فهرست مطالب

فیزیولوژی ورزشی - پیاپی 24 (زمستان 1393)

فصلنامه فیزیولوژی ورزشی
پیاپی 24 (زمستان 1393)

  • تاریخ انتشار: 1393/12/15
  • تعداد عناوین: 9
|
  • پریسا روزبهانی، بهمن میرزایی صفحات 15-30
    هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر فعالیت ورزشی تناوبی شدید در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ اینترلوکین-6 (IL-6) سرم و ارتباط آن با گلوکز در مردان جوان غیر ورزشکاربود. 9 جوان غیرفعال داوطلب، با میانگین سنی 5/0±6/24 سال، وزن 9/4±9/72 کیلوگرم و قد 3/5±8/174 سانتی متر در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها برنامه فعالیت اصلی را به مدت 30 دقیقه شامل 10 تکرار 1 دقیقه ای با بار کار 80 درصد Wmax روی چرخ کارسنج در شرایط هایپوکسی نورموباریک (اکسیژن برابر 3/15 تا 5/15 درصد برابر ارتفاع 2500 متر) و بعد از یک هفته در شرایط نورموکسی اجرا کردند. بین هر کدام از تکرارها برای بازگشت به حالت اولیه، شدت فعالیت به 50 درصد Wmax کاهش داده شد. در جلسه آزمون، برای سنجش میزان سرمی IL-6 و گلوکز، هر بار 2 میلی لیتر خون در زمان های مختلف (قبل، بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از اجرای فعالیت)، از ورید بازویی آزمودنی ها جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. سطوح سرمی IL-6 آزمودنی ها بلافاصله و دو ساعت بعد از فعالیت در شرایط هایپوکسی و نورموکسی کاهش غیرمعناداری را نشان داد (0.05>P). هم چنین ارتباطی بین میزان سرمی IL-6 و گلوکز، بین این دو شرایط مشاهده نشد (0.05>P). با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت اجرای فعالیت تناوبی شدید اختلالی در عملکرد دستگاه ایمنی در مردان جوان غیرورزشکار ایجاد نمی کند، اما با توجه به تاثیر شدت، مدت، نوع فعالیت ورزشی و درجه هایپوکسی روی میزان پاسخ ایمنی بهتر است در ارائه فعالیت های ورزشی شدید برای جوانان غیر ورزشکار دقت بیشتری کرد.
    کلیدواژگان: هایپوکسی نورموباریک، نورموکسی، IL، 6، فعالیت تناوبی شدید
  • امیرعطا رئیسی دهکردی*، فرزانه تقیان، فهمیه اسفرجانی صفحات 31-48
    هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر دو روش ریکاوری فعال و شناوری در آب متضاد بر تغییرات سطوح درک کوفتگی عضلانی و عملکردهای بی هوازی پس از یک جلسه فعالیت وامانده ساز است. بدین منظور تعداد 16 نفر از بازیکنان فوتسال تیم های لیگ استان اصفهان با میانگین سنی 45/2 ±4/26 سال، قد63/4 ±1/177 سانتی متر، وزن 82/9 ±5/73 کیلو گرم به صورت هدفمند انتخاب شدند. بعد از اطلاع از روند پژوهش و تکمیل فرم رضایت نامه توسط هر آزمودنی، اندازه گیری های متغیرهای پژوهش در حالت استراحت، جمع آوری شد. آزمودنی ها در دو روز جداگانه با فاصله یک هفته در محل اجرای آزمون حضور یافتند. در هر جلسه آزمودنی ها پس از اجرای پروتکل تمرین شبیه سازی شده تیمی، در یکی از روش های ریکاوری به مدت 20 دقیقه (شناوری متناوب در آب های گرم / سرد: 2 دقیقه شناوری در آب گرم °C 38 و سپس2 دقیقه شناوری در آب سرد 15 درجه، ریکاوری فعال: 8 دقیقه دوی آرام، 8 دقیقه راه رفتن و دویدن رفت و برگشتی و 4دقیقه حرکات کششی)، به طور تصادفی شرکت کردند. درک کوفتگی بازیکنان یک و24 ساعت پس از فعالیت از طریق پرسش نامه درک کوفتگی ارزیابی گردید. هم چنین جهت ارزیابی تاثیر روش های ریکاوری بر عملکردهای بی هوازی (دوی سرعت 20متر، پرش عمودی و توان بی هوازی) 24 ساعت پس از تمرین، شاخص ها اندازه گیری شدند. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها در مقاطع زمانی مختلف از روش تحلیل واریانس (برای اندازه های تکرار شونده) استفاده شد(P<0.05). تحلیل داده ها حاکی از عدم تغییر معنادار بین میانگین عملکردهای بی هوازی بازیکنان پس از دو روش ریکاوری بود (P>0.05). میزان درک کوفتگی بازیکنان در یک و 24 ساعت پس از تمرین در روش شناوری در آب متضاد در مقایسه با ریکاوری فعال به طور معناداری کاهش یافت (P<0.001).بر اساس نتایج این مطالعه مشخص شد روش شناوری در آب متضاد نسبت به ریکاوری فعال پس از تمرین می تواند باعث کاهش درک کوفتگی عضلانی شود.
    کلیدواژگان: ریکاوری فعال، شناوری در آب متضاد، تمرین شبیه سازی شده تیمی
  • روح الله حق شناس، ندا گیلانی، مهوش جعفری صفحات 49-60
    هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بلندمدت و رژیم غذایی پرچرب بر نسفاتین -1، اینترلوکین-6 و اینترلوکین-10، به منظور شناخت نقش عوامل التهابی و ضد التهابی در تنظیم اشتها، دریافت غذا و ارتباط این عوامل با چاقی می باشد. به همین منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی در چهار گروه 8 تایی: 1) گروه کنترل با رژیم غذایی پرچرب (CHFD)، 2) گروه کنترل با رژیم غذایی استاندارد (CSD) 3) گروه تمرین استقامتی با رژیم غذایی پرچرب (EHFD) 4)گروه تمرین استقامتی با رژیم غذایی استاندارد(ESD) (هر جلسه تمرین 60 دقیقه با سرعت m/min 30، 5 روز در هفته به مدت 16 هفته)، دویدن روی نوارگردان بدون شیب، تقسیم شدند و از آب و غذای در دسترس، استفاده کردند. از روش الایزا برای اندازه گیری پارامترهای بیوشیمیایی و از تحلیل واریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین نسفاتین-1 و IL-10 در گروه های تمرین و گروه کنترل با رژیم غذایی یکسان، تفاوت معناداری وجود ندارد اما بین گروه ها با رژیم غذایی پرچرب و استاندارد تفاوت معناداری وجود داشت (P<0.001). پژوهش حاضر نشان داد، تمرین استقامتی متوسط تا شدید، احتمالا با ایجاد تعادل در مسیرهای کنترل کننده اشتها و متابولیسم بدن که یکی از مسیرهای احتمالی نسفاتین-1، اینترلوکین-6 و 10 می باشد، از تاثیر چاق کنندگی غذاهای پرچرب پیشگیری نماید.
    کلیدواژگان: چاقی، تمرین استقامتی، غذای پرچرب، نسفاتین، 1
  • معصومه حیدری، وحید ذوالاکتاف صفحات 61-70
    در این پژوهش نسخه فارسی آزمون سخن گفتن طراحی و مشخصات روان سنجی برای برآورد آستانه تهویه ای دختران سالم بررسی شد. سه گروه 19 نفری دانشجوی دختر سالم به صورت لایه ای هدفدار (با توان هوازی کم، متوسط، و زیاد) انتخاب شدند. آن ها پس از امضای رضایت نامه آگاهانه، به فاصله تقریبی یک هفته در دو نوبت آزمون وامانده ساز فزاینده هوازی روی تردمیل شرکت کردند. در نوبت اول آزمون سخن گفتن و در نوبت دوم آزمون تحلیل گازی اجرا شد که در نوبت دوم شاخص های vo2max، vco2، و نسبت تبادل تنفسی اندازه گیری شد. توسط نرم افزارSPSS تحلیل های آماری از طریق تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که سه گروه از حیث VO2max تفاوتمعنادار داشتند0.01)≥P و32.44≥ (54 و 2)F). با این وجود، در آستانه بی هوازی شاخص های ضربان، مقیاس بورگ و سخن گفتن در سه گروه به ترتیب برابر با 10±177 ضربان، 2±15 درجه، و 2±24کلمه در 30 ثانیه بود. در مرحله بی هوازی نیز مقادیر فوق هم چنان در سه گروه معادل و به ترتیب به7±193 ضربان، 1±18 درجه و 2±22 کلمه در 30 ثانیه رسید. نتایج نشان داد عملکرد آزمون سخن گفتن در آستانه تهویه ای و مرحله بی هوازی مشابه با آزمون های ضربان و بورگ است. رابطه آزمون سخن گفتن با فشار کار یک رابطه خطی معکوس بود. 24 کلمه و بیشتر نشان از فعالیت در مرحله هوازی و 22 کلمه و کمتر نشان از فعالیت در مرحله بی هوازی داشت. با توجه به انحراف استاندارد این آزمون نتایج برای همه یکسان نیست و برای هر کس باید با تمرین بدست آید.
    کلیدواژگان: شدت تمرین، اکسیژن مصرفی، آستانه بی هوازی، آزمون سخن گفتن
  • محمودرضا تقی زاده، سجاد احمدی زاد، فریبرز هوانلو صفحات 71-84
    هدف پژوهش حاضر بررسی کینتیک لاکتات پس از انقباض های درون گرا و برون گرای آیزوکینتیک بود. بدین منظور 10 مرد با سطح ورزشی تفریحی در دو جلسه مجزا دو پروتکل انقباض آیزوکینتیک CON/CON و ECC/ECC (4 ست، 10 تکرار، سرعت 60 درجه بر ثانیه) را اجرا نمودند. غلظت لاکتات خون پیش از فعالیت و در زمان های 0، 3، 6، 10، 15، 30، 45، و 60 دقیقه پس از فعالیت اندازه گیری شد. منحنی های اختصاصی بازیافت لاکتات با فرمول دو نمایی ثبت گردید. برای مقایسه پاسخ های لاکتات در دو جلسه از آزمون t وابسته و برای مقایسه تغییرات کار انجامشده طی ست ها در دو جلسه از تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. غلظت لاکتات در پاسخ به انقباض درون گرا از 34/0±65/1 به 19/1±05/5 (mmol.l) و در پاسخ به انقباض برون گرا از 42/0±71/1 به 64/1±12/4(mmol.l) افزایش یافت. تحلیل آماری داده ها نشان داد میزان افزایش غلظت لاکتات پس از فعالیت درون گرا به طور معناداری بیشتر از فعالیت برون گرا بود (P<0.05). توانایی تبادل لاکتات (P<0.01) و برداشت لاکتات (P<0.01) پس از فعالیت برون گرا به طور معناداری بیشتر از فعالیت درون گرا بود. هم چنین مدت زمان رسیدن لاکتات به اوج (P<0.001) و نیمه عمر لاکتات (P<0.001) پس از فعالیت درون گرا به طور معناداری طولانی تر از برون گرا بود. بر اساس این یافته ها نتیجه گیری می شود که فعالیت درون گرا منجر به فشار متابولیکی بیشتری نسبت به فعالیت برون گرا می شود. بنابراین، با توجه به تفاوت کینتیک لاکتات متعاقب فعالیت های درون گرا و برون گرا توصیه می شود که ریکاوری بعد از این نوع انقباض ها نیز متفاوت باشد و به دنبال فعالیت درون گرا ریکاوری فعال بیشتر استفاده شود.
    کلیدواژگان: برداشت لاکتات، انقباض درون گرا، انقباض برون گرا، آیزوکینتیک
  • علیرضا سلیمی آوانسر، سید علیرضا توکلی خورمیزی، مرضیه سادات آذرنیوه صفحات 85-98
    هدف از این پژوهش شناخت سیستم های انرژی درگیر در والیبال با تاکید بر تفاوت در پست های مختلفدر مسابقات لیگ برتر باشگاه های ایران بود. با توجه به جدول برگزاری مسابقات تمامی 24 بازی رفت و برگشت یکی از تیم ها توسط پژوهش گر فیلم برداری گردید. جهت بررسی بهتر ابتدا به وسیله برنامه تخصصی، فیلم ها به فرمت های قابل استفاده در برنامه آنالیز تبدیل شدند. سپس تعداد و نوع پرش ها جمع آوری و جهت بررسی و تجزیه و تحلیل ذخیره شد. از طریق تحلیل واریانس یک طرفه اطلاعات بدست آمده در سطح معناداری (P<0.05) مورد ارزیابی قرار گرفتند. در طول رالی های صورت گرفته در کل بازی، میانگین زمان های فعالیت و استراحت به ترتیب 4±6 و 9±20 ثانیه بود. میانگین تعداد پرش های انجام شده در پست های پاسور، دفاع میانی، قدرتی زن و پشت خط زنبه ترتیب 66، 70، 62، 53 مرتبه بود. هم چنین نحوه توزیع زمان های فعالیت برای رالی های انجام شده در طول مسابقات نشان داد بیشترین فراوانی در زمان های 4 و 5 ثانیه (44 درصد) است و میانگین زمان های فعالیت برابر با 6 ثانیه و بیش از 90 درصد از کل زمان بازی ها زیر 11 ثانیه است. بنابر یافته های این پژوهش سیستم های انرژی غالب در والیبال از نوع بی هوازی و با تکیه بر سیستم فسفاژن است. لذا با توجه به درخواست های متفاوت عملکردی که مشخصات فیزیولوژیکی، جسمانی و مهارتی متفاوتی نیاز دارد، باید برنامه های تمرینی خاص هر پست با توجه به تفاوت های فردی بازیکنان برنامه ریزی و اجرا گردد.
    کلیدواژگان: والیبال، سیستم انرژی، آنالیز ورزشی، لیگ برتر ایران
  • حامد برزگر، الهام وسدی، محبوبه برجیان فرد صفحات 99-108
    پژوهش حاضر با هدف شناخت اثرات احتمالی شیوه های متفاوت تمرینات ورزشی بر مقادیر عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) در هیپوکمپ موش های صحرایی بالغ انجام شد. در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (با سن 8 هفته و میانگین وزن 10±170 گرم)، به طور تصادفی در 5گروه مساوی 7 تایی کنترل، تمرین استقامتی، تمرین تناوبی شدید، تمرین پر شدت و تمرین بر سطح شیب دار تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی به مدت 8 هفته، تحت فعالیت ورزشی استقامتی بر روی نوار گردان مخصوص جوندگان قرار گرفتند. گروه تمرین تناوبی شدید، به مدت 8 هفته فعالیت ورزشی تناوبی با استراحت فعال بر نوارگردان اجرا کردند. گروه تمرین پر شدت، با شدت بالا بر نوارگردان دویدند. گروه تمرین بر سطح شیب دار، بر نوار گردان شیب دار فعالیت خود را انجام دادند. مقادیر BDNF با روش الایزا سنجیده شد و داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه با α<0.05تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاضر نشان داد، مقادیر BDNF هیپوکمپ پس از 8 هفته، در گروه های تمرین استقامتی (0.768=P)، تمرین تناوبی شدید (0.135=P)، تمرین پر شدت (0.163=P) و تمرین بر سطح شیب دار (0.172=P) نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری را نشان ندادند. هر چند تمرین های متفاوت ورزشی نتوانست موجب تفاوت معنادار سطوح BDNF شود، اما به نظر می رسد، تمرینات ورزشی با شدت و فشار بالاتر می تواند تغییر مقادیر BDNF هیپوکمپ را بیشتر تحت تاثیر قرار دهد.
    کلیدواژگان: موش صحرایی بالغ، عامل نوروتروفیک مشتق از مغز، هیپوکمپ، تمرین استقامتی، تمرین تناوبی شدید، تمرین پر شدت، تمرین بر سطح شیب دار
  • مهدی عالی زاده، معرفت سیاهکوهیان صفحات 109-120
    هدف از این پژوهش تعیین تاثیر مصرف کوتاه مدت سیر بر فازهای ایزوکپنیک بافری و هیپوکپنیک پرتهویه ای در مردان ورزشکار بود. سی مرد ورزشکار سالم (با میانگین سنی 87/0±05/20 سال، قد 76/4±67/178 سانتی متر و وزن 9/8±55/71 کیلوگرم) به دو گروه همگن مکمل و دارونما تقسیم شدند. گروه مکمل هر روز 1000 میلی گرم مکمل سیر و گروه دارونما هر روز 1000 میلی گرم نشاسته به مدت یک هفته مصرف کردند. همه آزمودنی ها قبل و پس از مکمل سازی سیر در پروتکل درمانده ساز وابسته به فرد شرکت کردند. V-Slope برای برآورد فازهای ایزوکپنیک بافری و هیپوکپنیک پرتهویه ای توسط دستگاه تجزیه تحلیل گازهای تنفسی اندازه گیری شد. مساحت سطح زیر منحنی با استفاده از عملیات انتگرال گیری برآورد شد. برای مقایسه نتایج پس آزمون همراه با کنترل نتایج پیش آزمون به عنوان کوواریانس، از آزمون آماری آنکووا استفاده شد. نتایج نشان داد با مصرف هفت روزه مکمل قرص سیر، حجم اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن تولیدی در آستانه هوازی، آستانه بی هوازی و بیشینه در گروه مکمل افزایش داشت؛ اما سطح زیر منحنی در فازهای ایزوکپنیک بافری و هیپوکپنیک پرتهویه ای هیچ گونه تفاوت معناداری را در دو گروه مکمل و دارونما نشان نداد. بر اساس یافته های این پژوهش می توان چنین ذکر کرد که سیر تاثیر مثبتی بر شاخص های تنفسی گذاشته است و باعث به تاخیر افتادن خستگی می شود؛ اما احتمالا به خاطر شیفت یکسان آستانه هوازی و بی هوازی به سمت راست، هیچ گونه افزایش معناداری در سطح زیر منحنی فازهای ایزوکپنیک بافری و هیپوکپنیک پرتهویه ای پدیدار نمی شود که انجام پژوهش های آتی را اجتناب ناپذیر می نماید.
    کلیدواژگان: مکمل سیر، مزاج، ایزوکپنیک بافری، هیپوکپنیک پرتهویه ای
  • محمد گله داری، محمدعلی آذربایجانی* صفحات 121-138
    مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر محدودیت کالری همراه با تمرین اینتروال شدید و تمرین مقاومتی بر غلظت پلاسمایی ادیپونکتین، TNF-α و انسولین ناشتا انجام شد. در یک کارآزمایی نیمه تجربی 28 مرد چاق سالم با میانگین سنی 2/7 ± 6/31 سال داوطلب به طور تصادفی به 3 گروه محدودیت کالری (CR; n=8)، ترکیب محدودیت کالریک و تمرین اینتروال شدید (CRHIT; n=10) و ترکیب محدودیت کالریک و تمرین مقاومتی (CRRT; n=10) تقسیم شدند. تمرین اینتروال شدید با شدت 90 – 85 درصد ضربان قلب بیشینه و تمرین مقاومتی با شدت 80 – 70 درصد یک تکرار بیشینه و سه جلسه در هفته اجرا شد. سه روز قبل از شروع 12 هفته مداخله و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه های خونی جمع آوری شدند. وزن بدن، توده چربی و درصد چربی بدن آزمودنی ها در هر سه گروه به طور معناداری کاهش یافت. غلظت ادیپونکتین پلاسما در گروه های ترکیبی به طور معناداری افزایش یافت (گروه تمرین اینتروال: از 65/2 به 6/4 و در گروه مقاومتی: از 0/3 به 5/3 میکروگرم بر میلی لیتر). غلظت TNF-α نیز در گروه های ترکیبی کاهش معناداری را نشان داد (گروه اینتروال: از 4/2 به 4/1 و در گروه مقاومتی: از 7/2 به 5/2 پیکوگرم بر میلی لیتر). افزایش ادیپونکتین و کاهش TNF-αدر گروه CRHIT بیشتر از گروه CRRT بود (0. 01≥P). غلظت انسولین پلاسما در هر سه گروه به طور معناداری کاهش یافت (CRRT: -18. 4%؛ CRHIT: -33. 3%؛ CR: -23. 3%)، اما هیچ تفاوت معناداری بین گروه ها وجود نداشت. نتایج حاصل نشان داد ترکیب تمرین اینتروال شدید و محدودیت کالری برای بهبود ترکیب بدن و کاهش انسولین ناشتا، TNF-α و افزایش ادیپونکتین پلاسما روش مناسب تری است.
    کلیدواژگان: تمرین اینتروال شدید، تمرین مقاومتی، ترکیب تمرین و رژیم
|
  • Parisa Roozbahani, Bahman Mirzaei Pages 15-30
    The purpose of this study was to determine the effect of high intensity interval exercise in hypoxia and normoxia conditions on serum interleukin-6 (IL-6) response and its relation with glucose in non-athlete young men. 9 sedentary volunteers، with age 24. 6±0. 5 yr.، weight 72. 9±4. 9 kg and height 174. 8±5. 3 cm participated in this study. Subjects'' main activity for 30 min including 10 times 1-min with 80% Wmax on cycle ergometer in hypoxia normobaric condition (15. 3 to 15. 5 % of oxygen of 2500 m high) and after a week in normoxia condition (20 to 21% of oxygen) were performed. Between each of the repetitions to return to the initial state، the intensity of the activity was reduced to 50% Wmax. In the test session، to measure IL-6 levels and glucose، 2 ml of blood each at different times (before، immediately after and two hours after the activity)، subjects were collected from the brachial vein. To analyze the data، analysis of variance with repeated measures was used. Serum levels of IL-6 subjects immediately and two hours of activity in hypoxic conditions and Normoksy showed decreased insignificantly (P>0. 05). The correlation between IL-6 levels and glucose were observed between the two conditions (P>0. 05). Based on the results we can say that the implementation of the periodic activity of severe dysfunction of the immune system in young male athletes are not created. However، due to the influence of intensity، duration، type of activity and the degree of hypoxia on the immune response، it is better to provide intense sporting activities for young people more closely to non-athletes.
    Keywords: Hypoxia normobaric, Normoxia, IL, 6, Interval exercise
  • Amirata Raisi Dehkordi*, Farzaneh Taghian, Fahimeh Esfarjani Pages 31-48
    The purpose of this study was to investigate the effectiveness on active recovery and contrast water immersion on perceived muscle soreness and anaerobic performances after one session exhausted exercise. Sixteen male team sport futsal players، age 26. 4 ±2. 45 yr.، height 177. 4. 63 cm، weight 73. 5±9. 82 kg participated in this study. After being informed of all details of experimental procedures and methods each subject completed a written consent. Anaerobic performances baseline were collected. Participants performed team sports exercise on two separate occasions. Upon completion of exercise participants were randomly divided into two groups of recovery for 20min: contrast water immersion (alternating hot 38 ◦C، 2min/cold 15 ◦C، 2min) and active recovery (8 minutes of jogging، 8 minutes of walking and running sideways and backward، and 4 minutes of stretching). Perceived muscle soreness were measured at 1h and 24h post exercise. Anaerobic performances were recorded at 24h post exercise. The results show no significant differences in anaerobic performances between the two forms of recovery. Perceived muscle soreness was significantly lower for contrast water immersion compared with active recovery.
    Keywords: Anaerobic performances, Perceived muscle soreness, Active recovery, Contrast water immersion
  • Roohollah Hagh Shenas, Neda Gilani, Mahvash Jafari Pages 49-60
    The aim of this study was to investigate the effect of 16 weeks endurance training and high fat diet on plasma level of nesfatin-1; interlukin-6 and 10 to understand the role of inflammatory and anti-inflammatory factors in the regulation of appetite، food intake and the associated these factors with obesity. In order to 32 male rats were randomly divided into four groups: control group with standard diet (CSD) (n=8)، endurance training with a standard diet (ESD) (n=8)، control group with high-fat diet (CHFD) (n=8) and endurance training with high-fat diet (EHFD) (n=8). Training groups was given exercise on motor-driven treadmill at 30 m/min (0% grade)، 60 min/day، 5 days/week for 16 weeks، and all of groups were given ‘‘ad libitum’’. The ELISA method for laboratory analysis and MANOVA test for analyses data were used. Results showed that there wasn’t a difference between nesfatin-1 and IL-10 in exercise groups and control groups but observed significant differences in HFD and SD groups (P<0. 001). Furthermore، the present study showed that، Perhaps، Endurance training of moderate to severe، by creating a balance between control of appetite and metabolism، which is one of the possible routes nesfatin-1، IL-6 and 10، could prevented from high-fat diet- induced obesity.
    Keywords: Obesity, Endurance training, High Fat Diet, Nesfatin, 1
  • Masoomeh Heidari, Vahid Zolektaf Pages 61-70
    In this study، we established the Persian version of Talk test and evaluated its psychometrics features for determination of aerobic threshold in healthy young females. Three groups of 19 healthy female students (with low، mid، and high aerobic capacity) were selected by stratified purposeful sampling. Giving informed consent، they took part in 2 sessions of Exhausting Graded Exercise Test (EGXT) which were apart by 1 week. TT and gas analysis were administered respectively in first and second sessions of EGXT. Ventilatory estimations of TT were evaluated by results of EGXT. Using SPSS software، data were analyzed by one-way ANOVA. VO2max of 3 groups were significantly different (F (2، 54) ≥32. 44 and P≤0. 01). Nevertheless، in anaerobic threshold، mean (±SD) of HR، Borg Scale، and TT were approximately the same and respectively equaled 177 (±10) pulses، 15 (±2) degree and 24 (±2) words. In anaerobic phase، they were remained the same and respectively equaled 193 (±7) pulses، 18 (±1) degree، and 22 (±2) words. Parallel to previous studies، this study showed that there is a negative linear correlation between Talk tests with intensity of training. Ability to recitation 24 words and more in 30 seconds show aerobic zone and recitation of 22 words and less in 30 seconds show anaerobic zone.
    Keywords: Exercise Intensity, Oxygen Intake, Ventilatory threshold, Talk test
  • Mahmoodreza Taghizadeh, Sajad Ahmadizad, Fariborz Hovanloo Pages 71-84
    The purpose of this study was to investigate the lactate kinetics after concentric and eccentric isokinetic contractions. For this reason، ten recreational male participants performed two knee CON/CON and ECC/ECC isokinetic protocols (4 set، 10 repetitions، 60˚/s) in 2 separate sessions. Blood lactate concentrations measured before and at 0، 3، 6، 10، 15، 30، 45 and 60 minutes post-exercise. The individual blood lactate recovery curves were fitted to a biexponential time function. Paired t-test was used to compare the lactate responses to two exercise trials and the repeated measures of ANOVA was employed to compare the work rates following the sets in both sessions. Lactate concentration increased in response to concentric contraction from 1. 65±0. 34 to 5. 05±1. 19 (mmol. l) and in response to eccentric from 1. 71±0. 42 to 4. 12±1. 64 (mmol. l). Statistical analysis of data showed that increases in lactate concentrations were significantly higher in response to CON/CON protocol than ECC/ECC (P<0. 05). The lactate exchange (P<0. 01) and removal (P<0. 01) abilities were significantly higher after ECC/ECC exercise than CON/CON. Likewise، tpeak (P<0. 001) and t1/2 (P<0. 001) were significantly longer after CON/CON protocol than ECC/ECC. According to the findings of the present study، it could be concluded that concentric exercise leads to more metabolic stress than eccentric exercise. Therefore، based on the differences in the lactic acid production following these type of contractions، it is recommended that the type of recovery used following these contractions must be different and that following the concentric exercise the active recovery must be used.
    Keywords: Lactate removal, Concentric contraction, Eccentric contraction, Isokinetic
  • Alireza Salimi Avansar, Alireza Tavakoli Khormiza, Marziyeh Azarniveh Pages 85-98
    The object of this research is to recognize energy system involved in volleyball by emphasize on differences in different posts in super league games of Iran’s sport clubs. According to the games table، all 24 go and return games of one teams has been filming directly by researcher. In order to examine better، at first by expert programs، films were changed to usable format in analyze program، then the number and the type of gathered jumps has been gathered، examined and the analysis has been stored. Through one-way variance analysis، gathered information has been evaluated on meaningful level of (p<0. 05). Along rally in all games، the mean time of activity and rest is (20±9، 6±4)، respectively. The mean of jumps in setter post، middle blocker، hitter، opposite hitter are (66، 70، 62، 53)، respectively. Also، the method of distribution of activity times for rallies during competitions shows that the most frequency is in 4، 5 seconds. Also، the mean activity time is equal to 6second and more than 90%of the all plays time is under 11seconds. Based on research findings، the most energy system in volleyball is of anaerobic and based on phosphagen system. Therefore، according to different performance requirement in which requires different Physiological، physical، skill characteristic، we should perform and program special exercise program according to individual differences of players.
    Keywords: Volleyball, Energy system, Sport analysis, Iran super, league
  • Hamed Barzgar, Elham Vasadi, Mahboobeh Borjianfard Pages 99-108
    This study aimed to identify the possible effects of the different types of exercise on levels of brain-derived neurotrophic factor (BDNF-Brain-Derived Neurotrophic Factor) in the hippocampus of adult rats. In this experimental-trail، Thirty-five Wistar rats were divided into five groups: (1) Sedentary (Sed)، (2) Endurance Training (ET)، (3) High-Intensity Interval Training (HIIT)، Sprint Training (ST)، Incline Treadmill Workout (ITW); Sed group was regarded as control. ET group received 8-wk Mild-intensity endurance exercise. The exercise schedule of HIIT group consisted of high intensity interval training for 8 weeks (with Active recovery). ST group ran on treadmill for 8-weeks with high intensity. ITW group ran on the inclined treadmill. Hippocampal BDNF protein was assessed using commercial ELISA kits and the data were analyzed by one-way ANOVA. Statistical differences were considered significant at α<0. 05. The results showed that all training groups had no significant differ in BDNF protein level comparison with the Sd group (PET=0. 786، PHIIT= 0. 135، PST= 0. 163، PITW=0. 172). However، altered exercise training did not differ significantly BDNF levels، it seems، higher intensity exercise and stress can affect more change in hippocampus BDNF levels.
    Keywords: Adult rat, Brain, Derived Neurotrophic Factor, Hippocampus, Endurance training, High, intensity interval training, High, intensity training, Incline Treadmill Workout
  • Mehdi Alizadeh, Marefat Siahkouhian Pages 109-120
    Purpose of this study was to investigate the short-term effects of garlic supplementation on the isocapnic buffering and hypocapnic hyperventilation phases in healthy young athletes. Thirty healthy young athletes (Age 20. 05 ± 0. 87 yr.، Height 178. 67 ± 4. 76 cm، Weight 71. 55 ± 8. 9 kg) divided into two equal groups: supplementation and placebo. The supplement group received each day for a week 1000 mg of garlic pill and placebo group each day for a week 1000 mg of starch. All of the subjects participated before and after supplementation on self-dependent protocol. V-Slope was measured with the respiratory gas analysis system for estimating the isocapnic buffering and hypocapnic hyperventilation phases. Under curve surface area was estimated using of integration function. Analysis of covariance (ANCOVA) aimed to control the pre-test scores as a covariate was used to analysis the data. Results indicated that short-term garlic supplementation despite of positive effects on the aerobic and anaerobic thresholds as well as the peak values، has no a significant effect on isocapnic buffering and hypocapnic hyperventilation phases. Based on the results we can conclude that presumably short-term supplementation of garlic shifts the isocapnic buffering and hypocapnic hyperventilation area to the right side and delay fatigue which has to be studied in the future.
    Keywords: Garlic supplement, Temper, Isocapnic buffering, Hypocapnic hyperventilation
  • Mohammad Galedari, Mohammad Ali Azarbayejani* Pages 121-138
    The aim of the study was to investigate of effect of calorie restriction in combination with high intensity intermittent training and resistance training on plasma concentration of adiponectin، TNF-α and fasting insulin in obese/overweight men. Twenty-eight obese/overweight men (age 31. 6 ± 7. 2 y) volunteered to participate in present study. The subjects were randomly divided to low calorie diet (n=8)، high intensity intermittent training plus low calorie diet (n=10) and resistance training along by low calorie diet. Intensity of intermittent and resistance training was 85 – 90 % HRmax and 70 – 80 % 1RM، respectively. Blood samples were collected three days before and 48 h after last training session. Body mass، fat mass and fat percent were significantly decreased in all groups. In combined groups، plasma adiponectin was significantly increased (HIT group: from 2. 65 to 4. 6; Resistance training group: from 3. 0 to 3. 5 µg/ml). Plasma concentration of TNF-α was significantly decreased in combined groups (HIT group: from 2. 4 to 1. 4; Resistance training group: from 2. 7 to 2. 5 pg/ml). In HIT group، the changes of adiponectin and TNF-α were significantly higher than resistance training one (all P≤0. 01). Fasting insulin concentration was significantly decreased in all groups، but no significant differences were found between groups. Our result indicate that combination of high intensity intermittent training and low calorie diet، to improve of body composition and adipokine profile and decrease on fasting insulin، is superior than calorie restriction alone or combined to resistance training.
    Keywords: High intensity intermittent training, Resistance training, Combination of diet, training