, Osmotic potential, Proline
  • P. Rezvani Moghaddam, S. Bakhshaee, A. Amin Ghafori, L. Jafari Pages 27-33

    In order to study the effect of fertilizer management on summer savory production، a field experiment was conducted at the Agricultural Research Station، College of Agriculture، Ferdowsi University of Mashhad، Iran during growing season of 2009. A randomized complete block design with three replications was used. Treatments included: 1) Nitroxin biofertilizer 2) Phosphate solubilizing bacteria 3) vermicompost 4) Nitroxin biofertilizer + Phosphate solubilizing bacteria 5) vermicompost + Nitroxin biofertilizer 6) Phosphate solubilizing bacteria + vermicompost 7) vermicompost + Nitroxin biofertilizer + Phosphate solubilizing bacteria 8) chemical fertilizer (Nitrogen+ Phosphate) and 9) control. Because of having two cuts during the experiment، collected data was analyzed as a split plot design in time which cuts allocated as sub plots and fertilizer treatments allocated as main plots. Results showed that different cuts had no significantly effect on all measured traits. Also inoculation of summer savory seeds with biofertilizers treatments had significant effects (P≤0. 05) on all measured traits except number of stem lateral branches per plant، percent of browse with flower and percent of essential oil. The combination of Nitroxin biofertilizer + phosphate suloblizing bacteria and control treatments had the highest (51 cm) and the lowest (39 cm) plant height، respectively. It seems that using biofertilizers alone or combined with other organic fertilizers will improve qualitative and quantitative characteristic of summer savory.

    Keywords: Biological yield, Essential oil content, Organic fertilizer, Nitrogen, Nitroxin
  • N. Zarifpour, Mohammad Taghi Naseri Poor Yazdi, Mehdi Nasiri Mahallati Pages 34-43

    In order to evaluate the effect of different intercropping arrangements of cumin and chickpea on seed yield and quality criteria of cumin an experiment was conducted in Agricultural Research Station of Ferdowsi University of Mashhad in 2010 growing season. An experiment was conducted as split plot on the basis of complete randomized block design with three replicatons. The main plot included arrangement lines at 2 level، D1 1:1 (Chikpea: Cumin) and D2 1:2 (Chickpea: Cumin) and subplot included different densities at 6 level، P1: (100%Cumin)، P2: (50%Cumin+50%Chickpea)، P3: (60%Cumin+40%Chickpea)، P4: (80%Cumin+20%Chickpea)، P5: (100%Cumin+20Chickpea)، P6: (100%Chickpea). The results showed that between different intercropping treatments، seed yield، biological yield and harvest index in treatment D1P2: (50%Cumin+50%Chickpea) was suitable. The Highest percentage of nitrogen was obtained from treatment D2P4. Was not observed any significant effect on seed essential oil. Between intercropping treatments، highest essential oil yield was obtained treatment D2P2. The highest Land Equivalent Ratio (1. 23)، was obtained in treatment D2P2: (50%Cumin+50%Chickpea) and the lowest (0. 90) in treatment D1P4: (80%Cumin+20%Chickpea) intercropping.

    Keywords: Essential oil yield, Harvest index, LER, Percentage nitrogen, Seed yield
  • R. Hosseini, S. Galeshi, A. Soltani, M. Kalateh, M. Zahed Pages 44-52

    In order to investigate the effects of different levels of nitrogen rate on extinction coefficient and radiation use efficiency of genotypes wheat cultivars، an experiment was conducted on Araghi Mahalleh (Gorogan) research farm during 2009. The experiment was carried out using randomize complete block with four replications. Nitrogen rates were arranged in four levels (0، 90، 180، 270 kg ha-1) and wheat cultivars included; Tajan، Falat and N81-18. The result showed that nitrogen rate and cultivar do not effect on the extinction coefficient، but they effect on radiation use efficiency. In such a way that maximum amount of radiation use efficiency is for N81-18 cultivar on nitrogen rate of 90 kg ha-1. As increase in fertilization level، leaf area index and dry material increased too. But this increase was grater in fertilization level of 90 kg ha-1 compared with 180 kg ha-1.

    Keywords: Extinction Coefficient, Nitrogen Fertilizer, Radiation Use Efficiency, Wheat
  • H. Javadi, M. J. Seghatol Eslami, Seyyed Gholamreza Moosavi Pages 53-64

    To study the effect of salinity stress on seed germination and seedling growth of four medicinal plants، Nigella sativa L.، Cannabis sativa L.، Trigonella foenum graecum and Cynara scolymus L. an experiment was conducted in the botany laboratory of Islamic Azad University، Birjand branch. A completely randomized design (CRD) with 3 replications was used as separately for each species. Treatments were consisted of six salinity (NaCl) concentrations (0، 4، 8، 12، 16 and 20 dS m-1). The measured traits were root، shoot and seedling length، dry and fresh weight of seedling، germination rate and percent، seed vigor index، seedling water content and root/ shoot ratio. Salinity stress reduced significantly shoot، root and seedling length of the species. Increasing of salinity stress declined dry and fresh weight of Trigonella foenum and Nigella sativa L. and dry weight of Cannabis sativa L.. Seedling water content and root/ shoot ratio of Nigella sativa L. increased in salinity treatments. Increasing of salinity stress declined germination rate and percent in Nigella sativa L.، but in other species (Cannabis sativa L.، Trigonella foenum graecum and Cynara scolymus) only germination rate decreased. Trigonella foenum graecum germinated completely (%100) in all salinity treatments. Increasing of salinity until 16 dS m-1 reduced seed germination of Nigella sativa. Seed germination of Nigella sativa did not occurred in the highest salinity stress (20 dS m-1). Totally the results showed that in the germination stage، Trigonella foenum graecum and Cannabis sativa were relatively tolerate to salinity stress but Nigella sativa L. was the most sensitive one

    Keywords: Germination, Medicinal Plant, Salinity, Seedling Growth
  • Z. Kiani Chalmardi, Ahmad Abdolzadeh, Hamid Reza Sadeghipour Pages 65-72

    Iron deficiency is one of the most important stress reducing crop growth and yields. Silicon is also an essential element in most grasses including rice that may reduces biotic and abiotic stresses. In present study، the interactions of silicon and iron nutrition were studied in rice (Oryza sativa L. cv. Tarem). The plants cultivated in greenhouse under iron treatments of 0، 2 and 10 mg l-1 as a Fe-EDTA (first factor) and silicon treatments of 0 and 1. 5 mM sodium silicate (second factor). The experimental design was completely randomized blocks as a factorial experiment. The plants were harvested after 5 weeks. Iron deficiency resulted in reduction of dry mater and height of plants. In addition، cellulose content in shoots and lignin and soluble proteins in roots and shoots decreased، however، potassium content in roots increased due to iron deficiency. On the contrary، silicon application caused significant increase in dry mater and height of plants. Besides، iron and potassium contents increased in iron deficient plants following silicon application. Also، cellulose، lignin، and soluble proteins in roots and shoots and phenolic compounds in shoots enhanced in silicon fed plants. The results indicated that silicon nutrition could ameliorate harmful effects of iron deficiency by increase of iron and potassium contents and increment of cell wall components and phenolic compounds

    Keywords: Cell wall components, Iron, Lignin, Phenolics, Rice, Silicon
  • Z. Zarey, A. Modhej, Sh Lorzadeh Pages 73-79
    In order to study the effects of mechanical and chemical methods of weed control in corn hybrid S. C700، a field experiment was conducted during 2009-2010. The experiment was a randomized complete block with four replications. Treatments were consisted of eleven combinations of mechanical (using cultivator) and chemical control with Ultim (Nicosulfuron+Rimsulfuron)، Lumax (Mesotrione+S-metolacholor+Terbuthylazine) and Atrazin (Gesaprim) plus Lasso (Alachlor). Treatment included: Lumax+once cultivation، once cultivation، Atrazin plus Lasso+once cultivation، Ultim+once cultivation، Lumax+twice cultivation، twice cultivation، Atrazin plus Lasso+twice cultivation، Ultim+ twice cultivation، Lumax، Atrazin plus Lasso، Ultim and two control treatments، consisted un-weeded and complete control of weeds. Herbicides were used about 28 days after emergence. Results indicated that the highest weed control (after complete control weeds) was in treatment with two times application of cultivator plus Ultim herbicide. Treatments with two and one time application of cultivator plus Ultim herbicide and two times application of cultivator plus Lumax herbicide had not significant differences. In these treatments، grain yield increased other than free control of weeds respectively، 60. 7%، 56. 2% and 54. 9%. Higher grain yield in these treatments was due to higher number kernels per ear and thousand kernel weight. Although the highest grain yield was in treatment with two times application of cultivator plus Ultim herbicide، but، because of probable increase of make mechanical damage on crop in time of frequent use of practice specially on extended areas، use of one times application of cultivator+Ultim herbicide was recommended. One and two times application of cultivator plus Ultim herbicide had not significant differences.
    Keywords: Cultivation, Ultima, Lumax
  • H. Tabiei, R. Baradaran Pages 80-90
    Degen & Drfiis a plant that has medicinal and nutritional importance. Degen&Drfi and countless of plants in this genus had application for medicinal uses such as weight loss and diabetes control. Its seeds also contain protein and lipids as well as some starchy foods are consumed. In order to investigate the effect of irrigation regime and planting date on agronomic characteristics of Degen&Drfi a field experiment carried out in region of kahi، Birjand، south khorasan، Iran، 2010. The experiment was conducted in split plot design in a randomized complete block with four replications. Irrigation regime، including: six، twelve and eighteen days'' intervals as main factors and planting Date at four levels (20، 25، 30 April، and5 May) were devoted to sub-plots. Analysis of variance showed that irrigation regime for all treatment، had more significant influence on trait including plant height، number of pods per plant، seeds per pod، biomass، grain yield and harvest index، and had significant influence the yield of flowers per plant and weight seed. The highest amounts of each trait were gained from 12 days interval irrigation. The effect of planting date was significant all treatment for all traits except 1000-seed weight. Planting in 20 April had highest values of characteristics. Interaction between irrigation and planting date were significant for number of stems، flowers and pods per plant، biomass، harvest index and grain yield at 1% and plant height at 5% level. The highest seed yield was obtained from irrigation in 12 days interval and planting in the 20 April. Results showed that irrigation in 12 days interval and planting especially in late April are the best treatment forDegen&Drfi production.
    Keywords: Agronomic characteristics, Degen, Drfi, Irrigation interval, Planting date
  • Bijan Saadatian, G. Ahmadvand, F. Soleymani, S. Vejdani Aram Pages 91-98

    This research was carried out as a factorial based on a randomized complete block design with four replications at greenhouse conditions. First factor was corn cultivars (D. C370، S. C647 and S. C704) and second factor included 3 levels of residual plant (without residual، root residual، root and shoot residual of wheat). The results showed that percent and mean emergence time، leaf area، biologic and kernel yield، number of kernels per ear، number of kernels per row and ear length was influenced of wheat residual، and maximum positive effects on mentioned traits، obtained at root and shoot residual of wheat. 100-kernel weight and plant height of cultivars showed significant difference. Effect of residual plant on biologic yield، kernel yield، number of kernels per ear، number of kernels per row of S. C704 wasn’t significant، but other hybrids showed significant difference to residual wheat. 100-kernel weight، row number per ear، ear length and plant height of D. C370 was less than other hybrids، significantly.

    Keywords: Blend Residual, Emergence Time, Yield
  • S. Mohammadi Pages 99-109
    To study relationships between effective traits on wheat grain yield، the varieties Zarrin and Alvand، and some promising lines i. e. C-81-4، C-81-10، C-81-14 and C-82-12 were investigated at three sowing dates including 10 October، 1 November and 21 November. The experiment was carried out using strip plot in RCBD with three replications under two different water conditions including full-irrigation and terminal water stress at Miyandoab Agricultural Research Station in 2005-06 and 2006-07 cropping seasons. The results showed that under both full irrigation and terminal water stress conditions، grain yield had positive and significant correlation with days to heading، days to maturity، plant height، number of spikes/m2 and 1000 grain weight. Stepwise regression analysis revealed that 83 percent of yield variation under non-stressed conditions could be determined by days to maturity and number of spikes/m2 (R2 = 83%) whereas these traits explained 87% of yield variation under stress conditions (R2= 87%). Path analysis indicated that number of spikes/m2 and days to maturity had the greatest positive direct and indirect effect on grain yield، under both conditions. The results of factor analysis under non-stressed condition showed that three factors explained 77% of total variation; these factors were called grain yield components، grain characteristics and plant phonology. Under non-stressed condition two factors (that were called grain yield and phenology، and plant morphology) explained 88% of total variation. Cluster analysis through ward method، classified days to maturity and number of spikes/m2 in the same cluster where the grain yield was put under both conditions. It was concluded that under different sowing dates، selection based on days to maturity and number spikes/m2 could indirectly led to higher yield under both normal and water stress conditions.
    Keywords: Bread wheat, Grain yield, Multivariate analysis, Relationship between traits, Water stress
  • Pages 110-117
    This study was conducted in order to evaluate the effects of foliar application of nano-particles and ordinary bulk materials of zinc and iron oxide was studied in two corn genotypes (S. C 704 and seed mass) in different soil salinity (0،75،150 mM NaCl). The experiment was arranged as factorial in a randomized complete block design with four replications. The results showed that in saline condition Leaf area، shoot and root dry matter، photochemical efficiency، the concentration of K، Fe and Zn in shoot decreased and that of Na and the Na/K ratio increased under saline condition. The interactions of salinity and genotype were significant on leaf area، shoot and root dry matter، Na/K ratio and photochemical efficiency. The application of nano-particles of iron and zinc oxide increased shoot dry matter to a greater degree as compared with ordinary bulk materials. Under saline condition، the application of iron oxide in the form of nano-particles had higher effect on iron uptake by corn plants. However، with an increase in salinity level the superiority of nano form decreased. The application of Nano-particles of iron and zinc as compared to ordinary bulk materials was more effective in alleviating the negative effects of salt stress on the accumulation of zinc in tested plants. This was not evidence in terms of iron accumulation. The results from this experiment showed that the application of nano-particles of iron and zinc promoted plant growth to a greater degree in comparison to ordinary materials of these nutrients. However، the application of nano particles had no advantage in alleviating the effects of salinity on plant growth.
    Keywords: Corn, Foliar application, Iron oxide, Nano particles, Salinity, Zinc oxide
  • Gh Mahmodi, Ali Ghanbari, F. Hussein Panahi Pages 118-126

    Crop density is one of the usage tools in sustainable agriculture to carry out integrated weed management. Weed species response varied according to diversity and density of species in agricultural ecosystems. This study was conducted in research field of Ferdowsi University of Mashhad، Iran. Four levels of corn densities (5، 6، 7 and 9 plant m-2) and four levels of species diversity were used including complete control، broad leaved control (corn and narrow leaves)، grass control (corn and broad leaves) and without control (corn، broadleaves and grass weeds) by weeding. All species sampling were done at five stages from 42 days after planting up to the end of growth period. Crop growth rate، total dry matter of weed (TDMw) and total dry matter of corn (TDMc) were measured. Results showed that TDMc was minimum at 9 and 5 plant m-2 in the early growth period، while it was highest at 9 plant m-2 by the end of the growth period. Also، TDMc increased with increasing density in the weed free control، but (TDMc) decreased about 46% in compare with complete control. The same trends were observed for CGR. It was found that broad leaves weeds were more effective than narrow leaves (causing 60 and 34% lower CGR reduction، respectively) on corn growth.

    Keywords: Competition, Density, Dry Matter, Growth Rate, Weeds
  • M. Goldani, Fazel Fazeli Kakhki Pages 127-136
    Using organic fertilizers is cause increase soil fertility، improving crop growth and production. For this purpose a greenhouse experiment was carried out in factorial arrangement based on a completely randomized design with three replications during 2011 year. First factor included: three sesame ecotype (MSC3، MSC6، MSC7) and second factor was 6 fertilizer treatments that included: Incorporation manure and chemical fertilizer (216 g manure and 1 gram chemical fertilizer NPK)، Chemical fertilizer (2 g NPK)، Vermicompost (192 g)، Manure (228 g)، Compost Sulfur granules (192 g) per vase and Control (without any manure or fertilizer). Results indicated that different manure treatments had significant effect on morphological and yield components traits، as the most number and length branch per plant was obtained from incorporation manure and chemical fertilizer treatment. Appling incorporation manure and chemical fertilizer treatment had the most biomass in MSC3 ecotype that in comparison of control treatment was increased almost 73 percent. Consuming incorporation manure and chemical fertilizer treatment in MSC3 ecotype was also obtained the most capsule per plant (21. 2)، number seed per capsule (54. 4)، 100-seed weight (0. 257 g) and seed per plant with (1. 95 g). The least seed weight per plant with 0. 450 g was observed in MSC7 ecotype from application of control treatment. Response of three sesame ecotype (MSC3، MSC6، MSC7) to applied vermin-compost manure was similar; as the amount of seed weight per plant was increased more than 1 g per plant in all these ecotypes and in others fertilizer treatments was not observed this trend. There was significant positive correlation between seed weight per plant and number of capsule per plant (r=0. 83**)، height (r=0. 68**) and biomass (r=0. 51**). The results showed that incorporation manure and chemical fertilizer was improved on growth and yield characteristics of sesame plant.
    Keywords: Compost granules sulfur, Manure, Vermicompost
  • M. Ghiasabadi, Mohammad Khajeh, Hosseini, A. Mohammad Abadi Pages 137-145

    Transplanting was assessed in order to prolong growth season and also to reduce water consumption in forage maize production. Two and three weeks seedlings produced in a greenhouse before transplanting in the field alongside seed sowing in three different dates (6 and 21 June and 6 July) in summer 2012 in the Farm of Faculty of Agriculture، Ferdowsi University of Mashhad، Iran. growth analyses (LAI، CGR، RGR، and NAR) fresh and dry forage yield determined. Three weeks seedlings in the first date of sowing had the highest LAI = 5. 4 and CGR = 37. 2 g m-2 day-1، Fresh and dry forage of 66. 536 and 21. 640 to/ha respectively.

    Keywords: Direct seeding, Fresh, dry forage yield, Transplanting
  • R. Farshid, E. Sahrai, G.R. Zamani Pages 146-152

    Recognition of cultivars that are salt tolerance is one of main targets for planting in salinity soil. In order to evaluate the effects of salt stress on germination and seedling growth of wheat، a factorial experiment based on completely randomized design with 4 replications was conducted at Research Laboratory of the Faculty of Agriculture، Birjand University. Treatments included four levels of salinity (0، 4، 8 and 12 ds/m) and 12 wheat cultivars. Results showed that salt stress caused significant decrease in germination percentage، germination rate، root and shoot length and also root and shoot dry weight، but increasing salt stress، increased root/shoot ratio. Cultivars germination responses were different. Roshan Back Cross، Kavir and Roshan cultivars had highest percentage and rate germination. Since percentage and rate of germination are the most important characters of germination، therefore Roshan Back Cross، Kavir and Roshan are the best cultivars for planting in salinity soil.

    Keywords: Wheat cultivars, Salt stress, Percentage germination, Rate germination