مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 303 (هفته چهارم آبان 1393)

کمبود روی در ایران شایع است و با توجه به تاثیر عنصر روی در پاتوژنز سیروز و آنسفالوپاتی کبدی، مطالعه ی حاضر با هدف بررسی شیوع کمبود روی در افراد مبتلا به سیروز با و بدون ابتلا به آنسفالوپاتی کبدی طراحی شد.
این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی- تحلیلی مقطعی بود که در سال 1390 در بخش داخلی بیمارستان شریعتی اصفهان انجام شد. 80 بیمار با هر اتیولوژی سیروز انتخاب شدند که به دو گروه مبتلا و غیر مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی تقسیم شدند. آن ها از نظر غلظت پلاسمایی روی مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت، داده های ثبت شده به وسیله ی نرم افزار Stata نسخه ی 11 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
80 بیمار مبتلا به سیروز با میانگین ± انحراف معیار سنی 51/14 ± 97/50 سال مورد بررسی قرار گرفتند. 44 نفر (55 درصد) مرد و 36 نفر (45 درصد) زن بودند. میانگین ± انحراف معیار غلظت پلاسمایی روی بیماران، μg/dl 03/27 ± 50/87 بود. غلظت پلاسمایی روی در 25/26 درصد بیماران پایین بود. میانگین ± انحراف معیار غلظت پلاسمایی روی در افراد مبتلا و غیر مبتلا آنسفالوپاتی کبدی به ترتیب 90/23 ± 10/75 و 10/23 ± 00/104 بود. اختلاف آماری معنی داری بین غلظت پلاسمایی روی در افراد مبتلا و غیر مبتلا به آنسفالوپاتی کبدی وجود داشت (050/0 > P). ارتباط آماری معنی داری بین سن و جنس با غلظت پلاسمایی روی وجود نداشت (050/0 < P).
غلظت پلاسمایی روی در افراد مبتلا به سیروز به خصوص مبتلایان به آنسفالوپاتی کبدی پایین است. بنابراین پیشنهاد می شود غلظت پلاسمایی روی اندازه گیری و بر اساس آن، درمان مناسب انجام شود.

بیماری های قلبی- عروقی اولین عامل مرگ و میر و مهم ترین عامل بستری در بیمارستان در افراد مسن می باشد. بنابراین، هدف این مطالعه تعیین میزان بقای کوتاه مدت از سکته ی قلبی حاد در بین افراد سالمند بر اساس سن و جنس می باشد.
این مطالعه یک مطالعه ی هم گروهی مبتنی بر بیمارستان بود که در طی یک دوره ی 10 ساله، تمامی بیماران مبتلا به سکته ی قلبی حاد با سن بالاتر از 65 سال ساکن اصفهان و نجف آباد را مورد بررسی قرار داد. جهت تعیین و مقایسه ی میانگین سن بیماران بر اساس گروه بندی های مختلف، از آزمون آماری t و جهت تعیین میزان بقای بیماران از آزمون آماری Kaplan-Meier و آزمون Log-rank استفاده شد.
میزان بقای کلی 28 روزه ی بیماران با سن 65 سال و بالاتر، 5/85 درصد بود که این میزان برای مردان برابر با 7/86 درصد و برای زنان برابر با 5/83 درصد بود (001/0 ≥ P). میزان بقا در گروه های سنی 74-65 سال، 84-75 سال و 85 سال و بالاتر، به ترتیب برابر با 7/88، 3/81 و 6/75 درصد بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (001/0 ≥ P).
میزان بقا در زنان از مردان کمتر است و با افزایش سن نیز این میزان به طور مستمر کاهش می یابد. بنابراین توجه به زنان و به خصوص افراد با میانگین سنی بالاتر، در ارایه ی خدمات درمانی با توجه به خطر بیشتر مرگ و میر در آن ها، می تواند در بهبود پیامد بیماری موثر باشد.

میوم ها (لیومیوم یا فیبروئید) تومورهای خوش خیم و تک کلونی سلول های عضله ی صاف دیواره ی رحم می باشند. ترومبو آمبولی وریدی (VTE یا Venous thromboembolism) از عوارض شایع سرطان است؛ با این حال، سهم عوامل ترومبوتیک در بیماران مبتلا به سرطان نتایج متناقضی دارد. مطالعه ی حاضر به منظور بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم ژن عوامل انعقادی و خطر ابتلا به میوم رحمی طراحی و اجرا شد.
در مطالعه ی حاضر، سه پلی مورفیسم ژن عامل انعقادی انتخاب شدند و با استفاده از روش ARMS-PCR (Amplification refractory mutation system- polymerase chain reaction) مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه، شیوع پلی مورفیسم های ژن پروترومبین (A20210G) (PTH یا Prothrombin)، بتا فیبرینوژن (A/G455) (FGB یا Fibrinogen beta) و بازدارنده ی فعال کننده ی پلاسمینوژن1 (G5/G4) (1-PAI یا 1-Plasminogen activator inhibitor) در 50 زن با تشخیص کلینیکی میوم رحمی و 50 زن سالم مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه ی 19 و با کمک آزمون 2χ تجزیه و تحلیل شدند.
پلی مورفیسم های (1799963rs) PTH، (1800790rs) FGB و (1799889rs) 1-PAI با افزایش خطر ابتلا به میوم رحمی در جامعه ی مورد مطالعه، ارتباط معنی داری نداشتند (050/0 < P).
هیچ ارتباطی بین پلی مورفیسم های مورد بررسی و خطر ابتلا به میوم رحمی مشاهده نشد.

عفونت روتاویروسی عامل بسیاری از گاستروانتریت های حاد در بین کودکان زیر 5 سال در کشورهایی است که برنامه ی معمول واکسیناسیون روتاویروس را اجرا نکردند. هدف این مطالعه، مرور سیستماتیک شواهد موجود در زمینه ی کارایی و ایمنی دو واکسن روتاتک و روتاریکس می باشد.
یک مرور نظام مند بین کارآزمایی های بالینی تصادفی شده و مطالعات تجربی بر روی کودکان زیر 5 سال جمعیت عمومی انجام شده است. پایگاه های اطلاعاتی پزشکی Medline، Ovid، Cochranel proquest، Scopus، DARE، HTA و NH SEED جستجو گردیدند. هتروژنیسیتی مطالعات با انجام متاآنالیز ارزیابی شد. به منظور برآورد تجمیعی کارایی واکسن روتاویروس (روتاریکس ®و روتاتک ®) از مدل تصادفی استفاده شده است و سوگرایی انتشار نیز با آزمون های Egger و Begg ارزیابی شد.
12 مطالعه مطابق با معیارهای ورود جهت تحلیل نهایی به دست آمد. برآورد ترکیبی کارایی برای تمام پیامدها برای روتاتک و روتاریکس به ترتیب 70/0 (85/0-65/0: CI 95 درصد)، 80/0 (87/0-68/0: CI 95 درصد) محاسبه گردید. نسبت خطر محاسبه شده ی عوارض در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بین 20/1-83/0 قرار داشت.
واکسیناسیون روتاویروس سبب پیشگیری قابل توجهی از موارد حاد و غیر حاد اسهال روتاویروسی در کودکان می شود و می تواند بار قابل انتساب به بیماری را کاهش دهد. انجام مطالعات هزینه- اثربخشی برای اجرای برنامه ی معمول واکسیناسیون روتاویروس در ایران ضروری به نظر می رسد.

امروزه نقش تمرینات قدرتی و استقامتی در بهبود کیفیت زندگی افراد به خصوص سالمندان، مطرح می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین قدرتی و استقامتی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی سالمندان بود.
45 مرد سالمند سالم به طور تصادفی به سه گروه تمرین قدرتی (15 نفر)، تمرین استقامتی (15 نفر) و گروه شاهد (15 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرین قدرتی و استقامتی به مدت 8 هفته، هفته ای دو جلسه و هر جلسه به مدت یک ساعت به ترتیب تمرینات مقاومتی و تمرینات استقامتی انجام دادند. گروه شاهد در این مدت مداخله ای دریافت نکردند. کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی قبل و بعد از دوره ی تمرینی توسط پرسش نامه ی 36-SF (36-Short form) مورد اندازه گیری قرار گرفت.
کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در هشت بعد عملکرد جسمانی، محدودیت جسمانی، درد بدنی، سلامت عمومی، محدودیت های روحی، عملکرد اجتماعی، نشاط و سلامت روان پس از 8 هفته تمرین قدرتی و استقامتی در دو گروه تغییر معنی داری از خود نشان نداد و فقط گروه شاهد در بعد درد بدنی پس از 8 هفته، افت معنی داری از خود نشان داد (042/0 = P).
8 هفته تمرین قدرتی و استقامتی اثری بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی سالمندان سالم ندارد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در سالمندان ممکن است متاثر از تاثیرات سطح بالا و پاسخ های انتقالی قرار گیرد.