فهرست مطالب

Kerman University of Medical Sciences - Volume:22 Issue: 2, 2015

Journal of Kerman University of Medical Sciences
Volume:22 Issue: 2, 2015

  • تاریخ انتشار: 1394/01/10
  • تعداد عناوین: 9
|
  • میزان اثر بخشی درمانی ژل داپسون نیوزومال توام با تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم در مقایسه با کرایوتراپی توام با تزریق داخل ضایعه گلوکانتیم در بیماران مبتلا به لیشمانیوز پوستی
    علیرضا فکری، زهرا رهنما، مریم خلیلی*، عباس پرداختی دوخانی، پیام خزائلی، کامبیز بهالدین بیگی صفحه 117
    مقدمه
    بیماری لیشمانیوز در بیش از نیمی از استان هایکشور ایران مشاهده وسالیانه بیش از 20 هزار مورد بیماری گزارش می شود. در سال های اخیر، درمان های متعددی از جمله استفاده ازداروهای موضعی و روش های فیزیکی مورد بررسی قرار گرفته اند. در این مطالعه تاثیر همزمان کاربرد ژل داپسون نیوزومال و گلوکانتیم داخل ضایعه در درمان لیشمانیازیس پوستی بررسی شد.
    روش
    مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی بود که بر روی بیماران مبتلا به لیشمانیوز پوستی مراجعه کننده به بیمارستان افضلی پور و مرکز بهداشت دادبین شهر کرمان انجام گردید. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و پس از اخذ رضایت آگاهانه در یک گروه تحت درمان با گلوکانتیم داخل ضایعه هفتگی و کرایوتراپی دو هفته یک بار و در گروه دیگر تحت درمان با گلوکانتیم داخل ضایعه هفتگی و ژل داپسون نیوزومال دو بار در روز قرار گرفتند. بیماران به مدت حداکثر 16 هفته تحت درمان بودند و در هفته های 4، 8، 12، 16 مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به وسیله ی آزمون های چند متغیره(Random effects mixed model)، آزمون Man whitney، آزمون t و آزمون مربع کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
    یافته ها
    مطالعه بر روی 68 بیمار با میانگین سنی بیماران 18/10±30/63 سال انجام شد که 33 نفر آنها مرد و 35 نفر زن بودند. از نظر محل ضایعه، 86/3% از ضایعات بیماران دراندام فوقانی و بقیه ضایعات در اندام تحتانی بیماران بود. از نظر نوع ضایعه، 60/3 % ازضایعات بیماران از نوع اولسراتیو و بقیه ضایعات به صورت اشکال غیر اولسراتیو بودند. پس از شانزده هفته، بهبودی کامل در 9/82% بیماران گروه داپسون دیده شد. بین دو گروه از نظر میزان بهبودی و فاصله زمانی تا بهبودی تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    فرم نیوزومال ژل داپسون به دلیل عوارض کمتر می تواند به عنوان درمان جایگزین کرایوتراپی در لیشمانیوز پوستی به خصوص در مناطقی از پوست همچون نواحی پوشاننده ی غضروف ها و یا نواحی انتهایی انگشتان اندام ها ونیز در افراد با تیپ پوست تیره مورد استفاده قرار گیرد.
    کلیدواژگان: لیشمانیازیس، داپسون، نیوزومال
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • گروه بندی سرولوژیک و مقایسه هیدروفوبیسیتی سطحی، تولید بیوفیلم و پروتئازها در ایزوله های بالینی و محیطی سودوموناس آئروژینوزا
    هادی لطفی، شهلا منصوری* صفحه 133
    مقدمه
    سودوموناس آئروژینوزا باکتری فرصت طلب و عامل مهم عفونت های بیمارستانی است. عوامل متعددی در بیماری زایی این باکتری نقش دارد. این بررسی با هدف مقایسه برخی شاخص های مرتبط با بیماری زایی در ایزوله های محیطی با ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد.
    روش
    بررسی بر روی 25 ایزوله محیطی (خاک و آب) و 100 باکتری جدا شده از نمونه های بالینی (خون، ادرار، زخم، سوختگی و مایعات مختلف) صورت گرفت و سروتایپینگ با آنتی سرم های پلی والانت و مونووالانت بررسی شد. هیدروفوبیسیتی سطحی (Cell surface hydrophobicity یا CSH) با روش اتصال به هیدروکربن و تولید بیوفیلم به روش رنگ آمیزی با کریستال ویولت انجام شد. اندازه گیری پروتئاز Las A و الاستاز Las B به ترتیب با Congo red و محلول جوشانده شده استافیلوکوک اورئوس به عنوان سوبسترا صورت گرفت. ژن Las R توسط روش PCR (Polymerase chain reaction) بررسی گردید.
    یافته ها
    بیشترین سروتایپ بین نمونه های مورد بررسی سروتایپ B بود (23/52 درصد در نمونه های بالینی و 12 درصد در نمونه های محیطی). در ایزوله های بالینی، سروتایپ B و در نمونه های محیطی سروتایپ J بیشترین فراوانی را داشت. سروتایپ مزبور در نمونه های بالینی مشاهده نشد. میانگین تولید بیوفیلم، CSH و فعالیت آنزیم های Las A و Las B در نمونه های بالینی بیشتر از ایزوله های محیطی بود و در مورد Las A اختلاف معنی داری به دست آمد (0/010 = P). ژن LAS R در تمام ایزوله های بالینی و محیطی مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    اختلاف در فراوانی سروتایپ ها و فراوانی بیشتر Las A در نمونه های بالینی از اهمیت خاصی برخوردار است. با توجه به نبود اختلاف آماری در رابطه با سایر شاخص های بیماری زا در دو گروه، به نظر می رسد که بیان ژن ها می تواند تحت تاثیر عوامل محیطی باشد. مطالعه با تعداد بیشتر نمونه و بررسی بیان ژن های ویرولانس برای تایید مطالعه حاضر لازم است.
    کلیدواژگان: سودوموناس آئروژینوزا، شاخص های ویرولانس، نمونه های بالینی، نمونه های محیطی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • اثر استیل ال کارنیتین بر اختلال یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی مبتلا به دیابت
    جمشید نارنجکار، مهرداد روغنی*، آیدا ایمانی، ایمان انصاری صفحه 144
    مقدمه
    دیابت شیرین از جمله اختلالات مزمن متابولیک است که در درازمدت با اختلال یادگیری، حافظه و اعمال شناخت همراه می باشد. با توجه به شواهد موجود مبنی بر تاثیر ضد دیابتی و حفاظت عصبی استیل ال کارنیتین، در این تحقیق اثر تجویز درازمدت این ماده بر یادگیری و حافظه موش های صحرایی مبتلا به دیابت مورد بررسی قرار گرفت.
    روش
    در مطالعه تجربی حاضر 32 موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به چهار گروه شاهد، شاهد تحت تیمار با استیل ال کارنیتین، مبتلا به دیابت و مبتلا به دیابت تحت تیمار با استیل ال کارنیتین تقسیم شدند. استیل ال کارنیتین به صورت تزریق داخل صفاقی با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم از روز هفتم پس از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت 5 هفته ادامه یافت. برای ابتلای حیوانات به دیابت از داروی استرپتوزوتوسین به صورت تک دوز به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت داخل صفاقی استفاده شد. برای ارزیابی یادگیری و حافظه حیوانات، تاخیر اولیه و تاخیر در ورود به منطقه تاریک در آزمون اجتنابی غیر فعال و درصد رفتار تناوب به عنوان شاخص حافظه فضایی با استفاده از آزمون Y-maze تعیین گردید. علاوه بر این، در پایان کار میزان مالون دی آلدئید (Malondialdehyde یا MDA) مغز به عنوان یک شاخص استرس اکسیداتیو تعیین شد.
    یافته ها
    در نهایت کاهش معنی دار تاخیر در ورود به منطقه تاریک در موش های مبتلا به دیابت مشاهده گردید و این شاخص در گروه مبتلا به دیابت تحت تیمار با استیل ال کارنیتین بیشتر از گروه مبتلا به دیابت بود. علاوه بر این، درصد تناوب در حیوانات مبتلا به دیابت به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد به دست آمد و این شاخص در گروه مبتلا به دیابت تحت تیمار افزایش معنی داری را در مقایسه با گروه مبتلا به دیابت نشان داد. تجویز استیل ال کارنیتین به حیوانات گروه شاهد تغییر معنی داری از نظر یادگیری و حافظه به وجود نیاورد. همچنین کاهش معنی دار سطح مالون دی آلدئید مغز در گروه مبتلا به دیابت تیمار شده در مقایسه با گروه مبتلا به دیابت مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    تجویز درازمدت استیل ال کارنیتین با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم موجب تقویت توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آن ها در حیوانات مبتلا به دیابت در آزمون اجتنابی غیر فعال و موجب بهبود حافظه فضایی کوتاه مدت از نوع بازشناختی در حیوانات مبتلا به دیابت می گردد و بخشی از این اثرات از طریق کاهش استرس اکسیداتیو در بافت مغز به انجام می رسد.
    کلیدواژگان: استیل ال کارنیتین، دیابت شیرین، یادگیری، حافظه، استرپتوزوتوسین
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه فشار دو چشم در بیماران مبتلا به سندرم سودواکسفولیشن یک طرفه
    علی شریفی*، حمید شریفی، قدسیه شریف صفحه 155
    مقدمه
    سندرم سودواکسفولیشن (Pseudoexfoliation syndrome یا PXS) عارضه پیچیده ای است که باعث افزایش فشار داخل چشمی می گردد. این مطالعه به منظور مقایسه فشار داخل چشمی (Intra ocular pressure یا IOP) در دو چشم بیماران مبتلا به PXS یک طرفه صورت گرفت.
    روش
    در مطالعه مقطعی حاضر که از دی ماه 1389 تا خرداد 1390 انجام شد، 79 بیمار مبتلا به PXS یک طرفه مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران ابتدا با مردمک تنگ و سپس مردمک گشاد شده با قطره چشمی تروپیکامید 1 درصد توسط اسلیت لامپ معاینه شدند. بیمارانی که مواد اکسفولیاتیو (Exfoliative material یا XFM) روی لبه مردمک یا سطح قدامی عدسی یک چشم آن ها مشاهده گردید، وارد مطالعه شدند. سن، جنس و فشار داخل چشمی اندازه گیری شده با Goldmann tonometer در چشم مبتلا و غیر مبتلا مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    فشار چشم مبتلا 68-8 با میانگین و انحراف معیار 11/25 ± 18/78 و فشار چشم غیر مبتلا 32-4 با میانگین و انحراف معیار 4/5 ± 13/67 میلی متر جیوه بود. با افزایش فشار داخل چشمی در چشم مبتلا، فشار داخل چشمی در چشم غیر مبتلا نیز افزایش داشت. با افزایش سن، فشار چشم در طرف مبتلا افزایش محسوسی را نشان داد؛ در صورتی که در چشم غیر مبتلا چنین رابطه ای وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    از آن جا که به نظر می رسد PXS یک اختلال سیستمیک است، اما در موارد یک طرفه چشم هایی که از نظر بالینی گرفتار نیستند، ممکن است در واقع مبتلا و یا در خطر ابتلا به بیماری باشند. اگرچه چشم های مبتلا بیشتر در معرض خطر ابتلا به افزایش فشار چشم و آب سیاه (Glaucoma) هستند.
    کلیدواژگان: سندرم سودواکسفولیشن، گرفتاری یک طرفه، فشار داخل چشمی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی تاثیر دما بر ساختار پروتئین پریون انسانی به کمک شبیه سازی دینامیک مولکولی
    فاطمه خواجوی*، محمدرضا دایر صفحه 161
    مقدمه
    حالت طبیعی پروتئین پریون، PrPc و حالت بیماری زای آن PrPSc نامیده می شود. این پروتئین به شکل یک هسته متبلور برای غیر طبیعی شدن PrPc ها عمل کرده و موجب تبدیل آن ها به PrPSc می شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر دما بر ساختار پروتئین پریون انسانی به کمک شبیه سازی دینامیک مولکولی بود.
    روش
    در انجام پژوهش حاضر از نرم افزار GROMACS در سیستم عامل لینوکس استفاده شد. بعد از انجام دینامیک مولکولی، شاخص های موردنظر از فایل مسیر استخراج و تحلیل داده ها صورت گرفت. نتایج حاصل جهت تحلیل به نرم افزار Excel منتقل شد و شکل ها و جداول در این نرم افزار ایجاد گردید.
    یافته ها
    تاثیر هم زمان دما و غلظت سدیم کلرید بر پایداری پروتئین پریون انسانی به وسیله شبیه سازی دینامیک مولکولی در مدت زمان ده نانوثانیه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در غلظت 1/0 مولار سدیم کلرید (غلظت طبیعی سدیم کلرید در بافت ها) تغییر دمای محیط از 37 درجه سانتی گراد به 27 یا 47 درجه سانتی گراد باعث تغییرات وسیع ساختاری شد که می توان این مساله را به وسیله انحراف معیار جذر میانگین مربعات ریشه پروتئین (Root mean square deviation یا RMSD)، شعاع چرخشی (Radius of gyration)، سطح قابل دسترس حلال آلی و فاصله بین گروه های یونی پروتئین دنبال کرد.
    نتیجه گیری
    در غلظت 1/0 مولار سدیم کلرید و دمای 37 درجه سانتی گراد (غلظت طبیعی سدیم کلرید و دمای طبیعی بدن)، پروتئین ساختار طبیعی خود را به دست می آورد و افزایش یا کاهش دما باعث غیر طبیعی شدن پروتئین می گردد که این امر می تواند دلیل غیر طبیعی شدن این پروتئین در ایجاد بیماری هایی مانند جنون گاوی باشد. لازم به ذکر است، افزایش درجه حرارت نسبت به کاهش آن تاثیر بیشتری در این فرایند غیر طبیعی شدن دارد.
    کلیدواژگان: پروتئین پریون، دینامیک مولکولی، GROMACS، RMSD
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی قابلیت مهاری عصاره های گیاه اکالیپتوس بر فرم منفرد و ساختارهای بیوفیلمی شش سویه میکروبی
    زینب محسنی پور، مهدی حسن شاهیان*، محمد مرادی صفحه 172
    مقدمه
    قرارگیری میکروارگانیسم ها در ساختاری به نام بیوفیلم موجب حفاظت سلول ها در برابر ترکیبات ضد میکروبی شده، مقابله با این ساختارها را دشوار می نماید. از آن جا که میکروارگانیسم های مولد بیوفیلم عامل بسیاری از مشکلات در صنعت و پزشکی می باشند، دستیابی به شیوه های نوین برای حذف و مهار این ساختارها ضروری به نظر می رسد. از این رو، در پژوهش حاضر اثر ضد میکروبی گیاه اکالیپتوس (Eucalyptus camaldulensis) بر فرم منفرد و بیوفیلمی شش باکتری استافیلوکوکوس اورئوس، باسیلوس سرئوس، استرپتوکوکوس پنومونیه، پسودوموناس آئروژینوزا، اشرشیاکلی و کلبسیلا پنومونیه بررسی گردید.
    روش
    اثربخشی عصاره ها بر فرم منفرد با آزمون انتشار دیسک تعیین و مقادیر حداقل غلظت مهار کنندگی (MIC: Minimum inhibitory concentration) و حداقل غلظت کشندگی (MBC: Minimum bactericidal concentration) به روش ماکروبراث دایلوشن به دست آمد. اثرات ضد بیوفیلمی عصاره های گیاهی نیز با روش میکروتیتر پلیت بررسی گردید.
    یافته ها
    در مطالعه حاضر قابلیت بالای عصاره های گیاه اکالیپتوس در مهار فرم منفرد و بیوفیلمی میکروارگانیسم های انتخابی تایید و مشخص شد که نوع اتانولی عصاره در مهار فرم منفرد کارامدتر از نوع متانولی بود. اثر مهاری عصاره ها بر ساختارهای بیوفیلمی به نوع حلال و غلظت عصاره وابسته می باشد و بیشترین اثر مهاری بر پدیده تشکیل بیوفیلم باکتری استافیلوکوکوس اورئوس (84/42 درصد) در تیمار با غلظت 20 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره متانولی مشاهده گردید. غلظت های انتخابی عصاره های اکالیپتوس به طور میانگین قادر به تخریب بیش از 50 درصد ساختارهای بیوفیلمی باکتری های مورد بررسی بودند و تنها در تیمار بیوفیلم های کلبسیلا پنومونیه تخریب 29/20 درصدی مشاهده شد. عصاره های مذکور موجب کاهش قابل توجه فعالیت متابولیکی بیوفیلم ها نیز شدند که استرپتوکوکوس پنومونیه بیشترین کاهش (82/13 درصد) را در تیمار با غلظت 20 میلی گرم بر میلی لیتر عصاره اتانولی نشان داد.
    نتیجه گیری
    قابلیت بالای عصاره های اکالیپتوس در مقابله با میکروارگانیسم های انتخابی تایید و این عصاره ها به عنوان گزینه مناسبی در مقابله با سویه های مذکور پیشنهاد گردید.
    کلیدواژگان: بیوفیلم، Eucalyptus camaldulensis، باکتری، مقاومت دارویی، اثر ضد میکروبی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • اندازه گیری آفلاتوکسین 1B در فلفل های قرمز و سیاه شهرستان قائم شهر
    امیر ساسان مظفری نژاد*، آرچنا گیری صفحه 185
    مقدمه
    آفلاتوکسین ها گروهی از ترکیبات سمی هستند که در بیشتر محصولات گیاهی مانند پسته، ذرت، ادویه جات، گندم و برنج یافت می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی وجود آلودگی آفلاتوکسین 1B در نمونه ادویه های جمع آوری شده در شهرستان قائم شهر بود.
    روش
    مطالعه حاضر به صورت مقطعی و به منظور بررسی وجود آلودگی آفلاتوکسین 1B بر روی 18 نمونه از ادویه ها شامل فلفل قرمز (6 عدد)، فلفل سیاه (6 عدد) و فلفل سیاه کامل (6 عدد) که از عطاری های شهرستان قائم شهر جمع آوری شده بودند، انجام گردید. تحلیل نمونه ها به روش ELISA (Enzyme-linked immunosorbent assay) رقابتی مورد سنجش قرار گرفت.
    یافته ها
    آفلاتوکسین 1B در همه نمونه ها مشاهده شد و میانگین غلظت آن از 63/16 تا 626/81 نانوگرم بر کیلوگرم متغیر بود. میانگین غلظت آفلاتوکسین 1B در فلفل قرمز به طور معنی داری بالاتر از فلفل سیاه و فلفل سیاه کامل بود (0/05 > P). در ضمن آلودگی آفلاتوکسین 1B در هیچ نمونه ای بیش از حد مجاز اتحادیه اروپا (5 میکروگرم بر کیلوگرم) گزارش نشد.
    نتیجه گیری
    با وجود این که غلظت آفلاتوکسین 1B در نمونه های مورد بررسی کمتر از حد مجاز مورد تایید اروپا می باشد، اما آلودگی 100 درصد نمونه ها به آفلاتوکسین می تواند خطر جدی برای سلامت عمومی تلقی گردد.
    کلیدواژگان: آفلاتوکسین 1B، فلفل قرمز، فلفل سیاه، ELISA
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • ارزیابی زیرسیستم های رادیولوژی و پاتولوژی سیستم اطلاعات بیمارستانی
    مهدیه منتظری، رضا خواجویی*، فروه صابر ماهانی صفحه 194
    مقدمه
    رعایت استانداردها در طراحی سیستم های اطلاعاتی باعث بهره برداری بهینه از سیستم ها و آسانی کار برای کاربران می شود. این مطالعه با هدف بررسی میزان رعایت استاندارد بخش 12 ایزو 9241 در طراحی زیرسیستم های رادیولوژی و پاتولوژی سیستم اطلاعات بیمارستانی انجام گرفت.
    روش
    پژوهش کاربردی حاضر از نوع توصیفی- مقطعی بود که طی آن بر اساس بخش 12 استاندارد ایزو 9241، زیرسیستم های رادیولوژی و پاتولوژی یک سیستم اطلاعات بیمارستانی در 8 بیمارستان ارزیابی شد. داده ها توسط پژوهشگران با استفاده از چک لیست بخش 12 استاندارد ایزو 9241 در زمستان سال 1391 جمع آوری گردید و توسط مسوولین فن آوری اطلاعات بیمارستان مورد سنجش قرار گرفت، سپس در نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آمار توصیفی (شاخص های تمایل مرکزی و پراکندگی) تحلیل شد.
    یافته ها
    مطابقت نرم افزار با محورهای سازماندهی اطلاعات 74/6 درصد، ابزارهای گرافیکی 100 درصد و تکنیک های کدگذاری 47/2 درصد و در مجموع میزان تطابق نرم افزار با بخش 12 استاندارد ایزو 9241 برابر با 73/9 درصد به دست آمد.
    نتیجه گیری
    سیستم های اطلاعات بیمارستانی که در سطح وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد تطابق به نسبت مطلوبی با استاندارد دارد. با توجه به نقش اطلاعات صحیح، معتبر و به هنگام در تصمیم گیری، سیاستگذاری و مدیریت صحیح بیمارستان ها لازم است توسعه دهندگان نرم افزار کلیه استاندارد های موجود را حین طراحی سیستم ها رعایت نموده و از بروز هر گونه مشکلی در این رابطه جلوگیری نمایند.
    کلیدواژگان: بخش 12 استاندارد ایزو 9241، زیرسیستم رادیولوژی و پاتولوژی، سیستم اطلاعات بیمارستان، ارزیابی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • نقش اورکسین- هیپوکرتین در بی دردی ناشی از استرس
    حسن اژدری زرمهری، محمد محمد زاده، محمد شعبانی* صفحه 205
    اورکسین در هیپوتالاموس جانبی به میزان وسیعی تولید می شود، ناحیه ای که در تعدیل درد از طریق ساقه مغز نقش دارد. با توجه به نقش مهمی که این پپتید در اعمالی از جمله خواب و بیداری، تغذیه و اعتیاد دارد، مورد توجه محققان علوم اعصاب قرار گرفته است. این پپتید هیپوتالاموسی نقش حیاتی در برانگیختگی حیوان در شرایط استرس زا و همچنین تعدیل رفتارهای مربوط به درد دارد. گیرنده های اورکسین در بسیاری از ساختارهایی که در پردازش درد نقش دارند، یافت می شود. در این مطالعه نقش اورکسین در بی دردی ناشی از استرس مورد بررسی قرار گرفت. اگرچه تزریق داخل بطنی یا نخاعی اورکسین سبب ایجاد بی دردی گردید، اما مکان دقیق و مکانسیم های آن به طور کامل مشخص نشد. از طرف دیگر مشخص نشده است که اطلاعات درد در چه شرایطی از استرس تغییر می کند. به نظر می رسد بیان اورکسین در شرایط استرس زا افزایش می یابد و این امر سبب افزایش برانگیختگی می گردد که برای افزایش کارایی حیوان در شرایط استرس زا مهم بوده و سبب مهار ارسال اطلاعات درد می شود و در مواجهه با این شرایط کمک می کند. در نتیجه مدل های حاد و مزمن استرس می تواند بر روی سیستم اورکسین اثر بگذارد و مسوول تغییرات در هر دو آستانه درد و رفتارهای درد باشد. این امر نشان می دهد که گیرنده 1 اورکسین ممکن است در رفتارهای ضد دردی ناشی از استرس درگیر باشد. بررسی حاضر به نقش قابل توجه گیرنده 1 اورکسین به عنوان هدف جدیدی برای درمان اختلالات مربوط به استرس در کلینیک پرداخت.
    کلیدواژگان: اورکسین (هیپوکرتین)، درد، استرس
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • The Efficacy of Co-administration of Topical Niosomal Dapsone Gel and Intralesional Injection of Glucantime in Cutaneous Leishmaniasis in Comparison with Cryotherapy Plus Intralesional Injection of Glucantime
    Alireza Fekri, Zahra Rahnama, Maryam Khalili*, Abbas Pardakhti Dookhani, Payam Khazaeli, Kambiz Bahaadin Beigi Page 117
    Background and Aims
    Leishmaniasis exists in more than half of Iran provinces and more than 20,000 cases are reported annually. In the recent years, several therapeutic approaches such as topical and physical treatments have been investigated. In the present study, the efficacy of co-administration of topical Niosomal Dapsone gel and Glucantime intralesional injection has been evaluated.
    Method
    This randomized clinical trial was performed on patients with leishmaniasis admitted in Afzalipour hospital affiliated to Kerman University of Medical Sciences and Dadbin Health Center, Kerman/Iran. After taking informed consent, patients were divided into the two groups. The first group was treated with weekly intralesional injection of Glucantime plus cryotherapy every two weeks and the second group was treated with weekly intralesional injection of Glucantime plus niosomal Dapsone gel twice a day. The patients were treated for at most 16 weeks and monitored in the 4th, 8th, 12th and 16th weeks of treatment. Data were analyzed using Random effects mixed model, Man Whitney, t-test and Chi-square test.
    Results
    A total of 68 patients (33 males and 35 females) with mean age of 30.63± 18.10 years were participated in this study. From all lesions, 86.3% were in upper extremities and the rest were in lower extremities and 60.3% of lesions were ulcerative. After 16 weeks, 82.9% of Dapsone-received group showed complete response. There was no significant difference between the two groups in regard to the rate and duration of response to the treatment.
    Conclusion
    Niosomal topical Dapsone gel, due to its fewer side effects, can be used efficiently as an alternative treatment for cryotherapy in cutaneous leishmaniasis, especially in parts covering cartilages or finger tips and in patients with dark skin.
    Keywords: Leishmaniasis, Dapsone, Niosomal
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Serological Classification and Comparison of Cell Surface Hydrophobicity and Biofilm and Proteases Formation between the Clinical and Environmental Isolates of Pseudomonas Aeruoginosa
    Hadi Lotfi, Shahla Mansouri* Page 133
    Background and Aims
    Pseudomonas aeruoginosa is an opportunistic pathogen and an important cause of nosocomial infections. Different factors are involved in the pathogenicity of this bacterium. This study was performed to compare some factors associated with the virulence of clinical and environmental isolates of P. aeruoginosa.
    Methods
    The present study was performed on 25 environmental isolates (soil, water) and 100 clinical isolates (blood, urine, wound, burn wound, and body fluids). Serotyping was performed with monovalent and polyvalent antisera. Cell surface hydrophobicity (CSH) was tested through bacterial attachment to hydrocarbons, and biofilm formation was detected through crystal violet staining method. LasA protease and LasB elastase were determined using Gongo red or boiled Staphylococcus aureus suspension as the substrates, respectively. LasR gene was detected using polymerase chain reaction (PCR) method.
    Results
    The most common serotype among the isolates was serotype B (23.52% in clinical and 12% in environmental isolates). Serotype B was more prevalent in clinical isolates, and serotype J was found with a higher frequency in environmental samples. This serotype was not found in clinical samples. Mean production of CSH, biofilm formation, and LasA protease and LasB elastase was higher in the clinical isolates than environmental isolates. The difference between clinical and environmental isolates was significant in the case of LasA protease (P = 0.010). The LasR genes was detected in all clinical and environmental isolates
    Conclusion
    Differences in serotype prevalence and the higher prevalence of LasA in the clinical isolates is an important issue. Owing to the lack of significant differences between clinical and environmental samples in respect to other virulence factors, it seems that the expression of virulence factors could be effected by environmental conditions. Further studies with higher number of isolates and evaluation of virulence gene expression is needed to confirm these results
    Keywords: Pseudomonas aeruginosa, Virulence factors, Clinical samples, Environmental samples
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Effect of Acetyl-L-Carnitine on Learning and Spatial Memory Deficit in Diabetic Rats
    Jamshid Narenjkar, Mehrdad Roghani*, Aida Imani, Iman Ansari Page 144
    Background and Aims
    Diabetes mellitus is a chronic metabolic disorder that in the long-term is accompanied with deficits in learning, memory, and cognitive skills. Due to the existing evidence regarding the anti-diabetic potential of acetyl-L-carnitine (ALC), the effect of its long-term administration on learning and spatial memory deficits was investigated in diabetic rats.
    Methods
    In this experimental study, 32 male Wistar rats were randomly divided into 4 groups: control, ALC-treated control, diabetic, and ALC-treated diabetic. ALC was injected IP at a dose of 50 mg/kg for 5 weeks after 7th day and for induction of diabetes streptozotocin was injected intraperitoneally (IP) at a single dose of 60 mg/kg. For evaluation of learning and memory, initial latency (IL) and step-through latency (STL) were determined at the end of the study using the passive avoidance test. Moreover, alternation behavior percentage, as an index of spatial memory, was obtained using Y-maze. In addition, brain malondialdehyde (MDA) level, as a marker of oxidative stress, was evaluated.
    Results
    At the end of the study, a significant decrease was observed in STL in diabetic groups. Moreover, STL was significantly higher in the ALC-treated diabetic group than the diabetic group. Furthermore, alternation behavior percentage in both diabetic groups was lower than the control group. This parameter showed a significant increase in the ALC-treated diabetic group in comparison with the diabetic group. Administration of ALC to animals did not produce any significant changes in memory and learning in the treated control group. In addition, brain malondialdehyde level was significantly lower in the ALC-treated diabetic group than the diabetic group.
    Conclusion
    Long-term administration of ALC at a dose of 50 mg/kg increases the ability to save information in the memory reservoir and remember in passive avoidance test, and enhances short-term spatial recognition memory in diabetic animals. This is in part due to the attenuation of brain oxidative stress.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of Intraocular Pressure of Both Eyes in Patients with Unilateral Pseudoexfoliation Syndrome
    Ali Sharifi*, Hamid Sharifi, Ghodsieh Sharif Page 155
    Background and Aims
    Pseudoexfoliation syndrome (PXS) is a complex disorder which causes an increase in intraocular pressure (IOP). This study was conducted in order to compare IOP of both eyes of patients with unilateral PXS.
    Methods
    In a cross-sectional study from January 2011 to June 2012, 79 patients with unilateral PXS were studied. The patients were examined first with constricted, and then, dilated pupils (after instillation of tropicamide 1%) using slit lamp biomicroscopy. Patients with exfoliative material (XFM) on pupil margin or anterior lens surface of only one eye were included in the study. Age, sex, and intraocular pressures, measured in both involved and noninvolved eyes using Goldman tonometry, were evaluated.
    Results
    IOP of involved eyes was 8-68 (18.78 ± 11.25) mmHg and noninvolved eyes 4-32 (13.67 ± 4.5) mmHg. IOP of noninvolved eyes increased with the increasing of IOP of involved eyes. With increasing age, the amount of IOP of involved eyes increased. However, this relationship was not observed in noninvolved eyes.
    Conclusion
    PXS is a major risk factor for increasing IOP. Since PXS seems to be a systemic disorder, clinically noninvolved eyes may actually be involved or may be at risk to becoming involved. Nevertheless, involved eyes are more susceptible to increased IOP and glaucoma.
    Keywords: Pseudoexfoliation syndrome (PXS), Intraocular pressure (IOP), Unilateral involvement
    Abstract View Paper Original: Persian
  • A Study on The Effect of Temperature on Human Prion Protein Structure through Molecular Dynamic Simulation
    Fatemeh Khajavi*, Mohammad Reza Dayer Page 161
    Background and Aims
    The normal form of the prion protein is called PrPC and its infectious form is called PrPSc. This protein functions like a crystallized core for the transformation of PrPc into an abnormal PrPSc. The aim of the present study was to investigate the effect of temperature on human prion protein structure through molecular dynamic simulation.
    Methods
    In this research, the GROMACS software was used in Linux operating system for simulation. After performing molecular dynamic simulation, the parameters were extracted from the trajectory and data analysis was performed. The results were entered into an Excel spreadsheet and figures and tables were designed in this software.
    Results
    In this study, the effect of temperature and density of sodium chloride on human prion protein stability was studied by molecular dynamics simulation during 10 nanoseconds. The results of this study show that, with 0.1 molar sodium chloride (natural density in tissues), a change in the temperature of environment from 37? C (natural temperature of the body) to 27? C or 47? C leads to structural changes. This can be studied using root mean squared deviation (RMSD) of protein root and structure, radius of gyration of hydrophobic accessible surface, and distances between ionic groups of protein.
    Conclusion
    The results of this study show that in 0.1 molar sodium chloride and 37? C, protein regains its natural structure and an increase or decrease in temperature causes protein to change to an abnormal structure. This can be the cause of the abnormal structure of this protein observed in some illness like mad cow diseases. It is noteworthy that an increase in temperature is more effective in causing this anomaly than a decrease.
    Keywords: Prion protein, Molecular dynamic, GROMACS, RMSD
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Investigations of Antimicrobial Activity of Eucalyptus Camaldulensis Extracts against Six Pathogenic Bacteria in Planktonic Form and Biofilm
    Zeynab Mohsenipour, Mehdi Hassanshahian*, Mohammad Moradi Page 172
    Background and Aims
    Microorganisms are protected from antimicrobial agents when placed in biofilm structure. Biofilm-producing microorganisms are responsible for many problems in industry and medicine; therefore, it is essential to find new techniques for removing and inhibiting biofilms. This study aimed to examine the antimicrobial effect of Eucalyptus camaldulensis alcoholic extracts against planktonic form and biofilm of six bacteria including Staphylococcusaureus aureus, Bacillus cereus, Streptococcus pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa, Escherichia coli, and Klebsiella pneumoniae.
    Methods
    Antimicrobial activities of the plant extracts against the planktonic form of bacteria were evaluated using disc diffusion method. Minimum inhibitory concentration (MIC) and minimum bactericidal concentration (MBC) values were determined using a macrobroth dilution technique. Anti-biofilm effects were assessed using microtiter plate method.
    Results
    The results of this study confirmed the strong ability of E. camaldulensis extracts against the biofilm of tested bacteria and their free-living forms. Ethanolic extracts were more effective in inhibiting planktonic bacterial growth than methanolic extracts. Anti-biofilm effects of plant extracts were associated with the solvent and extract concentration. Eucalyptus camaldulensis methanol extract of 20 mg/ml concentration was the most efficient in the inhibition of biofilm formation of Staphylococcus aureus (84.42%). These extracts had the ability to remove more than 50% of stabilized biofilms. In Klebsiella pneumonia, however, only a 29.20% eradication of biofilms was observed. The highest decrease in methabolic activity was observed in Streptococcus pneumoniae biofilms (82.13%) treated with 20 mg/ml ethanolic extract.
    Conclusion
    In this study, the antimicrobial activity of Eucalyptus camaldulensis extracts against the selected microorganisms was demonstrated. Thus, these extracts are recommended as a suitable option against the selected isolates.
    Keywords: Biofilm, Eucalyptus camaldulensis, Drug resistant, Antimicrobial effect
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Measurement of Aflatoxin B1 in Chilli and Black Peppers of Qaemshahr, Iran
    Amir Sasan Mozaffarinejad*, Archana Giri Page 185
    Background and Aims
    Aflatoxins are a group of toxic compounds found in most plant products such as pistachio, corn, spices, wheat, and rice. This study was carried out to detect the presence of aflatoxin B1 (AFB1) in samples of spices collected from Qaemshahr in Mazandaran province, Iran.
    Methods
    This was a cross-sectional study on the presence of AFB1 in 18 samples of spices including chilli (red) powder (n = 6), black pepper powder (n = 6), and whole black pepper (n = 6) collected from Qaemshahr. Enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA) method was used to analyze the samples.
    Results
    Aflatoxin B1 was found in all samples, and the concentration of aflatoxin ranged from 63.16 to 626.81 ng/kg. The mean AFB1 concentration in chilli (red) powder was significantly higher (P < 0.05) than whole and powdered black pepper. However, none of the samples exceeded the maximum prescribed limit of 5 µg/kg recommended by the European Union regulations for aflatoxin B1.
    Conclusion
    Although the concentration of AFB1 in the study samples was less than the maximum limit approved by the EU, the 100% Aflatoxin contamination of the samples could be a potential hazard for public health.
    Keywords: Aflatoxin B1, Chilli pepper, Black pepper, Enzyme, linked immunosorbent assay (ELISA)
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Evaluation of Radiology and Pathology Subsystems of Hospital Information Systems
    Mahdieh Montazeri, Reza Khajouei*, Farveh Sabermahani Page 194
    Background and Aims
    Compliance with standards of designing information systems leads to efficient utilization and ease of use for consumers. In this study, the compliance of the radiology and pathology subsystems of a hospital information system with ISO 9241 section 12 was assessed in selected hospitals affiliated with Kerman University of Medical Sciences, Iran.
    Methods
    This applied research is a descriptive, cross-sectional study. In this study, the radiology and pathology subsystems of hospital information systems were evaluated in 8 hospitals based on ISO 9241 section 12. Data was collected by researchers, during winter 2012, using ISO 9241/12 checklist, and then, it was assessed by hospital information technology administrators. Data were analyzed in SPSS software using descriptive statistics.
    Results
    The analysis of data showed that the compliance of the software with information organization was 74.6%, with graphic tools 100%, and with coding techniques 47.2%. The total compliance of the software with the ISO 9241/12 was 73.9%.
    Conclusion
    According to this study, the design of widely used hospital information systems has fairly good compliance with standards, but still suffers from some issues. Considering the role of accurate, valid, and timely information in decision making, policymaking, and management of hospitals, it is necessary that software developers follow standards when designing information systems.
    Keywords: ISO 9241, 12 standard, Radiology, pathology subsystem, Hospital information system, Evaluation
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Role of Hypocretin/Orexin in Stress-Induced Analgesia
    Hassan Azhdari, Zarmehri, Mohammad Mohammad, Zadeh, Mohammad Shabani* Page 205
    Orexin is produced exclusively in the lateral hypothalamus, where it is known to be involved in pain modulation through brain stem. Due to the important role of this peptide in functions such as eating, sleeping and awaking, addiction, it attracted the attention of researchers in medical sciences specially neuroscientists. These hypothalamic peptides play a critical role in arousal in stressful situations and in pain modulation. Moreover, orexin receptors (OXRs) have been found in many brain structures involved in pain processing. In the present study, the role of orexin in stress-induced analgesia is reviewed. Although, intracerebroventricular or spinal injection of orexin-A have been shown to elicit analgesic responses; however, the locations of central sites that may mediate these effects have not been clearly elucidated. On the other hand, it is unclear in which stressful situations the nociceptive information is altered. It seems that in stressful situations, orexin expression increases which increases arousal, and thus, leads to elevation of animal performance and nociceptive signals blockage, which improve performance in stressful situations. It is well-established that the acute and chronic forms of stress can affect the orexin system and might be responsible for changes in both pain threshold and nociceptive behaviors. It is suggested that OXR1 might be involved in antinociception behaviors induced by stress. This review highlights the significant role of OXR1 as a novel target for treatment of stress-related disorders.
    Keywords: Orexin (hypocretin), Pain, Stress
    Abstract View Paper Original: Persian