فهرست مطالب

پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز - سال سی و هفتم شماره 1 (پیاپی 115، فروردین و اردیبهشت 1394)

مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال سی و هفتم شماره 1 (پیاپی 115، فروردین و اردیبهشت 1394)

  • تاریخ انتشار: 1394/02/21
  • تعداد عناوین: 8
|
  • المیرا مستفیدی، بهاره مهرآموز، محمدرضا اردلان* صفحات 6-13
    درگیری کلیه در بیماران کانسر یک مشکل پیچیده و رو به افزایش می باشد. این بیماران به مراقبت های هماهنگ، پیچیده و تخصصی نیاز دارند. تعداد زیادی از بیماران برای درمان بدخیمی، گروه های جدیدی از داروها رادریافت می کنند که آنها را مستعد آسیب کلیوی میکند. با افزایش سن جمعیت بیماران کانسری که خود در معرض خطر بالای بیماری های کلیوی قرار دارند، مسمومیت های کلیوی ناشی از داروهای ضد VEGF و سایر مسیرهای پیام رسانی، همگی جزو مشکلاتی هستند که ما امروزه در درمان این بیماران با آنها مواجه هستیم. اختلالات کلیوی در میلوم مولتیپل، میکرو آنژیوپاتی ها و گلومرولونفریت های مرتبط با تومور یا درمان آن وآسیب های حاد و مزمن کلیوی مرتبط با پیوند سلول بنیادی، همگی افق های جدید و در حال گسترش در این زمینه می باشند.
    کلیدواژگان: بدخیمی، کلیه، گلومرولونفریت
  • کمال الدین حسن زاده*، یدالله احمدی عصربدر، میرسجاد قائمی میرآباد صفحات 14-19
    زمینه و اهداف
    اندازه، شکل، محل، قوام و ویژگی های رادیولوژیک سنگهای ادراری ممکن است موفقیت سنگ شکنی خارجی توسط امواج ضربه ای (ESWL) را که به واسطه وضعیت بدون سنگ تعیین می گردد، متاثر سازند. شاخص توده بدنی (BMI) که توسط اندازه گیری عینی چاقی است نیز بعنوان پیش بینی کننده نتیجه ESWL پیشنهاد شده است اما این فرضیه بایستی توسط مطالعات کنترل شده تایید گردد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین موفقیت ESWLو گروه های مختلف شاخه توده بدنی می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه مقطعی، 80 بیمار دچار سنگ ادراری که در طی یک سال تحت ESWL قرار گرفته بودند بررسی شدند. بیماران براساس توده بدنی به چهار گروه تقسیم شدند: 19-9/ 24 و 25-9/ 29 و 30-9/ 34 و ≥35 گیلوگرم بر مجذور متر (شایان ذکر است که بیماران از نظر سن، جنس، مشخصات سنگ، (تعداد، محل، ترکیب شیمیایی و اندازه سنگ) همسان سازی شده بودند. شش هفته بعد از ESWL بیماران به دو گروه بدون سنگ و دارای بقایای سنگ تقسیم شدند. فراوانی وضعیت بدون سنگ پس از ESWL بین گروه ها بررسی و مقایسه گردید.
    یافته ها
    تعداد 80 بیمار (47 مذکر و 33 مونث) با میانگین سنی 03/ 9±66/ 45 بررسی گردیدند. تمامی بیماران دارای سنگ منفرد دستگاه ادراری فوقانی بودند و 80٪ سنگهای بیماران از نوع کلسیم اگزالات بود. فراوانی افراد بدون سنگ یا دارای بقایای سنگی بعد از ESWL بترتیب برابر بود با (50 و 30 مورد). متوسط شاخص توده بدنی در گروه بدون سنگ و دارای بقایای سنگی بترتیب 58/ 4±28/ 42 و 66/ 3± 85/ 33 کیلوگرم بر مجذور متر بود. ارزش پیشگویی کنندگی در مورد احتمال وجود بقایای ستگ بترتیب دارای حساسیت و ویژگی 80 و 78 درصد بود.
    نتیجه گیری
    هرچقدر شاخص توده بدنی بالاتر باشد احتمال باقی ماندن سنگ پس از ESWL بیشتر است. که در نتیجه پیشنهاد می گردد در افراد با بیشتر از 30 روش سنگی شکنی دیگری غیر از ESWL درنظر گرفته شود.
    کلیدواژگان: سنگ ادراری، شاخص توده بدنی (BMI)، سنگ شکنی، امواج ضربه ای (ESWL)
  • فاطمه خاکی خطیبی*، سخاوت ابوالحسنی صفحات 20-27
    زمینه و اهداف
    بیماری عروق کرونر [(CAD Coronary artery disease)] در اثر آترواسکلروزیس به وجود می آید. مطالعات نشان می دهد چندین فاکتور متعدد وجود دارد که ارتباط تنگاتنگی با ایجاد و پیشرفت CAD دارد. مولکول های اتصالی مانند ویترونکتین (VN)، ممکن است نقش مهمی داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطوح سرمی VN و hs-CRP در بیماران عروق کرونر غیرسیگاری و ارتباط این پارامترهای مهم بیوشیمیایی با وسعت و شدت بیماری CADمی باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه 200 نفر شامل 160نفر به عنوان گروه بیمار و 40 نفر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. بیماران بر اساس نتایج آنژیوگرافی به چهار دسته شامل40 نفر از بیماران با آنژیوگرافی طبیعی بعنوان گروه نرمال (بدون گرفتگی رگ)، 40 نفر از گروه بیماران با گرفتگی یک رگ 1VD)، 40) نفر با گرفتگی دو رگ (2VD) و 40 نفر با گرفتگی سه رگ (3VD) تقسیم شدند. گروه شاهد نیز از افرادی انتخاب شد که هیچگونه سابقه بیماری قلبی نداشتند. فا کتورهایی چون بیماری کبد، کلیه، ریه، بدخیمی ها و همچنین سیگار ملاک خروج از مطالعه بودند. سطوح سرمی VN با کیت الایزای ویترونکتین انسانی شرکتGlory science و سطوح hs-CRP توسط روش ایمونوتوربیدومتریک مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    میانگین سن در گروه بیمار 7 ± 58 سال و در گروه شاهد 8 ± 56 سال بود. اختلاف معنی داری بین دو گروه در سن، جنس وجود نداشت.. سطوح سرمیVN و hs-CRP در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری افزایش یافته بود (05/ 0< p در تمام موردها). همچنین سطوح سرمیVN در بین گروه نرمال با گرفتگی یک و سه رگ و بین دو رگ با سه رگ در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری افزایش یافته بود (05/ 0< p در تمام موردها). سطوح سرمی hs-CRP در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد بطور معنی داری افزایش داشت (05/ 0< p).
    نتیجه گیری
    سطوح سرمی ویترونکتین و hs-CRP در بیماران عروق کرونر افراد غیرسیگاری افزایش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد داشت. این پارامترها همچنین با وسعت و شدت بیماری ارتباط داشت.
    کلیدواژگان: ویترونکتین، hs، CRP، بیماری عروق کرونر قلبی، شدت و وسعت بیماری، غیرسیگاری
  • سوسن رسولی*، فرناز مسلمی، سیمین تقوی، علی بایبوردی صفحات 28-33
    زمینه و اهداف
    خونریزی بعد از زایمانی PPH) Postpartum Hemorrhage) یکی از مهم ترین علل مرگ و میر مادران بوده و نیازمند درمان در مراکز مجهز می باشد. هدف ما بررسی موارد PPH پذیرش شده در ICU بیمارستان الزهرا می باشد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه گذشته نگر، پرونده بیمارانی که در طی یک سال، بعلت PPH در بخش ICU مامایی مرکز آموزشی درمانی الزهرا (س) تبریز پذیرش شده بودند بررسی شد. مشخصات دموگرافیگ، بستری اولیه در بیمارستان یا ارجاعی، فاصله زمانی بین شروع PPH تا ورود بهICU، وضعیت بیمار در هنگام پذیرش، روش های احیا بیمار و اداره PPH، وجود DIC و نحوه اداره آن، طول مدت بستری در بخش ICU، و پیامد بیماران یادداشت شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    از کل43 بیمار با PPH، 29 بیمار به بخش ICU پذیرفته شده اند. 6 بیمار ارجاعی از بیمارستانهای دیگر بود. فاصله بین شروع خونریزی و پذیرش درICU، از 2 تا 72 ساعت بعد از زایمان بود. کلیه بیماران در هنگام پذیرش هوشیار بودند. 5 بیمار فشارخون بسیار پایین داشته و تمامی بیماران تاکیکاردی داشتند. روش های احیا شامل تجویز اکسیژن، مایعات و ترانسفوزیون بود. در 6 بیمار با درمان دارویی و ماساژ رحمی خونریزی کنترل شده و بقیه (23 بیمار) تحت جراحی قرار گرفته اند. 7 بیمار علایمی از DIC داشتند که با تجویز خون و فرآورده های خونی کنترل شدند. طول مدت بستری بیماران بطور متوسط 3 روز بود. مرگ و میر وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    PPH یکی از علل عمده پذیرش به ICU در بیماران مامایی بوده و در صورت مراقبت در واحدی با کیفیت بالای خدماتی و درمانی منجر به کاهش مرگ و میر مادری خواهد شد.
    کلیدواژگان: خونریزی بعد از زایمان، بخش مراقبتهای ویژه، پیامد
  • علی صدیقی، امیر حسین ثابتیان*، فرزین سلطان محمدلو صفحات 34-39
    زمینه و اهداف
    به طور کلی گرافت استخوانی شامل انواع اتوگرافت و آلوگرافت برای پر کردن نواقص استخوانی و تقویت پروسه ترمیم اسکلتی در موارد تروماتیک و غیر تروماتیک مورد استفاده قرار می گیرد. محدودیت های موجود برای استفاده از مواد استخوانی اتوگرافت به دلیل احتمال افزایش موربیدیتی و شرایط بیمار در موارد تروما استفاده از گرافت های نوع آلوگرافت مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه مقایسه استفاده از اتوگرافت و آلوگرافت در ترمیم شکستگی ها است.
    مواد و روش ها
    در یک کارآزمایی بالینی، 100 بیمار دارای شکستگی استخوان های بلند در دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. آنها از نظر سن و جنس و نوع شکستگی همسان شدند. یک گروه با اتوگرافت کانسلوس و گروه دیگر با آلوگرافت Chips درمان شدند. میزان و سرعت جوش خوردگی و عوارض در دو گروه مقایسه شدند.
    یافته ها
    در این مطالعه100 بیمار میانگین سنی 10±37 سال شامل 55 مرد و 45 زن مورد مطالعه قرار گرفتند. دو گروه از نظر سن و جنس همسان بوده و تفاوت آماری معنی داری نداشتند. میزان جوش خوردگی در اتو گرافت 92% و در آلوگرافت 86% بود که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. مدت زمان جوش خوردگی در اتوگرافت 5 /0±2/ 3 ماه و در آلوگرافت 8/ 0±4/ 3 ماه بود که از نظر زمان جوش خوردگی بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. مهمترین عارضه در گروه اتوگرافت آسیب عصبی 5 (10%) و تشکیل هماتوم در محل برداشتن گرافت (14%) بود و در گروه آلوگرافت 1 مورد (2%) عفونت رخ داده بود.
    نتیجه گیری
    در هر دو روش اتوگرافت و آلوگرافت درصد بالایی از جوش خوردگی وجود دارد و هر دو روش کارایی خوبی در فرآیند ترمیم شکستگی ایفا می کنند. مدت زمان جوش خوردگی بین دو نوع گرافت مشابه بوده است. هیچ یک از دو نوع گرافت با عوارض همراه نیست ولی موربیدیتی ناشی از تهیه اتوگرافت نسبت به آلوگرافت بیشتر است.
    کلیدواژگان: اتوگراف، آلوگرافت، ترمیم شکستگی
  • شبنم غفاری، حمیرا حاتمی*، غلامرضا دهقان صفحات 40-49
    زمینه و اهداف
    هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات عصاره ی الکلی زعفران بر تعدیل شاخص های استرس اکسیداتیو در هیپوکامپ مدل های تجربی MS می باشد.
    مواد و روش ها
    القای MS با تزریق مستقیم سم اتیدیوم بروماید (٪01/ 0) به ناحیه CA1 تشکیلات هیپوکامپی انجام گرفت. گروه های تیمار یک هفته پس از القای MS عصاره ی الکلی زعفران را به صورت ریزتزریق و به مدت 3 روز و با دو دوز μg/rat 5 و μg/rat 10 دریافت نمودند. در خاتمه، نمونه برداری از هیپوکامپ انجام گردید و شاخص های استرس اکسیداتیو مورد سنجش قرار گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده های به دست آمده با روش آنالیز واریانس یک طرفه و با آزمون تعقیبی Tukey انجام شد.
    یافته ها
    تزریق داخل هیپوکامپی سم اتیدیوم بروماید تاثیری بر فعالیت آنزیم CAT نداشت؛ ولی به طور معنی داری موجب افزایش ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (P<0.01) و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی GPx و (SOD (P<0.05 گردید. تزریق موضعی کوتاه مدت عصاره ی زعفران موجب تعدیل و کاهش قابل توجه ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (P<0.01) و فعالیت آنزیم های GPx و (SOD (P<0.05 به میزان نرمال گردید. فعالیت آنزیم CAT به دنبال ریزتزریق زعفران افزایش معنی داری را نشان داد (P<0.05).
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که تزریق موضعی سم اتیدیوم بروماید موجب افزایش تولید رادیکال های آزاد می گردد. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی-اکسیدانی نشان دهنده ی فعال شدن سیستم دفاعی است. عصاره ی زعفران به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی احتمالا از طریق روبیدن گونه های بازفعال اکسیژن و پاکسازی محیط سلول ها از رادیکال های آزاد، سبب تعدیل شاخص های استرس اکسیداتیو می شود.
    کلیدواژگان: استرس اکسیداتیو، مالتیپل اسکلروزیس، زعفران، هیپوکامپ
  • محمدرضا محرمی*، علیرضا صادقپور، علی صدیقی صفحات 50-53
    زمینه و اهداف

    کلاب فوت یکی از بیماری های مادرزادی اسکلتی درگیر کننده پا است. شیوع آن یک در 1000 تولد زنده است. درمان های مختلفی برای آن ابداع شده است. یکی از درمان های شناخته شده گچ گیری و مانیپولاسیون به روش پونستی است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج طولانی مدت این روش درمانی است.

    مواد و روش ها

    در یک مطالعه توصیفی 63 بیمار دارای کلاب فوت که به روش پونستی در مدت 8 سال درمان شده بودند بررسی شدند. میزان موفقیت و عود در این بیماران مورد بررسی قرار گرفته است.

    یافته ها

    63 نوزاد شامل 42 پسر و 21 دختر بررسی شدند. در 61 بیمار نوع تیپیک کلاب فوت بود و 2 مورد سندرمیک بودند. 31 مورد یک طرفه و 32 مورد دو طرفه مبتلا بودند. میانگین نمره پیرانی 9/ 3 بوده است. میزان موفقیت در بعد از یک سال 4 /90% بوده است. میزان عود بر اساس اکینوس واروس 5/ 36% بود.

    نتیجه گیری

    نتا ا ن داد روش در درن بت او موفقیت بالایی دارد و ا روش ای درن تمام بت ها تیپیک و سندرمیک د.

    کلیدواژگان: ب ت، دری اری، ریی
  • علیرضا یعقوبی، فاطمه خاکی خطیبی* صفحات 54-61
    مقدمه
    موتاسیون های متعددی در ژن نیتریک اکساید سنتاز نوع اندوتلیالی (eNOS) باعث کاهش یافتن تولید نیتریک اکساید (NO) است. که می تواند سبب تشدید آترواسکلروز شود. این مطالعه بررسی فراوانی پلی مورفیسم T-786C ژن را در بیمارانی که در قسمت شمال غرب ایران از وجود CAD رنج می برند، بررسی نمود، همچنین ارتباط پلی مورفیسم با ریسک فاکتورهای CAD که شامل مارکرهای آنتی اکسیدانت، پراکسیداسیون لیپید و مالون دی آلدئید MDA می باشد، نیز تعیین شد.
    مواد و روش ها
    120 نفر شامل 60 بیمار با آنژیوگرافی تشخیص داده شده از نوع CAD و 60 نفر با سن و جنس همسان شده و بدون CAD به عنوان کنترل، مورد مطالعه قرار گرفتند. فاکتورهایی چون دیابت، سیگار، بدخیمی ها و بیماری کبد ملاک خروج از مطالعه بودند. فعالیت آنزیم های SOD، GPX و TAC در نمونه ها با استفاده از کیت راندوکس و با دستگاه اتوآنالایزور (Abbott، model Alcyon 300، USA) مورد ارزیابی قرار گرفت. غلظت MDA در نمونه های سرم با روش اسپکتروفتومتریک و بر اساس واکنش تیوباربیتوریک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعات ژنوتیپ توسط روش Allel Specific PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.
    نتایج
    فعالیت آنزیمی SOD و GPX اریتروسیت و سطوح TAC در بیماران بطور معنی داری کاهش یافته بود (P<0.05) درکل موردها. سطوح MDA سرم در بیماران CAD در مقایسه با گروه کنترل بطور معنی داری افزایش یافته بود (P<0.05). فراوانی ژنوتیپ -786C ژن eNOS در گروه CAD بطور معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود که نشان می دهد الل C ارتباط معنی داری با بیماری CAD دارد.
    نتیجه گیری
    ارتباط بین پارامترهای استرس اکسیداتیو و کمبود آنتی اکسیدانت ها ممکن است پیشنهاد کند که این عوامل در ایجاد و پیشرفت آترواسکلروزیس سهیم هستند. افزایش فراوانی پلی مورفیسم T-786C ممکن است یک ریسک فاکتور دیگری در پیشرفت بیماری عروق کرونر در بیماران مورد مطالعه باشد.
    کلیدواژگان: استرس اکسیداتیو، بیماری عروق کرونری، ژن نیتریک اکساید سنتاز اندوتلیالی، پلی مورفیسم T، 786C، آنتی اکسیدانتهای آنزیماتیکی
|
  • Elmira Mostafidi, Bahareh Mehramuz, Mohammad Reza Ardalan* Pages 6-13
    Kidney involvement in cancer patients is an increasing problem that needs more complex, collaborative and specialized care. Increasing number of patients are treated with new classes of medications that predispose them to kidney injury. With increasing the population age of cancer patients who are already at increased risk for kidney disease, emerging kidney toxicities associated with drugs targeting VEGF and other signaling pathways are problems that nowadays we are facing for management of these patients. Myeloma- associated kidney disease, cancer and treatment-related microangiopathies and glomerulonephritis, stem cell transplant-associated kidney injuries, all are exciting and expanding horizons in this field.
    Keywords: Malignancy, Kidney, Glomerulonephritis
  • Authors Kamaledin Hassanzadeh*, Yadolah Ahmadi Asrbadr, Mir Sajad Gaemy Mirabad Pages 14-19
    Background And Objectives
    Success rate of ESWL depends on the consistency, size, shape, location, and the attenuation of urinary calculi. Body mass index (BMI), an objective measure of obesity, has been proposed as a predictor of ESWL success rate outcome; however, this hypothesis has not been confirmed yet in more controlled studies. This study was aimed to evaluate the relationship between the success rate of ESWL and the BMI.
    Materials And Methods
    In this cross-sectional study, we evaluated 80 patients with urinary calculi who underwent ESWL during a one-year period. The patients were categorized in 4 groups based on their BMIs as following: BMI 19-24.9, BMI 25-29.9- BMI 30-34.9, and BMI ≥35kg/m2 the patients were matched regarding the age, gender, stone specifications (frequency, location, chemical components, and stone size). Six weeks after completion of ESWL, the patients were categorized into stone free (SF) group and stone residual group (SR) group. The results were analyzed and compared between groups.
    Results
    Eighty patients (47 male, 33 Female) with the mean age of 45.66±9.03 years were studied. All patients had solitary, upper urinary tract stone. The chemical analyses showed that the calcium oxalate was the most common type in)64 patients 80%) cases. The frequencies of SF and (SR) patients were 50 (62 %) and 30 (37.5%), respectively. mean BMI in SF and SR were 42.28±4.58 and 33.85±3.66 kg/m2 respectively. BMI predictive value for stone residue had the sensitivity and 80% and 78%.
    Conclusion
    Higher BMI leads to the more SR encountered after ESWL. This was more prevalent in those with BMI ≥30 kg/m2. BMI greater than 30 kg/m2 negatively affect the success rate of ESWL and other therapeutic measurements should be considered in this patients.
    Keywords: Urinary Calculi, Body Mass Index, Lithotripsy
  • Authors Fatemeh Khaki, Khatibi*, Sakhavat Abolhassani Pages 20-27
    Background And Objectives
    Coronary Artery Disease (CAD) Occurs as a result of atherosclerosis. There are several factors which are closely associated with CAD. Cell adhesion molecules such as Vitronectin (VN), could play an important role. The aim of the present study was to evaluate the VN and hs-CRP levels in a group of Non-Smokers with CAD and correlation with extent and Severity of CAD.
    Material And Methods
    In this study 200 person included: (160 patient and 40 controls). Patients were divided based on angiographic findings in to 4 groups including: 40 individuals with no vessel disease, 40 individuals with single vessel disease, 40 individuals with double vessel disease and 40 individuals with triple vessel disease. The control group had no history of heart disease. Exclusion criteria were factors such as liver, kidney and lung diseases and malignancies. Serum levels of VN were determined by (ELISA) method (Glory Science) and serum concentration of hs-CRP was measured by Immunoturbidometric method.
    Results
    The mean age of patient and controls were (58 ± 7 years and 56 ± 8). There was no significant difference between the two groups in their age and sex. Serum VN and hs-CRP levels in patient groups were significantly higher than control groups (p<0.05 for all). Moreover, serum levels of VN in patients with triple-vessel and one-vessel disease were significantly higher than control group (p<0.05 in all cases). Serum levels of hs-CRP in patient groups were significantly higher than controls (p<0.05).
    Conclusion
    Serum levels of Vitronectin and hs-CRP were significantly higher in Non-Smoker CAD patients as in comparison with controls. Their association with the extent and severity of the lesion was present also.
    Keywords: Vitronectin, Hs, CRP, Coronary Artery Disease, The extent, severity of disease, Non, Smoker
  • Soosan Rasooli*, Farnaz Moslemi, Simin Tagavi, Ali Baybordi Pages 28-33
    Background And Objectives
    Postpartum Hemorrhage (PPH) is one of the major causes of maternal mortalities, and it needs to be management in a high quality center. The aim of this study was to evaluate the outcome of patients with postpartum hemorrhage who admitted to the obstetric ICU of Alzahra Hospital of the Tabriz University of Medical Sciences.
    Materials And Methods
    In this retrospective study, one year records of all patients with PPH were studied their demographic data, details of their primary admission or referral, duration between onset of PPH and arrival, their condition at admission, resuscitative measures, procedures to manage PPH, presence or abscenss of disseminated intravascular coagulation (DIC) and its management, duration of ICU stay, and finall outcome were recorded and evaluated.
    Results
    from the total 43 patients with PPH, 29 were admitted to the ICU. 6 were referred from other hospitals and the remaining were admitted in ordinary ward. The time interval between the onset of PPH and arrival was ranged between 2-72 hours. All patients were conscious on arrival. Five patients were hypotensive. Resuscitative measures were included oxygen supplementation, fluid resuscitation and blood transfusion. Hemorrhage was controlled with uterine massage and drug administration in 6 patients, 23 patients underwent surgery. 5 patients had DIC which was managed with blood component therapy. Mean Duration of stay in ICU was 3 days. We didn’t detected in this retrospective study any registered mortality.
    Conclusion
    PPH is one of the most common causes of obstetric ICU admission. If the management of patients with PPH is carried out in a unit with high therapeutic qualities quality, it would lead to low maternal mortality.
    Keywords: Postpartum Hemorrhage, ICU, Outcome
  • Ali Sadighi, Amir Hossein Sabetian, Farzin Soltanmohammadlo Pages 34-39
    Background And Objectives
    Bone grafting includes auto graft types which could and allograft be used for filling the bone defects and enhance the healing process in cases of traumatic and non-traumatic fracture. Because of Limitations of the auto graft method and increasing the morbidity, allograft type of graft are more considered. The purpose of this study was to compare the autograft and allograft methods.
    Materials And Methods
    In this study, 100 patients with long bone fractures were divided into two groups (50 patients in each groups). They were matched for age, sex and type of fracture. In one group cancellous autograft was applied and the other group was treated with chips allograft. The amount and rate of union and complications were compared between the two groups.
    Results
    Studied group, 100 patients, (37 ± 10 years, 55 male and 45 females). Union rate in the autograft group was 92% and in allograft group was 86%, there was no significant difference between the two groups. Union duration in autograft was 3.2 ± 0.5 months and in allograft group it was 3.4 ± 0.8 months. The time of the union between the two groups showed no significant difference. The most important complication of autograft group was nerve injury5 (10%) and hematom formation (14%) at the site of removal of the graft, in the allograft group, only a patient (2%) complicated with infection.
    Conclusion
    In both methods, there is a high percentage of union and fracture healing. Duration of union is similar between the two types of grafts, but the morbidity in the autograft method was higher than allograft method.
    Keywords: Autograft, Allograft, Fracture healing
  • Shabnam Ghaffari, Homeira Hatami*, Gholamreza Dehghan Pages 40-49
    Background And Objectives
    The aim of this study was to evaluate the effects of ethanolic extract of saffron on oxidative stress markers in the hippocampus of experimental models of MS.
    Materials And Methods
    Induction of Multiple Sclerosis (MS) was carried out by direct single injection of 0.01 % ethidium bromide (EB) into the Cornu ammonis (CA1) of hippocampal formation. One week after MS induction, animals received intrahippocampal (5 μg/rat and 10 μg/rat) injection of the saffron. At the end, the bilateral hippocampi were dissected to measure oxidative stress parameters. one-way ANOVA followed by Tukey test were used for Statistical analyses activity.
    Results
    Hippocampal injection of EB had no effect on catalase (CAT) activity, but it induced significant increment of antioxidant enzymes GPx and SOD (P<0.05). Short-term local injection of saffron extract significantly reduced the activity of GPx and SOD enzymes (P<0.05). But the activity of CAT was significantly increased following microinjection of saffron extract (P<0.05).
    Conclusion
    The results of the present study show that the local injection of EB may cause increased production of free radicals. Antioxidant capacity and activity are increased. Saffron extract as a potent antioxidant modulates oxidative stress markers, probably through scavenging of ROS and clearing of cells milieu from free radicals.
    Keywords: Oxidative stress, Multiple sclerosis, Saffron, Hippocampus
  • Mohammadreza Moharrami*, Alirerza Sadegpour, Ali Sadighi Pages 50-53
    Background And Objectives

    Club foot is a congenital skeletal problem. Its incidence rate is one in 1000 of live births. Various surgical methods treatments have been developed for its treatment. Ponsti method is one of the reknown manipulation and serial casting methods. The purpose of this study was to evaluate the long-term results of this method.

    Material And Methods

    In a descriptive study 63 patients with Clubfoot who was treated with Ponsti method were followed in an 8 years period. The success rate and recurrence of the condition was studied in the follow up period.

    Results

    63 infants, including 42 boys and 21 girls were studied.61 patients were typical type and other were syndromic. Mean of Pirrani score was 3.9. Success rate after a year was 90.4%. Recurrence rates based on equinos varus 36.5%.

    Conclusions

    The ponseti method treatment is an effective and high successful method and it is the recommended method for all typical and syndromic cases.

    Keywords: Clubfoot, Orthopedic Manipulation, Foot Abnormality
  • Ali Reza Yaghoubi, Fatemeh Khaki Khatibi Pages 54-61
    Background And Objectives
    Various mutations on endothelial Nitric Oxide synthase (eNOs) gene can cause reduced production of NO and may accelerate the process of atherosclerosis. The study was designed to investigate the frequency of T-786C gene polymorphism in a group of patients suffering from CAD in North West of Iran، The association of the polymorphism with other risk factors including: Antioxidant activity indices، Lipid Peroxidation and MDA were also determined.
    Material And Methods
    One hundred twenty subjects including 60 patients with angiographically diagnosed CAD and 60 age and sex matched normal control were studied. Exclusion criteria were; diabetes melitus smoking، preexisting malignancies and liver disease. The activities of SOD، GPX and TAC enzymes in the blood samples were determined in both groups using Randox Kits in an automated chemical analyzer (Abbott، model Alcyon 300، USA). The concentration of MDA in the serum samples were assayed by spectrophotometerically using Thiobarbitoric acid reaction. The genotype studies were also carried out concomitantly using allele specific PCR.
    Results
    Erythrocyte SOD، GPX activities and blood TAC level were reduced significantly in patients with CAD (P<0. 05 in all cases). The levels of serum MDA in CAD patients were significantly higher than controls (P<0. 05). The significantly higher frequency of eNOs -786C genotype was detected in CAD patients that indicate the significant association of C allels with CAD.
    Conclusion
    The association between oxidative stress parameters and decrease Antioxidant activity may suggest their involvement in the pathogenesis of atherosclerosis. Increased frequency of T-786C polymorphism might be another risk factor in the progression of coronary artery disease.
    Keywords: Oxidative Stress, Coronary Artery Disease, Endothelial Nitric Oxide Synthase Gene, T, 786C Polymorphism, Enzymatic Antioxidant