نشریه تازه های رواندرمانی
پیاپی 33-34 (پاییز و زمستان 1383)

روان در مانگران به شان و ارزش افراد احترام می گذارند و برای نگاهداری و محافظت از حقوق اساسی انسانی کوشش می کنند. آنها نسبت به افزایش دانش رفتاری انسانی و در ی افراد از خودشان و دیگران و استفاده از این دانش برای ارتقاشان انسان متعهد هستند. در دنبال کردن این هدف آنها تمام تلاش خود را می کنند تا از منافع کسانی که از خدمات آنها استفاده می کنند، افراد وابسته به خدمات گیرندگان (تا جایی که با نیازهای مراجعانشان تضاد نداشته باشد) و کلیه مشارکت کنندگان در تحقیق که ممکن است هدف این مطالعه باشند حمایت کنند. روان در مانگران به دیگر اعضای حرفه خود و حرفه های مرتبط احترام می گذارند و برای فراهم کردن اطلاعات کامل و ایجاد احترام متقابل هر تلاشی را قادر باشند، تا جایی که با منافع مشتریانشان تعارض نداشته باشد انجام می دهند.

در آمد: در بخش نخست با مشاهده وضعیت مبهم و سردرگم رواندرمانی، در دانشگاه ها تلاشهای بیست ساله خود را برای رهایی از تاریکی و سرگردانی آن نشان می دهیم: کوششهایی را که همزمان سازی و یکسان نگری کنشهای پژوهشی، تشخیصی و در مانی در فضاهای بالینی، داشته ایم گزارش می کنیم. نشانه ها، پشتوانه ها و شرایط افزایش حساسیت های دانشی آنها را می نمایانیم، دیدگاهی را که از دانش و دانشی بودن رواندرمانی یافته ایم می شناسیم.

به منظور اطلاع از زمینه های مرتبط با فرار دختران از خانه، 75 نفر از دختران و زنان گریزان از خانه مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی این افراد در مراکز دولتی و تحت حمایتهای دولت قرار داشتند. نتایج مصاحبه با این افراد نشان داد که مشکلات خانوادگی از جمله در گیری ها و تنشهای موجود در خانواده، طلاق والدین، نداشتن سرپرست یا بد سرپرستی، پر جمعیت بودن خانواده، مهاجرت از شهرستانها به تهران، عدم آگاهی و بی بهره بودن از ضریب هوشی بالا باعث انتخاب فرار از خانه به عنوان راه حل مشکلات آنها بوده است. متاسفانه سن اولین فرار در دختران به 12 سال کاهش یافته است. بیشترین میزان فرار ها بین 16 تا19 سالگی به وقوع می پیوندد.

مطالعات نشان می دهد که توه معطوف به خود (در خود فرو رفتگی) می تواند به طور مساوی توسط تجارب مثبت ومنفی ایجاد شود. جهت توجیه این فرآیند و رویکردهایی که مربوط به روان شناسی اجتماعی و گشتالت بودند، در این مقاله مورد بحث و بررسی قرار گرفتند. همچنین رویکردی جدید که مر تبط با اصل تعادل در ذهن می باشد. توضیح داده شده است. با توجه به این مطالعات، دلالت هایی مربوط به تشخیص و درمان اختلالات روانی در سطوح فردی و خانوادگی مورد بحث قرار گرفته است، از بعدی دیگر و در سطحی وسیعتر، در این مقاله تفسیر این یافته ها برای معرفت شناسی مورد بررسی قرار می گیرد.

این پژوهش مبتنی بر نظریه های شناختی –رفتاری و زیست شیمیایی درمان اختلالهای روانی و به منظور ارزیابی کار آمدی نسبی شیوه های شناختی –رفتاری، دارو درمانی و تر کیب آنها در درمان اختلال وسواس فکر و عملی انجام شده است. نتایج پژوهش بیانگر این است که از لحاظ سن، تحصیلات ومدت ابتلاء و جنسیت تفاوت معنی داری میان گروه ها وجود ندارد، اما از نظروضعیت تاهل تفاوت معناداری میان گروه ها به چشم می خورد. همچنین، هر کدام از روش های درمانی به تنهایی موجب کاهش علایم وسواسی سطح افسردگی، اضطراب، تغییر باورها، افکار ناهشیارانه یا نا سالم و نیز بهبود نسبی سازگاری اجتماعی بیماران شد،اما ترکیب دارو درمانی و تکنیک شناختی – رفتاری نسبت به هر یک از درمانها به تنهایی، و گروه کنترل فهرست انتظار اثر بخشی بیشتری داشت. درمان شناختی – رفتاری نیز به جز شاخص بهبود افسردگی در سایر شاخصها نسبت به دارو درمانی برتری داشت.

تحقیقات کنترل شده بالینی چندی طی دو دهه اخیر نشان داده است که اختلال هراس می تواند در کمتر از 8 الی 12 جلسه درمان شناختی –رفتاری بطور موثری درمان شود.چندین نسخه ویژه از درمان شناختی –رفتاری برای اختلال هراس شناخته شده است و این در حالی است که بهترین درمان اشاره به درمان کنترل هراس (PCT) دار. درمان کنترل هراس اصول رویارویی موقعیتی و رویارویی سیستماتیک با احساسات درونی که بوسیله هراس ایجاد می شوند (شرطی سازی درونگر) را با آموزش روانی درباره فیزیولوژی هراس و تکنیکهایی که برای تغییر سوء تفاهمات شناختی هراس طراحی شده است.

طبق تخمین جهانی 8% از کودکان و غالبا پسران مبتلا به اختلال یادگیری می باشند. این اختلال در بعضی موارد به همراه نقص توجه می باشد که خود به نوعی باعث تشدید این اختلال می گردد،غالبا جهت درمان نقص توجه از شیوه های دارو درمانی استفاده می شود که خود به نوعی عوارض جانبی برای کودک به جا می گذارد. در این پژوهش سعی در اصلاح رفتار با روش خود نظارتی و تقویت این روش شده است. طرح پژوهشی در این تحقیق روش تک آزمودنی است که با روش برگشتی ABAB و پیگیری انجام شده است. آموزش روش خود نظارتی و اجرای آن در تمام مراحل مشاهده درمان توسط آزمودنی و پژوهشگر مورد بررسی قرار گرفته است و تاثیر آن بر پیشرفت تحصیلی نیز بررسی گردیده است. از نمودارها، جداول، روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی در جهت چگونگی پیشبرد این پژوهش و بررسی نتایج حاصل ازآن استفاده شده است. نتیجه حاصل از این پژوهش افزایش توجه با روش خود نظارتی و تاثیر مثبت آن بر روی پیشرفت تحصیلی بوده است.

در این پژوهش از تعداد 120 معلم کودک استثنایی و عادی مشغول به تدریس در مقطع ابتدایی و استثنایی استفاده شده است. از آنان خواسته شده که به پرسشنامه های محقق ساخته (با استفاده از نظریه هنگامه ها)در مورد فرسودگی شغلی که شامل 30 ماده می باشد. نتایج دال بر آن بود که عامل سن، جنسیت دانش آموزان و گروه آموزشی عادی –استثنایی مهمترین پیش بینی کننده های فرسودگی شغلی در بین معلمان عادی و استثنایی شهرستان بیرجند بودند. از نظر آماری بین میزان فرسودگی شغلی معلمان کودکان عقب مانده با عادی تفاوت معنی داری وجود دارد. جنسیت دانشآموزان و مدرک تحصیلی بر میزان فرسودگی شغلی تاثیری ندارد و بالاخره معلمان جوان و کم سابقه دچار افسردگی بیشتری می شوند.