فهرست مطالب

مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال یازدهم شماره 2 (پیاپی 32، تابستان83)

  • 75 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1383/05/15
  • تعداد عناوین: 12
|
  • اشرف محمدزاده، احمد شاه فرهت، فاطمه ناصری صفحه 5
    تجویز اریتروپوئتین انسانی باعث تشدید خون سازی در نوزادان نارس می شود. این مطالعه جهت تعیین تاثیر تجویز اریتروپوئتین در درمان آنمی نارسی انجام شده است.
    نوزادان نارسی که هماتوکریت کمتر از 30 درصد در هفته دوم تا سوم زندگی یا هماتوکریت کمتر از 25 درصد بعد از پایان هفته سوم زندگی داشتند، بطور تصادفی در دو گروه 10 نفری با متوسط سن حاملگی 85/1±1/32 هفته و وزن تولد 218±1489 گرم در گروه شاهد و متوسط سن حاملگی 12/2±5/31 هفته ووزن تولد 227±1367 گرم در گروه مورد قرار گرفتند. در گروه مورد درمان با اریتروپوئتین با میزان u/kg 500 دوبار در هفته همراه با آهن خوراکی و در گروه شاهد فقط آهن خوراکی برای مدت 4 هفته تجویز شد. اندازه گیری هماتوکریت و شمارش رتیکولوسیت نوزادان در ابتدای ورود به مطالعه، سه روز بعد از شروع و یک هفته بعد از اتمام مطالعه ارزیابی شد. اندازه گیری وزن، قد و دورسر نیز بطور هفتگی دربیماران انجام گردید.
    مقایسه مقادیر هماتوکریت و شمارش رتیکولوسیت در نوبت سوم بین دوگروه تفاوت قابل ملاحظه ای را نشان داد (به ترتیب 0001/0P< و 024/0P=) و در گروه کنترل تجویز آهن خوراکی به تنهایی، نه تنها باعث افزایش سطح هماتوکریت بیماران نشد بلکه کاهشی در میانگین میزان هماتوکریت در انتهای مطالعه مشاهده شد که با مقادیر اولیه از لحاظ آماری تفاوت قابل ملاحظه ای داشت (0001/0(P<.
    این مطالعه نشان می دهد که تجویز اریتروپوئتین انسانی همراه با آهن خوراکی در درمان آنمی نارسی تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش هماتوکریت دارد و با افزایش واضح سطح هماتوکریت احتمالا در صورتی که بتوانیم مقادیر خون از دست رفته جهت انجام آزمایشات را به حداقل برسانیم، می تواند نیاز به تجویز خون را در این بیماران کاهش دهد.
    کلیدواژگان: اریتروپوئتین، استفاده درمانی / کم خونی نوزادی، دارودرمانی / نوزاد نارس
  • نسرین شیخ، مسعود حاجیا، اشرف محمدخانی، مسعود کورکی صفحه 10
    تشخیص هپاتیت B با توجه به فراوانی میزان عفونت ناشی از آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در بین روش های تشخیصی، اخیرا" تکنیک PCR بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. گزارش های ارائه شده در مراکزی که از این تکنیک استفاده مینمایند حاکی از وجود برخی از موارد منفی کاذب میباشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی مقایسه ای بین روش های خالص سازی رایج میباشد تا ضمن آگاهی از میزان کارایی هر یک بهترین روش شناسایی گردد.
    از 30 نمونه دریافتی از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه هپاتیت بیمارستان شریعتی تهران که مبتلا به هپاتیت مزمن بوده و HBs آنتی ژن مثبت و HBe آنتی ژن منفی بودند نمونه سرم تهیه گردید. استخراج HBV DNA با سه روش توسعه یافته جوشاندن بعنوان یک روش سریع، روش فنل کلروفرم بعنوان یک روش دقیق، و روش خالص سازی مبتنی بر گوانیدیوم هیدروکلراید انجام گردید. کیتPCR برای تشخیص هپاتیت از شرکت سیناژن استفاده گردید که شامل آنزیم taq پلیمراز و مخلوط واکنشی متشکل از پرایمرdNTP و بافر واکنش بود. پروتکل PCR مزبور قادر به تکثیر محصولی به طول bp 353 بود. سپس با چرخه گرمایی مناسب نمونه ها با واکنش PCR تکثیر گردید و محصول PCR در سه روش مقایسه شد.
    نتایج بدست آمده در مرحله اول موید موفقیت پروتکل استفاده شده در تشخیصDNA هپاتیت B در سرم بود. همچنین میزان موارد مثبت روش جوشاندن، روش فنل کلروفرم و کیت خالص سازی به ترتیب 19،16 و 23 و موارد منفی به ترتیب 14، 11 و 7 مورد بود.
    روش PCR سریعترین و دقیق ترتین روش جهت شناسایی بیماران بوده و روش تخلیص DNA توسط گوانیدیوم هیدروکلراید در ویروس ها موفقیت آمیز ترین روش بکار رفته در این بررسی است.
    کلیدواژگان: اسید نوکلئیک، واکنش زنجیره پلیمراز، هپاتیت B
  • محمود غلیاف، آرش کردی، محبوب لسان پزشکی صفحه 15
    Arteriovenous Fistula Recirculation یکی از عوامل مهم در کاهش کفایت همودیالیز میباشد. ارزیابی بیماران از نظر میزانAccess Recirculation بسیار حائز اهمیت میباشد. هرچه میزان رسیرکولاسیون بیشتر باشد، منجر به کاهش بیشتر کفایت دیالیز خواهد شد. و بطور قراردادی لازم است در مواردیکه میزان ری سیرکولاسیون بیشتر از ده درصد است، بیمار تحت اقدامات تشخیصی بیشتر(جهت تعیین علت افزایش رسیرکولاسیون) قرار گیرد. تشخیص و اصلاح رسیرکولاسیون می تواند سبب افزایش کفایت دیالیز (افزایش kt/v) و افزایش Long Term Access Patency Rate گردد. بهمین منظور این مطالعه با هدف اندازه گیری رسیرکولاسیون در فیستول شریانی وریدی در بیماران تحت همودیالیز انجام گرفت.
    در این مطالعه از متد کلاسیک جهت تعیین Arteriovenous Fistula Recirculation یعنی متد Urea based (بر اساس میزان اوره خون در لاین شریانی، میزان اوره خون در لاین وریدی و میزان اوره خون محیطی) بر روی 32 بیمار تحت همودیالیز استفاده شد.
    در تمامی بیماران مورد بررسی، Access Recirculation در محدوده صفر تا 08/8 درصد بوده و در هیچیک از بیماران مورد مطالعه بالاتر از 10% نبوده است. همچنین ملاحظه شده که هر چه از عمر فیستول بیشتر می گذرد، در اغلب موارد متناسب با افزایش زمان استفاده از فیستول، میزان Access Recirculation افزایش می یابد.
    کلیدواژگان: رسیرکولاسیون / فیستول شریانی، وریدی / همودیالیز
  • حسن شاهرخی، نصرت الله پورافکاری، عبدالرسول صفاییان صفحه 20
    تشخیص مشکلات محیطی و اجتماعی در بیماران روانپزشکی، به دلیل نقش مهمی که در ایجاد و یا تشدید بیماری های روانپزشکی ایفا می کند، حائز اهمیت است. مطالعه حاضر به قصد ارزیابی توافق دستیاران روانپزشکی در تشخیص مشکلات محور IV روانپزشکی براساس DSM-IV (که به تشخیص مشکلات روانی – اجتماعی و محیطی اختصاص دارد) اجرا گردید.
    در جریان این مطالعه 117 بیمار در جلسات روزانه گزارش صبحگاهی بیمارستان روانپزشکی تبریز مورد مصاحبه قرار گرفتند و بطور جداگانه توسط دستیاران حاضر، از نظر وضعیت روانی و تشخیص های اولیه مطرح برای آنها در محور IV، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته های بدست آمده از مجموع این ارزیابی ها با روش های آماری توصیفی و تحلیلی مورد سنجش قرار گرفتند.
    نتایج تحلیلهای آماری نشان داد که توافق دستیاران در ارزیابی مشکلات محیطی و اجتماعی کم است(22/0= ICC). هیچیک از عوامل فردی بیمار توجیه کننده اختلاف تشخیصی در بین دستیاران نبود. جنس دستیار و آشنایی وی با زبان آذری در تعیین تفاوت تشخیصی مهم برآورد گردیدند؛ به این ترتیب که توافق در دستیاران زن بیش از دستیاران مرد و در دستیاران آذری زبان بیش از دستیاران فارس زبان بود. همچنین هیچیک از اجزاء بررسی وضعیت روانی قادر به توجیه تفاوت در تشخیص گذاری نبودند. تشخیص گذاری در محورهای I و III در توجیه اختلاف تشخیصی، مهم برآورد گردیدند.
    بطور کلی از این مطالعه می توان نتیجه گرفت که تشخیص مشکلات روانی – اجتماعی و محیطی در بیماران روانپزشکی، از پایایی خوبی برخوردار نیست و این امر بازنگری تشخیص گذاری های این محور را ایجاب می کند
    کلیدواژگان: دانشجویان، روانپزشکی، مشکلات روانی اجتماعی، مشکلات محیطی
  • فرح اشرف زاده، حسن رخشنده، لعیا کفعی صفحه 26
    حملات ریسه یک نوع سنکوپ در کودکان است که به طور شایعی در سالهای اول زندگی دیده می شود. اگرچه این حملات به مغز کودک آسیب جدی نمی رسانند اما در مواردی که شدید یا مکرر شوند مغز را در معرض هیپوکسی قرار داده و والدین را نیز نگران می کنند در این موارد پزشک می بایست به فکر درمان باشد. به همین منظور، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر بالینی پیراستام بر حملات ریسه کودکان در بیمارستان قائم مشهد در سال 81-80 انجام پذیرفت. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی کنترل دار با دارونما و دوسوکور بود. پیراستام یا دارونما بصورت تصادفی با دوز 40 میلی گرم به ازاء کیلوگرم وزن بدن منقسم در دو نوبت روزانه به مدت دو ماه به کودکان داده شد. از بین 41 کودک (با سن کمتر از 6 سال) 21 نفر پیراستام و 20 نفر دارو نما دریافت کردند. تعداد حملات ریسه رفتن در دو ماه قبل و دو ماه بعد از شروع درمان که توسط والدین یادداشت گردیده بود با هم مقایسه شدند..
    در 19 نفر (5/90%) از کودکانی که پیراستام دریافت کرده بودند پاسخ خوب مشاهده شد در حالیکه در گروه دریافت کننده دارو نما در 8 نفر(40%) موارد کنترل حملات مشاهده شد(002/0P=). از بین کودکان مورد مطالعه، 10 کودک مبتلا به آنمی فقر آهن بودند که همزمان با تجویز دارو یا دارونما، آهن المانتال نیز دریافت کردند. بروز عوارض بالینی در دو گروه یکسان بود. پیراستام دارویی مؤثر در درمان حملات ریسه کودکان است که عوارض جانبی عمده نیز ندارد.
    کلیدواژگان: پیراستام، استفاده درمانی / حملات ریسه، در کودکی
  • سید مجتبی موسویان، کریم مشعلی صفحه 29
    عفونت های دستگاه ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی انسان در تمام سنین بوده و استفاده از سوندهای ادراری به عنوان یکی از مهمترین عوامل زمینه ساز آنها، بویژه هنگامی که به مدت طولانی باقی بمانند، محسوب می گردد. عوارض ناشی از استعمال سوندها، گاهی خطرات جدی از جمله “عفونت های خونی” و یا مرگ و میر را به دنبال خواهند داشت. این مطالعه با هدف تعیین شیوع عفونتهای باکتریال مجاری ادراری پس از سوندگذاری وتعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری های جدا شده از بیماران انجام گرفت.
    در این بررسی جمعا” 226 نمونه از 119 بیمار که به منظور جراحی های مختلف به بخش های متفاوت از دو بیمارستان رازی و گلستان اهواز مراجعه و سوندگذاری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. از هر بیمار حداقل 2 نمونه ادرار، قبل و بعد از سوند گذاری، اخذ و پس از انتقال آنها به آزمایشگاه، جهت شمارش کلنی ها، به روش استاندارد به محیط های کشت مناسب تلقیح شدند. با جداسازی و تعیین هویت باکتری ها، سوسپانسیونی از هر کلنی شناخته شده تهیه و از طریق“دیسک- دیفوژن” (و به روش Kirby-Bauer)، از نظر حساسیت یا مقاومت نسبت به 8 آنتی بیوتیک مختلف مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از 87 بیماری که قبل از دریافت سوند هیچگونه علامت یا نشانه ای از عفونت ادراری نداشتند، 38 نفر (6/43 درصد) در خاتمه سوندگذاری به باکتری اوری مبتلا گردیدند، ضمن اینکه بیشترین میزان باکتری اوری در سنین 39-30 سال (9/28 درصد) و کمترین در سنین 69-60 سال (6/2 درصد) بود. نتایج حاصل از کشت نمونه های ادراری منتهی به جداسازی 50 سویه باکتری گردید که در بین آنها، E. coli با 17 سویه (34 درصد) بیشترین میزان و، Kl. pneumoniae، Staph. aureus Edwardsiella tarda و Ent. sakazakii کمترین درصد (2درصد) ایزوله ها را به خود اختصاص دادند. اشریشیاکلی، انتروباکترآئروژنز و کلبسیلا رینواسکلروماتیس بالاترین میزان مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، پنی سیلین و سفالکسین و کمترین مقاومت را نسبت به نالیدیکسیک اسید، جنتامایسین و نیتروفورانتوئین نشان دادند. استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس نیز بیشترین مقاومت را نسبت به پنی سیلین و آمپی سیلین (هرکدام با 100%) و کمترین مقاومت را نسبت به جنتامایسین (با7/66%) و کوتریموکسازول و نیتروفورانتوئین (با50%) نشان دادند. سایر باکتری های ایزوله شده، مقادیر متفاوتی از مقاومت یا حساسیت را نسبت به آنتی بیوتیک های مورد آزمایش نشان دادند. نتایج این بررسی بیانگر افزایش مقاومت باکتری های ذکر شده نسبت به آمپی سیلین و پنی سیلینG، لزوم جایگزینی آنها با آنتی بیوتیک های دیگرو در صورت امکان عدم استفاده از سوندهای ادراری می باشد.
    کلیدواژگان: سوندگذاری، عفونت مجاری ادرار، مقاومت آنتی بیوتیکی
  • محمود جباری، مهندس خسرو مانی کاشانی صفحه 35
    کمردرد (Low back pain) یکی از بیماری های شایع جهان است و یکی از علل شایع کمردرد Disc herniation می باشد. در این مطالعه با استفاده از روش MRI “مودالیته انتخابی تصویربرداری” تلاش در جهت آشکار نمودن میزان شیوع هرنی های دیسکال کمر در بیماران مبتلا به کمردرد در منطقه همدان و بررسی خصوصیات آنها بعمل آمده است.
    600 بیمار مراجعه کننده به مرکز MRI همدان با شکایت کمردرد، با انجام MRI فقرات کمری از نظر تعداد هرنی، نوع هرنی، شدت هرنی، محل آناتومیک هرنی و وجود سابقه خانوادگی کمردرد مورد بررسی قرار گرفتند.
    7/83% موارد مورد بررسی پاتولژیک و 3/16% نرمال بودند. از بیماران پاتولژیک 12/70% هرنی دیسکال داشتند. سن شیوع هرنی در هر دو جنس 50-30 سالگی و در مردان شایعتر از زنان بود. شایع ترین محل آناتومیک هرنی دیسکL4 – L5 بود، اکثرا یک هرنی و فرم شایع Centolateral داشتند. ارتباط معنی داری بین هرنی دیسکال و سابقه خانواگی کمردرد یافت نشد.
    نتیجه نهایی اینکه هرنی دیسکال کمری یکی از علل شایع کمردرد درمنطقه همدان می باشد و MRI مودالیته انتخابی مناسبی برای بررسی بیماران مبتلا به کمردرد مشکوک به هرنی دیسکال می باشد.
    کلیدواژگان: پشت درد، تصویر برداری از طریق تشدید مغناطیسی، فتق، مهره های کمری
  • محمد مهدی تقدیری، زهرا رضوی صفحه 38
    سردرد میگرنی یکی از علل سردردهای عود کننده کودکان است. پیشگیری از حملات سردرد کیفیت زندگی را در کودکان مبتلا بهبود می بخشد. این مطالعه با هدف مقایسه اثرات درمانی و عوارض دارویی والپروات سدیم و پروپرانولول در پیشگیری از سردردهای میگرنی طراحی و انجام گردید.
    این مطالعه یک بررسی کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی بود که بر روی 52 کودک 15-7 ساله مبتلا به میگرن مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب بیمارستان سینا و اکباتان همدان انجام شد. تمام کودکانی که معیارهای تشخیصی سردرد میگرنی را دارا بودند و حداقل 6 ماه از ابتلا آنها به میگرن گذشته بود وارد مطالعه شدند. کسانی که قبل از مطالعه داروهای والپروات سدیم و پروپرانولول را مصرف گرده بودند از مطالعه حذف شدند. روش نمونه گیری Convenience Sampling بود و جمعیت مورد مطالعه بطور تصادفی به دو گروه 26 نفری A (گروه پروپرانولول) و B (گروه والپروات سدیم) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 8 هفته به ترتیب تحت درمان با پروپرانولول و والپروات سدیم قرار گرفتند. چهار هفته بعد از درمان پاسخ درمانی ارزیابی شد.
    5/38% نمونه ها پسر و 5/61% دختر بودند. قبل از درمان میانگین تعداد حملات در گروه درمان با پروپرانولول 61/5 و در گروه درمان با والپروات سدیم 73/8 بار در ماه بدست آمد. بعد از درمان تعداد حملات در 21 مورد (8/80%) در گروه درمان با پروپرانولول و 19 مورد (1/73%) در گروه درمان با والپروات سدیم کاهش یافت. شدت درد در گروه پروپرانولول 18 مورد (2/69%) و در گروه والپروات سدیم در 15 مورد (7/57%) کاهش یافت. سر گیجه در گروه پروپرانولول در 3 نفر و در گروه والپروات سدیم در 2 نفر بروز کرد. در گروه والپروات سدیم اختلال تستهای کبدی در 5/11% بیماران بروز کرد. 2 نفر افراد در گروه والپروات سدیم CBC غیر طبیعی داشتند.
    والپروات سدیم و پروپرانولول در پیشگیری از حملات حاد میگرن در کودکان اثر و عوارض یکسان دارند و می توان در شرایطی که هریک از آنها منع مصرف دارد از دیگری استفاده نمود.
    کلیدواژگان: پروپرانولول / میگرن، دارودرمانی / والپروات سدیم
  • فرناز هاشمیان، فتح الله بهنود صفحه 54
    پولیپ فیبروواسکولر بیماری نادری است که معمولا" در قسمت فوقانی مری دیده می شود. در بررسی مقالات دربیست سال اخیرفقط یک مورد پولیپ فیبروواسکولراوروفارنکس گزارش شده است. در این مطالعه یک زن 63 ساله که با شکایت خارج شدن توده ای بصورت ناگهانی از دهانش به بیمارستان امام خمینی همدان مراجعه کرده بود معرفی میگردد.
    این مورد تظاهر نادری از پولیپ فیبرو واسکولر قاعده زبان تشخیص داده شد.
    کلیدواژگان: اوروفارنکس، پولیپ، فیبروم، قاعده زبان
  • محمد عباسی، بابک کریمی، بهاره پورجعفری صفحه 57
    لنفوم اولیه مثانه بسیار نادر است و کمتر از 100 مورد از این تومور تا به حال گزارش شده است. بهترین درمان برای این بیماری هنوز ناشناخته است.
    در این مطالعه به زنی 41 ساله اشاره می شود که با شکایت اصلی ادرار خونی و دفع لخته از ادرار در سال 1380 به بیمارستان سینا همدان مراجعه می کند. در سونوگرافی انجام شده نتیجه به صورت ضخیم شدگی ناحیه تریگون مثانه گزارش گردید. سپس برای بیمار بیوپسی از طریق سیستوسکوپی انجام گرفت که نتیجه آن به صورت لنفوم بدخیم مثانه با درجه متوسط گزارش گردید. با توجه به نرمال بودن گزارش CTاسکن قفسه سینه و شکم و لگن و بیوپسی مغز استخوان برای بیمار تشخیص لنفوم اولیه مثانه گذاشته شد. با توجه به اینکه در تعدادی از مطالعات درمان این نوع تومور شیمی درمانی سیستمیک و رادیوتراپی با دوز پایین اشعه پیشنهاد شده است بیمار تحت این نوع درمان قرار گرفت و در حال حاضردر ریمیسیون کامل بسر می برد.
    کلیدواژگان: ادرار خونی، لنفوم، مثانه