فهرست مطالب

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال دوم شماره 1 (پیاپی 5، بهار 1379)

  • 69 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1379/02/01
  • تعداد عناوین: 8
|
  • مقایسه فروکتوزآمین و هموگلبولین گلیکوزیله در بیماران دیابتی ناوابسته به انسولین
    مسعود امینی، بهجت مویدی، مسعود آنی، سارنگ یونسی، مهرداد حسین پور صفحه 1
    مطالعه حاضر جهت بررسی ارزش بالینی فروکتوز آمین برای ارزیابی بیماران دیابتی نوع دو و مقایسه آن با هموگلوبین گلیکوزیله انجام گرفت. در این مطالعه 100 بیمار مبتلا به دیابت ناوابسته به انسولین (50 مرد، 50 زن) و 100 فرد کنترل (60 مرد، 40 زن) انتخاب شدند. از هر فرد مورد مطالعه، در حالت ناشتا خون وریدی تهیه گردید. نمونه ها از لحاظ قند خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله، آلبومین و فروکتوزآمین ارزیابی گردیدند. در گروه مورد، در میان قند خون ناشتا با هموگلوبین گلیکوزیله (P<0.001، r=0.64) و فروکتوز آمین (P<0.001، r=0.64) رابطه قوی دیده شد. رابطه قوی ای نیز بین هموگلوبین گلیکوزیله و فروکتوزآمین سرم وجود داشت (P<0.001، r=0.99) در گروه کنترل، ارتباط بین فروکتوزآمین و قند خون ناشتا (P<0.001، r=0.5) هموگلوبین گلیکوزیله (P<0.001، r=0.3) در حد ضعیف دیده شد. نتایج این مطالعه نشان میدهند که در افراد دیابتی ناوابسته به انسولین، اندازه گیری فروکتوز آمین یک پارامتر مناسب برای کنترل بیماری دیابت است.
    کلیدواژگان: فروکتوزآمین، هموگلوبین گلیکوزیله، دیابت، قند خون ناشتا
  • گیرنده های استروژن و پروژسترون در سرطان سینه در 140 نمونه سرطان سینه
    سید ضیاءالدین تابعی، محمد جواد اشرف صفحه 5
    آن دسته از سرطان های پستان که دارای گیرنده های استروئیدی می باشند و به درمانهای هورمونی پاسخ می دهند، پیش آگهی بهتری نسبت به سرطان های بدون گیرنده های استروئیدی دارند. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین گیرنده های استروژن و پروژسترون از یک طرف و سن بیماران، نوع و درجه بدخیمی سرطان از طرف دیگر بر روی نمونه های 140 بیمار مبتلا به سرطان پستان که بین سال های 1376 تا 1378 به بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه نموده اند، با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی روی بلوک پارافین انجام شد. فراوانی موارد مثبت گیرنده های استروژن و پروژسترون در افراد زیر 50 سال (95 نفر) و بالای 50 سال (45 نفر) به ترتیب 46% و 41% و 48% و 44% بود. کارسینوم لوبولار بیشترین میزان مثبت شدن گیرنده ها (66.7%) و کارسینوم مدولاری کمترین میزان مثبت شدن (21.4%) را بروز داد.فراوانی گیرنده های استروئیدی با افزایش درجات تمایز کارسینوم داکتال (114 بیمار) روند نزولی از خود نشان می داد. در هر صورت روش ایمنو هیستوشیمی به عنوان روش قابل اعتمادی برای بررسی وضعیت گیرنده های استروئیدی جهت براورد پیش آگهی و تصمیم گیری در مورد هورمون درمانی سرطان سینه در بیماران ایرانی می تواند کاربرد بسزایی داشته باشد.
    کلیدواژگان: سرطان سینه، گیرنده استروژن، گیرنده پروژسترون، درمان هورمونی
  • مقایسه اثر سیمواستاتین ساخت ایران (سیمواستاتین، شهردارو) با مشابه خارجی Zocor
    پیمانه حیدریان، جعفر قانبیلی، حبیب امامی، فریدون عزیزی صفحه 11
    به منظور مقایسه اثر سیمواستاتین ساخت ایران (سیمواستاتین، شهر دارو) با مشابه خارجی Zocor (Simvastatin، Merch Sharp and Dohme)،20 بیمار (14 زن، 6 مرد) با میانگین سنی 4/9±9/53 سال مبتلا به هیپرلیپیدمی که بر اساس راهنمایی های National Cholesterol Education Program اندیکاسیون دریافت دارو را داشته، کنترااندیکاسیونی برای مصرف «استاتین ها» نداشتند، بصورت دوسوکور، به دو گروه تقسیم شدند. میانگین کلسترول تام بیماران 326±38mg/dl و میانگین LDL کلسترول آنها 245±47mg/dl بود. تعداد 11 بیمار، سیمواستاتین ساخت ایران و 9 بیمار، مشابه خارجی را به میزان 20 میلی گرم روزانه، مصرف نمودند. بیماران، 4 هفته و 8 هفته پس از شروع درمان جهت تکرار آزمایشها و بررسی بالینی، مراجعه نمودند. بین دو گروه از نظر نسبت مرد به زن، میانگین سنی، مقادیر پایه لیپیدهای سرم و میزان پیگیری مراجعه ها، تفاوت معنی دارآماری وجود نداشت. در 4 هفته بعد از درمان، کاهش کلسترول تام در گروه سیمواستاتین 8/4±9/24% (P<0.001 و 83±54mg/dl) و در گروه 24.9±3.8Zocor (P<0.001،81±34mg/dl) بود؛ تقریبا تمام این کاهش مربوط به کاهش LDL کلسترول میشد که در گروه سیمواستاتین 34.2%±5.5 (P<0.001، 85±47mg/dl) و در گروه %32±4.8 Zocor (P<0.001، 79±39mg/dl) کاهش یافته بود. در 8 هفته بعد از درمان، کاهش کلسترول تام نسبت به قبل از درمان در گروه سیمواستاتین 3/4±8/26 (P<0.01، 87±39mg/dl) و در گروه (77±28mg/dl، P<0.01) %24.4±3.3 Zocor، بود. تقریبا تمام این کاهش مربوط به کاهش LDL کلسترول میشد که در گروه سیمواستاتین 3/4±6/34% (P<0.001، 82±29mg/dl) و در گروه(65±42md/dl، P<0.05) %27.8±6.5 Zocor کاهش یافته بود. در هیچ یک از دو گروه، تغییرات غلظت HDL کلسترول و تری گلیسیرید در 4 هفته و 8 هفته بعد از درمان تفاوت معنی دار آماری نداشت. تغییرات غلظت هیچ یک از لیپیدهای سرم در بین دو گروه تفاوت معنی دار آماری نداشت. این بررسی نشان می دهد که توانایی داروی سیمواستاتین ساخت ایران در کاهش کلسترول تام و LDL کلسترول، با مشابه خارجی آن مطابقت دارد.
    کلیدواژگان: هیپرلیپیدمی، هیپرکلسترولمی، پایین آورنده چربی، سیمواستاتین
  • ارتباط آپولیپوپروتئین های A-Iو B و فعالیت پاراکسوناز سرمی با بیماری عروق کرونر در بیماران دیابتی و غیر دیابتی
    مازیار رحمانی، فرید رئیس زاده، سیما الله وردیان، محمدرضا معتمدی، فریدون عزیزی صفحه 19
    در این مطالعه، ارتباط غلظت آپولیپوپروتیین های A-I و(apo A-I، apo B) B، و فعالیت پاراکسوناز (PON) که یک آنزیم مستقر بر HDL است، با بیماری عروق کرونر (CAD) تایید شده توسط آنژیوگرافی در بیماران دیابتی و غیر دیابتی دچار CAD در مقایسه با گروه شاهد بررسی شده است. انسداد بیشتر از 50% در یک یا چند شریان کرونر به عنوان CAD+ و انسداد کمتر از 10% به عنوان CAD- طبقه بندی شد. بیمارانی که در دو آزمایش متوالی قند خون ناشتا برابر یا بیشتر از 140mg/dl و یا سابقه مصرف داروهای کاهنده قند خون داشتند به عنوان بیماران دچار دیابت ملیتوس مورد بررسی قرار گرفتند. مقادیر آزمایشگاهی کلسترول (TC)، تری گلیسیریدها (TGs)، LDL، HDL، apo A-I،apo B و فعالیت PON در 251 بیمار 30 تا 70 ساله که برای آنژیوگرافی کرونر معرفی شده بودند، اندازه گیری شد. اطلاعات مربوط به عوامل خطرزای غیرلیپیدی توسط پرسشنامه گرداوری گردید. مقادیر کلسترول تام (TC) (212±38 در مقابل 45±196 میلی گرم در دسی لیتر P<0.05)، تری گلیسیرید TG (209±187 در مقابل 113±150 میلی گرم در دسی لیتر، P<0.005)، apo B (99±21.5 در مقابل 5/23±2/93 میلی گرم در دسی لیتر، P<0.0001)، نسبت TC بهHDL-C (4.8±1 در مقابل 4.1±1.3، P<0.001) و نسبت LDL-C به HDL-C (2.9±1.1 در مقابل 1/1 ± 4/2،P<0.05) در گروه CAD+DM+ بیشتر از گروه شاهد بود. ولی نسبت apo A-I به apo-B (1.7±0.4 در مقابل2.0±0.69، P<0.01) در گروه CAD+DM+ کمتر از گروه شاهد بود. هیچ تفاوت معنی داری در HDL-C، LDL-C،apo A-I و میزان فعالیت PON/arylesterase بین گروه ها دیده نشد. در بیماران CAD+ غیردیابتی، تنها سطوح apo B (96±24 در برابر 18±85 میلیگرم در دسی لیتر،P<0.01) و نسبت apo A-I به apo B (1.8±0.4 در برابر 6/0±0/2،P<0.01) نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی دار نشان داد. در آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیری، بهترین معیار برای افتراق بین گروه های CAD+ وCAD-، نسبت apo A-I به apo B در بیماران دیابتی و میزان apo B در بیماران غیردیابتی بود. در بیماران ایرانی دیابتی و غیردیابتی مبتلا به CAD مقدار آپولیپوپروتیین ها نسبت به دیگر لیپیدهایی که معمولا سنجیده میشوند، شاخص بهتری برای تشخیص بیماری های عروق کرونر است. عدم اختلاف معنی دار در فعالیت سرمی آنزیم پاراکسوناز بین گروه های تحت مطالعه، تایید کننده یافته های دیگر مطالعه هایی است که بیانگر اختلاف های نژادی در توزیع پلی مورفیسم ژنتیکی پاراکسوناز و توزیع تک نمایی (unimodal) فعالیت این آنزیم در جمعیتهای غیر اروپایی هستند.
    کلیدواژگان: آپولیپوپروتئین، پاراکسوناز، بیماری عروق کرونر، لیپوپروتئین، دیابت ملیتوس
  • مقایسه ید دریافتی، ید ادراری و آزمونهای تیروئید در خانوارهای شهری و روستایی ایلام در سال 1378
    مازیار رحمانی، اعظم کوهکن، سمیا الله وردیان، مهدی هدایتی، فریدون عزیزی صفحه 31
    در مطالعه کشوری که به منظور پایش برنامه مبارزه با IDD در سال 1375 انجام شد، میزان ید ادراری در استان ایلام در گروه استانهای با بالاترین میزان ید ادراری قرار داشت. مطالعه حاضر به منظور تعیین تکرارپذیری یافته های سال 1375 و مقایسه بین مناطق شهری و روستایی شهرستان ایلام در سال 1378 انجام شد. مطالعه به شیوه مقطعی و در جمعیت بالای 2 سال صورت گرفت. 75 خانوار در شهر و 61 خانوار در روستاهای تابعه شهرستان ایلام به شیوه نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند (352 نفر در شهر و 292 نفر در روستا). غلظت ید، سدیم و پتاسیم دفعی ادرار در یک نمونه تصادفی ادرار اندازه گیری شد. نمک مصرفی کل اعضای خانوار در طی دو هفته تعیین و با تقسیم بر تعداد اعضای خانوار، میزان نمک مصرف شده افراد محاسبه گردید. نمونه خون غیرناشتا جهت انجام تستهای تیروییدی گرفته شد. همچنین پرسشنامه تکرر مصرف غذای ماهانه (FFQ) برای برخی از خوراکی های غنی از نمک جهت خانوار تکمیل شد. متوسط سن در شهر 27.3±19.0 و در روستا 6/19±0/26 سال بود NS. ید و سدیم ادراری افراد خانوارهای شهری و روستایی به ترتیب عبارت بودند از ید: 6/8±1/19 و 20.6±9.0 میکروگرم در دسی لیتر (P<0.05) و سدیم 49±157 و 47±166 میلی اکی والان در لیتر (P<0.05). متوسط نمک دریافتی روزانه هر فرد (بدون محاسبه خوراکی های غنی شده از نمک) در شهر 9.0±4.3 و در روستا 3/4±6/11 گرم بود. متوسط T3 در خانوارهای شهری 29±141 و در خانوارهای روستایی 25±129 نانوگرم در دسی لیتر بود (P<0.001)؛ سایر آزمونهای تیروییدی در خانوارهای شهری و روستایی تفاوت معنی داری نداشتند. متوسط ید ادراری در شهرستان ایلام نسبت به سال 75 کاهش قابل ملاحظه ای یافته است، اما همچنان در حد مطلوب بوده است. متوسط ید ادراری ساکنین روستاهای شهرستان ایلام به طور معنی داری بالاتر از ید دفعی ادرار در خانوارهای شهری بوده است؛ دلیل این اختلاف، دریافت بیشتر نمک در خانوارهای روستایی است. همچنین بین خانوارهای شهری و روستایی تفاوت معنی داری در آزمونها و عملکرد تیرویید بجز T3 دیده نشد.
    کلیدواژگان: ید، ادرار، آزمونهای تیروئیدی، پرکاری تیروئید
  • نقش یک بار اندازه گیری پروژسترون سرم در پیش بینی آینده آبستنی مراجعه کنندگان با خونریزی واژینال در اوایل آبستنی
    زهرا رضایی، شهلا یزدانی صفحه 39
    به منظور بررسی نقش یکبار اندازه گیری پروژسترون سرم در پیش بینی آینده آبستنی در بیمارانی که اوایل آبستنی با خونریزی واژینال مراجعه می کنند، مطالعه ای آینده نگر بصورت شاهد موردی در 100 خانم آبستن زیر 18 هفته که با خونریزی واژینال به درمانگاه های بیمارستان میرزاکوچک خان مراجعه کرده بودند، انجام شد و میزان پروژسترون سرم این افراد با گروه کنترل که شامل 53 خانم آبستن زیر 18 هفته که جهت مراقبت دوران بارداری به بیمارستان میرزا کوچک خان مراجعه کرده و آبستنی آنها به حد قابل حیات (30 هفته) رسیده بود، مقایسه گردید. گروه تحت مطالعه بصورت آینده نگر به دو گروه تقسیم شدند: گروه یک شامل 65 نفر که آبستنی آنها بصورت سقط ختم شد و گروه دو شامل 35 نفر که آبستنی آنها به حد قابل حیات رسید. گروه های مورد مطالعه با گروه شاهد از سن، تعداد زایمان، تعداد آبستنی و سابقه سقط همسان شدند. سطح پروژسترون به طور مشخص در گروه یک مطالعه 7±8ng/ml پایین تر از گروه شاهد (12±34ng/ml) و گروه دو (27±9ng/ml) مطالعه بود. (P<0.05) و مقدار پروژسترون 10ng/ml به عنوان یک مرز برای تفاوت بین آبستنی قابل حیات و آبستنی از بین رفته یافت گردید. به طوری که تمام افراد مورد مطالعه با آبستنی قابل حیات پروژسترون سرم بیشتر از 10ng/ml داشتند. برای این مرز میزان حساسیت برابر 77%، ویژگی و ارزش اخباری مثبت برابر 100% بدست آمد. بنابراین میتوان از یکبار اندازه گیری پروژسترون سرم در زنانی که اوایل آبستنی با خونریزی واژینال مراجعه می کنند، جهت پیش بینی آینده آبستنی استفاده کرد.
    کلیدواژگان: پروژسترون، آبستنی، سقط جنین، خونریزی واژینال
  • پروبینگ استخوان در زخمهای پای دیابتی: روش بالینی ساده ای برای تشخیص استئومیلیت
    منوچهر نخجوانی، علیرضا استقامتی، فرشاد امامی، محمدحسین زاده صفحه 43
    از آنجایی که عارضه پای دیابتی شیوع قابل توجهی در بیماران دیابتی دارد و استئومیلیت در آن می تواند عواقب غیرقابل جبرانی داشته باشد، یافتن روشی بالینی جهت تشخیص سریع و ارزان استئومیلیت در این بیماران از اهمیت زیادی برخوردار است، با توجه به اینکه نحوه گرفتاری استخوان در زخم پای دیابتی از طریق مجاورتی و نه از طریق خونزاد می باشد، بنابراین در معرض بودن استخوان، استخوان را مستعد به ابتلا به استئومیلیت می گرداند. در این طرح، زخمهای پای دیابتی توسط پروب استریل سر پخ، از نوع D/E، از نظر وجود استخوان در معرض در عمق زخم بررسی شد و نتایج با نتایج عدم وجود استئومیلیت در این زخمها که توسط روش های دیگر بالینی یا پاراکلینیکی تشخیص داده می شد، مقایسه گردید. مطالعه بر روی 35 بیمار بستری شده در بیمارستان امام خمینی (ره)، با مجموع 37 مورد زخم پای دیابتی، در فاصله زمانی اول مرداد ماه سال 1377 تا پایان اسفند همان سال، انجام گرفت. در 37 زخم مورد مطالعه، 17 مورد از نظر پروبینگ مثبت و در 20 مورد از نظر پروبینگ منفی تشخیص داده شدند. از 17 مورد پروب مثبت، 13 زخم واجد استئومیلیت بودند و در 4 مورد وجود استئومیلیت رد گردید. تنها 5 مورد از 20 مورد زخمی که پروبینگ منفی داشتند با مطالعه های انجام گرفته مبتلا به استئومیلیت تشخیص داده شدند. بنابراین، برخورد پروب با استخوان جهت تشخیص استئومیلیت دارای حساسیت، ویژگی و ارزشهای اخباری مثبت و منفی به ترتیب 2/72، 9/78، 76.4 و 75% بود. در نتیجه، برخورد پروب با استخوان در عمق زخم پای فرد مبتلا به دیابت، رابطه تنگاتنگی با وجود استئومیلیت دارد.
    کلیدواژگان: دیابت ملیتوس، پای دیابتی، استئومیلیت، تشخیص بالینی
  • هیپوگلیسمی
    باقر لاریجانی *، فرزانه زاهدی صفحه 49

    حیات مغز نیازمند تامین مداوم گلوکز می باشد. چرا که گلوکز سوخت اصلی مورد مصرف دستگاه عصبی مرکزی و بخصوص مغز است و مغز گلوکز را تولید یا ذخیره نمی کند. هیپوگلیسمی نه تنها توانایی ایجاد اختلال حاد در دستگاه عصبی مرکزی را دارد، بلکه می تواند ضایعه دایمی در مغز ایجاد کند یا به مرگ فرد منتهی گردد. به همین سبب پیشگیری یا اصلاح سریع افت قند خون برای حیات بسیار ضروری است. شیوع دیابت در جامعه ما نسبتا بالاست و از آنجایی که عمده ترین قربانیان هیپوگلیسمی این بیماران هستند، آشنایی پزشکان با این اختلال اهمیت ویژه ای دارد.

|
  • The comparison of fructosamine and glycosylated hemoglobin in patients with NIDDM
    M. Amini, B. Moayedi, M. Ani, S. Yunesi, M. Hossein Poor Page 1
    This study was performed to compare the clinical value of fructosamine and glycosylated hemoglobin for the evaluation of NIDDM. In this study, 100 cases of NIDDM (50 males, 50 females) and 100 control subjects (60 male, 40 female) were selected. Venous blood samples were collected at fasting status to measure fasting blood glucose (FBG), glycosylated hemoglobin, albumin and fructosamine. Significant correlation between FBS with serum levels of glycosylated hemoglobin (r=0.64, P<0.001) and fructosamine (r=0.34, P<0.001) was observed in patients versus control group (r=0.3, P<0.001, and r=0.5, P<0.001, respectively). There was also significant correlation between serum levels of glycosylated hemoglobin and fructosamine (r=0.99, P<0.001). The results of this study demonstrated that fructosamine measurement is an appropriate parameter for evaluation of NIDDM control.
  • Estrogen and progestin receptors in human breast carcinoma 140 cases
    S. Tabei, M. Ashraf Page 5
    Breast carcinomas with steroidal receptors and good response to hormonal therapy have better prognosis than those without steroid receptors. This study was to evaluate the association between estrogen and progesterone receptors and the age of patients with the type and severity of malignancy in 140 cases with breast carcinoma between 1997 to 1999 in Shiraz University of Medical Sciences affiliated hospitals. Immunocytochemical method on paraffin fixed sections was used for the evaluation in this study. The prevalence of positive esterogen and progestin receptors in cases aged under 50ys (95 subjects) and over 50ys (45 subjects) were (%46, %41) and (%44, %48), respectively. The highest and lowest positivity of receptors were due to lobular carcinoma (%66.7) and medullary carcinoma (%21.4), respectively. The prevalence of streroid receptors had inverse association with higher grades of differentiated ductal carcinoma (114 cases). However, immunocytochemical estrogen and progestin assay in breast cancer is a reliable method to estimate the prognosis and to make decision for hormonal therapy.
  • Comparison of the effect of an Iranian brand of Simvastatin (Simvastatin, Shahre Daroo) with a foreign brand, Zocor
    P. Heydarian, J. Ghanbili, H. Emami, F. Azizi Page 11
    To compare the effects of two brands of Simvastatin, Simvastatin (Shahre Daroo) and Zocor (Merck Sharp & Dohme), 20 hyperlipidemic patients (14 women, 6 men) with a mean age of 53.9±9.4 years, being candidates for drug therapy based on National Cholesterol Education Program guidelines and having no contraindications for using “statin”, were randomly assigned to treatment with Simvastatin (11 patients) or Zocor (9 patients), 20 mg to be taken before the evening meal. The mean basal total cholesterol and LDL cholesterol of patients were 326±38 mg/dl and 245±47 mg/dl, respectively. The patients were visited 4 and 8 weeks after treatment to repeat clinical and laboratory exams. There were no significant differences between the treatment groups in the male to female ratio, mean age, mean basal lipid levels and attending follow up. Four weeks after treatment, Simvastatin reduced total cholesterol by 24.9% ± 4.8 (83 ± 54 mg/dl, P<0.001) and Zocor reduced it by 24.9% ± 3.8 (81 ± 38 mg/dl, P<0.001). Almost all of the difference in total cholesterol at 4 weeks was due to the reduction in LDL cholesterol, 34.2% ± 5.5 (85 ± 47 mg/dl, P<0.001) and 32% ± 4.8 (79 ± 39 mg/dl, P<0.001) in the Simvastatin and Zocor groups respectively. Eight weeks after treatment, Simvastatin reduced total cholesterol by 26.8% ± 4.3 (87 ± 39 mg/dl, P<0.01) and Zocor reduced it by 24.4% ± 3.3 (77 ± 28 mg/dl, P<0.01). Almost all of the difference in total cholesterol at 8 weeks was due to the reduction in LDL cholesterol, 34.6% ± 4.3 (82 ± 29 mg/dl, P<0.001) and 27.8% ± 6.5 (65 ± 42 mg/dl, P<0.05) in the Simvastatin and Zocor groups respectively. Changes in HDL cholesterol and triglycerides were not significant after 4 and 8 weeks of treatment in any group. There were no significant differences between the treatment groups in the changes of any lipid levels. This study shows that Simvastatin (Shahre Daroo) produces similar reductions in total cholesterol and LDL cholesterol as Zocor.
  • Coronary artery disease is associated with the ratio of apolipoproteinA-I/B and serum concentration of apolipoprotein B, but not with paraoxonase enzyme activity in Iranian subjects
    M. Rahmani, F. Raiszadeh, S. Allahverdian, Mr Motamedi, F. Azizi Page 19
    To determine the association of serum apolipoprotein (apo) A-I and apo B concentrations, and paraoxonase (PON) high-density lipoprotein (HDL) associated enzyme activity with angiographically determined coronary artery disease (CAD) in Iranian diabetic and nondiabetic CAD patients and nondiabetic control subjects, 251 subjects aged 30-70 years, who underwent their first coronary angiography were matched and randomly assigned into three groups: CAD+DM+, CAD+DM-, and CAD-DM- (control). Stenosis of >= 50% in 1 or more coronary arteries was classified as CAD+. CAD- was defined as a maximum stenosis of 10% in any coronary artery. Fasting serum concentrations of cholesterol (TC), triglycerides (TGs), LDL-C, HDL-C, apo A-I, apo B, and PON activity were determined. Apolipoprotein concentrations were measured in a fasting serum sample by immunoturbidometric assay and paraoxonase/arylesterase activities by spectrophotometric assay of p-nitrophenol/phenol production following addition of paraoxon/phenylacetate. Information concerning nonlipid risk factors were collected by questionnaires. No significant difference was observed in HDL-C, LDL-C, apo A-I, and PON/arylesterase activity between the study groups. The values of TC (213 ± 38 vs 196 ± 45, p<0.05), TGs (209 ± 187 vs 151 ± 113, p<0.005), apo B (99 ± 22 vs 96 ± 24, p<0.0001), TC/HDL-C (4.8 ± 1.5 vs 4.0 ± 1.3, p<0.001), and LDL-C/HDL-C (2.9 ± 1.1 vs 2.4±1.1, p<0.05) were higher and apo A-I / apo B (1.7 ± 0.4 vs 2.0 ± 0.6, p<0.01) was lower in CAD+DM+ patients than in control subjects. In CAD+DM- group, only the level of apo B (96 ± 24 vs 85 ± 18, p<0.01), and the ratio of apo A-I/apo B (1.8 ± 0.4 vs 2.0 ± 0.6, p<0.01), were significantly higher than those of control group. On multiple logistic regression analysis, the best markers for discrimination between CAD+ groups and CAD- control subjects were the ratio of apo A-I/apo B in diabetic and apo B in nondiabetic patients. The results suggest that in Iranian diabetic and nondiabetic patients with CAD the concentration of apolipoproteins are better markers than traditional lipid parameters in discriminating between CAD+ and CAD- subjects. Lack of significant difference in PON activity between CAD+ patients and CAD- controls supports the concept of interethnic variability in PON polymorphism and unimodal distribution of its activity in non-Europid populations observed in other studies.
  • Comparison of dietary iodine intake and Urinary excretion in urban and rural Households of Ilam in 2000
    Maziar Rahmani, Azam Koohkan, Sima Allahverdian, Mehdi Hedayati, Fereidoun Azizi Page 31
    In the 1995 Natinal Survery for Monitoring IDD Prevention Program in Iran, the levels of urine iodine in Ilam province were the highest among 26 provinces. This study was designed to evaluate the reproducibility and camparison between the rural and urban regions of Ilam in 2000. In a cross sectional study 75 and 61 households aged more than 2yr from rural and urban regions of Ilam were selected by cluster sampling (352 subjects in city, 292 in villages). Urine iodine, sodium and potassium were measured in a random sampling. The salt intake of each household member was calculated. A nonfasting blood sample was drawn to perform thyroid function test. The Food Frequency Questionnaire (FFQ) was filled out for some salted foods in each household. The mean age of study population in the urban and rural regions, were 27.3±19 and 26±19.6 (P>0.05), respectively. Urine iodine and sodium levels in city and villages were 19.1±8.6 vs. 20.6±9 μg/dl (P<0.05) 157±49 vs. 166±47 meq/L (P<0.05), respectively. Mean daily intake of iodized salt (without considering salted foods) was 9±4.3 g in city and 11.6±4.3 in villages. Mean T3 in city and villages were 141±26 vs. 129±25 ng/dl (P<0.001). There was no significant difference between other thyroid function tests in the rural and urban regions. These findings reveal decreased urinary iodine levels in Ilam province in comparison with the results of the study in 1995, however within normal limits. Mean urinary iodine in rural regions was significantly higher than that in urban regions due to higher salt intake in rural regions. There was no significant difference between rural and urban regions except for T3.
  • The role of a single progesterone measurement in prediction of outcome of pregnancy in women with vaginal bleeding at early pregnancy
    Z. Rezai, S. Yazdani Page 39
    To evaluate the role of a single progesterone measurement in prediction of the outcome of pregnancy in women with vaginal bleeding at early gestational period, this prospective, case–control study was performed on 100 pregnant women with vaginal bleeding under 18th gestational week who were referred to Mirza Khoochak Khan Hospital. Serum progesterone was measured in cases and compared with control subjects (53 pregnant women under 18th gestational week who were visited for prenatal care in the same hospital). The study group was divided into 2 groups prospectively including 65 subjects with terminated pregnancy due to abortion (group 1) and 35 subjects with viable gestation. Cases and controls were adjusted for age, the number of deliveries and gestation and the history of abortion. Serum progesterone level in group 1 was significantly lower than that in group 2 (27±9 ng/ml) and control group (34±12 ng/ml) (P<0.05). Cutoff point of 10ng/ml for progesterone level was considered to differ between viable and aborted pregnancy. The sensitivity of %77 and specificity and positive predictive value (PVP) of %100 were calculated for this cutoff point. Therefore, a single progesterone measurement can be applied for women with vaginal bleeding at early pregnancy in order to predict the viability of pregnancy.
  • Bone probing in diabetic foot infection a simple clinical method for the diagnosis of underlying osteomyelitis
    M. Nakhjavani, A. Esteghamati, F. Emami, M. Hoseinzadeh Page 43
    Finding a simple clinical method for early and cost-effective diagnosis of osteomyelitis in diabetic patients is of great importance due to high prevalence of diabetic foot infection and the devastating outcome of osteomyelitis. Bone involvement in diabetic foot infection is due to local spread not hematogenous spread. Therefore, bone exposure predisposes bone to osteomyelitis. In this study, diabetic foot ulcers were examined by sterile probe (D/E) to detect exposed bone in the depth of the ulcer and the results were compared with the results of other clinical and paraclinical methods. This study was performed on 35 cases admitted in Imam Khomeini Hospital with a total of 37 pedal ulcers in 1998. Among 37 evaluated ulcers, 17 were positive on probing and 20 were negative on probing. Among 17 positive ulcers, 13 had osteomyelitis. Among 20 ulcers with negative probing, only 5 ulcers had osteomyelitis. The sensitivity, specificity and positive predictive value of bone touch by probing were %78.9, %76.4 and %75, respectively. So, there is strong association between bone touch by probing in the depth of diabetic foot ulcers with the presence of osteomyelitis.