ساعت 5\6 صبح از خواب برخاستم. برخلاف دیروز و دیشب که حال خوشی نداشتم، بدون هیچ مشکل خاصی از ساقی صبح طلب جام روز را کردم تا گفت وگویی چند ساعته با دور فلک که هیچ درنگ ندارد، در خارج از محیط منزل داشته باشم. از پنجره رو به البرز، خانه دوستانم را در آسمان دیدم. انگار خسته از بارش روزهای پیشین لمیده و پاها دراز کرده، خورشید را نگاه می کردند. هیچ نشانی از تغییر هوا دیده نمی شد. من امروز نمی توانم در خانه بمانم. باید بروم. شاید در وسیع و بسیط راه ها، نشانه چیزی را که نمی دانم چیست و کیست بیابم و شاید او مرا بیابد، تا با هم گپ هایمان را بزنیم. صبحانه کامل خوردم. عزم و دوچرخه را برداشته، ساعت 8 صبح