فهرست مطالب
نشریه تاکسونومی و بیوسیستماتیک
سال ششم شماره 4 (پیاپی 21، زمستان 1393)
- تاریخ انتشار: 1393/12/23
- تعداد عناوین: 11
-
-
صفحات 1-10جمعیت های عروس ماهی اصفهانی (Petroleuciscus esfahani) در رودخانه زاینده رود با استفاده از پنج جفت نشانگر مولکولی ریزماهواره بر روی 120 نمونه بالغ صید شده از چهار ایستگاه: چشمه دیمه، خرسونک، چمگردان و پل صفائیه ارزیابی شد. تمامی جایگاه های بررسی شده چندشکل بودند. تعداد 54 آلل برای پنج جایگاه تولید شد که در محدوده 6 آلل در جایگاه CnaB-030 و 17 آلل در جایگاه Ca3 قرار داشت. میانگین تعداد آلل مشاهده شده در جمعیت چشمه دیمه برابر با 6/9 عدد و در سایر جمعیت ها برابر با 6/8 عدد بود. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده برای 5 جایگاه در گستره 92/0 تا 1 قرار داشت که بیانگر سطح بالای تنوع ژنتیکی در هر جمعیت بود. در اغلب موارد، انحراف از تعادل هاردی-واینبرگ در آزمون جایگاه-جمعیت، عمدتا به علت افزایش هتروزیگوسیتی مشاهده شد. حداقل و حداکثر فاصله ژنتیکی به ترتیب بین جمعیت های چشمه دیمه-خرسونک و چشمه دیمه-چمگردان محاسبه شد. نتایج مقادیر اندک اما معنی دار FST را در مقایسه جفت جمعیت ها نشان داد. مطالعه حاضر، حضور چهار جمعیت متفاوت عروس ماهی اصفهانی را در رودخانه نشان داد که می تواند بیانگر اثر تکه تکه شدن زیستگاه بر جمعیت ژنتیکی عروس ماهی اصفهانی باشد.
کلیدواژگان: ریزماهواره، عروس ماهی اصفهانی (Petroleuciscus esfahani)، جمعیت، رودخانه زاینده رود -
صفحات 11-20کاریوتیپ 48 جمعیت از پنج گونه Triticum aestivum)، T. durum، T. monococcum، T. turgidum و (T. urartu و دو زیرگونه T. boeoticum subsp. boeoticum و T. boeoticum subsp. thaodar دارای ژنوم A از جنس Triticim تحلیل شد. کروموزوم ها با نرم افزار Micro Measure 3.3 اندازه گیری شد. ویژگی های کاریوتیپی شامل: تعداد کروموزوم، طول کلی کروموزوم، میانگین طول کروموزوم ها، درصد شکل کلی کاریوتیپ، اندیس سانترومری، طول بلندترین کروموزوم، طول کوتاه ترین کروموزوم، میانگین طول بازو های بلند، میانگین طول بازو های کوتاه، نسبت بازو ها، اندیس عدم تقارن کاریوتیپی، درصد نسبت بین کوتاه ترین و بلندترین کروموزوم ها، تفاوت دامنه طول نسبی کروموزوم ها، اندیس تقارن درون کروموزومی، اندیس تقارن میان کروموزومی، طول نسبی کروموزوم ها و فرمول کاریوتیپی اندازه گیری و محاسبه گردید. تمام جمعیت ها در گروه A1 طبقه بندی Stebbines قرار گرفتند. تحلیل خوشه ایبر پایه ضرایب A1 و A2 سه گروه کاریوتیپی را در جمعیت های مطالعه شده ایجاد کرد: گروه نخست شامل T. aestivum با بیشترین عدم تقارن کاریوتیپی، گروه دوم شامل T. boeoticum subsp. boeoticum، T. boeoticum subsp. thaodar و T. monococcum و با کمترین عدم تقارن کاریوتیپی و گروه سوم شامل T. durum، T. turgidum و T. urartu و با جایگاهی مابین دو گروه قبل. گونه های دیپلوئید T. monococcum بر اساس ضرایب A1 و A2 قدیمی ترین و ابتدایی ترین کاریوتیپ را داشت. با توجه به نتایج به نظر می رسد T. durum ابتدایی تر از T. turgidum باشد و احتمالا T. monococcum می تواند به عنوان دهنده ژنوم A به T. aestivum و T. durum به حساب آید.
کلیدواژگان: ژنوم A، تحلیل کاریوتیپ، فیلوژنی، Triticum -
صفحات 21-30انواع کرک دمبرگ 24 گونه از جنس Alchemilla با استفاده از میکروسکوپ الکترونی (SEM) و دیجیتالی مطالعه شد. تمام دمبرگ ها متعلق به برگ های کاملا توسعه یافته قاعده ای هستند. دو نوع کرک اصلی (استوانه ای و مسطح نواری) و هفت زیرگروه آنها شامل: کرک های خوابیده/تقریبا خوابیده، تقریبا خوابیده/افراشته/پراکنده، افراشته/پراکنده انبوه، افقی انبوه، بدون کرک، دارای کرک افقی/افراشته/پراکنده/برگشته و کرک برگشته شناسایی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که صفات ریزریخت شناسی دمبرگ از نظر تاکسونومیکی دارای اهمیت است و می تواند برای رده بندی گونه های این جنس استفاده شود. یک کلید شناسایی برای تفکیک گونه ها نیز ارائه شده است.
کلیدواژگان: Alchemilla، کرک، دمبرگ، ریزریخت شناسی، ایران -
صفحات 31-36گونه Potentilla ghazniensis به عنوان گزارشی جدید از مرکز ایران معرفی می شود. این گونه با داشتن کرک های متنوع (بلند و کوتاه، افراشته/تقریبا گسترده) روی دمبرگ برگ های قاعده ای، خامه تقریبا انتهایی و در قاعده ضخیم و همچنین کلاله غیرگسترده قابل شناسایی است. P. ghazniensis دومین نماینده از بخش Lipskyanae در ایران است که از نظر دارا بودن خامه کوتاه تر از گونه وابسته خود P. botschantzeviana تفکیک می شود. تصاویر گیاه و ویژگی های ریخت شناسی آن ارایه شده است.
کلیدواژگان: فلور ایران، گزارش جدید، بخش Lipskyana، Potentilla -
صفحات 37-50منطقه امن آق داغ با 7/5184 هکتار در استان آذربایجان غربی یکی از سه منطقه امن منطقه حفاظت شده مراکان است. بر اساس ضریب آمبرژه آب و هوای این منطقه نیمه خشک سرد و بر اساس ضریب دومارتون نیمه خشک است. طی سال های 1387 تا 1388 از این منطقه 227 تاکسون (گونه، زیرگونه، واریته) متعلق به 47 تیره و 166 جنس شناسایی شد. از این بین، 205 تاکسون دولپه و 21 تاکسون تک لپه و یکی بازدانه هستند. تیره های Asteraceae (30 گونه)، Lamiaceae (26 گونه) و به دنبال آن تیره های Brassicaceae، Caryophylaceae و Fabaceae غنی ترین تیره ها هستند و متنوع ترین جنس ها Astragalus با 9 گونه و Gallium با 5 گونه هستند. این منطقه شامل 21 تاکسون بوم زاد ایران و 6 تاکسون نادر و 2 جنس مونوتیپیک است. همچنین، در پژوهش حاضر برای نخستین بار، 11 تاکسون از شمال غرب ایران و 29 تاکسون از آذربایجان غربی گزارش می شود. شکل زیستی اغلب گیاهان منطقه، تروفیت ها با 57/36 و همی کریپتوفیت ها با 75/27 درصد هستند. از نظر جغرافیای گیاهی، منطقه تحت تاثیر عناصر ایرانی-تورانی (53/31 درصد) و ایرانی-تورانی/ اروپا-سیبری (49/27 درصد) هستند. بالاترین کسر از گیاهان منطقه متعلق به عناصر دو، سه یا چند منطقه ای (01/59 درصد) هستند.
کلیدواژگان: آذربایجان غربی، ارس، فلور، کورولوژی، ایران -
صفحات 51-58تحقیق حاضر مبتنی بر مطالعه تاکسونومی 100 نمونه جمعیتی از گونه Aegilops cylindrica جمع آوری شده از سرتاسر کشور و همچنین مطالعه نمونه های تیپ و نمونه های مربوط موجود در هرباریوم های موزه تاریخ طبیعی وین و برلین است. نتایج این مطالعه نشان داد که صفات ریخت شناختی نظیر: طول سنبله، طول سیخک، تعداد سنبلک ها در هر سنبله، حضور/غیبت کرک روی سنبلک ها و محور در بین نمونه های جمعیتی مطالعه شده تنوع بالایی دارد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، گونه A. cylindrica در ایران با سه واریته که همگی گزارش جدید برای ایران هستند، شناخته می شود.
کلیدواژگان: Aegilops cylindrica، Triticeae، Poaceae، تاکسونومی، ایران -
صفحات 59-70در مطالعه حاضر، صفات آناتومی، گرده شناختی و انواع کرک گونه Phlomis olivieri به منظور شناخت آنها جهت به کارگیری در اهداف سیستماتیک بررسی شد. نتایج نشان داد که دستجات آوندی در ساقه در کنار هم قرار دارند. مزوفیل از یک لایه پارانشیم نرده ای و سه تا چهار لایه پارانشیم اسفنجی تشکیل شده است. دو دسته آوند همجوار در مرکز و دو دسته آوند فرعی کوچک در حاشیه دمبرگ و چهار دسته آوند کوچک در برگک وجود دارد. پنج نوع اصلی کرک (سپری، غده ای سرسان، ستاره ای، ساده تک سلولی و درختی) مشاهده شد. کرک های سرسان به سه گروه طبقه بندی شدند: نوع اول (پایه کوتاه)، نوع دوم (پایه متوسط یا سه سلولی) و نوع سوم (پایه بلند یا چهار سلولی). کرک های ستاره ای به دو گروه بدون پایک یا پایه کوتاه و پایه بلند طبقه بندی شدند. کرک های درختی نیز برای نخستین بار در این گونه گزارش می شود. دانه های گرده سه شیاری، نسبتا بزرگ، تخم مرغی و تزیینات سطح لایه خارجی دانه گرده مشبک و روزن دار هستند.
کلیدواژگان: آناتومی، تیره نعناییان (Lamiaceae)، گرده شناسی، کرک، Phlomis، ایران -
صفحات 71-82در مطالعه حاضر، گزارش عدد کروموزومی میتوزی برای 10 جمعیت متعلق به شش گونه از جنس Astragalus بخش Onobrychoidei شامل: A. aduncus، A. arguricus، A. cancellatus، A. lilacinus و A. vegetus ارایه شده است. تمام گونه های مطالعه شده دیپلوئید هستند و عدد 16=x2=n2 را نشان می دهند که با عدد کروموزومی پایه پیش بینی شده 8=x مطابقت دارد. علاوه بر این، مطالعات میوز تعداد کروموزوم 16=x2=n2 را برای A. aduncus21 و A. brevidens همچنین 32=x4=n2 را برای A. vegetus99 نشان داد. اگرچه جفت شدگی بی والان ها و تفکیک کروموزوم ها در این گونه عادی است، لیکن برخی ناهنجاری ها در طی میوز در این گونه مشاهده می شود.
کلیدواژگان: Astragalus، عدد کروموزومی، Fabaceae، رفتار میوز، میتوز، ایران -
صفحات 83-86در مطالعه حاضر، Trigonella persica var. gandomanica به عنوان واریته ای جدید از جنوب ایران شرح داده شده است. این تاکسون متعلق به بخش Bucerates است که بزرگترین بخش از گونه های یک ساله از جنس Trigonella است. این تاکسون نخستین واریته معرفی شده برای گونه T. persica از ایران است. T. persica var. persica نزدیک ترین تاکسون به این واریته است. با این وجود، واریته جدید با داشتن میوه های بدون کرک در مقابل میوه های کرکی از T. persica var. persica متفاوت می شود.
کلیدواژگان: واریته جدید، Fabaceae، Section Bucerates، Trigonella persica، ایران -
صفحات 87-96Psilotum nudum یک نهانزاد اپی فیت ابتدایی است که اخیرا از جنگل های هیرکانی گزارش شده است. در مطالعات پیشین این گیاه به عنوان گونه ای اپی فیت از زیستگاه های متعدد در ناحیه پست خزری گزارش شده بود. به علاوه، ویژگی های ریخت شناسی و تشریحی P. nudum در دو جمعیت از این گونه در بخش مرکزی ناحیه هیرکانی بازنگری شد. نتایج مطالعه حاضر گویای این است که هیچ اختلاف معنی داری در ویژگی های ریخت شناسی و تشریحی مشاهده نشده است. ساقه هوایی گیاه خطی، سبز با انشعابات دو شاخه ای است. برگ ها تقلیل یافته، ساده، فلس مانند بدون زبانک هستند. سینانژیوم از اتحاد سه اسپورانژیای کپسول مانند تشکیل یافته است. همچنین، نوع استوانه آوندی در راس ساقه هوایی و ساقه هوایی اکتینواستل و در ریزوم هاپلواستل است. در بررسی حاضر، بستر رشد جدیدی از این گونه روی تخته سنگ، از جنگل عطاکوه در گیلان گزارش شده است.
کلیدواژگان: تشریح، ریخت شناسی، تخته سنگ جنگلی، جنگل نیمه کوهستانی عطاکوه، Psilotum nudum، ایران -
صفحات 97-110روابط بین گونه های Lolium و Festuca از دیرباز موضوع قابل توجه در تاکسونومی زیرقبیله Loliineae بوده است. مطالعه حاضر به بررسی روابط فنتیک در Lolium s.l. (شامل زیرجنس Schedonorus از جنس Festuca) با استفاده از پروفایل لکه های فلاونوئیدی و صفات ریخت شناسی کمی می پردازد. اندازه گیری صفات ریخت شناسی کمی و دانسیتومتری لکه های فلاونوئیدی و رسم پلات پروفایل آنها با استفاده از تصاویر کالیبره شده دیجیتال و نرم افزار ImageJ و تحلیل های چند متغیره خوشه ایو رسته بندی با استفاده از نرم افزار NTSYS-pc صورت گرفتند. هر یک از گونه های مطالعه شده بر اساس پروفایل لکه های توصیف شده و مقادیر Rf و درصد هر یک از لکه ها در پروفایل مربوط گزارش شده اند. تنوع موجود در لکه های پروفایل گونه های L. rigidum، L. perenne و F. pratensis نشان داد که پروفایل لکه های فلاونوئیدی را می توان به عنوان صفات مفید برای مطالعه بیشتر تنوع درون سطح گونه نیز مطرح نمود. تحلیل خوشه ایصفات ریخت شناسی کمی، گونه ها را در گروه هایی مجزا تفکیک نمود و جمعیت اردبیل از گونه L. persicum را نیز از سایر جمعیت های این گونه تفکیک نمود. تفکیک جمعیت های F. arundinacea به دو گروه مجزا نیز نتیجه ای قابل توجه است که وجود دو شکل مجزا از این گونه در ایران را پیشنهاد می کند.
کلیدواژگان: روابط فنتیک، فلاونوئید، ریخت شناسی کمی، Festuca، Lolium
-
Pages 1-10Population genetics of Petroleuciscus esfahani in Zayandeh Rood River، Iran were analysed using 120 samples of adult fish from four stations of the river Cheshmeh Dimeh (CHD)، Khersoonak (KH)، Chamgordan (CH) and Safaeye Bridge (SB) and 5 pairs of microsatellite primers. All loci showed polymorphism. A total number of 54 alleles were recorded across loci ranging from 6 at CnaB-030 to 17 at Ca3. The mean number of alleles per populations ranged from 9. 6 in CHD to 8. 6 in others. Mean observed heterozygosity at the five loci detected ranged from 0. 92 to 1. 00 which showed high level of genetic diversity in each population. Deviation from Hardy-Weinberg equilibrium was obvious in most combinations (locus × population)، mainly due to heterozygosity excess. The lowest and highest genetic distances were calculated between CHD-KH and CHD-CH populations، respectively. The results showed low but significant FST values between each pair of the populations. This investigation represented at least four separate populations of P. esfahani in the river which showed the effects of river landscape fragmentation on population genetic structure of P. esfahani.Keywords: Microsatellite, Petroleuciscus esfahani, Population, Zayandeh Rood River
-
Pages 11-20The Karyotype analysis was performed on 46 wheat accessions belonging to five species (Triticum monococcum، T. urartu، T. durum، T. turgidum and T. aestivum) and two subspecies (T. boeoticum subsp. thaodar and T. boeoticum subsp. boeoticum) carrying A genome. All chromosomal sizes were measured with computer-aided program Micro Measure 3. 3. Software. RL، TCL، MCL، arm ratio، centromeric index، TF%، mean of long and short arms، AsI%، S%، DRL، A1، A2 and karyotype formula were calculated for each chromosome. All the accessions were placed in 1A category of stebbines asymmetry categories. The scatter diagram based on A1 and A2 constructed three groups of karyotype asymmetry in the accessions studied: 1- T. aestivum with the highest asymmetrical karyotype، 2- T. monococcum، T. boeoticum subsp. thaodar and T. boeoticum subsp. boeoticum with the lowest asymmetrical karyotype and 3- T. urartu، T. turgidum and T. durum being with an intermediate between the two previous groups. T. monococcum based on the A1 and A2 index (asymmetric index) had the oldest and the most primitive karyotype among diploid species. According to the results، it might be suggested that T. durum is more primitive than T. turgidum and T. monococcum could be considered as a donor of A genome to T. durum and T. aestivum.Keywords: A genome, Karyotype analysis, Phylogeny, Triticum
-
Pages 21-30Petiole indumentum types of 24 species of the genus Alchemilla were studied using scanning electron microscope (SEM) and digital microscope. All the examined petioles were belonged to the well-developed basal leaves. Two main indumentum types (cylindrical and flat ribbon shape) and seven subtypes including: dense appressed-subappressed; subappressed-erecto-patent; erecto-patent; dense erecto-patent; dense horizontal; glabri-horizontal-erecto-patent-declinate and declinate trichome were identified. The current results revealed that petiole micromorphological characters were taxonomically informative criteria and could be used in species classification. A key for species identification is presented.Keywords: Alchemilla, Indumentum, Petiole, Iran
-
Pages 31-36Potentilla ghazniensis is reported as a new record species from central Iran for the first time. This species is recognized by diverse indumentum (long and short erect-subpatent hairs) on the petiole of the basal leaves; and also by subterminal style، thickened at the base and non broadened stigma. P. ghazniensis is the second representative of the section Lipskyanae in Iran that differs from its closely related species، P. botschantzeviana، by having shorter style. The photographs of the plant and its morphological peculiarities are presented.Keywords: Flora of Iran, New report, Section Lipskyanae, Potentilla
-
Pages 37-50AqDagh sanctuary with the area 5184. 7 hectares area is one of the three sanctuaries in the Marakan protected area، in west Azarbaijan province. It is located in the semi-dry to cold semi-dry climates. In this research، 227 taxa (species، subspecies and varieties) belonging to 47 families and 166 genera were identified during 2008 through 2009. Among the studied plants، 205 dicots and 21 monocots and one gymnosperm were recognized. Asteraceae (with 30 species) and Lamiaceae (with 26 species) were the largest families; followed by Brassicaceae، Caryophylaceae and Fabaceae. Astragalus (with 9 species) and Gallium (with 5 species) were the most diverse genera. Twenty one endemic and 6 rare taxa plus 2 monotypic genera were identified in the studied area. In addition، 11 taxa from northwest of Iran and 29 from west Azarbaijan were reported for the first time. Therophytes (with 36. 57%) comprised the most dominant life form، followed by hemicryptophytes (with 27. 75%) in this area. From the chorological point of the view، most of the flora has been influenced by the IT (31. 53%) and IT-ES (27. 49%) elements. The highest proportion of vegetation in this area belonged to bi-tri or pluriregional elements (with 59. 01%).Keywords: West Azarbaijan, Aras, Flora, Chorology, Iran
-
Pages 51-58The present paper deals with the study of the taxonomy of one hundred accessions of Aegilops cylindica collected all around the country، and also Iranian materials and type specimens and related species housed in the Natural History Museum Vienna (W)، the Botanic Garden and Botanical Museum Berlin (B)، were studied morphologically. The results showed that morphological traits such as length of spike، length of awn، number of spikelet in each spike، presence/absence of hair on spikelets and rachis were highly variable among the studied materials. Based on the results of this study A. cylindica was recognized as having three varieties، all new records، for Iran.Keywords: Aegilops cylindrica, Triticeae, Poaceae, Taxonomy, Iran
-
Pages 59-70The anatomy، palynology and trichome types of Phlomis olivieri were studied in order to understand the usefulness of these characteristics for systematic purposes. Results showed that vascular bundles were next to each other in the stem، the mesophyll was composed of 1-layered palisade and 3-4 layered spongy parenchyma. There were two collateral vascular bundles in the centre and two small subsidary bundles in the corners of petiole and there were 4 small vascular bundles in the bracteole. Five main types of trichomes (peltate، capitate glandular، stellate، unicellular simple and dendroid trichomes) were observed. The capitate trichomes were subdivided into three groups: type 1 (short stalk)، type 2 (medium or tri-cellular stalk) and type 3 (long or four-cellular stalk). Stellate trichomes were subdivided into two groups: group 1، sessile or short stalked trichomes and group 2، long stalked trichomes. The dendritic trichomes also were reported for the first time in this species. The pollen grains were tricolpate، relatively large، ovate and the exine ornamentation was reticulate and perforate.Keywords: Anatomy, Lamiaceae, Palynology, Trichome, Phlomis, Iran
-
Pages 71-82In this study، original mitotic chromosome counts have been presented for 10 populations belonging to 6 species of Astragalus sect. Onobrychoidei: A. aduncus، A. arguricus، A. cancellatus، A. lilacinus and A. vegetus. All taxa were diploid and possessed 2n = 2x = 16 chromosome number، consistent with the proposed base number of x = 8. In addition، meiotic studies revealed chromosome number of 2n = 2x = 16 for A. aduncus21 and A. brevidens and also 2n = 4x = 32 for A. vegetus99. Although this taxon displayed regular bivalent pairing and chromosome segregation at meiosis، some abnormalities were observed.Keywords: Astragalus, Chromosome number, Fabaceae, Meiotic behavior, Mitosis, Iran
-
Pages 83-86Trigonella persica var. gandomanica is described as a new variety from southern part of Iran. This taxon belongs to section Bucerates، which is the largest section of annual Trigonella species. This taxon is the first variety of T. persica introduced from Iran. T. persica var. persica is closely related taxon to the variety. However، the new variety differs from T. persica var. persica by its glabrous pods (vs. hairy pods).Keywords: New variety, Fabaceae, Section Bucerates, Trigonella persica, Iran
-
The morphological and anatomical reinvestigation of the Psilotum nudum, in Hyrcanian forests, N IranPages 87-96Psilotum nudum is an ancestral epiphytic of the monilophytes which has been recently reported from Hyrcanian forests. It was already introduced as an epiphytic species from some patchy habitats in the lowland parts of Hyrcanian forests. Moreover، Psilotum nudum was reviewed using morphological and anatomical characteristics in two different populations in central parts of Hyrcanian zone. The results showed that there were no significant differences between morphological and anatomical characteristics. The aerial stems of the plant were linear، chlorophyllous، and dichotomously branched. Leaves were much reduced، simple، scale-like، and without ligules. Synangium was composed of 3-locular capsule-like sporangia. Also، stele type in apex aerial stem and aerial stem was actinostele; and it was haplostele type in rhizome. In this paper، a new locality of this species growing on the rocky sites was reported in Ata-kuh of Guilan.Keywords: Anatomy, Morphology, Forest rock, Submountain, Hyrcanian forest, Psilotum nudum, Iran
-
Pages 97-110Relationships between species of Lolium and Festuca have long been an interesting subject in taxonomy of the subtribe Loliineae. This study was concerned with the phenetic relationships of Lolium s. l. (including Festuca subgen. Schedonorus) using flavonoids spot profiles and quantitative morphological characters. Measurement of morphological characters and densitometry of flavonoids spots and their profile plots were performed by using calibrated digital images and ImageJ software package. Multivariate analyses (clustering and ordination) performed by using NTSYS-pc software package. Each species was described based on its flavonoid spot profile، and Rf values and percentage of each spot in the corresponding profile were reported. Variation in flavonoid spot profiles of Lolium rigidum، L. perenne and Festuca pratensis revealed that flavonoids spot profiles revealed that they may be useful characters for further studying the variations within the species level. Cluster analysis of quantitative morphological characters separated the species in well defined groups and further separated L. persicum population Ardabil from other L. persicum populations. Separation of F. arundinacea populations into two distinct groups was also interesting which suggested that the existence of two forms of this species in Iran is probable.Keywords: Festuca, Flavonoids, Lolium, Morphology, Phenetics, Quantitative
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.