فهرست مطالب
مجله چغندر قند
سال سی‌ام شماره 2 (پاییز و زمستان 1393)
- تاریخ انتشار: 1393/11/11
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحه 117به منظور شناسایی گرده افشان تتراپلویید متحمل به بیماری لکه گرد برگ و ساقه روی (بولتینگ) با عملکرد و کیفیت مطلوب، تعداد پنج گرده افشان تتراپلویید با یک رگه مادری نرعقیم بنام SB17 تلاقی شدند. بذر هیبرید جدید از روی پایه مادری برداشت شد. هیبرید های تولید شده به همراه چهار شاهد حساس و مقاوم مجموعا نه رقم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار طی دو سال در شرایط کشت پاییزه در دزفول اجرا و نسبت به بیماری لکه برگی سرکوسپورائی و ساقه روی ارزیابی شدند. مقایسه محصولی هیبریدها در کشت بهاره نیز در کرج طی دو سال انجام شد. بر اساس تجزیه واریانس مرکب دو ساله در دزفول، هیبرید SB17 * Jot18 و SB17 * B65T به ترتیب کمترین شدت آلودگی به بیماری لکه برگی (12 /3 و 93/ 3 در مقیاس نه گانه) و کمترین میزان ساقه روی (87/ 0 و75/ 0 درصد) را داشتند. براساس عملکرد شکر در آزمایشات دزفول، هیبریدها در سه خوشه دسته بندی شدند که دو هیبرید فوق با ارقام مونوتونا و لیلا در یک خوشه قرار گرفتند. در شرایط اقلیمی کرج نیز هیبرید SB17 * B65T دارای بیشترین عملکرد شکر (13/ 7 تن در هکتار) بود. به این ترتیب به نظر می رسد می توان از گرده افشان تتراپلوئید B65T در برنامه های اصلاحی به منظور تهیه رقم متحمل به بیماری لکه گرد برگ و ساقه روی مناسب کشت پائیزه بهره برد.
کلیدواژگان: چغندرقند، لکه برگی و ساقه روی -
صفحه 127بیماری سفیدک پودری یک بیماری قارچی است که هرساله در بیشتر مزارع چغندرقند کشورآلودگی ایجاد کرده و باعث افت عملکرد ریشه ودرصدقند دراین مزارع می گردد. هدف این تحقیق تعیین تاثیرروش های مختلف آبیاری برشدت آلودگی بیماری سفیدک پودری چغندرقند بود. به همین منظور هشت رقم تجارتی حساس ومقاوم چغندرقند به سفیدک پودری تحت دو روش آبیاری بارانی ونشتی طی دوسال (1391 و 1390) و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار، در ایستگاه تحقیقاتی ماهیدشت کرمانشاه مورد بررسی قرارگرفت. نتایج تجزیه مرکب دوساله واریانس نشان داد که در روش آبیاری نشتی میزان آلودگی به بیماری حدود 1/ 49 درصد ودرروش آبیاری بارانی حدود 9/5 درصد بود. بنابراین تاثیر آبیاری بارانی درکنترل بیماری سفیدک پودری درچغندرقند بسیارموثر وکارآمد می باشد. میزان آلودگی در ارقام مختلف نیز متفاوت بود. بالاترین میزان آلودگی با 6/ 36 درصد در رقم SBSI004 کم ترین میزان آلودگی با 62/ 10 درصد بذر رقم بریجیتا مشاهده شد. همچنین نتایج نشان داد که روش آبیاری بر عملکرد ریشه تاثیر داشته گرچه از نظر آماری معنی دار نبود، به طوریکه عملکرد ریشه در آبیاری نشتی حدود 7/ 0 تن در هکتار بالاتر از روش آبیاری بارانی بود. بالاترین عملکرد ریشه حدود 13/ 65 تندر هکتار بود که به رقم بریجیتا تعلق داشت و این رقم کمترین درصد آلودگی را نشان داد. روش آبیاری برروی صفت درصد قند در سطح پنج درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد که درصد قند در روش آبیاری نشتی با 04/ 15 درصد بالاتر از آبیاری بارانی با 59/ 13 درصد بود. بنابراین روش آبیاری نشتی باعث افزایش درصدقند به میزان 45/ 1 درصد شده است. همچنین در روش آبیاری نشتی تجمع نیتروژن مضره وسدیم درریشه کمتر از روش آبیاری بارانی بود.
کلیدواژگان: آبیاری بارانی ونشتی، چغندرقند، شدت آلودگی، مدیریت بیماری، Erysiphe betae -
صفحه 141بیماری ریزومانیا (Rhizomania) در حال حاضر یکی از مهم ترین بیماری های چغندرقند در دنیا است. در تحقیق حاضر آلودگی تعدادی از علف های هرز مهم مزارع چغندرقند در شرایط آلودگی طبیعی به ویروس عامل بیماری (Beet necrotic yellow vein virus، BNYVV) در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس بررسی شد. بدین منظور ریشه علف های هرز موجود در مزارع چغندرقند آلوده به بیماری ریزومانیا جمع آوری و برای ردیابی BNYVV در آن ها از آزمون الایزا استفاده شد. نتایج نشان داد در بین علف های هرز مورد بررسی، بیشترین آلودگی به ویروس عامل بیماری مربوط به چغندر وحشی Beta vulgaris subsp. maritima بود و BNYVV در سایر علف های هرز مورد بررسی شامل تاج خروس (Amaranthus retroflexus)، خرفه (Portulaca oleracea)، سلمک (Chenopodium album)، تاجریزی (Solanum nigrum)، پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis)، کنف وحشی (Hibiscus trionum) و آفتاب پرست (Heliotropium europaeum) ردیابی نشد. گیاهچه های B.maritima در خاک آلوده به ریزومانیا در گلخانه کشت شدند و حدود دو ماه پس از کاشت، علائم برگی بیماری شامل موزائیک سیستمیک، زردی رگبرگ، تشکیل برگ های کوچک و ریز به صورت مجتمع (رزت) و توقف رشد شدید را نشان دادند. انتقال مکانیکی BNYVV در شرایط گلخانه نیز علائم برگی بیماری در گیاهچه های B. maritima را نشان داد. در انتقال مکانیکی BNYVV از عصاره برگ آلوده B. maritima به گیاهچه های سه رقم چغندرقند حساس به بیماری ریزومانیا (IC، PP8و7233)، علائم لکه های موضعی زرد رنگ و سپس نکروز تشکیل گردید. در اندازه گیری مقدار ویروس در ریشه B. maritima در مقایسه با ریشه سه رقم چغندرقند یاد شده، مشخص شد غلظت ویروس در ریشه چغندر وحشی به طور معنی دار (در سطح احتمال 05/0) بیشتر از سایر ارقام است. نتیجه این بررسی اولین گزارش معرفی B. maritima به عنوان میزبان سیستمیک و آزمایشی برای ردیابی BNYVV در ایران است. این جمعیت (B.maritima accession number 8901)بر خلاف سایر علف های هرز در مناطق آلوده به ریزومانیا دارای توان افزایش زادمایه بیماری در خاک می باشد.
کلیدواژگان: Beta maritima، ریزومانیا، علف هرز، مایه زنی مکانیکی، ELISA -
صفحه 157چغندرقند یکی از گیاهان میزبان گونه های مختلف نماتد مولد گره ریشه است. در این مطالعه، ابتدا تاثیر شش سطح زادمایه 250+250، 500، 500+250، 750، 500+500 و تعداد 1000 لارو سن دوم Meloidogyne javanica در 450 سانتی متر مکعب خاک، روی رقم حساس جلگه بررسی شد. نتایج نشان داد که تمامی سطوح زادمایه قادر به آلوده کردن بوته های چغندرقند بودند و از نظر تعداد گره های حاصل از مایه زنی طی یک یا دو نوبت، اختلاف آماری وجود نداشت. بنابراین، 500 لارو سن دوم نماتد مولد گره ریشه کمترین سطح زادمایه است که قادر به آلوده کردن چغندرقند در شرایط گلخانه می باشد. در آزمایش دوم تیمار مطلوب، بر روی دو رقم جلگه (حساس به نماتد مولد گره ریشه) و پائولتا (رقم تجاری مقاوم به نماتد سیستی چغندرقند) و هفت خانواده نیمه خواهری که از یک جمعیت (SB33) مقاوم به نماتد مولد گره ریشه منشا گرفته بودند مایه زنی شدند تا عمومی بودن تیمار مناسب غربال گری، بررسی شود. تعداد گره های تشکیل شده روی ریشه ملاک ارزیابی مقاومت بود. بر اساس نتایح حاصله رقم جلگه با میانگین گره بالای 100 عدد جزو گیاهان حساس و هفت خانواده نیمه خواهری جمعیت SB33 با میانگین تعداد گره کمتر از یک، جزو گیاهان مقاوم دسته بندی شدند. رقم تجارتی پائولتا که به نماتد سیستی چغندرقند مقاوم بود به نماتد مولد گره ریشه حساسیت بالایی داشت.
کلیدواژگان: چغندرقند، حساس، سطح بهینه زادمایه، مقاومت، نماتد مولد گره ریشه -
صفحه 167به منظور بررسی اثرات کاربرد کودهای آلی در افزایش کارائی نیتروژن و تغییر خصوصیات کمی و کیفی چغندرقند، آزمایشاتی طی دو سال زراعی 1387 و 1388 با استفاده از سه نوع کود آلی حاوی اسیدهای آمینه در ایستگاه تحقیقاتی مهندس مطهری در موسسه تحقیقات چغندرقند انجام شد. عامل کود آلی حاوی اسیدهای آمینه و ترکیبی از آن ها با چهار سطح شامل شاهد (عدم مصرف کود الی)، هیومی فورته، هیومی فورته به علاوه فسنوترن و هیومی فورته به علاوه کادوستیم بودند که در دو نوبت به فاصله 40 و 60 روز پس از کاشت و با غلظت یک در هزار مصرف شدند. سطوح عامل نیتروژن مورد بررسی در این تحقیق، شامل چهار سطح، شاهد(بدون مصرف کود نیتروژن)، 30 درصد کمتر از حد بهینه، حد بهینه و 30 درصد بالاتر از حد بهینه بود. حد بهینه در این آزمایشبراساس برری های انجام شده به میزان 100 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار منظور شد. عوامل مورد بررسی بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد، در خاکی که در عمق صفر تا 30 سانتی متری با دارای حدود 15 میلی گرم در کیلو گرم خاک می باشد. مصرف 100 کیلوگرم نیتروژن خالص، حد بهینه مصرف نیتروژن در مزرعه می باشد در حد بهینه عملکرد ریشه و قند ناخالص به ترتیب حدود 71 و 1/ 10 تن در هکتار بود. از بین تیمارهایی که با تیمار حداکثر مقدار قند تولید شده در یک گروه آماری قرار گرفتند، می توان تیمار کاربرد 70 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار با هیومی فورته به علاوه کادوستیوم را نام برد(عملکرد ریشه و قند ناخالص به ترتیب حدود 5/ 74 و 11 تن در هکتار). هم چنین نتایج نشان داد که استفاده از کودهای آلی باعث افزایش کارائی نیتروژن مصرفی می گردد. اما این ترکیبات نمی توانند بصورت کامل و صد در صد جایگزین مصرف نیتروژن گردند(عملکرد ریشه و قند ناخالص به ترتیب حدود 60 و 16/ 9 تن در هکتار). از آن جائی که افزایش مصرف نیتروژن می تواند اثرات مضر زیست محیطی را در بر داشته باشد می توان با استفاده از کودهای آلی مناسب با افزایش کارایی مصرف نیتروژن، مقدار مصرف آن را کاهش داد.
کلیدواژگان: اسیدهای آمینه، چغندرقند، کودهای آلی، نیتروژن -
صفحه 183به منظور بررسی اثرات مقادیر مختلف آب و شوری آن بر عملکردکمی و کیفی چغندر قند، آزمایشی در مشهد (ایستگاه تحقیقات طرق) در سال زراعی 1385 و 1386 با استفاده از دو سیستم آبیاری بارانی انجام شد. آبیاری با استفاده از دو لوله آبیاری بارانی تک شاخه ای (لاین سورس) که بصورت عمود بر هم قرار گرفته بودند، در زمینی به ابعاد 28×28 مترمربع (محل تلاقی دو لوله) انجام شد. هر یک ازسیستم ها به دو منبع آب، با شوری های یک و شش دسی زینمس بر متر متصل شده بودند. در هر نوبت آبیاری به بوته های چغندرقند که در مرکز زمین کاشته شده بودند آب به صورت کامل داده می شد، در نتیجه آب رسیده به نقاطی که دورتر از مرکز بودند(مرکز سیستم آبیاری بارانی) بتدریج کاهش می یافت و متوسط شوری رسیده به هر نقطه از زمین از یک تا75/ 5 دسی زیمنس بر متر متغیر بود. در پایان هر نوبت آبیاری، شوری و میزان آب پاشیده شده درون قوطی هایی که در مرکز شبکه های مربعی شکل به ابعاد2×2 مترمربع تعبیه شده بودند، اندازه گیری شد. در انتهای فصل رشد محصول از مساحت سه مترمربع اطراف قوطی ها برداشت و عملکرد مربوط به آن شبکه تعیین گردید. با استفاده از داده های اندازه گیری شده هر شبکه، مقدار آب، متوسط شوری و عملکردکمی و کیفی چغندرقند اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، عملکرد ریشه و قند حاصله تحت تاثیر دو عامل مقدار آب آبیاری و هدایت الکتریکی آب مورد استفاده می باشد. با افزایش حجم آب آبیاری (با مقادیر مختلف دارای هدایت الکتریکی) عملکرد ریشه وقند روند افزایشی و با افزایش هدایت الکتریکی (در احجام مساوی آب آبیاری) عملکرد ریشه و قند کاهش یافت. رابطه همبستگی بین تغییرات درصد قند و ناخالصی ها با مقادیر مختلف حجم آب آبیاری و سطوح مختلف هدایت الکتریکی آب معنی دار نبود.
کلیدواژگان: چغندرقند، هدایت الکتریکی آب، حجم آب، شوری، لاین سورس -
صفحه 192به منظور تعیین فرایند تغییر عیار قند و عملکرد ریشه ی هیبریدهای جدید چغندرقند در رژیم های مختلف آبیاری مطالعه ای در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی فارس _ایستگاه تحقیقاتی زرقان انجام شده پژوهش در قالب چهارچوب مشابه آزمایش اسپلیت بلوک با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی دارای دو فاکتور بود. فاکتور رقم شامل شش سطح: 1-28064، 2- 28058، 3- 28928، 4- زرقان، 5- جام و 6- رسول (شاهد حساس) در کرت های اصلی و فاکتور فرعی رژیم آبیاری با سه سطح شامل تیمار بدون تنش، تنش متوسط و تنش شدید رطوبتی در کرت های فرعی قرار گرفتند. آزمایش در سه تکرار با استفاده از سیستم آبیاری بارانی تک شاخه ای (Line source sprinkler system) به مدت دو سال 1388-1389 اجرا شد. رژیم های آبیاری به نسبت دوری و نزدیکی تا لوله لاترال تنظیم و فواصل چهار متری جهت اعمال رژیم های آبیاری منظور شد. نتایج تجزیه مرکب واریانس نشان داد که عملکرد ریشه هیبرید 28928 بیشتر از سایر ارقام بود. همین طور در بررسی پایداری عملکرد، هیبرید 28928 درشرایط محدود و مطلوب رطوبتی بالاتر از متوسط عملکرد بقیه ارقام بود. رقم زرقان در شرایط تنش عملکرد کمتر و در شرایط نرمال عملکرد بیشتر از متوسط داشت. آنالیز رگرسیون نشان داد که رابطه بین عیار قند با میزان آب مصرفی در ارقام مختلف تابع درجه دو بوده به طوریکه در فاصله حدود 400-900 میلی متر آبیاری از میزان قند کاسته شده ولی کمتر و بیشتر از این فاصله آبیاری میزان قند افزایش داشته است. به دلیل کاهش عملکرد ریشه در مقادیر آبیاری با میزان کم، این میزان برای افزایش درصد قند توصیه نمی شود. با در نظر گرفتن افزایش عملکرد ریشه مطابق با افزایش آب مصرفی، مقدار 1100 میلی متر آب آبیاری به منظور افزایش توام عملکرد و عیار قند پیشنهاد می گردد.
کلیدواژگان: چغندرقند (Beta vulgaris)، آبیاری بارانی، Line source sprinkler system، عیار قند، عملکرد ریشه، کم آبیاری، آبیاری بهینه -
صفحه 207هدف از اجرای این تحقیق تعیین تراکم بوته مزارع چغندرقند دشت قزوین با استفاده از تصاویر ماهواره ای و روش های سنجش از دور بود. با تعیین تراکم بوته می توان میزان محصول چغندرقند را در سطح قابل قبول قبل از برداشت برآورد نمود و در نتیجه امکان مدیریت مناسب فرآیندهای صنعتی و کشاورزی تولید شکر فراهم خواهد شد. استفاده از داده های ماهواره ای می تواند با دقت مناسبی جایگزین روش های پرهزینه و زمان بر میدانی شود. در این تحقیق با استفاده از تصاویر سنجنده های TM و GeoEye، تراکم بوته مزارع چغندرقند کشت شده در سال زراعی 1390 در بخشی از دشت قزوین تعیین شد. نتایج حاصل از ارزیابی دقت عملیات و مقایسه نقشه های تهیه شده از داده های سنجش از دور با نمونه های زمینی نشان داد که با استفاده از داده های ماهواره ای می توان تراکم بوته مزارع چغندرقند را با اطمینان نسبی برآورد نمود. محاسبات حاصل از داده های پژوهش نشان داد که دقت نقشه های خروجی برابر 7/ 91 درصد با ضریب کاپای برابر 84/ 0 می باشد. علاوه برآن داده های سنجش از دور قادرند اختلاف تراکم را حتی در بخش های مختلف یک مزرعه آشکار نمایند.
کلیدواژگان: تراکم بوته، داده های ماهواره ای، چغندرقند، سنجش از دور، سطح زیر کشت
-
Page 117To determine tetraploid pollinators resistant to Cercospora leaf spot disease and bolting with optimum yield and quality, five tetraploid pollinators were crossed with a male sterile line, SB17. The hybrid seed was harvested from the male-sterile line. The hybrids together with four controls including resistant and susceptible cultivars (a total of 9 cultivars), were evaluated in a randomized complete block design with four replications in autumn sowing over two years in Dezful, Khuzestan, Iran. The yield stability of the hybrids was evaluated in spring sowing over two years in Karaj. Combined analysis results showed that hybrids SB17 * Jot-18 and SB17 * B65T had the lowest infection index (3.12 and 3.93, respectively) and bolting rate (0.87 and 0.75%, respectively). Based on sugar yield results obtained from Dezful experiment, hybrids were classified in three clusters in which hybrids SB17 * Jot-18, SB17 * B65T, Monotona, and Leila were placed in one group. The hybrid SB17 * B65T had the highest sugar yield (7.13 t/ha) in Karaj. It is suggested that the tetraploid pollinator B65T can be used in breeding programs to produce leaf spot disease and bolting resistant hybrids.Keywords: Bolting, leaf spot, Sugar beet
-
Page 127Powdery mildew of sugar beet is a common disease in many sugar beet growing areas causing root yield and sugar content reduction. The aim of this study was to evaluate the effects of different irrigation methods on powdery mildew severity in sugar beet. Eight susceptible and resistant commercial cultivars were evaluated under sprinkler and furrow irrigation systems in a randomized complete block design with four replications for two years at Mahidasht station, Kermanshah, Iran. The combined analysis results showed that the infection index in furrow and sprinkler irrigation systems was 49.1 and 5.9%, respectively. Sprinkler irrigation had significant effect on the control of powdery mildew. The highest and the lowest rates of infection were observed in SBSI004 (36.6%) and Brigita (10.62%) cultivars, respectively. Furrow irrigation yielded 0.7 t/ha higher root yield than sprinkle irrigation, although it was not statistically significant. The highest root yield (65.13 t/ha) was noted in cultivar Brigita. The effect of irrigation on sugar content was significant with 15.04% in furrow irrigation and 13.59% in sprinkler system, respectively Therefore furrow irrigation resulted in 1.45% increase in sugar content and also lower accumulation of sodium and amino nitrogen in roots.Keywords: Erysiphe betae, Furrow Irrigation, Powdery mildew, Sprinkler Irrigation, Sugar beet
-
Page 141Rhizomania is one of the most important sugar beet diseases in Iran and some other parts of the world. In this study, the infection rate of the most important weeds of sugar beet fields under natural condition to the causal agent of the BNYVV (Beet necrotic yellow vein virus) disease was investigated at Fars Agricultural Research Center, Iran. Roots were collected from the infected weeds and BNYVV detection was carried out using ELISA test. Among the studied weeds, the highest rate of infection was detected in wild beet, Beta vulgaris subsp. maritima and for the rest of weeds including Amaranthus retroflexus, Portulaca oleracea, Chenopodium album, Solanum nigrum, Convolvulus arvensis, Hibiscus trionum, and Heliotropium europaeum no infection was detected. B. maritima seedlings were planted in infected soil in the greenhouse, and after two months, systemic leaf symptoms including mosaic, vein yellowing, short bunchy habit of growth (Rosette), and severe stunting were observed. Mechanical inoculation of BNYVV to B. maritima plants resulted in the emergence of disease symptoms. Upon the inoculation of infected B. maritima leaves on the three susceptible sugar beet cultivars (IC, PP8, and 7233 cultivars), yellow local and necrotic lesions were observed. The virus concentration in B. maritima was higher than the three aforementioned cultivars. This is for the first time to detect BNYVV in B. maritima and report it as a systemic host for BNYVV in Iran. Compared with other weeds grown in areas infected to rhizomania, this population of B. maritima (accession number 8901) had higher inoculums increment ability in the soil.Keywords: Beta maritima, ELISA, Mechanical inoculation, Rhizomania, Weed
-
Page 157Sugar beet (Beta vulgaris) is one of the hosts for different root-knot nematode species. In this study, firstly the effect of different inoculum levels including 250+250, 500, 500+250, 750, 500+500 and 1000 second stage juveniles of Meloidogyne javanica were evaluated on a susceptible variety named Jolgeh. The results showed that all inoculum levels were suitable for infection on sugar beet plants and that the gall numbers at one and two time inoculations were not statistically different (p≥0.01). Therefore, 500 second stage juvenile of root-knot nematode was the lowest inoculum level that could be used to infect sugar beet plants in the greenhouse. In the second experiment, the best treatment was applied on Jolgeh (susceptible to root-knot nematode) and Pauletta (commercial resistant variety to cyst nematode) varieties and also seven half-sib families derived from SB33 population (carrying root-knot nematode resistance gene), to evaluate its generalization for screening of resistant/susceptible genotypes. The total number of root galls was taken as nematode resistance criterion. Results showed that Jolgeh and Pauletta varieties with average number of more than 100 galls were considered as highly susceptible varieties whereas the seven half-sib families with average number of 10 galls (<10)were classified as resistant varieties.Keywords: Optimal inoculum level, Resistance, Root, knot nematode, Sugar beet
-
Page 167In order to study the effect of organic fertilizers application on increasing nitrogen efficiency and also quantitative and qualitative characteristics of sugar beet, a series of experiments were performed for two years (2008 and 2009) using three amino acid containing organic fertilizers at Motahari Research Station of Sugar Beet Seed Institute (SBSI), Karaj, Iran. Four rates of organic fertilizers including control (no organic fertilizer), Humiforte, Humiforte + Fosnutren, and Humiforte + Kadostim which were applied twice with 40 and 60 days interval after sowing and one per mil concentration, and four rates of N fertilizer including control (no N fertilizer), 30% less than optimum (100 kg/ha), optimum, and 30% higher than optimum level were evaluated in factorial experiment based on randomized complete block design with four replications. Results showed that at 0-30 cm soil depth with 15 mg/kg N, 100 kg N level was the optimum level which resulted in 71 and 10.1 t/ha root and sugar yields, respectively. 70 kg/ha N level and Humiforte + Fosnutren organic fertilizer were placed in high sugar yield group (with 74.5 and 11 t/ha root and sugar yields, respectively). It was also shown that organic fertilizer application led to nitrogen efficiency improvement; however these compounds cannot be completely replaced by nitrogen fertilizer (with 60 and 9.16 t/ha root and sugar yields, respectively). Since N fertilizer application may have deleterious effects on environment, using appropriate organic fertilizers and consequently increased efficiency of nitrogen, may reduce N application.Keywords: Amino acids, Nitrogen, Organic fertilizers, Sugar beet
-
Page 183To determine the effects of different irrigation and salinity levels on qualitative and quantitative yield of sugar beet, an experiment was conducted for two years (2006-07)at Torogh Agricultural Research Center, Mashhad, Iran, using two sprinkler systems. Each of the two irrigation systems was connected to two water sources with 1 and 6 ds/m salinity. Irrigation was performed via two sprinkler pipes (line source) that were placed perpendicular to each other in a 28×28 m area. In each irrigation, sugar beet plants planted at the center of the square could receive full irrigation and less water was given to farther plants. Consequently, the salinity level was changed from 1 to 5.75 ds/m. At the end of each irrigation, water level and the salinity rate of the can samples located at the center of the square networks of 2 × 2 m2 were measured. At the end of the growing season, beet samples were harvested from an area of 3 m2 around each can and their yields were determined. Using the data obtained from each network, the quantity of water, average salinity level and quantitative and qualitative yield of sugar beet were measured. Results showed that root yield and sugar content were influenced by irrigation level and electrical conductivity (EC) of the water applied. With increase in irrigation level (with different ECs), root yield and sugar content were increased, and by increasing EC (in the same water levels), root yield and sugar content were decreased. The correlations of sugar content and impurities with irrigation level and EC were not statistically significant.Keywords: Electrical conductivity, Irrigation level, Salinity, Sugar beet
-
Page 192To determine sugar content and root yield variation of new sugar beet hybrids under different irrigation levels, an experiment was carried out at Zarghan Agricultural Research Station ofFars Agricultural and Natural Resources Research Center, Shiraz, Iran. The study was conducted as split block based on a randomized complete block design with three replications for two years, 2009-10, using line source sprinkler system. The treatments consisted of six cultivars including 28064, 28058, 28928, Zarghan, Jaam, and Rasoul (susceptible check) in main plots, and three irrigation levels viz. control, medium stress, and severe stress in subplots. Irrigation levels were set according to the distance from lateral tube and 4 m distance was considered for imposition of irrigation levels. Combined analysis results showed that hybrid 28928 had the highest root yield. It also showed higher than average yield stability in both optimum and water deficit conditions. Zarghan cultivar had lower yield in water deficicit condition while in normal irrigation the result was opposite. Regression analysis showed a quadratic equation between sugar content and water consumption so that sugar content was decreased in the range of about 400-900 mm irrigation but increased in less than 400 mm and more than 900 mm. In spite of increasing sugar content, water deficicit cannot be recommended for sugar production owing to yield reduction.. Considering the positive response of root yield to water use, 1100 mm irrigation level is suggested for increasing both root yield and sugar content.Keywords: Line, source sprinkler system, Optimum irrigation, Root yield, Sugar beet (Beta vulgaris L.), Sugar Content
-
Page 207The purpose of this study was to determine the plant density of sugar beet fields in Qazvin region using satellite images and remote sensing techniques. The plant density can be used to estimate the pre-harvest sugar beet yield and as a result the proper management of agricultural and industrial processes involved in sugar production. Satellite data can be used to remove the cost and time of conventional field methods. In this study, using satellite imagery of TM and GeoEye, the plant density of sugar beet fields in a part of Qazvin region was estimated in 2011. Results derived from the assessment of accuracy of operations and comparison of the maps obtained from remote sensing data with ground samples showed that using satellite data, the plant density of sugar beet can be estimated with relative certainty. The calculation of the overall data showed that the accuracy of maps outputs was 91.7% with Kappai coefficient of 0.84. In addition, remote sensing data can illustrate the density variation in different parts of the field.Keywords: Optimal Cropping Pattern, Remote sensing techniques, Sugar beet, Water
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.